“ไม่ได้เป็นพี่สะใภ้ให้แฟนคลับสักหน่อย ก็แค่ผู้จัดการเอง เธอคิดมากไปรึเปล่า”
“ฉันอยากเป็นแค่ผู้จัดการไง แต่จี้หนานเฟิงเขา……..” พูดไปครึ่งหนึ่ง ฟู๋เชียนเชียนหน้าก็แดงขึ้นมาทันที
ซูสือเยว่รีบถามอย่างอยากรู้ “เขาทำไม？”
ฟู๋เชียนเชียนไม่กล้าพูดต่อไป ซูสือเยว่เห็นสีหน้าของเธอนั้นก็เข้าใจทันที
“เขาอยากนอนเธอ？”
ฟู๋เชียนเชียนรีบยื่นมือไปปิดปากของเธอไว้ แล้วหันไปมองเด็กทั้งสาม
“เด็กๆ ยังอยู่นะ เธอพูดอะไรมั่วๆ เนี่ย”
ซูสือเยว่เอามือของเธอออกแล้วยักไหล่ “นี่อะไร ทำไมเธอถึงใส่กว่าเด็กอีก？”
ฟู๋เชียนเชียนสตั้น กลับได้ยินซิงกวงพูดกับฟู๋เชียนเชียนอย่างกับผู้ใหญ่ว่า “คุณอาเชียนเชียน ทำไมน้าถึงไม่ยอมนอนกับคุณอาจี้ของหนูละคะ？เพราะกลัวว่าจะมีลูกน้อยหรอเปอร์เซ็นต์”
ฟู๋เชียนเชียน “………”
ซิงเฉินเองก็มาร่วมสนุก “ทำไมต้องกลัวมีลูกน้อยด้วย คุณอาเชียนเชียนชอบลูกน้อยไม่ใช่หรอ？”
“พวกผมยังอยากได้น้องสาวเพิ่มอีกคนอยู่เลย แต่เสียดายที่หม่ามี๊และแด๊ดดี้ยังไม่พยายามพอ”
ซูสือเยว่ “？”
นี่เกี่ยวอะไรกับความพยายาม แด๊ดดี้ของพวกนายยังไม่พยายามพอหรอ？
ซิงกวง “หนูไม่ใช่น้องสาวของพวกพี่หรอ？มีหนูคนเดียวไม่หรอ？”
ซิงเฉินพูดเหมือนกับไม่ค่อยเต็มใจว่า “เธอ……..ไม่เท่าไหร่”
เห็นว่าสองพี่น้องจะเถียงกันอีกแล้ว ซิงหยุนก็ได้ออกมาขัดทันเวลา
“คุณอาเชียนเชียนไม่อยากได้ลูกน้อย น่าจะเป็นเพราะว่าคุณอาจี้ยังไม่ได้ขอน้าแต่งงาน”
ตาของซิงกวงสว่างขึ้นมาทันที “ถ้าคุณอาจี้ขอคุณอาเชียนเชียนแต่งงานด้วย พวกเขาก็สามารถนอนด้วยกันแล้วหรอ？”
ซิงหยุน “ไม่ได้”
“ทำไมถึงยังไม่ได้ล่ะ？”
“หลังจากขอแต่งงานแล้วยังต้องแต่งงาน แต่งงานเสร็จแล้วถึงจะนอนด้วยกันแล้วถึงจะมีลูกน้อย
ซิงกวงทบทวนไปสักพัก กะพริบตาแล้วพูดว่า “แต่ว่าแด๊ดดี้และหม่ามี๊ มีพวกเราก่อนที่จะแต่งงานนิ……”
“ผุ……แค่ก แค่ก”
ซูสือเยว่ที่นั่งดูละครอยู่ข้างๆ ก็แทบจะสำลักน้ำตายแล้ว
เธอรีบไปห้าม “ซิงหยุนซิงกวง พวกลูกพูดได้ถูกมาก ต่อไปห้ามพูดแล้ว”
นี่มันเป็นคำพูดอะไรเนี่ย
มุมปากของซิงหยุนงอเล็กน้อย ซิงหยุนกลับไล่ถามต่อ “ทำไมถึงห้ามพูดหรอ”
ซูสือเยว่ “พวกลูกยังเด็ก มีเรื่องมากมายที่ยังไม่รู้ รอหลังจากโตแล้วพวกลูกก็จะรู้เอง”
ซิงกวงเบะปาก ไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของหม่ามี๊สักเท่าไหร่ ก็ได้ไปดึงเสื้อของฟู๋เชียนเชียน “คุณอาเชียนเชียน หนูจะไปโน้มน้าวให้คุณอาจี้ขอน้าแต่งงานเอง น้าจำไว้ว่าตกลงคำขอแต่งงานของเขาด้วยนะ”
ฟู๋เชียนเชียน “ฉันมีทางเลือกอื่นไหม？”
“หรือว่าน้าไม่ชอบคุณอาจี้ของหนูหรอ？”
“ชอบ…….แต่เป็นความชอบที่แฟนคลับมีต่อไอดอลเท่านั้น”
ซิงกวงไม่เข้าใจ “ไม่เหมือนกันตรงไหนหรอ？”
