สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ตอนที่ 500 การรักษาที่ต่างจากปกติ

บทที่500 การรักษาที่ต่างจากปกติ

“รอก่อน ฉันไป…..”

“นายจัดการซะก่อนสิ เจ็บมากนะ ถ้าหลังจากนี้พิการไปก็จบกันแล้ว”

เย้นหว่านคะยั้นคะยอด้วยความรีบร้อน

ป่ายฉีมองท่าทางเล็กๆที่กังวลของเธอ ก็ขมวดคิ้วอย่างลังเล

ผู้หญิงคนนั้นยังตะโกนเรียกอยู่ในห้องเครื่องมือ ไม่รู้เลยว่าเขาออกมาแล้ว เขาส่งเสียง เรียกให้เธอออกมาก็พอแล้วมั้ง?

จะว่าไปห้องเครื่องมือก็ใหญ่มาก ไม่ใช่ว่าเธอเข้าไปวิ่งหนึ่งรอบ ก็จะทำอะไรพังได้

คิดแบบนี้ ป่ายฉีก็ตะโกนเสียงดังหนึ่งที “ไม่ต้องเรียกแล้ว ฉันอยู่นี่”

“ที่แท้คุณอยู่ด้านนอกนี่เอง ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

กู้จื่อเฟยตอบด้วยความดีใจ วิ่งออกมาทางด้านนอกทันที

แบบนี้ป่ายฉีถึงวางใจได้ เดินไปทางโห้หลีเฉิน “ยื่นมือมา ให้ฉันดูหน่อย”

โห้หลีเฉินสีหน้านิ่งเฉย ยื่นแขนที่บาดเจ็บออกไป

ลมหายใจของเย้นหว่านถี่ขึ้นมาทันที มองไปทางห้องเครื่องมือด้วยความประหม่า

กู้จื่อเฟยเร็วหน่อยสิ เร็วหน่อยสิ!

ขั้นตอนการวินิจฉัย สำหรับป่ายฉีแล้วเป็นของกล้วยๆ เขายื่นมือออกไปสบายๆจะจับแขนของโห้หลีเฉิน—-

“เพล้ง—-!”

ทันใดนั้น เสียงที่ดังอึกทึกก็ดังสวนออกมาจากในห้องเครื่องมือ

ป่ายฉีสะดุ้งสุดตัว สีหน้าซีดขาวทันที

เขาตัวแข็งทื่อ ถัดจากนั้น ก็หันตัวทันที ตะโกนเสียงดัง “เธอทำอะไรลงไป?!”

เสียงอ่อนแอของผู้หญิงดังสวนมาจากในห้องเครื่องมือ “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ฉัน…..เอ่อ…..”

พร้อมกับเสียงร้องแหลม ในห้องเครื่องมือยังมีเสียง “ปังปัง” ติดต่อกันหลายครั้ง

เส้นประสาทของป่ายฉีเต้นตาม

เขาอยู่ไม่สุขแล้ว

สนใจเรื่องอื่นไม่ได้แล้ว หน้าดำทะมึน เข้าห้องเครื่องมือไปเร็วดั่งลม

เดินเข้าไป เห็นฉากในห้องเครื่องมือ ดวงตาเขาขาวโพลน แทบจะเป็นลมล้มพับไป

เห็นแค่ในห้องเครื่องมือ เครื่องมือที่เดิมที ถูกจัดวางเรียบร้อยสมบูรณ์แบบ มีหลายชิ้นที่ตกลงพื้นจนดูไม่ได้ อันหนึ่งลากอีกอันหนึ่ง หล่นลงพื้น

แล้วพวกเครื่องมือที่ละเอียดอ่อน ก็พังไปไม่น้อย

ป่ายฉีโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว ส่งเสียงอย่างเกรี้ยวกราด “กู้จื่อเฟย ฉันจะฆ่าเธอ!”

กู้จื่อเฟยเองก็ดูเหมือนจะล้มแรง ถูกสายไฟหลายเส้นพันรอบข้อเท้า เธอนั่งหมอบอยู่ที่พื้น ใบหน้าไร้ความผิด

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ระวังล้มลง จะไปรู้ได้ยังไง ว่าของพวกนี้ของนาย จะ…..จะไม่มั่นคงแบบนี้ เกือบจะกระแทกฉันแล้ว”

“ทำไมไม่กระแทกเธอให้ตายไปเลย!”

