สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 422 นายแน่ใจว่านายกล้าตีฉัน

ในระหว่างที่ตบตีกันเมื่อกี้ ทรงผมของซูสือเยว่ก็ถูกทำยุ่งหมดแล้ว

หนังยากมัดผมขาด ผมยาวร่วงหล่น ดูไม่ได้เลย

นอกจากแขนที่ถูกกระชากจนเจ็บ นอกเหนือจากนั้นไม่มีบาดแผลอะไรเลย

ส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร”

สายตาของฉินโม่หานถึงได้ดีขึ้นมาหน่อย ตบที่มือของซูสือเยว่แล้วปลอบ ก็ได้ให้ซินหยุนพาน้องชายและน้องสาวขึ้นไปในห้องของตัวเอง ถึงได้มองไปทางสะใภ้ใหญ่ฉินใหม่อีกครั้ง

สะใภ้ใหญ่ฉินยังคงด่าไม่หยุด

“ลั่ว้ยี่ยนนังสารเลวนี่ ขนาดหย่ากับหนานเซิงแล้ว ตอนนี้ยังตามรังควานอยู่อีก”

“เห็นแก่เงินของบ้านเราไม่ยอมปล่อยมือไง อีตัวแบบนี้ฉันเจอมาเยอะแล้ว คิดไม่ถึงว่าตอนนี้กลับมาสนใจเครื่องในของลูกชายฉัน”

“ทำไมมันไม่ไปบริจาคเอง ดีที่สุดก็คือให้มันกับแม่บ้านนอกของมันตายไปพร้อมกันบนโต๊ะผ่าตัดเลย จะได้ไม่ต้องลำบาก！”

“จะได้ไม่ต้องมาทำให้พวกเราเหนื่อย เป็นกลุ่มผีดูดเลือดจริงๆ ！”

ยิ่งพูดยิ่งเกินไป เดิมทีซูสือเยว่ยังเห็นแก่ความรู้สึกการเป็นแม่ของสะใภ้ใหญ่ฉิน ตอนนี้กลับเย็นเหมือนกันน้ำแข็ง

“หุปปาก！” น้ำเสียงของซูสือเยว่แข็งมาก

สะใภ้ใหญ่ฉินถูกคำพูดนี้ทำให้ตกใจหนักมาก ไม่ว่ายังไงก็กลัวขึ้นมาเล็กน้อย แต่พอรู้ว่าใครกำลังคุยกับตัวเองแล้ว ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที

“แกกล้าให้ฉันหุปปาก？ซูสือเยว่ แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร？”

“คนที่บอกว่าจะเป็นนักแสดงคือแก ผลล่ะ？แสดงหนังมาถึงครึ่งทางก็หนีแล้ว แฟนคลับเองก็หายหมดแล้ว ระหว่างนั้นยังวิ่งไปเปิดสถานฝึกศิลปะป้องกันตัว อะไรนั้น เอาใจมวลชนแล้วเกิดคนตายขึ้นมา ยังพาดหัวข่าวด้านลบอีก หน้าของฉินโม่หานถูกแกทำพังไปหมดแล้ว ยังเป็นภาระต่อตระกูลฉินพวกเราด้วย！”

“อาชีพนักแสดงเดิมทีก็เป็นอาชีพชั้นต่ำที่สุด แกนั้นทั้งชั้นต่ำและต่ำต้อย ขนาดลั่วเยี่ยนคนนั้นยังดีกว่าแกเลย อย่างน้อยมันยังรู้จักรักษาชื่อเสียงของตัวเอง แกล่ะ？”

“คนที่ยอมตกต่ำเอง มีหน้าอะไรมาให้ฉันหุปปาก？”

สายตาของฉินโม่หานได้เปลี่ยนไปน่ากลัวมาก เหมือนกับว่าวินาทีต่อไปก็จะระเบิดตีคนแล้ว

แต่กลับถูกซูสือเยว่ห้ามไว้

เธอไม่อยากให้ฉินโม่หานช่วยเธอ ไม่ว่าจะพูดยังไงเฉิงลู่ก็เป็นพี่สะใภ้ของฉินโม่หาน ฉินโม่หานถ้าทำอะไรที่เกินเลยขึ้นมา จะถูกคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์ได้ง่าย

แต่เธอซูสือเยว่นั้นไม่เหมือนกัน ยังไงชื่อเสียงก็แย่ขนาดนี้แล้ว เธอไม่รังเกียจที่จะแย่กว่าเดิม

ผ่านเรื่องมาเยอะขนาดนั้น ซูสือเยว่ก็ไม่ได้อ่อนแอและนิสัยดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

