สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – ตอนที่ 91 นึกไม่ถึงว่าซูสือเยว่จะเกินไปอย่างนี้

ภายในห้องหนังสือของคฤหาสน์ตระกูลซู

ซูจิ่นเฉิงมองฉินโม่หานไปด้วยความสุภาพ ยกถ้วยน้ำชามาวางไว้ตรงหน้าเขาอย่างนอบน้อม “ท่านชายฉิน เมื่อกี้นี้คุณคงจะเจอโม่โม่ลูกสาวแท้ๆของผมแล้ว”

“โม่โม่เธอลำบากมาเยอะมากตั้งแต่เด็ก พ่อแท้ๆของซูสือเยว่มันก็แค่สัตว์เดรัจฉานตัวหนึ่ง ตั้งแต่เด็กก็มักจะทุบตีด่าว่าโม่โม่อยู่เสมอๆ ทั้งจนทั้งโหดเหี้ยม”

“โม่โม่ได้รับผลกระทบจากเขาจนเรียนไม่จบแม้แต่ม.ต้นเลยด้วยซ้ำ…”

“ยังดีที่เมื่อห้าปีก่อนโม่โม่ได้ถูกพวกเราพากลับมาดูแล ถึงแม้ว่าเธอจะมีวุฒิการศึกษาไม่สูง แต่เธอทำธุรกิจได้ยอดเยี่ยมอย่างมาก ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาทำงานที่ซูซื่อกรุ๊ป เธอติดต่อกับลูกค้ารายใหญ่ให้กับบริษัทมากมายเลย”

“ท่านชายฉินมีฉินซื่อกรุ๊ปในเครือของคุณยังมีบริษัทข้ามชาติอีกหลายแห่ง เมื่อเทียบกับซูสือเยว่ผู้หญิงที่รังแต่จะมีข่าวฉาวกับนักแสดงชายในวงการอยู่ทุกวันพรรค์นั้น โม่โม่นั้นเหมาะสมกับคุณยิ่งกว่ามากเลยจริงๆ!”

ฉินโม่หานแสยะยิ้มออกมาจางๆ รอยยิ้มไปไม่ถึงดวงตา “ในเมื่อซูโม่เหมาะกับฉันขนาดนี้ แล้วทำไมตอนนั้นคุณซูถึงต้องให้ซูสือเยว่มาแต่งงานกับฉัน?”

คำพูดของชายหนุ่ม ทำให้ซูจิ่นเฉิงนิ่งอึ้งไป

“หรือว่าคุณซูจะเหมือนกับคนอื่นๆที่ได้ยินข่าวลือจากข้างนอกแล้วก็คิดว่าฉันทั้งแก่และทั้งน่าเกลียด แล้วก็ยังเป็นคนที่ชอบทรมานผู้หญิง?”

“ตอนนั้นคุณซูไม่อยากให้ลูกสาวแท้ๆได้รับความเจ็บปวด ก็เลยผลักไสลูกเลี้ยงเข้าไปในกองเพลิง”

“ทำไมตอนนี้จู่ๆถึงสำนึกขึ้นมาได้ แล้วมาพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน?”

ในน้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาได้ประดับไปด้วยความรู้สึกเยาะหยันสุดๆ

ซูจิ่นเฉิงขมวดคิ้วออกมา เริ่มโต้แย้งออกไปด้วยใบหน้าซีดเผือด “อันที่จริง…อันที่จริงมันไม่ใช่อย่างที่ท่านชายฉินพูดเลยนะครับ”

“เป็นเพราะ…เป็นเพราะว่าซูสือเยว่แย่งคุณไป!”

พูดไปแล้ว เขาเหมือนกับจะนึกอะไรออกขึ้นมา ตรงหน้าก็ได้ส่องสว่างออกมาทันที “ใช่ เป็นเพราะว่าซูสือเยว่เป็นคนแย่งที่จะแต่งงานกับคุณไป!”

“ตอนนั้นซูสือเยว่ใช้ข่าวลือพวกนั้นมาขู่พวกเราให้กลัว บังคับพวกเราให้หล่อนได้แต่งงานกับคุณ!”

“ตอนนั้นเพราะว่าได้พลาดผู้ชายดีๆอย่างคุณไป โม่โม่ก็ยังขังตัวเองร้องไห้อยู่ในห้องมาหลายวันเลย!”

เขาพูดมาเสียเหมือนกับเป็นเรื่องจริงก็ไม่ปาน

ฉินโม่หานแสยะริมฝีปากออกมาจางๆ ไม่ได้เปิดโปงเขาออกไปในทันที “ที่แท้ซูสือเยว่ก็ทำเกินไปขนาดนี้เลย”

“ใช่แล้วครับ เธอมันเกินไปจริงๆ!”

