ปากของไป๋หยุนโต่วเปิดเป็นรูปตัว“O”
เธอไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง
คุณฉินแต่งงานแล้วยังงั้นเหรอ?
แล้วภรรยาของเขาก็คือคุณซูที่อยู่ตรงหน้าเนี่ยนะ?
เธอตกใจจนพูดไม่ออก “ฉัน……ไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม? ”
“ไม่ได้ฟังผิดหรอก”
ซูสือเยว่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางสง่างาม นั่งไขว่ห้าง สายตาเรียบเฉย “ดังนั้นคุณไป๋หยุนโต่ว ต่อไปยังอยากที่จะทำอาหารให้สามีฉันทานอยู่ไหมคะ? ”
“ใบรับรองเชฟชั้นหนึ่งนี่เยี่ยมมากเลยนะ”
ไป๋หยุนโต่วหน้าแดงสลับซีด
เธอนึกย้อนถึงสิ่งที่เธอพูดกับซูสือเยว่เมื่อกี้นี้ แทบทนไม่ไหวที่จะหารูมุดเข้าไป!
ดังนั้น เธอก็เลยกัดริมฝีปาก เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าซูสือเยว่ด้วยซ้ำ “ฉันก็นึกว่าคุณซูจะเป็นญาติของคุณฉิน……”
“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคุณนายฉิน”
“ฉันมีตาหามีแววไม่ คุณนายฉิน เมื่อกี้ที่ฉันพูดกับคุณไป คุณอย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะคะ”
“ในเมื่อคุณนายฉินนำอาหารมาให้คุณฉิน งั้นทั้งสองท่านค่อยๆ ทานไปนะคะ ฉันไปก่อนล่ะ”
พอพูดจบ เธอก็หันหลังจะเดินออกไป
“ช้าก่อน”
ซูสือเยว่จะปล่อยให้เธอไปง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน?
เธอคลี่ยิ้ม วางมือบนโซฟา แล้วก็มองแผ่นหลังของไป๋หยุนโต่วด้วยท่าทีสง่างาม “คุณไป๋ อยู่ต่อเถอะค่ะ”
“ฉันอยากจะฟังคุณกับสามีของฉันอธิบายให้ฉันฟังพร้อมกัน เรื่องที่พวกคุณจะไปงานเลี้ยงค็อกเทลด้วยกัน”
คำพูดของซูสือเยว่ ทำให้ไป๋หยุนโต่วแข็งทื่อไปในทันที
ในที่สุดฉินโม่หานที่อยู่ข้างๆ ก็เริ่มเห็นเบาะแสแล้ว
น่าจะเพราะ……
ไป๋หยุนโต่วไปโม้ต่อหน้าซูสือเยว่ว่าจะได้ไปงานเลี้ยงกับเขา ดังนั้นซูสือเยว่ก็เลยหึง?
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ แล้วก็นั่งลงข้างซูสือเยว่ ท่าทางเหมือนจะดึงเธอมากอด
ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว แล้วก็ขยับตัวไปด้านข้าง พยายามรักษาระยะห่างกับเขา “ทั้งสองคนเล่าเรื่องงานเลี้ยงมา”
“ถ้าพูดไม่ชัดเจน คนหนึ่งก็อย่าคิดจะไปไหน อีกคนก็อย่าคิดจะกินข้าว!”
เธออุตส่าห์เอาอาหารมาให้ฉินโม่หานอย่างอารมณ์ดี แต่กลับได้ยินคนกลุ่มหนึ่งบอกว่าฉินโม่หานจะพาผู้หญิงอีกคนหนึ่งไปงานเลี้ยง ซื้อชุดราตรีให้เธอ แล้วยังจะจีบเธออีก!
อารมณ์ดีๆ ของเธอถูกไป๋หยุนโต่วทำลายลงไป
ถ้าเกิดว่าวันนี้ฉินโม่หานกับไป๋หยุนโต่วไม่อธิบายให้ชัดเจนต่อหน้าของเธอ เธอไม่ยอมจบแน่!
