เย้นโม่หลินไม่ใจอ่อน ออกคำสั่งกับลูกน้องให้บุกโจมตีและสังหารต่อไป
จนในที่สุดพวกเขาก็ต้านทานไม่ไหว คนที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของคนเหล่านี้ จึงได้ปรากฏตัวออกมา
“เย้นหว่าน ผมมีเรื่องจะพูดด้วย”
กลุ่มคนได้หลีกทางให้ เขาจึงเดินออกมาจากด้านใน
ใบหน้านั้น ทำให้ม่านตาของเย้นหว่านหดขึ้น นั่น นั่นไม่ใช่เจมส์หรอกเหรอ
สามปีก่อน ภายใต้ดวงตาของป่ายฉี เห็นกับตาว่าลูกพี่ขององค์กรได้เสียชีวิตไปพร้อมกับฝู้ยวน
เย้นหว่านเคยคิดว่าเป็นกับดักขององค์กร หรือนักวิทยาศาสตร์รู้เรื่องมนุษย์พันธุ์แกร่ง ดังนั้นถึงได้ข่มขู่คุกคามโห้หลีเฉิน
แต่กลับไม่เคยคิด ว่าคนนี้จะเป็นผู้ที่ตายแล้วฟื้นอย่างเจมส์
“คุณทำไมถึงยังไม่ตาย” เย้นหว่านกัดฟันแล้วถาม
เจมส์จ้องมองเย้นหว่านด้วยแววตาที่ดุดัน แล้วฉีกยิ้มอย่างจองหอง:”เย้นหว่าน ในโลกใบนี้ยังมีเทคโนโลยีหนึ่งที่คุณไม่มีทางที่ไม่รู้จัก นั่นก็คือ การโคลนนิ่ง”
นี่คือคำสั่งต้องห้าม ห้ามมีการโคลนนิ่งบนโลกใบนี้เด็ดขาด
และก็ด้วยสาเหตุนี้จึงไม่มีกฎหมายรองรับ เทคโนโลยีนี้ถึงได้ไม่สมบูรณ์
“สามปีก่อน คนที่เสียชีวิตอยู่ตรงหน้าพวกคุณนั้นไม่ใช่ผม แต่เป็นร่างโคลนนิ่งของผม แต่ว่าน่าเสียดาย ผมอุตส่าห์ฝึกฝนดูแลมาตั้งนาน กลับให้เขาต้องมาตายแบบนั้น”
เจมส์ที่ค่อนข้างเสียดาย
แต่เย้นหว่านกลับรู้สึกขนแขนลุก “คุณมีร่างโคลนนิ่งที่ตายแทนคุณ อย่างนั้นฝู้ยวนล่ะมีด้วยไหม”
“คุณลองทายสิ” เจมส์หัวเราะอย่างสะใจ
จริงครึ่งไม่จริงครึ่ง ยิ่งทำให้คนไม่สามารถรู้ว่าฝู้ยวนนั้น แท้ที่จริงเสียชีวิตหรือยัง
ถ้าหากว่าเขายังมีชีวิตอยู่……
เย้นหว่านรู้สึกแต่เพียงว่าร่างกายนั้นเย็นวาบไปทั่วร่าง คนคนนั้นต่างหากคืออสรพิษที่แท้จริง ตอนนั้นยังเสแสร้งแกล้งทำเป็นยอมจำนนคอยให้ความช่วยเหลือโห้หลีเฉิน หลังจากนั้นก็ได้หันไปซบหยูฉู่สอง แถมยังแอบคบคิดติดต่อกับเจมส์อย่างลับๆ อีก
ความทะเยอทะยานของเขาช่างมีมากเกินไป
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากว่าเขายังไม่เสียชีวิต และก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ ก็แปลว่าคืนนี้ไม่สามารถทำการสังหารทั้งหมดได้ และมีอสรพิษหนึ่งตัวที่เล็ดลอดไปจากกับดักนี้
หนำซ้ำยังเป็นอสรพิษตัวที่พิษแรงอีกเสียด้วย
อย่างนั้น ปุ่มสวิตช์ปิดเปิดที่สามารถสังหารแรทบิทได้ อยู่ที่ตัวของเจมส์หรือว่าอยู่ที่ตัวองฝู้ยวน
ถ้าหากว่าอยู่ที่ตัวของฝู้ยวน สิ่งที่ทำทั้งหมดในคืนนี้ ก็คงจะสูญเปล่า!
