หลังจากผ่านไปได้สิบนาทีกว่า หญิงสาวร่างสูงผอมเพรียวเข้ามาในห้องของเย้นหว่านอย่างเงียบเชียบ
“เสี่ยวหว่าน เธอเรียกฉันมาทำอะไรอย่างรีบร้อนขนาดนี้?”
กู้จื่อเฟยเข้ามาก็ถามเธอตรงประเด็น
ใบหน้าของเธอผอมแห้งและซีดเซียว ใต้ตามีวงกลมสีดำใหญ่ทั้งสองข้าง ไม่ได้นอนหลับอย่างดีมานานแล้ว
เย้นหว่านง่วงนอน เด็กถูกจับ เธอเป็นห่วง จนตอนนี้เย้นโม่หลินขาดการติดต่อ เป็นตายไม่รู้ เธอยิ่งเป็นกังวล
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เธอใช้ชีวิตอย่างอกสั่นขวัญแขวนในทุก ๆ วัน เฝ้ารอโทรศัพท์ทุกวินาที รอคอยข่าวคราว รอฟังข่าวดีที่มีความเป็นไปได้แม้เพียงน้อยนิด
แต่ว่า ไม่มี
ถึงขนาดแม้กระทั่งเย้นหว่าน เรียกเธอมาเงียบ ๆ อย่างตื่นเต้น เธอมีลางสังหรณ์ นี่ไม่ใช่เรื่องดี
เวลาคับขัน เย้นหว่านก็ไม่ล่าช้า บอกแผนการของตัวเองทั้งหมดให้กู้จื่อเฟย กู้จื่อเฟยฟังจบ สีหน้าเปลี่ยน
เธอลุกขึ้นมาอย่างรีบร้อน “ไม่ได้ ฉันก็ไม่เห็นด้วยให้เธอไปเสี่ยงอันตราย นี่อันตรายเกินไป!”
ไม่ประหลาดใจปฏิกิริยาของกู้จื่อเฟย แต่ว่าเย้นหว่านยังคงท่าทีหนักแน่น
เธอจับมือของกู้จื่อเฟยไว้ น้ำเสียงหนักแน่นเป็นพิเศษ
“จื่อเฟย พี่ชายของเธออยู่ข้างนอกเป็นตายก็ไม่รู้ เป็นเธอจะรู้สึกยังไง?”
พูดถึงเรื่องนี้ เบ้าตาของกู้จื่อเฟยก็แดงขึ้นในพริบตา น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตา
เธอสูดหายใจลึก แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง “จะรู้สึกยังไงได้? แน่นอนว่าหวังให้เขากลับมาปลอดภัย รีบกลับมาไว ๆ ทักษะของพี่เย้นยอดเยี่ยม เป็นคนที่เก่งกาจที่สุดในโลก เขาจะต้องกลับมาปลอดภัยอย่างแน่นอน ฉันเชื่อในตัวเขา”
“เพราะว่าเชื่อ ดังนั้นสิ่งที่พวกเราสามารถทำได้ ก็คือรออยู่ในบ้านโดยไม่ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?”
เย้นหว่านย้อนถาม น้ำเสียงทุ้มต่ำถึงขีดสุด “เธอเคยคิดไหม ถ้าเกิดมีคำว่า ถ้าหาก ล่ะ?”
ใบหน้าของกู้จื่อเฟยซีดขาว
ทำไมเธอจะไม่เคยคิดล่ะ แต่ว่าผลลัพธ์น่ากลัวแบบนั้น ไม่เห็นต่อหน้าต่อตา เธอก็ไม่กล้าเชื่อ ยิ่งเป็นผู้ที่เฝ้าภาวนาจะไม่เป็นอย่างนี้
ใครต่างก็กำลังเสี่ยงโชคดู เสี่ยงโชคดีที่มีเพียงหนึ่งในหมื่น
เย้นหว่านกล่าวอีก “ถ้าหากให้โอกาสเธอตอนนี้หนึ่งครั้ง ให้เธอไปช่วยเหลือพี่ชาย แม้ว่าเรื่องเรื่องนั้นจะอันตรายเป็นอย่างมาก ถึงขนาดทำให้เธอตายได้ เธอจะไปไหม?”
“ต้องไปอย่างแน่นอน!”
