นี่หล่อน… ยังไม่ตาย… เพราะบทรักของเควิน…ใช่ไหม?
ความทรงจำที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไหลบ่าเข้าท่วมท้นสมองอย่างไม่ปรานี ทุกฉากทุกตอนของการมีเพศสัมพันธ์กับเขา… เควิน คาสโตรเซ่น ยังคงติดตรึงอยู่ในความรู้สึก
ทำไมและทำไม หล่อนถึงไม่รู้สึกเกลียดชังเขาเลย แต่กลับโหยหาเขา และสัมผัสจากเขาจนน่าละอาย
แก้มนวลแดงก่ำ ไม่สิ… หล่อนกำลังแดงซ่านไปทั้งตัวเลยก็ว่าได้ ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ก่อนที่ร่างอวบอิ่มเปลือยจะขยับลุกขึ้นนั่ง
“อ๊ะ…”
ความเจ็บแปลบในบางส่วนของกายสาวย้ำเตือนให้รู้ว่าเมื่อคืนหล่อนผ่านสนามรบอะไรมา
การร่วมรักที่แสนบ้าคลั่ง!
ศีรษะทุยสวยที่รอบกรอบเอาไว้ด้วยเส้นผมยาวสีดำขลับยุ่งเหยิงส่ายสะบัดไปมา
หล่อนถูกเควิน คาสโตรเซ่นจับได้ว่าปลอมตัวเข้ามา ก่อนจะถูกลงทัณฑ์ด้วยบทพิศวาสอย่างป่าเถื่อนตลอดทั้งคืน
และมันก็ใช่… หล่อนขัดขืน แต่มันกลับไม่เพียงพอที่จะหยุดความบ้าระห่ำของจอมเถื่อนอย่างเควินได้ เขาตักตวงความอ่อนเดียงสาจากกายสาวไร้ราคีอย่างตะกละตะกลามไร้ความปรานี สัมผัสแสนร้อนผ่าวจากฝ่ามือและปลายนิ้วของเขายังคงตอกย้ำให้หล่อนดำดิ่งลงสู่ก้นเหวสวาทได้อย่างง่ายดาย
ร่างกายของหล่อนยังคงจดจำและโหยหาต่อสิ่งที่เควินกระทำเมื่อคืนอย่างน่าละอาย
พึงพอใจที่เขากอด ตอบสนอมยามเขาจูบไซ้ และคลั่งไคล้ยามเขาโลมเลีย และฝากฝังความใหญ่แข็งขึงลงมาภายในกายสาว นี่หล่อน… หล่อนไม่ต่างจากโสเภณีเลยใช่ไหม ที่ลุ่มหลงผู้ชายที่ตัวเองไม่สามารถที่จะเอื้อมถึงได้
ความเจ็บปวดพุ่งตรงเข้าสู่หัวใจสาวอย่างแม่นยำราวกับคมธนูไฟ หล่อนยอมให้เขาทำทุกอย่างกับร่างกาย ไม่ขัดขืน ไม่ผลักไส ยอมให้เขาลูบไล้ ดูดเลีย และสอดใส่เข้ามาหา
หล่อนไม่ต่างจากผู้หญิงแพศยาเลยสักนิด
หยาดน้ำตาไหลพรากลงมาอาบแก้ม ความเสียใจทำให้หล่อนไม่อาจจะทนเห็นหน้าของเควินได้อีกต่อไป
ต้องไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้!
