บทที่ 5 รู้ไหมว่าการรังแกที่แท้จริงคืออะไร
ใบหน้านิ่งของฉินโม่หานเปิดประตูเข้ามา
ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า
บนโต๊ะกาแฟมีเหล้าไวน์ที่เขาเก็บเอาไว้อยู่หลายขวด ที่มีมูลค่ามากกว่าหลายล้านต่อขวด
ตอนนี้ เหล้าพวกนั้นมันหมดขวดไปแล้วล่ะ
มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนโซฟา แก้มแดงของเธอนั้นกำลังด่าผู้ชายคนหนึ่งอยู่ บางทีก็มีหลุดคำว่าท่านชายฉินมาบ้าง สองสามครั้ง
มันวุ่นวะวุ่นวายไปหมด
ความไม่พอใจเกิดขึ้นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา
ผู้หญิงที่เพิ่งจะจดทะเบียนสมรสกับเขาออกลายแล้วหรอเนี่ย?
เมื่อเธอได้ยินเสียงประตู ซูสือเยว่ที่เปิดขวดเหล้าอยู่ก็หันหน้าไปมอง
“คุณเป็นใครคะ?”
เธอนั้นเมาจนเบลอไปแล้ว เมื่อเธอเห็นว่ามีคนเปิดประตูเข้ามา เธอก็ลุกขึ้นทันที
คนคนนั้นคือผู้ชายคนหนึ่ง ที่จมูกโด่ง คิ้วเข้ม หน้าคมราวกับมีด เขาเป็นคนที่หล่อมากๆคนหนึ่ง
หล่อเหมือนเฉิงเซวียนเลย……..
ไม่สิ เขาคือ เฉิงเซวียนนั่นแหละ…….
นี่เขายังกล้ามาสู้หน้าเธออยู่อีกหรอ!
ซูสือเยว่เบะปากด้วยความโมโห ก่อนจะยกมือขึ้นอยากจะฟาดมือของเธอลงไป แต่เธอกลับโดนมือของเขาจับเอาไว้ก่อน
สายตาที่เย็นชาของฉินโม่หานเต็มไปด้วยความเศร้าโศก “เธอดื่มไปกี่ขวด?”
ร่างของเธออ่อนระทวย เมื่อเธอถูกเขาจับตัวเอาไว้เธอก็ยืนไม่นิ่ง ก่อนจะเอนตัวโคลงเคลงไปมา “ฉันไม่ได้ดื่มนะคะ……”
เมื่อพูดจบ เธอก็พุ่งเข้าหาตัวเขา ก่อนจะโอบเอวของผู้ชายคนนี้ “เฉิงเซวียน ฉันคิดถึงคุณจังเลยค่ะ”
ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ราวกับเป็นสาวน้อยที่มีความรัก เสียงที่อ่อนโยนของเธอดังขึ้น “เฉิงเซวียนคะ คุณอย่ารังเกียจหาว่าฉันน่าขยะแขยงเลยนะคะ? ฉันไม่ได้ตั้งใจ……”
น้ำตาของเธอนั้นไหลผ่านเสื้อเชิ้ตของเขาจนเปียกเข้าไปถึงเอว
ฉินโม่หานขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขานั้นเยือกเย็นยิ่งกว่าพายุฝนฟ้าคะนองแล้วในตอนนี้
เขาลดสายตาลงมามองเธอ
ในตอนนี้แขนเรียวของเธอนั้นกอดเอวของเขาแน่นอย่างบอบบางและน่ารัก
เพียงแต่ว่าแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและปากแกงๆของเธอนั้นกลับกำลังเรียกหาผู้ชายอีกคน
เขายื่นมือออกมา ก่อนจะอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวแล้วก็เดินขึ้นห้องไป
ในห้ออาบน้ำมีน้ำร้อนที่ซูสือเยว่เตรียมเอาไว้ให้ฉินโม่หานอยู่
แต่ตอนนี้น้ำนั้นได้เย็นเยือกไปหมดแล้ว
“ตู้ม——!”
