ซูสือเยียนพูดจบ เธอก็สะบัดข้อมือของเผิงหลิงทั้งทันที หันไปมองลั่วเยียนทีหนึ่ง “ไปเถอะ”
ดูเหมือนว่าต่อหน้าผู้หญิงพวกนี้ ถามอะไรไม่ออกหรอก
ลั่วเยียนจ้องเผิงหลิงอย่างดุร้ายทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “ถือว่าเธอโชคดี ที่วันนี้เพื่อนฉันไม่คิดเล็กคิดน้อย！”
“ฉันจะบอกให้นะ ถ้าเพื่อนฉันคิดเล็กคิดน้อยกับเธอ คืนนี้เธอได้นอนโรงพยาบาลแน่！”
พูดจบ ลั่วเยียนหันตัวไปควงแขนของซูสือเยว่ แล้วเดินก้าวหญ่จากไป
ทั้งสองคนออกมาจากร้านอาหารก็กลับไปที่โรงพยาบาลพร้อมกันเลย
หลังจากเข้าประตูใหญ่ของโรงพยาบาลแล้ว ซูสือเยว่ก็รู้สึกได้เลยว่ามีคนคอยตามหลังของพวกเธอตั้งแต่ร้านอาหาร
ทีแรกเธอคิดว่าอาจจะบังเอิญ เพราะคนที่เข้าออกร้านอาหารจะไปที่ไหนก็มี
แต่หลังจากที่เข้าประตูใหญ่ของโรงพยาบาลแล้ว เธอจงใจลดความเร็ว อีกฝ่ายก็ลดความเร็วด้วยเหมือนกัน
เธอเร็ว อีกฝ่ายก็เร็ว
เธอช้า อีกฝ่ายก็ช้า
หลังจากที่ขึ้นลิฟต์ เธอก็หันหน้า ชำเลืองมองเห็นผู้หญิงที่อยู่กับพวกเผิงหลิงในร้านอาหารเมื่อกี้ยืนอยู่ไม่ไกล
เธอขมวดคิ้ว แล้วมองผู้หญิงผ่านๆ “ตามมาตลอดทาง เหนื่อยไหม？”
“ไม่เหนื่อย”
หญิงสาวก็ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
หลังจากพูดจบ เธอก็เบิกตาโตแล้วปิดปาก รู้ตัวว่าตัวเองพูดผิดไป
“ขึ้นมาสิ”
ซูสือเยว่เหลือบตามองเธอ บอกให้เธอขึ้นลิฟต์
ผู้หญิงลังเลไปสักพัก จากนั้นหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่งแล้วขยับขาเดินขึ้นลิฟต์
ประตูลิฟต์ปิดลง
ในลิฟต์ที่ปิดสนิท มีแค่พวกเธอสามคน
ผู้หญิงถูกซูสือเยว่มองจนไม่สบายใจ
ครู่ใหญ่ เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของซูสือเยว่ไว้ “คุณนายฉิน สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหยูโตวโตว เรียกฉันว่าโตวโตวก็พอได้ค่ะ”
เธอเม้มปาก “พวกคุณไม่ต้องสนใจพวกเผิงหลิง นิสัยพวกเขาก็แบบนี้แหละ เกลียดคนมีเงิน เกลียดนักแสดงหญิง”
“ดังนั้นพวกเขาก็เลยพูดแบบนั้น เจตนาของพวกเธอไม่ร้ายนะ”
ซูสือเยว่ยิ้ม “เจตนาดีไม่ดีไม่สำคัญ ที่สำคัญคือได้ทำให้ร้ายโดนคนอื่น ได้ทำให้คนอื่นบาดเจ็บไหม”
พูดจบ เธอก็เหลือบมองหยูโตวโตวทีหนึ่ง “แล้วเธอล่ะ？ทำไมต้องตามพวกเราตลอดด้วย？”
“เธอมีข่าวของคุณหมอเจียง？”
หยูโตวโตวเม้มปาก แล้วพยักหน้าอย่างเงียบๆ “ฉันมี”
พูดจบ เธอเหลือบมองลั่วเยียนอย่างไม่รู้ตัว พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มว่า “คุณลั่วเยียน……”
“ฉันเป็นแฟนคลับของคุณ ชอบคุณมาหลายปีแล้ว…….”
