ชายหนุ่มที่ปลายสายหัวเราะเบาๆ “ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดอะไร”
ซูสือเยว่ก็ไม่ได้ถามเขาไปตรงๆ
เธอเปลี่ยนเป็นท่านั่งสบายๆ พิงไปกับเบาะบนรถ “ฉันเห็นบนเว็บไซต์มีคนมากมายชมว่าเราคู่ควรกัน”
“นายว่า ใครกันนะที่ใจดี ยอมลงทุนยกเรื่องที่เราคู่ควรกัน ให้ขึ้นอันดับการค้นหาต้นๆ ”
ชายหนุ่มตอบรับด้วยเสียงทุ้มเข้มเบาๆ “มีเรื่องดีๆ แบบนี้ด้วยเหรอ? ”
“อาจจะเป็นเพราะว่าฉันกับเธอเหมาะสมกันจนเกินไป ก็เลยมีคนสนใจ ก็เป็นได้? ”
ซูสือเยว่：“……”
“เหตุผลแบบนี้นายก็เชื่อเหรอ? ”
“ฉันเชื่อ”
ฉินโม่หานยกมุมปากขึ้นเบาๆ “อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครว่าอะไรเธอก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้วนะ”
“ถ่ายละครเธอไปให้ดีเถอะ”
“OK”
ซูสือเยว่ถอนหายใจออกมา “ไม่อยากบอกก็แล้วแต่”
เธอไม่ได้โง่ เดาออกว่าชายหนุ่มมีจุดมุ่งหมายอะไร
หลังจากวางสาย ซูสือเยว่ก็หลับตาลง
ก่อนหน้านี้เธอไม่ยอมเปิดเผยเรื่องที่เธอแต่งงานแล้ว เพราะเธอไม่ต้องการให้คนอื่นคิดว่า เธออาศัยท่านชายฉินจนได้ตำแหน่งมา
แต่เรื่องของวันนี้ กลับทำให้เธอรู้สึกว่า การเปิดเผยนั้น ไม่แย่อย่างที่คิด
อย่างน้อย ก็ไม่มีคนใช้ความรู้สึกของเธอมาเขียนเป็นบทความอีกแล้ว
แบบนี้ เธอก็สามารถตั้งใจทำงาน ไม่ไปสนเรื่องไร้สาระพวกนั้นได้แล้ว ใช่ไหม?
อาจเป็นเพราะฉากบู๊ในตอนเย็น ทำเธอเหนื่อยมาก ซูสือเยว่หลับตาลง และผล็อยหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
รอจนกว่าเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง รถก็ได้มาจอดที่หน้าคฤหาสน์ตระกูลฉินแล้ว
นอน และมองไปยังวิวที่ด้านนอก
“ทำไมกลับมาที่บ้านแล้วล่ะ”
ผู้กำกับสั่งว่า ในขณะที่ถ่ายละครให้ทุกคนพักอยู่ที่โรงแรม ที่ทางกองถ่ายจัดเตรียมให้ เธอคิดว่าคนขับรถจะพาเธอไปส่งที่โรงแรม
แต่คนขับรถดันพาเธอมาส่งที่คฤหาสน์ตระกูลฉิน?
“คุณชายได้ขอลางานให้คุณแล้วครับ”
คนขับรถที่นั่งอยู่ประจำที่คนขับ ตอบกลับด้วยความเคารพ “คืนนี้คุณไม่ต้องนอนที่โรงแรมก็ได้”
ซูสือเยว่สงสัย เธอเพิ่งจะอยู่ที่โรงแรมได้แค่คืนเดียว ก็ลางานแล้ว?