บางคนปากมันต่ำ ต้องได้รับการสั่งสอน

ดังนั้น ตอนที่สะใภ้ใหญ่ฉินยังตะโกนด่าซูสือเยว่อยู่ ซูสือเยว่ก็ได้เดินขึ้นไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ

ยิ้มให้สะใภ้ใหญ่ฉินก่อน

สะใภ้ใหญ่ฉินไม่ชอบหน้าของซูสือเยว่เป็นอย่างมาก รู้สึกว่าหน้าของเธอเหมือนกับนังจิ้งจอก ไม่เหมือนคนดีอะไร

“แกยิ้มอะไรของแก อย่าคิดว่าทำดีกับฉันแล้วฉันจะปล่อยแกไป วันนี้พวกแกต้องส่งตัวหนานเซิงมาให้ฉัน…….อ๊าก！”

ซูสือเยว่ได้ตบไปที่หน้าของสะใภ้ใหญ่ฉินอย่างแรงๆ ทีหนึ่ง

สะใภ้ใหญ่ฉินถูกตบไปข้างหนึ่ง แล้วหันหน้ามาจ้องเขม็งซูสือเยว่อย่างไม่น่าเชื่อ

ซูสือเยว่เองก็ไม่เกรงใจต่อเธอ ได้ตบไปที่หน้าของเธออีก 2 ที

“เพี้ยะ เพี้ยะ”

นอกจากด่าซูสือเยว่แล้ว เมื่อกี้สะใภ้ใหญ่ฉินยังได้สาปแช่งให้ลั่วเยี่ยนและแม่ของเธอตายคาโต๊ะผ่าตัดเลย

คนที่โหดร้ายขนาดนี้ จะสุภาพด้วยไม่ได้

สะใภ้ใหญ่ฉินถูกตีจนมึนไปหมด ปิดหน้าไว้แล้วกรี๊ด

พี่ใหญ่ฉินที่เดิมทีแค่อยากให้ภรรยาออกหน้า แล้วสั่งสอนฉินโม่หานและซูสือเยว่ ในที่สุดก็นั่งไม่อยู่แล้ว

เขาเองก็ไม่แกล้งเป็นคนดีแล้ว รีบขึ้นไปลากสะใภ้ใหญ่ฉินไว้ข้างหลังตัวเองทันที

จากนั้นง้านมือขึ้นอยากจะตีกลับ

ซูสือเยว่มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วพูดว่า “นายกล้าตีฉัน？”

“ฉันเป็นคนของตระกูลเจี่ยน พ่อฉันเจี่ยนหมิงจง แม่ฉันหลิวหรูเยียน และยังมีตระกูลเจี่ยนเป็นเกราะหลังให้ฉัน”

มือของ พี่ใหญ่ฉินชะงัก

“ฉันยังเป็นเมียของฉินโม่หาน คุณนายของจระกูลจี้ในอนาคต”

“ฉินซื่อกรุ๊ปหนึ่งร้อยอันฉันยังไม่เอาไว้ในตา อยากจะให้บริษัทของพวกแกล้มละลายก็เป็นเพียงไม่กี่คำพูดเท่านั้น”

“นายแน่ใจว่านายกล้าตีฉัน？”

เส้นเอ็นตรงหน้าผากของพี่ใหญ่ฉินผุดขึ้น เธอรู้ว่าที่ซูสือเยว่พูดนั้นเป็นความจริง

มือที่ง้านขึ้นนั้น สุดท้ายก็ไม่กล้าตี ไปบนหน้าของซูสือเยว่ แต่กลับตีไปที่หน้าของตัวเอง

“ฉันทำบาปอะไรไว้เนี่ย！แล้วตระกูลฉินไปพาดพิงเอาผิดใคร！น้องสองเสียไปยังไม่พอ นี่คือกะจะให้ตระกูลฉินพวกฉันไม่มีคนสืบต่อเลยหรอ！”

ซูสือเยว่คิดไม่ถึงว่า พี่ใหญ่ฉินไม่กล้าตีเธอก็จริง แต่กลับเรียนแบบสะใภ้ใหญ่ฉิน นั่งลงไปบนพื้นแล้วร้องไห้ขึ้นมา

ความหมายแฝงกำลังบอกว่าฉินโม่หานเนรคุณ อยากจะฆ่าทายาทคนสุดท้ายของตระกูลฉิน

ซูสือเยว่ฟังจนมีไฟลุกอยู่ในตา อยากจะพูดอะไรอีก กลับถูกฉินโม่หานห้ามไว้

“พวกเขาไม่รู้อะไรเลย จะมาว่านายแบบนี้ได้ยังไง！”

สายตาที่ฉินโม่หานมองพี่ใหญ่ฉินและภรรยานั้นเย็นชาจนน่ากลัวมาก แต่พอสบตากับซูสือเยว่ กลับไม่มีความเย็นชาอะไรทั้งนั้น เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“ไม่เป็นอะไร ให้ฉันจัดการเอง”

