บทที่ 302 หมอวิเศษป่ายฉี
เสียงตะคอกนี้ทำให้คนอื่นๆ มองมาทางเย้นหว่านเช่นเดียวกัน ในดวงตาที่ร้องไห้จนแดงแต่ละคู่นั้น เต็มไปด้วยความสะอิดสะเอียน โกรธเคือง
จูเหลียนอีงที่เหมือนว่าสูญเสียเรี่ยวแรงนั่งบนเก้าอี้อย่างอ่อนแอไม่มีกำลัง ค่อยๆ หันหน้ามองเย้นหว่าน ในดวงตาที่ขุ่นมัวคู่นั้นมีความแปลกใจบ้างนิดๆ ทว่าไม่นานก็กลับกลายเป็นความมืดสลัว
ผู้อาวุโสที่มีเมตตายิ่งใหญ่คนนี้ ราวกับถูกดึงเอาจิตวิญญาณทั้งหมดแล้วภายในชั่วเวลาข้ามคืน
เย้นหว่านมองด้วยความปวดใจ
เธอไม่ได้สนใจคนอื่นๆ วิ่งตรงไปทางจูเหลียนอีง กึ่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าหล่อน
“คุณย่าคะ หนูหาคนมาช่วยโห้หลีเฉินแล้วค่ะ”
ได้ยินคำพูดนี้ จูเหลียนอีงถึงเงยหน้ามองไปที่ป่ายฉี มองเห็นลักษณะของเขาที่อายุยังน้อยทันสมัย ความหวังอันน้อยนิดนั้นในสายตาของผู้อาวุโสก็ดับลง
หล่อนส่ายหน้าอย่างจำใจ “เสี่ยวหว่าน อย่าเสียความทุ่มเทเปล่าเลย พวกเรามารอผลจากในห้องผ่าตัดดีๆ เถอะ”
ขณะพูดเสียงของผู้อาวุโสก็สะอึกสะอื้นแบบหยุดไม่อยู่
ก่อนหน้านี้ไม่นาน หมอเดินออกมาแบบเปื้อนเลือดไปทั้งตัว ให้พวกเขาเตรียมทำใจไว้ให้ดี
บอกว่าโห้หลีเฉินทนต่อไปได้อีกไม่นานเท่าไรแล้ว
เย้นหว่านรู้ว่าที่จริงระดับความน่าเชื่อถือภายนอกของป่ายฉีต่ำเหลือเกิน เธอกำลังคิดอยากจะอธิบาย เวลานี้เฝิงเสวียนหลันกลับดึงเย้นหว่านออกมาจากตรงหน้าของจูเหลียนอีงอย่างกะทันหัน
แรงของเฝิงเสวียนหลันเยอะมาก ไม่เพียงดึงเย้นหว่านออก ยังถือโอกาสทำให้เย้นหว่านล้มลงบนพื้นด้วย
หล่อนมองเย้นหว่านร่วงลงมาจากที่สูง ด่าอย่างอำมหิต
“นังคนร้าย ไสหัวเธอไปให้ฉันไกลๆ หน่อย เธอทำร้ายหลีเฉินไม่พอ ยังอยากพาหนุ่มหน้าขาวคนหนึ่ง มาเอาชีวิตเขาถึงเตียงผ่าตัดเลยเหรอ?”
คำพูดประโยคนี้ทำให้เย้นหว่านเปลี่ยนจากตัวการที่ก่อกรรมทำชั่วมาเป็นผู้ร้ายฆ่าคนแล้ว
สายตาที่คนอื่นมองเย้นหว่านยิ่งแค้นเคืองเพิ่มขึ้นอีก
ลุงใหญ่เดินเข้ามาก่อน ยกเท้าอยากจะเตะไปบนตัวของเย้นหว่าน
“ฉันจะตีให้หญิงสารเลวอย่างเธอตาย”
เท้านั้นออกแรงอย่างหนัก ตอนที่เตะเข้ามาเหมือนเอาลมมาด้วย
เย้นหว่านหมอบอยู่ที่พื้น เดิมทีแม้แต่แรงต่อต้านยังไม่มีเลย เห็นปลายรองเท้าหนังแหลมคมตรงหน้านั้นแตะมาบนตัวของเธอ
“ปึง……”
เสียงพุ่งชนอย่างรุนแรงทีหนึ่ง เพียงแวบเดียวก็เห็นลุงใหญ่ลอยออกไป กระแทกบนผนังเข้าอย่างจัง
เขาพึ่งร่วงลงพื้น มุมปากมีเลือดสดไหลออกมา
ครั้งนี้กระแทกไม่เบาเลย
ส่วนป่ายฉีเก็บเท้าไปอย่างเรียบเฉย นั่งยองลง ยื่นมือไปให้เย้นหว่าน
