สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 19 คุณไปล่วงเกินใครมากันแน่

บทที่ 19 คุณไปล่วงเกินใครมากันแน่

“ทำไมกันคะ?”

ซูสือเยว่งงสับสนไปหมด “ฉันมีตรงไหนที่ทำไม่ดีเหรอคะ?”

ผู้กำกับหงุดหงิดมองเธอ “มีตรงไหนอะไรทำไมกัน? มีคนเบื้องบนสั่งประหารลงมา ไม่อนุญาตให้ใครใช้คุณเป็นสตั้นหญิงแสดงแทนอีก”

“ถ้าจะมีเวลามาถามฉัน เอาเวลาไปคิดทบทวนไม่ดีกว่าเหรอ ว่าคุณไปล่วงเกินใครมากันแน่!”

พูดจบ ผู้กำกับมอง ซูสือเยว่อย่างเข้มงวดหวังว่าจะได้ดี “หลังจากวันนี้เป็นต้นไป คุณไปทำเป็นนักแสดงแทนละกัน ถึงแม้ว่าจะหาเงินได้น้อย แต่ก็ถือว่ามีเวลาว่าง”

“คุณเองก็ลองคิดดูดีๆละกัน ว่าคุณไปล่วงเกินใครมากันแน่!”

ใบหน้าของซูสือเยว่เต็มไปความเศร้าสลดกลับไปที่หลังเวที

ฟู๋เชียนเชียนปลอบใจเธอ “จริงๆแล้วเป็นนักแสดงก็ดีเหมือนกันนะ”

นักแสดงแทน ตอนที่ถ่ายทำนั้น ก็จะเป็นตัวแทนเบื้องหลังของนักแสดง

แสงแดดร้อนแผดเผา

ซูสือเยว่ยืนอยู่กลางแดดร้อน ตากแดดจนร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ

เธอยืนเป็นเหมือนเสาเข็มไม้ไป ก็ใช้สมองคิดไปด้วย ว่าทั้งหมดนี่ใครกันที่เป็นคนทำกับเธอแบบนี้?

เซี่ยงหวั่นฉิงหรือเฉิงเซวียน?

……

ภายในสำนักงานอาคาร ฉินซื่อกรุ๊ปฉินหนานเซิงซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาอย่างภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก “ลุงเล็ก เรื่องดูแลอาสะใภ้เล็กนั้น ให้ผมเป็นคนไปทำ ถือว่าถูกคนแล้ว!”

“ฉันช่วยเหลืออาสะใภ้เล็กอย่างลับๆเรียบร้อยแล้ว คุณวางใจได้ วันนี้เธอกลับบ้าน ร่างกายจะไม่มีรอยแผลใหม่อย่างแน่นอน!”

ชายที่นั่งอยู่ที่ที่นั่งหลักนั้นตรวจสอบเอกสารที่อยู่ในมือไป ขมวดคิ้วไป “ซูโม่ คุณคุ้นไหม?”

“เคยเจอ”

ฉินหนานเซิงนั่งไขว่ห้างดื่มชาไปยิ้มเบาๆไป “หน้าตาไม่ดีพอแถมยังอยากยั่วยวนฉันอีก ให้ผมมองทะลุปรุโปร่ง จากนั้นก็มานัดผม ผมไม่สนใจเธอ”

“นัดเธอมา”

ฉินโม่หานเปิดเอกสารสัญญาอย่างเรียบเฉย “บอกเธอไป ตระกูลฉินจะตัดเงินทุนของตระกูลซูเหลือครึ่งหนึ่ง”

“แล้วบอกเธออีกว่า ซูสือเยว่ตอนนี้เป็นคนของตระกูลฉิน เรื่องแมื่อวาน เห็นแก่พวกเขาที่มีฐานะเป็นครอบครัวของซูสือเยว่ ฉันจึงทำแค่ลดยอดเงินความร่วมมือเท่านั้น”

“ถ้าหากมีคราวหน้า”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น แววตาเยือกเย็นไม่มีสิ่งใดเปรียบได้ “โลกใบนี้ จะไม่มี ซูซื่อกรุ๊ปอีกต่อไป”

ฉินหนานเซิงงุนงง “ลุงเล็ก ตระกูลซูทำกับอาสะใภ้เล็กขนาดนี้ คุณจะปล่อยพวกเขาไปอย่างงั้นเหรอ?”

ฉินโม่หานหยิบถ้วยชาขึ้นมาอย่างสง่างาม ค่อยๆจิบเข้าไป “แน่นอน”

แต่ว่า เขาอาจจะปล่อยครอบครัวซู แต่คนอื่น ก็ไม่แน่

……

ตอนเย็น ซูสือเยว่เพิ่งจะเลิกงาน ได้รับโทรศัพท์จากซิงหยุน

“ผมกับซิงเฉินอยู่ร้านอาหารใกล้ๆสตูดิโอ”

“เชิญคุณมาทานข้าว”

ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว “พวกเธอเชิญฉันทานข้าว?”