ผู้หญิงพูดเสร็จ ก็เอาสมุดพกติดตัวออกมา “ช่วยเซ็นให้ฉันหน่อยได้ไหมค่ะ？”
ลั่วเยียนชะงัก แล้วหันไปมองหยูโตวโตว
เมื่อกี้เธอไม่ได้คิดเลยว่าในกลุ่มนักศึกษาแพทย์พวกนั้น จะมีแฟนคลับของเธออยู่ด้วย
ถ้าเธอรู้……..
เมื่อกี้เธอก็สำรวมหน่อยแล้ว
ผู้หญิงไอแห้งทีหนึ่ง แล้วรับสมุดที่หยูโตวโตวยื่นมาให้ แล้วไอออกมาอย่างเขินอายหลายที “ทำไมเธอถึงชอบฉันล่ะ？”
“ไม่มีเหตุผลอะไรเลย แค่รู้สึกว่าคุณเป็นคนตรงๆ และน่ารักมาก”
หยูโตวโตวรับสมุดที่ลั่วเยียนเซ็นเสร็จกลับคืนมา เธอค่อยเปิดอย่างระมัดระวังแล้วพูดไปด้วยว่า ：
“ฉันรู้ ที่พวกคุณอยากได้ข้อมูลของคุณหมอเจียงอย่างเร่งรีบขนาดนี้ เป็นเพราะว่าที่บ้านมีคนที่สลบไม่ตื่น ตกอยู่ในอาการโคม่าใช่ไหม？”
ซูสือเยว่พยักหน้าแล้วพูดว่า “เธอมีวิธีติดต่อคุณหมอเจียงไหม？”
หยูโตวโตวส่ายหน้า “ฉันเป็นแค่สามัญชน จะไปมีวิธีติดต่อคุณหมอเจียงได้ยังไง？”
เธอพูดไปด้วยถอนหายใจไปด้วย “หลักๆ เมื่อกี้พวกคุณก็ได้ยินแล้ว……”
“คุณหมอเจียง ชื่อจริงชื่อว่าเจียงหลีเป็นหมอผู้หญิงที่สาวมาก แล้วก็เธอชำนาญในการทำให้ผู้ป่วยโคม่าฟื้นขึ้นมา”
“แต่ว่าเปอร์เซ็นต์ในการสำเร็จไม่ใช่100เปอร์เซ็นต์ แต่ว่าหลายปีมานี้เธอได้ช่วยให้ผู้ป่วยโคม่าฟื้นขึ้นมาได้สำเร้จไปหลายสิบคนแล้วนี่เป็นเรื่องจริง”
“ตัวเธอเองก็ยอดเยี่ยมมาก และเล่นตัวเป็นพิเศษ พวกผู้ประกอบการและพวกคณบีโรงพยาบาลได้เชิญเธอมาที่เมืองหรงหลายปี ครั้งนี้เธอถึงยอมมาที่เมืองหรงครั้งหนึ่ง”
“ฉันได้ข่าวว่า พรุ่งนี้ประมาณ 10:30 เธอจะถึงสนามบินเมืองหรง”
พูดจบ หยูโตวโตวมองหน้าซูสือเยว่ไว้อย่างจริงจัง “ถ้าคนในครอบครัวมีคนที่คุณต้องการให้คุณหมอเจียงช่วยรักษาให้ ก็ต้องใช้โอกาสในครั้งนี้ให้ดีๆ”
“เพราะคุณหมอเจียงเป็นหมอที่กล่าวคำบรรยายทัวร์ทั่วโลก ชื่อเสียงโด่งดัง ค่ารักษาเองก็สูงมาก”
“ข้อเสียอย่างเดียวของเธอก็คือค่าออกตรวจแพง การรักษาที่แพง”
“แต่ฉันว่าฐานะอย่างพวกคุณ…..น่าจะไม่มีปัญหาเรื่องเงินใช่ไหม？”
สุดท้าย ถอนหายใจยาวๆ ทีหนึ่ง “ที่ควรพูดฉันก็บอกพวกคุณหมดแล้ว ฉันไปแล้วนะ！”
พูดจบ ผู้หญิงกดชั้นลิฟต์ที่จะลงมั่วๆ กอดสมุดไว้ในอกอย่างเป็นห่วงมาก จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปเลย
ประตูลิฟต์ปิดลงอีกครั้ง
ลั่วเยียนมองทางที่หยูโตวโตวจากไปอยู่อย่างนั้น หันมามองซูสือเยว่แล้วพูดว่า “ต่อหน้าแฟนคลับของฉัน…………..”
