โห้หลีเฉินได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะเอาตำราการแพทย์ให้เขา หยูฉู่สองก็ตอบตกลงแล้ว แต่เขากลับไม่ได้พูดเลยว่าหลังจากที่ฝู้ยวนเอาตำราการแพทย์ไปจากที่นี่ จะฆ่าปิดปากเขาหรือเปล่า
เพื่อของมากมายในคลังสมบัติตระกูลหยู หยูฉู่สองได้ตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่าจะทำแบบนี้
ฝู้ยวนดึงสายตาที่ช็อกกลับมา พร้อมรีบพูดอย่างสุภาพเรียบร้อย “ปกของหนังสือเล่มนั้นจะมีสัญลักษณ์อยู่ ผมแค่ลองจับสัมผัสหนังสือดู ก็จะสามารถแยกแยะออกแล้วครับ”
“อ้อ?”
หยูฉู่สองได้ยินคำนี้แล้ว แรงอาฆาตในแววตาได้จางลงไปบ้าง
ถ้าหากแค่จับปกข้างนอกเฉยๆ ก็จะไม่เห็นเนื้อหาของด้านใน ก็จะไม่ใกล้ชิดสัมผัสกับความลับพวกนี้
งั้นเขาก็มีอันตรายน้อยลงแล้ว
หยูฉู่สองได้พูดว่า “ในเมื่อแบบนี้ งั้นก็เริ่มหากันเถอะ”
ถึงแม้ตอนนี้เขาแปลกใจกับของที่อยู่ในนี้จะแย่อยู่แล้ว อยากชื่นชมหนังสือพวกนี้ทุกวินาที แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือจัดการฝู้ยวนให้แล้วเสร็จ ให้เขาไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า
ส่วนคลังสมบัติ เขามีเวลามาเรื่อยๆอยู่แล้ว
ฝู้ยวนได้รับอนุญาต ก็เริ่มหาจากชั้นวางหนังสือขึ้นมา จุดประสงค์ของเขาก็บริสุทธิ์ดี ได้มองข้ามหนังสือบางส่วนไปโดยตรง ไปหาหนังสือที่ค่อนข้างมีความหนาเหล่านั้น
ดูแล้วก็แค่คิดแต่ตามหาตำราการแพทย์ของเขาเท่านั้น
หยูฉู่สองก็ไม่ได้ชะล่าใจ ได้คอยตามอยู่ข้างหลังเขาอย่างไม่จากไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว คอยจับตาดูเขาดีๆ
โห้หลีเฉินยืนอยู่ไม่ไกลนี้เอง เขาไม่สนใจหนังสือและข้อมูลเหล่านี้เลย
เขาจูงมือเย้นหว่านเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย เหมือนกับเดินเล่นช้อปปิ้ง
สบายๆชิวๆ
หยูฉู่สองเห็นทั้งสองเดินเล่นแบบชิวๆก็ไม่ได้ว่าอะไร พวกเขาไม่ดูข้อมูลเหล่านี้เป็นการดีที่สุด ความลับเหล่านี้เขากุมไว้ในมือตัวเองก็พอ
ห้องชั้นวางหนังสือนี้ใหญ่มาก รอบด้านได้แบ่งเป็นเจ็ดแปดห้อง คอยเชื่อมกับห้องอื่นๆ
ราวกับพระราชวังใต้ดินยังไงอย่างงั้น ใหญ่จนต้องให้คนไปผจญภัย
ห้องข้างๆล้วนแล้วแต่เป็นหนังสือพวกนี้ กองจนอัดแน่น ไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย
แต่มีอยู่ห้องหนึ่ง กลับได้ดึงดูดความสนใจของโห้หลีเฉิน
สิ่งที่วางอยู่ที่นี่ไม่ใช่หนังสือ แต่เป็นบ่อน้ำพุร้อนที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กบ่อหนึ่ง ข้างในยังมีไอร้อนผุดขึ้นมาอยู่ ทำให้อุณหภูมิของทั้งห้องสูงขึ้นเยอะเลย
และที่ทำให้คนแปลกใจกว่าคือ ที่ขอบของบ่อน้ำพุร้อน ที่ที่แทบจะถือว่าปิดผนึกนี้ กลับมีพืชสีแดงเป็นลูกๆขึ้นอยู่
สีนั้นช่างแดงสดดั่งเลือด ดูมีชีวิตชีวาตรงกลางของมันมีก้านงอกขึ้นมา ตรงปลายมีดอกตูมอยู่ดอกหนึ่งที่กำลังอยากจะเบ่งบาน
“นี่คือ……”
เย้นหว่านเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง แววตาเต็มไปด้วยความเซอร์ไพรส์ที่เหลือเชื่อ แม้แต่เสียงก็ยังสั่นเล็กน้อย “ดอกหวงต่านหรือเปล่าคะ?”
