บทที่595 ความลับของโห้หลีเฉิน
แม้ว่าจะพูดอย่างนั้น แต่หัวใจของเย้นหว่านก็ยังคงล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆโดยไม่มีจุดหมาย
ไม่สามารถสบายใจได้เลย
เมื่อเธอถูกบังคับให้แต่งงานกับหยูซือห้านในวันนั้น สถานการณ์ในที่เกิดเหตุก็วุ่นวายมาก ระเบิดทีละลูกถูกปล่อยลงมา ลูกระเบิดและมีระเบิดผูกติดกับร่างกายของเธอ เมื่อเธอเดินออกจากโบสถ์ เธอก็ถูก โห้หลีเฉินจูงมือ แล้วรีบวิ่งไปที่หน้าผาริมทะเล
ในโลกของเธอในตอนนั้นมีเพียงความตายและโห้หลีเฉิน
ฉันไม่รู้ว่า กู้จื่อเฟยจะตามมาด้วย
และหลังจากเธอเกิดอุบัติเหตุก็มีเรื่องมีราวเกิดขึ้นหลายเรื่อง
เธอจะไปไหนได้ ถ้าไม่กลับประเทศจีนและไม่ใช้เงินเลย
ช่วงนี้ใช้ชีวิตยังไงของเธอกัน
เมื่อนึกถึงนิสัยใจคอของคุณหนูกู้จื่อเฟย เธอรู้สึกกังวลมากขึ้น
เธอแทบรอไม่ไหวที่จะออกตามหาด้วยตัวเอง
โห้หลีเฉินลุกขึ้นยืนเดินไปที่ด้านข้างของเย้นหว่านและวางแขนไว้บนไหล่ของเธอ
เขากระซิบข้างหูเธอ
“เชื่อผมครับ กู้จื่อเฟยจะต้องปลอดภัย”
เมื่อเขาบอกว่าให้เชื่อเขา ก็มักจะไม่ผิดพลาด
เย้นหว่านมองขึ้นไปหา โห้หลีเฉินด้วยแววตาอ่อนโยน
โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากและพูดว่า “ผมจะช่วยพี่ชายของคุณและตามหากู้จื่อเฟยกลับมาให้ได้ภายในสามวันนี้”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขามองไปที่โห้หลีเฉินด้วยความประหลาดใจ
เย้นโม่หลินพยายามค้นหามาหลายวันแล้ว และฉันก็ไม่พบที่อยู่ของกู้จื่อเฟย
กำลังของโห้หลีเฉิน ยังไม่อยู่ที่นี่และเขาไม่คุ้นเคยกับชีวิตในต่างประเทศ เขาพูดโอ้อวดเกินตัวไปหรือไม่?
คุณกำลังโม้?
ต้องโม้อยู่แน่ๆ
ป่ายฉีเหลือบมองไปแล้วเบ้ปากมอง โห้หลีเฉินถึงกับใช้เรื่องไร้สาระแบบนี้ เพื่อแสร้งทำเป็นเก่งต่อหน้าเย้นหว่าน และไม่กลัวที่จะต้องเสียหน้าในอีกสามวัน
เย้นหว่านมองไปที่โห้หลีเฉินและหัวใจที่กังวลใจอยู่ก็มีที่ให้พักพิง
แต่เธอยิ่งกังวล“ ไม่ได้ค่ะ ไม่คุณเพิ่งฟื้น สภาพร่างกายของคุณยังแย่มาก คุณไม่ห้ามทำงานหนักเกินไปจะทำให้อาการบาดเจ็บของคุณหายยาก”
เธอไม่สามารถปล่อยให้ โห้หลีเฉินเจ็บตัวเพราะเรื่องของเธออีกแล้ว
ถ้าเขาเป็นอะไรไป เธอก็ทนไม่ได้
โห้หลีเฉินยิ้มและลูบผมของเย้นหว่าน
พูดเบา ๆ ว่า “ผมแค่สั่งการครับ ไม่จำเป็นต้องทำเอง ถ้าคุณไม่มั่นใจคุณสามารถเข้าร่วมกับทีมลูกน้องของผมได้”
แค่สั่งการเท่านั้นจริงๆเหรอ
เย้นหว่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอก็หวั่นไหวอีกครั้ง
เมื่อได้ยินสิ่งที่โห้หลีเฉินพูด ดังนั้น จะต้องตามหากู้จื่อเฟยพบภายในสามวันแน่นอน และเธอก็ต้องดีใจอยู่แล้ว
หลังจากลังเลสักพัก เธอก็พยักหน้าให้ “ได้ค่ะ ฉันจะอยู่กับคุณ คอยดูแลคุณเอง ถ้าคุณไม่ไหวต้องหยุดทันที”