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
แต่ว่า เธอก็ไม่ชินกับการอยู่โรงแรม ได้กลับมาอยู่กับเด็กๆ ทั้งสอง เธอก็ยินดี
คิดเช่นนี้ หญิงสาวจึงใส่เสื้อคลุม และเดินลงจากรถ
ที่หน้าคฤหาสน์ไม่มีบอดี้การ์ดอยู่
เธอรู้สึกแปลกๆ จึงหยิบกุญแจขึ้นมา แล้วเปิดประตูเข้าไป
ในคฤหาสน์ที่ใหญ่โต ไม่มีใครเลย
หลังจากที่แขวนเสื้อคลุมเรียบร้อย เธอก็เห็นการ์ดที่วางอยู่บนชั้นวางหมวก
บนการ์ดมีตัวหนังสือเขียนอยู่ว่า “ไปเปิดดูกล่องที่อยู่บนชั้นน้ำชา”
ซูสือเยว่เม้มปาก เดินไปที่ขั้นวางน้ำชาตามข้อความนั้น เปิดกล่องสีชมพูนั้นออกมาดู
ในกล่อง เป็นภาพตั้งแต่ตอนเด็กของซูสือเยว่
ปีละหนึ่งใบ มีทั้งหมด 24 ใบ
ด้านหลังรูปทุกใบ ต่างมีตัวหนังสือเขียนกำกับเอาไว้:
“ตอนเด็กขี้ริ้วขี้เหร่ไปหน่อย”
“ที่แท้ตอนเด็กก็ซื่อบื้อขนาดนี้”
“ยังดีที่ตอนนี้โตแล้ว”
ด้านหน้า ล้วนเป็นคำพูดว่ากล่าวจากเขาอย่างไร้ความปรานี
จนกระทั่ง
ถึงรูปตอนที่เธออายุ 18 ปี
ด้านหลังเขียนว่า “ถ้าฉันได้รู้จักเธอในปีนี้ก็คงจะดี”
มือของซูสือเยว่ที่ถือรูปภาพอยู่นั้นสั่นเทา
ตอนที่เธออายุ 18 นั้น เป็นช่วงที่ชีวิตเธอมืดมิดที่สุด
ปีนั้น เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลซู
ปีนั้น เธอถูกหวั่นฉิงสั่งให้ไปทำงาน ตามไปกับเฉิงเซวียน
ตอนนี้ กลับมีผู้ชายคนหนึ่งบอกกับเธอ ถ้าหากเขาได้รู้จักเธอตอนที่เธออายุ 18 ปีนั้น ก็คงจะดี
ซูสือเยว่หลับตาลง น้ำตาไหลลงมาอย่างเงียบๆ
แม้แต่เธอเอง ยังไม่รู้ว่าเลยว่าร้องไห้เพราะอะไร
ถ้าหาก ตอนที่เธออายุ 18 นั้น ได้รู้จักกับฉินโม่หานจริงๆ เธอคงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ใช่ไหม?
เธอสูดลมหายใจ แล้วเปิดดูภาพต่อมา
“โทรมลงไปเยอะ”
“สงสารเธอ”
“เธอจะไม่เป็นสแตนด์อินตลอดไปอย่างแน่นอน”
“ทนอีกหน่อยเถอะ ใกล้จะได้เจอฉันแล้ว”
ภาพสุดท้าย เป็นภาพตอนที่เธอเข้าร่วมงานรับรางวัลเมื่อไม่นานมานี้
ด้านหลังภาพเขียนว่า “ขึ้นมาชั้นบน ฉันมีอะไรจะบอกเธอ”
ซูสือเยว่หลับตาลง บนหน้ายิ้มออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่
ฉินโม่หานผู้ชายสุขุมเย็นชาคนนี้ เขาโรแมนติกขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
เธอพอจะจินตนาการได้ ว่าชายหนุ่มที่ปกติเคยแต่แก้เอกสาร เมื่อต้องมาเขียนอะไรแบบนี้แล้ว คงจะลำบากและเพลิดเพลินในเวลาเดียวกัน
เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
เธอเก็บรูปลง แล้วจัดผมให้เรียบร้อย พลางเดินขึ้นไปชั้นบน
ตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินขึ้น บนทางเดินต่างโรยเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบ
เธอเดินไปตามทางที่โรยดอกกุหลาบเอาไว้ ทีละก้าว ทีละก้าวจนมาถึงห้องนอน
สุดท้าย กลีบดอกกุหลาบพวกนั้นไปสิ้นสุดที่บนเตียง
หญิงสาวนอนลงไปเตียงอย่างว่าง่าย
เหนื่อยมาทั้งวัน เธอได้นอนอย่างสบายเสียที
“ปึ้ง!”
เพิ่งจะเอนหลังลงนอน หัวของเธอก็โขกเข้ากับของแข็งบางอย่าง
เธอรู้สึกเจ็บจนต้องดีดตัวขึ้นมา
“โง่มาก”
ด้านหลังมีเสียงอ่อนโยนของชายหนุ่มดังขึ้น
ซูสือเยว่ตกใจ รีบกระโดดลงจากเตียง
ยืนนิ่งอยู่บนพื้น เธอจึงพบว่า บนเตียงมีคนนอนอยู่!
