แววตาของพวกเธอ เหมือนแฝงไปด้วยหนามพิษ ที่ทิ่มแทงไปบนร่างกายของเก่อหรูซวน
ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของเธอ ค่อยๆ ถูกบดขยี้ไปทีละก้าว
เก่อหรูซวนโกรธและอยากจะระเบิดอารมณ์ตัวเองออกมา สีหน้าของเธอเริ่มจะควบคุมไม่อยู่ แววตาของเธอมองไปทางเย้นหว่านอย่างเย็นชา เหมือนคลื่นลูกใหญ่ที่เตรียมจะซัดเข้าฝั่ง
ความอับอายขายหน้าในวันนี้ เธอจะคืนให้หนักหน่วงกว่าเป็นร้อยเท่า
เย้นหว่านควงแขนของโห้หลีเฉิน แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “เอาล่ะค่ะ คุณทิ้งฉันไว้ที่นี่ แล้วเข้าไปทำงานต่อเถอะ โทรหาฉันถ้าคุณอยากได้อะไร”
หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก เธอก็นกยิ้มแล้วพูดขึ้นมา “ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณตะโกนสั่งได้เลย ฉันเป็นเลขาของคุณ ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”
โห้หลีเฉินเลิกคิ้วขึ้น น้ำเสียงของเขาลึกซึ้งขึ้นเล็กน้อย “ทำทุกอย่างจริงๆ เหรอครับ?”
น้ำเสียงที่เหมือนมีอะไรแอบแฝงนั้น ทำให้ผู้คนเริ่มจินตนาการไปไกล
แก้มของเย้นหว่านแดงก่ำขึ้นมาทันที เธอรีบผลักเขาอย่างแรง “รีบเข้าไปเลยค่ะ”
โห้หลีเฉินเดินเข้าไปในห้องทำงานด้วยรอยยิ้ม
เลขาทั้งเจ็ดมองภาพเหตุการณ์นี้อย่างตะลึงงัน รู้สึกว่าพวกเธอฝันไปหรือเปล่า ท่านประธานที่เย็นชาเข้าใกล้ยากเหมือนเทพเจ้าแห่งความตายผู้นั้น พออยู่ต่อหน้าเย้นหว่าน จะอ่อนโยนจนเหมือนไม่ใช่คนเดียวกันได้แบบนี้
คนนี้แหละภรรยาตัวจริง คนที่ท่านประธานรักสุดหัวใจและดูแลเอาใจใส่อย่างดี
เพราะแบบนี้ พวกเธอจึงยิ่งให้ความเคารพ และยำเกรงต่อเย้นหว่านมากขึ้น
ทุกคนยืนเรียงกันอยู่ทั้งสองด้านของทางเข้าห้องเลขา แล้วผายมือเชื้อเชิญ “เชิญค่ะ คุณนาย”
ตอนนี้เธอเป็นเลขา ดังนั้นพวกเธอควรจะเรียกว่าเลขา แต่เย้นหว่านไม่ได้คิดมากกับคำเรียกของพวกเธอ
คำว่า “คุณนาย” ดูมีเกียรติและน่าฟังที่สุดแล้ว
เธอพอใจมาก
เธอเดินเข้าไปในห้องเลขาอย่างเป็นกันเอง แล้วมองไปรอบๆ ห้องทำงานที่กว้างขวางนี้ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หุบลง
เธอหันกลับมามองที่เก่อหรูซวนด้วยสายตาเย็นชา แล้วเอ่ยถาม
“เลขาเก่อ โต๊ะประจำตำแหน่งของฉันอยู่ที่ไหน”
เก่อหรูซวนมีสีหน้าสงบ เหมือนว่าเธอกำลังทำงาน และพูดอย่างมีระเบียบ “โต๊ะทำงานใหม่และอุปกรณ์เครื่องใช้ที่เกี่ยวข้องกำลังอยู่ระหว่างทางค่ะ”
“กำลังอยู่ระหว่างทางอย่างนั้นเหรอ?”
เย้นหว่านมองมาที่เธออย่างไม่พอใจ แล้วพูดตำหนิเสียงเข้ม “ฉันบอกคุณตั้งแต่เมื่อวานนี้ ให้คุณจัดเตรียมทุกอย่างของฉันไว้ในห้องเลขาให้พร้อม เวลาทั้งคืน บวกกับเวลาช่วงเช้าของวันนี้ เรื่องเล็กแค่นี้คุณยังจัดการไม่ได้เหรอ นี่คุณไม่เต็มใจจะฟังคำสั่งของฉัน หรือความสามารถในการทำงานของคุณมีอยู่แค่นี้กันแน่?”