“ได้ครับ”
โห้หลีเฉินพยักรับทันที
ป่ายฉีมองไปที่คนทั้งสอง แล้วมุมปากของเขาก็กระตุก ก่อนจะมีสีหน้าน้างุนงง
เขาไม่เชื่อจริงๆ โห้หลีเฉินค้นหากู้จื่อเฟยเจออย่างง่ายดายภายในสามวันจริงๆ แม้เย้นโม่หลินก็ไม่สามารถทำได้
เขาต้องการดูว่า โห้หลีเฉินพูดเรื่องจริงหรือโม้
เมื่อ โห้หลีเฉินอยากจะตามหาใครสักคน เขาไม่จำเป็นต้องทำเองจริงๆ แค่มีคอมพิวเตอร์ให้เขาสองเครื่อง
บ้านพักตากอากาศหลังนี้มีขนาดใหญ่มากและมีไว้สำหรับให้รับโห้หลีเฉินที่อาศัยอยู่คนเดียวมีห้องทำงาน ทุกอย่างพร้อมใช้งาน
โห้หลีเฉินนั่งอยู่หลังโต๊ะจัดการกับคอมพิวเตอร์ด้วยนิ้วของเขาอย่างเรียบร้อย
เย้นหว่านนั่งข้างๆเขา ปอกผลไม้เป็นครั้งคราวแล้วยื่นเข้าปากโห้หลีเฉิน
โห้หลีเฉินกินทุกอย่างที่อีกฝ่ายป้อนให้
แม้ว่าเย้นหว่านจะนั่งอยู่ข้างโห้หลีเฉินแต่เธอก็ไม่เข้าใจข้อมูลที่แสดงบนคอมพิวเตอร์ของเขา
เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าจะตามหาคนก็ตามหาคนสิ ทำไมถึงต้องมาพิมพ์ข้อมูลที่ดูเหมือนแฮกเกอร์พวกนี้ด้วย
“คุณกำลังทำอะไรคะ” เย้นหว่านอดที่จะถามอย่างสงสัยไม่ได้
โห้หลีเฉินมองไปที่เธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ปฏิบัติการที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการดำเนินการเป็นความลับสุดยอดและไม่มีใครรู้นอกจากเว่ยชีและคนที่ประสานงานด้วย
แต่สำหรับการพูดตอบเย้นหว่าน เขากลับพูดช้าๆด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เขาพูดอธิบาย “นี่คือรหัสพิเศษที่ใช้ในการติดต่อระหว่างผมกับผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เดี๋ยวอีกสักพักจะมีคนเชื่อมต่อเข้ามา”
เย้นหว่าถามขณะปอกองุ่น
“ปกติคุณจะทำอะไรไม่ใช่แค่บอกให้เว่ยชีไปทำโดยตรงหรือไม่ก็โทรหาลูกน้องคนอื่น ๆ เหรอคะ ในเมื่อโทรสั่งทำไมคุณต้องทำอะไรยุ่งยากขนาดนี้ด้วย”
ต้องเปิดใช้งานรหัสพิเศษอะไรพวกนี้
เย้นหว่านอ่านไม่เข้าใจด้วยซ้ำ
โห้หลีเฉินอ้าปากเพื่อกินองุ่นที่ เย้นหว่านป้อน และมือของเขาก็แตะที่แป้นพิมพ์
เขาพูดว่า “คนกลุ่มนี้แตกต่างจากลูกน้องทั่วไปครับ”
เมื่อเสียงเงียบ ข้อมูลรหัสที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาในคอมพิวเตอร์ก็หายไปและกลายเป็นหน้าจอสีดำ
จากนั้นกล้องวิดีโอขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
ในกรอบวิดีโอมีใบหน้าคนหลายคน มันเป็นวิดีโอคอลระยะไกล
แต่คนพวกนี้ …
เย้นหว่านมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ
คนเหล่านี้ไม่ใช่บอดี้การ์ดที่มักติดตาม โห้หลีเฉินแต่เป็นคนจากประเทศต่างๆที่มีสีผิวที่แตกต่างกัน ลักษณะใบหน้าที่แตกต่างกันและเชื้อชาติที่แตกต่างกัน!
