สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 66 ก็เพราะว่าการแสดงของฉันมันเละเทะ

การกระทำของจี้หนานเฟิง ทำให้ผู้กำกับเฉินตื่นตระหนกทันที!

หนังเรื่องนี้ บทนางเอกเขาอยากได้เซี่ยงหวั่นฉิงที่เป็นระดับกลาง ถ้ายังงั้นบทพระเอกก็ต้องเป็นนักแสดงดัง ไม่ยังงั้น จะขายตั๋วไม่ได้เลย

ส่วนจี้หนานเฟิง ก็คือสิ่งมีชีวิตที่น่าดึงดูดที่สุดในวงการบันเทิงนี้แล้ว!

ไม่ง่ายเลยกว่าที่โปรดิวเซอร์จะเชิญให้จี้หนานเฟิงมาเล่นหนังเรื่องนี้ได้ แล้วจะปล่อยให้จี้หนานเฟิงไปแบบนี้ได้ยังไงกัน!?

เขารีบลุกขึ้นและตามไปทันที แล้วก็ดึงแขนเสื้อของจี้หนานเฟิงไว้ “คุณนักแสดงจี้ คุณ……”

ท่าทางของจี้หนานเฟิงปัดมือที่ดึงแขนเสื้อของเขาออกอย่างสง่างาม สายตามองไปยังซูสือเยว่ที่อยู่ไกล “คุณเยี่ยมมาก”

ดวงตาสีหมึกของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความชื่นชม “วันนี้ลั่วเยียนบอกว่าจะพามาดูน้องใหม่ที่ทักษะการแสดงดี ที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรเท่าไหร่หรอก”

“ตอนที่เห็นคุณนั้น ผมก็ยิ่งไม่ได้คาดหวังไปกันใหญ่”

ซูสือเยว่：“……”

ดูเหมือนว่าตอนที่อยู่ที่เมืองถงนั้น ไม่ใช่แค่จี้หนานเฟิงมีความประทับใจที่ไม่ดีต่อเธอ แต่ว่าในสายตาของจี้หนานเฟิงนั้น เธอก็ไม่เท่าไหร่เหมือนกัน

“แต่ว่าตอนนี้ผมมองเปลี่ยนไปแล้ว”

จี้หนานเฟิงยิ้มจางๆ “คุณสามารถรับคำชมของลั่วเยียนได้จริงๆ ”

“ต่อไปถ้าเกิดว่ามีโอกาส ผมจะแนะนำให้คุณรู้จักกับผู้กำกับที่ผมคุ้นเคยด้วย”

“คุณคู่ควร”

พอพูดจบ เขาเหลือบมองผู้กำกับเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาอย่างเฉยเมย “หนังเรื่องนี้ ไม่คู่ควร”

ผู้กำกับเฉินหน้าซีดลงทันที

อีกสองคนที่มากับผู้กำกับเฉินที่ให้คะแนนซูสือเยว่ต่ำและให้คะแนนเซี่ยงหวั่นฉิงเต็มนั้นมองหน้ากัน แล้วก็รีบลุกขึ้นทันที “คุณจี้!”

พวกเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในวงการ วันนี้ก็คือยอมขายชื่อเสียงให้ผู้กำกับเฉิน ถึงได้ให้คะแนนตามข้อเรียกร้องของผู้กำกับเฉิน

พวกเขาไม่ได้คิดเลยว่า คนอย่างจี้หนานเฟิงจะแอบดูอยู่ด้านหลัง!

ถ้าเกิดรู้ว่าจี้หนานเฟิงอยู่ด้วย ต่อให้ผู้กำกับเฉินให้เงินพวกเขามากกว่านี้สิบเท่า พวกเขาก็ไม่มีทางรับปากหรอก!

“คุณจี้ ที่จริงแล้วพวกเราก็ไม่ได้รู้สึกว่าเซี่ยงหวั่นฉิงแสดงดีหรอกครับ!”

จี้หนานเฟิงขมวดคิ้ว หยุดเดิน แต่ว่าไม่ได้หันหน้า “ถึงแม้จะรู้ว่าเธอแสดงไม่ดี ทำไมถึงให้คะแนนสูงล่ะครับ? ”

โปรดิวเซอร์ทั้งสองคนมองหน้ากันอีกครั้ง

แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเพราะว่าผู้กำกับเฉินให้เงินพวกเขา พวกเขาถึงได้ให้คะแนนเซี่ยงหวั่นฉิงเต็ม

ยังไงผู้กำกับเฉินก็ยังเป็นคนที่มีบารมีและประสบการณ์มากในวงการบันเทิง

ดังนั้น……

ทั้งสองคนก็ชี้นิ้วไปที่เซี่ยงหวั่นฉิง “เพราะเธอ!”

