สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 310 เขายังอยู่ในอาการหมดสติ​

ซูสือเยว่หยุดคิดตาม

อันที่จริง เธอก็สังเกตถึงความผิดปกติ​ใน​เรื่องนี้ได้เหมือนกัน

แต่ว่า ไม่ว่าจะอยู่ทางทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตกของเมือง ขอแค่ซิงเฉินยังมีชีวิตอยู่ ขอแค่ซิงเฉินยังปลอดภัย​ดี เธอก็สามารถมองข้าม​ต่อสิ่งเหล่านี้ไปได้อย่างง่ายดาย

ไม่นาน พวกเขาก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาลใกล้สถานีตำรวจ

ตำรวจร่างท้วมกำลังยืนรอพวกเขาอยู่หน้าโรงพยาบาล​แล้ว​

พอเห็นพวกเขามาถึง ตำรวจร่างท้วมกับหมอก็พาพวกเขาเข้าไปในห้องพักคนไข้​

บนเตียงคนไข้​ในโรงพยาบาล มีร่างเด็กน้อยนอนหลับอยู่ด้วยใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและน่ารัก แพขนตาของเขาสั่นเล็กน้อย ก่อนที่เขายังคง​หลับไม่ได้สติ​

ตอนที่​เธอเห็นใบหน้าของเด็กชายตัวเล็ก ๆ บนเตียง น้ำตาของซูสือเยว่ก็ไหลรินออกมาทันที

นี่คือซิงเฉินของเธอจริงๆ​ด้วย

“เราตรวจสอบสภาพร่างกายทั้งหมดของเด็กคนนี้แล้ว ทุกอย่างปกติดีนะครับ”

“สำหรับสาเหตุที่เรายังไม่ได้สติ​ เราสันนิษฐาน​ว่าคงได้รับความตกใจมากเกินไป”

หมอถอนหายใจ แล้วกระซิบกับฉินโม่หานและซูสือเยว่เกี่ยวกับอาการของซิงเฉิน

“จากการคาดเดาคร่าวๆ ถ้า​เร็วที่สุด คนไข้​น่าจะได้สติ​ในช่วง​เช้านี้ ถ้าสายสุด ก็คงต้องรออีกสามวันให้หลัง”

“สรุปคือเขาร่างกาย​แข็งแรงดีไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน​ใช่ไหม​ครับ​”

คำพูดของหมอ ทำให้หัวใจที่ห้อยอยู่ฉินโม่หานกับซูสือเยว่สบายใจขึ้น​สักที

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วจับมือกันแน่น

ดีจริง​ๆ

ซิงเฉินปลอดภัย​ดี​

นอกจากจะปลอดภัย​ดีแล้ว ยังไม่เป็นไรอีกด้วย!

“แต่ว่า”

หมอหันกลับ​มา​แล้วเหลือบมองทั้งคู่ที่ยังท่าทางดีใจกันอยู่ “เราพบรอยเข็มที่แขนของเด็กครับ น่าจะถูกฉีดอดะไรบางอย่างมาก่อน”

“เขามีอาการป่วยแล้วไปโรงพยาบาลเมื่อเร็ว ๆ นี้บ้างไหมครับ”

หัวใจของซูสือเยว่จมดิ่งลงอย่างกะทันหัน

เธอหันไปมองที่ฉินโม่หาน

ในตอนที่ซิงเฉินกับซิงหยุนอยู่​กับ​เขา เธอไม่รู้จริงๆ ว่าซิงเฉินเคยป่วยหรือเคยไปโรงพยาบาลมาก่อนหน้านี้​หรือเปล่า​

พอถูก​หมอกับซูสือเยว่จ้องมอง ชายหนุ่ม​จึงส่ายหน้า​ปฏิเสธ​

“ซิงเฉินไม่เคยป่วยจนเต้องเข้าโรงพยาบาลเลย​ครับ”

ในบรรดา​เด็กทั้งสามคน เด็กที่มีสุขภาพดีที่สุด ก็คือซิงเฉิน

ปกติ​แล้วเขา​ไม่ค่อย​จะ​เป็นหวัดเลย จะถูกฉีดยาเพราะป่วยได้ยังไง​กัน?

