โห้หลีเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและไร้ความรู้สึก “ฉันจะฆ่านาย”
ชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งไม่เพียงแต่มีแววตาที่ดุร้าย ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเทาขึ้นมา ดุร้ายจนเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะคำราม เหมือนจะกลืนกินโห้หลีเฉินได้ทั้งตัว
ทว่า เขากลับทำได้เพียงเท่านั้น แม้จะรับรู้ได้ถึงเข็มที่ทิ่มหัวของเขาอยู่ แต่เขากลับขยับไม่ได้เลย และโจมตีโห้หลีเฉินไม่ได้ด้วย
โห้หลีเฉินหยุดจิ้มเข็มลงไป แล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“นายอยากฆ่าฉันเหรอ? พูดความจริง”
“ใช่” ชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและแข็งทื่อ
โห้หลีเฉินถามต่อว่า “ทำไมไม่ลงมือล่ะ?”
ชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งตอบ: “ฉันควบคุมร่างกายฉันไม่ได้ ร่างกายฉันสั่งการมาว่าจะต้องทำตามที่เจ้านายสั่ง นายเป็นเจ้านายฉัน ฉันจะทำร้ายนายไม่ได้”
เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด
โห้หลีเฉินกะพริบตา “นายยังจำเรื่องราวในอดีตของตัวเองได้ไหม?”
“จำได้นิดหน่อย”
ชายหนุ่มพูด “ฉันเป็นคนประเทศF และเป็นนักเรียนโรงเรียนเตรียมทหาร ตอนที่ออกไปฝึกซ้อมปฏิบัติภารกิจ ก็ถูกพวกนั้นจับมา”
เป็นนักเรียนของโรงเรียนเตรียมทหารงั้นเหรอ ถึงว่าจนถึงตอนนี้เขายังควบคุมสติและยังมีความทรงจำหลงเหลืออยู่ได้
คนก่อนที่หานจื่อเอาออกมา เป็นแค่หุ่นยนต์ไร้ความรู้สึกที่รับฟังแต่คำสั่ง
โห้หลีเฉินพูด: “นายชื่ออะไร?”
“จำไม่ได้แล้ว” ชายหนุ่มตอบ
โห้หลีเฉินถามคำถามเกี่ยวกับเขาอีกสองสามข้อ ความทรงจำเขายุ่งเหยิงไปหมด จำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง เช่นรู้ที่มาของตัวเอง แถมยังจำโรงเรียนตัวเองได้ด้วย แต่กลับจำชื่อตัวเองกับที่อยู่ของบ้านไม่ได้
และยังจำไม่ได้ด้วยว่าถูกจับมาปีไหน แต่จำใบหน้าของฝู้ยวนและจำยาที่เขาฉีดให้ตัวเองได้
ความทรงจำตัดขาดตั้งแต่ถูกแช่ลงน้ำยาในถังเหล็กนี้
โห้หลีเฉินพูด “ฝู้ยวนจับนายมาทดลองก็จริง นายอาจจะรู้สึกได้ว่า ร่างกายของนายไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว”
ชายหนุ่มพูด: “แข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าตัว ไหวพริบปฏิญาณดีขึ้น แต่ไม่ใช่ฉันคนเดิมแล้ว เป็นเพียงแค่หุ่นยนต์ที่พวกนายควบคุมไว้ก็เท่านั้น”
เขามีศักดิ์ศรีของความเป็นทหาร เขารู้ดีว่า ร่างกายของเขาเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง และเขาไม่สามารถเปลี่ยนหรือกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกเลย
ขนาดฆ่าตัวตายเขายังทำไม่ได้เลย
เรื่องนี้ทำให้เขาโกรธและสิ้นหวังมาก อารมณ์ของเขาก็ถูกกระทบหนักมากด้วย ความโกรธนี้ไม่สามารถลบล้างไปได้ จนสะสมกลายเป็นความรู้สึกที่อยากฆ่าคน
เขาฆ่าโห้หลีเฉินไม่ได้ เขาก็จึงอยากฆ่าคนอื่นๆให้สิ้นซากทั้งหมด
โห้หลีเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ฉันจะให้โอกาสนาย ให้นายได้เป็นอิสระ”
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มไม่เชื่อ “ฉันควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ นายพูดอะไรฉันจะทำตามทั้งหมด นายไม่ต้องพูดแบบนี้เพื่อหลอกฉันหรอก ฉันขัดขืนนายไม่ได้อยู่ดี”
“มีข้อหนึ่งที่นายอาจจะเข้าใจผิดไป ฉันกับฝู้ยวนไม่ใช่พวกเดียวกัน วันนี้ฉันก็เพิ่งแอบเข้ามาในนี้ เห็นคนแบบพวกนายครั้งแรก และเป้าหมายของฉันก็คือ ใช้พวกนายโจมตีฝู้ยวน”
โห้หลีเฉินพูดอย่างเชื่องช้าว่า “นอกจากนี้แล้ว นายก็ไม่มีประโยชน์ต่อฉันอีก รอฝู้ยวนตายไป ฉันก็จะไม่เก็บนายไว้ นายก็จะไม่มีเจ้านายและได้เป็นอิสระตามที่ใจหวัง”
ตอนแรกแววตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและดุร้าย แต่ตอนนี้เองแววตาเขากลับตื่นเต้นแตกต่างจากครั้งแรก
เขาถามอย่างไม่แน่ใจว่า “จริงเหรอ?”
