ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วก็มองดูหญิงสาวที่ชื่อหยุนโต่วที่กำลังอยู่กลางวงล้อมอีกครั้งอย่างละเอียด
เธอมีดวงตากลมโตที่สวยงาม ผิวขาวสะอาดและดูสวย
เป็นประเภทที่ทำให้ผู้ชายคิดว่าเธอน่ารักในพริบตา
และแล้ว เธอจึงหันหน้าไป และเหลือบมองตัวเองที่สะท้อนอยู่ที่ประตูกระจก
วันนี้เธอเร่งรีบ ซูสือเยว่สวมใส่แค่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนเท่านั้น เธอดูเรียบง่ายเป็นอย่างมาก เมื่อเทียบกับหยุนโต่วที่สวมใส่ชุดเดรสสีขาวแล้วนั้น เธอไม่ได้มีความเป็นผู้หญิงเลย
สือเยว่รู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย
ตอนที่เธอกำลังรู้สึกละอายใจกับตัวเองอยู่นั้น ก็มีคนร่างสูงเดินเข้ามาจากนอกอาคาร
กลุ่มผู้หญิงที่กำลังซุบซิบอยู่รอบๆ หยุนโต่วก็เงียบลงในทันที
คนกลุ่มหนึ่งโค้งคำนับผู้ชายคนนั้นด้วยความเคารพ ：“ประธานกู้！”
กู้ถิงเซิงขมวดคิ้ว แล้วก็พยักหน้านิ่งๆ ตอนที่กำลังจะขึ้นลิฟต์นั้น เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนถือกล่องอาหารกลางวันอยู่เงียบๆ
ชายหนุ่มเลิกคิ้ว
นี่คือภรรยาตัวน้อยของฉินโม่หานี่ความจำเสื่อมรึเปล่า?
เอาข้าวมาให้ฉินโม่หานเหรอ?
เขาคลี่ยิ้ม แล้วก็เดินเข้าไปหาซูสือเยว่ “มาส่งอาหารเหรอ? ”
ซูสือเยว่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนี้ แค่รู้สึกว่าคุ้นตา
หญิงสาวพยักหน้า “อืม”
“แล้วมายืนงงอยู่ตรงนี้ทำไมล่ะ? ”
เขาเห็นสีหน้าที่ดูอึดอัดของซูสือเยว่ “ลืมว่าห้องทำงานเขาอยู่ไหนเหรอ? ”
ซูสือเยว่ชะงักไป ที่จริงเธอก็ไม่กล้าบอกกู้ถิงเซิงหรอกว่าตัวเองมัวแต่ฟังเรื่องซุบซิบของฉินโม่หานจนเหม่อ ก็เลยลืมขึ้นไปชั้นบน
ดังนั้นเธอก็เลยพยักหน้าเงียบๆ “อืม ความจำฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เลยลืมไปแล้ว”
“ที่แท้การที่คนเราความจำเสื่อมนี่จะทำให้ความจำไม่ดีด้วยสินะ”
ชายหนุ่มหัวเราะออกมา “แต่ว่ามันง่ายนิดเดียว”
พอพูดจบ เขาก็โบกมือ “ไป๋หยุนโต่ว มานี่!”
