หัวใจของซิงเฉินเต้นแรงมาก！
ภาพเหตุการณ์ที่เห็นนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นภาพเหตุการณ์จากกล้องวงจรปิด！
และเวลาในมุมล่างขวาของกล้องวงจรปิดนั้น เป็นช่วงเวลาตอนเย็นของวันนี้พอดี ก่อนหน้านี้แค่ไม่กี่ชั่วโมง！
เจ้าหนุ่มน้อยกับริมฝีปาก แล้วก็ตระหนักได้ในทันที ว่าเนื้อหาในโทรศัพท์นี้ดูท่าทางจะสำคัญมาก
ถ้าเกิดว่าไม่ได้สำคัญล่ะก็ พี่สะใภ้ลั่วเยียนก็คงจะไม่ใช้โทรศัพท์สำรองในการถ่ายเก็บไว้ แม้แต่ลืมที่จะปิดโทรศัพท์อีกด้วย
เขาอยากเปิดวิดีโอดูเนื้อหาข้างใน ว่าหม่ามี๊กับผู้หญิงแปลกหน้าในวิดีโอนั้นกำลังพูดอะไรหรือทำอะไรอยู่กันแน่
แต่ว่า……
ตอนที่เขาจะเปิดวิดีโอนั้น ช่องให้ใส่รหัสผ่านก็ปรากฏขึ้นในโทรศัพท์ บอกว่าต้องป้อนรหัสผ่านเพื่อดูต่อ
ซิงเฉินขมวดคิ้ว
เรื่องอย่างการแฮ็กรหัสผ่านนั้น……
ต้องไปหาซิงกวง เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญ
พี่ชายของเขาซิงหยุนเป็นแฮกเกอร์ใหญ่ เก่งเรื่องซอฟต์แวร์ทุกชนิด บุกรุกและถอดรหัสของไฟร์วอลล์และรหัสผ่านที่ซับซ้อน
ส่วนน้องสาวของเขาซิงกวงเป็นแฮกเกอร์ตัวน้อย เก่งในการถอดรหัสผ่านบัญชีของคนอื่น
มีแค่เขา……
ที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้เลย
ดังนั้นซิงเฉินก็เลยสุดลมหายใจเข้าลึกๆ ลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา แล้วก็ถ่ายโอนวิดีโอที่ต้องเข้ารหัสนี้ไปยังโทรศัพท์ของตัวเองด้วยบลูทูธ แล้วก็ลบบันทึกการเข้าดู ปิดโทรศัพท์ แล้วก็ยัดกลับเข้าไปในเสื้อของลั่วเยียน
สุดท้าย เจ้าหนุ่มน้อยก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ออกมาจากห้องเก็บเสื้อผ้าพร้อมกับลงไปชั้นล่าง
ชั้นล่างนั้น ลั่วเยียนกินข้าวเสร็จแล้ว แล้วก็เผลอหลับไปบนโซฟาเพราะความเหนื่อย
ซิงกวงนั่งอยู่ด้านข้างลั่วเยียน แล้วก็ห่มผ้าห่มบางๆ ให้กับเธอ
ซิงหยุนก็กำลังล้างจานเงียบๆ อยู่ในครัว เบามือเบาเท้า ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลย
เพราะเห็นว่าซิงเฉินลงมา ซิงกวงก็รีบบอกมือ แล้วก็เอานิ้ววางไว้ที่ปากแล้วทำเสียง “ชู่” เพื่อให้เขาไม่ส่งเสียงอะไร
เจ้าหนุ่มน้อยมองดูลั่วเยียนที่กำลังรับอย่างเต็มอิ่ม ก็รีบวิ่งลงมา กระซิบอะไรบางอย่างที่หูของซิงกวง แล้วก็ไปกระซิบที่ข้างหูของซิงหยุน
ดวงตาของซิงหยุนกับซิงกวงเป็นประกายขึ้นมาในทันที
ทั้งสองคนรีบเก็บจานและตะเกียบที่ล้างแล้ว อีกคนหนึ่งเก็บของในห้องนั่งเล่น และก็ล็อคประตูคฤหาสน์ให้ดี
หลังจากผ่านไป 5 นาที เด็กน้อยทั้ง 3 คนก็มารวมตัวกันที่ห้องเด็ก
“เรื่องถอดรหัสให้หนูเป็นคนทำดีกว่า”
ซิงกวงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็หยิบแล็ปท็อปออกมา ส่งวิดีโอที่ซิงเฉินเอาออกมาเข้าคอมพิวเตอร์ของตัวเอง แล้วก็เริ่มแพ็คด้วยโปรแกรมที่ตัวเองสร้างขึ้นมา