เขาขมวดคิ้วอยู่พูดว่า “ถ้าพ่อแม่คุณรู้ว่าคุณโดนคนตีขนาดนี้ต้องปวดใจมากแน่”
แต่ว่าพ่อแม่ของเธอล้วนไม่ต้องการเธอแล้ว บนโลกใบนี้มีเพียงหนึ่งเดียวที่ยังเป็นห่วงเธอ ซึ่งกำลังนอนอยู่ด้านในห้องผ่าตัด
สายตาเย้นหว่านประกายแวววาว จับมือของป่ายฉีที่ยื่นเข้ามาไว้
เธอกลับไม่ได้ลุกขึ้นมาตาม แต่ว่าจับมือของเขาเอาไว้แน่นก่อนจะอ้อนวอน “ขอร้องคุณนะ จะต้องช่วยโห้หลีเฉินให้รอด”
“ได้”
คำตอบของป่ายฉีเป็นสิ่งยืนยัน
เขาพลิกกุมมือของเย้นหว่านไว้ ดึงเธอขึ้นมาจากพื้นที่เย็นเฉียบ
และเมื่อสักครู่เท้าที่เขาแตะไปนั้นทำให้ลุงใหญ่กึ่งเป็นกึ่งตาย นอนคว่ำอยู่บนพื้นตั้งนานยังไม่ลุกขึ้นมา วินาทีแรกทำให้คนอื่นๆ ตกใจจนงงไปหมด ต่อมาก็ทำให้ไฟโกรธของคนอื่นๆ ลุกขึ้นกันแล้ว
พวกเขารีบล้อมป่ายฉีขึ้นมาด้วยท่าทางชั่วร้ายมาก
“ไปกินหัวใจหมีดีเสือที่ไหนมา ถึงได้กล้าทำร้ายคนของตระกูลโห้ เห็นพวกตระกูลโห้โง่กันรึไง? ไอ้หนุ่ม แกหาที่ตายซะแล้ว”
มีบางคนทำท่าทางเตรียมพร้อมสู้
มีบางคนกำลังโทรศัพท์เรียกบอดี้การ์ดด้านล่างตึกให้ขึ้นมา
เวลานี้ป่ายฉีกลายเป็นเป้าที่ผู้คนโจมตี เป้าหมายที่ทุกคนจะจัดการ
เย้นหว่านขมวดคิ้วแบบโมโห เธอเชิญป่ายฉีมาเพื่อช่วยชีวิตและรักษาอาการ แต่คนเหล่านี้กลับจ้องหาแต่จุดบกพร่องและถ่วงเวลา
ถ้าโห้หลีเฉินเกิดเรื่องขึ้นเพราะเหตุนี้ พวกเขาไม่ว่าใครก็ชดใช้ไม่ไหว
เย้นหว่านขวางไว้ด้านหน้าของป่ายฉี ตะคอกไปเสียงดัง
“อย่าโวยวายกันเลย ป่ายฉีเป็นคนที่มาช่วยชีวิต ตอนนี้มีเพียงเขาที่สามารถช่วยโห้หลีเฉินได้”
“หึ เขาช่วยชีวิต? ก็แค่เด็กผู้ชายที่ฟันยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม คิดว่าพวกเราเป็นคนหลอกง่ายขนาดนั้น?”
มีบางคนถากถาง ด่าทอ
เฝิงเสวียนหลันเห็นสามีของตนเองโดนทำร้ายจนเป็นแบบนั้น ยิ่งเกลียดชังป่ายฉีขั้นสุด ต่อว่าด้วยดวงตาแดงก่ำ
“นี่คิดว่าหมาแมวที่ไหนก็สามารถเข้ามาดูอาการหลีเฉินได้มั่วซั่วเหรอ? พ่อหนุ่มคนนี้มาสร้างปัญหา เดิมทีไม่เห็นหน้าตาของตระกูลโห้ของพวกเราอยู่ในสายตาเลย”
พอหล่อนพูดมานี้ ไฟโกรธของคนอื่นยิ่งมากขึ้น อยากปล่อยหมัดต่อยไปที่ตัวป่ายฉีอย่างไม่ยอมฟังใคร แม้แต่เย้นหว่านที่อยู่ตรงนั้นก็ไม่ได้คิดจะหลบเลี่ยง
ตอนนี้พวกเขาไม่มีความเกรงกลัวต่อเย้นหว่านเลยสักนิด อยากตีก็ตีด้วยกัน
เย้นหว่านโมโหจนดวงตาแดงไปหมด คิดไม่ออกว่าทำไมช่วงที่เกี่ยวกับความเป็นความตาย คนเหล่านี้ยังต้องทำแบบนี้ด้วย
เธอต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถหลบความวุ่นวายพวกนี้ แล้วให้ป่ายฉีเข้าไปให้ห้องผ่าตัดได้?
