ตอนที่ซูสือเยว่และหลิงซือยู่มาถึงห้างสรรพสินค้า บริเวณตรงนั้นก็ถูกปิดล้อมไว้หมดแล้ว
คุณชายใหญ่ตระกูลจี้ที่รวยอันดับหนึ่งในเมืองสตัฟฟ์ กับคุณหนูใหญ่ตระกูลเจี่ยนที่รวยอันดับสองในเมืองสตัฟฟ์ จะมาเลือกแหวนแต่งงานด้วยกัน
นี่มันข่าวใหญ่ทอร์คออฟเดอะทาวน์เลย!
พวกนักข่าวเฝ้าอยู่หน้าห้างตั้งแต่เช้า เพราะกลัวจะพลาดข่าวใหญ่ของศตวรรษนี้ไป
“สือเยว่ เรากลับไปกันดีกว่า……”
หลิงซือยู่ที่นั่งอยู่ในรถ มองออกไปยังผู้คนที่อยู่ด้านนอก เขารู้สึกไม่กล้าที่จะออกจากรถ
เขาไม่ได้กลัวเพราะเขาไม่เคยเจอโลก
แต่เป็นเพราะว่า……
ถ้าหากเขาโดนตีต่อหน้าคนเยอะๆ เขาต้องอายจนเอาปี้บคลุมหัวแน่นอน!
ชื่อเสียงของเขาด้วย……
“กลับไปทำไม?”
ซูสือเยว่มองบน “มีแค่ฉินโม่หานกับหยางชิงโยวมีสิทธิ์ซื้อแหวนแต่งงานด้วยกันหรอ ฉันกับนายมาซื้อไม่ได้หรือไง?”
“ห้างสรรพสินค้าเป็นแหล่งค้าขาย ทำไมถึงไม่ต้อนรับพวกเรา?”
พูดจบ หญิงสาวก็เปิดประตูแล้วลงจากรถ
นักข่าวที่เห็นคนเปิดประตูลงจากรถ ก็รีบเข้ามารุมล้อมทันที
พอเห็นว่าคนที่ลงรถมาไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลเจี่ยน นักข่าวพวกนี้ก็แยกย้ายกันทันที
ซูสือเยว่เหลือกตามองบน
เธอลากหลิงซือยู่ที่พยายามหลบอยู่ในรถให้ออกมา
“สือเยว่……”
สีหน้าของหลิงซือยู่ไม่เต็มใจ ถึงแม้เขาจะพยายามขัดขืนสุดแรงแล้ว ก็โดนลากออกมาจากรถอยู่ดี
ซูสือเยว่เป็นถึงลูกศิษย์ศิลปะการต่อสู้ เขาไม่มีทางที่จะสู้ผู้หญิงที่แรงเยอะและบ้าพลังคนนี้ได้หรอก
ชายหนุ่มโดนลากให้เดินตามหลังเธออย่างน่าสงสาร “สือเยว่ ฉันรู้สึกว่าเมื่อวานเราเพิ่งจะตกลงคบกัน”
“วันนี้ก็มาซื้อแหวนแต่งงานเลยมันจะเร็วไปหรือเปล่า?”
“อีกอย่างนะ ฉันรู้สึกว่า……”
“หุบปาก!”
ซูสือเยว่ที่โดนชายหนุ่มกวนจนหงุดหงิด หันกลับมามองเขา ก่อนจะทำตาดุใส่เขา
ใบหน้าหล่อของหลิงซือยู่ที่ดูสิ้นหวัง “สือเยว่……”
แต่หญิงสาวตรงหน้าแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย เธอจับมือเขาแล้วเดินลากมาถึงประตูทางเข้าห้างสรรพสินค้า
รปภ.หน้าทางเข้าสองคนยกมือห้ามพวกเขา
“คุณผู้หญิงครับ เพื่อต้อนรับคุณฉินโม่หานและคุณหยางชิงโยวมาเลือกแหวนแต่งงานในวันนี้ วันนี้ห้างสรรพสินค้าทางเราปิดบริการครับ”
“หากคุณอยากมาเดินเล่นจริงๆ ค่อยมาวันอื่นนะครับ”
ซูสือเยว่เลิกคิ้วขึ้น
“มีสิทธิ์อะไร?”
ถึงขั้นปิดบริการ เพื่อฉินโม่หานและหยางชิงโยวเลย?
มีสิทธิ์อะไร?
สิทธิ์ที่ฉินโม่หานเจ้าชู้หยางชิงโยวหน้าด้านหรอ?