ซูจิ่นเฉิงคล้อยตามออกมาทันที เปิดคอมพิวเตอร์ไปพลางพูดพล่ามออกมาพลาง “เมื่อก่อนพวกเรากล้ำกลืนความรู้สึกกันเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะคิดว่าการที่คุณกับโม่โม่ไม่ได้คบอยู่ด้วยกันมันจะน่าเสียดายนิดหน่อย แต่ก็ไม่กล้าจะไปรบกวนชีวิตของคุณ”

“เพียงแต่ว่า…”

เขากดเปิดเอกสารในคอมออกมา “เมื่อหลายวันก่อนพวกเราพบสิ่งเหล่านี้ที่บ้าน…”

“ที่แท้แล้วซูสือเยว่เธอก็แค่ผู้หญิงสกปรกคนหนึ่งนี่เอง มิน่าแฟนเก่าของเธอถึงได้รังเกียจเธอ แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยจะแตะต้องเธอเลย!”

พูดไปแล้ว เขาก็ได้ส่งเมาส์ไปให้ฉินโม่หาน “คุณ…ดูเองเถอะครับ”

ชายหนุ่มนิ่วคิ้วออกมาจางๆ กดเข้าไปที่ภาพหนึ่งในนั้น

บรรยากาศภายในห้องหนังสือก็ได้เย็นยะเยือกขึ้นมาทันที

ดวงตาที่ล้ำลึกมองไม่เห็นก้นบึ้งคู่นั้นของชายหนุ่มได้มองจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ไปอย่างไม่วางตา คิ้วดกดำได้ขมวดเข้าหากันแน่น

ในภาพนั้น เป็นภาพที่ซูสือเยว่กำลังประคองท้องโตยืนอยู่บนทางเดินเล็กๆที่ปูไปด้วยหิน

ท้องของเธอกลมออกมา มองไปแล้วอย่างน้อยๆก็คงจะมีอายุห้าหกเดือนไปแล้ว

“เมื่อห้าปีก่อนซูสือเยว่เพิ่งจะได้เจอกันกับไอ้พ่อเวรนั่นของเธอ แล้วก็ได้ออกไปจากตระกูลซูของพวกเราไปสักพักหนึ่ง พวกเราก็นึกว่าเธอจะไปทำตัวเป็นลูกกตัญญู แต่นึกไม่ถึงว่าเธอจะหนีไปท้องเสียได้!”

“พ่อของเด็กคนนี้ถึงตอนนี้แล้วผมก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร แม้แต่ตัวเด็กเองไปอยู่ที่ไหนพวกเราก็ไม่รู้!”

ซูจิ่นเฉิงพูดออกมาอย่างไม่พอใจอยู่ข้างๆร่างของฉินโม่หาน “ท่านชาย คุณว่าคนที่มีสถานะอย่างคุณ จะไม่อาจถูกใครรู้เข้าเลยว่าไปแต่งงานกับของมือสองที่เคยมีลูกกับคนอื่นมาก่อนได้เลย?”

“ดังนั้นแล้วเรื่องนี้ก็เลยผมแนะนำให้เรารอเวลาที่จะจัดการมัน…คุณหย่ากับซูสือเยว่ไปเงียบๆ แล้วค่อยแต่งงานกับโม่โม่”

“ถึงยังไงโม่โม่ก็เป็นลูกสาวของตระกูลซูของพวกเรา ถึงตอนนั้นแล้วถ้าคนอื่นถามขึ้นมา ก็ไม่มีทางจะรู้ได้ว่าเคยเปลี่ยนคนไป…”

ฉินโม่หานไม่ได้สนใจเขา

ไม่ว่าซูจิ่นเฉิงจะพูดอะไรออกมาเขาก็ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

ความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่ที่หน้าจอไปหมด

มือใหญ่ที่เรียวบางของชายหนุ่มกดเมาส์ไปเบาๆ กดเลื่อนไปที่ภาพถัดไป

ภาพนี้ เป็นภาพที่ซูสือเยว่กำลังยืนต่อแถวอยู่ตรงทางเดินในโรงพยาบาล

เธอที่กำลังท้องอยู่นั้นได้อ้วนกลมกว่าตอนนี้ ดูไปแล้วดูเจ้าเนื้อน่ารักเอามากๆ

เธอแบกท้องโตยืนต่อคิวอยู่ตรงหน้าแผนกผู้ป่วยนอกสูติ-นรีเวช และคนที่ยืนต่อแถวด้วยกันกับเธอทั้งหน้าทั้งหลังเธอ ล้วนแล้วแต่จะเป็นผู้ชายทั้งนั้น

นอกจากเธอแล้ว คนท้องทุกคนล้วนแล้วแต่จะนั่งกันอยู่บนเก้าอี้ และจะมีคนที่ไปด้วยกันคอยดูแลอยู่

มีเพียงแค่เธอที่ตัวคนเดียว

ถือกระเป๋าเอง ถือใบตรวจเอง เข้าแถวต่อคิวเอง

เขาได้กดดูรูปอื่นๆไปอีกหลายรูป

แต่ละรูป ล้วนแล้วจะมีเธอแค่เพียงคนเดียว

ข้างกายเธอไม่มีแฟนหนุ่มคอยดูแล ไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อน

มีเพียงบางภาพประปรายที่จะมีร่างของฟู๋เชียนเชียนอยู่

ไม่ว่าจะเป็นการตรวจครรภ์หรือว่าจะเดินเล่น แม้แต่การเดินซื้อของที่ร้านสำหรับแม่และเด็กเองซูสือเยว่ก็ยังอยู่คนเดียว

