ฉินโม่หานมองจี้ว่านเชิ่งที่อยู่อีกด้านหนึ่งของกระจก แล้วก็มองขงเนี่ยนโหรว
ในที่สุดเขาก็รับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของผู้หญิงคนนี้
ความน่ากลัวของขงเนี่ยนโหรว ไม่ได้อยู่ที่การที่เธอมองออกว่าเขาปลอมตัวมา และไม่ได้อยู่ที่การที่เธอเชื่อฉันเรื่องการวางยาพิษ
แต่……มันเป็นเพราะความเยือกเย็นและไร้อารมณ์ความรู้สึกของเธอ
พูดตามหลักเหตุผล ขงเนี่ยนโหรวชอบจี้ว่านเชิ่งมาหลายปีขนาดนั้น เหมือนกับว่าจี้ว่านเชิ่งแปลเป็นความหลงใหลของเธอ
เพื่อจี้ว่านเชิ่งแล้ว เธอสามารถทำเรื่องที่น่าเหลือเชื่อได้ทุกประเภท
แต่ว่าต่อให้มันเป็นแบบนี้ เธอก็ยังคงวางยาจี้ว่านเชิ่งอย่างเลือดเย็น
จี้ว่านเชิ่งก็ยังเป็นผู้ชายที่เธอแคร์มากที่สุด และอยากได้มากที่สุด
แล้วคนอื่นล่ะ？
ถ้าเกิดว่าเป็นคนที่เธอไม่ได้แคร์ ไม่ได้อยากได้
เธอจะยิ่งเลือดเย็นและไร้เมตตามากกว่านี้ ไม่เห็นชีวิตคนสำคัญมากกว่านี้อีกใช่ไหม?
ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของขงเนี่ยนโหรวก็ดังขึ้น
เธอขมวดคิ้ว แล้วก็รับสายอย่างเย็นชา
ปลายสายเป็นเสียงผู้ชายที่ดูตื่นตระหนกเล็กน้อย：
“K，เด็กคนนี้……ไม่ถูกต้องครับ！”
ขงเนี่ยนโหรวพูดอย่างสงบ “หมายความว่ายังไง? ”
“เด็กคนนี้ ถึงแม้ว่าจะหน้าตาเหมือนซิงเฉินเป๊ะ แต่ว่า……”
“เลือดของเขาไม่ได้มีส่วนผสมที่สามารถช่วยชีวิตของผู้ชายคนนั้นได้”
“แล้วก็หมายความว่า……”
“เด็กคนนี้ไม่ใช่ฉินซิงเฉิน แต่ว่าเป็นพี่ชายฝาแฝดของเขา ฉินซิงหยุน……”
อากาศภายในห้อง ตกลงไปสู่จุดเยือกแข็งทันทีที่ผู้ชายคนนั้นเอ่ยชื่อของซิงหยุนออกมา
ขงเนี่ยนโหรวเลิกคิ้วขึ้น ถึงแม้ว่าเธอจะคาดเดาไว้แล้ว แต่ว่าพอได้ยินลูกน้องรายงาน ก็ปาโทรศัพท์ใส่กำแพงทันที แล้วก็หันมาจ้องฉินโม่หานด้วยแววตาที่ดุร้าย
ฉินโม่หานหรี่ตา แล้วก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น “คุณคิดว่า ผมจะเดาไม่ออกเหรอ ว่าทำไมคุณถึงต้องการแค่ซิงเฉิน ไม่ใช่ซิงหยุน? ”
“คุณคิดว่าในตอนที่ผมพอจะเดาเป้าหมายของคุณได้แล้ว ผมยังจะพาซิงเฉินมาอีกอย่างนั้นเหรอ？”
ขงเนี่ยนโหรวถลึงตาใส่เขาอย่างโหดร้าย มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น
“ฉินโม่หาน！”
“รนหาที่ตาย！”
เมื่อเห็นใบหน้าผู้หญิงคนนี้บิดเบี้ยว ฉินโม่หานก็ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วก็เงยหน้ามองเธอ “คุณขงอายุเยอะขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงได้ใสซื่อจัง？”
ใบหน้าของขงเนี่ยนโหรวดูบูดเบี้ยว ไม่น่าดูมากขึ้นกว่าเดิม
เธอกัดฟันแน่น แล้วก็มองหน้าฉินโม่หานด้วยใบหน้าที่บูดเบี้ยว “แกคิดว่าฉันไม่มีวิธีจัดการกับแกอย่างนั้นหรอก？”
พอพูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “เข้ามา！”
พอสิ้นเสียงของผู้หญิงคนนี้ ชายชุดดำร่างกายกำยำ 2-3 คนก็พุ่งเข้ามา แล้วก็จับฉินโม่หานเอาไว้
