บทที่552 นับถอยหลังสู่การระเบิด
ทันใดนั้นเอง ก็มีแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงออกมา
ห้องพังไปกว่าครึ่ง
เย้นโม่หลินหลบออกไปอีกทางตามสัญชาตญาณทันที ส่วนหยูซือห้านนั้นกลับวิ่งเข้าไปตรงที่ระเบิดอย่างกับคนบ้า
ก้อนหินที่ลอยเข้ามา กระทบเข้ากับร่างของเขาอย่างแรง กระทบเข้ามาจนร่างกายของเขาสั่น จนเกือบจะกลายเป็นเนื้อบดไป
แต่เขากลับยังคงเดินเข้าไปข้างหน้าเหมือนเคย พุ่งเข้าไปเหมือนกับไม่กลัวตาย
สีหน้าของเย้นโม่หลินเปลี่ยนไปอย่างมาก เห็นท่าไม่ค่อยดี จึงอยากจะตามเข้าไป
“อ๊ะ! เสียงอะไร?”
ทันใดนั้นเอง เย้นหว่านที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูโบสถ์ จู่ๆก็ร้องออกมา
เธอยืนอย่างมั่นคงท่ามกลางคลื่นกระแทกจากการระเบิดได้ไม่ง่ายเลย ก็เห็นว่าบนร่างของเธอนั้น มีเสียง “ติ๊ดๆๆ” แปลกๆดังขึ้นมา
เสียงนั้นทำให้รู้สึกหวาดกลัวสุดๆขึ้นมา
เธอก้มลงมองไปทางเสื้อคลุมไหล่ตัวน้อยทันที มองไปด้วยความหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ระเบิดที่ได้มัดติดอยู่บนร่างของเธอที่จากเดิมไม่ได้ขยับ นึกไม่ถึงว่ามันจะเริ่มจับเวลาขึ้นมาแล้ว!
00:59!
เหลือเวลาอยู่ไม่ถึงหนึ่งนาที ก็จะระเบิด!
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้? รีโมทพังไปแล้วไม่ใช่หรอ ระเบิดลูกนี้มันไม่แสดงผลแล้วนี่?!
โห้หลีเฉินมีสีหน้ามืดครึ้มเยือกเย็นออกมา มองระเบิดบนร่างของเย้นหว่านด้วยท่าทีที่จริงจัง
“หยูซือห้านได้ติดตั้งการป้องกันเอาไว้สองชั้น นี่เป็นระเบิดปรับสมดุลน้ำ ถ้าเกิดกระแทกไปแรงๆหรือไม่ก็โยกไปมา มันก็จะกลับมาทำงานใหม่อีกครั้ง อีกทั้งยังเริ่มทำงานในรูปแบบของระเบิดเวลา”
เย้นหว่านหน้าซีดออกมา
เย้นโม่หลินเองก็ไม่ได้สนใจหยูซือห้านที่ได้หนีไป รีบสาวเท้าก้าวใหญ่ๆพุ่งตัวเข้ามา มองมายังระเบิดบนร่างของเย้นหว่านด้วยสายตาคมกริบ
“คุณแก้มันได้มั้ย?”
“ผมต้องการเวลา”
โห้หลีเฉินเอ่ยปากพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
จู่ๆเขาก็ดึงเย้นหว่านไปนั่งลงบนม้านั่งที่อยู่ข้างๆ คุกเข่าลงข้างหนึ่งตรงหน้าเธอ ยื่นมือออกไปแกะระเบิดออกจากเสื้อคลุมไหล่ออกไปอย่างระมัดระวัง วางลงในมือเบาๆ
เวลาที่อยู่บนเครื่องจับเวลา แสดงเวลาออกมา 00:45
เหลือเวลาอีกเพียงแค่45วิ
เย้นหว่านมองเวลาที่อยู่ในการจับเวลาที่ยังคงสั้นลงนี้ หัวใจก็บีบรัดแน่นไปหมด
เธอกลัวจนร่างกายสั่นออกมาอย่างควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ กลัวว่าเขาต้องติดร่างแหไปด้วย “โห้หลีเฉิน คุณไม่ต้อง…”
“เลิกพูด เชื่อใจผม!”
