ซูสือเยว่ออกมาจากโรงแรม ตอนกำลังจะเรียกรถกลับบ้าน ก็มีรถBMW คันหนึ่งจอดตรงหน้าเธอ
กระจกรถถูกลดลง คนขับรถคือผู้จัดการของจี้หนานเฟิง ก่อนหน้านี้ซูสือเยว่เคยเจอเขา
“คุณซู”
ผู้จัดการยิ้มให้เธอ “มีคนตามหาคุณครับ”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว “จี้หนานเฟิง？”
“ไม่ใช่ครับ”
“งั้นใครกัน？”
“คุณไปแล้วเดี๋ยวก็รู้เองครับ”
ซูสือเยว่ไม่เข้าใจเหตุผล แต่สุดท้ายก็ขึ้นรถ
ผู้จัดการขับรถไปยังวิลล่าหยุนสุ่ย
“เข้าไปสิครับ”
เขาเปิดประตูรถอย่างเป็นสุภาพบุรุษ “เขาคนนั้นรอคุณอยู่ข้างในเร็วครับ”
ซูสือเยว่เม้มปาก แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้าของตัวเอง “ที่นี่……คือวิลล่าหยุนสุ่ยเหรอคะ? ”
วิลล่าหยุนสุ่ย คือย่านคฤหาสน์ดาราชื่อดังของเมืองหรง
มีดาราและคนดังจากวงการบันเทิงมากมายอยู่ในย่านนี้ มาตรการรักษาความปลอดภัยสมบูรณ์แบบ คนดังสามารถทำอะไรก็ได้ที่ตัวเองต้องการในเขตนี้ และก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกปาปารัซซี่ถ่ายรูป
ดังนั้น……
ซูสือเยว่เม้มปาก “นี่คือบ้านของจี้หนานเฟิงเหรอคะ? ”
“ใช่ครับ”
ผู้จัดการยิ้มเรียบๆ “แต่ว่าวันนี้คุณจี้ไม่อยู่ คนอื่นอยากเจอคุณคือคนอื่นครับ”
คนอื่นเหรอ？
หรือว่าแฟนของจี้หนานเฟิง
เพราะว่าเธอมีข่าวกับจี้หนานเฟิงก็เลยโกรธจนเรียกเธอมาเพื่อคิดบัญชีกับเธอยังงั้นเหรอ?
หญิงสาวเคาะประตูบ้านด้วยความสงสัย
“มาแล้วค่ะ！”
มีเสียงดังฟังชัดของเด็กคนหนึ่งดังขึ้นมาจากในคฤหาสน์
ซูสือเยว่ชะงักไป ทันใดนั้นใบหน้าของเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่ชอบสวมใส่กระโปรงสีขาวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ
เธองั้นเหรอ？
“น้าซู！”
ประตูบ้านถูกเปิดออก แล้วซิงกวงที่สวมใส่ชุดนอนสีชมพูก็วิ่งเข้ามากอดขาของซูสือเยว่ “หนูคิดถึงน้ามากเลยค่ะ!”
เธอจริงๆ ด้วย！
ซูสือเยว่ย่อตัวลงด้วยความตื่นเต้น แล้วก็อุ้มเด็กน้อยขึ้นมา “หนูเนี่ยเองเหรอที่อยากเจอน้า? ”
“ใช่ค่ะ！”
ซิงกวงทำปากมุ่ย แล้วก็จับมือซูสือเยว่พร้อมกับยิ้มตาหยี “วันนี้หนูจะฉลองวันเกิด!”
ซูสือเยว่ชะงักไป แล้วก็หันหน้าเหลือบเข้าไปในคฤหาสน์
แล้วก็จริง ในห้องอาหารนั้น มีเค้กก้อนใหญ่วางอยู่
“สุขสันต์วันเกิด!”
