เมื่อเห็นเธอดื่มอย่างเชื่อฟัง โห้หลีเฉินก็รู้สึกโล่งใจ หลังจากดื่มด้วยกัน เขาก็นอนพร้อมกับเย้นหว่าน
ในตอนกลางดึก
มันควรจะเป็นช่วงที่หลับสนิทที่สุด โห้หลีเฉินก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะลงจากเตียงอย่างเบามือ
จากนั้นก็ออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ
แทบไม่มีเสียงใดๆ เลยในระหว่างการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขา และเขาก็ระมัดระวังเป็นพิเศษ
แต่ ในขณะที่ประตูปิดลง ดวงตาของเย้นหว่านก็เปิดขึ้นในทันที
เธอมองไปที่ทิศทางของประตูผ่านสายตาที่สลัวของเธอ เธอไม่รู้ว่าหัวใจของเธอโดนอะไรกดทับไว้ เพราะมันทุกข์ทรมานมาก
ที่แท้ เมื่อคืนนี้เขาได้ออกไปข้างนอกจริงๆ ด้วย
โห้หลีเฉินไม่เคยโกหกเธอ แต่ครั้งนี้เขากลับโกหกเธอ ทำไมกัน…
เย้นหว่านรู้สึกหงุดหงิดมาก เธอลุกจากเตียง ใส่เสื้อคลุมแบบสบายๆ ก่อนจะเดินไปที่ประตู
เธอจะต้องออกไปดู
แต่เมื่อนิ้วของเธอแตะโดนตรงลูกบิดประตู เธอก็หยุดชะงัก และลังเล
เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอกลัวว่าถ้าเธอตามออกไปและได้เห็นสถานการณ์นั้น เธอจะรับไม่ไหว
แต่ถ้าเธอไม่ตามไป ความผิดปกติต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสองวันที่ผ่านมา มันจะทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เย้นหว่านก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดเธอก็เปิดประตูอย่างเบามือ และเดินออกไป
ข้างนอกประตู แสงจันทร์สว่างไสว
ในสนามหญ้ามีแต่ความเงียบสงบ เป็นการนอนหลับที่สนิทในตอนกลางคืน
เย้นหว่านมองไปรอบๆ และเห็นโห้หลีเฉินเลื่อนรถเข็นไปที่ประตูทางเข้าสนามหญ้า เขาเปิดประตูเบาๆ และออกไป
เย้นหว่านรู้สึกสงสัย ดึกดึกดื่นดื่นแบบนี้โห้หลีเฉินมาทำอะไรในสนามหญ้า?
ข้างนอกมืดแล้ว แต่ก็เกิดอันตรายได้ง่ายดาย
หัวใจของเย้นหว่านก็กระวนกระวายใจทันที เธอรีบตามไปด้วยความกังวลใจ
โห้หลีเฉินไม่ได้ออกจากสนามหญ้าไปไกลมากนัก และรถเข็นก็หยุดลงตรงที่สระน้ำเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากสนามหญ้า
ลมในตอนกลางคืน พัดผมของเขาเบาๆ
เย้นหว่านมองเขาจากระยะไกล หัวใจของเธอเป็นกังวล หรือเป็นเพราะว่าช่วงนี้โห้หลีเฉินคิดมากเกินไป เขารู้สึกเบื่อหน่ายในตอนกลางคืน เขาเลยมาที่สระน้ำเพื่อรับลม และเพื่อทำให้จิตใจผ่อนคลาย?
เป็นเธอที่กำลังคิดมากไปจริงๆ ที่เขาโกหกเธอ เพราะเขาแค่ไม่อยากให้เธอกังวลมากเกินไป
เย้นหว่านรู้สึกผิด ทำไมเธอถึงได้สงสัยในตัวโห้หลีเฉิน?
