หัวใจของเย้นหว่านกระโดดขึ้นทันที ดวงตาของเธอสั่นไหว และเธอมองไปที่โห้หลีเฉิน
เธอยังไม่ทันได้บอกเลย
“เธอยังไม่รู้อีกเหรอ?”
หยูฉู่สองมองไปที่เย้นหว่านอย่างสงสัย แต่เขาไม่คิดว่าเย้นหว่านจะยังไม่ได้บอกโห้หลีเฉิน
หรือว่าเย้นหว่านได้รีบร้อนจะแต่งงาน?
จู่ๆ เขาก็กังวลเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้ม
“คืออย่างนี้ ฉันปรึกษากับพ่อแม่ของเสี่ยวหว่านแล้ว ต่อจากนี้พวกเธอก็ต้องเตรียมตัวมีลูกแล้ว แน่นอนว่าต้องจดทะเบียนกันก่อนถึงจะมีลูกก็จะดีกว่า
ดังนั้นพวกเราจึงวางแผนจะจัดงานให้พวกเธอ วันแต่งงานพวกเธอเป็นคนกำหนด แน่นอนว่าเลือกฤกษ์ดีในเวลาอันใกล้นี้ก็ไม่เลวเลยนะ”
หยูฉู่สองไม่ได้เร่งเขาอย่างชัดเจน แต่ความหมายของเขาเกือบจะเหมือนกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้โห้หลีเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และมองไปที่เย้นหว่านด้วยความประหลาดใจ
แก้มของเย้นหว่านแดงเล็กน้อย และเธอค่อนข้างอายที่จะถูกมองจากผู้คนจำนวนมาก
เธอก้มหน้าและพูดเบาๆ “ฉันก็เพิ่งรู้ ตอนที่เข้าไปในคลังก็ไม่ทันได้บอกคุณ”
โห้หลีเฉินเข้าใจในทันที เรื่องใหญ่ที่เธอพูดก่อนหน้านี้แล้วหน้าแดงคงจะเป็นเรื่องนี้
ดวงตาของโห้หลีเฉินลึก มองตรงไปที่เย้นหว่านราวกับว่าจะดูดเธอเข้าไป
เขาพูดอย่างเคร่งขรึม
“เธอยินดีจะแต่งงานตอนนี้เหรอ?”
น้ำเสียงที่ลึกล้ำนั้นอ่อนโยนมาก และยังเผยให้เห็นถึงความตึงเครียดและความอดกลั้นและรอคอย
เย้นหว่านมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยดวงตาเป็นประกาย ความเขินอายนั้นกลายเป็นความสุขที่ล้นหลามมากยิ่งขึ้น
เดิมที เธอรู้ก่อนและวางแผนจะบอกเขา แล้วถามความเห็นจากเขาว่าเห็นด้วยหรือไม่
แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาที่ถามเธออยู่
ราวกับว่าการตัดสินใจของการแต่งงานครั้งนี้อยู่ที่เธอ เขายินดีที่จะแต่งงานเมื่อใดก็ได้ เพียงแค่รอให้เธอแต่งงาน
ความรู้สึกที่ถูกกุมไว้ในฝ่ามือโดยโห้หลีเฉินทำให้เย้นหว่านรู้สึกเหมือนก้าวขึ้นไปบนยอดเมฆ
เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ฉันยินดีค่ะ”
มุมริมฝีปากของโห้หลีเฉินยกขึ้นในทันที เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าประหลาดใจอย่างยิ่ง
เขาโน้มตัวและจูบหน้าผากของเย้นหว่านด้วยริมฝีปากบางของเขา
ด้วยความอ่อนโยนจากก้นบึ้งของหัวใจ
หัวใจของเย้นหว่านสั่นสะท้าน แก้มของเธอแดงก่ำ ดวงตาของเธอกะพริบและอยู่ในอ้อมกอดของเขา หัวใจของเธอสมบูรณ์แล้ว
“ดีมากเลย ยินดีด้วยๆ”
“รีบเตรียมการๆ ไปบ้านตระกูลเย้นเพื่อทำการสู่ขอ และครั้งนี้จะต้องเชิญพ่อแม่ของเย้นหว่านมาด้วย เพื่อเข้าพิธี”