ซิงหยุนขมวดคิ้วแล้วก็มองภาพที่ปรากฏบนจอ
“ดาดฟ้านี้มันค่อนข้างคุ้นตา”
“ผู้หญิงคนนี้ก็ดูคุ้นเหมือนกัน”
เจ้าหนุ่มน้อยพูดไปด้วย แล้วก็หาข่าววันนี้ไปด้วย
ในข่าวนั้น เป็นภาพเหตุการณ์ที่ลั่วเยียนใช้มีดจ่อคอลู่จื่อเหยาบนดาดฟ้า
ซิงหยุนเอามือลูบคางเหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อย แล้วก็หันหน้าไปมองซิงเฉิน
“ดูซิว่าใช่ที่นี่หรือเปล่า แล้วเป็นผู้หญิงคนนี้หรือเปล่า ？”
ซิงเฉินขมวดคิ้ว แล้วก็มองเข้าไปอีกครั้ง
เพียงแค่แบบเดียว เจ้าหนุ่มน้อยก็เบิกตาโพลงในทันที！
ฉากในภาพนี้ ผู้หญิงในภาพเหตุการณ์นี้……
ผู้หญิงในภาพวิดีโอที่ซิงกวงกำลังถอดรหัสอยู่ คือคนเดียวกับที่กำลังยืนอยู่ตรงข้ามหม่ามี๊หรือเปล่า？
เขาหันไปมองซิงหยุน，“พี่ใหญ่……”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน？”
ซิงหยุนเอามือลูบคาง แล้วก็อ่านรายงานข่าวเมื่อกลางวันจนจบ
“ผู้หญิงคนนี้ชื่อลู่จื่อเหยา เป็นแฟนเก่าของพี่ฉินหนานเซิง”
“วันนี้เธอกลับพี่ไปเจอกันและพี่สะใภ้ลั่วเยียนไปเห็นเข้า ดังนั้นพี่สะใภ้ลั่วเยียนก็เลยหยิบมีดขึ้นมาขู่ผู้หญิงคนนั้น”
“หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็แย่งมีดของพี่สะใภ้ลั่วเยียน แล้วก็เอามาทำร้ายเธอ”
พอพูดจบ เจ้าหนุ่มน้อยก็หันไปมองภาพเหตุการณ์ที่ซิงกวงกำลังพยายามแก้รหัสผ่านอยู่
“เมื่อตอนเย็นผู้หญิงคนนี้เผชิญหน้ากับหม่ามี๊ที่ดาดฟ้า”
ซิงเฉินกัดริมฝีปาก มือน้อยๆ กำแน่น “ถ้าอย่างนั้นผมรู้แล้ว ผู้หญิงคนนั้นเธอ……”
ซิงหยุนกับซิงกวงเงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมกัน
“เธอทำไมเหรอ？”
ซิงเฉินถอนหายใจยาวออกมา
“เธอไม่ใช่คนดี！”
ซิงหยุนกับซิงกวงกลอกตาพร้อมกัน
“ยังจำเป็นต้องพูดอีกเหรอ！？”
ซิงกวงเบะปาก เอามือกอดอก วางตัวเป็นผู้ใหญ่
“ช่วงนี้ฉันเบื่อๆ ก็เลยดูละครเกาหลี กติกาสรุปก็คือ”
“ผู้หญิงดีๆ กับแฟนเก่าคงไม่ติดต่อกันง่ายขนาดนั้น มีแค่ผู้หญิงเลวๆ ทั้งนั้น ถึงแม้รู้ว่าแฟนเก่ามีแฟนใหม่แล้ว แต่ยังจงใจนัดแฟนเก่าออกมากินข้าวด้วยกันอีก”
ซิงหยุนพยักหน้า
“ถือว่าเธอมีความรู้”
ซิงเฉินเบะปาก “นี่มันถือว่ามีความรู้ตรงไหนกัน? ก็แค่ที่พี่วันๆ เอาแต่อ่านหนังสือกับเขียนโค้ด ก็เลยไม่มีความรู้ด้านนั้นเอง ผู้ชายชั่วๆ กับผู้หญิงเลวๆ ก็เป็นอย่างนี้กันทั้งนั้น！”
พอพูดจบ เขาก็คิดอะไรขึ้นได้ในทันที
“ทุกคนว่า……”
“ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่ไม่ดี แล้วถ้าอย่างนั้นพี่ฉินหนานเซิงที่ไปกินข้าวกับเธอ……ถือว่าเป็นคนดีหรือไม่ดีล่ะ？”
ซิงหยุนกับซิงกวงเงียบไปครู่หนึ่ง จุดก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
ถึงอย่างไรเสีย……