อีกทั้งตัวเธอยังถูกเปิดเผย ต่อไปจะต้องเกิดความเดือดร้อนอย่างแน่นอน
ในใจเย็นวาบและกระสับกระส่าย แต่ใบหน้าของเย้นหว่านกลับยังคงเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลง
เธอกล่าว “เป็นตายร้ายดีก็ช่างเขา ตอนนี้ฐานของพวกคุณถูกทำลายแล้ว เขาก็ไม่ต่างจากสุนัขจรจัด ที่ฉันสามารถจะลากออกมาสังหารเมื่อไหร่ก็ได้ ส่วนตอนนี้ฉันขอจัดการคุณก่อน”
พลางพูด เย้นหว่านพลางยกมือขึ้น เพื่อส่งสัญญาณให้ลูกน้องลงมือ
เจมส์เลิกคิ้วแล้วตะคอกขึ้นอย่างเสียงดัง:”เย้นหว่าน ชีวิตลูกสาวคุณยังอยู่ในกำมือของผมนะ ถ้าหากว่าคุณฆ่าผม เธอก็จะต้องตายด้วย”
“ตอนนี้ยังจะพูดโกหกแบบนี้อีก คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณอย่างนั้นเหรอ” เย้นหว่านประชดประชัน
เจมส์คาดเดาปฏิกิริยาของเธอไว้ก่อนแล้ว
เดิมทีเจมส์ที่ได้เตรียมเอกสาร เพื่อใช้ยืนยันกับเย้นหว่านในวันพรุ่งนี้ ครั้นแล้ว ก็ได้ให้คนยื่นเอกสารนั้นให้กับเย้นหว่าน
“คุณดูเองแล้วกัน”
เย้นหว่านรับเอกสารมาดู ด้านในมีข้อมูลการทดลองที่มากมาย คล้ายกับที่ฉู่หยุนซีเอาให้เธอดูในตอนนั้น
หากบอกว่าเอกสารของเจมส์สามารถปลอมแปลงขึ้นมาได้ แต่ว่าเอกสารของฉู่หยุนซีไม่มีทางที่จะปลอมแปลงขึ้นมาอย่างแน่นอน นี่เป็นเอกสารข้อมูลของจริง
อีกทั้งด้านในยังได้อธิบายถึงมนุษย์พันธุ์แกร่งและวิธีการทำให้เสียชีวิต
นั่นเป็นชิปพิเศษที่มีเพียงหนึ่งเดียว ขอเพียงหารายชื่อของมนุษย์พันธุ์แกร่งเจอ กดปุ่มตาย มนุษย์พันธุ์แกร่งก็จะเสียชีวิตลงในทันที
เย้นหว่านเปิดดูอย่างละเอียด เมื่อดูเสร็จก็ทำการปิดเอกสารลง
แม้ว่าในใจของเธอจะมีคลื่นปั่นป่วน แต่ใบหน้ายังคงสงบราบรื่น ริมฝีปากยกยิ้มเสียดสีเย้ยหยัน
“เอกสารข้อมูลเหล่านี้ของคุณ ใครจะไปรู้ว่าเป็นของจริงหรือของปลอม ถ้าคุณปลอมแปลงข้อมูลขึ้น ฉันเองก็คงไม่รู้ ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่มีระดับความยากขนาดนี้ ใครจะไปรู้ว่าอาจเป็นเพียงการคิดสมมุติ ไม่มีทางที่จะเกิดผลจริงได้”
เธอยิงคำถามรัวๆ
เจมส์โกรธจนใบหน้าเขียวปั้ด หากว่าเอกสารนี้นำไปให้แพทย์ นักวิทยาศาสตร์ที่สุดยอดของโลกใบนี้ หรือว่าป่ายฉี ก็คงจะต้องตกใจช็อกสุดขีดเมื่อได้เห็น และจะต้องเชื่อในทันที
แต่ดันเป็นเย้นหว่านที่มีความรู้งูๆ ปลาๆ มีความรู้ในด้านนี้เท่าหางอึ่ง เอกสารแบบนี้คนไม่เชี่ยวชาญย่อมดูไม่เข้าใจ
ความรู้สึกที่แบบสีซอให้ควายฟัง ทำให้เจมส์โกรธจนสำลักเป็นเลือด
เขาโกรธจนบดกัดฟัน แล้วก็หยิบนาฬิกาพกโบราณออกมาจากกระเป๋าด้านในเสื้อ
เขาเปิดนาฬิกาออก จากนั้นก็แกะชั้นเข็มนาฬิกา ด้านในเป็นหน้าจอขนาดเล็ก และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ซับซ้อน
เขากล่าว “นี่คือชิปที่ใช้สำหรับควบคุมชีวิตของมนุษย์พันธุ์แกร่งเหล่านั้น และนี่ก็เป็นชื่อลูกสาวของคุณ เพียงแค่ผมกดลงไป เธอก็ตายในทันที”
เห็นเพียงโห้จือซินสามคำที่ปรากฏอยู่ในหน้าจอเล็กๆ