ซูสือเยว่ที่เมาไม่ได้สติถูกโยนลงอ่างน้ำร้อนไปแล้ว
เสื้อยืดสีขาวของเธอเมื่อโดนน้ำ เนื้อผ้าก็แนบชิดกับผิวของเธอทันที จนเผยให้เห็นรูปร่างที่สง่างามของเธอ
ในห้องน้ำนั้นเยือกเย็นไปหมด แต่อารมณ์ของฉินโม่หานกลับร้อนระอุเพราะผู้หญิงคนนี้
จริงๆแล้วเขาเกลียดผู้หญิงมาก
ตั้งแต่ที่เขาได้ทำร้ายผู้หญิงคนนั้นเป็นต้นมา เขาก็ไร้ความรู้สึกกับผู้หญิงโดยสัญชาตญาณ
ผู้หญิงคนอื่นๆนั้นแตะต้องตัวเขาไม่ได้ แม้แต่น้องสาวของเขาก็ตาม
แต่วันนี้ ที่เขาอุ้มผู้หญิงที่เมาแอ๋คนนี้ แนบชิดกับผู้หญิงคนนี้ เขากลับไม่รู้สึกรังเกียจ แต่กลับมีความรู้สึก……..ที่ดื่มด่ำไปตาม
“หนาวจัง……..”
ผู้หญิงตรงหน้ามุดตัวอยู่ในอ่างน้ำ
เธอดื่มเหล้ามากเกินไป น้ำเย็นไม่ได้ทำให้เธอได้สติกลับมาไม่พอ แต่ยิ่งทำให้เธอกำเริบเสิบสานขึ้นมาอีก
“เฉิงเซวียนคะ”
ซูสือเยว่นอนลงในอ่างอย่างอ่อนระทวยพร้อมกับเรียกชื่อของ เฉิงเซวียน “ฉันหนาวจังเลยค่ะ”
ดวงตาของเธอนั้นพร่ามัว ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนจะมองมาที่เขาอย่างแดดอ่อน “คุณอุ้มฉันออกไปหน่อยสิคะ ฉันหนาวจังเลยค่ะ……..”
เพียงเสียงของเธอดังขึ้น ก็ราวกับมีช็อคโกแล็ตมาอาบหัวใจของฉินโม่หาน
เขาไม่มีความรู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว
เขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้เลยว่า เธอนั้นแตกต่างจากคนอื่น
แต่ปากของเธอก็ยังคงเรียกชื่อของผู้ชายคนนั้นว่า เฉิงเซวียน
เขาย่อตัวลง ก่อนจะเชยคางของเธอขึ้นมา “ฉันคือใคร?”
ซูสือเยว่เม้มริมฝีปาก “คุณคือ เฉิงเซวียนไงคะ”
ในสายตาที่พร่ามัวของเธอมีเพียง เฉิงเซวียน
เขาขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม ก่อนจะยกมือขึ้นมากดหัวของเธอลงอ่างอาบน้ำ
น้ำเย็นๆนี้ชโลมมาที่หัวของเธอ แต่สติของเธอก็ยังไม่กลับมา ร่างของเธอนั้นกระหน่ำลงไปในอ่างอย่างช่วยไม่ได้
จากนั้นเขาก็ปล่อย ก่อนจะใช้สายตาที่เย็นชามองมาที่เธอ “พูดอีกทีซิ ว่าฉันคือใคร?”
“เฉิงเซวียน”
เธอกดหัวเธอลงน้ำอีกครั้ง
ซูสือเยว่น้ำตาไหล เธอร้องไห้น้ำตาไหลรินพร้อมกับมองหน้าเขา “งั้นก็บอกสิคะ ว่าคุณคือใคร”
ฉินโม่หานยกมือขึ้นก่อนจะกดลงที่ริมฝีปากที่อวบอิ่มของเธอ “เรียกฉันว่าสามี”
เธอพูดด้วยความสำนึกผิด “สามี…….”
คำว่าสามีของเธอ ทำให้ฉินโม่หานนั้นรู้สึกได้ถึงแรงกระตุ้นรอบๆกายของเขาทันที
ซูสือเยว่ยกมือขึ้นมา ก่อนจะไปจับใบหน้าของเขด้วยน้ำตา “จะปล่อยฉันแช่น้ำอย่างนี้ต่อไม่ได้นะคะ”
“ฉันเรียกคุณว่าสามีแล้ว คุณจะรังแกฉันอีกไม่ได้นะ”
เธอเป็นคนที่มีเสน่ห์มากอยู่แล้ว ตอนนี้เธอทั้งเมาทั้งร้องไห้ ทั้งร่างของเธอออดอ้อนเป็นเหมือนดอกกุหลาบที่รอให้คนมาเด็ด
เขามองเธอ ก่อนจะพูดเสียงแหบว่า “ยัยขี้เมา”
“รู้ด้วยหรอว่าอะไรคือการรังแก?”
