บทที่ 288 ดื่มจนคลุ้มคลั่งแล้ว?
เธอมองนอกหน้าต่าง หัวเราะอย่างจำใจ “โห้หลีเฉิน”
สามคำนี้ ไม่รู้ถูกเธอวางไว้ในใจตั้งแต่เมื่อไรกัน แต่กลับเป็นคนที่ไม่ควรวางไว้ในใจมากที่สุด
กู้จื่อเฟยได้ยิน ไม่ได้รู้สึกว่าเกินคาด และอยู่ภายในการคาดการณ์
เธอบอกแล้ว มีคู่หมั้นที่ยอดเยี่ยมอย่างโห้หลีเฉินแบบนี้อยู่ข้างกาย เย้นหว่านจะยังตาบอดไปชอบคนอื่นได้อย่างไรกัน
“แต่ในเมื่อเธอชอบโห้หลีเฉิน ทำไมยังต้องถอนหมั้นกับโห้หลีเฉินล่ะ?”
แต่งงานกับคนที่ชอบ สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว นั่นถึงเป็นการแสวงหาเรื่องที่มีความสุขที่สุดในชีวิตหนึ่งแล้ว
กู้จื่อเฟยไม่ค่อยเข้าใจความคิดของเย้นหว่านเท่าไร
เย้นหว่านเม้มริมฝีปาก ในใจขมขื่น เพราะชอบ ดังนั้นถึงไม่ถอยไม่ได้
เธอส่ายหน้า “ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ ช่วงเวลามากมาย ไม่ใช่ว่าตัวเองชอบแล้วจะสามารถไปทำได้”
กู้จื่อเฟยขมวดคิ้ว ปวดใจอยู่บ้าง
“แต่เธอดูเหมือนเสียใจมาก”
แม้แต่ตอนแรกจะถูกซือหนานหักหลัง ทว่ายังไม่เคยเห็นเย้นหว่านเสียใจขนาดนี้
ความจริงแล้วเธอคงชอบโห้หลีเฉินมากล่ะมั้ง
สถานบันเทิงระดับสูงTS
ในห้องอาหารVVIPที่หรูหรา เดิมควรเป็นสาวสวยล้อมรอบ นารีและดนตรี แต่เวลานี้กลับมีเพียงแค่ผู้ชายหลายคนนั่งอย่างเรียบร้อย สีหน้าระทมทุกข์
พวกเขาดื่มเหล้าทีละขวดๆ แม้แต่พูดจาซึ่งกันและกัน ล้วนไม่กล้าเสียงดังเลย
ยังแอบๆ มองผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาด้านในสุดอยู่ไม่ขาด รู้สึกถึงความกดอากาศเย็นๆ บนตัวของเขา ยิ่งต่ำลงใช่หรือไม่
เดิมทีคืนนี้ฉินฉู่และพวกเขาหลายคนออกมารวมกัน สถานที่ สาวงาม เหล้า ทั้งหมดล้วนเตรียมอย่างเหมาะเจาะ แม้กระทั่งเพลงยังไม่ได้ร้อง
ตอนที่บรรยากาศกำลังพุ่งสูง ประตูนั้นกลับถูกคนผลักออกทันที เห็นโห้หลีเฉินเดินเข้ามา ใบหน้านั้นเย็นชา ไล่สาวงามทั้งหมดออกไปอย่างไม่พูดไม่จา
เหลือเพียงชายหนุ่มกลุ่มหนึ่ง มองหน้ากันอย่างมึนงงอย่างมาก ฉันมอง นายมอง
ใครๆ ก็มองออกว่าคืนนี้คุณโห้อารมณ์ไม่ดีอย่างมาก
แม้แต่ฉินฉู่ที่ปกติเลือกมากที่สุด หาเรื่องมากที่สุด ยังระวังตัวขึ้น นั่งอยู่โซฟาด้านข้างของโห้หลีเฉินอย่างเรียบร้อย เห็นเขาดื่มเหล้าในแก้วหมดแล้ว ก็รีบเทให้ด้วยไมตรีจิตเร่าร้อน
กู้อ๋างทนไม่ไหวจริงๆ สะกิดแขนของเย้นเหวินหนานนิดๆ
“วันนี้หลีเฉินเป็นอะไรไป? นี่เขากลับมาจากเมืองเจียงล่วงหน้ากะทันหัน ทำไมยังอารมณ์เสียมากขนาดนี้อีก?”