ฉินโม่หานค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากเตียง ใช้สายตาเหลืออดมองมาทางเธอ “ซิงเฉินบอกว่า แบบนี้โรแมนติกกว่า”
“ฉันก็ฟังคำพูดบ้าๆ ของเขา แอบอยู่ในผ้าห่มเพื่อเซอร์ไพรส์เธอ”
“สุดท้าย เกือบตาย”
ซูสือเยว่นวดขมับ เธอมองเขาด้วยแววตาออดอ้อน “ใครจะรู้ว่านายจะแอบอยู่ในผ้าห่ม? ”
“เจ็บมากไหม? ”
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา แล้วโบกมือไปทางเธอ “มานี่สิ”
ซูสือเยว่เม้มปาก แล้วค่อยๆ เดินไปหาเขาด้วยความระวัง
ฉินโม่หานยื่นแขนออกไปลากเธอเข้ามากอด
ชายหนุ่มใช้มือใหญ่นั้นนวดลงบนหัวเธอของเธอเบาๆ “โดนตรงไหน? ”
ท่าทีและน้ำเสียงที่อ่อนโยนของเขา ทำให้ซูสือเยว่รู้สึกเจ็บตรงที่กระแทกมากขึ้นทันที
เธอพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ตรงนี้”
มือใหญ่ของเขาถูกมือของเธอจับเอาไว้ หยุดตรงที่ท้ายทอย แล้วก็นวดเบาๆ “ดีขึ้นไหม? ”
“อืม!”
ซูสือเยว่หลับตาลง ดื่มด่ำไปกับการดูแลของเขา
ทันใดนั้น เธอเหมือนกับนึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงถามเขา “กระแทกฉันเจ็บขนาดนี้ เมื่อกี้ฉันกระแทกโดนอะไรเหรอ? ”
ชายหนุ่มยังคงนวดหัวต่อ “หัวฉันเอง”
ซูสือเยว่：“……”
เธอหันมาดูเขา “นายไม่เจ็บเหรอ? ”
ชายหนุ่มจับหัวของเธอหันกลับไป แล้วนวดท้ายทอยต่อ “ไม่เจ็บ”
“นายโกหก จะไม่เจ็บได้ยังไง? ”
“อืม งั้นก็เจ็บ”
“อย่างงั้นให้ฉันนวดให้นายบ้าง อย่าเอาแต่นวดให้ฉันเลย”
“ไม่ต้อง”
เสียงของชายหนุ่มเรียบนิ่ง “ฉันค่อนข้างฉลาด”
“ส่วนเธอ โง่มาแต่ไหนแต่ไร”
“ถ้าหากกระแทกแล้วโง่ลงกว่าเดิมจะทำยังไง”
ซูสือเยว่：“……”
ผู้ชายคนนี้ ทั้งๆ ที่เป็นห่วงเธอ แต่ก็หาเรื่องให้เธอโมโหอยู่เรื่อย!
ในขณะที่เธอใกล้จะโมโห ไฟทุกดวงในห้องก็ดับลง
เครื่องฉายโปรเจคเตอร์ฉายคลิปลงบนกำแพง
ในคลิปเป็นงานแถลงข่าวงานหนึ่ง
ชายหนุ่มรูปงามนั่งอยู่ตรงที่ประธาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ซูสือเยว่เป็นภรรยาของผม”
“วิดีโอที่ทุกคนได้เห็นในวันนี้ เป็นผมที่เต็มใจไปเป็นนักแสดงแทนในฉากจูบเอง”
“ผมคนนี้ ขี้หวงมาก และยอมให้นักแสดงชายมาจูบภรรยาของผมไม่ได้”
“ผมเห็นในโลกออนไลน์พูดกันมากมาย ว่าเธอจูบได้ไม่ดี”
“ผมในฐานะที่เป็นผู้ได้สัมผัสการจูบของเธอหนึ่งเดียวนั้น ผมสามารถบอกทุกคนได้ว่า เธอจูบได้ดีมาก”
“แต่ว่า นอกจากผมแล้ว ใครหน้าไหนก็ไม่มีโชคได้สัมผัสรอยจูบนี้ แม้แต่เป็นการแสดง ก็ไม่ได้”
ชายหนุ่มมองที่กล้องอย่างจริงจัง “ดังนั้น ผมฉินโม่หานขอประกาศใน ณ ที่นี้ ว่าภรรยาของผมจะไม่ถ่ายฉากจูบกับนักแสดงชาย ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่มีความสามารถ แต่เป็นเพราะว่าสามีของเธอคุมเข้ม”
“แต่ว่า”
เขาพูดจบ ก็มีนักข่าวชายหนุ่มคนหนึ่งยืนออกมา “คุณฉิน คุณไม่คิดว่าการที่คุณทำแบบนี้ จะกระทบต่อความก้าวหน้าในอาชีพของเธอเหรอครับ? ”
ฉินโม่หานสายตาแน่วแน่ “ผมคิดว่าไม่นะครับ”
“แน่นอน ถ้าหากมีผลกระทบ ผมก็จัดการแทนเธอได้”
พูดจบ ชายหนุ่มมองนักข่าวด้วยสายตาเย็นชา แววตานั้นดูน่ากลัวมาก “มีปัญหาอะไรไหม? ”