สายตาที่พร่ามัวของซูสือเยว่มองเขา พร้อมกับส่ายหน้า
เสียงแหบของเขาดังขึ้น : “ฉันจะสอนเธอเอง”
เมื่อเสียงนั้นสิ้นสุดลง ในอ่างอาบน้ำก็มีร่างของอีกคนเข้ามาเพิ่มทันที
…………
วันต่อมา
เมื่อเวลาเช้าตรู่มาเยือน
แสดงพระอาทิตย์ก็สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างห้อง
หน้าต่างทุกบานในห้องถูกเปิดออก ข้างๆกระจกบานหน้าต่างมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ แผ่นหลังของเขาหันมาทางเธอ แล้วก็มองออกไปทางหน้าต่าง
ผู้ชายคนนี้ร่างสูง แผ่นหลังของเขานั้นเผยให้เห็นความเย็นชาและความเย่อหยิ่งออกมา
ซูสือเยว่ตื่นขึ้นมาด้วยความปวดหัว
เมื่อคืนเธอฝันร้ายมากๆ เธอมีอะไรกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งในอ่างอาบน้ำ แล้วเธอก็สวมเขาให้กับท่านชายฉินในคืนเข้าห้องหอ
ทุกอย่างในความฝันนั้นมันเลือนรางมากๆ เธอต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าจะลืมตาขึ้นมา
เพียงเธอลืมตาขึ้นมาเธอก็เห็นแผ่นหลังของชายคนหนึ่ง ซูสือเยว่ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
“คุณ คุณ !”
“คุณคือใคร!”
ทำไมในห้องของเธอถึงมีผู้ชายล่ะ?
ร่างที่ตัวสูงใหญ่ของเขาดูแค่แผ่นหลังก็รู้ว่าไม่ใช่ท่านชายฉิน!
แล้วเขาคือใคร!
หรือว่าเมื่อคืนเธอสวมเขาให้ท่านชายฉินจริงๆ?
เมื่อได้ยินเสียงที่ตกใจของผู้หญิงคนข้างหลัง เขาก็หันหน้ากลับมามองเธอ “ต่อไปเธอห้ามดื่มอีกนะ”
เมื่อคืนเธอดื่มเหล้าที่มีมูลค่าหลายล้านบาทไปเยอะมาก
จริงๆแล้วเขาไม่ได้สนใจเรื่องราคาหรอก แต่เขารู้สึกปวดใจมากที่เหล้าพวกนั้นมันไม่มีผลิตแล้ว
เมื่อพูดจบเข้าก็ก้าวเท้าแล้วก็เดินจากไปด้วยความเย็นชา
ซูสือเยว่ยังคงตกใจแล้วก็ยังไม่ได้สติ
เธอจำได้แค่ว่าเมื่อคืนเธอเห็นข่าวของ เฉิงเซวียนและเซี่ยงหวั่นฉิง เธอจึงเสียใจแล้วก็เลยดื่มไปนิดหนึ่ง
ต่อมา…….
“ไม่ใช่มั้ง?”
เธอมองมาที่รอยรักช้ำๆตามร่างกายของเธอก่อนที่จะร้องไห้อย่างไร้น้ำตา
เมื่อคืนคือคืนเข้าหอของเธอกับท่านชายฉิน แต่เธอกลับไม่ได้รอคุณชายคนนั้น แล้วเธอก็ยังมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้าในบ้านขอเขาอีกหรอ……….
และแล้วข่าวลือที่คนอื่นๆเคยเล่าถึงความโหดเหี้ยมของคุณชายก็ดังเข้ามาในหูของเธอทันที
ซูสือเยว่คาดเดาได้เลยว่าในอนาคตเธอต้องไม่ตายดีแน่ๆ……..
ต่อไปถึงเธอจะกล้ามากแค่ไหน เธอก็จะไม่ดื่มอีกแล้ว!
ตอนที่เธอกำลังเอามือกุมหัวอยู่นั้น จู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ร่างเล็กของซิงหยุนมองเข้ามาหาเธออย่างเงียบๆ “หิวแล้วครับ”