ถึงแม้ว่าฉินหนานเซิงจะไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องแท้ๆ ของพวกเขา แต่ว่าก็ดีกับพวกเขามาก
พวกเขาไม่สามารถรับได้ว่าเขาเป็นผู้ชายชั่วๆ …
“ติ๊ง！”
การที่เด็กน้อยทั้ง 3 คนเงียบอยู่ ก็มีเสียงว่าถอดรหัสสำเร็จดังขึ้นมาจากแล็ปท็อป
เด็กน้อยทั้ง 3 คนหันมาในทันที สายตาจ้องเขม็งไปที่หน้าจอ
ซิงกวงกดปุ่มเริ่มเล่น
“ซูสือเยว่ เธอกำลังตามหาสิ่งที่อยู่หรือเปล่า？”
ภาพวิดีโอเริ่มต้นขึ้น ภาพที่ปรากฏ เป็นภาพที่ลู่จื่อเหยาทำท่าทางกวนๆ และหยิบปากกาอัดเสียงขึ้นมาเมื่ออยู่ต่อหน้าซูสือเยว่
วิดีโอนี้มีความยาวทั้งหมด 3 นาที
หลังจากวิดีโอเล่นไปครบ 3 นาทีแล้ว เด็กน้อยทั้ง 3 คนก็เข้าสู่ความเงียบ
พวกเขาเพิ่งจะอายุ 5 ขวบ ประสบการณ์ค่อนข้างน้อย ก็เลยยังไม่เคยเห็นผู้หญิงที่หน้าหนาขนาดนี้มาก่อน
แล้วอีกอย่าง……
ซิงกวงเม้มปาก แล้วก็ปรับวิดีโอไปดูภาพที่ลู่จิ่งเฉินกอดลู่จื่อเหยาเอาไว้
“คนคนนี้ ถึงแม้ว่าจะหน้าตาเหมือนแด๊ดดี้เป๊ะ แต่ว่าลองดูที่เขาพูดสิ แล้วก็ท่าทางที่เขากอดผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนี้ไว้ เขาน่าจะไม่ใช่แด๊ดดี้”
ซิงหยุนขมวดคิ้ว แล้วก็ตามหาภาพข่าวที่เกี่ยว “ฉินโม่หาน”ในวันนี้
ในข่าว ผู้ชายที่เซ็นสัญญากับบริษัทหุ้นส่วน สวมเสื้อผ้าและเครื่องประดับบนร่างกายเหมือนกับผู้ชายในภาพทุกประการ
เด็กน้อยเอามือเท้าคางและคิดวิเคราะห์：
“ดังนั้นก็หมายความว่า ผู้ชายคนนี้ที่ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเรา ก็ไม่ใช่แด๊ดดี้ของพวกเรานะสิ”
“แต่ว่าแด๊ดดี้ไม่ใช่คนที่จะให้คนอื่นมาปลอมตัวเป็นตัวเองได้ง่ายๆ แล้วอีกอย่างช่วงนี้ ไม่ว่าจะเป็นคุณปู่คนนั้นของพวกเราหรือว่าญาติคนอื่นๆ ก็ไม่ได้มีใครเปิดโปงอะไรเขา แถมยังปกป้องเขาอีกต่างหาก”
“ดังนั้น เป็นไปได้ว่าคนคนนี้อาจจะเป็นพี่น้องฝาแฝดของแด๊ดดี้”
ซิงเฉินกัดริมฝีปาก และในที่สุดก็เริ่มจริงจังขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า……”
เด็กน้อยทั้งสองคนสบตากัน สุดท้ายซิงเฉินก็พูดออกมาอย่างลำบาก พูดในสิ่งที่ทั้ง 3 คนคาดเดาเอาไว้แล้ว
“แด๊ดดี้แท้ๆ ของพวกเราในตอนนี้ ท่าจะไม่ดี”
“หม่ามี๊ยอมบาดเจ็บเพื่อแย่งปากกาอัดเสียงแถวนั้นมาให้ได้ ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับแด๊ดดี้อย่างแน่นอน”
ผ่านไปครู่หนึ่ง ซิงหยุนก็ถอนหายใจยาวออกมา
“ฉันจำได้ว่า เมื่อกี้ที่ผู้หญิงคนนั้นพูด เธอบอกว่าเสียงต้นฉบับจะประกาศเสียงนั้นเธอเก็บไว้ในที่จัดเก็บบนอินเทอร์เน็ตใช่ไหม? ”
ซิงเฉินพยักหน้าอย่างรุนแรง：“ใช่！”
ซิงหยุนกับซิงกวงมองตากัน หลังจากนั้นเด็กน้อยทั้งสองคนก็ถือแล็ปท็อปของตัวเองขึ้นมา
ซิงเฉินหันหลังลงไปชั้นล่าง “เดี๋ยวผมไปชงชามาให้ทุกคนเอง！”