ซูสือเยว่รีบยกมือขึ้นหยิกแก้มเล็กๆ ของเธอทันที “ตอนที่น้ามาที่นี่ไม่รู้ว่าเป็นวันเกิดนั้น ก็เลยไม่ได้เตรียมของขวัญมาให้ อยากได้อะไรบอกน้ามาได้เลย เดี๋ยวน้าจะเตรียมให้เต็มที่!”
ซิงกวงเม้มปาก ดวงตาใสๆ จ้องไปที่ใบหน้าของซูสือเยว่
ผ่านไปครู่หนึ่ง เด็กน้อยก็พูดว่า “หนูอยากให้น้าเป็นแม่ของหนูหนึ่งคืน ได้ไหมคะ? ”
ซูสือเยว่อึ้งไป
เธอมองเด็กน้อย “ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? ”
“อืม！”
ซิงกวงยิ้มอย่างเก้อเขินเล็กน้อย “ที่จริงไม่ต้องทั้งคืนก็ได้ค่ะ แค่น้ากินเค้กเป็นเพื่อนหนู เล่นเป็นเพื่อนหนู แล้วก็อ่านนิทานกล่อมหนูเข้านอนก็พอแล้ว”
“หนูใช้ชีวิตอย่างมีกฎเกณฑ์มาก เดี๋ยวถึงเวลาหนูก็หลับไปเองค่ะ”
พอพูดนั้น เธอก็หันไปมองเวลาอย่างจริงจัง “ตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้ว สามทุ่มหนูก็นอนแล้วค่ะ”
“ไม่รบกวนเวลาน้าเยอะหรอกนะ!”
ท่าทางที่รู้เรื่องรู้ราวของเด็กน้อยทำให้ซูสือเยว่รู้สึกปวดใจ
เธอเม้มปาก แล้วก็อุ้มเด็กน้อยเข้าไปในคฤหาสน์ แล้วก็พาเธอไปนั่งที่โต๊ะ
พอเดินเข้าไปใกล้ถึงได้เห็นว่า เค้กนั้นประณีตและละเอียดอ่อนมาก เป็นทะเลดอกไม้เล็กๆ กลางทะเลดอกไม้ มีเด็กหญิงตัวเล็กๆ นั่งอยู่ในกระโปรงสีขาว
และมีข้อความเขียนอยู่ตรงหน้าของเด็กน้อย : สุขสันต์วันเกิดครบรอบห้าขวบจี้ซิงกวง
ซูสือเยว่ถอนหายใจเบาๆ
ซิงหยุนกับซิงเฉินก็ห้าขวบ
ซิงกวงเองก็ห้าขวบเหมือนกัน
ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาสามคนไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันล่ะก็ เธอคงจะนึกว่าพวกเขาเป็นแฝดสามจริงๆ
ทั้งอายุเท่านั้น รู้เรื่องรู้ราวเหมือนกัน แถมในชื่อยังมีคำว่า “ซิง”เหมือนกันอีก
เธอนั่งลงข้างๆ ซิงกวง ร้องเพลงวันเกิดให้ แล้วก็เป่าเทียนเป็นเพื่อนเธอ แล้วก็ตัดเค้กให้เธออีกด้วย
“ขอบคุณค่ะแม่！”
ซิงกวงน้อยรับเค้กที่ซูสือเยว่ส่งให้ แล้วก็เรียกเธออ่านอ่อนหวาน
เสียงของเด็กผู้หญิง ทำให้ซูสือเยว่ตื่นตระหนก
ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้เป็นแม่ของเด็กคนอื่น
เพียงแค่ ความรู้สึกที่ซิงหยุนกับซิงเฉินที่เรียกเธอว่าหม่ามี๊นั้น มันไม่เหมือนกับซิงกวงเลย
ตอนนี้เอง เธอยังรู้สึกอีกว่า เรื่องที่มีลูกสาวให้ฉินโม่หาน……อันที่จริงก็เหมือนกับว่าจะเป็นเรื่องที่มีความสุขมาก
“แม่คะ หนูจะกินแล้วนะ
ซิงกวงยิ้มและเริ่มกินเค้ก
ซูสือเยว่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ กินเค้กไปด้วยพร้อมกับดูอนิเมะเป็นเพื่อนเธอ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาซิงเฉิน
“มีบางอย่างเกิดขึ้นในงานเลี้ยง แม่ก็เลยไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว”
“แม่กำลังฉลองวันเกิดกับเด็กผู้หญิงที่เคยรู้จักกับพ่อหนูมาก่อน มากสุดน่าจะอยู่เป็นเพื่อนเธอไม่เกินสามทุ่มครึ่งก็กลับแล้ว!”
