ซูสือเยว่รู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย
เธอมองหานหยุนอย่างไร้ทางสู้ “คุณหมอหาน……”
เธอกดน้ำเสียงให้ต่ำลง หญิงสาวสูดหายใจเข้าเต็มปอด “ถ้าคุณต้องการเงิน รอออกไปแล้ว สามีฉันต้องให้คุณเยอะมากแน่นอน”
“คุณไม่จำเป็น……”
หานหยุนมองเธอขึ้นลงนิ่งๆ แล้วหัวเราะออกมา
“ซูสือเยว่ คุณคิดว่าผมมาถึงขนาดนี้ ยังต้องการเงินอยู่ไหม?”
พูดจบ เขาก็เริ่มเตรียมยา
เข็มเรียวเล็กถูกสอดเข้าไปในขวดเล็ก แล้วถูกฉีดเข้าไปในขวดเล็กอีกขวด : “คุณอาจจะไม่ค่อยเข้าใจตระกูลเจี่ยนที่มีอำนาจทางเศษฐกิจและการเมืองในทวีปยุโรปนี้เท่าไหร่”
“ตระกูลเจี่ยน ทำธุรกิจทั้งขาวและดำ เป็นเสือตัวใหญ่ในทวีปยุโรปที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง”
“ตระกูลเจี่ยนมีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง ไม่ง่ายเลยที่จะยั่วยุพวกเขา แต่มีหลายคนที่โลภในทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยน และเป็นศัตรูของตระกูลเจี่ยน”
“เมื่อยี่สิบสามปีก่อน คนที่มีอำนาจปกครองตระกูลเจี่ยนเจี่ยนหมิงจงเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ภรรยาเขาที่ตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแอบหนีไปเมืองที่ไม่มีผู้คนรู้จักเพื่อคลิดลูก”
“หลังจากที่เจี่ยนหมิงจงเสียชีวิต ตระกูลเจี่ยนพลิกกลับหัวเป็นหางในทันที ภายในบ้าน ญาติๆต่างพากันแย่งชิงอำนาจและทรัพย์สมบัติ ส่วนนอกบ้าน พวกที่ต้องการของของตระกูลเจี่ยนก็เริ่มจับตาจ้องมอง”
“และต่อจากนั้น หลังจากที่เด็กโดนลักพาตัวไป หลิวหรูเยียนก็ต้องกลับตระกูลเจี่ยนอย่างช่วยไม่ได้”
“หลิวหรูเยียนเป็นคนเก่งคนหนึ่ง”
“หลังจากที่กลับตระกูลเจี่ยน ท่านเป็นคนแรกที่ยืนออกมา เพื่อต่อสู้กับพวกญาติๆที่จะมาแย่งชิงอำนาจตระกูลเจี่ยน ท่านส่งพวกเขาลงหลุมด้วยปืนพกจากน้ำมือของท่าน”
“จากเหตุการณืนี้ หลิวหรูเยียนได้มีชื่อเสียงในตระกูลเจี่ยน ท่านเลยกลายเป็นผู้นำคนใหม่ของตระกูลเจี่ยน”
“จากนั้นเธอก็จัดการกับคนอื่นๆใน ในขณะที่แอบส่งคนให้ไปตามหาลูกสาวของท่านด้วย”
“จนทุกวันนี้ผ่านไปยี่สิบสามปีแล้ว……”
ซูสือเยว่ที่ฟังเรื่องราวพวกนี้จากหานหยุน เหมือนจะคิดอะไรออก “คุณจะบอกว่าหลิวหรูเยียนคนนี้……คือแม่ของฉัน?”
“คุณคิดว่ายังไงหล่ะ?”
หานหยุนหัวเราะ “แต่ว่า ในอดีตตระกูลเจี่ยนมักจะปิดหูปิดตาเรื่องใหญ่ อย่างการตามหาตัวคุณหนูใหญ่มาตลอด”
“เพราะพวกเขารุสึกว่ายังไงแล้วผู้นำตระกูลก็ยังสาวอยู่ มีหลายๆเรื่องที่ค่อยๆจัดการเอาทีหลังก็ได้”
“มีหลายคนที่มองโลกในแง่ลบเรื่องที่ตามหาคุณหนูใหญ่นั้น พวกเขารู้สึกว่าคุณหนูใหญ่ไม่น่าจะโดนบอดี้การ์ดลักพาตัวไปหรอก น่าจะเสียชีวิตไปแล้ว”
ซูสือเยว่เลิกคิ้วขึ้น
จากที่พวกผู้ดูแลบ้านลักพาตัวเธอกลับมา แล้วรีบร้อนจะให้เธอลบความทรงจำออกนั้น พวกเขาเหมือนกระวนกระวายมาก
ไม่เหมือนที่หานหยุนบอกว่า พวกเขาหลับหูหลับตาข้างหนึ่ง
ราวกับว่าหานหยุนจะมองท่าทางที่สงสัยของซูสือเยว่ เขายักไหล่ “ผมบอกแล้ว นั่นมันเมื่อก่อน”
“แต่ตอนนี้ตระกูลเจี่ยนตื่นตระหนกกันอย่างมาก”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจ
“ตระกูลเจี่ยนในตอนนี้ กำลังเจอกับวิกฤตที่ไม่เคยเจอ”
ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าลึกๆ “เมื่อครึ่งเดือนก่อน ผู้นำตระกูลเจี่ยนหลิวหรูเยียนโดนคนวางยา กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา”
ทันใดนั้น ซูสือเยว่ได้เงยหน้าขึ้น “เจ้าหญิงนิทรา?”