“นักแสดงหญิงที่ชื่อว่าเซี่ยงหวั่นฉิงเนี่ย เมื่อวานมาเคาะประตูห้องพวกเรา แล้วก็ให้เงินพวกเราก้อนหนึ่ง คุกเข่าอ้อนวอนขอคะแนนเต็ม……”

“ดังนั้น……”

“ถ้ายังงั้นพวกคุณก็ยอมประนีประนอมเพราะเงินยังงั้นเหรอ? ”

ลั่วเยียนที่นั่งอยู่ตำแหน่งคณะกรรมการคลี่ยิ้ม เธอกอดอก แล้วก็หันไปมองผู้กำกับเฉิน “ผู้กำกับเฉินละคะ? คุณก็ได้รับผลประโยชน์เหมือนกันรึเปล่า? ”

คำพูดของผู้หญิงคนนี้ ทำให้ผู้กำกับเฉินหน้าซีดลงทันที!

เขาหันหน้าไป หลังจากส่งสายตาให้เซี่ยงหวั่นฉิงแล้ว ก็กระแอมแล้วพูดว่า “ทุกท่านก็รู้ว่าผมน่ะสายตาสั้น”

“วันนี้ผมไม่ได้ใส่แว่นมา ผมนึกว่าผมใส่คอนแทคเลนส์มาแล้ว แต่ว่าก็ไม่ได้ใส่”

“ดังนั้นเมื่อกี้พอผมได้ยินเสียงของนักแสดงสาวท่านนี้แล้วก็เลยรู้สึกว่าเธอแสดงดี ไม่ได้สังเกตการณ์แสดงออกทางสีหน้าของเธออย่างละเอียด นี่คือความผิดของผมเองครับ”

ลั่วเยียนยกมุมปาก แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองเซี่ยงหวั่นฉิง “คิๆ ”

มือของเซี่ยงหวั่นฉิงกำหมัดแน่น!

ทั้งๆ ที่ผู้กำกับเฉินรับประกันต่อหน้าเธอแล้ว ว่าจะจัดการกรรมการทั้งสองคนนั้นให้ได้ ให้เธอออดิชั่นได้อย่างสบายใจ!

แต่ไม่คิดเลยว่า ตอนนี้พอเกิดเรื่องขึ้นแล้ว ก็โยนขี้ทั้งหมดมาให้เธอ!

และสิ่งที่น่าหดหู่ที่สุดก็คือ ก็คือเธอไม่สามารถโต้ตอบได้

ถ้าเกิดว่าเธอโต้ตอบไป แล้วพวกเขายอมรับว่าคนที่ซื้อพวกเขาก็คือผู้กำกับเฉิน ไม่ใช่แค่ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับผู้กำกับเฉินจะถูกเปิดเผย อาชีพในอนาคตของผู้กำกับเฉินก็ต้องจบลงไปด้วย!

เธอยังคงคาดหวังว่าผู้กำกับเฉินจะให้บทบาทนางเอกกับเธอได้ในอนาคต เธอทำงานหนักมากเพื่อเกลี้ยกล่อมผู้กำกับเฉิน จะทำให้ผู้กำกับเฉินเสียหายแบบนี้ไม่ได้!

ดังนั้น เซี่ยงหวั่นฉิงเลยทำได้แค่หน้าแดง กัดฟันและพยายามกลืนมันลงท้องไป “นักแสดงจี้คะ คุณอย่าโทษผู้กำกับเฉินกับโปรดิวเซอร์ทั้งสองท่านเลยค่ะ ถ้าจะโทษก็โทษฉันดีกว่า”

“ฉันไม่ดีเอง ฉันยัดเงินให้โปรดิวเซอร์ทั้งสองท่านนี้ ถึงได้……”

จี้หนานเฟิงค่อยๆ หันหน้าไป มองเซี่ยงหวั่นฉิงแล้วก็ยิ้ม “คุณคิดว่าผมเชื่อเหรอ? ”

อยู่วงการบันเทิงมาก็ตั้งหลายปี มีเรื่องอะไรบ้างที่จี้หนานเฟิงกับลั่วเยียนไม่เคยเห็น?

