สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 237 เธออย่าดูถูกตัวเองมากเกินไปหน่อยเลย

ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วก็มองดูหญิงสาวที่ชื่อหยุนโต่วที่กำลังอยู่กลางวงล้อมอีกครั้งอย่างละเอียด

เธอมีดวงตากลมโตที่สวยงาม ผิวขาวสะอาดและดูสวย

เป็นประเภทที่ทำให้ผู้ชายคิดว่าเธอน่ารักในพริบตา

และแล้ว เธอจึงหันหน้าไป และเหลือบมองตัวเองที่สะท้อนอยู่ที่ประตูกระจก

วันนี้เธอเร่งรีบ ซูสือเยว่สวมใส่แค่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนเท่านั้น เธอดูเรียบง่ายเป็นอย่างมาก เมื่อเทียบกับหยุนโต่วที่สวมใส่ชุดเดรสสีขาวแล้วนั้น เธอไม่ได้มีความเป็นผู้หญิงเลย

สือเยว่รู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย

ตอนที่เธอกำลังรู้สึกละอายใจกับตัวเองอยู่นั้น ก็มีคนร่างสูงเดินเข้ามาจากนอกอาคาร

กลุ่มผู้หญิงที่กำลังซุบซิบอยู่รอบๆ หยุนโต่วก็เงียบลงในทันที

คนกลุ่มหนึ่งโค้งคำนับผู้ชายคนนั้นด้วยความเคารพ ：“ประธานกู้！”

กู้ถิงเซิงขมวดคิ้ว แล้วก็พยักหน้านิ่งๆ ตอนที่กำลังจะขึ้นลิฟต์นั้น เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนถือกล่องอาหารกลางวันอยู่เงียบๆ

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว

นี่คือภรรยาตัวน้อยของฉินโม่หานี่ความจำเสื่อมรึเปล่า?

เอาข้าวมาให้ฉินโม่หานเหรอ?

เขาคลี่ยิ้ม แล้วก็เดินเข้าไปหาซูสือเยว่ “มาส่งอาหารเหรอ? ”

ซูสือเยว่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนี้ แค่รู้สึกว่าคุ้นตา

หญิงสาวพยักหน้า “อืม”

“แล้วมายืนงงอยู่ตรงนี้ทำไมล่ะ? ”

เขาเห็นสีหน้าที่ดูอึดอัดของซูสือเยว่ “ลืมว่าห้องทำงานเขาอยู่ไหนเหรอ? ”

ซูสือเยว่ชะงักไป ที่จริงเธอก็ไม่กล้าบอกกู้ถิงเซิงหรอกว่าตัวเองมัวแต่ฟังเรื่องซุบซิบของฉินโม่หานจนเหม่อ ก็เลยลืมขึ้นไปชั้นบน

ดังนั้นเธอก็เลยพยักหน้าเงียบๆ “อืม ความจำฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เลยลืมไปแล้ว”

“ที่แท้การที่คนเราความจำเสื่อมนี่จะทำให้ความจำไม่ดีด้วยสินะ”

ชายหนุ่มหัวเราะออกมา “แต่ว่ามันง่ายนิดเดียว”

พอพูดจบ เขาก็โบกมือ “ไป๋หยุนโต่ว มานี่!”

ไป๋หยุนโต่วที่กำลังอยู่ท่ามกลางกลุ่มผู้หญิงพวกนั้นก็ชะงักไป หลังจากนั้นก็ยิ้มตาหยีพร้อมกับเดินเข้ามา น้ำเสียงอ่อนโยนน่าฟัง “ประธานกู้ เรียกฉันเหรอคะ? ”

“อืม”

กู้ถิงเซิงชี้ไปที่ซูสือเยว่ “เธอมาหาฉินโม่หาน ไม่รู้ว่าห้องทำงานของฉินโม่หานอยู่ที่ไหน พาเธอไปหน่อย”

ไป๋หยุนโต่วเงยหน้าขึ้นมองซูสือเยว่ หลังจากนั้นก็ยิ้มพร้อมกับพยักหน้า “ได้ค่ะ ฉันก็กำลังจะขึ้นไปหาคุณฉินพอดีเลย”

พอพูดจบ เธอก็ยิ่นมือออกมาอย่างสนิทสนม อยากจะถือกล่องเก็บความร้อนไปจากซูสือเยว่

ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วก็หลบหลีกเบาๆ “ฉันถือไปเองก็ได้ค่ะ”