จาดคำพูด​ของ​ชายหนุ่ม​ ทำให้​หมอเลิกคิ้วอย่างงุนงง “งั้นก็น่าแปลก​มากครับ”

“ในเมื่อ​เขาไม่เคยป่วย แล้วทำไมถึงมีรูเข็มเกิดขึ้น​บนร่างกายของเขากันล่ะ”

“นอกจากนี้ เรายังได้ทำการตรวจร่างกายของเขาอย่างละเอียด นอกจากอยู่ในสภาพไม่ได้สติ​แล้ว​ ร่างกาย​ของ​เขาไม่มีปัญหาอะไรเลย และผลตรวจเลือดทุกอย่าง​ก็เป็นปกติดี”

“มีเหตุผลอยู่แค่ว่า ถ้าหาก​รูเข็มนี้ไม่ได้มาจากการรักษาโลก ก็คงจะมีคนอื่นที่ประสงค์ร้าย​กับ​เขา แล้วฉีดตัวยาบางอย่างเข้าไปในร่างกายของเขา”

“แต่ตอนนี้ เราไม่เห็นอะไรอาการผิดปกติในร่างกายเขาเลย”

“เว้นแต่จะมีคนอื่นฉีดยาที่มีประสิทธิภาพมหัศจรรย์ และจะไม่ส่งผลเสียต่อร่างกายมนุษย์เข้าใส่ร่างเขา”

“แต่ว่า”

สุดท้าย​ หมอก็ถอนหายใจ “มีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่งครับ”

ซูสือเยว่เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของหมอราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายไว้ “อะไรเหรอคะ?”

“มีอีกอย่างก็คือ…”

หมอมองเห็นสีหน้า​หน้าที่กังวลของเธอจึงอดที่จะยิ้มปลอบใจ​เธอไม่ได้ “อาจจะเป็นเด็กคนนี้แทงตัวเองเล่นก็ได้นะครับ”

“เป็นเรื่องปกติที่เด็กวัยนี้จะซุกซน”

“ในฐานะพ่อแม่ พวกคุณ​ควรจะให้ความสำคัญกับลูกๆ มากขึ้น และอย่ามัวยุ่งอยู่แต่กับงานของตัวเองตลอดเวลา”

หลังจากพูดจบ เขาก็แนะนำซูสือเยว่กับฉินโม่หานอีกเล็กน้อย​ แล้ว​หันหลังเดินจากไป

หลังจากที่หมอเดินจากไป ซูสือเยว่ก็รีบพุ่งตัว​เข้าหา​ซิงเฉิน แล้วเอื้อมมือออกไปจับมือเล็ก ๆของซิงเฉินไว้แน่น “ซิงเฉินลูก … “

พอมองดูใบหน้าที่กำลังหลับใหล​ของเด็กชาย​ตัวน้อย จมูกของผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มแสบขึ้น​มา​อีกครั้ง

เธอปาดน้ำตาและหายใจเข้าออกลึกๆ “หม่ามี๊​สาบานว่าจะไม่ทิ้งลูกไปไหนอีกแล้ว​”

“หม่ามี๊​จะไม่ทิ้งลูกอีกแล้ว!”