ร่างเปลือยรีบขยับลงจากเตียง แม้จะเจ็บลึกที่ซอกขาอย่างรุนแรง แต่หล่อนก็จำต้องอดทน
ทันใดนั้นเองประตูห้องก็ถูกเปิดผั๊วะเข้ามาโดยไม่มีเสียงบอกเตือนล่วงหน้า มือเล็กรีบกระชากผ้าห่มมาคลุมร่างสาวเปลือยเปล่าทันที เมื่อร่างสูงใหญ่ของเควิน คาสโตรเซ่นปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า
เขาปิดประตู และก้าวเข้ามาหาด้วยท่าทางสง่างามเหมือนเช่นทุกครั้ง
เควิน คาสโตรเซ่น หล่อเหลาเสมอ แม้แต่ในยามที่เขาอดนอนเพราะมัวแต่ร่วมรักกับหล่อนตลอดทั้งคืนก็ตาม
ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะสามารถกระโดดลงจากเตียงได้ในยามเช้าตรู่ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็แทบไม่ได้นอน
“คุณ…”
“จะไปไหน”
น้ำเสียงของเขาดุกระด้างและระคนความถือตัวเล็กน้อยยามพูดกับหล่อน
“ฉัน… จะไปจากที่นี่”
หล่อนตอบและหลบสายตาของเขา มือเล็กกระชับปมผ้าห่มที่ปิดความเปลือยเปล่าเอาไว้แน่นหนา
“เดี๋ยวนี้…”
หล่อนได้ยินเสียงดังขึ้นในลำคอแกร่ง แต่ไม่อาจจะสามารถบอกได้ว่ามันหมายความว่ายังไง
“อยู่กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนสิ”
“ไม่” หล่อนหันไปตอบเขาเสียงเขียวขุ่น
“คุณไม่จำเป็นต้องมาสนใจอะไรในตัวของฉันอีก” ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความว่างเปล่า
“เพราะฉันไม่มีอะไรให้คุณได้อีกแล้ว”
แทนที่เขาจะสะทกสะท้านกับความเจ็บปวดที่หล่อนแสดงออกให้เห็น แต่กลับไม่มีเลย เขายังคงยิ้มเยาะได้เช่นเดิม
“ผมไม่ใช่คนเบื่ออะไรง่ายๆ”
ดวงตากลมโตเลื่อนไปจับที่ใบหน้าหล่อเหลา มองเขาผ่านม่านน้ำตาอย่างเจ็บใจ
“คุณหมายถึง…”
“ถึงแม้ปกติผมจะนอนกับผู้หญิงคนละแค่หนึ่งคืน แต่กับคุณ…” ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินอมดำเป็นประกายหิวกระหาย
“มันไม่พอ”
“คุณ… คุณกำลังจะบอกว่า…”
“หนึ่งเดือนสำหรับความสัมพันธ์บนเตียงของเรา”
“ไม่!”
หญิงสาวสะบัดหน้าหนี เม้มปากแน่น “ฉันไม่ใช่อีตัว ฉันไม่ขายตัวเด็ดขาด”
“ผมก็ไม่ได้จะซื้อตัวคุณสักหน่อย” เสียงหัวเราะของเควินช่างรบกวนจิตใจของหล่อนเหลือเกิน
“ผมจะเอาคุณฟรีๆ ตลอดหนึ่งเดือนต่างหาก”
“คนสารเลว!”
“ก็ถ้าคุณไม่เลวก่อน จะได้มาเจอคนเลวอย่างผมหรือ” แล้วนิ้วแกร่งก็ยื่นมาตรึงปลายคางมน และบังคับให้หญิงสาวจ้องมองประสานสายตาอย่างเผด็จการ
“นี่คือโทษทัณฑ์ของนักข่าวจอมละโมบอย่างคุณ”
“แต่… แค่ครั้งเดียวก็น่าจะจบได้แล้วนี่คะ”
“แล้วทำไมคุณถึงคิดว่ามันควรจะจบล่ะ”
ดวงตากลมโตตื่นตระหนกและเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจอย่างชัดเจน