ไฟโกรธของป่ายฉี เป็นเหมือนสิ่งชั่วร้ายพุ่งเข้าใส่กู้จื่อเฟย

เครื่องมือพวกนี้ล้วนเป็นของล้ำค่าของเขา เป็นเนื้อหัวใจของเขา สวรรค์รู้ดีว่าเขาลงแรงไปแค่ไหนเพื่อหามา แล้วยังมีอีกมากที่ไหว้วานปรมาจารย์ด้านเครื่องกลหลายคนวิจัยสั่งทำออกมา

กลับถูกนังผู้หญิงคนนี้ ทำหล่นพังไปมากมายขนาดนั้น!

เขาจะต้องบีบคอเธอให้ตาย ฝังไปพร้อมกับเครื่องมือล้ำค่าเหล่านี้ของเขา

กู้จื่อเฟยมองท่าทางดุร้ายที่พุ่งเข้ามาของป่ายฉี กลัวจนใบหน้าขาดสี พูดเสียงดัง “นายอย่าเข้ามา…..ช่วยด้วย จะฆ่าคนแล้ว ช่วยด้วย…..”

เย้นหว่านได้ยินขมับก็เต้นอย่างเบิกบาน

เรื่องที่โห้หลีเฉินให้กู้จื่อเฟยไปสร้างความเสียหาย เธอรู้สึกเพียงว่าวิธีนี้ทำได้ สามารถลากจูงป่ายฉีไว้ แต่คิดไม่ถึงว่า ไฟโกรธของป่ายฉีจะมากขนาดนี้ เกรงว่าจะโกรธถึงขีดสุดแล้ว

เขาคงไม่โกรธจนเสียสติ ฆ่าฟันกู้จื่อเฟยไปหรอกนะ?

เย้นหว่านลุกลี้ลุกลน คิดจะรีบเข้าไปห้ามไว้ พอเธอกำลังจะไป กลับถูกโห้หลีเฉินจับแขนไว้

เย้นหว่านสงสัย “ทำไมล่ะ? ฉันต้องไปช่วยจื่อเฟย”

“ไม่จำเป็น จะมีคนไปเอง”

โห้หลีเฉินพูดอย่างนิ่งเฉย สายตามองไปที่ทิศทางของประตู

เย้นหว่านมองตามไป ก็เห็นเย้นโม่หลินที่เดินมาอย่างรวดเร็วฉับไว

พอเขาเข้าประตูมาก็ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลืออย่างเจ็บปวดถึงขีดสุดของกู้จื่อเฟย ทันใดนั้นก็ชะงัก หัวใจเขาหดตัวลงในทันที

เย้นหว่านเองก็เข้าใจความหมายของโห้หลีเฉินในทันที รีบพูดเสียงดังกับเย้นโม่หลิน

“พี่ พี่รีบช่วยจื่อเฟยเร็ว ป่ายฉีบ้าไปแล้ว จะฆ่าเธอแล้ว”

เย้นโม่หลินหายใจติดขัด

ป่ายฉีคือคนที่เขาพาออกมา เดินบนทางด้านมืดเช่นกัน บนมือเคยมีเลือดหยดใส่

ฆ่าคนสักคน สำหรับเขาแล้ว ยังไม่ใช่เรื่องที่จำเป็นต้องพิจารณาสักเท่าไหร่ว่าทำได้หรือไม่ได้

แต่คนที่เขาจะฆ่าคือกู้จื่อเฟย นั่นไม่ได้เด็ดขาด!

เย้นโม่หลินแทบจะไม่ได้คิดอะไรมาก ทั้งหมดเป็นสัญชาตญาณ พุ่งเข้าไปในห้องเครื่องมือราวกับลม

กู้จื่อเฟยหมอบอยู่ที่พื้น ใบหน้าหวาดกลัวมองไปที่ป่ายฉีที่พุ่งเข้ามาอย่างเคียดแค้น

แม่งเอ้ย เธอเสียใจแล้ว!

รู้แต่แรกแค่สุ่มฉีกสายไฟพังสักสองเส้นก็พอแล้ว ไม่เห็นต้องทำลายเครื่องมือมากมายขนาดนั้น ทำให้ป่ายฉีโกรธจนบ้าคลั่ง

มันจบแล้ว ป่ายฉีดุร้ายจนไร้เหตุผลไปแล้ว ลักษณะแบบนั้นไม่ต่างอะไรจากชูร่าที่คลานออกมาจากนรก ท่าทีเหมือนจะฆ่าคนจริงๆ

“ฉันผิดไปแล้ว นายอย่า อย่าเข้ามา!”