ซิงเฉินยังคงอยู่ในสภาพไม่ได้สติ ​และนอนหลับ​ไม่มีการตอบสนองใดๆ

ฉินโม่หานเห็นเธอร้องไห้​จนไหล่สั่น จึงถอนหายใจอย่างอ่อนใจ

เขาเดินเข้าไปตรงระเบียง​ แล้ว​จุดบุหรี่ขึ้น​มา​สูบบุหรี่แล้วสูบ

แม้ว่าซิงเฉินมักจะชอบซุกซน แต่เขาก็เป็นเด็กที่สุขุมเหมือนซิงหยุน

เด็กวัยห้าขวบคนอื่นๆ อาจใช้เข็มแทงตัวเองเล่นอย่างซุกซน แต่ซิงเฉินจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน

เขาเคยพูดเสมอว่าเรียนโรงเรียน​อนุบาลมันเด็กเกินไป ความคิดที่สุขุมแบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะทำแบบนั้น

แต่ถ้า​หมอบอกว่าเข็มบนตัวของซิงเฉินไม่ได้ถูกเขาแทงเอง…

แล้วรอยเข็มนี้ทำไปเพื่อ​กันแน่?

แล้ว​อีกอย่าง ซิงเฉินหายตัวไปในเขตชานเมืองทางตะวันออกของเมือง แต่ถูกพบข้างถังขยะทางทิศตะวันตกของเมือง…

ดวงตาสีเข้มของชายหนุ่ม​หรี่ลง

เรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด​แน่นอน

เขานิ่งคิด จนบุหรี่​เผามาถูกนิ้วของเขา ถึงได้สติ​กลับมา

เขาดับบุหรี่ แล้ว​หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาไป๋ลั่ว

ในขณะนี้ ไป๋ลั่วยังคงทำการเฝ้าระวังถนนทุกสายในเมืองหรง เพื่อคอยดูว่าจะได้เบาะแส​ของ​ซิงเฉินหรือเปล่า​

หลังจากได้รับโทรศัพท์จากฉินโม่หาน เขาก็รีบรายงานอย่างขยันขันแข็ง

“เจ้านายครับ ที่สั่งไว้เมื่อคืนนี้ว่านายน้อยอาจจะกลับมาที่เมืองแล้ว ผมจัดคนมาค้างคืนเพื่อนำการตรวจสอบถนนทุกสายแล้วครับ หลังจากการหายตัวไปของคุณชายน้อยเมื่อวานนี้”

“ผมจัดคนมากว่ายี่สิบ​คน คอยตรวจสอบ​กล้องวงจรปิด​ ถ้าคุณ​ชายน้อย​ปรากฏ​ตัวที่เมืองหรงจริงๆ เราจะได้ข่าวโดยเร็วที่สุดครับ!”

ฉินโม่หานอดที่จะขมวดคิ้วกับคำพูดของชายหนุ่ม​ไม่ได้

เขาเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากสถานีตำรวจ แล้วพาซูสือเยว่มาที่โรงพยาบาล​ จนลืมไปเลยว่าไป๋ลั่วยังทำงานหนัก​อยู่

แต่มันก็ดีเหมือนกัน​

“ตรวจสอบ​ให้​ฉันที ตรง​กล้องวงจรปิดบริเวณ​ใกล้สถานีตำรวจทางตะวันตกของเมือง แล้วส่งรายละเอียดทั้งหมดมาให้ฉันดู”

“เรื่อง​นี้​… ผมเกรงว่าคงจะทำไม่ได้ครับ”

หลังจากที่ไป๋ลั่วนิ่งเงียบไปสักพัก​ เขาก็พูดอย่างรู้สึก​ผิด “เมื่อวานนี้ กล้องวงจรปิด​ของ​ทางตะวันตกของเมืองถูกโจมตีโดยแฮกเกอร์ ทั้งเขต ไม่มีการบันทึกภาพ​จนถึง​ช่วง​ดึก​เลย​ครับ”

“กล้องวงจรปิด​บันทึก​ภาพอะไรไม่ได้เลยเหรอ”

“เช้านี้ตอนที่ผมสั่งให้คนตรวจสอบ​กล้อง​วงจรปิด​ ถึงได้รู้เรื่องนี้ครับ”

