บทที่ 364 เธอไม่ควรรู้
“ใช่ ฉันผิดเอง ถูกขังอยู่ในบ้าน หงุดหงิด ทรมาน ก็เลยระบายอารมณ์กับสาวใช้ แต่ว่าเฉิน แม้ว่าฉันจะไม่ใช่ แต่ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ “
มู่หรุงชิ่นตาแดง เดินไปทางโห้หลีเฉิน
“ตอนนี้คุณเต็มใจที่จะมาหาฉัน เป็นเพราะนึกถึงความรู้สึกก่อนหน้านี้ของพวกเราใช่ไหม ให้ให้อภัยฉันแล้วใช่ไหม？เฉิน ฉันจะไม่ขออะไรมาก แค่อยากย้อนกลับไปในอดีตกับคุณก็พอ เรื่องพวกนั้นที่ทำผิดไป ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอีก “
ขณะที่พูดนั้น มู่หรุงชิ่นยื่นมือออกไปสัมผัสโห้หลีเฉินอย่างเต็มไปด้วยความหวัง
แต่กลับชายหนุ่มคนนั้นหลบหลีกโดยตรง
โห้หลีเฉินเลิกคิ้ว มองเธอด้วยความสายตารังเกียจและเย็นชา
“มู่หรุงชิ่น ที่ฉันมาหาเธอ ไม่ใช่ระลึกถึงความรู้สึกเก่า ๆ “
โห้หลีเฉินหลบมู่หรุงชิ่น ร่างสูงถอยหลังไปอีกสองก้าว และยืนอยู่นอกประตูอย่างตรงไปตรงมา
ท่าทางที่น่าขยะแขยงเช่นนั้น ดูเหมือนว่าอากาศในห้องทำให้เขารู้สึกอยากจะอ้วก
มือของมู่หรุงชิ่นแข็งทื่ออยู่กลางอากาศ ใบหน้าซีดเซียว
เธอเติบโตมาพร้อมกับโห้หลีเฉิน รักเขามาตั้งหลายปี เธอก็รู้จักเขามากพอสมควร ท่าทางแบบนี้ของเขา รู้สึกขยะแขยงเธอจริงๆ
กลัวว่าในสายตาของเขา เธอคงจะน่ารังเกียจยิ่งกว่าคนจรจัดข้างถนนซะอีก
โห้หลีเฉินมองไปที่มู่หรุงชิ่น ด้วยดวงตาที่เบาบาง และสั่งทีละคำว่า:
“วันเกิดปีที่ 70 ของท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์ ฉันอยากให้เธอออกงานเป็นคู่หญิงของฉัน”
มู่หรุงชิ่นถึงกับผงะไปชั่วขณะ
เธอถึงจะตอบสนองกลับมาได้ว่า โห้หลีเฉินมาหาเธอ ไม่ใช่เพราะระลึกความรู้สึกเก่า ๆ แต่เป็นเพราะอีกสองวันจะต้องไปอวยพรวันเกิดของท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์!
ท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์เป็นคนถ่อมเนื้อถ่อมตัว มาโดยตลอด และอยู่ในอเมริกา และไม่เคยติดต่อกับตระกูลโห้มาก่อน ทั้งหมดเป็นเพราะการมีส่วนร่วมของมู่หรุงชิ่น ถึงได้เชิญให้มู่หรุงชิ่นเข้าร่วมในครั้งนี้ด้วย
ตอนนี้ท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์เกษียณอายุแล้ว และในมือก็ไม่มีอำนาจอะไรมากมาย ซึ่งไม่มีประโยชน์อะไรกับโห้หลีเฉินเลยสักนิด
แต่ทำไมโห้หลีเฉินถึงต้องไปพบท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์ให้ได้ด้วยล่ะ?
ยิ่งไปกว่านั้นยังไปเยี่ยมเยียนตามช่องทางปกติ เพื่อเป็นหน้าเป็นตาต่อเวนเดลล์ อาจจะเป็นไปได้ว่า… มีเรื่องอะไรให้ช่วย?
โห้หลีเฉินจะมีเรื่องอะไรให้ท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์ช่วยงั้นเหรอ?