เมล็ดแมกโนเลีย หยิงหลิงต่างก็หาเจอแล้ว ขาดก็แต่ยาสมุนไพรตัวสุดท้าย นั่นก็คือคูหวงต่าน
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าอยู่ไหน
แต่กลับไม่คิดเลยว่าพยายามแทบตายหาไม่เจอ แต่พอเลิกหาเลิกสนใจ จู่ๆมันกลับโผล่อยู่ที่นี่
เย้นหว่านแทบไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเอง เธอวิ่งมาที่ข้างบ่อน้ำพุร้อน สายตามองพืชสีแดงเป็นตูมนั้นอย่างตาลุกวาวและตื่นเต้น
พืชชนิดนี้แทบจะเหมือนกับรูปดอกหวงต่านที่ป่ายฉีให้เขาดูเป๊ะๆเลย
สีหน้าแววตาโห้หลีเฉินขยับเล็กน้อย เขาได้เดินมาที่ข้างกายเย้นหว่าน มองพืชที่อยู่ใต้เท้าตัวเองด้วยสายตาอึ้ง
ลมหายใจของเขาทุ้มต่ำ เหมือนกำลังระงับความสั่นสะเทือนของทรวงอกสุดฤทธิ์
ผ่านไปสักพัก เขาถึงพูดเสียงต่ำว่า “เป็นดอกหวงต่านจริงๆด้วย”
ได้ยินคำตอบที่โห้หลีเฉินคอนเฟิร์มเองกับปาก เย้นหว่านดีใจจนกระโดดโลดเต้นขึ้นมาโดยตรง พร้อมทั้งยื่นมือกอดคอของโห้หลีเฉินไว้
เธอตื่นเต้นจนเบ้าตาแดงก่ำ “ดีจังเลย โห้หลีเฉิน ดีจังเลย หาดอกหวงต่านเจอแล้ว โรคของคุณมียารักษาแล้ว คุณมีทางรอดแล้ว คุณสามารถฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงแล้ว!”
นี่ทำให้เธอดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่าของฟรีที่ตกลงมาจากสวรรค์เสียอีก
เรื่องที่ในใจกลัวและกังวล ในที่สุดก็ได้รับการแก้ไขที่สมบูรณ์แล้ว ร่างกายของโห้หลีเฉินฟื้นฟูกลับมาแข็งแรง ไม่ต้องถูกเวลาสามปีอะไรนั่นมาผูกมัดอีกแล้ว
เธอกับเขา สามารถอยู่ด้วยกันอย่างยืนยาวแล้ว
โห้หลีเฉินแทบจะยื่นมือกอดเย้นหว่านไว้ด้วยสัญชาตญาณ ให้เธอกระโดดโลดเต้นอยู่ในอ้อมอก ไม่ถึงกับหกล้มไป
เขามองหน้าเธอ มุมปากเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและน่าหลงใหล
แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังคิดไม่ถึงว่าจะหาดอกหวงต่านเจอจากที่นี่ ยาสมุนไพรตัวสุดท้าย
เพียงแต่หวงต่านอันนี้ยังไม่ถึงเวลาออกดอก และที่เขาต้องการคือผลของมัน ลูกหวงต่าน
ดีที่ใช้เวลาหายาสมุนไพรไปแค่ครึ่งปี เขายังมีเวลารอผลิดอกออกผลอยู่
“เอ๊ะ หาเจอแล้ว!”
ในขณะเดียวกัน นอกห้องมีเสียงตื่นเต้นของฝู้ยวนก้องมา
เห็นในมือเขากำลังถือหนังสือที่เต็มไปด้วยฝุ่น แต่กลับเหมือนกำลังถือของรักของหวงที่สำคัญอย่างยิ่งไว้ ดีใจจนแทบจะโดดขึ้นมา
หยูฉู่สองมองเขาด้วยสีหน้าท่าทางเย็นชา พร้อมกันพูดว่า “ตรวจสอบดูดีๆว่าใช่เล่มนี้หรือเปล่า ถ้าเปิดดูและเอาไปแล้ว นายไม่มีทางได้เข้ามาอีกรอบหรอกนะ”
เขาดูจากหน้าปกแล้ว เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้เป็นแค่หนังสือที่คล้ายคลึงกับการบันทึกของภูมิศาสตร์โลก ก็ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับความลับอะไรที่มันใหญ่เกินไป
ให้ฝู้ยวนเอาไป เขายังทนได้อยู่
ฝู้ยวนพยักหน้า ดีใจจนรีบเปิดหน้าหนังสือออกทันที เนื้อหาของด้านใน ก็เหมือนๆกับหน้าปก ที่เขียนล้วนเกี่ยวกับความรู้ทางภูมิศาสตร์โลกทั้งนั้น
แต่แค่ระดับสูงกว่าหนังสือธรรมดาหลายเท่า ภูมิศาสตร์ที่ได้ทำเครื่องหมายไว้ แม้แต่วิทยาศาสตร์ของตอนนี้ก็ยังไม่ได้สำรวจให้รู้ชัดเลย
หยูฉู่สองยืนอยู่ข้างๆ หลังจากแน่ใจเนื้อหาของในหนังสือแล้ว ก็ได้ลดทิฐิลงอย่างสิ้นเชิง
หนังสือภูมิศาสตร์เล่มหนึ่งเฉยๆ
เขาได้พูดว่า “นี่ก็คือตำราการแพทย์ที่นายต้องการ?เปิดยังไง?”