หญิงสาวหรี่ตาลงเล็กน้อย เงยหน้าขึ้น ใช้สายตากวาดมองใบหน้าของรปภ. :
“ถ้าฉันจะเข้าไปให้ได้หล่ะคะ?”
รปภ.สองคนมองตากัน ก่อนจะยิ้มออกมา “ถ้าคุณจะเข้าไปให้ได้ อย่าโทษว่าพวกผมที่ไม่เกรงใจคุณนะครับ”
“ทำไม่เกรงใจ?”
ซูสือเยว่เลิกคิ้วขึ้น “ได้!”
พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า
รปภ.ทั้งสองมองหน้ากัน สายตาของทั้งสองฉายคำว่า : ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักชั่วดี
พอเห็นว่าเธอจะเดินเข้าไป รปภ.ทั้งสองคนก็รีบวิ่งนำหน้าเธอ เดิมทีพวกเขาอยากจะจับแขนเธอเพื่อห้าม แต่ไม่คิดว่า แขนของซูสือเยว่พับขึ้นอย่างกะทันหัน—
“แคร่ก”
หลังจากที่เสียงกระดูกถูกหักเป็นสองท่อน รปภ.ทั้งสองส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
หลิงซือยู่รู้สึกเพียงขนหัวลุก
ตอนม.ต้น เขายังเคยแอบชอบซูสือเยว่
เพราะมีแต่หลิงหรานที่แมนกว่าเขาอยู่ข้างเขาทุกวัน เขายังรู้สึกว่า ซูสือเยว่คือผู้หญิงที่อ่อนโยนที่สุดในโลก
แต่ตอนนี้คือ……
เขามองมือของรปภ.ทั้งสองที่ห้อยอยู่อย่างอ่อนแรง และรู้สึกเพียงข้อมือของเขาเจ็บอย่างมาก
ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไป แล้วหยิบเงินออกมายัดให้รปภ.ทั้งสอง “ขอโทษนะครับขอโทษนะครับ ช่วงนี้แฟนผมโดนทิ้งเลยอารมณ์ไม่ดีครับ”
รปภ.2คน：“……”
แฟนของเขาโดนทิ้งแล้วอารมณ์ไม่ดี?
พอเห็นว่าซูสือเยว่และหลิงซือยู่เดินเข้าไป หนึ่งในรปภ.ก็รีบหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา “มีบุคคลอันตรายสองคนเดินเข้าไปแล้ว!”
“พวกเขากำลังไป……ไปยังร้านเครื่องประดับที่คุณฉินและคุณหยางที่จะไป!”
……
ฉินโม่หานรอหยางชิงโยวที่อยู่ชั้นล่างของบ้านตระกูลเจี่ยนหนึ่งชั่วโมงครึ่งเต็มๆ
หนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมา หยางชิงโยวเดินลงบันไดอย่างช้าๆโดยสวมกระโปรงยาวสั่งตัดราคาแพง “ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ”
“ไม่นานครับ แค่ประชุมไปสองรอบเฉยๆครับ”
ฉินโม่หานเกี่ยวยิ้มขึ้นนิ่งๆ ลุกขึ้นยืนเต็มตัว ไม่รอให้หยางชิงโยวเดินลงมาถึงชั้นล่าง ก็เดินออกไปโดยตรง
หยางชิงโยวขมวดคิ้ว กวาดมองฉินโม่หานโกรธแค้น แล้วเดินลงบันไดพร้อมกับจับกระโปรงที่ซ้อนกันไปมาของตัวเอง
แท้จริงแล้วเมื่อสักครู่ที่เธออยู่ชั้นบนเธอไม่ได้แต่งหน้าเพียงเท่านั้น
ระหว่างที่เธอแต่งหน้าอยู่นั้น……
เธอได้คุยโทรศัพท์กับฉินหลิงยี่
ฉินหลิงยี่บอกว่า เขาได้ส่งของบางอย่างให้เธอ เขาใส่มันไว้ในกล่องเครื่องสำอางของเธอ
ด้านในนั้นคือยาที่ทำให้สติเลอะเลือน
เขาให้เธอหาโอกาสที่จะวางยาฉินโม่หาน จากนั้นใช้โอกาสที่เขาสติเลอะเลือน ให้เขาเซ็นเอกสาร การเซ็นเอกสารตอนที่สติเลอะเลือน ทรัพย์สมบัติภายใต้ชื่อของฉินโม่หาน ก็จะกลายเป็นของพวกเขาทั้งหมด!