เย้นเหวินหนานกลัดกลุ้มมาก “ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ”
“ฉินฉู่ล่ะ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้อะไร นายดูท่าทางต้อนรับด้วยไมตรีจิตนั้นของเขา ใจฝ่อหวาดผวาแน่นอน ไม่แน่ว่าเขาอาจผิดใจหลีเฉินเข้าให้”
เย้นเหวินหนานมองฉินฉู่ที่ต้อนรับด้วยไมตรีจิตเร่าร้อน เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“เมื่อคืนเขาบอกหลีเฉินไปว่าเย้นหว่านมีคนที่ชอบแล้ว หรือว่า……”
นึกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง ลูกตาเย้นเหวินหนานหดๆ รู้สึกว่าความจริงไม่ค่อยน่าเชื่อ
กู้อ๋างเป็นคนที่ฉลาดอย่างยิ่งคนหนึ่ง ฟังเย้นเหวินหนานพูดขนาดนี้ เข้าใจความหมายสำคัญในคำพูดได้ทันใด
เขาตกใจมาก “คนที่เย้นหว่านชอบไม่ใช่หลีเฉิน?”
เนื่องจากตกใจเกินเหตุไป เสียงประโยคนี้ของกู้อ๋างจึงไม่ได้กดไว้ ในห้องอาหารที่เงียบอย่างประจวบเหมาะ ทำให้ทุกคนล้วนได้ยินอย่างกระจ่างหมด
คนอื่นล้วนมองทางกู้อ๋างด้วยท่าทางตกตะลึง บนหน้า โดยพื้นฐานเป็นท่าทางอย่างหนึ่ง: นายกำลังหาที่ตายรึเปล่า?
การกระทำที่ดื่มเหล้าของโห้หลีเฉินชะงักฉับพลัน นิ้วมือที่กระดูกชัดเจนกุมแก้วเหล้าไว้ พอมือแน่น ข้างแก้วเหล้านั้นก็มองเห็นรอยแตกร้าวหลายเส้นอย่างชัดเจน
ความกดอากาศในห้องอาหารชั่วขณะนั้นยิ่งต่ำลง
ชั่วพริบตาเดียวกู้อ๋างรู้สึกหนังศีรษะชา เขาเหมือนหาเรื่องใหญ่เข้าแล้ว
“ฉัน ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ฉัน……”
“เพล้ง”
แก้วเหล้าแตกออก แก้วไหลลงจากในมือของโห้หลีเฉิน ร่วงลงที่พื้น
แก้วที่แตกละเอียดนั้นเปื้อนเหล้าสีแดงฉาน มองจนคนหนังศีรษะชา รู้สึกเหมือนปรากฏตัวในสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรม
ทุกคนตึงแน่นไปทั้งตัว เตรียมพร้อมที่จะหนีเอาชีวิตรอดทุกเวลา
กู้อ๋างยิ่งสำลักน้ำลาย รู้สึกว่าตรงหน้ามืดมน ราวกับมองเห็นช่วงความตายของเขา
สมควรตาย
อยากเย็บปากเน่าอันนี้ของตนเองเสียจริง
ภายในแรงกดอากาศต่ำสุดๆ สายตาโห้หลีเฉินเย็นเฉียบ ริมฝีปากบางเม้มเปิดนิดๆ
แต่ละคำเย็นชาและแน่วแน่ “เธอชอบฉัน”
กู้อ๋างตกตะลึงพรึงเพริด เดิมทีไม่รู้ว่าควรตอบสนองอย่างไร โห้หลีเฉินไม่ต่อยเขา? คาดไม่ถึงเพียงแค่โต้กลับคำพูดของเขาเท่านั้น
เหมือนว่าสำหรับโห้หลีเฉิน เย้นหว่านชอบเขา คำพูดนี้ยังสำคัญกว่าต่อยเขาเสียอีก
เวลานี้กู้อ๋างโชคดีอย่างยิ่ง ตนเองหนีรอดจากความตายมาได้ เขารีบหัวเราะหึๆ พูดไป “ใช่ๆๆ เมื่อกี้เป็นฉันพูดผิดเอง ฉันลงโทษตัวเองสามแก้ว”
เขาเทเหล้าอย่างว่องไว ไม่มีหยุดใส่น้ำลงไปสักนิด ดื่มเหล้าเต็มๆ สามแก้วเข้าไปเลย
น่าตลก ดื่มจนตัวตายก็ดีกว่าโดนโห้หลีเฉินฆ่าตาย