พอสัมผัสได้ว่าภรรยาตัวน้อยของตัวเองเหมือนจะโกรธจริงๆ ฉินโม่หานก็กุมขมับอย่างไม่มีทางเลี่ยง “สือเยว่”
“เรื่องที่ฉันจะไปงานเลี้ยงค็อกเทลกับหยุนโต่ว……”
ซูสือเยว่ถลึงตาใส่เขา “เธอชื่อไป๋หยุนโต่ว！”
“เรียกเธอว่าหยุนโต่วอย่างสนิทสนมแบบนี้ จะจีบเธอเหรอ? ”
ฉินโม่หาน：“……”
ไป๋หยุนโต่วตัวสั่น
มองดูใบหน้าเล็กๆ ที่โกรธเกรี้ยวของซูสือเยว่ ชายหนุ่มก็ถอนหายใจอย่างไม่มีทางเลี่ยง “เธอเองก็ได้ยิน ชื่อของเธอมั่นค่อนข้างพิเศษ เพราะว่าหยุนโต่วมันเป็นคำศัพท์คำเดียวกัน ก็เลยอ่านด้วยกันได้ ดังนั้นคนในบริษัทก็ต่างเรียกเธอว่าหยุนโต่ว”
“ฉันก็แค่เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ก็เลยเรียกเธอว่าหยุนโต่วตามคนอื่นแค่นั้นเอง……”
ซูสือเยว่กลอกตาใส่เขา “มันง่ายขนาดนั้นเลย? ”
ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม แล้วก็พุ่งตัวเข้าไปดึงเธอมากอด “แล้วมันยังซับซ้อนกว่านี้ได้อีกเหรอ? ”
“เมื่อไหร่กันที่เธอเห็นว่าฉันมองผู้หญิงคนอื่นนอกจากเธอ? ”
เสียงที่ทุ้มต่ำของเขานั้นอบอุ่นและดุึงดูด มันมีเสน่ห์จนทำให้คนใจสั่น
ซูสือเยว่เบะปากเงียบๆ ถึงได้อารมณ์เย็นลง แล้วก็เอนหัวพิงไหล่ของเขา “แต่ยังไงฉันฟังแล้วก็อึดอัด ต่อไปนายห้ามเรียกหยุนโต่ว ให้เรียกชื่อเต็ม!”
ฉินโม่หานหัวเราะ แล้วก็หยิกจมูกเธอเบาๆ “ได้ ฉันจะเชื่อฟังเธอ”
พอพูดจบ ชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมองไป๋หยุนโต่ว แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เลขาไป๋ ออกไปก่อนเถอะ”
จากหยุนโต่วเปลี่ยนเป็นไป๋หยุนโต่ว แล้วก็เปลี่ยนเป็นเลขาไป๋ในพริบตาเดียว
ไป๋หยุนโต่วหน้าซีด “ฉัน……เข้าใจแล้วค่ะ”
“เดี๋ยว”
ตอนที่เธอหันหลังไปนั้น ซูสือเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
ไป๋หยุนโต่วกัดริมฝีปากแน่น แล้วก็หันไปคลี่ยิ้มที่ดูแย่กว่าตอนร้องไห้ให้ซูสือเยว่ “คุณนายฉิน ยังมีอะไรให้รับใช้อีกไหมคะ? ”
“พวกคนเมื่อกี้เป็นพนักงานหญิงของชวงซิงกรุ๊ปใช่ไหม? ”
ไป๋หยุนโต่วอึ้งไป แล้วพยักหน้า “ใช่ค่ะ”
“งั้นก็ดี”
ซูสือเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ “เธอไปนับมา ว่าพนักงานผู้หญิงในชวงซิงกรุ๊ปมีกี่คน”
“แล้วก็ซื้อชานมให้พนักงานหญิงแต่ละคนคนละสองแก้ว บอกพวกเธอว่า ซูสือเยว่ ภรรยาของคุณฉินเป็นคนซื้อให้”
พอพูดจบ เธอก็หันไปมองฉินโม่หาน แล้วก็ยื่นมือเล็กๆ ไปหาเขา “เอาเงินมา！”
ชายหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างไม่มีทางเลี่ยง แล้วก็หยิบเช็คยัดเข้าไปในมือเธอ “เขียนเองเลย”
ซูสือเยว่กลอกตา “ฉันจะรู้ได้ไงว่าต้องใช้เท่าไหร่? ”
“ชานมสองแก้วก็ประมาณ 40หยวน พนักงานหญิงของชวงซิงกรุ๊ป น่าจะมีประมาณ2หมื่นคน”
“ถ้ายังงั้นก็น่าจะประมาณแปดแสนหยวน”
ฉินโม่หานลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน “ถ้าเกิดรู้สึกไม่ปลอดภัย จะเขียนเก้าแสนก็ได้นะ”
แปดแสน เก้าแสนหยวน……
ซูสือเยว่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
นี่ เงินมันเยอะไปรึเปล่า！？
เธอก็แค่โกรธที่ผู้หญิงพวกนั้นประจบไป๋หยุนโต่วเมื่อกี้นี้ เธอก็เลยอยากจะกาศอำนาจอธิปไตยของตัวเองเท่านั้นเอง
ถ้าเกิดว่าเงินขนาดนี้ละก็……
เธอกัดริมฝีปาก แล้วก็ยัดเงินนั้นคืนใส่มือของฉินโม่หาน “หรือว่า……ช่างมันเถอะ? ”
เงินเยอะขนาดนี้ แค่เพื่อจะประกาศอำนาจของตัวเอง มันเกินไปหน่อยไหม?
“ทำไมต้องช่างมันล่ะ？”
ฉินโม่หานยัดเช็คกลับเข้าไปในมือเธออีกครั้งหนึ่ง แล้วก็กุมมือเธออย่างโอ๋ พร้อมกับให้เขียนตัวเลขตัวลง “ตอนแรกที่เธอดื่มเหล้าของฉันที่มูลค่าสี่ห้าล้านหยวน ตอนนั้นเธอไม่เห็นลังเลเลย”
“แล้วตอนนี้จะมาเสียดายเงินพวกนี้เหรอ？”
ซูสือเยว่รู้สึกว่าสมองตัวเองหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง
เธอ……เคยทำเรื่องที่ฟุ่มเฟือยแบบนี้ด้วยหรอ?
ตอนที่เธอกำลังมึนงงอยู่นั้น ชายหนุ่มก็กุมมือของเธอ แล้วเขียนตัวเลขเสร็จแล้ว
เขายื่นเช็ตให้ไป๋หยุนโต่ว แล้วก็คลี่ยิ้มจางๆ “พาพวกเพื่อนๆ ที่อยู่กับเธอเมื่อกี้นี้ไปด้วย แล้วพวกเธอก็เอาชานมไปแจกด้วยมือของตัวเองเลยนะ”
พอพูดจบ เขาก็เหลือบมองนาฬิกา “ตอนนี้บ่ายสองแล้ว”
“เมืองสตัฟฟ์ มีร้านชานมทั้งหมดสองร้อยกว่าร้าน ชานมสี่หมื่นแก้ว ร้านชานมหลายๆ ร้านน่าจะต้องทำงานร่วมกันนะ”
“รีบไปเถอะ หวังว่าพวกเธอจะทำให้เสร็จก่อนเวลาเลิกงานนะ”
“ถ้าเกิดว่าเงินในเช็คไม่พอก็ไปเอาที่ฝ่ายการเงิน บอกให้มาเก็บบิลที่ฉัน”
“แต่ถ้ามันเกิน……”
ชายหนุ่มคลี่ยิ้มจางๆ “ก็ไม่มีค่าแรงของพวกเธอนะ เอาไปคืนฝ่ายการเงินด้วย”
พอฉินโม่หานพูดจบ ใบหน้าของไป๋หยุนโต่วก็แทบจะไม่เหลือสีเลือดแล้ว มันขาวยิ่งกว่าผนังด้านหลังอีก
เธอกัดฟันแน่น อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ได้พูด ได้แต่หยิบเช็คแล้วก็เดินออกไป
หลังจากผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้ว ฉินโม่หานก็หันหน้ามา ยิ้มพร้อมกับมองซูสือเยว่ “แบบนี้พอใจไหม? ”