ไป๋หยุนโต่วที่กำลังอยู่ท่ามกลางกลุ่มผู้หญิงพวกนั้นก็ชะงักไป หลังจากนั้นก็ยิ้มตาหยีพร้อมกับเดินเข้ามา น้ำเสียงอ่อนโยนน่าฟัง “ประธานกู้ เรียกฉันเหรอคะ? ”
“อืม”
กู้ถิงเซิงชี้ไปที่ซูสือเยว่ “เธอมาหาฉินโม่หาน ไม่รู้ว่าห้องทำงานของฉินโม่หานอยู่ที่ไหน พาเธอไปหน่อย”
ไป๋หยุนโต่วเงยหน้าขึ้นมองซูสือเยว่ หลังจากนั้นก็ยิ้มพร้อมกับพยักหน้า “ได้ค่ะ ฉันก็กำลังจะขึ้นไปหาคุณฉินพอดีเลย”
พอพูดจบ เธอก็ยิ่นมือออกมาอย่างสนิทสนม อยากจะถือกล่องเก็บความร้อนไปจากซูสือเยว่
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วก็หลบหลีกเบาๆ “ฉันถือไปเองก็ได้ค่ะ”
การที่ถูกเธอพูดจาเย็นชาใส่ แต่ไป๋หยุนโต่วก็ไม่ถือสา
เธอหัวเราะเบาๆ แล้วก็เดินนำทางไป “คุณผู้หญิงคะ เชิญตามฉันมาได้เลยค่ะ”
ซูสือเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็เดินตามเธอขึ้นไป
กู้ถิงเซิงยืนอยู่ที่เดิม แล้วก็มองดูแผ่นหลังของผู้หญิงทั้งสองคนที่เดินจากไปเงียบๆ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ
เมื่อก่อนเขารู้สึกว่าไป๋หยุนโต่วในบริษัทถือว่าสวยแล้ว
แต่ว่าตอนนี้มาดูอีกที ไป๋หยุนโต่วยังห่างชั้นกับภรรยาตัวน้อยของฉินโม่หานอีกมาก
ต่อให้ใส่ชุดเดรส ก็ยังดูดีไม่เท่าเธอที่ใส่เพียงแค่กางเกงยีนกับเสื้อยืด
ฉินโม่หานเจอขุมทรัพย์จริงๆ
……
ตอนที่ไป๋หยุนโต่วพาซูสือเยว่ขึ้นลิฟต์ไปนั้น พวกผู้หญิงที่อยู่กับไป๋หยุนโต่วเมื่อกี้ก็อัดตามกันมาเหมือนกัน
พื้นที่แคบของลิฟต์เกือบเต็มแล้ว
“หยุนโต่ว ประธานกู้เรียกเธอไปทำไมเหรอ? ”
ไป๋หยุนโต่วมองซูสือเยว่อย่างสงบ แล้วก็หัวเราะเบาๆ “คุณผู้หญิงท่านนี้มาหาคุณฉินน่ะ ประธานกู้ก็เลยให้ฉันไปส่ง”
ผู้หญิงพวกนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา
“นี่เธอยังบอกว่าคุณฉินไม่ได้จีบเธออีกเหรอ? ”
“แม้แต่ประธานกู้ยังมองออกเลย!”
“ใช่ ถ้าเกิดว่าเขามองไม่ออกว่าคุณฉินคิดกับเธอยังไง ทำไมประธานกู้ต้องให้เธอทำอะไรแบบนี้ด้วยล่ะ”
แม้แต่มีคนเบาเสียงลงแล้วพูดว่า “ประธานกู้จงใจให้หยุนโต่วไปส่งคุณผู้หญิงคนนี้ไปหาคุณฉิน เพราะกลัวว่าหยุนโต่วจะคิดมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผู้หญิงคนนี้กับคุณฉินใช่ไหม? ”
“น่าจะเป็นเหตุผลนี้แหละ……”
……
ซูสือเยว่ถือกล่องเก็บความร้อนยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์ จ้องมองไปที่ตัวเลขบนลิฟต์อย่างแน่วแน่ แล้วก็เยาะเย้ยอยู่ในใจ
จินตนาการของสาวๆ พวกนี้……ล้นเหลือจริงๆ เลยนะ
เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นให้ไป๋หยุนโต่วนำทางเธอขึ้นมาหาฉินโม่หาน เพราะนึกว่าเธอจำทางไม่ได้
แต่ทำไมในสายตาของผู้หญิงพวกนี้ กลายเป็นหลักฐานทางความสัมพันธ์ระหว่างฉินโม่หานกับไป๋หยุนโต่วไปได้ล่ะ?
ประสาท
“คุณผู้หญิงคะ คุณชื่ออะไรเหรอคะ? ”
ทันใดนั้น ไป๋หยุนโต่วก็หันมามองซูสือเยว่ แล้วก็เอ่ยปากถามอย่างอ่อนโยน
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว “เรียกว่าซูก็ได้ค่ะ”
“คุณซู”
ไป๋หยุนโต่วยิ้มพร้อมกับยื่นมือไปหาซูสือเยว่ “ฉันชื่อไป๋หยุนโต่วค่ะ เป็นเลขาของท่านประธานชวงซิงกรุ๊ป”
พอพูดจบ เธอก็คลี่ยิ้มอย่างสง่างาม “คุณมาส่งอาหารให้คุณฉินโม่หานเหรอคะ? ”
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วก็พยักหน้านิ่งๆ “อืม”
“ถ้ายังงั้นฉันขออนุญาตถามค่ะ คุณเป็น……ญาติของคุณฉินโม่หานเหรอคะ? ”
ญาติ？
ซูสือเยว่ขมวดคิ้วพลางคิด “ก็ถือว่าใช่นะคะ”
ภรรยา ก็ถือว่าเป็นญาติเหมือนกันใช่ไหม?
