ซูสือเยว่ฟังคำพูดที่ลั่วชิงเจ๋อพูดกับเธอด้วยความรู้สึกที่สับสน
เธอไม่เคยคิดเลยว่า จริงๆ แล้วลั่วเยียนกับฉินหนานเซิงนั้น……จะมีความสัมพันธ์กันแบบนี้
เมื่อก่อนซูสือเยว่ชอบลั่วเยียนมาก เพราะลั่วเยียนหน้าตาสวย แล้วก็ยังเป็นนักแสดงยอดเยี่ยมของวงการบันเทิงอีกด้วย เป็นเด็กผู้หญิงที่เป็นตัวของตัวเอง
แต่เธอไม่คิดเลยว่า ลั่วเยียนก็เคย แอบทุ่มเทตัวเองให้กับผู้ชายคนนึง และเพื่อนอีกคนนึงด้วย
เธอและลู่จื่อเหยาเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก เพราะฉะนั้นในตอนที่เธอถูกคนที่บ้านตามกลับบ้าน ก็ให้พ่อแม่รับเลี้ยงลู่จื่อเหยาด้วย
ต่อมาจดหมายของเธอกับฉินหนานเซิงถูกลู่จื่อเหยาปลอมแปลง พอเธอจับได้แล้วกลับเห็นแก่อาการป่วยของลู่จื่อเหยาเลยไม่กล้าโมโหเธอ จนถึงขั้นรับปากคำขอร้องของลู่จื่อเหยา ว่าให้เธอได้สัมผัสกับความอ่อนโยนของฉินหนานเซิงในห้วงสุดท้ายของชีวิตเธอ
แต่เธอกลับไม่คิดว่า พอหลังจากที่ลู่จื่อเหยาตายไปแล้ว เธอกับฉินหนานเซิง กลับคบกันไม่ได้ทั้งชีวิต
เพราะลู่จื่อเหยาตายไปแล้ว ลั่วเยียนเลยไม่รู้พิสูจน์กับฉินหนานเซิงได้ยังไง ว่าเด็กผู้หญิงที่เขาเคยชอบนั้นคือเธอ
เธอยิ่งไม่มีวิธีที่จะปล่อยวางกับฉินหนานเซิงได้ เพราะฉินหนานเซิงนั้นเป็นชายหนุ่มคนที่เธอเคยชอบมาตั้งแต่เด็ก
เพราะฉะนั้นเธอถึงได้มาพัวพันอย่างหมดหนทางขนาดนี้ สุดท้ายแล้วตอนที่เลิกรากับฉินหนานเซิง ก็ไม่อยากจะเห็นแม้แต่หน้าของคนตระกูลฉินอย่างซูสือเยว่เลยทีเดียว
“ฉันก็ไม่รู้ว่าจบแบบไหนถึงจะดีสำหรับพี่”
ในสายโทรศัพท์นั้น ลั่วชิงเจ๋อหัวเราะอย่างหมดปัญญา “ฉันขอให้เธอลืมฉินหนานเซิงมาตลอด แต่เธอก็บอกตลอดว่าเธอทำไม่ได้”
“คืนนั้นที่เธอเกิดเรื่อง เธอก็ส่งข้อความหาฉัน แล้วเธอก็บอกว่าครั้งนี้เธอน่าจะลืมฉินหนานเซิงได้แล้ว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหมายความว่าอะไรกันแน่……”
“ขอให้ตอนที่พี่ฟื้นขึ้นมาแล้ว ไม่โมโหการที่ให้แต่งงานกับฉินหนานเซิงที่คนทั้งครอบครัวอย่างเราทำเพื่อเธอก็พอ”
“จะเดินทางแล้ว แค่นี้ก่อนนะ”
ลั่วชิงเจ๋อถอนหายใจไปทีนึง “ซูสือเยว่ขอบคุณมากนะ”
“ถ้าไม่มีเธอ คนที่มาจากชนบทอย่างเรา ก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะดำเนินคดีกับซูโม่นั่นได้ยังไง”
ซูสือเยว่จับโทรศัพท์ไว้ เงียบไปอยู่นาน ถึงจะค่อยๆ เอ่ยปากขึ้น “จริงๆ แล้วไม่ต้องขอบคุณฉันขนาดนี้ก็ได้”
“ฉันเชื่อนะ ว่าถ้าไม่มีฉัน ฉินหนานเซิงก็คงไม่ปล่อยซูโม่ไปเหมือนกัน”
ลั่วชิงเจ๋อที่อยู่ปลายสายก็เงียบไปอยู่นาน
สักพัก เขาหัวเราะอย่างขมขื่นไปทีนึง “อย่างเขาน่ะหรอ”
“เขาแต่งงานกับพี่ ทำดีกับพี่ ก็เพราะแค่คำขอร้องที่ลู่จื่อเหยาขอไว้ก่อนตายก็แค่นั้น”
“เขาทำแน่นอน”
ซูสือเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ ไปทีนึง “ชิงเจ๋อ นายต้องเชื่อฉัน จริงๆ แล้วฉินหนานเซิง……ไม่ได้เลวอย่างที่นายคิดหรอก”
อย่างน้อยสำหรับเธอแล้ว ฉินหนานเซิงก็ไม่ใช่คนที่ไร้จิตใจ
“ขอให้เป็นอย่างงั้นเถอะ”
ลั่วชิงเจ๋อถอนหายใจไปที “จะวางแล้วนะ”
“ไว้เจอกัน”
พูดจบ ชายที่อยู่ปลายสายก็วางโทรศัพท์ไป
ในใจของซูสือเยว่ผิดหวังสุดๆ ทั้งกับลั่วเยียนและฉินหนานเซิง
เก็บโทรศัพท์ไป แล้วเธอก็เดินอยู่บนถนนอย่างหดหู่ ยังไม่ทันได้เรียกรถ ก็มีรถมาเซราติมาจอดอยู่ข้างๆ เธอ
รถที่คุ้นเคย เลขทะเบียนรถที่คุ้นเคย
จนซูสือเยว่ไม่ต้องให้คนในรถเปิดประตูรถ ก็รู้ว่าใครมารับเธอ
หญิงสาวก็เปิดประตูรถทันที
ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลังเหลือบมองเธอไปทีนึง ก็แสยะยิ้ม “รู้ดีเหมือนกันนี่”
“แน่นอนสิ”
เธอแอบมองบนใส่เขาไปทีนึง “คุณฉินยังคิดเองเออเองแล้วก็มาเป็นนักแสดงจูบแทนให้ฉันเลย ฉันก็ต้องคิดเองเออเองแล้วก็ขึ้นรถเองสิ ถึงจะสมกับที่คุณฉินทุ่มเทให้กับฉัน”
ฉินโม่หานวางเอกสารในมือลง แล้วก็มองเธออย่างจริงจัง “เหมือนเธอจะไม่พอใจมากเลยนะ”
ซูสือเยว่มองบนใส่เขาไปทีนึง “ก็ต้องไม่พอใจอยู่แล้วสิ”
วงการบันเทิงมีนักแสดงหญิงเยอะขนาดนั้น เธอก็ไม่เคยได้ยินเลยว่ามีนักแสดงหญิงคนไหนที่ต้องมีการจูบแทนเพราะมีฉากจูบเลยสักคน
แต่คำพูดของเธอ โดนชายหนุ่มที่หึงหวงนั้นได้ยินเข้าแล้ว แต่กลับเข้าใจในอีกความหมายนึง
เขาขมวดคิ้ว แล้วก็ดึงเขาเข้ามาในอ้อมกอดทันที ฝ่ามือใหญ่ๆ โอบไปที่เอวของเธอ “เธออยากจะจูบกับจี้หนานเฟิงนั้นนักรึไง”
???
เธออยากจะจูบกับจี้หนานเฟิงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ซูสือเยว่เงยหน้าขึ้นด้วยความไม่พอใจสุดๆ “ฉันไม่ได้อยากจูบกับจี้หนานเฟิงนะ ฉันปฏิเสธคนที่จะมาจูบแทน”
“ความหมายเดียวกัน”
ชายหนุ่มถอนหายใจไปทีนึง “ฉันดูบทมาแล้วรอบนึง
“ในนั้นไม่ได้มีแค่ฉากจูบอย่างเดียวนะ มีฉากเซ็กส์ด้วย”
ในหัวของซูสือเยว่คิดหนักขึ้น “ฉินโม่หาน นายยังอยากจะไปเล่นเป็นตัวแทนฉากเซ็กส์อยู่รึเปล่า”
“แน่นอนว่าไม่แล้ว”
ชายหนุ่มเบะปาก “เห็นฉันเป็นอะไร
“ร่างกายของฉันจะให้คนอื่นมาดูมั่วๆ ได้รึไง”
ซูสือเยว่ถอนหายใจยาวๆ ไปทีนึง ยังดีนะยังดี ที่เอากลับคืนมาได้
แต่คำพูดต่อไปของฉินโม่หานนั้น ทำให้ซูสือเยว่แทบจะหมดหวังเลยทีเดียว
เพราะเขาบอกว่า
“ถ้ามีฉากเซ็กส์ผมจะหาคนมาเล่นแทนเธอเอง”
“ร่างกายของผลฉันจะให้คนอื่นดูไม่ได้ ร่างกายของภรรยาฉันก็ห้ามเหมือนกัน”
ซูสือเยว่ “……”
เธอรู้ว่าไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายที่กอดตัวเองอยู่ “ท่านชายฉิน การแสดงน่ะเป็นเรื่องปลอมทั้งนั้น”
ไม่ต้องสมจริงขนาดนี้ก็ได้……
“ผมไม่สบาย”