“ใช่ เลือกวันมงคล ผ่านทุกกระบวนการ รีบแต่งงานกับเย้นหว่านเพื่อเข้ามาเป็นสมาชิกตระกูลหยู”
ผู้อาวุโสหลายคนโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
จนถึงวันนี้ พวกเขาทั้งหมดยอมรับในตัวโห้หลีเฉิน
เพราะมีเพียงโห้หลีเฉินเท่านั้นที่สามารถคลังสมบัติที่มีความสำคัญต่อตระกูลหยู ทุกคนจึงหวังว่าโห้หลีเฉินจะมีชีวิตอยู่ได้ยาวนาน เปิดคลังสมบัติของตระกูลหยูและขยายตระกูลหยู
หากเย้นหว่านแต่งเข้าก็หมายความว่าโห้หลีเฉินปลอดภัย
นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างรอคอยและงานมงคลที่ทุกคนร่วมอวยพร
แก้มของเย้นหว่าน ยิ่งแดงขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงโห่ร้องดีใจรอบตัวเธอ ราวกับแอปเปิลสุก
ในใจไม่สามารถจะเก็บความรู้สึกมีความสุขไว้ได้เลย
ในวันนี้ เธอรอเป็นเวลานาน ได้รับพรจากพ่อแม่ของเธอและตระกูลหยู และจัดงานแต่งงานกับโห้หลีเฉิน
ทุกอย่างช่างสมบูรณ์แบบ
โห้หลีเฉินมองไปที่เย้นหว่านด้วยสายตาที่ลึกซึ้งและนุ่มนวล จ้องมองอย่างตั้งใจ ราวกับว่ามีเพียงเธอคนเดียวในโลกของเขา
เขาพูดขึ้นช้าๆ “อีกสองสามวัน ฉันจะไปสู่ขอเธอที่บ้าน ดีไหม?”
อีกไม่กี่วันเหรอ?
ความเร็วระดับนี้ไม่ไหว
เย้นหว่านยังยืนยันทัศนคติของโห้หลีเฉินหน้าแดงและหัวใจเต้น หัวใจของเธอดูเหมือนจะโบยบินด้วยปีกเล็กๆ
คิดย้อนไปครั้งสุดท้ายที่โห้หลีเฉินไปที่บ้านตระกูลเย้นเพื่อขอเธอแต่งงาน แต่ในเวลานั้นพวกเขามีความเข้าใจผิดมากมาย และครอบครัวไม่อนุญาต ข้อเสนอนี้จบลงด้วยความสลดใจ
แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เขาจะได้แต่งงานกับเธอจริงๆ แล้วหลังจากทำการสู่ขอ
เย้นหว่านไม่สามารถแสดงความตื่นเต้นและความสุขได้ เธอกัดริมฝีปากอย่างเขินอายและพยักหน้า
รอยยิ้มที่มุมปากของโห้หลีเฉินกว้างขึ้น และร่างกายเล็กๆ ของเย้นหว่านถูกโอบกอดด้วยการเอื้อมมือออกไป
ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว เหลือเพียงแต่งงานกับเธอ
ในไม่ช้าโห้หลีเฉินตัดสินใจเลือกวันที่จะไปบ้านตระกูลเย้น ในอีกเจ็ดวัน
หนึ่งเขาต้องการเวลาเพื่อเตรียมของหมั้น สอง คลังสมบัติตระกูลหยูเพิ่งเปิดและเขาต้องจัดให้ผู้เฒ่าตั้งทีมเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ภายในและจัดระเบียบข้อมูล
หากโห้หลีเฉินไม่อยู่ที่นั่น แม้ว่าคลังสมบัติจะเปิด ก็สามารถเปิดได้เพียงวันเดียวเท่านั้น และจะปิดโดยอัตโนมัติ
หากโห้หลีเฉินไปที่บ้านตระกูลเย้น หลังจากไปที่นั่นกี่วันคลังสมบัติจะปิดไปเท่านั้นวัน