“เมื่อกี้ฉันไม่สำรวมเกินไปรึเปล่า？”
ซูสือเยว่ยิ้ม “ดีอยู่”
“แต่ว่า แฟนคลับคนนี้ของเธอ ช่วยฉันไว้มากจริงๆ”
พรุ่งนี้10:30 สนามบินเมืองหรง…….
ซูสือเยว่หลี่ตา
เธอไม่สนว่าหมอคนนี้เก่งขนาดนั้นจริงๆ ไหม หรือหลอกลวง เธอก็ต้องหาคุณหมอเจียงให้เจอ ให้รักษาให้ซิงเฉินดีๆ
ถ้าเกิดใช้ได้จริงๆ ก็จะได้ฟื้นขึ้นโดยเร็วที่สุด
คิดอยู่แบบนั้นลิฟต์ก็ถึงแล้ว
หลังจากที่ผู้หญิงทั้งสองคนกลับไปถึงห้องผู้ป่วย เรื่องแรกที่ลั่วเยียนทำก็คือเอาเรื่องที่เจอเมื่อกี้เล่าให้ฉินหนานเซิงหมด
ฉินหนานเซิงขมวดคิ้วแล้วมองซูสือเยว่ด้วยสีหน้าที่จริงจัง “คุณหมอเจียงคนนี้ ก่อนหน้านี้ฉันเคยได้ยิน”
“ตอนนั้นเป็รหลังจากที่ฉันพึ่งแต่งงานกับลั่วเยียน หาหมอและยาให้เธอทุกที่ มีคนแนะนำคุณหมอเจียงคนนี้”
“แต่ว่าคุณหมอเจียงไม่มีที่พักอาศัยที่แน่นอน ทำการกล่าวบรรยายไปทั่วโลก วันนี้อยู่เมืองนี้ พรุ่งนี้อาจจะไปอีกเมืองหนึ่ง”
“ดังนั้นฉันไม่เคยนัดคุณหมอเจียงได้อย่างจริงๆ จังๆ เลย”
พูดจบ เขาก็ถอนหายใจ “ถ้าพรุ่งนี้เขามาที่เมืองหรงจริงๆ นั้นเป็นอะไรที่เจอได้ยากจริงๆ”
เขามองซิงเฉินที่นอนอยู่บนเตียงแล้วพูดว่า “น่าจะเป็นเพราะว่าเจ้าเด็กนี่โชคดีละมั้ง”
“พึ่งป่วยไม่นาน หมอที่โด่งดังก็มาแล้ว”
ซูสือเยว่พยักหน้าอย่างจริงจัง “ฉันก็รู้สึกว่าซิงเฉินโชคดีจริงๆ”
ออกไปกับเยว่เชียนจิ่ว เยว่เชียนจิ่วถูกสัตว์ป่ากัดกินฉันแหลก แต่เขากลับแค่ตกใจ ไม่เป็นอะไรเลย
ตอนนี้พึ่งวินิฉัยว่าสลบไม่ตื่นเป็นเพราะตกใจหนักเกินไป คุณหมอเจียงหลีที่โด่งดังไปทั่วโลกก็มาเมืองหรงแล้ว
“ฉันเองก็โชคดีจริงๆ ！”
ลั่วเยียนที่ยืนข้างๆ พูดแทรก “มันยากจริงๆ ฉันไม่อยู่วงการบันเทิงนานขนาดนี้ ยังมีแฟนคลับที่ซื่อสัตย์และจริงใจ！”
“คิดกลับไปหลังจากที่ฉันถอนตัวจากวงการบันเทิง รู้สึกผิดต่อแฟนคลับของฉันจริงๆ …….”
คำพูดของผู้หญิง ทำให้บรรยากาศในห้องเย็นลงไปทันที
ฉินหนานเซิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หันมามองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา “ทำไม คิดผิดที่ถอนตัวออกจากวงการบันเทิงแล้วแต่งงานกับฉัน？”
