สามีข้า… คือพรานป่า
ตอนที่ 189 นัดดูตัว
หัวหน้าหมู่บ้านผู้ดีพร้อมถูกมองว่าเห็นแก่ตัวจากสิ่งที่ลูกสาวของเขากระทํา! นิสัยของเฉินไฉ่อีแปลกไปจากเดิมมาก นางกระทําการอันน่าละอายโดยไม่คํานึงถึงครอบครัวเลย!
อย่างไรก็ตาม ลูกชายของหัวหน้าหมู่บ้านประหลาดใจต่อพฤติกรรมอันรุนแรงของพ่อเป็นอย่างมาก
เฉินเพื่ออันเป็นลูกที่เชื่อฟังมาโดยตลอด แต่เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจึงนั่งลงบนโต๊ะอาหารพร้อมตวาด “พ่อ! จริงอยู่ที่เราได้รับผลประโยชน์มากมายจากนาง แต่ก็ใช่ว่าจะได้มาโดยไม่ต้องแลกกับสิ่งใด! ท้ายที่สุดแล้วทั้งหมดก็เป็นข้อตกลงที่ยุติธรรมต่อทั้งสองฝ่าย พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีก!”
หัวหน้าหมู่บ้านตกตะลึงพร้อมคิดในใจ “ลูกชายผู้แสนดีของข้ากล้าต่อปากต่อคําถึงเพียงนี้เชียวหรือ? เอาเถิด! เมื่อโตขึ้นและได้รับการศึกษา แน่นอนว่าพวกเขาต้องมีความคิดเป็นของตนเอง!”
“เอาล่ะ! ปล่อยวางเรื่องหยุนเถียนเถียนและมุ่งความสนใจไปที่น้องสาวของเจ้าเถิด! จะเป็นการดีหากนางได้แต่งงานโดยเร็วที่สุด! ข้าว่า… ลูกชายของจางชิวไผ่ก็เพรียบพร้อมไม่น้อย!”
ภรรยาของเฉินเพื่ออันรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ในฐานะลูกสะใภ้ นางไม่สามารถออกความเห็นต่อการตัดสินใจของผู้เป็นพ่อได้ แม้จะต้องการชื่นชมเขาก็ตาม!
หากไม่รีบแต่งงานชื่อเสียงของฉินไฉ่อีอาจเสียหายไปมากกว่านี้ หัวหน้าหมู่บ้านย่อมคิดและวางแผนมาดีแล้วว่าวิธีนี้จะกอบกู้ศักดิ์ศรีของลูกสาวได้
สําหรับภรรยาของเฉินเดืออันแล้ว น้องสาวผู้นี้ช่างน่าสงสาร! นางถูกเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอม ไม่เคยต้องทํางานหนักหรือถูกขัดใจเลย! เมื่อพบกับเหตุการณ์เช่นนี้นางจึงเอาแต่ซ่อนตัวในห้องด้วยความโศกเศร้า
ส่วนลูกชายของจางชิวไฉนั้น โชคดีที่เขาอาศัยอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านเทพธิดาจึงทําให้ไม่ได้ยินข่าวลือของเฉินไฉ่อี เพราะหากพวกเขารับรู้ จางชิวไฉ่ต้องไม่ยอมให้ลูกชายแต่งงานกับหญิงสาวผู้นี้เป็นแน่!
ภรรยาของเฉินเฮ้ออันได้แต่ภาวนาในใจขอให้ครอบครัวของจางชิวไฉไม่รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะกลัวว่าน้องสาวของสามีจะไม่ได้แต่งงาน!
ครอบครัวจางอาศัยอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านเทพธิดาราวสองหมู่บ้าน จึงทําให้พวกเขาไม่ได้ยินเรื่องซุบซิบนินทาของเฉินไล่อีเลย! รู้เพียงว่านางเป็นลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้านผู้เปี่ยมไปด้วยคุณธรรมและความรู้
ด้วยเหตุนั้นจางชิวไฉ่จึงพึงพอใจมากและคะยั้นคะยอให้จางชิงเฟิงผู้เป็นลูกชายให้ไปสู่ขอนาง!