เย้นหว่านพูดอย่างไม่ไว้หน้า
รอยยิ้มอย่างมืออาชีพบนหน้าของเก่อหรูซวนเกือบจะพังทลาย เธอไม่เคยถูกทำให้อับอายขายหน้าในที่สาธารณะแบบนี้มาก่อน
เย้นหว่านกลั่นแกล้งกันมากเกินไปแล้ว
เก่อหรูซวนพยายามจะบีบคั้นคำพูดออกจากช่องว่างระหว่างฟันของเธอ “ตอนเช้าดิฉันงานยุ่งมากจริงๆ ค่ะ แบ่งเวลาออกมาไม่ได้จริงๆ ได้โปรดเข้าใจดิฉันด้วยเถอะค่ะ”
“อ้อ ใช้เหตุผลว่างานยุ่งอย่างนั้นเหรอ? เก่อหรูซวน คุณคงไม่อยากให้ฉันเป็นหัวหน้าเลขาสินะ พอฉันมา คุณก็จะสูญเสียตำแหน่งของคุณไป”
เดิมทีคำพูดเหล่านี้ทุกคนต่างก็รู้ดีแก่ใจ แต่พอเย้นหว่านพูดออกมาตรงๆ ก็เหมือนฝ่ามือล่องหน ตบไปที่หน้าของเก่อหรูซวนอย่างแรง
คนส่วนใหญ่ถ้าถูกต่อว่าแบบนี้ คงจะทนไม่ไหว แล้วเก่อหรูซวนยังเป็นคนที่หยิ่งทระนง และอวดดี ยิ่งทนไม่ได้เข้าไปใหญ่
เลขาทั้งเจ็ดยืนอยู่ด้วยกันอย่างประหม่า หวาดกลัว ในใจคิดว่าจะเกิดสงครามครั้งใหญ่ขึ้นแน่ๆ และอาจจะลงไม้ลงมือกันด้วย
แต่ว่า พวกเธอรออยู่นาน ก็ไม่เห็นเก่อหรูซวนระเบิดอารมณ์ออกมา
เก่อหรูซวนยืนตัวตรง มือของเธอกำหมัดแน่น แล้วยกยิ้มก่อนจะพูด “ดิฉันไม่ได้ไม่เต็มใจค่ะ ดิฉันได้รับมอบหมายงานมาจากท่านประธาน ดิฉันแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้นเอง”
เธอพูดอย่างสุภาพ ไม่แข็งกร้าว และไร้ที่ติ
ต้องยอมรับว่าความอดทนของเธอมีเยอะมาก
เลขาทั้งเจ็ดมองไปที่เก่อหรูซวนด้วยสีหน้าประหลาดใจและนับถือ พวกเธอคิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่มักจะเย่อหยิ่งมาตลอดจะถูกรังแก จะอดทนได้ถึงขนาดนี้
จะบอกได้ว่า จิตใจของเธอลึกลับซับซ้อนกว่าคนทั่วไป
ยิ่งกว่านั้น จากที่ฟังดู ตั้งแต่เมื่อวานเธอรู้แล้วว่าเย้นหว่านจะมาที่บริษัทในฐานะหัวหน้าเลขา แต่เช้านี้ เธอกลับไม่มีท่าทีใดๆ เห็นได้ว่า เธอมีเล่ห์เหลี่ยมมากแค่ไหน
อีกทั้งยังดูน่ารังเกียจมากด้วย
เหล่าเลขามองไปที่เก่อหรูซวน ด้วยสายตาที่ซับซ้อน สายตาที่พวกเธอมองเธอ ตั้งแต่เมื่อก่อนมีแต่ความชื่นชม แต่ตอนนี้กลับดูไร้ยางอายและน่ารังเกียจเล็กน้อย
อย่างน้อยพวกเธอก็ไม่หน้าด้านและไร้ยางอายเท่าของเก่อหรูซวน
ตัวจริงของเขากลับมาแล้ว อีกทั้งยังประกาศสงครามต่อหน้า แต่เก่อหรูซวนกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และยังหน้าด้านหน้าทนอยู่ที่นี่ต่อ
หน้าด้านไร้ยางอายมาจากนิสัยที่แท้จริงเลยจริงๆ
หน้าด้าน
ไร้ยางอาย
เย้นหว่านเยาะเย้ยถากถาง แล้วมองเก่อหรูซวนด้วยดวงตาที่เคร่งขรึม
ทนได้ขนาดนี้เชียวเหรอ?
ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นไม้ตายที่เธอเตรียมไว้ งั้นก็ค่อยๆ จัดการทีละขั้นก็แล้วกัน คอยดูว่าเก่อหรูซวนจะอดทนได้นานแค่ไหน
เย้นหว่านเดินตรงไปที่ห้องเลขา พอเห็นโต๊ะที่ใหญ่ที่สุด หรูหราที่สุด และโดดเด่นที่สุด จึงพูดขึ้นมาว่า
“ฉันไม่ชอบเสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง จากนี้ไปฉันจะใช้โต๊ะนี้”
สีหน้าของเก่อหรูซวนตึงเครียด แล้วสูดหายใจอย่างแรง
เธอกัดฟันทน แล้วพูด “คุณเย้นคะ นี่เป็นโต๊ะทำงานของดิฉันนะคะ”
“ฉันต้องการก็ต้องเป็นของฉัน”
พฤติกรรมที่เหมือนโจร ถูกเย้นหว่านพูดออกมาอย่างมั่นใจ “จากนี้ไปฉันเป็นหัวหน้าเลขา แน่นอนว่าต้องแตกต่างจากเลขาทั่วไป แน่นอน ฉันต้องนั่งในตำแหน่งที่โดดเด่นที่สุดของสำนักงานเลขา ในเมื่อคุณถูกลดตำแหน่งเป็นเลขาธรรมดา ก็ควรจะรู้ตัวเองไปอยู่ที่อื่นแทน”
เย้นหว่านชี้ไปที่โต๊ะธรรมดาที่มุมห้อง “คุณไปนั่งตรงนั้นเถอะ”
ตำแหน่งนั้น ส่วนใหญ่จะให้พนักงานมาใหม่ หรือพนักงานทดลองงานใช้
จัดให้เธอไปนั่งที่มุมผู้มาใหม่ มันน่าอัปยศมากจริงๆ
ร่างกายของเก่อหรูซวนสั่นเทาด้วยความโมโห แต่ต้องระงับความโกรธและแรงสังหารของเธออย่างแรง และอดทนต่อความไร้ยางอายของเย้นหว่าน
เย้นหว่านได้โต๊ะทำการแล้ว สายตาของเธอก็มองไปที่คอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ
เธอถามว่า “นี่เป็นคอมพิวเตอร์ที่บริษัทจัดมาให้เหรอ”
เลขาหลิวที่ยืนด้านข้างรีบตอบอย่างสุภาพทันที “ใช่ค่ะ คุณนาย อุปกรณ์ทุกอย่างที่นี่เป็นอุปกรณ์ที่บริษัทจัดให้ค่ะ”
เย้นหว่านพยักหน้าเข้าใจ “ในเมื่อเป็นเหมือนกัน งั้นก็ทำการเปลี่ยนคอมพิวเตอร์ให้เลขาเก่อ ให้ใช้เหมือนกับของคุณ ในเมื่อพวกเธอเป็นเลขาทั่วไปทั้งหมด เธอไม่ควรได้รับความพิเศษกว่าคนอื่น”
เก่อหรูซวนกัดฟันกรอด “คุณเย้นคะ มีข้อมูลเรื่องงานอยู่ในคอมพิวเตอร์เยอะมาก และเป็นเอกสารที่สำคัญมาก ดังนั้นการเปลี่ยนคอมพิวเตอร์จะส่งผลกระทบอย่างมากต่องานนะคะ”
“แค่เปลี่ยนคอมพิวเตอร์ก็ส่งผลต่อการทำงาน ความสามารถในการทำงานของเลขาเก่อมีแค่นี้เหรอ”
เย้นหว่านพูดเยาะเย้ย ดวงตาของเธอ เหมือนมองขยะบนพื้น
น่าอับอายจริงๆ
เก่อหรูซวนรู้สึกเพียงว่าศักดิ์ศรีของเธอถูกเหยียบย่ำอย่างแรง เธอพยายามอดกลั้น ถ้าเธอบอกว่าเธอเปลี่ยนคอมพิวเตอร์ไม่ได้ เธอรับประกันได้เลย ว่าแม้แต่ความสามารถในการทำงานของเธอ คงจะถูกเย้นหว่านทำลายชื่อเสียงของเธอจนยับเยินแน่ๆ
ถึงตอนนั้นไม่ใช่แค่ชื่อเสียงของเธอจะเสียหาย แต่ความสามารถในการทำงานก็จะถูกทำลายชื่อเสียงทิ้งแน่นอน
เป็นเรื่องที่เก่อหรูซวนไม่สามารถทนได้
เธอกัดฟันแน่น และพยายามพูดอย่างยากลำบาก “มันก็แค่ลำบากนิดหน่อยค่ะ ถ้าคุณเย้นทนไม่ได้ จะให้เปลี่ยนคอมพิวเตอร์ก็ได้ค่ะ”