เสียงทุ้มต่ำของโห้หลีเฉินเอ่ยขัดคำพูดของเย้นหว่านออกมา
เขาหรี่ตาลง เอาระเบิดทั้งลูกวางไปบนฝ่ามือของตัวเอง มองสายยางที่ใสโปร่งอยู่ด้านในด้วยท่าทีที่ดูจริงจัง และไปรักษาสมดุลน้ำที่โคลงเคลงอยู่ด้านใน
“ติ๊ดๆ——“
เวลายังคงเดินอยู่
เหลือเพียงแค่40วินาที
เย้นหว่านเกร็งร่างด้วยความกังวล มองโห้หลีเฉินที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาสั่นไหว
เขาอยู่ตรงหน้าเธอ ใกล้อย่างนี้ แต่ระเบิดก็อยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขา ถ้าเกิดถึงเวลา ระเบิดออกมา พวกเขาทั้งสองคนก็คงต้องตายไปกันหมด
“เย้นหว่าน เชื่อใจผม ผมปลดมันออกได้”
ทันใดนั้นเองโห้หลีเฉินก็ใช้มือข้างหนึ่ง จับมือเล็กที่เย็นเฉียบของเย้นหว่านเอาไว้
เขากุมเธอเอาไว้แน่น ส่งมอบความสบายใจไปให้เธอ
เวลากำลังเดินไปอย่างช้าๆ แต่พอมองชายคนตรงหน้าแล้ว เย้นหว่านก็รู้สึกเชื่อใจเขาออกมาอย่างน่าประหลาด
ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้ เขาจะต้องจัดการได้สำเร็จแน่?
“อืม” เย้นหว่านพยักหน้าออกไปอย่างแรง ร่างกายที่สั่นเล็กน้อย ตอนนี้ก็ได้นิ่งลงมาบ้างเล็กน้อย
เย้นโม่หลินยืนอยู่ข้างๆด้วยสายตาที่ดูจริงจัง มองจ้องเวลาบนระเบิดอย่างไม่กะพริบตา
เขาเอ่ยพูดออกมา “คุณจะตัดสายชนวน?”
“ใช่”
โห้หลีเฉินตอบกลับมาอย่างไม่มีลังเลเลยแม้แต่น้อย หยิบกริชที่ก่อนหน้านี้ได้โยนลงไปขึ้นมาจากพื้นอย่างว่องไว
เขาเอ่ยออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำ “คุณชายเย้น คุณออกไปก่อน พาคนอพยพกันออกไป”
เรื่องการตัดสายชนวนจำพวกนี้ แม้ว่าจะมั่นใจแค่ไหน แต่มันก็มีโอกาสเกิดความผิดพลาดจนระเบิดออกมาได้
ส่วนถ้าเกิดความผิดพลาดแล้ว คนที่ถูกมัดติดกับระเบิด หรือว่าคนที่ตัดสายชนวน ต่างก็ต้องตาย
นี่มันเป็นเรื่องที่เล่นกับชีวิตคน
“พวกนายรีบถอยห่างออกไปห้าสิบเมตรเดี๋ยวนี้”
เย้นโม่หลินออกคำสั่งไปกับชุดหูฟัง
ร่างสูงใหญ่ กลับยังคงยืนตัวตรงอยู่ที่เดิม สายตามองอยู่ที่โห้หลีเฉินอย่างแน่วแน่ไม่ขยับเคลื่อนไปไหน “ฉันจะดูอยู่ตรงนี้ ฉันต้องการความมั่นใจว่าจะทำการช่วยเสี่ยวหว่านได้สำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์!”
คิ้วของโห้หลีเฉินขมวดออกมาเล็กน้อย บริเวณรอบๆของการปลดชนวนระเบิดไม่ควรจะมีใครอยู่
แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร
เขามองระเบิดที่อยู่ในมืออย่างใจจดใจจ่อ กริชที่แหลมคม กดลงมาใกล้กับสามเส้นที่สำคัญที่สุดของระเบิด
ถ้าเกิดว่าตัดออกไปแล้ว นั่นก็คือความเป็นและความตาย
มันต่างก็อยู่ในระหว่างที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายกันทั้งนั้น
เย้นหว่านตื่นกังวลจนแทบจะหายใจขาดช่วงไป เธอมองโห้หลีเฉินไปด้วยสายตาที่ไหววูบ ก่อนที่เขาจะลงมือ จู่ๆก็ยื่นมือออกไปกุมมือเขาเอาไว้
เสียงของเธอแผ่วเบาอย่างมาก ทั้งยังสั่นออกมาเล็กน้อย แต่มันกลับฟังดูหนักแน่น
“คุณกับพี่ชายฉันออกไปกันเถอะ บอกฉันมาว่าจะต้องตัดเส้นไหน ฉันจะจัดการเอง”
อย่างนี้แล้วไม่ว่าผลมันจะเป็นยังไง รอดชีวิตหรือว่าจะระเบิด ผลทั้งหมดต่างก็มีแค่เธอที่เป็นคนรับเอาไว้เอง ไม่ต้องให้พวกเขาติดร่างแห่ไปด้วย
เธอเองก็เคยเห็นมาก่อน ระเบิดนี้มันเล็กมาก เธอถือด้วยมือข้างเดียวได้เลย
โห้หลีเฉินพลิกมือมากุมมือเล็กๆของเย้นหว่านเอาไว้ น้ำเสียงทุ้มต่ำ ทั้งยังฟังดูมั่นใจ
“เชื่อใจผม”
แต่ละคำได้พังเข้ามาในส่วนลึกในใจของเธอเข้าอย่างจัง
หัวใจที่เต้นอย่างกระสับกระส่าย แทบจะผ่อนคลายลงทันที
นาทีแห่งความเป็นความตาย เธอเชื่อใจเขา
จะต้องจัดการแก้ไขปัญหาทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยอย่างปลอดภัยแน่
เย้นหว่านพยักหน้าออกไปเล็กน้อย เก็บมือกลับไปอย่างว่าง่าย
“ติ๊ดๆๆ——“
เวลาที่ปรากฏออกมาพร้อมกันนั้นได้เหลือเพียงสามสิบวินาที
โห้หลีเฉินกลั้นหายใจ การกระทำเป็นไปอย่างคล่องแคล่วว่องไว กริชแหลมคมตัดลงไปที่เส้นสีแดงกับเส้นสีเขียวสองเส้น
เย้นโม่หลินส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ “ทำไมคุณถึงตัดไปสองเส้น?”