“ใช่”
หานหยุนยังคงผสมยาในมือของเขาต่อ “หลังจากที่หลิวหรูเยียนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา กลุ่มตระกูลเจี่ยนก็ไม่มีคนปกครอง ธุรกิจในยุโรป มากกว่าครึ่งที่โดนผู้มีอำนาจลำดับสองในยุโรปอย่างLYกรุ๊ปแย่งไป”
“LYกรุ๊ปจ้องตระกูลเจี่ยนมานานมากแล้ว พวกเขาไม่สามารถเป็นผู้มีอำนาจอันดับหนึ่งในทวีปยุโรปได้ ก็เลยจ้องจะสู้กับตระกูลเจี่ยนบางคนก็บอกว่า ที่หลิวหรูเยียนโดนวางยา น่าจะเกี่ยวข้องกับLYกรุ๊ป”
“ตอนนี้ตระกูลเจี่ยนไม่มีไพ่ใบไหนที่จะสามารถล้มLYกรุ๊ปได้ สิ่งเดียวที่พอจะหวังได้ คือการแต่งงานปรองดองกัน”
“แล้วการที่จะแต่งงานปรองดองกันนั้น จำเป็นต้องให้คุณหนูใหญ่ตระกูลเจี่ยนกลับมาสู่ตำแหน่งเดิม”
ซูสือเยว่ถอนหายใจ
เพราะฉะนั้น ตระกูลเจี่ยนเสียแรงมากขนาดนี้ พาตัวเธอมาจากในประเทศ มัดตัวเธอเอาไว้ แล้วยังจะลบความทรงจำของเธออีก ก็เพื่อที่จะ……ให้เธอแต่งงาน?
“แต่ว่าฉันแต่งงานแล้ว!”
“ไม่มีใครแคร์”
หานหยุนเกี่ยวยิ้มหัวเราะ ถือเข็มฉีดยา แล้วเดินก้าวเท้ามายังซูสือเยว่
หญิงสาวตื่นตูมเป็นอย่างมาก!
เธอหลบถอยหลังอย่างธรรมชาติ แต่ว่ายังไงก็หลบไม่พ้น!
สุดท้าย ในวินาทีที่หานหยุนแทงเข็มลงบนแขนของเธอนั้น เธอก็เงยหน้ามองเขาอย่างทันที “คุณพูดเรื่องพวกนี้กับฉันจะไปมีประโยชน์อะไร?”
“หลังคุณฉีดยาเข็มนี้ ฉันก็จะลืมมันไปหมดไม่ใช่หรือไง?”
หานหยุนมองเธอพร้อมยิ้มแห้งๆ “ผมรู้สึกว่าก่อนหน้านี้ที่ฉินโม่หานบอกว่าคุณโง่ เป็นเรื่องผิดนะ”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว กำลังจะอ้าปากพูดต่อ แต่ภาพตรงหน้ากลับมืดลงในทันที
เธอได้ฝันเรื่องที่ยาวมาก
ในความฝัน เธอถูกมัดตัวอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลจิตเวช เธอได้รับยากล่อมประสาทครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอก็พยายามขัดขืนทุกครั้ง
เธอได้แต่กรีดร้องเหมือนคนบ้า กรีดร้อง—
“ฉันจะเอาลูกของฉัน!”
“ฉันจะเอาลูก!”
“ลูกของฉันยังมีชีวิต!”
คนในโรงพยาบาลตักเตือนเธอด้วยการข่มขู่ “ไม่ต้องหาลูกของคุณแล้ว ชาตินี้พวกเขาไม่มีทางนับถือคุณหรอก!”
“คุณก็แค่อุ้มท้องเฉยๆ คุณคิดหรอว่าเขาจะแต่งงาน แล้วก็จริงจังกับคุณจริงๆหน่ะ!”