สมองของมู่หรุงชิ่นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว คิดไม่ออกดังนั้น จึงรีบถามออกมาโดยทันที:
“คุณจะไปเจอเขาทำไม ฉันอยากรู้เหตุผล”
“เธอไม่สมควรรู้”
คำพูดเฉยเมย และไม่มีความเมตตาสักนิด
น้ำเสียงของโห้หลีเฉินเย็นชาเป็นอย่างมาก “ มู่หรุงชิ่น เตรียมตัวให้พร้อมแล้วไปอเมริกากับฉัน ทำดีล่ะก็ ฉันจะปล่อยเธอไว้สักชีวิตหนึ่ง ถ้าทำไม่ดี ตระกูลมู่หรุงก็จะถูกฝังศพไปพร้อมกันด้วย”
คำพูดที่เย็นชาเหมือนน้ำแข็งนั้น ไม่เพียงเป็นแค่คำขู่ แต่เขาทำเรื่องแบบนี้อย่างแน่นอน!
สีหน้าของมู่หรุงชิ่นขาวซีดอย่างน่ารุนแรง และสั่นสะท้านไปทั้งตัว
แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าวิธีการของโห้หลีเฉินนั้นทรงพลังมากเพียงใด แม้ว่าตระกูลมู่หรุงก็เป็นเศรษฐีระดับสูงในเมืองหนาน แล้วอย่างไร ถ้าโห้หลีเฉินต้องการให้มันพินาศและหายไป มันก็จะไม่สามารถแม้แต่ลอยเหมือนคลื่นต่อสู้ดิ้นรนได้เลย
ครั้งนี้ตระกูลมู่หรุงถูกกดดัน และมันเป็นความจริงอย่างโจ่งแจ้ง
สีหน้าของมู่หรุงชิ่นซีดลง รู้ว่าเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่ในใจ ก็ยิ่งอยากรู้ว่า ทำไมโห้หลีเฉิน ถึงต้องทำแบบนี้
เป็นเพราะเรื่องอะไรกันแน่ ที่ทำให้โห้หลีเฉินรีบร้อนซะขนาดนี้ จนกระทั่งทำลายตระกูลมู่หรุง ทั้งหมดเพียงแค่พลิกฝ่ามืออย่างไม่เสียดาย?
“เฉิน ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนฉันผิดไปแล้ว แต่หัวใจของฉันที่มีต่อคุณนั้นเป็นความจริงนะ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดเชย ตอนนี้ช่วยคุณได้ ฉันจะช่วยคุณด้วยใจจริงทั้งหมด ฉันจะพาคุณไปพบท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์ เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับฉัน และฉันสามารถแนะนำเขาให้รู้จักคุณได้”
มู่หรุงชิ่นเผยรอยยิ้มที่จริงใจให้โห้หลีเฉิน นัยน์ตาเต็มไปด้วยเสน่หาอย่างเข้มข้น
ทว่าโห้หลีเฉินกลับไม่มองแม้แต่แวบเดียว ได้จุดประสงค์ที่ต้องการ จึงหันกลับไปอย่างไม่ลังเล
เงาด้านหลังของร่างสูงนั้น เย็นชาจนทำให้คนหนาวสั่น
มู่หรุงชิ่นยังคงมองไปที่เงาด้านหลังของเขาอย่างเซ่อซ่า เสียใจและไม่เต็มใจ แต่ก็มีแสงสว่างแห่งความหวังปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง
เธอยังมีประโยชน์ก็ดี
ครั้งนี้สามารถออกงานในฐานะคู่หญิงของโห้หลีเฉิน อดไม่ได้ที่จะต้องติดต่อกับเขา และใกล้ชิดเธอจะใช้ประโยชน์จากโอกาสที่หามาได้ยากแบบนี้ เพื่อคลี่คลายความสัมพันธ์ของเธอกับโห้หลีเฉิน
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เมื่อไปอเมริกา โห้หลีเฉินก็จะไม่พาผู้หญิงขวางทางคนนั้นอย่างเย้นหว่านอีกแล้ว
เมื่อนึกถึงเย้นหว่าน มู่หรุงชิ่นก็รู้สึกแปลกใจ ในโรงพยาบาล เธอเห็นว่าเย้นหว่านดูแลโห้หลีเฉินดีมากแค่ไหน จนรู้สึกสังหรณ์ใจว่าพวกเขาจะได้กลับมาคืนดีกันในไม่ช้า
ตอนนี้เย้นหว่านได้สารภาพกับโห้หลีเฉิน จนคบกันแล้วใช่ไหม?
เพียงแค่นึกถึงความเป็นไปได้เช่นนี้ มู่หรุงชิ่นก็รู้สึกคันฟันอย่างเกลียดชัง เธอขบกัดฟันและพูดว่า: “พ่อบ้าน ไปตรวจสอบมาให้ฉันหน่อย ตอนนี้เย้นหว่านเป็นอย่างไรบ้าง มีความสัมพันธ์อะไรกับเฉิน ฉันอยากรู้ทันที!”