ดูผิวเผินและจากเนื้อหาของด้านในแล้ว เป็นแค่หนังสือภูมิศาสตร์ธรรมดาเล่มหนึ่ง
แต่เขาก็รู้ ที่ตำราการแพทย์ลึกลับและมีแค่ฝู้ยวนเท่านั้นถึงจะสามารถหาเจอ ก็เพราะภายนอกของมันได้คลุมด้วยหนังของหนังสือธรรมดาชั้นหนึ่ง ส่วนจะเผยเนื้อหาที่แท้จริงออกมาได้นั้น ยังต้องใช้เทคนิคลับนิดหน่อย
“ผมเปิดให้คุณดูครับ”
ฝู้ยวนก็ไม่ได้ปิดซ่อนความรู้ เขาใจกว้างสุดๆ เอานิ้วมือลูบคลำอยู่บนหนังสือครู่หนึ่ง เนื้อหาของหนังสือหน้านี้ ก็เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วโดยที่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ไม่นาน ก็กลายเป็นกระดาษหน้าที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และสิ่งที่บันทึกไว้ในนั้นคือประเภทยาสมุนไพร คุณประโยชน์และวิธีการใช้งาน
นี่สิถึงเป็นตำราการแพทย์ที่แท้จริง
หยูฉู่สองมองดูหนังสือเล่มนี้อย่างละเอียด หรี่ตาเล็กน้อย ถ้าเขาทายไม่ผิดล่ะก็รูปแบบของหนังสือเล่มนี้ใช้ชิปอิเล็กทรอนิกส์
ดูแล้วเหมือนกระดาษใบหนึ่ง แท้จริงแล้วด้านในกลับถูกชิปขนาดเล็กควบคุมไว้ ใช้เทคนิคที่เฉพาะเจาะจงเปิดออก ก็จะแสดงเนื้อหาที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงออกมา
ตอนนี้ หนังสือที่เป็นความลับขั้นสุดยอดบางส่วน ล้วนได้ใช้เทคโนโลยีแบบนี้แล้ว
แต่ หนังสือเล่มนี้ทำขึ้นมาเป็นเวลาร้อยปีแล้วเชียวนะ
สมัยนั้นก็มีเทคโนโลยีที่ไฮเทคขนาดนี้แล้วเหรอ?กลุ่มคนที่ทำตำราการแพทย์ของสมัยนั้นมีระดับความสามารถที่ล้ำหน้าชัดๆ
ในหนังสือเล่มนี้ จะต้องมีความลับที่สามารถสืบเสาะมากมายแน่นอน
หยูฉู่สองอิจฉาตาร้อนอย่างเลี่ยงไม่ได้
เดิมทีนี่ควรเป็นจะของของตระกูลหยู ตอนนี้กลับต้องมอบให้คนอื่น พอคิดๆแล้วก็รู้สึกอัดอั้นใจจะแย่อยู่แล้ว
เขายับยั้งความโกรธไว้ พร้อมทั้งพูดอย่างเคร่งขรึม “ในเมื่อหาเจอแล้ว งั้นก็ออกไปเถอะ”
ที่นี่มีของล้ำค่านับไม่ถ้วน เขาไม่ยอมให้ฝู้ยวนอยู่ที่นี่นานหรอก
ฝู้ยวนรับปากอย่างรวดเร็ว ในขณะที่กำลังเตรียมตัวออกไป จู่ๆกลับได้ร้อง”เอ๊ะ”คำหนึ่ง
เขาดูตำราการแพทย์แล้ว ได้หันไปมองดอกหวงต่านที่อยู่ในห้องที่โห้หลีเฉินอยู่ พร้อมพูดว่า
“ดอกหวงต่านอันนี้ สามารถผลิบานล่วงหน้าได้ครับ”