ตระกูลหยูรอไม่ได้เป็นเวลานาน เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาหวั่นไหวโห้หลีเฉินต้องอยู่ก่อนแล้วจึงพาคนเข้าไปในคลังสมบัติเพื่อจัดการมัน จากนั้นก็จากไป เพื่อที่พวกเขาจะได้ศึกษาข้อมูลภายใน
ส่วนเรื่องคนที่จะเข้าไป ไม่ใช่ทุกคนจะได้เข้าไป จะต้องผ่านการคัดเลือกจากหยูฉู่สองและลงชื่อด้วยตัวเองก่อน
สุดท้าย หยูฉู่สองตัดสินใจที่จะให้ผู้อาวุโสสาม สี่ ห้า และหกเข้าไปในคลังสมบัติก่อน
ตระกูลหยูมีผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่แปดคน ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ถูกทอดทิ้งเนื่องจากกิจการของหยูซือห้านและตำแหน่งยังว่าง
ท่านอาวุโสเจ็ดใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าไป ท่านอาวุโสแปดอ่อนแอและไม่อยู่ในขอบเขตของลูกน้องของหยูฉู่สอง ดังนั้นเขาจึงถูกกีดกันในครั้งนี้
แต่ท่านอาวุโสรองหยูสือ ไม่พอใจ
เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าเครียด “หัวหน้า ผมเป็นท่านอาวุโสรอง เป็นหัวหน้าของผู้อาวุโสทั้งหมดในขณะนี้ ครั้งแรกที่ผู้อาวุโสเข้าไปในคลังสมบัติ ผมน่าจะเข้าไปด้วยถึงจะถูก”
การแสดงออกของหยูฉู่สองสงบราวกับว่าเขาคิดข้อแก้ต่างของเขาไว้แล้ว
“หยูสือ คุณเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้และอาวุธ และกองกำลังของตระกูลหยูก็ถูกนำไปใช้โดยคุณ และคุณก็ทำได้ดีมาก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในคลังสมบัติคือข้อมูล คราวนี้เราไปศึกษาข้อมูลมา เนื้อหาไม่อยู่ในขอบเขตความเชี่ยวชาญของคุณ และไม่มีประโยชน์สำหรับคุณที่จะเข้าไป”
คำพูดชุดนี้มีพื้นฐานมาเป็นอย่างดี
เขาเป็นจอมอยุทธ์ และมันไม่มีความหมายจริงๆ ที่จะเข้าสู่ห้องหนังสือของผู้รู้หนังสือ
แต่ที่จะเข้าไปในตอนนี้คือคลังสมบัติตระกูลหยู ไม่เพียงมีเอกสาร แต่ยังมีสมบัติและของมีค่าอีกนับไม่ถ้วน ข้อมูลเหล่านี้เป็นความลับที่สำคัญทั้งหมด
เขาในฐานะท่านอาวุโสรอง ไม่ควรจะต้องพลาดเหตุการณ์สำคัญมากมายเกี่ยวกับตระกูลหยู?
นี่ไม่ใช่เรื่องที่เข้าไปแล้วจะอ่านสิ่งที่อยู่ในนั้นรู้เรื่องไหม แต่เป็นเรื่องของสถานภาพและอำนาจในการกุมความลับ
ผู้อาวุโสคนที่สองรู้ความจริงข้อนี้ดี และเป็นไปไม่ได้ที่หยูฉู่สองจะไม่เข้าใจเรื่องนี้
แต่การที่หยูฉู่สองไม่ให้เขาเข้าไป นอกเสียจากเหตุผลที่ฟังดูดีแล้ว มันเป็นการจงใจ
หยูฉู่สองกีดกันหยูสือและอาจวางแผนที่จะเปิดคลังสมบัติในครั้งนี้ ยับยั้งตำแหน่งของเขาและเลื่อนขั้นให้ผู้อาวุโสสาม สี่ ห้า หก ที่เขาไว้ใจได้
เป็นไปได้มากที่หยูฉู่สองจะปราบปรามและกำจัดเขาด้วยการใช้ประโยชน์จากคลังสมบัติ
เขาไม่มีทางจะนั่งรอความตาย
หยูสือวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็วและหันกลับมาพูดกับโห้หลีเฉิน