แม้ว่าฉินโม่หานจะมีฝีมือด้านการต่อสู้มากกว่า แต่ว่าสุดท้ายนี้ก็คืออาณาเขตของขงเนี่ยนโหรว
เขาคนเดียวมีสองหมัด ยากที่จะสู้สี่มือ และยิ่งไปกว่านั้นคนของขงเนี่ยนโหรว มีตั้งห้า หกคน
สุดท้ายชายหนุ่มก็ถูกกดลงกับโต๊ะขยับไม่ได้
ทั้งหมดนี้มันเกินกว่าที่ฉินโม่หานคาดการณ์เอาไว้
เขาไม่เคยคิดว่าขงเนี่ยนโหรวจะมองเขาออก และก็ไม่คิดว่าขงเนี่ยนโหรวจะแยกกันขณะนี้
“ฉินโม่หาน！”
ขงเนี่ยนโหรวยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วก็ถือขวดยาเข้ามา ยกยิ้มมุมปาก “แกไม่สงสัยเหรอ ว่าทำไมฉันถึงเล่าให้แกฟังเกี่ยวกับเรื่องที่ฉันเอายาให้จี้ว่านเชิ่งกิน? ”
สัญชาตญาณของฉินโม่หานรู้สึกว่ามีสิ่งผิดปกติในน้ำเสียงของเธอ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าตรงไหนที่ผิดปกติ
“พวกแก”
ขงเนี่ยนโหรวเปลี่ยนเป็นท่าที่สบายๆ แล้วก็นั่งพิงเก้าอี้อย่างสง่างาม มองมาที่ใบหน้าของฉินโม่หานด้วยแววตาที่เฉยเมย น้ำเสียงดูเย่อหยิ่งและเยือกเย็น
“เอายานี้ไปกรอกให้มัน ให้มันกินหมดทั้งขวดนี่！”
ฉินโม่หานขมวดคิ้ว และพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่พยายามยังไงก็ดิ้นไม่หลุด
สุดท้าย ฉินโม่หานก็ถูกกดลงบนโต๊ะ แล้วก็ถูกชายชุดดำหลายคนพยายามกรอกยาให้เขา
แต่ว่าฉินโม่หานก็ไม่ได้กลืนลงไปเลยแม้แต่เม็ดเดียว
“แม่คะ！”
พอเห็นว่าผู้ชายที่ตัวเองชอบถูกปฏิบัติแบบนี้ สุดท้ายเจียงหลีก็ทนไม่ไหว แล้วก็คุกเข่าลงต่อหน้าขงเนี่ยนโหรว “อย่าทำกับเขาแบบนี้เลยค่ะ！”
“ตอนนี้คุณอาจี้ยังไม่ได้สติ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่สติของเขากลับมาเป็นปกติแล้ว แล้วเขารู้ว่าคุณทำกับลูกชายของเขาแบบนี้ เขาจะเกลียดคุณได้นะคะ！”
ขงเนี่ยนโหรวหัวเราะอย่างเย็นชา พร้อมกับยืนขึ้น แล้วก็เดินไปตรงหน้าเจียงหลี บีบคางของเจียงหลีและจับให้เธอเงยหน้าขึ้น “ทำไม ปวดใจเหรอ？”
“แกคงไม่ได้คิดจริงๆ ใช่ไหม ว่าฉินโม่หานจะชอบแก？”
“อย่าเสียเวลาไหนเลย！”
“ที่เขาเข้าใกล้แก่ ก็แค่เพราะว่าแกหน้าเหมือนแม่ของเขาเท่านั้นเอง！”
“บนโลกใบนี้ ผู้ชายที่เป็นปกติ ไม่มีคนไหนที่จะคบกับผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนแม่ของตัวเองหรอก！”
คำพูดของขงเนี่ยนโหรว ทำให้เจียงหลีถลึงตา
“แต่ว่าแม่คะ……ก่อนหน้านี้……แม่ไม่ได้พูดแบบนี้นี่……”
หญิงสาววัยกลางคนหัวเราะเยาะออกมา “ถ้าเกิดว่าเมื่อก่อนฉันพูดความจริงกับแก แกยังจะไปอ่อยฉินโม่หานอยู่เหรอ？”
เธอมองดูผู้หญิงที่ตัวเองเลี้ยงมา ความเยือกเย็นในสายตาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ “แกรู้ไหมว่าฉันชอบเห็นอะไรมากที่สุด？”
“เห็นแก่ที่แบกหน้าที่เหมือนกับยัยผู้หญิงชั้นต่ำอย่างลู่เนี่ยนโหรว ไปมีอะไรที่ไม่ชัดเจนกับลูกชายแท้ๆ ของมัน”
“ฉันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเปลี่ยนใบหน้าของแกให้เหมือนลู่เนี่ยนโหรว แกคิดว่ามันเพราะอะไรกันล่ะ？”
