บทที่ 506 ไม่อาบแล้ว
เย้นหว่านไม่กล้าที่จะมองต่ำลงไปอีก มิเช่นนั้น เธอต้องเลือดกำเดาไหลแน่ๆ
แบบนั้นจะขายหน้าขนาดไหนกัน
เย้นหว่านหันหน้าหนี กะพริบตามองไปทางอื่น นิ้วเคลื่อนลงไปปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดๆเรื่อยๆตามความทรงจำ
เธอไม่ได้มอง นิ้วมือก็ไม่สามารถคว้าได้แม่นยำขนาดนั้น จึงแตะโดนโห้หลีเฉินอยู่บ่อยๆ
แววตาของโห้หลีเฉินจึงเข้มขึ้นอย่างควบคุมไม่อยู่
เขามองเธออย่างตรงไปตรงมา ไฟเร่าร้อนในนัยน์ตาก็ถูกจุดขึ้นมาเงียบๆ
เย้นหว่านไม่ทันได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของโห้หลีเฉิน เพียงแค่รู้สึกว่าอุณหภูมิรอบด้านคล้ายกับว่าสูงขึ้น แก้มของเธอเห่อร้อนเสียจนแทบจะทอดไข่ใบหนึ่งให้สุกได้
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถึงถอดเสื้อเชิ้ตออกให้โห้หลีเฉินด้วยความยากลำบาก
ไม่ว่าอะไรเธอก็ไม่กล้ามอง เมื่อไล่สายตาลงไป ก็เห็นหัวเข็มขัดโห้หลีเฉิน
เธอชะงัก เธอต้องถอดต่อไปหรือ
นี่……….
เธอรู้สึกเสียใจในภายหลังขึ้นมาเสียแล้ว เรื่องการปรนนิบัติดูแลโห้หลีเฉินนั้นใกล้ชิดกันมากเกินไป น่าอายมากเกินไป เกินไปมากจริงๆ
โห้หลีเฉินก้มหน้ามองเย้นหว่านที่มีท่าทีเขินอายแล้ว ก็ยื่นมือออกไปจับมือเล็กๆของเธอเอาไว้ และวางลงบริเวณเอวของตัวเอง
เสียงของเขาทุ้มต่ำผิดปกติ “ค่อยๆทำ”
มือของเขาร้อนราวกับไฟลวก แต่หัวเข็มขัดกลับเย็นยะเยือกอย่างที่สุด ประสบการณ์ที่ต่างกันสุดขีดระหว่างไฟและน้ำแข็งนั้น ทำให้หัวใจของเย้นหว่านสั่นอย่างอดไม่ได้
ทั่วทั้งร่างเกร็งเขม็ง
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน
เธออาย อยากจะวิ่งหนี แต่คนที่อยู่เบื้องหน้าเป็นผู้ชายของเธอ มือของเขาได้รับบาดเจ็บ เขาต้องการเธอ
ความขวยอายและเหตุผลกำลังต่อสู้กัน สุดท้ายแล้ว ความเป็นห่วงของเธอก็อยู่เหนือกว่า
นิ้วมือเธอสั่นเล็กน้อย ปลดหัวเข็มขัดเขาด้วยท่าทางเงอะงะ
เย้นหว่านแทบจะหลับตา ไม่กล้ามองอะไรทั้งนั้น ตื่นเต้นจนหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ สุดท้ายแล้วก็ถอดเข็มขัดออกมาได้
การกระทำขั้นต่อไป เธอกลับไม่กล้าทำแล้ว
“คือว่า แค่ก ไม่อย่างนั้น คุณเข้าไปในห้องอาบน้ำก่อนไหมคะ”
ถ้าถอดต่อไป ความกล้าของเธอก็คงไม่เหลือแล้ว
“ได้”
โห้หลีเฉินรับคำด้วยน้ำเสียงแหบพร่า คล้อยตามอย่างว่าง่าย
เขาก้าวเท้ายาว ตรงไปยังทิศทางของห้องอาบน้ำ
เย้นหว่านยืนอยู่ด้านหลังเขา รู้สึกเพียงแค่ว่าเซลล์ในร่างกายทุกส่วนล้วนตึงเครียด
เธอต้องตามเขาเข้าไปในห้องอาบน้ำ แล้วอาบน้ำให้เขาจริงๆหรือ
เย้นหว่านปิดหน้า เดินตามเข้าไปทั้งที่หัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง
เธอเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ ก็เห็นโห้หลีเฉินเปิดน้ำในอ่างอาบน้ำด้วยมือเดียวแล้ว น้ำอุ่นร้อนไหลซู่ๆ ทีละเล็กทีละน้อยจนเต็มอ่างอาบน้ำ
โห้หลีเฉินยืนอยู่หน้าอ่างอาบน้ำ มองมาทางเย้นหว่านเงียบๆ
เขากำลังรอเธอ
ถอดให้เขาอย่างนั้นหรือ
“ฉัน คุณ ฉัน……..”
เย้นหว่านยืนห่างออกไปสองเมตร อ้ำๆอึ้งๆเอ่ยออกมาไม่เป็นประโยค
โห้หลีเฉินมองเธอนิ่งๆ สายตาลึกซึ้งนั้นร้อนแรงราวกับไฟ
เขายิ้มมุมปาก เอ่ยเตือนเธอเสียงต่ำว่า “เย้นหว่าน น้ำเต็มแล้ว”
ดังนั้นไม่สามารถรีรอต่อไปได้อีก
แก้มของเย้นหว่านเห่อร้อนยิ่งกว่าเดิม ลนลานเสียจนหัวใจแทบจะหลุดออกมาจากลำคอ
ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจยังทันไหมนะ
เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาอันเร่าร้อนของชายหนุ่ม เย้นหว่านจะก้าวเข้าไปหรือจะถอยออกไปก็ไม่ได้ เธอกัดฟัน ไม่ง่ายเลยที่ปลุกความกล้าขึ้นมาได้ ค่อยๆก้าวเข้าไปหาโห้หลีเฉิน
