บทที่ 295 ความจริงใจของโห้หลีเฉิน
สารภาพรัก?
เย้นหว่านรู้สึกว่ายิ่งเป็นไปไม่ได้เลย
หลายวินาที เธอถึงพูดอะไรออกมาจากในปากได้แบบยากลำบาก “ฉินฉู่ คุณอย่าล้อเล่นกับฉันเลย”
“เรื่องแบบนี้ ผมจะกล้าล้อคุณเล่นเหรอ?”
ฉินฉู่ระเบิดไปทั้งตัว ที่แท้เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ โห้หลีเฉินตามจีบคนอื่นเขามานานขนาดนี้ แม้แต่การสารภาพรักโดยพื้นฐานยังไม่มีเลย
ไม่แปลกใจที่พี่สะใภ้คิดแต่อยากจะถอนหมั้นกับเขามาตลอด
หญิงสาวที่เพียงมีศักดิ์ศรีนิดเดียว มีความหวังต่อการแต่งงานน้อยนิด ล้วนจะไม่ไปสมรสในการแต่งงานที่ไร้ความรู้สึกไร้ความรัก เอาความสุขทั้งชีวิตของตนเองไปผูกไว้
ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี ฉินฉู่ยังค่อนข้างชื่นชมเย้นหว่านในจุดนี้ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้แต่งงานกับโห้หลีเฉินเพราะอิทธิพลอำนาจของเขา ถ้าต่อไปแต่งงานกันจริง จะต้องจริงใจต่อกันแน่
การแต่งงานที่ทั้งสองต่างรักกันและกัน ถึงเป็นการแต่งงานที่สามารถมีความสุขที่สุด
ฉินฉู่จัดการความคิดสักหน่อย รีบบอกเย้นหว่านไปอย่างเคร่งขรึม
“พี่สะใภ้ คุณอย่าถือสาเลย หลีเฉินอยู่มาหลายปีขนาดนี้ แต่เขาไม่เคยชอบผู้หญิงสักคนเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตามจีบสาวเลย อาจจะเพราะสำหรับเขาแล้ว การบอกว่าแต่งงานกับคุณ ก็คือเป็นการสารภาพรักต่อคุณมากที่สุด
ความจริงตั้งแต่เริ่มแรกเขาก็ชอบคุณ แต่สำหรับเขาจะไม่บังคับคุณให้แต่งงานกับเขา เขาต้องการให้คุณยินยอมเอง ชอบคุณด้วยใจจริง ดังนั้นนานขนาดนี้แล้ว ความจริงเขากำลังรอคุณ”
คำพูดของฉินฉู่ สำหรับเย้นหว่าน เป็นเสมือนนิทานอาหรับราตรีที่มหัศจรรย์เหลือเกิน
แต่กลับทิ่มแทงบนหัวใจของเธอแต่ละคำขนาดนั้น
โห้หลีเฉินชอบเธอ?
โห้หลีเฉินชอบเธอจริงๆ?
ผ่านมานานขนาดนี้ ทุกครั้งที่โห้หลีเฉินบอกว่าอยากแต่งงานกับเธอ ล้วนไม่ใช่เพราะผลประโยชน์ของตระกูล ยิ่งไม่ใช่เพราะเกี่ยวข้องกับคุณย่า เพียงเพราะโห้หลีเฉินอยากแต่งงานกับเธอเหรอ?
เธอไม่อยากเชื่อมาโดยตลอด รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อที่สุด คาดไม่ถึงเป็นเรื่องจริง?
เย้นหว่านมองด้านหน้าอย่างเหม่อลอย รู้สึกเพียงว่าสมองว่างเปล่า จิตใจเคลิบเคลิ้มอยู่บ้าง
แต่หัวใจดวงนั้นเหมือนขังกระต่ายน้อยตัวหนึ่งไว้ เต้นขยับอย่างบ้าคลั่ง ตื่นเต้นจนใกล้จะไม่มีที่ให้หยุดลง
“พี่สะใภ้ ถ้าคุณชอบหลีเฉินอยู่นิดๆ ขนาดนั้นจริง น่าจะให้โอกาสพวกคุณซึ่งกันและกันครั้งหนึ่ง อย่างน้อยลองดูสักหน่อยเถอะ?”