โห้หลีเฉินพยักหน้า “แต่มีเงื่อนไขหนึ่ง ฉันต้องการความจริงใจของนาย ช่วยฉันโดยไม่มีข้อแม้ ขอแค่ฝู้ยวนตาย นายถึงจะได้อิสระจริงๆ”
“ได้ ฉันจะช่วยนาย” ชายหนุ่มกำหมัดเสียงดัง ‘กรอบแกรบ’ “ฝู้ยวนจับตัวฉันมาเป็นหนูทดลอง ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ ฉันจะฆ่าเขาให้ตายด้วยมือของฉันเอง”
หลังจากทั้งสองตกลงกันได้แล้ว โห้หลีเฉินก็ถึงไปเปิดถังเหล็กอื่นๆ
แม้ชายหนุ่มคนแรกจะไม่มีปัญหาอะไร แต่เย้นโม่หลินและคนอื่นก็ไม่ชะล่าใจ ยังคงอยู่ข้างโห้หลีเฉินอย่างระมัดระวัง
เย้นหว่านยืนอยู่ข้างๆป่ายฉี มองดูโห้หลีเฉินกดรหัสอย่างคล่องแคล่ว ขณะเดียวกันเธอก็ถามอย่างสงสัย
“ป่ายฉี ในเมื่อมนุษย์พันธุ์แกร่งพวกนี้เคารพต่อเจ้านาย แค่สั่งการก็พอแล้วนี่ ทำไมคุณโห้ถึงอธิบายแล้วยังเสนอข้อตกลงกับเขาล่ะ?”
ด้วยความเข้าใจที่เย้นหว่านมีต่อโห้หลีเฉิน เขาไม่ใช่คนที่ชอบพูดสักเท่าไหร่
และไม่มีทางใจดีอธิบายกับคนแปลกหน้าขนาดนี้หรอก
เขาจะต้องมีเป้าหมายแน่นอน แต่เธอก็ดูไม่ออกว่า โห้หลีเฉินคิดจะทำอะไรกันแน่
เขากดรหัสอีกแล้ว เย้นหว่านไม่อยากรบกวนสมาธิของเขา ก็เลยถามป่ายฉีแทน
ป่ายฉีจ้องมองโห้หลีเฉินด้วยแววตาที่จริงจัง แล้วกะพริบตา
เขาเม้มปากพูดเสียงเบาว่า:
“ถ้าฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ โห้หลีเฉินของเธอน่าจะคิดการใหญ่อยู่”
“คิดการใหญ่? เขาอยากทำอะไร หมายความว่ายังไงกันแน่?”