“คุณหมอหลิว เขาเอาแต่บ้าแบบนี้อยู่ตลอดเวลา พวกเราไม่มีวิธีไหนมารับมือแล้วค่ะ ใช้วิธีเด็ดขาดเลยไหมคะ”
“ให้เธอลืมเรื่องราวทั้งหมดนี้”
ซูสือเยว่เบิกตากว้าง กรีดร้องที่โดนฉีดของเหลวที่ไม่รู้จัก
ของเหลวนั้น กับของเหลวที่หานหยุนฉีดให้เธอ คือชนิดเดียวกัน
ความทรงจำเลื่อนไปด้านหน้าอีกครั้ง
เจี่ยนเฉิงช่วยพยายามช่วยเธอให้ออกจากกองไฟ
“ตอนนั้นฉันไม่ควรช่วยเธอ ตอนนี้แย่แล้วไง สร้างหายนะให้ตัวเองชัดๆ”
เจี่ยนเฉิงที่อุ้มร่างผอมบางละไม่ได้สติของเธอ แล้วถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “พวกมันบอกว่า ให้ฉันบีบคอเธอตายไปเลย ฉันจะไปกล้าลงมือได้ยังไง……”
“แต่ฉันไม่คิดว่า ฉันต้องทำขนาดนี้ เพื่อยัยเด็กนี่!”
“เธอไม่ต้องไปสร้างหายนะที่ไหนอีกแล้ว! ฝั่งนู้นเขาเริ่มจะสืบจามได้แล้ว”
“ไม่มีวิธีอื่นแล้ว คงตัวเอาตัวเธอไปซ่อนในโรงพยาบาลจิตเวชสักพักแล้วแหละ”
“ถึงตระกูลเจี่ยนจะเก่งขนาดไหน ก็คงคาดไม่ถึงว่าต้องไปตามหาในโรงพยาบาลจิตเวชหรอก”
ซูสือเยว่หลับตาลง ฟังคำพูดพวกนี้ของเขา มุมปากของเธอยกยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
เวลาถูกกรอถอยหลังอีกครั้ง
กลับไปยังกองไฟนั้น
ฉินหลิงยี่ในชุดสูทและรองเท้าหนังยิ้มและยืนอยู่ตรงหน้าเธอ “เธอพาเด็กๆไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวน้องฉันก็รีบมาหาเธอแล้ว”
“ไม่ต้องพูดคำว่าขอบคุณกับฉันหรอก ในฐานะคนตระกูลฉินฉันก็ไม่อยากเห็นเธอโดนแยกออกจากลูกเป็นธรรมดา แล้วก็ไม่อยากให้เธอทนทุกข์ด้วย”
“ฉันสั่งสอนพวกเขาแล้วนะ คนพวกนั้นที่โกหกเธอ ต้องชดใช้ให้เธอ”
“ขอบคุณค่ะ”
ซูสือเยว่มองลูกน้อยในอ้อมกอดด้วยสายตาละโมบโลภมาก แล้วพูดขอบคุณฉินหลิงยี่อย่างตั้งใจ
ต่อจากนั้น ท้องฟ้าก็มืดลง
เธอสำลักควันจากไฟจนตื่น
ควันหนาทึบลอยไปมา
ปฏิกิริยาแรกของเธอ คือเอาทิชชู่เปียกปิดหน้าเด็กเอาไว้
ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามา
หน้าตาของเขาหล่อเหลา โดดเด่น ไม่เหมือนคนทั่วไป
“ฉันคือพ่อของเด็ก!”
ชายหนุ่มดึงเธอขึ้นมาทันที “ฉันจะพาพวกเธอออกไป!”
ซูสือเยว่มองเด็กๆที่ผอมบาง “นายพาพวกเขาออกไปก่อนเถอะ!”
“โอเค เธอรอฉันกลับมานะ!”
พอพูดประโยคนี้จบ ชายหนุ่มก็อุ้มเด็กสองคน แล้วหายเข้าไปในกองเพลิง
ไฟลุกแรงมากขึ้น
เธอยังคงรออยู่กางกองไฟ แต่ก็ไม่เห็นท่าทีว่าเขาจะกลับมาเสียที
ไฟที่ไหม้ได้กลืนกินทุกสิ่งของเธอไป เปลวไฟเข้าใกล้หน้าเธอ จนทำให้เธอหายใจไม่ออก
ภายใต้สถานการณ์ที่ยากลำบากนั้น ซูสือเยว่ลืมตาขึ้นในทันที
ภาพตรงหน้า ยังคงเป็นวิลล่าตระกูลเจี่ยน
เธอฝันไปหนึ่งต่น
“ดูท่าแล้วคงจำได้แล้วสินะ”
หานหยุนที่นั่งอยู่บนโซฟาด้านข้าง ขาคู่งามของเขาไขว้กันอย่างสง่างาม สายตานิ่ง “รู้สึกยังไงบ้าง?”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วใช้สายตาหวาดระแวงมองเขา “คุณคือใคร?”