ฉินฉู่พูดโน้มน้าวแบบเตือนแล้วเตือนอีกด้วยความหวังดี
ในฐานะเพื่อนสนิท เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นโห้หลีเฉินชอบใครสักคนมากขนาดนั้น แน่นอนว่าชอบแล้วโห้หลีเฉินสามารถนำเย้นหว่านมาแต่งงานเข้าบ้านได้ ไม่อย่างนั้นคงเป็นไปได้ว่าชีวิตนี้เขาอาจจะไม่เห็นโห้หลีเฉินแต่งงานแล้ว
ผู้ชายที่ดีเลิศขนาดนั้น อยู่เป็นโสดไปตลอดชีพ คิดดูคงเป็นการทำลายสิ่งของให้เสียหายตามอำเภอใจ
ในสมองเย้นหว่านเหมือนไหมพรมที่พันกันยุ่งเหยิงเป็นก้อน เธอมือไม้อ่อน อย่างไรก็ไม่เข้าใจ ยิ่งคิดยิ่งยุ่ง
เรื่องนี้สำหรับเธอแล้ว ช่างกระทบกระเทือนอยู่หน่อย
ทำเอาการคำนวณก่อนหน้าทั้งหมด แผนการทั้งหมดของเธอสับสนวุ่นวายไปหมด
ถึงแม้หลังจากที่รู้ว่าตนเองหวั่นไหวต่อโห้หลีเฉิน เย้นหว่านก็มีท่าทียืนหยัดจะถอนหมั้น สาเหตุสำคัญมากหนึ่งในนั้นคือไม่อยากแต่งกับการแต่งงาน แต่ไม่ใช่ความรัก
แต่ตอนนี้ฉินฉู่บอกเธอว่าโห้หลีเฉินชอบเธอมาโดยตลอด
ในสมองของเย้นหว่านอดนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ไม่ได้ เรื่องราวสารพัดที่โห้หลีเฉินทำกับเธอ
ตอนแรกรู้สึกว่าเป็นเพราะเขาเห็นแก่ความสัมพันธ์คู่หมั้นระหว่างพวกเขา ดังนั้นจึงดูแลเธอเป็นพิเศษ แต่หลังจากที่สิ่งปิดบังอำพรางนี้ถูกคนดึงออก พอหันกลับไปมองอีกที ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
ทุกอย่างที่โห้หลีเฉินทำกับเธอ ทุกที่ล้วนเผยความชอบที่ผู้ชายคนหนึ่งมีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง
รายละเอียดเหล่านั้นที่เย้นหว่านไม่กล้าสนใจ เวลานี้พลิกออกมาตรงหน้าทั้งหมดแล้ว
เธอพบเข้าอย่างฉับพลัน หรือว่าพูดอย่างมั่นใจ โห้หลีเฉินเหมือนจะชอบเธอจริงๆ การสัมผัสที่คลุมเครือเหล่านั้น การดูแลที่ใส่ใจรายละเอียดเหล่านั้น ถ้าเป็นในฐานะแฟน เขาทำเกินไปกว่าซือหนานในตอนนั้นมากเหลือเกิน
นี่เย้นหว่านถึงระลึกได้ ผ่านมานานขนาดนี้ ที่แท้โห้หลีเฉินล้วนอยู่ข้างกายเธอ ดูแลเธอ รักเธอ
และเธอเพราะกลับน้อยเนื้อต่ำใจ รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ และเพิกเฉยรายละเอียดมากขนาดนั้น
เธอนึกถึงตอนที่หลังจากกลับมาที่เมืองหนานขึ้นมาได้ โห้หลีเฉินถามเธอถึงปัญหาของแบบทดสอบความรักอย่างสนใจรอคอยขนาดนั้น แต่ว่าเย้นหว่านตอบกลับอย่างไรล่ะ?
……ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ชอบคุณ ไม่ได้ชอบจริงๆ
ปฏิเสธสามครั้งติด ทำเอาหัวใจเขาฉีกสลาย
ตอนนี้เธอถึงรู้ว่าทำไมระยะกำหนดหนึ่งเดือนผ่านไปแล้ว เธอเคยพูดหลายครั้งขนาดนั้นกับโห้หลีเฉิน เขากลับเลื่อนแล้วเลื่อนอีก ตั้งแต่ต้นจนจบไม่เห็นด้วยจะถอนหมั้น
แต่ทำไมพอกลับมาครั้งนี้ หลังจากเธอพูดไปแบบนั้น เขากลับเห็นด้วยที่จะถอนหมั้นไป
เดิมทีโห้หลีเฉินกำลังรอตลอดมา รอความจริงใจของเธอ แต่หลังจากที่เขาคิดว่าเธอชอบเขาแล้ว เธอกลับบอกเขาอย่างไร้ความรู้สึกแน่วแน่ขนาดนั้นว่าไม่ชอบเขา ไม่เลยสักนิด
ถึงแม้เป็นโห้หลีเฉินที่ยิ่งใหญ่ คงมีช่วงเวลาที่ยอมแพ้
คืนวันนั้นเธอทำร้ายจิตใจเขาจริงๆ แล้ว
ความจริงเธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ถ้ารู้แต่แรกว่าเป็นแบบนี้……
เย้นหว่านขดอยู่บนเตียง กอดไหล่ของตนเองไว้อย่างจำใจ ร่างกายแข็งทื่ออย่างรุนแรง ถ้ารู้ตั้งแต่แรกแล้วจะเป็นอย่างไรล่ะ? พูดก็พูดออกไปแล้ว งานแต่งก็ยกเลิกแล้ว เธอกับโห้หลีเฉินได้สิ้นสุดลง
หมดแรงเหมือนโดนผีอำ กลืนเธอไปทีละคืบ
…………
“นายว่าอะไรนะ? คุณย่าโห้กำลังเตรียมพิธีแต่งงานจริงเหรอ?”