ฟู๋เชียนเชียนอธิบายให้เธออย่างใจเย็น “ความชอบทั้งสองอย่างไม่เหมือนกัน ก็เหมือนกับที่ซิงกวงชอบกระโปรงเจ้าหญิง แต่ซิงกวงก็ไม่สามารถแต่งงานกับกระโปรงเจ้าหญิงนิ”
“หนูสามารถแต่งงานกับกระโปรงเจ้าหญิงได้！”
ฟู๋เชียนเชียน “ไม่ได้！”
ฟู๋เชียนเชียนมองไปทางซูสือเยว่อย่างเหนื่อย “เธอไม่สนลูกเธอหน่อยหรอ！”
ซูสือเยว่สบตากับเธออย่างทำอะไรไม่ได้ “เธอคิดว่าฉันไม่อยากสนหรอ？เป็นเพราะว่าไอคิวพวกเขาสูงเกิน ฉันทำอะไรไม่ได้เลย！”
แค่คิดก็สงสาร
ยังดี ในตอนนี้เองรถก็หยุดลงแล้ว มาถึงสวนสนุกแล้ว
คนขับได้พูดขึ้นมาเวลาที่เหมาะสม “คุณนาย ท่านชาย ได้เหมาสวนสนุกไว้หมดแล้ว หลังจากนี้พวกคุณสามารถไปเล่นได้ทุกรายการ ไม่ต้องต่อแถวครับ”
ซูสือเยว่ตอบรับทีหนึ่งแล้วพาเด็กๆ ลงจากรถ
ฟู๋เชียนเชียนมองสวนสนุกที่โล่งๆแล้ว ร้องเสียงออกมา
“ว้าว สวนสนุกใหญ่ขนาดนี้ กลับมีแค่พวกเราไม่กี่คนที่เล่น จะมันเกินไปแล้ว！”
พึ่งพูดเสร็จ ข้างๆ ก็มีเงาคนโผล่ออกมา ทำให้ฟู๋เชียนเชียนตกใจหนักมาก
“ทำไมถึงเป็นนายอีกแล้ว！” ม่านตาของฟู๋เชียนเชียนขยาย
จี้หนานเฟิงเห็นสีหน้าของเธอแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีใจ “เธอไม่อยาเจอฉันขนาดนี้เลย？”
“ก็…….พูดแบบนั้นไม่ได้มั้ง”
แฟนคลับเห็นไอดอล ก็ต้องดีใจมากอยู่แล้ว
แต่ว่าไอดอลคนนี้ เหมือนจะไม่มีจิตสำนึกความเป็นไอดอลเลย
“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ วันนี้ไม่มีงานหรอ？ผู้จัดการกับผู้ช่วยล่ะ？”
จี้หนานเฟิงจ้องฟู๋เชียนเชียนไว้ไม่พูดอะไร ซิงกวงตะโกนทีหนึ่งแล้ววิ่งมา
“คุณอาจี้！คุณอาเชียนเชียนอยากให้ลุงขอเธอแต่งงาน！”
ฟู๋เชียนเชียนทำท่าตกใจ “ฉันไม่ใช่ ไม่ใช่ฉัน อย่าพูดมั่ว！”
ในตาของ จี้หนานเฟิงเต็มไปด้วยยิ้ม “ซิงกวงไม่เคยโกหก”
ฟู๋เชียนเชียนส่งสายตาอาฆาตไป “นายหมายความว่าอะไร？หมายความว่าฉันโกหกคนหรอ？”
“คนโกหก ยังบอกว่าไม่ชอบฉัน เธอว่าใครกันแน่ที่โกหก？”
“ฉันไม่ได้โกหกนาย！ไม่ใช่ความชอบแบบนั้นจริงๆ ！”
“ฉันไม่เชื่อ”
ดาราที่มีชื่อเสียงในตอนนี้สะกดรอยตามแฟนคลับ ไม่ยอมเลิก
ไม่ว่าฟู๋เชียนเชียนจะพูดยังไงก็ไม่มีประโยชน์ เหลือแค่เพียงการทั้งเป็น
ซิงกวงดึงมือของจี้หนานเฟิงและฟู๋เชียนเชียน หันไปมองซูสือเยว่ “หม่ามี๊ วันนี้หนูอยากไปเล่นกับพวกคุณอาจี้ ได้ไหม？”
ซิงกวงนั้นถูกจี้หนานเฟิงเลี้ยงจนโต เวลาที่ทั้งสองคนไม่ได้เล่นด้วยกันนานแล้ว
ซูสือเยว่พยักหน้าอย่างเข้าใจ “ไปเถอะ อย่าดื้อนะ”
“หนูไม่ดื้อหรอก หนูเป็นผู้ช่วยมากกว่า！”
ซูสือเยว่หัวเราะ มองส่งจี้หนานเฟิงพาซิงกวงและฟู๋เชียนเชียนจากไป
จี้หนานเฟิงมีบอดี้การ์ดอยู่แล้ว ซูสือเยว่วางใจเป็นอย่างมาก หันไปมองลูกชายสุดที่รักทั้งสองคน
“พวกลูกอยากเล่นรายการไหน？”
ซิงเฉินตะโกน “ผมอยากเล่นน้ำ！”
……..