“แน่นอนก็เพราะว่าฉันอยากจะเห็นแก่กับลูกแท้ๆ ของมันมีความสัมพันธ์กัน！”
พอพูดจบ เธอก็เลิกคิ้วแล้วก็มองพวกผู้ชายที่กำลังพยายามกรอกยาให้ฉินโม่หาน “หยุดก่อน”
ขงเนี่ยนโหรวปล่อยคางของเจียงหลี แล้วก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าฉินโม่หานอยากเยือกเย็น เหลือบมองเขาแล้วก็ยิ้ม “ในเมื่อแกไม่ยอมกินยานี้ งั้นก็ไม่ต้องกิน”
“การที่จะได้เห็นเขาบ้าคลั่งเหมือนกับพ่อของเขา อยากกินลูกชายของตัวเอง……ที่จริงมันก็ไม่ทำให้ฉันมีความสุขหรอกนะ”
พอพูดจบ เธอก็หยิบเข็มฉีดยา 2 เข็มออกมาจากตู้ “นี่คือยาพิเศษ”
“พอฉีดเสร็จ ผ่านไป 10 นาทีมันจะมีอารมณ์คึกคัก”
หญิงสาวแววตาเยือกเย็น “ฉีดให้ฉินโม่หาน แล้วก็ขังเขาไว้กับเจียงหลี”
“ฉันอยากจะดูหน่อย ว่าเขาจะสามารถระงับอาการคันนี้ได้ไหม หรือว่าจะไม่สนคุณธรรมจริยธรรม แล้วนอนกับคนที่หน้าตาเหมือนแม่ตัวเอง！”
ฉินโม่หานกัดฟันและมองหน้าเธอ “ต่ำทราม”
“เพิ่งรู้เหรอ？”
ขงเนี่ยนโหรวหาวนอน แล้วก็หันไปมองซิงหยุนที่หน้าซีดจากการที่โดนจี้ว่านเชิ่งบีบคอเมื่อกี้นี้ “ขังเขาไว้ แล้วก็ให้กินดีอยู่ดี”
“ฉันต้องเอาเขาไปทดลอง ว่าจะสามารถใช้อะไรทดแทนซิงเฉินได้ไหม”
พอพูดจบ หญิงสาวก็หันหลังแล้วเดินออกไป
ฉินโม่หานถูกฉีดยา แล้วก็ถูกขังไว้กับเจียงหลีในคุกที่เต็มไปด้วยกล้องวงจรปิดทั้ง 4 ด้าน
เสียงดัง“แกร๊ก” ในขณะที่ประตูถูกล็อก เจียงหลีถึงได้ดึงสติกลับมาจากอาการเหม่อลอย
เธอมองหน้าฉินโม่หานเงียบๆ เหมือนกับหุ่นเชิดที่สูญเสียจิตวิญญาณ “เมื่อกี้ฉัน……”
“เหมือนฝันไป”
สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ทั้งหมด มันเป็นแค่ความฝันใช่ไหม？
ถ้าเกิดมันไม่ใช่ความฝัน ถ้าอย่างนั้นแม่ที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็ก แม่ที่รักและเอ็นดูเธอมากที่สุดตั้งแต่เด็กจนโต……
ทำไมถึงได้พูดอะไรแบบนั้นกับเธอได้？
ฉินโม่หานหัวเราะอย่างเย็นชา “จนถึงตอนนี้ คุณยังคิดว่าขงเนี่ยนโหรวเห็นคุณเป็นลูกสาวแท้ๆ อีกอย่างนั้นเหรอ？”
“เธอก็แค่หลอกใช้คุณเท่านั้นแหละ”
เจียงหลีกัดฟัน แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองฉินโม่หาน
ใบหน้าของชายหนุ่มคนนี้กลายเป็นสีแดง
เธอสัมผัสได้ว่า เขากำลังอดทนต่อความรู้สึกอย่างว่าอยู่
หญิงสาวมองใบหน้าของฉินโม่หาน แล้วก็ส่ายหน้าอย่างรุนแรง “ไม่ แม่ยังแคร์ฉันอยู่”
“ที่เธอไม่ดีกับฉัน……”
“บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเธอรู้สึกว่าฉันไม่ได้ทำตามสิ่งที่เธอร้องขอ”
“อย่างเช่น……”
เจียงหลีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็พุ่งตัวเข้าไปหาฉินโม่หาน “ถ้าเกิดว่าฉันเชื่อฟังเธอ นอนกับคุณ ให้แม่เห็นด้านที่ไม่มีศีลธรรมของคุณ ……”
“เธอจะทำกับฉันเหมือนแต่ก่อนไหม？”
พอพูดจบ เจียงหลีก็พุ่งเข้าไปหาริมฝีปากของฉินโม่หาน——