เธอรู้สึกผิดมากๆ และเธอก็กำลังจะไปหาโห้หลีเฉิน
ในตอนนั้น ก็มีร่างผอมบางของผู้หญิงคนหนึ่ง เดินมาจากอีกฝั่งของสระน้ำ
ดูเหมือนว่าเธอจะรออยู่ที่นั่นเป็นเวลานานแล้ว และเมื่อเห็นโห้หลีเฉินมาที่นี่ เธอก็วิ่งกระโดดโลดเต้นตรงไปที่โห้หลีเฉิน
น้ำเสียงของเธอดูร่าเริง เสียงดังเล็กน้อย แต่มันทำให้เย้นหว่านได้ยินอย่างชัดเจน
“ในที่สุดคุณก็มา ฉันรอคุณมานานแล้ว”
เท้าของเย้นหว่านที่เพิ่งก้าวออกไป ก็หยุดชะงักอยู่กับที่
เธอมองไปที่ภาพตรงหน้าเธอด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
โห้หลีเฉินออกมากลางดึกโดยไม่บอกให้เธอรู้ เพื่อไปหาแองเจล่า?
เธอยืนอยู่ด้านหลังโห้หลีเฉิน เธอมองไม่เห็นการแสดงออกบนใบหน้าของโห้หลีเฉิน แต่การแสดงออกและรอยยิ้มของแองเจล่า มันมีความสุขเหมือนกับตอนที่เด็กผู้หญิงได้เห็นแฟนของตัวเอง ซึ่งเธอมองเห็นได้อย่างชัดเจน
และท่าทีที่สนิทสนมของแองเจล่า มันดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรก
เมื่อคืน แทบจะไม่ต้องสงสัยอะไรเลย โห้หลีเฉินมาหาแองเจล่า!
ในใจของเย้นหว่านรู้สึกสับสนวุ่นวายในทันที ราวกับว่าเธอถูกมือใหญ่กำลังบีบไว้ และบีบเธออย่างแรง จนทำให้ร่างกายของเธอเจ็บปวดจนสั่นไปทั้งตัว
ทำไม ทำไมโห้หลีเฉินต้องแอบมาหาแองเจล่าในกลางดึก…
ทำไม บรรยากาศระหว่างพวกเขามันถึง…
เย้นหว่านเห็นเต็มสองตา แองเจล่านั่งยองๆ อยู่ต่อหน้าโห้หลีเฉิน และเธอก็จับมือโห้หลีเฉิน
เธอเงยหน้าขึ้นและพูดอะไรบางอย่างกับเขาอย่างมีความสุข แต่โห้หลีเฉินไม่ได้สะบัดมือเธอทิ้ง
เย้นหว่านเหมือนโดนฟ้าผ่าใส่ ความรู้สึกดีใจที่มีในตอนแรก ในตอนนี้ มันได้สลายหายไปหมดแล้ว
โห้หลีเฉินเป็นคนที่รักความสะอาดมาก ยกเว้นเธอและแรบบิท เขาเกลียดการสัมผัสจากทุกๆ คน โดยเฉพาะผู้หญิง
แต่ตอนนี้ เขากำลังจับมือกับแองเจล่า…
มีครั้งหนึ่ง ก่อนที่เธอและโห้หลีเฉินจะคบกัน โห้หลีเฉินก็เต็มใจที่จะสัมผัสเธอ นี่จึงเป็นเหตุผลหลักว่าทำไมพวกเขาถึงได้คบกันมาถึงทุกวันนี้
เย้นหว่านน้ำตาคลอเบ้า หัวใจของเธอเหมือนจะถูกแทงด้วยหนามแหลม มันเจ็บปวดมากๆ
เธอไม่เคยเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น แต่ภาพตรงหน้าเธอนั้น มันสมจริงมากจนเธอไม่สามารถปฏิเสธได้
เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ในช่วงเวลานี้ โห้หลีเฉินนั้นเป็นห่วงอาการป่วยของแองเจล่า
เพราะแองเจล่าเป็นคนทำอาหารเช้า ดังนั้นเขาถึงยอมทานถั่วที่เขาไม่ชอบด้วยซ้ำ
เขาเป็นคนที่รักและห่วงใยคนที่เขารักมาโดยตลอด…
เย้นหว่านโซซัดโซเซจนเกือบจะยืนไม่ไหว เธอรู้สึกว่าใจของเธอแตกสลาย เธออยากจะรีบไปดึงพวกเขาให้แยกออกจากกัน แล้วก็ถามเขาว่าทำไม ในตอนที่เธอเชื่อใจเขามากขนาดนี้ ทำไมเขาถึงได้ทำกับเธออย่างโหดเหี้ยมแบบนี้ มันทำให้ความเชื่อใจทั้งหมดกลายเป็นเรื่องตลกมาก
ที่น่าตลกไปกว่านั้นก็คือ เธอไม่มีความกล้าที่จะวิ่งเข้าไปด้วยซ้ำ
เย้นหว่านรู้สึกหนาวมาก เธอหันหลังและวิ่งหนีไป
เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเรื่องทั้งหมดนี้อย่างไร
