ซูสือเยว่จ้องมองซิงเฉินอย่างเบื่อหน่าย “ลูกกินหมดเหรอ?”
“กินไม่หมด”
ซิงเฉินกระหยิ่มยิ้มย่องมองซูสือเยว่ “แต่ว่าสามารถห่อกลับบ้านเอาไปให้แด๊ดดี้ได้”
พูดจบ เขาก็หันหน้ากลับมาเป็นคนเริ่มต้นพูดกับจี้หนานเฟิง “คุณอาหล่อๆคนนี้ คุณเคยเจอกับแด๊ดดี้ผมไหม?”
“แด๊ดดี้ผมหล่อมากนะ เหมาะสมกับหม่ามี๊ที่สุดแล้ว!”
น้ำเสียงของหนุ่มน้อย ทำให้จี้หนานเฟิงยิ้มทันที “คุณท่านฉิน ทำไมฉันจะไม่รู้จักเขาล่ะ?”
ในเมืองหรง ถึงแม้ว่าคุณจะมาเคยเจอกับตัวจริงของคุณท่านฉิน แต่ก็ต้องได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเขาอย่างแน่นอน
เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงโด่งดังในตำนานคนหนึ่ง อายุสิบกว่าปีก็เข้ารับฉินซื่อกรุ๊ป ที่บริษัทเกือบจะถูกพี่ชายคนโตทำให้ฉินซื่อกรุ๊ปล้มละลายจากตายจนฟื้นคืนกลับมา และยังมาอยู่ในจุดสูงสุดทางธุรกิจในเมืองหรง
หลายปีที่ผ่านมาจี้หนานเฟิงอยู่ที่เมืองหรงก็ไม่ใช้เวลาสั้น เรื่องตำนานของท่านชายฉินก็ได้ยินเข้าหูจนคุ้นชินแล้ว
แต่ว่า…
ชายหนุ่มหันหน้ามามองซูสือเยว่
ก็แค่ไม่คิดว่า ฉินโม่หานกับชอบเหมือนกับเขา ชอบหญิงสาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไม่มีพิษมีภัยอะไรแบบนี้
“งั้นคุณรู้จักแด๊ดดี้ของผม งั้นคุณว่าแด๊ดดี้กับหม่ามี๊ของผมเหมาะสมกับมากใช่หรือไม่!”
ดวงตาประกายระยิบระยับของซิงเฉินฉายประกายความไร้เดียงสาออก “แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ของผมเป็นคู่รักกันดั่งเทพสวรรค์สรรค์สร้าง ใช่หรือไม่?”
จี้หนานเฟิงหรี่ตาลง
เขารู้ว่าเจ้าเด็กน้อยกำลังประกาศอำนาจของฉินโม่หาน
แต่ว่า ทำไมเขาต้องไปตามน้ำเขาด้วยล่ะ?
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบ แต่หันไปมองซิงหยุนกับซิงกวงที่กำลังเปิดคอมพิวเตอร์ของแต่ละคน “จะสู้กันที่นี่จริงๆเหรอ”
“แน่นอนสิ!”
ซิงกวงเบะปากอย่างดูถูก “หนูต้องการให้เขาเห็นว่า หนูจี้ซิงกวงเป็นแฮ็กเกอร์เด็กที่เก่งกาจที่สุด!”
ซิงหยุนที่นั่งอยู่ด้านตรงข้ามเธอพลันกระตุกมุมปากอย่างดูถูก
แฮ็กเกอร์เด็กน้อยทั้งสองคนกำลังสู้เปิดศึกสู้รบกันอย่างเป็นทางการ
พนักงานก็เอาเค้กมาส่งให้
ซิงเฉินกินเค้กไปด้วยก็นั่งชี้นู้นชี้นี่อยู่ด้านข้างซิงหยุน
“พี่ชาย ตรงนี้มีหลุมอยู่”
“ไอ้หยา เริ่มทำลายไฟร์วอลล์อีกชั้นแล้ว พี่ชายนี่สุดยอดจริงๆ!”
“น้องสาว ต้องลงแรงหน่อยนะ พี่ซิงหยุนเขาเก่งกว่าเธอเยอะ!”
เขานั่งไขว่ห้าง ท่าทางสบายใจ
“หุบปาก!”
“หุบปาก!”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงเด็กสดใสดังขึ้นมาทั้งสองเสียงพร้อมกัน
ซิงกวงถลึงตาใส่เขา “นายนี่น่าเบื่อชะมัด!”