กู้จื่อเฟยตอบอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด
พูดจบ มองดูสีหน้าลุ่มลึกของเย้นหว่าน จู่ ๆ เธอก็ตระหนักอะไรขึ้นมาได้ จึงรู้สึกไม่สบอารมณ์และขัดเคือง
เธอคิดที่จะทำแบบวัวหายล้อมคอก “นี่กับเรื่องของเธอมันคนละเรื่องกัน……”
“จื่อเฟย เธอรู้ดี สำหรับพวกเราแล้ว เป็นเรื่องเดียวกัน”
น้ำเสียงของเย้นหว่านทั้งหนักแน่นและทุ้มต่ำ ทำให้กู้จื่อเฟย พูดต่อไปไม่ได้
ถ้าหากเธอมีโอกาสหนึ่งในหมื่น เธอก็จะไปเสี่ยงอันตรายโดยไม่สนใจความปลอดภัยชีวิตของตัวเอง เธอจะพยายามทุกวิถีทางที่พอจะช่วยเหลือพวกเขาได้
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเย้นหว่าน
ต่อให้รู้ว่าเย้นหว่านออกไปจะต้องเผชิญหน้ากับอันตรายมากแค่ไหน แต่ว่ารู้สึกเข้าอกเข้าใจเหมือนตัวเองกำลังเผชิญอยู่ กู้จื่อเฟยจึงไร้หนทางเอ่ยปากขัดขวางเธออย่างไม่หวั่นไหวได้
พวกเธอต่างเป็นหญิงสาว ผู้ชายของพวกเธอต่างอยู่ข้างนอกเป็นหรือตายไม่สามารถคาดการณ์ได้
ซ้ำพวกเธอยังเป็นเพื่อนสนิท กู้จื่อเฟยรู้จักนิสัยของเย้นหว่านดี ดูเหมือนอ่อนแอ ถ้าตัดสินใจอะไรแล้ว เธอก็แข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าเหล็กกล้า ไม่เกรงกลัวสิ่งใด
“แต่ว่าเสี่ยวหว่าน เธอมีความมั่นใจมากเท่าไร? เธอมีความมั่นใจกี่ส่วนว่าจะสามารถตามหาท่านอาวุโสแปดเจอ? เธอมีความมั่นใจกี่ส่วนว่าเขาจะช่วยเหลือเธอ? แล้วเธอมีความมั่นใจกี่ส่วน หากเขาช่วยเหลือเธอ ด้านนอกด้านในตีขนาบประสานกัน เธอก็จะทำให้หยูฉู่สองได้รับความเสียหายอย่างหนักได้?”
ติดต่อกันสี่คำถาม กู้จื่อเฟยมองเย้นหว่านด้วยสายตาแวววาว อยากรู้คำตอบที่เตรียมไว้
เย้นหว่านสายตาหลุบต่ำลง เม้มปาก
หลังจากนั้น ก็บอกอย่างช้า ๆ “ไม่ถึงครึ่งหนึ่ง”
สีหน้ากู้จื่อเฟยมืดมน จับมือของเย้นหว่านจนแนบแน่น น้ำตาเอ่อไหลไปมาในเบ้าตา
เธอสะอึกสะอื้น “อันตรายตั้งขนาดนี้ อัตราต่ำน้อยนิดขนาดนี้ ฉันให้เธอไป อาจจะเป็นการผลักเธอไปตายระหว่างทาง เย้นหว่าน ทำไมเธอแข็งใจทำให้ฉันเป็นฆาตกรสมคบได้ลงคอ?”
เย้นหว่านก้มศีรษะ “ขอโทษนะ จื่อเฟย ฉันหาคนอื่นไม่ได้แล้ว มีเพียงแค่เธอที่สามารถช่วยฉันได้”
ที่แห่งนี้คือตระกูลเย้น แม้ว่าเธอเป็นคุณหนูใหญ่ ทุกคนข้างกายต่างปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี และเชื่อฟัง แต่ว่าพวกเขากลับไม่ใช่ลูกน้องส่วนตัวของเธอ
พวกเขาจะทำเรื่องทุกอย่างเพื่อเธอ รวมถึงอุทิศชีวิต แต่ทว่าจะไม่ปิดบังกงจืออวี
ส่วนเรื่องที่เย้นหว่านอยากทำนั้น กงจืออวีกลับไม่เห็นชอบ
ในตอนนี้ คนที่เย้นหว่านสามารถใช้ได้เพียงคนเดียวนั้น ก็มีแต่กู้จื่อเฟยแล้ว
ส่วนกู้จื่อเฟยเป็นเพื่อนสนิทของเธอ มุมมองต่างกัน จะสามารถเข้าใจเธอได้มากกว่ากงจืออวี ยิ่งเพราะว่าเธอเป็นหญิงสาวของเย้นโม่หลิน ต่อให้ในอนาคตเย้นหว่านเกิดเรื่องอะไรขึ้น กงจืออวีคงไม่ทำอะไรกับเธอมาก
เย้นหว่านพิจารณาทั้งหมดแล้ว
กู้จื่อเฟยมองดูเธอ ทอดถอนหายใจอย่างจนปัญญา “เสี่ยวหว่าน รู้ไหม เห็นสภาพของเธอตอนนี้ ฉันเริ่มจะเชื่อหน่อย ๆ บางทีเธออาจจะทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้จริง ๆ ”
“เธอเปลี่ยนไปมาก บ่าดูเหมือนจะสามารถแบกแผ่นฟ้าทั้งผืนขึ้นได้เลย”
แบกฟ้าขึ้นได้เหรอ?