พ่อบ้านยืนอยู่ที่เดิม โดยไม่กล้าขยับ
สีหน้าของเขาลำบากใจและพูดว่า “คุณหนูครับ เมื่อสักครู่คุณโห้เพิ่งกำชับไปว่า ไม่อนุญาตให้คุณรับรู้สิ่งภายนอกใดๆ”
“อะไรนะ?”
สีหน้าของมู่หรุงชิ่นขาวซีดราวกับกระดาษ
เมื่อก่อนที่เธอถูกขังอยู่ในบ้าน อย่างไรก็ตามเป็นเพียงแค่ร่างกายที่ถูกขัง ตอนนี้พอโห้หลีเฉินมา คิดไม่ถึงว่าจะตัดขาดการติดต่อกับโลกภายนอกของเธออีกด้วย?
กลัวว่าก่อนที่จะไปพบท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์ เธอจะเล่นเล่ห์เหลี่ยมอะไรอีกงั้นเหรอ?
มู่หรุงชิ่นอดไม่ได้ที่จะเศร้าสลดเล็กน้อย อันที่จริงโห้หลีเฉินรู้ได้อย่างไร ตราบใดที่เขาต้องการความช่วยเหลือ เธอต้องทำอย่างเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์แน่นอน
เธอไม่เคยคิดทำร้ายเขา อุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนนั้นเป็นเพียงเหตุสุดวิสัย …
“เอาล่ะ ฉันเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงวันเกิดอย่างสบายใจแล้ว เลือกเสื้อผ้าที่สวยที่สุดให้ฉัน และเครื่องประดับที่แพงที่สุด！เป็นครั้งแรกที่ฉันไปในฐานะคู่หญิงของเฉิน ฉันต้องสวยมากๆ และงดที่สุดในงาน”
บนรถ
ในเวลาสองวัน ผ่านไปเร็วเพียงชั่วพริบตา
ณ อเมริกา
ในปราสาทเก่าแก่และหรูหรา ครึกครื้นเป็นอย่างมาก มีรถยนต์แล่นมาทีละคัน และคนที่ลงมาก็คือไฮโซจากทั่วทุกมุมโลก
พวกเขาทั้งหมดได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานวันเกิดปีที่ 70 ของท่านเอิร์ลแก่เวนเดลล์
รถยนต์ยี่ห้อ RollsRoyce สุดหรูขับเข้ามา
เด็กเปิดประตูรถ เปิดประตูรถออก
รองเท้าหนังเงาวาวตกลงบนพื้น คนในรถเดินออกมา ในขณะนั้น เขาก็กลายเป็นจุดสนใจของผู้ชม
หุ่นสูงตรง ใบหน้าที่หล่อเหลา หล่อจนทำให้ผู้คนประหลาดใจ และยังยั่วยวนสายตาของผู้คน ยิ่งยั่วยวนหัวใจของผู้หญิงขึ้นไปอีก
“ เขาเป็นใคร？หล่อจัง”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมาจากประเทศจีน”
“ ท่าทางของเขาก็ยิ่งไม่ธรรมดา ต้องเป็นบุคคลสำคัญในประเทศจีนอย่างแน่นอน”
คนที่มาก่อน หยุดดูทีละคน วิพากษ์วิจารณ์เสียงเบา
สายตาของพวกผู้หญิงไม่ยอมที่จะละสายตาจากบนตัวของชายหนุ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะมีภาพลักษณ์ผู้หญิงเรียบร้อย คงจะรีบไปขอเบอร์โทรศัพท์ชายหนุ่มตั้งนานแล้ว
แต่ผู้หญิงนับไม่ถ้วนก็แอบนึกอยู่ในใจว่า อีกประเดี๋ยวในงานเลี้ยง จะต้องชวนผู้ชายคนนี้คุยให้ได้ถ้าหากสามารถถือโอกาสนี้ยั่วยวนเขาได้ ก็คงจะดีที่สุดเลย
ผู้ชายที่รูปหล่อขนาดนี้ คงไม่มีใครปล่อยไปง่ายๆ
งานเลี้ยงวันเกิดในครั้งนี้ คุ้มสุด ๆเลย
ในแววตาที่เหมือนหมาป่าและเสือของพวกผู้หญิงนั้น โห้หลีเฉินกลับเย็นชาทั้งใบหน้า และสายตาที่เย็นชาเฉียบแหลมและสูงศักดิ์ไม่ได้มองไปที่ใครเลยสักครั้ง
