บทที่ 35 พวกเราคือคู่หมั้นกัน
พอโห้หลีเฉินเห็นว่าเธอดูงงๆ ก็อยากจะหัวเราะออกมา
เขาย้ำอีกครั้งอย่างมีความอดทน “ฉันจะถ่ายรูปให้เธอ”
พอเห็นว่าโห้หลีเฉินหันกล้องมาที่ตัวเอง เย้นหว่านก็รู้ทันทีว่าโห้หลีเฉินพูดจริง
เธออดสงสัยไม่ได้ พออยู่ด้วยกันแล้ว โห้หลีเฉินเป็นคนเข้าถึงง่ายงั้นหรอ?
แต่ว่ายังไงมีคนถ่ายรูปให้ก็ดีเหมือนกัน สถานที่ที่สวยงามขนาดนี้ถ้าเอาแต่ถ่ายรูปวิว หรือถ่ายเซลฟี่ ก็ไม่ดีเท่ากับมีคนถ่ายรูปให้หรอก
เธอรีบเลือกมุมที่ทำให้เห็นวิวเยอะๆ แล้วก็โพสท่า
แชะ
หลังจากโห้หลีเฉินถ่ายไปหนึ่งรูป ก็พูดขึ้นมา “ต่อไป”
เย้นหว่านเปลลี่ยนท่าโพสไปหลายท่า ได้ถ่ายรูปดีๆไปหลารูปเหมือนกัน
เธอพอใจมาก รีบเดินเข้าไปตรงหน้าของโห้หลีเฉิน “ขอดูหน่อยได้มั้ยคะ?”
โห้หลีเฉินไม่ได้ยื่นโทรศัพท์ให้เธอดู ได้แต่พูดว่า “เดี๋ยวฉันจะส่งให้เธอในแชท”
“ได้ค่ะ”
เย้นหว่านก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย คนทั่วไปหลังจากช่วยถ่ายรูปให้ ก็จะส่งให้อีกฝ่ายทางแชท หลังจากนั้นก็ลบรูปออก
เธอก็คิดว่าโห้หลีเฉินก็น่าจะทำแบบนี้เหมือนกัน ก็เลยเพิ่มเพื่อนกับเขาในวีแชท
ภาพโปรไฟล์ของเขาไม่ได้ใส่รูป แล้วก็เป็นชื่อภาษาอังกฤษว่า
Hobart
เย้นหว่านงุนงงเล็กน้อย หรือว่านี่คือชื่อภาษาอังกฤษของเขา?
หลังจากส่งรูปให้เธอ โห้หลีเฉินก็ปิดโทรศัพท์อย่างเป็นธรรมชาติ แต่ว่าไม่ได้ลบรูปพวกนั้นออกไป
เย้นหว่านถูกดึงดูดโดยรูปพวกนั้น ก็เลยไม่ได้สนใจท่าทางของโห้หลีเฉิน
นี่คือรูปที่โห้หลีเฉินเป็นคนถ่ายให้เธอเองกับมือ เป็นอะไรที่คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถได้รับ เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ขนาดนี้ ถ่ายรูปออกมาก็ต้องดูดีสิ?
เย้นหว่านเปิดดูรูปอย่างมีความหวัง แต่สุดท้ายรอยยิ้มบนหน้าก็แข็งทื่อ
เธอมองดูรูปพวกนั้นด้วยความประหลาดใจ เหมือนกับว่ากำลังสงสัยว่าเธอเปิดรูปไม่ถูกรึป่าว
นี่มันอะไรกัน?
ดูจากในรูป เธอทั้งดูหน้าตาน่าเกลียดและเตี้ย
เธอมองไปที่ผู้ชายที่เดินอยู่ตรงหน้า ปากของเย้นหว่านก็กระตุกเล็กน้อย ที่แท้ไม่ว่าผู้ชายจะมีเสน่ห์ขนาดนี้ แต่ว่าก็ไม่มีความสามารถในการถ่ายรูปเลยแม้แต่น้อย
หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดโห้หลีเฉินก็พาเย้นหว่านมาที่ร้านดอกไม้
พอเห็นออร่าที่ไม่ธรรมดาของโห้หลีเฉิน แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ เจ้าของร้านก็รีบออกมาต้อนรับด้วยความกระตือรือร้นทันที
“ยินดีต้อนรับครับ ร้านของเรามีดอกไม้ทุกแบบ คุณอยากได้ดอกไม้อะไรหรอครับ?”