ใบหน้าของพวกเขาแตกต่างกันมากครอบคลุมเกือบทุกสัญชาติในโลกนี้
และเสื้อผ้าของพวกเขาก็แตกต่างกันด้วย
มีทั้งชุดสูท เครื่องแบบทหาร เสื้อผ้าธรรมดา และไม่ใส่เสื้อผ้าก็มี …
หลากหลาย เกือบจะเป็นตัวแทนของตัวตนต่างๆ
เมื่อเชื่อมต่อกับวิดีโอพวกเขาทักทายเป็นภาษาจีน “นายใหญ่ครับ“
“อืม” โห้หลีเฉินพยักหน้าและสายตาคมของเขากวาดไปที่ใบหน้าของคนเหล่านี้
เขาตัดสินอย่างรวดเร็วว่ามีกี่คนที่มาในครั้งนี้และมีกี่คนที่ไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ด้วยเหตุผลบางประการ
ในบรรดาพวกเขามีชายผิวสีคนหนึ่งมองไปที่เย้นหว่านผ่านวิดีโอคอล
ดวงตาที่มองเต็มไปด้วยความตื่นตัว“ นายใหญ่ครับ เธอเป็นใคร ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้”
ทันใดนั้นเขาก็ถูกเรียกและเขาก็นั่งตัวตรงหลังจากตกใจ
มันยิ่งกว่าเพราะผู้ชายคนนี้ไม่เพียง แต่มีน้ำเสียงที่เฉียบคม แต่ยังมีแรงผลักดันที่แข็งแกร่งและดึงดูดผู้คนอีกด้วย
เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยและพูดอย่างรวดเร็ว “ฉัน ฉันไม่ใช่คนสำคัญอะไร ฉันแค่นั่งเป็นเพื่อนโห้หลีเฉิน พวกคุณไม่ต้องสนใจฉันหรอกค่ะ”
หากสายเกินไปแล้ว เหล่านี้จะมองมาที่เธออย่างระแวดระวังมากขึ้น
บางคนถึงขั้นปิดกล้องวิดีโอ
ชายผิวสีเข้มมีดวงตาที่เฉียบคมและถามว่า “คนที่ไม่สำคัญจะมาที่นี่ในระหว่างการประชุมได้อย่างไร พูดมาว่าคุณเป็นใคร?!
เย้นหว่านตกตะลึงพวกเขารู้ด้วยซ้ำว่า โห้หลีเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัสและมันเป็นมือของเขาเอง
แค่ว่าความเข้าใจผิดนี้ใหญ่ไปหน่อยแล้ว
เธอโบกมืออย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้สำคัญจริงๆค่ะ”
มือเล็ก ๆ ของเธอสวยโบกปฏิเสธไปมา
คนสีผิดดำยิ่งสงสัย และ ไม่ลดการระวังตัว
เขามองไปที่โห้หลีเฉิน พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“บอส ต้องการให้พวกเราทำอะไรครับ ขอแค่บอสพยักหน้า ถึงแม้จะเปิดเผยตัวตนออกมา ขอแค่นายใหญ่พยักหน้า พวกเราก็จะดังนี่ พวกเขากำลังสงสัยว่าเธอเป็นคนไม่ดีสินะ