อย่างไรก็ตาม ภรรยาของเฉินเต่ออันยังคงเป็นกังวลถึงสิ่งที่กําลังจะเกิดขึ้น! แม้นางจะรู้ว่าลูกชายของชายชิวไฉ่เป็นชายในแบบที่เฉินไฉ่อีชื่นชอบ ทว่าท่ามกลางช่วงเวลาแห่งความโศกเศร้าเช่นนี้ หญิงสาวผู้นั้นไม่มีทางชายตาแลใคร!
เฉินไฉ่อีได้ยินแผนการทุกอย่างจึงหงุดหงิด ก่นจะตะโกนออกมาทั้งน้ําตา “ข้าจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้นนอกจากนายน้อยหลี่!”
เมื่อได้ยินดังนั้น ภรรยาเฉินเต่ออันกังวลใจทันที นางจึงพยายามคิดวิธีหลอกล่อพร้อมกล่าวว่า “ชายผู้นั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า! ลองดูก่อนเถิด หากเจ้าไม่ชอบก็เพียงปฏิเสธไป จะไม่มีผู้ใดบังคับเจ้าได้ทั้งนั้น!”
เฉินไฉฮีรู้สึกเห็นด้วยกับพี่สะใภ้และคิดในใจ “จริงด้วย ข้าควรลองดู! อย่างไรเสียนายน้อยหลีก็เห็นว่าหยุนเถียนเถียนสําคัญกว่าข้าอยู่แล้ว!”
“นายน้อยหลี่เป็นลูกชายตระกูลใหญ่ เขาไม่มีทางมองหญิงต่ําต้อยเช่นนั้น! หรือแท้จริงแล้วเขาเองก็ชอบข้า เพียงแต่ไม่รู้ตัว?”
“การนัดดูตัวในครั้งนี้อยู่ในเมือง ข้าได้ยินมาว่าบ้านของนายน้อยหลีก็อยู่ที่นั่นด้วย! อันที่จริงการไปดูตัวไว้ก่อนก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร ยิ่งไปกว่านั้นหากนายน้อยหลี่เห็นว่ากําลังมีชายอื่นหมายปองข้า เขาอาจรู้สึกเสียดายขึ้นมาก็ได้!”
เฉินไฉ่อีจมดิ่งในภวังค์ของตนพร้อมพยักหน้า “ตกลง! ข้าจะทํา ตามคําสั่งของท่านแม่! แต่… ข้าต้องเป็นผู้เลือกเวลาและสถานที่เอง!”
ภรรยาเฉินผิงอันดีใจเป็นอย่างมากที่เฉินไฉ่อีเห็นด้วย ทว่าคําพูดของนางกลับทําให้ภรรยาเฉินผิงอันรู้สึกไม่สบายใจ!
“เจ้าเห็นด้วยจริงๆ ใช่ไหม? ไม่ได้มีสิ่งใดอื่นแอบแฝงใช่หรือไม่?!”
เฉินไฉ่อีพยักหน้า “ข้าไม่มีสิ่งใดแอบแฝงทั้งนั้น! แต่ระหว่างนี้อย่าบังคับข้าให้ทําสิ่งใดอีก! ข้าต้องไปหาซื้อเหล้าแดงเสียก่อน”
เหล้าแดงนับเป็นของขวัญอันยอดเยี่ยมที่จะมอบให้แขกผู้ใหญ่ ด้วยเหตุนั้นหัวหน้าหมู่บ้านและภรรยาจึงไม่เอะใจและยอมปล่อยนางไป
เฉินไฉ่อีคว้าเงินทั้งหมดที่มีและออกไปขึ้นเกวียนวัวของเฉินชูกงทันที!
หนึ่งวันผ่านไป…
เฉินไฉ่อีกลับมาอย่างมีความสุข ทว่ากลับไม่ได้นําเหล้าแดงหรือสิ่งใดมาด้วยเลย!