“ถูกต้อง”

น้ำเสียงของซิงหยุนนั้นยังคงสุขุมเหมือนผู้ใหญ่ “รีบมาเถอะ”

วางโทรศัพท์ ซูสือเยว่ลากร่างกายที่เหนื่อยล้า ไปร้านอาหารที่ซิงหยุนบอกนั้น

ทันทีที่มาถึงหน้าประตูร้านอาหาร ก็มีรถซีดานสีแดงที่คุ้นตาคันหนึ่งมาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ

รถคันนี้ ซูสือเยว่คุ้นกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

นี่เป็นรถส่วนตัวของซูโม่

หลายปีมานี้ ซูโม่ทำงานในซูซื่อกรุ๊ปได้อย่างดีเลิศ ซูจิ่นเฉิงให้รางวัลกับเธอ ซื้อรถคันนี้ให้กับเธอในราคาที่สูงเป็นพิเศษ

รถจอด ซูโม่ที่แต่งกายหรูหราแต่งหน้าจัดลงมาจากรถ

“โอ้ พี่สาว คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ลงรถมา เธอก็พบเข้ากับซูสือเยว่

ริมฝีปากของผู้หญิงนั้นยิ้มเยาะอย่างเหน็บแนม “ฉันจำได้ว่าที่นี่ค่าอาหารบริการไม่ถูกนะ”

“พี่สาว เงินไม่เท่าไหร่ที่คุณเป็นนักแสดงแทน คงจะใช้บริการไม่ไหวหรอกนะ”

ซูสือเยว่มองเธออย่างเย็นชา หมุนตัวออกมา

เธอยังต้องตามหาซิงหยุน ไม่อยากจะพัวพันกับซูโม่

แต่ซูโม่นั้นจะยอมทิ้งโอกาสที่ดีที่จะทำให้ซูสือเยว่อับอายไปได้อย่างไร?

เธอมาดึงซูสือเยว่เอาไว้ “พี่สาว คุณอย่ารีบเดินแบบนี้ซิ”

เมื่อวานเรื่องของประธานหวางนั้นทำให้วุ่นวายกันไปหมด ฉินหนานเซิงก็มาคุกคามเธอ ในใจของซูโม่เริ่มแรกเดิมทีอดกลั้นเปลวไฟที่เดือดดาลเอาไว้

สุดท้ายซูสือเยว่ก็มาส่งถึงที่ด้วยตัวเอง!

“พี่สาว คุณดูรีบร้อนนะ……”

ซูโม่เลิกคิ้ว หัวเราะออกมา “นี่นัดผู้ชายคนไหนเอาไว้ละ?”

“ยังไงกัน เมื่อวานประธานหวางไม่ได้ทำให้พี่สาวพอใจเหรอ?”

คำพูดของเธอ ทำให้เลือดในกายของซูสือเยว่เริ่มไหลย้อนกลับ

หมุนตัวกลับ เธอมองจ้องไปที่ใบหน้าของซูโม่ “เมื่อวานประธานหวางคนนั้น เกี่ยวข้องกับคุณ?”

เรื่องของเมื่อวาน เธอคิดไม่ออกมาตลอด ว่าทำไมประธานหวางถึงรู้ว่าเธอจะไปสลัมใกล้ๆ?

แต่ถ้าประธานหวางนั้นสมคบคิดกับซูโม่ ทั้งหมดก็มีเหตุผลแล้ว

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบ?”

ซูโม่หัวเราะอย่างเย็นชา ใบหน้าไม่มีความละอายใจแม้แต่น้อยที่ถูกเปิดเผยการกระทำเรื่องผิดมโนธรรมออกมา แต่กลับภูมิใจเป็นอย่างมาก “พี่สาว จะพูดก็ต้องพูดถึงหลักฐานด้วย”

“คุณมีหลักฐานว่าฉันกับประธานหวางคนนั้นเกี่ยวข้องกันหรือเปล่า?”

โรงแรมซิงฮั่นการตรวจตราทั้งหมดของเมื่อวานถูกเธอส่งคนไปรื้อทำลายเรียบร้อยแล้ว ถึงซูสือเยว่คิดที่จะหลักฐาน ก็ไม่มีทางหาอะไรเจอแน่นอน!

ยิ่งเธอพูดแบบนี้ ซูสือเยว่ก็ยิ่งเข้าใจได้อย่างชัดเจน เรื่องของประธานหวาง ต้องเกี่ยวข้องกับซูโม่แน่ๆ

“คุณอย่าให้ฉันหาหลักฐานเจอว่าคุณกับประธานหวางสมคบคิดกันเจอน่าจะดีที่สุด!”