มีเพียงแค่เส้นเดียวที่จะเป็นเส้นที่หยุดการจับเวลาได้อย่างถูกต้อง ตัดสองเส้น อย่างนั้นมันไม่เป็นการรนหาที่ตายเอาหรือไง!
“ติ๊ดๆๆๆ——“
ตัวนับเวลาที่จากเดิมได้ขยับไปทีละวิๆ จู่ๆตัวเลขมันก็ได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วขึ้นมา
29,28,27,26…15,14…
ช่วงเวลาชั่วพริบตา ก็เหลือเพียงแค่สิบกว่าวิ!
เย้นหว่านดวงตาเบิกกว้างไปอย่างนิ่งอึ้ง เลือดทั้งหมดจับตัวกันเป็นก้อน
จบกัน!
ล้มเหลวแล้ว
จะระเบิดแล้ว!
ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายสุดๆ เธอไม่ทันได้คิดอะไรทั้งนั้น ยื่นมือออกไปผลักร่างของโห้หลีเฉินออกไปตามสัญชาตญาณ ร้องตะโกนออกไปเสียงดัง
“รีบหนีไป!”
โห้หลีเฉินเหมือนกับว่าจะคาดเดาปฏิกิริยาของเย้นหว่านได้อยู่ก่อนแล้ว มือที่ถือกริชเอาไว้รีบทิ้งมันลงไปทันที แล้วกุมทั้งสองมือของเย้นหว่านเอาไว้
ส่วนร่างของเขาก็แข็งเกร็ง มืออีกข้างหนึ่ง ใช้กำลังไปทั้งหมด รักษาสมดุลเอาไว้นิ่งไม่ขยับเขยื้อน
“ติ๊ด——“
เสียงการจับเวลาดังลากยาวออกมา
เห็นว่าตอนที่ตัวจับเวลาได้เดินมาถึง00:08นั้น จู่ๆก็หยุดลง
เย้นหว่านมองตัวเลขที่ไม่ได้ขยับออกมาอีกนี้อย่างตื่นตกใจ สีหน้าซีดเซียว ความหวาดกลัวในใจยังคงอยู่ ยังไม่อยากที่จะเชื่อเท่าไหร่นัก
“นี่มัน…” เกิดอะไรขึ้น?
จู่ๆก็หยุดไป?
แต่โห้หลีเฉินกลับไม่ได้มีอาการคาดไม่ถึงออกมาเลยแม้แต่น้อย ยังคงมีท่าทางที่ตึงเครียดออกมา มือยังถือระเบิดอยู่ด้วยท่าทางที่ไม่ได้ต่างไปจากเดิมเลย
เสียงของเขาแผ่วเบามาก เอ่ยพูดอธิบายออกมา
“นี่เป็นเครื่องรักษาสมดุลน้ำ ตัดเส้นที่ถูกต้อง เพียงแค่รักษาความสมดุลเอาไว้ ตัวเลขจะไม่ขยับอีก ตอนนี้ เพียงแค่รักษาสมดุลเอาไว้ ถอนเอาตัวปรับสมดุลน้ำนี้ออก มันก็ได้แล้ว”
ดังนั้นแล้ว เธอก็รอดแล้วจริงๆ?
รอดแล้ว?
ในหัวของเย้นหว่านมีอาการสับสนงงงวยออกมา ยังคงอยู่ในสถานะที่ยังมีอาการหวาดกลัวยังไม่ฟื้นคืนสติจากอาการช็อกอยู่เลย
เย้นโม่หลินมีปฏิกิริยาตอบสนองออกมาอย่างรวดเร็ว ใจที่กำลังเป็นกังวล ก็ได้ตกไป
เขาเอ่ยออกมาอย่างประหลาดใจ “หยูซือห้านมันเลวเกินไปแล้ว นึกไม่ถึงว่าของที่ใช้มันจะเป็นระดับที่มีคุณสมบัติสองด้านควบคู่กันจำพวกนี้ได้!”