การที่ถูกเธอพูดจาเย็นชาใส่ แต่ไป๋หยุนโต่วก็ไม่ถือสา

เธอหัวเราะเบาๆ แล้วก็เดินนำทางไป “คุณผู้หญิงคะ เชิญตามฉันมาได้เลยค่ะ”

ซูสือเยว่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็เดินตามเธอขึ้นไป

กู้ถิงเซิงยืนอยู่ที่เดิม แล้วก็มองดูแผ่นหลังของผู้หญิงทั้งสองคนที่เดินจากไปเงียบๆ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ

เมื่อก่อนเขารู้สึกว่าไป๋หยุนโต่วในบริษัทถือว่าสวยแล้ว

แต่ว่าตอนนี้มาดูอีกที ไป๋หยุนโต่วยังห่างชั้นกับภรรยาตัวน้อยของฉินโม่หานอีกมาก

ต่อให้ใส่ชุดเดรส ก็ยังดูดีไม่เท่าเธอที่ใส่เพียงแค่กางเกงยีนกับเสื้อยืด

ฉินโม่หานเจอขุมทรัพย์จริงๆ

……

ตอนที่ไป๋หยุนโต่วพาซูสือเยว่ขึ้นลิฟต์ไปนั้น พวกผู้หญิงที่อยู่กับไป๋หยุนโต่วเมื่อกี้ก็อัดตามกันมาเหมือนกัน

พื้นที่แคบของลิฟต์เกือบเต็มแล้ว

“หยุนโต่ว ประธานกู้เรียกเธอไปทำไมเหรอ? ”

ไป๋หยุนโต่วมองซูสือเยว่อย่างสงบ แล้วก็หัวเราะเบาๆ “คุณผู้หญิงท่านนี้มาหาคุณฉินน่ะ ประธานกู้ก็เลยให้ฉันไปส่ง”

ผู้หญิงพวกนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

“นี่เธอยังบอกว่าคุณฉินไม่ได้จีบเธออีกเหรอ? ”

“แม้แต่ประธานกู้ยังมองออกเลย!”

“ใช่ ถ้าเกิดว่าเขามองไม่ออกว่าคุณฉินคิดกับเธอยังไง ทำไมประธานกู้ต้องให้เธอทำอะไรแบบนี้ด้วยล่ะ”

แม้แต่มีคนเบาเสียงลงแล้วพูดว่า “ประธานกู้จงใจให้หยุนโต่วไปส่งคุณผู้หญิงคนนี้ไปหาคุณฉิน เพราะกลัวว่าหยุนโต่วจะคิดมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผู้หญิงคนนี้กับคุณฉินใช่ไหม? ”

“น่าจะเป็นเหตุผลนี้แหละ……”

……

ซูสือเยว่ถือกล่องเก็บความร้อนยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์ จ้องมองไปที่ตัวเลขบนลิฟต์อย่างแน่วแน่ แล้วก็เยาะเย้ยอยู่ในใจ

จินตนาการของสาวๆ พวกนี้……ล้นเหลือจริงๆ เลยนะ

เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นให้ไป๋หยุนโต่วนำทางเธอขึ้นมาหาฉินโม่หาน เพราะนึกว่าเธอจำทางไม่ได้

แต่ทำไมในสายตาของผู้หญิงพวกนี้ กลายเป็นหลักฐานทางความสัมพันธ์ระหว่างฉินโม่หานกับไป๋หยุนโต่วไปได้ล่ะ?

ประสาท

“คุณผู้หญิงคะ คุณชื่ออะไรเหรอคะ? ”

ทันใดนั้น ไป๋หยุนโต่วก็หันมามองซูสือเยว่ แล้วก็เอ่ยปากถามอย่างอ่อนโยน

ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว “เรียกว่าซูก็ได้ค่ะ”

“คุณซู”

ไป๋หยุนโต่วยิ้มพร้อมกับยื่นมือไปหาซูสือเยว่ “ฉันชื่อไป๋หยุนโต่วค่ะ เป็นเลขาของท่านประธานชวงซิงกรุ๊ป”

พอพูดจบ เธอก็คลี่ยิ้มอย่างสง่างาม “คุณมาส่งอาหารให้คุณฉินโม่หานเหรอคะ? ”

ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วก็พยักหน้านิ่งๆ “อืม”

“ถ้ายังงั้นฉันขออนุญาตถามค่ะ คุณเป็น……ญาติของคุณฉินโม่หานเหรอคะ? ”

ญาติ？

ซูสือเยว่ขมวดคิ้วพลางคิด “ก็ถือว่าใช่นะคะ”

ภรรยา ก็ถือว่าเป็นญาติเหมือนกันใช่ไหม?