ภรรยาหัวหน้าหมู่บ้านเห็นว่าลูกสาวดูสดใสขึ้นจึงไม่ได้เอะใจอะไร
“ท่านแม่เ ข้าขอเลือกโรงน้ําชาหรูยี่เป็นสถานที่นัดดูตัว ส่วนเรื่องอื่นข้าจะจัดการเอง!”
แม้ภรรยาหัวหน้าหมู่บ้านจะแปลกใจเล็กน้อยที่ได้ยินคําพูดของลูกสาว แต่กลับคิดว่านางจะจัดการทุกสิ่งด้วยตนเองได้จริงๆ
“เอาล่ะ! อย่าได้กังวลเลยไม่อี แม่จะไม่ยอมให้ใครมุ่งร้ายต่อเจ้า! ลูกชายของจางชิวไฉ่เป็นคนดีและเพียบพร้อม ข้าได้ยินมาว่าเขาจะสอบเป็นขุนนางในปีหน้า! เด็กหนุ่มผู้นั้นเป็นคนดีและเชื่อฟัง เจ้าจะได้เป็นภรรยาเพียงคนเดียวของเขา จะไม่มีสนมใดมาเทียบเคียงเจ้า เชื่อแม่เถิด เจ้าจะมีความสุขกว่าที่ได้อยู่กับนายน้อยหลี่”
เฉินไฉ่อีครุ่นคิด “การได้เป็นเมียเดียวมันดีถึงเพียงนั้นเชียวหรือ? ข้าก็ไม่เห็นว่าหญิงชราเหล่านั้นจะมีความสุขเท่าไหร่ ยิ่งไปกว่านั้นชายหนุมผู้นั้นคงไม่สามารถเทียบเทียมสง่าราศีของนายน้อยหลี่ได้”
“ข้ารู้เท่านแม่! ข้ารู้ว่าท่านหวังดี! แต่โปรดจําไว้ว่าข้าไม่เห็นด้วย ที่ท่านคลุมถุงชนข้าเช่นนี้!”
เมื่อได้ยินดังนั้นภรรยาหัวหน้าหมู่บ้านจึงคิดหาวิธีรับมือลูกสาวทันที หลังจากจัดเตรียมแผนการทุกอย่างแล้ว นางก็เดินทางไปเจรจากับจางชิวไฉ
ทั้งสองตัดสินใจว่าจะปล่อยให้จางชิงเฟิงและเฉินไฉ่อีได้พบกัน ณ โรงน้ําชาหรูยี่!
เมื่อวันนัดหมายเดินทางมาถึง ภรรยาหัวหน้าหมู่บ้านกังวลใจเป็นอย่างมาก
ทุกคนต่างคิดว่าเฉินไฉ่อีจะยอมทําสิ่งนี้ด้วยฝืนใจ ทว่านางกลับตื่นแต่เช้า ปะแป้ง พรมน้ําหอมอย่างน่าประหลาดใจ!
เฉินไฉ่อีดูงดงามไปจากเดิมมาก! นางสวมชุดสีแดงพร้อมใบหน้าสละสลวยจนน่าตกตะลึง! เมื่อเห็นดังนี้ทุกคนในบ้านต่างรู้สึกโล่งใจ
ทั้งหมดเริ่มออกเดินทางไปยังโรงน้ําชา
เมื่อชาวบ้านเห็นเหตุการณ์ก็เริ่มซุบซิบนินทากันทันที!
จากนั้นไม่นาน เฉินไฉ่อีก็เดินทางมาถึงโรงน้ําชาหรูยี่ ทุกย่างก้าวของนางนั้นดูสง่าและเพรียบพร้อมเป็นอย่างมาก
ทุกคนที่นั่งอยู่ในโรงน้ําชาต่างตะลึงงันไปตามกัน
เนื่องจากโรงน้ําชาหรูยี่เป็นหนึ่งในกิจการของตระกูลหลี่ ดังนั้น หลี่ซื่อฮวาจึงมักจะมาที่นี่ทุกๆสองวันเพื่อตรวจสอบบัญชี
และวันนี้ก็เป็นวันที่เขาต้องเดินทางมาที่นี่เช่นกัน!