“แต่ผมคิดว่าคุณ​ชายน้อยหายตัวไปในทิศตะวันออกของเมือง คงจะไม่ไปปรากฏ​ตัวทางทิศตะวันตกของเมือง ดังนั้นกล้องวงจรปิด​ของ​ทางฝั่งนั้นมีปัญหา​คงไม่เป็นไรหรอกมั้งครับ”

ฉินโม่หานหรี่ตาลง

“จะไม่เป็นไรได้ยังไง​”

เสียงของเขาเย็นชาไร้ความรู้สึก​ “ฉันเจอซิงเฉินแล้ว บริเวณ​ทางฝั่งตะวันตก​ของ​เมือง”

คำพูดของชายหนุ่ม​ ทำให้ไป๋ลั่วที่ปลายโทรศัพท์ส่งเสียงร้องดีใจขึ้นมากะทันหัน

“จริงหรือครับ?”

“ดีจริง​ๆเลยครับ”

“คุณ​ชายน้อยไปไหนครับ แล้ว​เจอคุณ​ชายน้อยที่ไหน”

ฉินโม่หานสูดหายใจเข้าลึก เสียงทุ้มของเขาเย็นชามาก

“เมื่อวานนี้ตอนที่​ไฟฟ้าดับทั่วทั้งเขต บริเวณ​ทิศตะวันตกของเมือง”

ไป๋ลั่วตกตะลึง

เอ่อ……

“เจ้านายแน่ใจนะครับว่าข้อมูล​ไม่ผิดพลาด​”

“คุณ​ชาย​น้อยหายตัวไปทางทิศตะวันออกของเมือง แต่กลับ​ถูกพบทางทิศตะวันตกของเมืองอย่างนั้น​เหรอ​ครับ​?”

“จะเป็นไปได้ยังไง​ครับ​ ระยะห่าง​จากทิศตะวันออกไปยังทิศตะวันตกของเมืองหรง อย่างน้อยก็ประมาณ​สิบห้า​กิโลเมตรเลยนะครับ​…”

“คุณ​ชายน้อยทั้งไม่มีรถ ไม่มีปีกบินได้ และไม่มีเงินติดตัว เขาไปอยู่ที่ทิศตะวันตกของเมืองได้ยังไง​กัน​”

ฉินโม่หานกลอกตามองบน ถ้าฉันรู้คำตอบจะถามให้นายตรวจสอบ​ไหม

ไป๋ลั่วรู้สึกแปลกเล็กน้อย “แล้วเจ้านายถามคุณชายน้อยหรือยังครับ เขาพูดว่าอะไรบ้าง”

“ตอนนี้เขายังไม่รู้​สึกตัว พูดอะไรไม่ได้”

ฉินโม่หานหลับตาแล้วถอนหายใจออกมาอย่างแรง“ถ้ากู้ข้อมูล​กล้องวงจรปิด​บริเวณ​ทิศตะวันตกของเมืองไม่ได้ ก็ให้หารายชื่อ​ทุกคนที่เข้าและออกจากพื้นที่นี้เมื่อวานนี้มา​ให้​ฉัน”

ถึงแม้​จะต้อง​พลิกแผ่นดินหา​ เขาก็ต้องจับคนที่ฉีดยาที่ไม่ว่าเป็นยาอะไรให้ลูกชาย​ของ​เขา ออกมาให้ได้

สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ

สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ

หลังข่าวลือที่เสียโฉม ท่านชายฉินโหดร้ายอำมหิต ทำคู่หมั้นตายติดต่อกันสองคน ผู้หญิงทั้งเมืองไม่มีใครกล้าแต่งงานด้วย แต่ซูสือเยว่กลับแต่งสาวน้อย ต่อไปให้ฉันปกป้องเธอเองเพิ่งแต่งงาน เธอก็ถูกลูกน้อยน่ารักน่าหยิกสองคนแย่งกันอย่างคลั่งใคล้ซะแล้ว……

Comment

Options

not work with dark mode
Reset