เย้นหว่านมองบนศีรษะ เป็นเพดาน แต่สิ่งที่เธอเห็นกลับเป็นแผ่นสีแดงของคาวเลือด
ท้องฟ้าของเธอ เปื้อนไปด้วยเลือดที่ไร้ที่สิ้นสุด
เย้นหว่านรู้กู้จื่อเฟยพูดขนาดนี้ ก็คือรับปากเธอแล้ว
เธอเอียงตัวกอดกู้จื่อเฟย “จื่อเฟย เชื่อฉันได้ ฉันทำได้อย่างแน่นอน ฉันจะต้องทำเรื่องนี้สำเร็จอย่างแน่นอน ทำให้หยูฉู่สองได้รับความเสียหายอย่างหนัก ฉันก็จะช่วยพวกพี่ชายออกมาด้วย ทุกคนจะต้องปลอดภัยไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ”
“ความทุกข์ทรมานในตอนนี้ พวกเราร่วมแรงร่วมใจ จะต้องผ่านไปได้อย่างแน่นอน”
กู้จื่อเฟยเฝ้าคอยวันวันนี้ มานานมากแล้ว
น้ำตาในดวงตาของเธอเปล่งประกายระยิบระยับ ในอ้อมกอดของเย้นหว่านนั้น ในที่สุดก็ไหลออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่ได้
เธอกอดเย้นหว่านแน่น น้ำเสียงสะอึกสะอื้น
“รับปากฉันนะ เธอจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัย ต่อให้เรื่องนี้ทำได้ไม่สำเร็จ เธอก็ต้องรับประกันความปลอดภัยของตัวเองนะ เสี่ยวหว่าน ในสายตาของทุกคน เธอเป็นคนที่สำคัญที่สุดนะ รู้ไหม?”
พ่อแม่รักเธอ พี่ชายรักเธอ โห้หลีเฉินรักเธอ พวกเด็ก ๆ รักเธอ
เธอเป็นจุดที่เป็นหัวใจสำคัญของทุกคน เป็นศูนย์กลางของทุกสิ่งทุกอย่าง
เบ้าตาของเย้นหว่านทั้งแดงทั้งแสบ แต่เธอกลับเบิกตากว้าง แม้แต่น้ำตาหยดเดียวก็ไม่ไหลออกมา
ราวกับเธอไม่รู้ว่าร้องไห้จะอย่างไรแล้ว
เธอเพียงแค่บอกตัวเองไม่หยุด ว่าจะต้องเข้มแข็ง ต้องแข็งแกร่งอย่างไม่มีสิ่งใดเทียบเทียมได้ ต้องช่วยเหลือคน ขอเพียงเธอลุกขึ้นมา จึงจะสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้
หลังจากบอกลาสั้น ๆ เย้นหว่านก็ให้กู้จื่อเฟยเปลี่ยนเป็นสวมเสื้อผ้าของเธอ
กู้จื่อเฟยแกล้งทำเป็นเย้นหว่านกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง
เกิดความสงสัยในช่วงสองสามชั่วโมงนี้ เย้นหว่านออกไปจากตระกูลเย้นโดยไม่ให้คนอื่นรู้ ช่วงเวลาที่ไปหาท่านอาวุโสแปด ตอนที่เย้นเซิ่งพบว่าเป็นกู้จื่อเฟย เย้นหว่านก็ออกไปไกลแล้ว
แผนการนี้ เธอจำเป็นต้องไปด้วยตัวเอง
เพราะว่าการดำรงอยู่ไม่ชัดเจนและเปลี่ยนแปลงมากเกินไป อีกอย่างสถานการณ์ที่จะไปพบท่านอาวุโสแปดตอนนี้ ซับซ้อนเป็นอย่างมาก ยิ่งไม่สามารถเชื่อคนที่มาจากตระกูลเย้นคนหนึ่งได้ตามใจชอบ
มีเพียงแค่เธอไป จึงจะมีความเป็นไปได้
เย้นหว่านย่อมไม่ไปคนเดียว ด้านนอกล้วนมีแต่อิทธิพลของหยูฉู่สอง ค้นหาจับกุมอยู่ตลอดเวลา เธอออกไปคนเดียว ก็เป็นการรนหาที่ตาย