เย้นหว่านยิ่งไม่เข้าใจไปกันใหญ่
ป่ายฉีอธิบายต่อว่า “ถ้าไม่เกิดข้อผิดพลาดล่ะก็ ชายหนุ่มที่มีดวงตาสีดำนั้น ระดับการเปลี่ยนแปลงเป็นมนุษย์พันธุ์แกร่งน่าจะสูงกว่าคนอื่นๆ เขาอยู่ในระดับที่ดี และเขายังมีสติที่ชัดเจน สั่งการได้ง่าย สามารถเป็นหัวหน้าขบวนได้”
“เขาเป็นมนุษย์พันธุ์แกร่ง ถ้าให้เขามาควบคุมและสั่งการมนุษย์พันธุ์แกร่งคนอื่นๆ เป็นตัวควบคุมอันทรงพลัง และเขายังต้องนำขบวนมนุษย์พันธุ์แกร่ง โจมตีและสั่งการไปด้วย ประสิทธิภาพจะดีขึ้นมากกว่าเดิม”
ป่ายฉีชะงักสักพัก จากนั้นก็พูดต่อว่า “มีข้อหนึ่งที่สำคัญมากที่สุด นั่นก็คือ ถ้าชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งคนนี้นำขบวน ก็อาจจะทำให้ฝู้ยวนเข้าใจผิด คิดว่ามนุษย์พันธุ์แกร่งไม่อยู่ในการควบคุมของเขาแล้ว จะทำให้เขาไม่มีเวลามาสนใจพวกเรา”
“ฝู้ยวนก็จะคิดหาทางควบคุมมนุษย์พันธุ์แกร่งพวกนั้น และตอนที่เขาไปคิดหาทางนั้น ก็จะไม่มีสมาธิและไม่ทันโจมตีด้วยแรงทั้งหมด ถ้าเขาเริ่มสงสัยเมื่อไหร่ ก็จะตกอยู่ในอันตรายทันที”
เย้นหว่านได้ยินแล้วก็แอบนับถือในใจ นี่เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ
โห้หลีเฉินหัวเร็วมากจริงๆ เพิ่งเจอชายหนุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งคนนี้เองแท้ๆ ก็มีแผนการที่น่ากลัวนี้เกิดขึ้นในสมองแล้ว
ถ้าเป็นแบบนี้ อัตราการชนะฝู้ยวนได้ก็เพิ่มสูงขึ้นน่ะสิ
เป็นเหมือนกับที่ป่ายฉีเดาไว้ไม่มีผิด มนุษย์พันธุ์แกร่งที่ปล่อยออกมา ส่วนมากนัยน์ตาก็เป็นปกติทั้งหมด และยังทำตามที่โห้หลีเฉินสั่งทุกอย่าง สติของพวกเขาถูกล้างไปเยอะมากทีเดียว
และมนุษย์พันธุ์แกร่งทั้งหมดมี 58คน มนุษย์พันธุ์แกร่งในนั้นมีแค่สามคนที่ยังมีสติ โห้หลีเฉินใช้วิธีเดียวกันกับสามคนนั้น ให้พวกเขานำขบวนเป็นสามกลุ่ม
นำคนละหนึ่งขบวน และสั่งการโจมตีครั้งใหญ่
เพราะคนพวกนี้เชื่อฟังในคำสั่งมาก ยากที่จะแตกแยกกัน ทุกคนจึงต้องให้โห้หลีเฉินเป็นคนปล่อยตัวออกมา นับเขาเป็นเจ้านายของพวกเขา ดังนั้นเลยเสียเวลาไปมาก
แต่ยังดีที่เวลานี้ หานจื่อไม่ได้มาปล่อยคนอีก และฝู้ยวนก็ยังไม่รู้ตัวว่าพวกเขากำลังปล่อยคนด้วย
มองดูกลุ่มมนุษย์พันธุ์แกร่งตรงหน้า โห้หลีเฉินออกคำสั่งหัวหน้าที่นำขบวนทั้งสามคน จากนั้นพวกเขาก็พาคนอื่นๆ ไปทางที่ฝู้ยวนอยู่อย่างเดือดดาล
ไม่มีการพรางตัวหรือปกปิดเสียงเลย พวกเขาทั้งตะโกนและกระทืบเท้าเสียงดังจนพื้นสั่นสะเทือน
โห้หลีเฉินจะสร้างสถานการณ์ให้คนพวกนี้ดูมีปัญหาและไม่อยู่ในการควบคุมของฝู้ยวนอีกต่อไป
เกรงว่าฝู้ยวนคงยังไม่รู้ตัวว่า แหล่งกบดานลับของเขา ถูกพวกเขาตามหาจนเจอและยังล่วงรู้ความลับของพวกเขาด้วย