ในห้องที่หรูหรา เสียงที่ไม่อยากเชื่อและแค้นเคืองมากของมู่หรุงซิ่นลอยมา
ผู้ชายชุดดำยืนอยู่ด้านหน้าหล่อน ก้มหน้าตอบคำถาม “ใช่ครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจัดใหญ่โตมาก อีกครึ่งเดือนครับ”
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เฉินไม่ได้บอกว่าถอนหมั้นแล้วเหรอ?”
มู่หรุงซิ่นยังคงรู้สึกไม่เชื่อ
นิสัยของโห้หลีเฉินหล่อนก็รู้ ผู้ชายที่พูดคำไหนคำนั้น ถึงแม้เป็นจูเหลียนอีงก็ไม่สามารถบังคับเขาได้จริงๆ
หล่อนใช้ความคิดมากมาย ถึงรู้ว่าวันนั้นเย้นหว่านกับโห้หลีเฉินถูกตามกลับตระกูลโห้ และสุดท้ายปรากฏว่าเป็นโห้หลีเฉินบอกถอนหมั้นด้วยตนเอง ท่าทีเด็ดเดี่ยว
หล่อนกำลังดีใจอยู่ ในที่สุดโห้หลีเฉินก็ยอมแพ้กับเย้นหว่านแล้ว ในที่สุดการหมั้นที่จอมปลอมฉากนี้ก็จะปิดฉากลง
แต่หล่อนคาดไม่ถึงว่าจูเหลียนอีงยังดื้อดึงอย่างนี้! คนสองคนต้นเรื่องปฏิเสธแต่งงานแล้ว เธอกลับยังฝืนจัดพิธีแต่งงาน พิธีแต่งงานในวันนั้น อาจเป็นไปได้ว่าจูเหลียนอีงใช้ลูกไม้ มัดโห้หลีเฉินกับเย้นหว่านมาแต่งงาน
มู่หรุงซิ่นไม่กังวลไม่ได้ โดยเฉพาะโห้หลีเฉินเคารพนบน้อมจูเหลียนอีงมาตลอด ถ้าจูเหลียนอีงบังคับเขาจริง ถึงตอนนั้นโห้หลีเฉินจะประนีประนอมหรือไม่
จะว่าไปแล้วเขาก็ชอบเย้นหว่านขนาดนั้น คนที่แต่งงานด้วยก็เป็นเย้นหว่าน
มู่หรุงซิ่นจับๆ ผม ใบหน้าเต็มไปด้วยความร้อนใจ เรื่องนี้หล่อนไม่สามารถเสี่ยงได้เด็ดขาด
ไม่ง่ายที่จะรอโห้หลีเฉินยอมปล่อยเย้นหว่านไปเอง หล่อนไม่สามารถให้พวกเขาจุดไฟใดๆ ที่ดับไปติดได้อีก
สายตาของหล่อนเปลี่ยนมาโหดร้าย อำมหิตอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ฉับพลัน
หล่อนพูดกำชับกับผู้ชายตรงหน้า “ฉันอยากให้นายไปทำเรื่องหนึ่ง”
ผู้ชายรีบเข้ามาใกล้ ฟังคำพูดของมู่หรุงซิ่นด้วยความจริงจัง ถึงแม้เขาจะทำเรื่องที่หมองหม่นเหล่านี้มาจนเคยชิน เวลานี้ฟังอยู่ ยังรู้สึกตกใจอยู่บ้าง
ที่แท้ผู้หญิงร้ายขึ้นมา น่ากลัวถึงขั้นเอาชีวิต