“ก็… ก็คุณ… ไม่ได้พิศวาสอะไรฉัน… สักหน่อย”
เควินต้องเบือนหน้าหนีไปลอบอมยิ้มให้กับสิ่งที่ได้ยินจากปากของวรันธารา นี่เจ้าหล่อนเอาสมองส่วนไหนคิดกันนะ คิดได้ยังไงว่าเขาไม่ได้พิศวาสในตัวของหล่อน ทั้งๆ ที่เขาจับหล่อนขยี้สวาทเสียทั้งคืนแบบนั้น
“มันก็จริงนั่นแหละ”
พอเขาตอบกลับมาแบบที่ตัวเองคิด ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บแปลบแบบนี้นะ วรันธาราคิดเบาๆ ในใจอย่างทรมาน
“อย่างนั้น… ก็ปล่อยฉัน… ปล่อยฉันกลับไปสิคะ”
“เห็นทีจะไม่ได้หรอก เพราะคนอย่างผมเมื่อสร้างกฎขึ้นมาแล้ว จะไม่มีทางยอมยกเลิกเด็ดขาด คุณทำผิดก็ต้องได้รับสิ่งตอบแทน”
“แต่มันต้องไม่ใช่การ… นอนกับคุณแบบนี้”
“นี่คือโทษทัณฑ์ที่สมน้ำสมเนื้อกันต่างหาก แม่สาวน้อยพรหมจารี”
แก้มสาวแดงก่ำ ผิวกายแดงระเรื่อไปทั้งตัว เควินจ้องมองด้วยความหลงใหล ฉากรักระหว่างเขากับแม่นักข่าวคนสวยยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำ ยามที่หล่อนกรีดร้องเมื่อถึงสวรรค์ ผิวสาวของหล่อนก็จะแดงซ่านแบบนี้นี่แหละ
มันน่ามอง… น่าหลงใหลเหลือเกิน…
สิ่งที่เห็นทำให้ความปรารถนาเกิดขึ้นในกายหนุ่มอย่างรุนแรง จนเควินรู้สึกอึดอัดที่ซอกขาเหลือเกิน
“ฉัน… ไม่ใช่สาวพรหมจารีสักหน่อย”
เพราะน้อยใจ เสียใจ จึงทำให้วรันธาราเลือกที่จะพูดปด แต่ผู้ชายที่ช่ำชองชำนาญในเกมสวาทอย่างเควินไม่มีทางหลงกล
“แต่คุณใช่”
“ก็บอกแล้วไงคะว่าฉัน… ไม่ใช่ ฉันนอนกับผู้ชายมาเป็นร้อยคนแล้ว” ว่าแล้วก็เชิดหน้าสูง
“ต้องให้ผมพูดตรงๆ ไหมว่าทำไมผมถึงรู้ว่าคุณเป็นสาวพรหมจารี วรันธารา” น้ำเสียงเคร่งขรึมที่ดังเตือนออกมาจากลำคอแกร่งแผ่วเบาทำให้วรันธาราหน้าตาซีดสลับแดงก่ำ
“คือ…”
เควินขยับกายเข้ามาใกล้ และใช้ความว่องไวเฉพาะตัวกระชากผ้าห่มที่สาวน้อยใช้พันร่างกายทิ้งลงไปข้างเตียง
“ว๊าย… เอาคืนมานะ”
“ไม่คืน จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”
แล้วพ่อเจ้าประคุณก็ถือวิสาสะช้อนร่างของหล่อนให้ขึ้นไปนั่งบนตักแกร่ง หน้าอกหน้าใจอวบอัดถูกกอดรัดจนแนบชิดกับแผงอกกว้างที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อลำลองเนื้อดี
“ปล่อยนะ… บอกให้ปล่อยฉัน…”
“ถ้าดิ้นแบบนี้อีกทีล่ะก็ ผมจะเอาคุณแรงๆ เหมือนเมื่อคืน”
คนฟังหน้าตาแดงก่ำ หยุดดิ้นทันที “คุณ… ต้องการอะไรจากฉันอีก”
เควินอมยิ้ม ละสายตาจากกลีบปากอิ่มลงมาจ้องทรวงอกอวบอัดของหญิงสาวแทน มันใหญ่ เต่งตึงล้นมือดีเหลือเกิน เมื่อคืนเขาทั้งบีบเค้น ทั้งดูดกัดจนผิวเนียนขาวแดงช้ำไปทั่วบริเวณ