พอได้ยินคำตอบของเธอ ก็เห็นได้ชัดว่าไป๋หยุนโต่วถอนหายใจเฮือกใหญ่

เธอยิ้มแล้วยื่นมือออกมา แล้วก็ยื่นมือไปจะหยิบกล่องในมือของซูสือเยว่อีกครั้ง “ในเมื่อคุณเอาอาหารมาให้ ให้ฉันเอาไปให้ก็ได้ค่ะ”

“ถ้าเกิดว่าคุณมีธุระอื่นต้องไปจัดการ……”

ซูสือเยว่เหลือบมองเธอด้วยสายตาเย็นชา แล้วก็ยกมือขึ้นเอากล่องหลบ “ฉันไม่ได้มีธุระอื่น”

“แล้วก็ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากคุณไป๋ด้วยค่ะ”

คำพูดของหญิงสาว ทำให้ผู้สนับสนุนของไป๋หยุนโต่วที่อยู่ด้านข้างไม่พอใจทันที

พวกผู้หญิงกลอกตาจนแทบจะถึงฟ้าอยู่แล้ว “ท่าทางอะไรกัน! หยุนโต่วก็แค่อยากจะช่วยเอง!”

“ใช่！”

“คุณซู คุณืคือญาติของคุณฉิน ส่วนหยุนโต่วคือคนที่คุณฉินชอบ ต่อไปพวกคุณอาจจะได้เป็นคนในครอบครัวเดียวกันก็ได้……”

ซูสือเยว่หัวเราะเยาะ แล้วก็หันหน้าไปกวาดตามองผู้หญิงที่กำลังพูดอยู่ “ฉินโม่หานพูดจากปากตัวเองเลย ว่าชอบเธอเหรอ? ”

เพียงประโยคเดียว ก็ทำให้ผู้หญิงคนนั้นหน้าซีดทันที

ไป๋หยุนโต่วก็หน้าซีดเหมือนกัน

เธอกัดริมฝีปาก แล้วก็จ้องเขม็งไปที่ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้ “เธอพูดมั่วอะไรของเธอ!”

“คุณฉินไม่เคยบอกว่าจะจีบฉัน แล้วก็ไม่เคยบอกว่าชอบฉันช่วย!”

“เขาก็แค่เชิญให้ฉันไปเป็นคู่ควงของเขาที่งานเลี้ยงค็อกเทล แถมยังให้ฉันไปเลือกชุดราตรีที่ห้างได้ตามใจ แล้วก็จ่ายเงินให้ฉันเท่านั้นเอง”

“แล้วอีกอย่าง……”

เธอเม้มปาก แล้วก็เหลือบมองซูสือเยว่ หน้าแดง “ก็แค่ดื่มกาแฟด้วยกันตอนที่เขาไม่มีธุระเท่านั้นเอง”

“ระหว่างพวกเรามันไม่มีอะไรเลย พวกเธออย่าพูดจามั่วซั่วนะ!”

คำพูดที่เธอดูเหมือนจะปฏิเสธ ทำให้ผู้หญิงรอบๆ เริ่มเสียงดังอีกครั้ง

“เขาเชิญให้เธอไปเป็นคู่ควง แถมยังจ่ายเงินซื้อชุดราตรีให้เธออีก นี่ไม่ได้เรียกว่าจีบเหรอ? ”

“ทุกวันก็จะดื่มแต่กาแฟที่เธอชงให้ ยังไม่เรียกว่าชอบเธอเหรอ? ”

“หยุนโต่ว เธออย่าดูถูกตัวเองมากเกินไปสิ！”

……

คำพูดขี้อวดของผู้หญิงพวกนี้ ทำให้ซูสือเยว่รู้สึกอึดอัด

หญิงสาวกำหมัดแน่น

เธอเงยหน้าขึ้นมา มองดูตัวเลขบนลิฟต์เปลี่ยนไปเรื่อยๆ

ถ้าเกิดว่าลิฟต์ช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เธอน่าจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ แล้วก็ฟาดยัยไป๋หยุนโต่วนั่นสักที!

ภายนอกทำมาเป็นพูดว่าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉินโม่หาน แต่ว่าทุกประโยคกับพูดให้คนมาสรรเสริญเธอ

วิธีที่เหลี่ยมจัดแบบนี้ คิดว่าเธอฟังไม่ออกเหรอ?