ร่างของเย้นหว่านหดเกร็งแน่น รู้สึกถึงความเย็นเยือกแล่นผ่านฝ่าเท้า มองดูนาฬิกาพกเรือนนั้นด้วยสายตาที่ตึงเครียด มองดูปุ่มสวิตช์ที่อยู่ไม่ไกลจากนิ้วมือของเจมส์
เธอเกลียด เกลียดที่ของเล็กๆ แค่นี้ กลับเป็นตัวกำหนดชีวิตของแรบบิท
แต่ก็ยังโชคดี โชคดีที่ชิปตัวนี้ไม่ได้อยู่บนตัวของฝู้ยวน ในเมื่อเธอบีบเจมส์ให้มาอยู่ในจุดนี้แล้ว ขอเพียงสังหารเจมส์ทิ้ง และทำลายชิปตัวนี้ แรทบิทก็จะได้รับการช่วยเหลือแล้ว
ถึงแม้ว่าจิตใจจะกระสับกระส่ายจนแทบจะเป็นบ้า แต่เย้นหว่านอาศัยการควบคุมตัวเองที่เแข็งแกร่ง สีหน้าจึงยังคงเรียบนิ่ง
มุมปากยังยกรอยยิ้มขึ้น “คุณพูดเป็นตุเป็นตะ พูดเหมือนเป็นเรื่องจริง แต่คุณบอกว่าสิ่งนี้ได้ควบคุมชีวิตลูกสาวของฉัน ฉันคงเชื่อคุณไม่ได้หรอก นอกเสียจากคุณจะแสดงให้ฉันได้เห็นกับตาตอนนี้”
คิ้วเจมส์ขมวดแน่นขึ้น “รอบตัวผมไม่มีมนุษย์พันธุ์แกร่ง ไม่สามารถแสดงให้คุณเห็นได้หรอก”
การต่อสู้ในทะเลทรายครั้งนั้น การระเบิดที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน ทำให้องค์กรที่เหลือมนุษย์พันธุ์แกร่งเพียงไม่กี่คน ถูกฝังทั้งเป็นเกือบทั้งหมด
ที่เหลือรอดเพียงคนเดียว ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้กับโห้หลีเฉิน ถือว่าเป็นเพียงคนเดียวที่มีชีวิตรอดออกมาได้
แต่ที่น่าโมโหคือ อาการบาดเจ็บของเขายังไม่ทันหายดี ก็ถูกโห้หลีเฉินฆ่าทิ้งไปเสียแล้ว
ทำให้มนุษย์พันธุ์แกร่งที่อยู่รอบๆ ตัวเขานั้นเสียชีวิตหมด ที่ยังมีลมหายใจอยู่บนโลกตอนนี้ก็เหลือเพียงหานจื่อกับแรบบิทเท่านั้น
ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่เก็บชีวิตคนที่เคยทรยศอย่างหานจื่อไว้ใช้อีกต่อไปหรอก
แต่ปัญหาตอนนี้ก็คือ คนรอบข้างของเขาไม่มีคนอื่นแล้ว หานจื่อก็ไม่ได้พากลับมาด้วย จึงไม่สามารถทำการแสดงให้เย้นหว่านเห็นกับตาได้
และเย้นหว่านยังเป็นคนดื้อรั้น ไม่เห็นกับตาก็จะไม่เชื่อว่าเขานั้นสามารถสังหารมนุษย์พันธุ์แกร่งได้
เจมส์จึงพูดด้วยความลนลาน “เย้นหว่าน เรื่องมันเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของชีวิตลูกสาวคุณ และผมก็ได้ให้คุณดูเอกสารที่มากมายขนาดนี้แล้ว คุณก็ควรจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงมากกว่าที่จะเชื่อว่าไม่เป็นเรื่องจริง คุณกล้าที่จะเสี่ยงโดยนำชีวิตลูกสาวของคุณมาเดิมพันอย่างนั้นเหรอ”
“ทำไมจะไม่กล้า”
เย้นหว่านโต้กลับอย่างอวดดี “ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะความสามารถสังหารมนุษย์พันธุ์แกร่งได้ในเพียงพริบตาเดียว กลัวอะไร ลงมือสิ ฆ่าเขาทิ้งซะ”
เมื่อคำสั่งโพล่งออกมา กลุ่มชายหนุ่มที่สูงใหญ่ก็หันหน้ามาทางกลุ่มเจมส์ แล้วจะลงมืออย่างดุเดือดเป็นครั้งสุดท้าย
เจมส์กระทืบเท้าด้วยความโมโห โกรธเกลียดผู้หญิงที่โง่ดักดาน ดื้อรั้นยืนกรานในความคิดของตัวเอง
เขาตวาดเสียงดังขึ้น “ก็ได้ๆ ในเมื่อคุณไม่สนใจชีวิตลูกสาวของคุณ อย่างนั้นกูก็จะลากเธอลงหลุมไปด้วยกัน!”
เขาพลางพูดก็พลางมองนาฬิกาพกอย่างดุดัน นิ้วโป้งที่กำลังจะแตะลงที่ปุ่มสวิตช์——