ซิงหยุนจ้องหน้าตาคอมพิวเตอร์ “เธอไม่ได้อ่อนแอเหมือนกับที่นายจินตนาการเอาไว้”
บรรยากาศเริ่มดำดิ่งสู่ความเคร่งเครียดทันที
เรื่องการต่อสู้ด้วยความสามารถพิเศษของเด็กน้อยทั้งสองคน ซูสือเยว่สังเกตการณ์อยู่สักพักก็ยอมแพ้
เพราะว่าเธอมองไม่เข้าใจเลย
เธอได้แต่สบตาจี้หนานเฟิงอย่างเขินอาย “บางทีฉันอาจจะไม่เหมาะสมกับการมองสถานการณ์นี้”
เรื่องของแฮ็กเกอร์คอมพิวเตอร์จำพวกนี้ ทั้งชีวิตของเธอก็ไม่เข้าใจ
จี้หนานเฟิงแสยะยิ้มตามปกติ “ความจริงแล้วผมก็ไม่เข้าใจ”
“แต่ว่าซิงกวงชื่นชอบ”
“เมื่อก่อนหน้าเธอเคยดูหนังพวกแฮ็กเกอร์ จนรู้สึกว่าแฮ็กเกอร์หล่อมาก จนต้องการให้ไปหาครูมาให้เธออยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่คิดเลยว่า ครูบอกว่าเด็กมีพรสวรรค์ทางด้านนี้”
พูดจบ จี้หนานเฟิงก็ถอนหายใจ “ผมเคยให้แฮ็กเกอร์ทั่วทั้งเมืองหลวงไปหาพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ แต่ก็หาไม่เจอ”
“แต่ว่าผมเชื่อนะ ถ้าพ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ น่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเขียนโปรแกรม”
“เพราะว่ายีนของความสามารถเช่นนี้ มันถูกถ่ายทอดมาจากพันธุกรรม”
ซูสือเยว่จิบกาแฟ “ก็ไม่แน่มั้ง”
เธอมองซิงหยุนที่กำลังตั้งใจสร้างโปรแกรมอย่างจริงจัง “ฉันกับฉินโม่หานสองคน ไม่มีใครที่สร้างโปรแกรมเป็นเลย แต่ว่าซิงหยุนเขาเก่งมาก”
ความเก่งกาจของซิงหยุน เธอเคยรับรู้มาแล้ว เขาคนเดียวสามารถสร้างบริษัทแอคหลุมได้เสมือนจริง
ไม่งั้น ทำไมถึงได้หลอกไปเอาเงินจากหวั่นฉิงกับเฉิงเซวียนมาตั้งมากมายขนาดนั้น?
จี้หนานเฟิงเหลือบตามองเธอ “บางทีแม่แท้ๆของซิงหยุนอาจจะเป็นก็ได้?”
คำพูดของชายหนุ่ม ทำให้ซูสือเยว่ตัวแข็งทันที
เมื่อได้สติ เธอหน้าแดงแจ๋
ใช่สิ…
เธอไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของซิงหยุนและซิงเฉิน
ไม่ว่าจะยังไงพวกเขาก็คงไม่ถูกผลกระทบถ่ายทอดพันธุกรรมจากเธอไป
เธอเข้าได้กับพวกเขาเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนเกือบลืมไปว่า ความจริงแล้วตนเองนั้นเป็นแม่เลี้ยง
บรรยากาศในห้องรับรองเริ่มกระอักกระอ่วนอีกครั้ง
จี้หนานเฟิงไม่ได้ยุ่มย่ามกับเรื่องนี้ต่อ แต่ได้เปลี่ยนหัวข้อไปแทน “ตอนนี้ลั่วเยียนเป็นยังไงบ้าง?”
“พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่”
ซูสือเยว่ถอนหายใจ “แต่ว่าเธอก็ใกล้จะแต่งงานแล้ว”
“ชายหนุ่มคนที่เธอชอบพอมาตลอดต้องการที่จะรับผิดชอบเธอ ไม่ว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาหรือไม่ เขาก็จะแต่งงานกับเธอ”
จี้หนานเฟิงยิ้มให้ “ผู้ชายคนนี้ดีจริงๆ”
“ฉันก็รู้สึกว่าพบได้ยากนักในสิ่งที่เขาทำ”
ซูสือเยว่จิบกาแฟอีกครั้ง “คุณจี้ ถ้าคุณเป็นผู้ชายคนนั้น คุณจะทำอย่างไร?”
“ผมไม่รู้”
จี้หนานเฟิงเปลี่ยนท่วงท่าพิงเก้าอี้ให้สบาย “ผมก็คงยินยอมไปของผู้หญิงที่เข้าใจผมมาแต่งงานด้วย”
“แต่ว่าถ้าไม่เข้าใจกัน และยังไม่เคยเห็นหน้าเห็นตา ผมก็ปฏิเสธ”
คำพูดของชายหนุ่ม ทำให้จู่ๆซูสือเยว่ก็นึกถึงฉินโม่หานขึ้นมา
แต่ว่าตอนที่เขาไปขอเธอแต่งงานนั้น… ไม่ใช่ขอแต่งงานทั้งๆที่ไม่เคยเห็น ไม่เข้าใจกันมาก่อนเหรอ?
หญิงสาวยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน และรู้สึกว่าคำถามของตนเองที่หามานั้นไม่ค่อยดี “แต่ว่า ด้วยฐานะของคุณจี้ ก็คงไม่ต้องไปขอหญิงสาวที่ไม่เคยเจอหน้าเจอตาหรือไม่เข้าใจกันหรอกมั้ง?”
“ทำไมจะไม่เคย?”
จี้หนานเฟิงยกกาแฟพลางจิบอย่างสง่างาม “ผมเคยมีว่าที่ภรรยาจริงๆ”
“ทางตระกูลเป็นคนจัดการเธอเอาไว้ให้”
“ผู้หญิงคนนี้อายุน้อยกว่าผมอยู่หลายปี เธอยังไม่ได้เกิด ทั้งสองตระกูลก็จัดการหมั้นหมายให้เราแล้ว”
“แต่ว่า ตอนที่ใกล้จะเกิดนั้นทางบ้านเกิดเรื่องขึ้น จนถูกบอดี้การ์ดในบ้านของเธอลักพาตัวไป”
จี้หนานเฟิงถอนหายใจหนักหน่วง “ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หรือว่าตาย แต่ว่าทางตระกูลได้สัญญากันไว้ ถ้ามีชีวิตอยู่ก็ต้องเจอคนถ้าตายก็ต้องเห็นศพ มิเช่นนั้น สัญญาหมั้นหมายก็มิอาจยกเลิกได้”
ชายหนุ่มช้อนดวงตาขึ้น แววตาจ้องมองซิงกวงอย่างรักใคร่มาก “ดังนั้นผมเลยอุปการะซิงกวง”
“การแต่งงานตนเองไม่สามารถกำหนดได้ ส่วนลูกตนเองสามารถเลือกได้”
“ตอนที่ไปยังบ้านเด็กกำพร้า ดวงตาคู่นี้ของเด็กคนนี้ ดึงดูดผมในทันที”
ตอนที่พูดอยู่ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองซูสือเยว่
ดวงตาของผู้หญิงคนนี้ แววตาสดใสเหมือนกับชิงกวงเลย
ซูสือเยว่แบบนี้ เขาไม่ได้ไม่หวั่นใจ
ก็แค่
ชายหนุ่มถอนหายใจ “ถ้าคุณยังไม่ได้แต่งงานก็คงดี”
ซูสือเยว่ยังคงดำดิ่งอยู่ในเรื่องที่เขาพูดการแต่งงานในตระกูล เลยฟังประโยคสุดท้ายของเขาไม่ถนัด “เมื่อครู่คุณพูดว่าอะไรนะ?”
“เปล่า”
จี้หนานเฟิงเอาแก้วกาแฟวางลง พลันเหลือบตามองซิงกวงกับซิงหยุนที่กำลังต่อสู้กันโดยที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกันเลย “เป็นยังไงบ้าง?”
“ใกล้จะเสร็จแล้ว?”
ดวงตาคู่นั้นของซิงกวงจับจ้องคอมพิวเตอร์เอาไว้ มือคู่นั้นพิมพ์ลงบนแป้นพิมพ์ไม่หยุดหย่อน หน้าผากก็ผุดเม็ดเหงื่อเล็กๆออกมา
เป็นไปได้อย่างไร!
เด็กแสบที่อยู่ตรงหน้า ทำไมถึงได้เก่งกาจขนาดนี้!
ความทรงทำที่ถูกแฮ็กเกอร์แปลกหน้าในวันนั้นฟื้นกลับมาอีกครั้ง ซิงกวงเริ่มสงสัยตัวเองแล้ว
ว่าเธอไม่ใช่แฮ็กเกอร์น้อยมากความสามารถเหรอ?
แล้วทำไมคนคนนั้นสามารถรังแกเธอได้ เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอก็สามารถรังแกเธอได้!
สามารถของเธอมันถดถอยมาถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?
สายน้อยกัดฟันเอาไว้แน่น เพื่อต่อสู้ครั้งสุดท้าย
“ปึง-!”
คอมพิวเตอร์ของเธอถูกคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามนั้นถูกควบคุมได้แล้ว
หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเธอปรากฏภาพที่ซิงหยุนที่อยู่ด้านหน้ากำลังเคาะหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตนเองอยู่
“ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับกรรมแล้ว”
ซิงหยุนที่เป็นฝ่ายชนะปิดคอมพิวเตอร์ลงอย่างไม่มีอาการตื่นตระหนก “หลายวันก่อนถูกฉันทำลายโปรแกรมไปแล้ว เธอก็แค่เอามาปรับเปลี่ยนนิดหน่อย เลยมาสู้กับฉันต่อ”
“แพ้ ถือว่าเป็นเรื่องปกติ”
ซิงกวงเบิกตาโต “นาย…”
ซิงหยุนยิ้มให้พร้อมทั้งยื่นมือมา “เธอดูน่ารักนะถ้าไม่ใส่หน้ากากหรือเปล่งเสียงหยิ่งออกมา”