วันนี้ผู้กำกับเฉินแค่เริ่มต้นก็มีท่าทีต่อเซี่ยงหวั่นฉิงเป็นพิเศษแล้ว พวกเขาก็เห็นกันอยู่ แต่ว่าพวกเขาแค่ไม่อยากจะไปเจาะมันเท่านั้นเอง

แววตาของผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยการรู้เท่าทัน เซี่ยงหวั่นฉิงถูกมองจนรู้สึกตื่นตระหนก “ฉัน……”

“คุณจี้”

ซูสือเยว่ขมวดคิ้ว ก้าวไปด้านหน้า ขวางสายตาที่จี้หนานเฟิงมองเซี่ยงหวั่นฉิง “ในเมื่อคุณจี้คิดว่าเธอไม่เหมาะสมกับบทนางเอก”

ผู้หญิงคนนั้นพูด เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของจี้หนานเฟิงอย่างจริงจัง “แล้วฉันล่ะ? ”

“ถ้าเกิดว่าฉันเกลี้ยกล่อมให้ผู้กำกับเฉินให้ฉันเป็นนางเอกได้ คุณจี้จะยอมแสดงกับฉันไหมคะ? ”

จี้หนานเฟิงมองซูสือเยว่อย่างเย็นชา “คุณแน่ใจเหรอ ว่าจะทำให้ผมหยุดในตอนนี้? ”

“ใช่”

ซูสือเยว่พยักหน้าอย่างจริงจัง “คุณจี้ ฉันแค่ถามว่าคุณยอมรึเปล่า”

เธอรู้ว่าจี้หนานเฟิงอยากจะแฉเรื่องของเซี่ยงหวั่นฉิงกับผู้กำกับเฉิน

แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลา

ละครฉากใหญ่ขนาดนี้ เฉิงเซวียนจะไม่อยู่ด้วยได้ยังไงกันล่ะ?

ถ้าเกิดว่าไม่ได้เห็นสีหน้าของเฉิงเซวียนตอนที่รู้ว่าตัวเองถูกสวมเขาด้วยตาของตัวเอง ซูสือเยว่ก็ยังรู้สึกไม่พอใจ

จี้หนานเฟิงหรี่ตาลง ไม่รู้ว่าผู้หญิงโง่คนนี้ต้องการทำอะไร

ทั้งๆ ที่รู้ว่าผู้กำกับเฉินกับเซี่ยงหวั่นฉิงสมรู้ร่วมคิดกัน ส่วนคนที่ถูกกดขี่ข่มเหงก็คือเธอ

แต่ว่าเธอกลับโง่เขลาแบบนี้……

ผู้ชายคนนั้นยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ได้”

“ถ้ายังงั้นก็ดี!”

ผู้กำกับเฉินตบขาของตัวเองอย่างตื่นเต้น “ถ้ายังงั้นก็เป็นเธอเนี่ยล่ะ!”

“คนที่จะได้รับตำแหน่งนางเอกก็คือเธอ!”

ฉินหนานเซิงนั่งอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ถ้ายังงั้นทุกท่าน ผมขอพูดประโยคขึ้น ในบรรดา 5 นักแสดงสาวที่ออดิชั่นวันนี้ ซูสือเยว่คือคนที่แสดงได้ดีที่สุด ไม่มีใครคัดค้านใช่ไหมครับ? ”

ในห้องเงียบเชียบ

“ถ้ายังงั้นก็เอาตามนี้!”

เหมือนกับกลัวว่าจี้หนานเฟิงจะเปลี่ยนใจ ผู้กำกับเฉินก็รีบสรุปทันที “หนังเรื่อง《ความทรงจำที่ขาดหาย》นี้ พระเอกก็คือจี้หนานเฟิง นางเอกก็คือซูสือเยว่ ผมจะให้คนรีบไปทำสัญญาทันที!”

“หึ!”

เซี่ยงหวั่นฉิงที่ท้อแท้และสิ้นหวังกัดริมฝีปาก แล้วก็เดินออกไป

ตอนที่เธอมาถึงหน้าประตูนั้น ก็ถูกรปภ.ขวางไว้

“คุณเซี่ยง”

รปภ.หยุดเธอไว้ด้วยรอยยิ้ม “ผู้กำกับท่านอื่นยังไม่กลับเลย คุณยังกลับไม่ได้นะครับ”

“ใช่”

นักแสดงที่ก่อนหน้านี้ยังถากถางว่าซูสือเยว่ไม่เป็นมืออาชีพอยู่กับเซี่ยงหวั่นฉิงนั้นมองเซี่ยงหวั่นฉิงอย่างเย็นชา “เธอยังไม่ได้อธิบายให้ชัดเจนเลย เรื่องที่เธอให้เงินกับโปรดิวเซอร์ทั้งสองท่านนั้น”

“อย่าทำตัวแบบพอโดนแฉก็รีบกลับสิ ไม่ต้องอธิบายกับพวกเราหน่อยรึไง? ”

เซี่ยงหวั่นฉิงกัดฟันของตัวเองแน่น หน้าซีดจนเหมือนกระดาษ “มันมีอะไรให้อธิบาย!”

“ฉันก็แค่มีทักษะการแสดงที่เละเทะก็เลยติดสินบนเพื่อให้คนอื่นมาช่วยฉันไง ไม่ได้รึไง!”