โห้หลีเฉินหันไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ แล้วก็พูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ “ให้เธอเลือก”
เย้นหว่านอึ้งไปพักนึง โห้หลีเฉินให้สิทธิเธอในการเลือกงั้นหรอ?
เขาเชื่อในสายตาของเธอขนาดนั้นเลยหรือไง
เจ้าของร้านยิ้มแล้วก็หันมาหาเย้นหว่าน “คุณผู้หญิงครับ คุณอยากได้ดอกไม้อะไรก็บอกผมได้เลยนะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”
เย้นหว่านตอบอย่างมีมารยาท แล้วก็เดินชมดอกไม้รอบๆร้านพร้อมกับเจ้าของร้าน
พอเห็นดอกไม้ที่เหมาะสมแล้วก็ดูดี เธอก็ไม่ได้ตัดสินใจเอง แต่ก็หันกลับไปถามโห้หลีเฉิน”
“คุณโห้คะ คุณว่าดอกไม้พวกนี้ถ้าปลูกที่สวนจะดูเป็นไงบ้าง?”
“ได้”
โห้หลีเฉินไม่ได้ตอบอย่างขอไปที เขามองดูดอกไม้พวกนั้น แล้วก็แสดงความคิดเห็น “น่าจะปลูกเป็นวงกลมตามแนวนอน แล้วก็จัดแต่งให้สวย”
“ใช่เลย แบบนั้นน่าจะสวยขึ้นไปอีก”
เย้นหว่านพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ทั้งสองคนเดินเลือกดอกไม้พร้อมกับปรึกษากันอยู่นาน ดอกไม้อะไรที่เย้นหว่านบอกว่าดี โห้หลีเฉินก็ซื้อหมดเลย
เจ้าของร้านเห็นเงินที่เขาจะได้รับ ก็มีความสุขจนพูดไม่หยุด สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะพูดจาเยินยอออกมา”
“คุณโห้กับคุณเย้นน่าจะเป็นคู่แต่งงานใหม่ รสนิยมของพวกคุณเหมือนกันเลยนะครับเนี่ย”
คู่แต่งงานใหม่งั้นหรอ?
เย้นหว่านอึ้งไปด้วยความตะลึง แล้วก็หันไปมองหน้าผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้เธอมาก ท่าทางตอนนี้เหมือนกับว่าเขากำลังกอดเธออยู่ยังไงยังงั้น
ใบหน้าของเธอแดงขึ้นทันที “คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ พวกเราไม่ใช่คู่แต่งงานใหม่หรอก”
เจ้าของร้านรีบพยักหน้าทันที “อ้อๆๆ ที่แท้ก็เป็นคู่รักกันนี่เอง”
“ไม่ใช่ค่ะ พวกเรา…”
เย้นหว่านอายจนอยากจะอธิบายออกมา แต่ว่าก็มีเสียงแหบพร่าของโห้หลีเฉินดังขึ้นก่อน
“พวกเราเป็นคู่หมั้นกันน่ะครับ”
คู่หมั้น!
ถึงแม้ว่าสิ่งที่โห้หลีเฉินพูดออกไปจะไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ว่าการที่เขาพูดแบบนี้ น้ำเสียงทุ้มต่ำและครุมเครือของเขา เหมือนกับเห็นก้อนเล็กๆทุบลงไปที่หัวใจของเธอ มันเต้นแรงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้
เย้นหว่านอายจนหูแดง สิ่งที่เธอทำกับเขาตอนนี้ ก็เหมือนคู่หมั้นกันจริงๆนั่นแหละ
หลังจากเลือกดอกไม้เสร็จ แล้วระบุตำแหน่งที่ต้องไปส่งของ เจ้าของร้านก็ไปส่งทั้งสองคนอย่างมีความสุข
“ยินดีต้อนรับทั้งสองท่านกลับมาอีกครั้งนะครับ ขอให้พวกคุณแต่งงานกันเร็วๆ มีชีวิตที่มีความสุข แล้วก็มีคุณชายน้อยเร็วๆ”
เย้นหว่าน：“……”
เธอหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง แล้วก็มองไปรอบๆ แต่ไม่กล้ามองหน้าโห้หลีเฉิน
ในตอนนี้เอง ก็มีเด็กผู้หญิงอายุประมาณ7-8ขวบ ถือดอกกุหลาบและวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าโห้หลีเฉิน