กู้จื่อเฟยร้องขอความเมตตาด้วยความตื่นตระหนก ตื่นตระหนกจนจะถอยไปข้างหลัง แต่ขากลับถูกสายไฟพันไว้อีกครั้ง แก้ไม่ออกไปพักหนึ่ง

เธอหวาดกลัวมาก หรือวัยที่เหมือนกับดอกไม้ของเธอ จะถูกทำลายลงที่นี่หรอ?

ฮือฮือ ช่างน่าเวทนา

ป่ายฉีแทบจะโกรธจนเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ เดินไปตรงหน้ากู้จื่อเฟยอย่างดุร้าย นิ้วมือกลายเป็นกรงเล็บ จะบีบไปที่คอของเธอ

ถ้าไม่ฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ตาย ก็ยากที่จะดับไฟโกรธในใจเขา

สายตามองดูฝ่ามือของเขากำลังจะบีบคอของกู้จื่อเฟย อาจจะบีบจนเธอตายได้ แต่ทันใดนั้น มือข้างหนึ่งก็ทุบลงในอากาศ ต่อยมือของเขาออกอย่างไม่หยุดยั้ง

ร่างสูงใหญ่ของเย้นโม่หลินยืนอยู่ตรงหน้ากู้จื่อเฟยทันที มองไปที่ป่ายฉีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

พูดทีละคำ อย่างไม่ต้องสงสัย “ห้ามแตะต้องเธอ!”

ป่ายฉีชะงัก

มองไปที่เย้นโม่หลินด้วยความงงงัน ไฟโกรธไม่ลดลง

“พี่ใหญ่ นายดูสิว่าเธอทำห้องเครื่องมือของฉันกลายเป็นยังไงไปแล้ว? ของล้ำค่าของฉันถูกเธอทำลายหมดแล้ว วันนี้ฉันต้องบีบคอเธอให้ตาย”

เย้นโม่หลินกวาดตามองความเละเทะในสถานที่ สุดท้ายสายตากลับไปตกอยู่บนข้อเท้าของกู้จื่อเฟยที่ถูกสายไฟพันอยู่

เขาขมวดคิ้ว พูดอย่างสบายๆ “ฉันจะชดใช้ให้นายทั้งหมด เป็นรุ่นอัพเกรด”

ป่ายฉีมองไปที่เย้นโม่หลินอย่างไม่คาดคิด ราวกับเห็นพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เย้นโม่หลินออกหน้าแทนกู้จื่อเฟยผู้หญิงคนหนึ่ง? แล้วยังใช้จ่ายสิ้นเปลือง?

เหลือเชื่อ

เขาลังเลเล็กน้อย แล้วพูดขึ้น “บางอย่างเป็นของสั่งทำ ปรมาจารย์เชิญยากมาก ไปกันแล้ว”

“ฉันให้คนไปเชิญกลับมา เชิญกลับมาไม่ได้ ก็จับตัว”

น้ำเสียงของเย้นโม่หลินไม่มีความเกรงใจเลยแม้แต่น้อย

ป่ายฉีประหลาดใจจนแม้แต่ปากยังหุบลงไม่ได้

เขามองไปที่เย้นโม่หลินอย่างไม่อยากเชื่อ เหมือนกับวันแรกที่รู้จักเขา

ความสัมพันธ์ของเย้นโม่หลินกับเขาแน่นแฟ้นพอ รู้ว่าปรมาจารย์ นักออกแบบเหล่านั้นเชื้อเชิญยากแค่ไหน ตอนนั้นเชิญพวกเขามาออกแบบ สิ้นเปลืองแรงมาก แล้วยังต้องมีมารยาท

เย้นโม่หลินเองก็ให้ความเคารพพวกเขามาโดยตลอด

แต่ตอนนี้ เพื่อผู้หญิงคนเดียว เย้นโม่หลินกระทั่งจะลงมือ ใช้กำลังกับพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง

วิธีการที่รุนแรงและรวดเร็วนี้ มีความมุ่งมั่นที่ปกป้องกู้จื่อเฟยมากแค่ไหน?

แค่ผู้หญิงที่เป็นคนนอกเท่านั้น คุ้มค่าที่เขาคุณชายใหญ่เย้นจะเป็นแบบนี้หรอ?