ความรู้สึกเจ็บปวดที่มันยากเกินจะอธิบายออกมาได้มันได้ขึ้นไปถึงหัวใจ

ฉินโม่หานในอดีตนั้นไม่เข้าใจผู้หญิง และก็ไม่เข้าใจหรอกว่าตอนที่ผู้หญิงท้องนั้นลำบากมากแค่ไหน

จวบจนในภายหลัง ที่เขาได้มีซิงหยุนกับซิงหยุน

เขาเห็นแม่ของซิงหยุนกับซิงหยุนตายอยู่ในกองเพลิงกับตาตัวเอง

เขาก็ได้ค่อยๆเข้าใจแจ่มชัดขึ้นมาช้าๆ ตอนที่ผู้หญิงคนหนึ่งท้องนั้น มันต้องมีการดูแลเอาใจใส่มากแค่ไหน

แต่ทว่า ซูสือเยว่ ผู้หญิงที่เขาเลือกคนนี้ กลับเคยมีลูกมาก่อน แล้วยังถูกละเลยอย่างนี้มาก่อน…

ชายหนุ่มมองไปทีละรูปด้วยความเจ็บปวดใจ

ช่วงสุดท้ายของเอกสารไม่ใช่รูปถ่าย แต่เป็นวิดีโอ

เป็นภาพที่ซูสือเยว่กำลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย แสดงท่าทางที่พยายามคลอดลูกไปอย่างเต็มที่

เลนส์กล้องได้จ่อตรงไปยังใบหน้าที่เธอแสดงสีหน้าน่ากลัวออกมา

ทั้งหัวของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ ผมก็เปียกชื้นไปหมด แนบลู่อยู่บนใบหน้า มีความเจ็บปวดอยู่เต็มใบหน้า

เธอในตอนนี้ไม่สวยเลยแม้แต่น้อย

แต่วิดีโอในตรงท่อนนี้มันกลับทำให้หัวใจของฉินโม่หานได้ถูกฉุดกระชากเอาไว้อย่างแรง

เขาถึงกับไม่ใจแข็งพอที่จะดูวิดีโอจนจบ แล้วได้กดปิดไป

“ท่านชาย คุณเองก็ทนดูต่อไปไม่ไหว ใช่มั้ยล่ะครับ?”

ซูจิ่นเฉิงนึกว่าฉินโม่หานปิดคลิปไปเป็นเพราะว่าผิดหวังกับซูสือเยว่ ก็เลยเข้าไปใส่ไฟเพื่อทำให้ไฟลุกโชนขึ้นมายิ่งกว่าเดิม “คุณอย่าเพิ่งโกรธเคืองไปเลยครับ คำแนะนำเมื่อกี้นี้ของผม คุณก็ลองพิจารณาดูให้ดีๆนะครับ”

“นี่เป็นวิธีที่คุณจะเสียหายน้อยที่สุด”

“เพราะถึงยังไงสถานะอย่างคุณแล้ว ถ้าเรื่องมันเผยแพร่ออกไปแล้ว มันจะกระทบต่อชื่อเสียงของคุณ…”

ฉินโม่หานยกยิ้มออกมาจางๆ “งั้นความหมายของคุณก็คือฉันควรจะขอบคุณคุณ?”

“ไม่ไม่ไม่ ผมก็แค่…”

“ภาพและวิดีโอพวกนี้ มีสำรองเอาไว้หรือเปล่า?”

คำพูดของซูจิ่นเฉิงยังไม่ทันได้พูดออกมาจนจบ ก็ได้ถูกฉินโม่หานเอ่ยขัดเสียงเย็นออกมา

ซูจิ่นเฉิงนิ่งค้างไป พร้อมกับส่ายหน้าออกมาทันที “ไม่ ไม่มีครับ!”

“ของพวกนี้หลังจากที่ผมเจอมันแล้ว ก็รักษามาอย่างดีโดยตลอด ตอนนี้มีเพียงแค่คุณกับพวกเราคนตระกูลซูเท่านั้นที่รู้ คนอื่นไม่มีใครรู้เลย!”

“คุณวางใจได้เลย พวกเราไม่มีทางให้ของพรรค์นี้ไปทำลายชื่อเสียงของคุณ…”

“งั้นก็ดี”

ฉินโม่หานยกยิ้มมุมปากออกมาจางๆ นิ้วมือจับเมาส์ไปด้วยความว่องไว ไฟล์ข้อมูลนั้นได้ลบไปทั้งหมด

ภายใต้สายตาที่ตื่นตกใจของซูจิ่นเฉิงแล้ว เขาได้ถือโอกาสเข้าไปล้างตรงถังขยะไปด้วย “เรียบร้อย ของพวกนี้ ต่อจากนี้ไปมันก็ไม่อยู่แล้ว”

“ถ้าฉันเห็นอีก นั่นมันก็หมายความว่าคุณยังมีสำรองอยู่ คุณเพิ่งจะโกหกฉันไป ฉันจะมาคิดบัญชีกับคุณ”