“ฝากบอกแด๊ดดี้หนูหน่อย แม่หาข้อมูลการติดต่อเขาไม่ได้!”
ซิงเฉินขมวดคิ้ว แล้วก็ส่งข้อความให้ฉินโม่หาน “แด๊ดดี้ ทำไมหม่ามี๊ถึงไม่มีช่องทางการติดต่อแด๊ดดี้ล่ะ? ”
ฉินโม่หานปลายสายนั้นก็เงียบอยู่นาน
ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาซูสือเยว่ “อยู่ไหน? ”
ทางด้านนี้ ในโทรศัพท์ของซูสือเยว่ ก็ปรากฏแจ้งเตือนว่าได้รับข้อความจาก “ที่รัก”
หญิงสาวค่อยๆ ขมวดคิ้วเข้าหากัน ตอนนี้ฟู๋เชียนเชียนจะแสดงละครอีกแล้วเหรอ?
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว “ฉันกำลังยุ่งอยู่น่ะที่รัก ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ฉันจะรีบนอน”
ฉินโม่หาน：“……”
ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่านี่คือเขา ทำไมถึงบอกว่าไม่มีช่องทางการติดต่อเขากัน?
“เธออยู่ที่วิลล่าหยุนสุ่ยเหรอ? ”
ชายหนุ่มเงียบอยู่นาน แล้วก็ส่งข้อความหาเธอ
เด็กผู้หญิงที่เขาเคยรู้จักเมื่อครั้งที่แล้ว น่าจะเป็นลูกบุญธรรมของจี้หนานเฟิงสินะ
เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องเหมือนเมื่อก่อนขึ้นในงานเลี้ยงปิดกล้อง ดังนั้นฉินโม่หานก็เลยให้คนไปสืบการเดินทางของจี้หนานเฟิงในวันนี้ คืนนี้เขาต้องถ่ายรายการวาไรตี้ทั้งคืน
ดังนั้นตอนนี้ซูสือเยว่น่าจะอยู่ที่วิลล่าหยุนสุ่ยเป็นเพื่อนกับเด็กน้อยคนนั้น
ซูสือเยว่ที่อยู่ปลายสายก็อึ้งไป ฟู๋เชียนเชียนรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่วิลล่าหยุนสุ่ย
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็เข้าใจ
ฟู๋เชียนเชียนเคยบอกพี่ชายเธอว่า แฟนของเธอคือดาราใหญ่
ดาราใหญ่ก็ควรที่จะอยู่ที่วิลล่าหยุนสุ่ยไม่ใช่เหรอ?
ดังนั้นเธอก็เลยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และตอบว่า “ใช่ ฉันอยู่ที่วิลล่าหยุนสุ่ย”
“เดี๋ยวฉันไปรับ”
มารับเธองั้นเหรอ？？
ซูสือเยว่เม้มปาก ฟู๋เชียนเชียนเล่นจบแล้วใช่ไหม?
อย่าว่าแต่การที่ฟู๋เชียนเชียนกับพี่ชายของเธอเข้ามาที่วิลล่าหยุนสุ่ยไม่ได้เลย ต่อให้เข้ามาได้ ก็หาเธอไม่เจอหรอก!
การมาหาเธอ มันก็เป็นการเปิดเผยความลับไม่ใช่เหรอ?
หญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “นั่น……มันไม่ค่อยดีมั้ง? ”
“มันดีมากเลยต่างหาก”
ทางฝั่งนี้ ฉินโม่หานก็ลุกขึ้นเตรียมจะออกไป “ไม่นานฉันก็ถึง”
ชซูสือเยว่：“……”
เธอมองดูโทรศัพท์ด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน อยากจะโทรหาฟู๋เชียนเชียนมากว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่ว่าเธอก็ไม่กล้า
เพราะว่าฟู๋เชียนเชียนเคยบอกแล้วว่า ถ้าเกิดว่าเธอใช้เบอร์นี้ในการติดต่อเธอมา แสดงว่าพี่ชายเธออยู่ด้านข้าง
“แม่ ตั้งใจหน่อยสิคะ”
ซิงกวงทำปากมุ่ยอย่างไม่แฮปปี้ แล้วก็เอ่ยปากเตือนด้วยเสียงเบา
ซูสือเยว่รีบดังสติกลับมาทันที แล้วก็ยิ้มอย่างเก้อเขิน “ขอโทษที เพื่อนทักมาน่ะ”
ในตอนที่เธอกำลังเตรียมจะวางโทรศัพท์และดูการ์ตูนกับซิงกวงนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
ชื่อคนโทรเข้าบนหน้าจอก็คือฟู๋เชียนเชียน
ทำไมเธอถึงโทรมาเวลานี้ล่ะ?
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว “เธอเคยบอกไม่ใช่เหรอว่าตอนที่เธออยู่กับพี่ชาย ห้ามโทรไปหาเธอ ให้ส่งข้อความหาอีกเบอร์หนึ่งไม่ใช่เหรอ? ”
ทำไมถึงโทรมาหาเธอล่ะ？
ฟู๋เชียนเชียนที่อยู่ปลายสายนั้นชะงักไป “พี่ชายฉันไม่ได้มาสักหน่อย”
“เมื่อก่อนฉันเคยบอกจริงว่าให้เธอแกล้งเป็นแฟนฉันเพื่อหลอกพี่ชาย แต่ว่าต่อมาเกิดเรื่องขึ้นกับพี่ชายฉัน ก็เลยไม่ได้มาที่เมืองหรง”
“แล้วที่ใช้เบอร์นั้นส่งข้อความมาหาฉันก่อนหน้านี้ล่ะ? ”
“ฉันไม่ได้ใช้เบอร์นั้นส่งข้อความหาเธอสักหน่อย”
ซูสือเยว่：“……”
“จะเป็นไปได้ยังไง！？”
“จริงๆ ฉันจะหลอกเธอทำไม”
ฟู๋เชียนเชียนทำปากมุ่ย “แต่ว่าสือเยว่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องนี้!”
“วันนี้เป็นวันเลี้ยงปิดกล้องของเธอไม่ใช่เหรอ ตอนแรกฉันว่าจะไปแสดงความยินดีกับเธอ แต่ว่ากลับหาเธอไม่เจอ แต่ว่าเธอลองทายสิว่าฉันเจออะไร? ”
“ฉันเห็นว่าลั่วเยียนเมามายแล้วก็เดินไปกับผู้ชายสามคน แล้วผู้ชายทั้งสามคนนั้นยังหน้าตาน่าเกลียดมาก!”
ซูสือเยว่อึ้งไปในทันที
เธอไม่มีเวลาจะไปคิดว่าเบอร์นั้นคือใครแล้ว “เธอบอกว่าลั่วเยียนไปกับผู้ชายสามคนนั้นยังงั้นเหรอ? ”
“ใช่ เธอถูกพวกเขาแบกไป”
ฟู๋เชียนเชียนที่อยู่ปลายสายนั้นถอนหายใจด้วยความหดหู่ “ไม่ว่ายังไงลั่วเยียนก็เป็นซุปตาร์ ทำไมถึงได้เล่นแบบนี้ ไม่กลัวถูกปาปารัซซี่ถ่ายรูปเหรอ!”