บนเนินเขาเล็กๆ ใกล้สวนสนุก
มีคนลับๆ ล่อๆ อยู่สองคน บนมือจับกล้องมองทางไกลไว้มองอยู่
“เด็กทั้งสามคนทำไมถึงแยกกันแล้วล่ะ”
“น่าจะเป็นเพราะว่าซูสือเยว่คนเดียวดูไม่ไหว ก็เลยขอร้องให้พวกจี้หนานเฟิงมาช่วยดูเด็กละมั้ง”
“ได้ยินว่าฉินซิงกวงเมื่อก่อนเป็นลูกสาวบุญธรรมของจี้หนานเฟิง”
“แล้วพวกเราก็ต้องแยกกันไปตามหรอ？”
“ไม่ต้อง เด็กคนเดียวจะทำอะไรได้ พวกเราแค่ต้องตั้งใจดูการเดินทางของซูสือเยว่และสามีของเธอก็พอแล้ว”
“แต่ฉันได้ยินมาว่าเด็กทั้งสามคนนี้ฉลาดมากเลยนะ”
“ฉลาดแล้วจะทำไม นี่มันสวนสนุกนะ！และยังเป็นสวนสนุกที่ไม่มีใครเลย มีเด็กกี่คนแค่มองก็รู้แล้ว พวกเรายังต้องกลัวว่ามองไม่อยู่หรอ？”
“จริงด้วย เครื่องดักฟังของพวกเรายังอยู่ไหม？”
“ซูสือเยว่พวกเขาเฝ้าระวังหนักมาก ฉันได้ใส่ไว้บนตัวของบอดี้การ์ดที่ตามเธอสำเร็จไปแค่อันเดียว”
“ถ้าอย่างนั้นก็รีบเปิด！”
คนทางนี้ก็รีบเปิดอย่างทำอะไรไม่ถูก ทางซูสือเยว่ได้พาเด็กเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อแล้ว เพราะรายการที่พวกเขาจะเล่นอย่างแรกก็เกี่ยวกับน้ำ ไม่เปลี่ยนเสื้อจะทำให้เสื้อที่ใส่อยู่เปียกได้
ไม่นานซูสือเยว่ก็พาเด็กๆ ออกมาแล้ว เด็กผู้ชายทั้งสองคนยังใส่แว่นกันแดดอันใหญ่ในบนหน้าที่เล็กๆ หนึ่งในนั้นสีหน้าไม่ค่อยดี น่าจะเป็นซิงหยุน
ทั้งสองคนไม่มีความสงสัยอะไรเลย ได้ทำการเฝ้าติดตามพวกซูสือเยว่ต่อ ยังคุยกันบ้างเป็นบางเวลา
ส่วนซิงหยุนตัวจริง กลับอยู่ภายใต้การส่งของบอดี้การ์ดและไป๋เฉิง มาถึงโรงพยาบาล
ฉินหนานเซิงได้ให้ลั่วชิงเจ๋อมาหาลั่วเยี่ยนแล้ว ตอนที่ซิงหยุนเอาโทรศัพท์คืนให้เธอ ก็ได้บอกความจริงที่ถูกดักฟังให้กับลั่วเยี่ยน
ลั่วเยี่ยนเบิกตาโต “หรงหลินทำไมต้องดักฟังฉันด้วย？พวกนายเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า？”