โห้หลีเฉินไม่ได้สนใจเขาอีก สีหน้ากลับยังคงไม่สู้ดีมาก ไฟโกรธในทรวงอกกำลังคุกรุ่น ขึ้นไม่ไปลงไม่ได้ และเดือดอย่างรุนแรง
เย้นหว่านชอบเขา แต่ยืนยันจะถอนหมั้นกับเขา
โห้หลีเฉินมีชีวิตโตมาขนาดนี้ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเจอเรื่องราวกลัดกลุ้มจนหมดแรงขนาดนี้มาก่อน
แม้กระทั่งช่องโหว่ความบาดหมางยังหาไม่เจอ
ฉินฉู่หยิบแก้วใบใหม่มาให้โห้หลีเฉิน เทเหล้าให้เขาแก้วหนึ่งอีก
ตอนนี้ความคิดของเขาไม่แน่นอนอยู่บ้าง ไม่ได้ประหม่าขนาดนั้นแบบเมื่อก่อน โดยเฉพาะก่อนหน้านี้โห้หลีเฉินโกรธแค้นพลุ่งพล่านมาขนาดนั้น เขายังคิดว่าเป็นเพราะคำพูดเมื่อคืนของตนเอง แล้วผลลัพธ์คือเย้นหว่านไม่ชอบโห้หลีเฉิน
โห้หลีเฉินถึงได้โกรธขนาดนั้น และเขาที่รายงานข่าวผิดคนนี้ ความผิดมหันต์เด็ดขาด สมควรตายเป็นคนแรก
คืนนี้เขาล้วนอกสั่นขวัญแขวน กลัวว่าแวบเดียวโห้หลีเฉินจะชักมีดนั้นออกมาทันที ตอนนี้รู้ความจริงแล้ว ฉินฉู่ถึงได้สบายใจลง
ขอเพียงไม่ใช่เรื่องรายงานผิดเมื่อคืนนี้ เขาก็รอดตายแล้ว
ความกล้าของฉินฉู่เพิ่มมากขึ้น หยิบแก้วเหล้ามาดื่มด้วยกันกับโห้หลีเฉิน ดื่มไปด้วย เขาถามไปด้วย
“หลีเฉิน มีเรื่องไม่สบายใจอะไรแล้วเหรอ?”
ในเมื่อเย้นหว่านชอบเขา นั่นคือเรื่องที่สมควรดีใจมาก แต่ลักษณะของโห้หลีเฉินที่อารมณ์ไม่ดีขนาดนี้ ยิ่งนานๆ ทีจะเจอสักครั้งหนึ่ง ผลลัพธ์ที่คาดเดายังเป็นเพราะเย้นหว่าน
แต่ฉินฉู่กลับนึกไม่ถึง ทั้งที่มองเห็นว่าชอบกันและกัน ต่อไปก็ควรสารภาพรักกันสิ ทำไมยังเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้อีก?
โห้หลีเฉินหน้าตาเย็นชา ดื่มเหล้าไปอีกแก้ว เม้มริมฝีปากบางไม่มีความหมายจะเอ่ยปาก
ฉินฉู่กลับยิ่งอยากรู้อยากเห็น
ใจที่สงสัยใกล้จะทำร้ายแมวตายแล้ว เขาถามแบบลองเชิง “เป็นเพราะพี่สะใภ้เหรอ?”
คิ้วของโห้หลีเฉินขมวดเป็นปมทันใด รอบตัวปกคลุมด้วยกลิ่นอายดุร้าย
“อย่าพูดถึงเธอกับฉันอีก”
ตอนนี้พอเขาได้ยินชื่อของเย้นหว่าน รู้สึกว่าไฟโกรธยิ่งโต หน้าอกเจ็บไปหมด
ฉินฉู่แปลกใจมาก นี่มันอะไรกัน?
หรือว่าทะเลาะกันกับเสี่ยวหว่านแล้วเหรอ? แต่ว่าเมื่อคืนพึ่งยืนยันคนที่รักอยู่เลยนะ
คุณโห้มีความรักก็ไม่เหมือนกับพวกเขาคนธรรมดาแบบนี้
โห้หลีเฉินดื่มเหล้าติดกันไปหลายแก้ว แต่ไฟในทรวงอกไม่ได้ลดลงสักครึ่งตั้งแต่แรกจนจบ ในสมองยังเป็นภาพของผู้หญิงคนนั้นกลับไปกลับมา
“ปัง”
โห้หลีเฉินขว้างแก้วเหล้าอย่างรำคาญ
ฉินฉู่ที่กำลังดื่มเหล้าตกใจจนเหล้ากระจาย มองโห้หลีเฉินด้วยความมึนงงหวาดกลัว
“หลีเฉิน เป็นอะไรแล้ว?”
ดื่มเหล้าจนคลุ้มคลั่งแล้วเหรอ? เวรเอ๊ย แต่ว่ายังดื่มเหล้าไม่มากเท่าไรเลย เมื่อก่อนโห้หลีเฉินดื่มเมาแล้วก็ไม่คลุ้มคลั่งนะ นี่มันเรื่องอะไรกัน?