ชายหนุ่มตอบกลับอย่างห้วนๆ
ซูสือเยว่ถอนหายใจ
ถึงแม้ว่าบนหน้าของเธอนั้นจะรู้สึกเบื่อ แต่ในใจกลับรู้สึกอุ่นใจแปลกๆ
ผู้ชายคนนี้……เอาใจใส่เธอจริงๆ
งานแต่งของพวกเขานั้นไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรู้สึกที่มีต่อกัน แต่เป็นแค่ข้อตกลงด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้ เธอกลับรู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับจากเฉิงเซวียนก่อนหน้านี้มาก่อน ก็คือความสุข
บรรยากาศในรถทั้งเงียบสงัดและคลุมเครือ
ผ่านไปอยู่นาน ฉินโม่หานก็เอ่ยปากขึ้น ทำลายความเงียบภายในรถไป
“สือเยว่”
“หืม”
“คุณว่า ฉันไปเรียนการแสดงด้วยดีไหม แล้วก็เข้าวงการบันเทิง “
ซูสือเยว่เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างรวดเร็ว
ทำไมเขาถึงมีความคิดแบบนี้ขึ้นได้
“คุณผู้หญิงครับ คุณท่านน่ะทนเห็นคุณไปเล่นละครกับผู้ช้ายคนอื่นไม่ได้ต่างหากครับ เพราะฉะนั้นเลยอยากจะแสดงละครเหมือนกัน”
ไป๋ลั่วที่นั่งอยู่ตรงเบาะคนขับก็หัวเราะเบาๆ ไปทีนึง “แต่ คุณผู้หญิงครับ ผมรู้สึกว่าหน้าตาของคุณท่านของเรา หล่อกว่าคุณจี้นักแสดงชายยอดเยี่ยมนั่นอีกนะครับ
“ฉันก็รู้สึกแบบนั้นแหละ”
เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ ซูสือเยว่รู้สึกว่าไป๋ลั่วนั้นพูดดีมาก “ฉันหล่อว่ามันตั้งเยอะ”
พูดจบ เขาก็จ้องไปที่หน้าของซูสือเยว่ “คุณนายฉินว่ายังไงล่ะ”
ซูสือเยว่ “……”
เธอยังจะกล้าบอกว่าไม่รู้สึกอยู่อีกหรอ
หญิงสาวเม้มริมฝีปาก หัวเราะเขินอายแล้วพูดว่า “แน่นอนสิ สามีของฉันหล่อที่สุดแล้ว”
ชายหนุ่มกอดซูสือเยว่เอาไว้อย่างภูมิใจ มุมปากก็มีรอบยิ้มอยู่ด้วย “พูดอีกทีซิ”
“ห้ะ”
“คำเมื่อกี้น่ะ พูดอีกทีซิ”
ซูสือเยว่เม้มปาก แล้วแก้มก็แดงไปหมด
“สามีของฉันหล่อที่สุด”
“สามีของฉันหล่อที่สุด”
“สามีของฉันหล่อที่สุด……อื้ม______!”
คำพูดของเธอยังพูดไม่จบ ก็โดนริมฝีปากที่ดุร้ายของชายหนุ่มประกบไปแล้ว
ไป๋ลั่วขับรถไป แล้วหางตาก็เหลือบมองไปที่เบาะหลังทีนึง
เห้อ ไม่อยากจะมองเลย
หวานกันเกินไปแล้ว
รถแล่นผ่านสี่แยกไป แล้วข้างทางก็มีโรงแรมหรูสำหรับคู่รักอยู่โรงแรมนึงพอดี
ไป๋ลั่วกระซิบเสียงเบาขึ้นว่า “ท่านครับ ท่านกับคุณผู้หญิงจะกลับบ้าน หรือว่า……”
ฉินโม่หานเงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่างทีนึง แล้วก็มองไปที่ไป๋ลั่วทีนึง
ไป๋ลั่วพยักหน้า “รับทราบ”
ความคิดของผู้ชายช่างแปลกจริงๆ
ห้านาทีต่อมา รถก็ได้จอดอยู่ที่หน้าประตูของโรงแรมหรูแล้ว
พอลงมาจากรถ ซูสือเยว่ก็ทำหน้าตามึนงง “ไม่กลับบ้านหรอ”
ฉินโม่หานไปรับเธอกลับจากกองถ่ายละครหรอกหรอ
“ที่บ้านคนเยอะเกินไปน่ะ”
ชายหนุ่มพูดเสียงเบา กอดเธอเอาไว้ แล้วก็ก้าวเท้ายาวเดินเข้าไป