หลังจากที่กดวางสาย เธอก็หายาที่ฉินหลิงยี่บอกในกล่องเครื่องสำอางเจอ
ตอนนี้ ขวดของเหลวสีใสนี้ อยู่ในกระเป๋าถือของเธอ
หยางชิงโยวสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินตามหลังฉินโม่หานแล้วขึ้นรถ
แม้ว่าฉินโม่หานจะหล่อและทำให้คนหลงใหล
แต่หยางชิงโยวก็รู้ดีว่า ที่ฉินโม่หานคบกับเธอ คงจะไม่ใช่เพราะเขาชอบเธอ
แต่เป็นเพราะ ตระกูลจี้ต้องให้เขาแต่งงานกับเธอ ถึงจะยอมให้เขาเป็นหัวหน้าตระกูลจี้คนต่อไป
ขาทำแบบนี้ก็เพื่อผลประโยชน์ แสดงว่าการแต่งงานครั้งนี้จะไม่ยาวนาน
ถ้าจะให้เธอรอให้ฉินโม่หานได้เธอไปแล้วทิ้งทีหลัง เธอร่วมมือกับฉินหลิงยี่ แล้วแย่งสมบัติทุกอย่างของฉินโม่หานไปไม่ดีกว่าหรอ
ผู้ชายไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดเสมอไป
แต่เงิน คือสิ่งที่สำคัญที่สุดตลอดไป
ระหว่างที่คิด ทั้งสองก็นั่งรถมาจนถึงห้างสรรพสินค้า
เดิมทีหยางชิงโยวนึกว่า ตอนเธอและฉินโม่หานลงจากรถ ต้องเป็นที่สนใจของทุกคนแน่นอน
ตอนนี้เธอคือผู้หญิงที่โดดเด่นที่สุดในเมืองนี้
เพราะฉะนั้นกล้องของนักข่าว ต้องหันมาทางเธอแน่นอน
แต่สิ่งที่หยางชิงโยวคาดไม่ถึงคือ
ตอนที่พวกเขาลงรถนั้น พวกนักข่าวที่รอพวกเขาอยู่หน้าห้าง กลับไม่มีใครสนใจพวกเขาเลย
นักข่าวทั้งหมด หันไปรายงานการต่อสู้ที่เกิดขึ้นแทน
“มีรายงานว่า หญิงสาวนิรนามคนนั้น มีชื่อว่าซูสือเยว่ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้”
“ณ ตอนนี้ รปภ.ของห้างสรรพสินค้าที่มาขัดขวางไม่ให้เธอเข้านั้น บาดเจ็บสาหัสไปห้าคน และบาดเจ็บเล็กน้อยสิบสอง……”
“เพราะทุกครั้งที่เธอสู้กับคนเสร็จแฟนของเธอก็จะจ่ายเงินให้ในทันที ดังนั้นจึงไม่มีใครแจ้งความค่ะ……”
“รถกู้ภัย120จอดอยู่หน้าประตูห้างสรรพสินค้า เพื่อเตรียมรับคนที่บาดเจ็บสาหัสค่ะ”
“ทุกคนดูสิคะ มีรปภ.ที่บาดเจ็บสาหัสอีกหนึ่งคนแล้วค่ะ……”
……
หยางชิงโยวตกใจจนพูดอะไรไม่ออกอยู่ครึ่งวัน
ส่วนฉินโม่หานนั้นขมวดคิ้ว แล้วเดินตรงพุ่งเข้าไปทันที
กลางห้างสรรพสินค้า
รปภ.กลุ่มหนึ่งนอนอยู่คนละทิศละทาง
ซูสือเยว่ยืนอยู่ท่ามกลางคนพวกนั้น ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “ฉันขอถามอีกรอบ วันนี้ฉันเข้าไปซื้อแหวนแต่งงานได้ไหม?”
ไม่เจอกันแค่วันเดียว เธอผอมลงไปแทบจะรอบหนึ่งเลย
ฉินโม่หานขมวดคิ้วแล้วเดินเข้าไป “สือเยว่ คุณหยุดก่อกวนได้แล้ว!”
ชายหนุ่มพูดด้วยโทนเสียงต่ำ ทำให้หัวใจของซูสือเยว่เจ็บแปลบขึ้นมา
วินาทีต่อมา เธอก็เงยหน้าขึ้น ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “ฉันอยากซื้อแหวนแต่งงานกับแฟนฉัน ทำไมถึงได้กลายเป็นก่อกวนล่ะ?”
“อีกอย่าง ถึงฉันจะก่อกวน”
“คุณยุ่งอะไรด้วยคะ?”