มองเธออย่างเอาเรื่อง ซูสือเยว่หมุนตัวเข้าประตูไป

ซูโม่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจอยู่ด้านหลังเธอ “ถ้าคุณสามารถหาเจอได้ ก็คงเจอไปนานแล้ว!”

“ชัดเจนว่าเมื่อวานคุณเป็นฝ่ายที่นัดประธานหวาง”

“วันนี้คุณมาถึงที่นี่ ต้องการนัดผู้ชายคนไหนมาพบละ?”

“ซูสือเยว่ คุณนี่มันช่างดอกทองจริงๆ~”

ร่างกายที่กำลังเตรียมตัวที่จะเข้าประตูไปของซูสือเยว่นั้นค่อยๆหยุดชะงัก “ถ้าพูดถึงเรื่องดอกทอง ใครจะสามารถเทียบเคียงได้กับคุณละ คุณหนูใหญ่สกุลซู?”

ชีวิตส่วนตัวของซูโม่นั้งเป็นยังไง คนอื่นไม่รู้ แต่ว่าซูสือเยว่นั้นรู้ดีกว่าใคร

ผู้หญิงคนนี้สามารถอยู่ในเวทีธุรกิจได้อย่างราบรื่นได้ ทั้งหมดนั้นได้รับประโยชน์จากศิลปะบนเตียงของเธอ

“คุณอย่ามาพูดเหลวไหล”

ซูโม่ลูบแหวนเพชรบนมือของตัวเอง “ฉันตอนนี้ กำลังคบอยู่กับคุณเฉินที่รวยที่สุดในปัจจุบันและอนาคตของเมืองหรง”

“คุณเฉินของฉัน ทั้งหล่อทั้งรวย จริงใจกับฉันด้วยใจจริง วันนี้มอบหมายให้คนเอาแหวนเพชรสิบกะรัตมาให้ฉัน…….”

ขณะที่พูดไป เธอก็ยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ “ฉันหาคู่รักทางอินเทอร์เน็ตแบบสุ่ม ทั้งหมดก็ยังมีอิทธิพลกว่าท่านชายฉินที่คุณแต่งด้วยเป็นร้อยเท่าพันเท่า”

“ซูสือเยว่ คุณโกรธหรือเปล่า?”

ซูสือเยว่พูดเย็นชาไม่พอใจ ขนาดถึงกลับขี้เกียจหันกลับไปมอง “หวังว่าตอนที่คุณเฉินพบคุณ จะไม่อ้วกออกมา”

พูดจบ เธอผลักประตูเข้าไปในร้านอาหาร

“กินองุ่นไม่ถึง แล้วเที่ยวพูดว่าองุ่นนั้นเปรี้ยว……”

เข้าไปในร้านอาหาร ซูสือเยว่ที่อยู่ชั้นหนึ่งหาโดยรอบก็หาซิงหยุนและซิงเฉินไม่เจอ เลยตรงขึ้นไปชั้นสอง

“หม่ามี๊”

ที่มุมห้องชั้นสอง ซิงหยุนกวักมือเรียกเธอ

หญิงสาวเดินไปนั่งลง “ทำไมมีเพียงแค่เราคนเดียว? ซิงเฉินละ?”

“ฟู่”

ซิงหยุนยกมือขึ้นมายื่นน้ำส้มแก้วหนึ่งให้เธอ “ซิงเฉินไปเตรียมตัวแล้ว”

“เขาอยากเจอเพื่อนทางอินเทอร์เน็ต”

ซูสือเยว่: “!!!”

เพื่อนทางอินเทอร์เน็ต?

น้ำส้มในปากของเธอเกือบจะพุ่งออกมา

สักพัก เธอมีความกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมองไปที่ซิงหยุน“เขายังเด็กขนาดนี้ ก็เรียนที่จะพบเพื่อนทางอินเทอร์เน็ตจากคนอื่นแล้ว”

ซิงหยุนยักไหล่เป็นผู้มีประสบการณ์ “เด็กมัวแต่ห่วงเล่นนะ”

ซูสือเยว่อึ้งจนพูดไม่ออก

“เธอเองก็แก่กว่าเขาแค่ห้านาทีเท่านั้นเองนะ”

ซิงหยุนยกน้ำผลไม้ขึ้นมาจิบหนึ่งคำ มองไปทางประตู “เพื่อนหญิงทางอินเทอร์เน็ตของซิงเฉินมาแล้ว”

ซูสือเยว่หันไปมองอย่างไม่รู้ตัว——

ซูโม่!?