พอได้ยินคำตอบของเธอ ก็เห็นได้ชัดว่าไป๋หยุนโต่วถอนหายใจเฮือกใหญ่
เธอยิ้มแล้วยื่นมือออกมา แล้วก็ยื่นมือไปจะหยิบกล่องในมือของซูสือเยว่อีกครั้ง “ในเมื่อคุณเอาอาหารมาให้ ให้ฉันเอาไปให้ก็ได้ค่ะ”
“ถ้าเกิดว่าคุณมีธุระอื่นต้องไปจัดการ……”
ซูสือเยว่เหลือบมองเธอด้วยสายตาเย็นชา แล้วก็ยกมือขึ้นเอากล่องหลบ “ฉันไม่ได้มีธุระอื่น”
“แล้วก็ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากคุณไป๋ด้วยค่ะ”
คำพูดของหญิงสาว ทำให้ผู้สนับสนุนของไป๋หยุนโต่วที่อยู่ด้านข้างไม่พอใจทันที
พวกผู้หญิงกลอกตาจนแทบจะถึงฟ้าอยู่แล้ว “ท่าทางอะไรกัน! หยุนโต่วก็แค่อยากจะช่วยเอง!”
“ใช่！”
“คุณซู คุณืคือญาติของคุณฉิน ส่วนหยุนโต่วคือคนที่คุณฉินชอบ ต่อไปพวกคุณอาจจะได้เป็นคนในครอบครัวเดียวกันก็ได้……”
ซูสือเยว่หัวเราะเยาะ แล้วก็หันหน้าไปกวาดตามองผู้หญิงที่กำลังพูดอยู่ “ฉินโม่หานพูดจากปากตัวเองเลย ว่าชอบเธอเหรอ? ”
เพียงประโยคเดียว ก็ทำให้ผู้หญิงคนนั้นหน้าซีดทันที
ไป๋หยุนโต่วก็หน้าซีดเหมือนกัน
เธอกัดริมฝีปาก แล้วก็จ้องเขม็งไปที่ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้ “เธอพูดมั่วอะไรของเธอ!”
“คุณฉินไม่เคยบอกว่าจะจีบฉัน แล้วก็ไม่เคยบอกว่าชอบฉันช่วย!”
“เขาก็แค่เชิญให้ฉันไปเป็นคู่ควงของเขาที่งานเลี้ยงค็อกเทล แถมยังให้ฉันไปเลือกชุดราตรีที่ห้างได้ตามใจ แล้วก็จ่ายเงินให้ฉันเท่านั้นเอง”
“แล้วอีกอย่าง……”
เธอเม้มปาก แล้วก็เหลือบมองซูสือเยว่ หน้าแดง “ก็แค่ดื่มกาแฟด้วยกันตอนที่เขาไม่มีธุระเท่านั้นเอง”
“ระหว่างพวกเรามันไม่มีอะไรเลย พวกเธออย่าพูดจามั่วซั่วนะ!”
คำพูดที่เธอดูเหมือนจะปฏิเสธ ทำให้ผู้หญิงรอบๆ เริ่มเสียงดังอีกครั้ง
“เขาเชิญให้เธอไปเป็นคู่ควง แถมยังจ่ายเงินซื้อชุดราตรีให้เธออีก นี่ไม่ได้เรียกว่าจีบเหรอ? ”
“ทุกวันก็จะดื่มแต่กาแฟที่เธอชงให้ ยังไม่เรียกว่าชอบเธอเหรอ? ”
“หยุนโต่ว เธออย่าดูถูกตัวเองมากเกินไปสิ！”
……
คำพูดขี้อวดของผู้หญิงพวกนี้ ทำให้ซูสือเยว่รู้สึกอึดอัด
หญิงสาวกำหมัดแน่น
เธอเงยหน้าขึ้นมา มองดูตัวเลขบนลิฟต์เปลี่ยนไปเรื่อยๆ
ถ้าเกิดว่าลิฟต์ช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เธอน่าจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ แล้วก็ฟาดยัยไป๋หยุนโต่วนั่นสักที!
ภายนอกทำมาเป็นพูดว่าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉินโม่หาน แต่ว่าทุกประโยคกับพูดให้คนมาสรรเสริญเธอ
วิธีที่เหลี่ยมจัดแบบนี้ คิดว่าเธอฟังไม่ออกเหรอ?