เธอถือดอกไม้ แล้วยื่นไปตรงหน้าเขา
“พี่ชาย ซื้อดอกไม้ช่อนี้ให้แฟนพี่สิคะ”
ในสถานที่แบบนี้ก็มีคนมาขายดอกไม้มากมาย พวกคู่รักหนุ่มสาวก็ชอบซื้อกัน
เย้นหว่านไม่คิดว่าจะเจอกับตัว แต่ว่าคนที่กระอักกระอ่วนที่สุด ก็คือโห้หลีเฉิน
โห้หลีเฉินมองดอกไม้ในมือเด็กน้อย แล้วก็ซื้อมาแบบไม่ได้พูดอะไร
“ขอบคุณมากค่ะพี่ชาย”
เด็กผู้หญิงคนนั้นรับเงินไป แล้วก็วิ่งออกไปอย่างชอบใจ
โห้หลีเฉินที่ถือดอกไม้อยู่นั่น ก็ยื่นให้เย้นหว่าน ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูสงบ “เอาไปสิ”
เย้นหว่านอึ้งไป นี่คุณโห้กำลังมอบดอกไม้ให้เธออยู่งั้นหรอ? และยังเป็นดอกกุหลาบอีก
เธอยืนนิ่ง ไม่ได้รับดอกไม้นั้น “คุณโห้ ดอกไม้พวกนี้ต้องเอาไปให้แฟนคุณนะคะ”ไม่ใช่ว่าจะเอามาให้เธอเฉยๆได้
“แต่ว่าเธอคือคู่หมั้นของฉัน”
โห้หลีเฉินมองหน้าเย้นหว่าน น้ำเสียงของเขาเหมือนกับว่าไม่ได้มีความหมายอะไรแฝง
มันดูเป็นธรรมชาติมาก
เย้นหว่านมองหน้าเขาด้วยความงุนงง หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ นี่เขาหมายความว่ายังไงกัน
มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตอนนี้พวกเราคือคู่หมั้นกันจริงๆ
แต่ว่าเขาคือโห้หลีเฉิน ผู้ชายที่ยืนอยู่จุดสูงที่สุดบนยอดปิรามิด และก็มีการขีดเส้นกับเธออย่างชัดเจนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอก็เลยไม่กล้าคิดอะไรเกินเลย
“ฟ้าจะมดแล้ว พวกเรารีบกลับไปกันเถอะ”
เย้นหว่านไม่ได้รับดอกไม้ไป พยายามเปลี่ยนเรื่อง แล้วก็เดินไปทางรถบัสชมเมือง
ตอนที่เดินทางมานั้นมีการดูดอกไม้ เลือกดอกไม้ เพราะฉะนั้นก็เลยเดินมา แต่ว่าตอนจะกลับ นั่งรถบัสไปน่าจะเร็วกว่า แล้วก็ประหยัดเวลาไปได้เยอะด้วย
โห้หลีเฉินมองดูผู้หยิงที่เดินออกไปนั้น สายตาก็หม่นหมองลงทันที
ทันใดนั้นเขาก็หักดอกไม้ในมือเขาทันที
ผู้หญิงคนนี้ ยังพยายามรักษาระยะห่างกับเขาอยู่
ระยะทางที่กลับบ้านนั้นปลอดภัยดี หลังจากโห้หลีเฉินส่งเย้นหว่านที่หน้าประตูบ้านนั้น ก็ขับรถออกไป
เย้นหว่านนอนอยู่บนเตียง ภาพที่ตลาดขายดอกไม้เมิ่งโล่วเมื่อวันนี้ก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธอไม่หยุด ตอนนี้เหมือนกับมีมอเตอร์อยู่ในหัวใจของเธอ ทำให้ใจของเธอสั่นไม่หยุด
นี่มันถือว่าเป็นพรจากฟ้า ที่ได้เที่ยวฟรีๆกับหนุ่มหล่อหนึ่งวันรึป่าว?
ในตอนนี้เองเธอถึงกล้าเปิดรูปของโห้หลีเฉินที่เธอแอบถ่ายขึ้นมาดู
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นรูปที่รีบถ่ายลวกๆ แต่ว่าโห้หลีเฉินก็ดูดีราวกับสิ่งเหนือธรรมชาติอยู่แล้ว ทำให้คนที่เห็นรูปนี้รู้สึกเซอร์ไพรส์มาก
ดอกไม้ก็สวยงาม แต่ว่ากลับทำดอกไม้นั้นดูไม่เด่นเลย
นี่มันทำให้คนสนใจแต่ผู้ชายในรูปอย่างช่วยไม่ได้…
เย้นหว่านถอนหายใจ หลังจากนั้นอยู่ดีๆเธอก็ได้รับแรงบันดาลใจ แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องดีไซน์แบบไหนถึงจะเหมาะกับโห้หลีเฉิน!