เธอหวังว่ามันจะเป็นแค่ฝันร้าย พอเธอตื่นขึ้นมา ก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ เมื่อเย้นหว่านจากไป เธอก็ไม่เห็นว่า โห้หลีเฉินได้ดึงมือตัวเองออกจากมือแองเจล่า
เขาพูดอะไรบางอย่างกับเธอไม่กี่ประโยค จากนั้น เขาก็เลื่อนรถเข็นออกมา
แองเจล่ายืนอยู่ที่นั่น และจ้องมองเขาอยู่แบบนั้น
ในบริเวณที่แองเจล่ามองไม่เห็น โห้หลีเฉินได้หยิบกระดาษทิชชู่ฆ่าเชื้อออกมา และเช็ดมือที่แองเจล่าไดัสัมผัสเมื่อครู่นี้ เขาขมวดคิ้ว เขารู้สึกขยะแขยงจากก้นบึ้งของหัวใจ
ดวงตาของเขานั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และร่องรอยของความไม่พอใจแฝงอยู่
ไม่นานหลังจากที่เย้นหว่านกลับมาที่ห้อง เธอก็ได้ยินเสียงรถเข็นที่เบามากอยู่ข้างนอกประตู เป็นโห้หลีเฉินที่กลับมาแล้ว
น้ำตาของเธอหยุดลงในทันที
เธอนั่งลงที่ขอบเตียงอย่างช่วยไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรจะมีท่าทีตอบสนองอย่างไร หัวใจของเธอกำลังฉีดขาด และกำลังเจ็บปวดมาก
ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่รู้ว่าเธอควรจะเผชิญหน้ากับโห้หลีเฉินในสถานการณ์แบบนี้อย่างไร
เธอยังไม่ได้สติจากฝันร้ายที่ถูกหักหลัง
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ในระหว่างที่จิตใจของเย้นหว่านซับซ้อน เธอก็นอนลงบนเตียง แกล้งทำเป็นนอนตะแคงข้าง
โห้หลีเฉินเข้าไปและมองไปที่เย้นหว่าน เมื่อเห็นเธอนอนหลับอย่างสบาย เขาก็โล่งใจ
เช่นเดียวกับเมื่อคืน เขาทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมอย่างเบามือ อาจจะขึ้นไปนอนลงบนเตียงอีกครั้ง
เธอนอนโดยหันหลังให้เขา
โห้หลีเฉินก็หันไปด้านเดียวกับเธอ เขาค่อยๆ กอดเธอจากด้านหลังอย่างเบามือ และวางศีรษะของเขาลงบนผมของเธอ ก่อนที่เขาจะหลับตาลงช้าๆ
ทุกอย่างดูเป็นปกติ มันเหมือนเขาแค่นอนพลิกตัวเท่านั้น
เย้นหว่านรู้สึกว่าอ้อมกอดของชายหนุ่มที่กำลังกอดเธออยู่นั้น มีแต่ความหนาวเย็น และเธอก็ไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นแม้เล็กน้อยในอ้อมแขนของเขาอีกต่อไป
เธอหลับตาลง และน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างเงียบๆ จนทำให้หมอนเปียกชื้นเกือบหมด
เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมคนที่รักเธอมากขนาดนั้น ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ในขณะที่รักเธอมาก
และหลังจากการพบปะส่วนตัวกับแองเจล่าในตอนกลางคืน เขาก็กลับมาอย่างเงียบๆ โดยแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และกอดเธอด้วยความอ่อนโยนอีกด้วย
ดูเหมือนว่าเขาจะรักเธอมากจริงๆ
แต่มีหัวใจของคนเรา มีแค่ดวงเดียวไม่ใช่เหรอ?
เมื่อในนั้นมีคนอื่นอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าจะมีอยู่แค่เล็กน้อยก็ตาม แต่นั้น มันก็ไม่ใช่ความรักที่สมบูรณ์แบบอีกต่อไป
หรือบางที เธออาจจะมีความคิดที่ไร้เดียงสาเกินไป
บางทีในใจเขา อาจจะรักคนอื่นไปตั้งนานแล้ว…