ซูสือเยว่เชื่อมั่นในความสามารถของท่านชายบ้านเธอมาก ก็เลยพยักหน้าแล้วไปยืนอยู่ข้างๆ

เห็นแค่ฉินโม่หานเดินไปข้างหน้าหลายก้าว ก็เดินไปอยู่ตรงหน้าของพี่ใหญ่ฉินที่กำลังร้องไห้โฮ่

“พี่ใหญ่”

แปลกมาก สองสามีภรรยาที่เมื่อกี้ยังตะกร้าอยู่ ได้ยินเสียงของฉินโม่หานอย่างชัดเจนแล้วก็เงียบลงทันที กะพริบตาแล้วมองฉินโม่หานไว้

เห็นได้ชัด สองสามีภรรยาคู่นี้กลัวฉินโม่หานมาก

ซูสือเยว่อดไม่ได้ก็เลย “หึ” ขึ้นมาทีหนึ่ง

เมื่อกี้เธอใช้กำลังยังไม่สามารถให้สะใภ้ใหญ่ฉินหุปปากลงได้เลย ตอนนี้ฉินโม่หานแค่พูดไปสองคำ ก็ทำให้พวกเขากลัวจนไม่กล้าพูดอะไรอีก

ก็ยังต้องเป็นท่านชายฉินที่มีความน่าเคารพมากกว่า

ซูสือเยว่ในใจไม่พอใจ แต่ในขณะเดียวกันก็ภูมิใจเล็กน้อย

สมกับที่เป็นผู้ชายของเธอ เจ๋งมากเลย

“ใครบอกพวกนาย เรื่องที่หนานเซิงไปจับคู่และอยากจะบริจาคไต？”

ฉินโม่หานจ้องสามีภรรยาโดยไม่กะพริบตาเลย น้ำเสียงดูเหมือนจะเลินเล่อ

พี่ใหญ่ฉินแอบมองฉินโม่หานทีหนึ่ง แล้วกลืนน้ำลาย

“ใคร…..มันสำคัญด้วยหรอว่าใครบอกพวกฉัน？ที่สำคัญคือ พวกนายรู้เรื่องนี้แต่ก็ไม่ห้าม ยังคิดที่จะปกปิดพวกฉันด้วย！” ทีแรกพี่ใหญ่ฉินยังไม่กล้าพูดอะไร แต่ยิ่งพูดไปกลับยิ่งกล้าขึ้นมา

เรื่องนี้เป็นความผิดของพวกเขาอยู่แล้ว ถึงเรื่องจะใหญ่จนไปเข้าหูท่านปู่ พวกเขาก็มีเหตุผล！

เขาไม่เชื่อว่า ฉินโม่หานจะกล้าลงมือต่อตระกูลฉินจริงๆ ！

ฉินโม่หานกลับหัวเราะเบาๆ

“ทำไมฉันต้องห้ามด้วย？”

พี่ใหญ่ฉินถูกท่าทางที่ตรงไปตรงมาของฉินหนานเซิงแล้วสำลักทีหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรจะเถียงกลับยังไง

พี่ใหญ่ฉินไม่พูดอะไร สะใภ้ใหญ่ฉินกลับพูดขึ้นมาต่อแล้ว

“นายที่เป็นอาเล็กของหนานเซิง รู้ทั้งรู้ว่าการเปลี่ยนไตนั้นมีความเสี่ยง และมีผลกระทบที่ไม่ดีกับร่างกายของเขามากขนาดนั้น นายยังไม่ไปห้าม！นายจงใจ นายอยากจะให้เขาตายใช่ไหม？”

ฉินโม่หานมองสะใภ้ใหญ่ฉินอย่างเย็นชาทีหนึ่ง

“ฉินหนานเซิงปีนี้อายุเท่าไหร่แล้ว？เต็ม 18แล้วใช่ไหม เขาโตแล้ว มีสิทธิ์ในการจัดร่างกายของตัวเองฉันเป็นแค่อาเล็กที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดอะไรกับเขา จะให้เอาอะไรไปห้ามเขาทำความดี？”

สะใภ้ใหญ่ฉินเงียบไปสักพักแล้วพูดว่า “แก………แกมันปัดความรับผิดชอบ”

ฉินโม่หานยิ้มเย็นทีหนึ่ง “ฉันปัดความรับผิดชอบ？พวกคุณเป็นพ่อแม่แท้ๆ ของเขา คาดว่าคำพูดจะมีประโยชน์มากกว่าฉัน ทำไมไม่เห็นพวกคุณไปห้ามด้วยตัวเองล่ะ？”