“หยุดให้หมดเดี๋ยวนี้”
จูเหลียนอีงลุกขึ้นยืน ตวาดอย่างเคร่งขรึม
เสียงของหล่อนแหบแห้งอยู่บ้าง แต่พลังของคุณนายผู้ควบคุมตระกูลยังคงอยู่จริงๆ ทำให้คนเหล่านั้นที่ขยับไม้ขยับมือก่อเหตุ ต่างหยุดการกระทำลงกันแล้ว
เฝิงเสวียนหลันไม่พอใจมาก “คุณแม่คะ ถึงตอนนี้คุณแม่ยังจะปกป้องเย้นหว่านอยู่อีกเหรอ? หล่อนพาหนุ่มหน้าขาวมาทำร้ายหลีเฉินถึงที่แล้ว”
“เธอหุบปากไปเลย”
จูเหลียนอีงตวาดอย่างเย็นชา
พ่อบ้านพยุงหล่อนไว้ เดินมาตรงหน้าของเย้นหว่านและป่ายฉีโดยตรง ตอนที่หล่อนเผชิญหน้ากับป่ายฉี แม้กระทั่งยังประหม่าอยู่บ้าง
“คุณคือป่ายฉีจริงเหรอ? หมอวิเศษป่ายฉีคนนั้นน่ะเหรอ?”
หล่อนแอบห่วงใยเรื่องของโห้หลีเฉินอย่างลับๆ มาโดยตลอด ยิ่งรู้เรื่องพวกนั้นระหว่างเขากับมู่หรุงซิ่น และรู้ว่าช่วงเวลาก่อนหน้านี้โห้หลีเฉินเคยตามหาหมอวิเศษป่ายฉีด้วยความยากลำบาก เพื่อชดเชยให้มู่หรุงซิ่น
ว่ากันว่าป่ายฉีคือผู้อายุน้อยอย่างมาก เป็นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงตั้งแต่น้อย
ตอนนั้นเย้นหว่านก็ไปด้วยเช่นกัน และเป็นคนที่เคยเจอป่ายฉี ตอนนี้เธอพาคนมา นั่นต้องเป็นเจ้าตัวป่ายฉีอย่างไม่ต้องสงสัย
มุมปากป่ายฉีโค้งเส้นรัศมีวงกลมที่สบายใจขึ้น ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับคุณนายใหญ่ตระกูลโห้ที่น่าเกรงขามอยู่ เขากลับสงบนิ่งมาก
ในน้ำเสียงดูถูกแบบไม่ปิดบังสักนิด “ตระกูลโห้ยังไม่ใช่ว่าจะโง่ทั้งหมด”
คำพูดประโยคนี้ ทำเอาญาติพี่น้องกลุ่มนั้นของตระกูลโห้ต่างก่นด่าเข้าไป
ชั่วพริบตาเดียวสีหน้าพวกเขาก็ดูแย่ ถลึงตาใส่ป่ายฉีอย่างโหดเหี้ยม อยากด่าคน แต่กลับโดนสายตาหนาวเย็นของจูเหลียนอีงทำให้ตกใจไป
จูเหลียนอีงไม่สนใจการดูถูกของป่ายฉีแม้แต่น้อย พูดขึ้นอย่างรีบร้อน
“คุณป่ายฉี เมื่อสักครู่ขอโทษมากจริงๆ ขอให้คุณเห็นแก่ฉัน ช่วยหลานชายฉันหน่อยเถอะ”
“คุณนายใหญ่ คุณไม่ต้องขอร้องผมหรอก ที่ผมมาเพียงเพราะคำขอขอเย้นหว่าน ไม่เกี่ยวกับพวกคุณเลย”
ป่ายฉีพูดจบอย่างหยิ่งยโส และก้าวขาออก เดินไปทางห้องผ่าตัด
เวลานี้กลับไม่มีใครกล้าขวางกั้นเขาสักก้าว
จูเหลียนอีงเป็นคนขอร้องด้วยตนเอง พวกเขาใครยังกล้าพุ่งไปหาที่ตายกัน?
เพียงแต่พวกเขายังคงไม่เชื่อเอามากๆ ผู้ชายที่ดูเหมือนวัยรุ่นเช่นนี้จะสามารถรักษาคนที่หมอดังระดับโลกยังไม่มีทางรักษาได้
ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก และปิดลงอีกครั้ง
หัวใจเย้นหว่านที่แขวนอยู่ ในที่สุดก็หาที่ลงที่เหมาะสมขนาดนั้นเจอเข้าแล้ว
เธอปลอบใจตนเองอยู่ไม่ขาด ป่ายฉีเป็นหมอวิเศษ ต้องสามารถช่วยชีวิตโห้หลีเฉิน และสร้างปาฏิหาริย์ได้แน่