“ต้องการคุณ…”
คำพูดตรงไปตรงมาของเควินทำให้วรันธาราร้อนจัดไปทั้งตัว ก่อนที่ความเหลือเชื่อ ความไม่เชื่อจะพุ่งตามมา
“คุณ… จะมาต้องการฉันได้ยังไง ในเมื่อ… คุณก็ได้ฉันไปแล้ว ฉันไม่มีอะไรให้คุณอีกแล้ว”
คนพูดเต็มไปด้วยความน้อยใจ
“ต่อให้ผมได้คุณอีกสักกี่ครั้ง ผมก็ยังไม่มั่นใจเลยว่าหยุดจะจะหยุดต้องการคุณเมื่อไหร่ วรันธารา”
หญิงสาวเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง ก่อนจะรีบตั้งสติ เมื่อนึกถึงความเป็นจริง
“ฉันเป็นนักข่าวที่เข้ามาสืบเรื่องของคุณ อย่าลืมสิ ถ้าคุณรังแกฉันอีกครั้ง ฉันสาบานว่าจะเอาเรื่องเซ็กซ์ของคุณไปเขียนในคอลัมม์เซ็กซ์สตอรี่เลย คอยดูสิ”
แทนที่เขาจะตกใจ กลับหัวเราะร่วน “ก็เอาสิครับ เขียนให้ถึงพริกถึงขิง เหมือนกับลีลาจริงๆ ของผมด้วยนะ”
“คน… คนบ้า… คนลามก อ๊ะ…”
หญิงสาวร้องครางเมื่อปลายถันถูกบี้คลึงจนเบ่งขยายแข็งเป็นไต “ปละ ปล่อยฉันนะ…”
“ไม่… ผมจะเอาคุณ… อีกครั้ง”
“ไม่… อ๊ะ…”
ร่างเปลือยถูกผลักให้นอนราบลงกับเตียงกว้าง พร้อมกับเขาที่ตามลงมาทาบทับ
“ปล่อยฉันนะ… อื้อ…” เมื่อถูกดูดเม้มเนื้อนุ่มที่ลำคอ วรันธาราก็ต้องครางฮือด้วยความซ่านสยิว
“ผมต้องการคุณ… แบบเมื่อคืน… อืมมม”
เควินครางคำรามด้วยความพึงพอใจ และก็เริ่มต้นปลุกเร้าแม่สาวสวยใต้ร่างอย่างชำนาญ ไม่ช้าการทัดทานท้านก็คลายลง เหลือไว้แต่การสนองตอบที่เร่าร้อนจากจิตวิญญาณ
“โอ้ว… แบบนั้น… ครางแบบนั้นแหละ คนสวย”
เควินแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีผู้หญิงที่ร้อนฉ่าได้แบบวรันธาราอยู่ในโลกใบนี้ วินาทีแรกหล่อนขัดขืน แต่พอถูกจูบ ถูกฟอนเฟ้น เจ้าหล่อนก็กลายร่างเป็นนางเสือร้อนรักในพริบตา
เขาจูบ หล่อนเผยอปากตอบสนอง เขากอบกุมปทุมถัน หล่อนแอ่นหยัดเข้าใส่มือให้อย่างกระตือรือร้น และพอเขาดูดอมยอดถันหล่อนก็จิกทึ้งเส้นผมของเขาแน่น กดรั้งให้แนบหน้าลงไปหา
“อ๊า… เควิน… อ๊า…”
เควินแทบสิ้นสุดความอดทน เขาเงยหน้าจากการรวบป้านถันงามเข้าไปในอุ้งปาก ก้มลงดูดปากอิ่มที่เผยอรอคอยอีกครั้งอย่างหนักหน่วง สองร่างรัดกันแน่นแนบ
“อ๊า… ได้โปรด… เควิน… เควินขา… ได้โปรด…”
กายสาวแอ่นหยัดสูง ยามที่คนตัวโตโลมเลียต่ำลงไปยังหน้าท้อง สองขาอวบแยกเผยอจากกันโดยอัตโนมัติ และไม่ช้าลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดเนินผกา และลิ้นแกร่งก็ปาดละเลงอย่างหิวกระหาย
“อ๊า… อ๊า… ไม่ไหวแล้ว อ๊า…กรี๊ดดด” สะโพกอวบส่ายระริกไหวด้วยแรงรักจากลิ้นสวาท นิ้วเรียวจิกทึ้งเส้นผมหนาดกเต็มแรง กระชากรั้งให้เควินซบซุกลงมาแนบแน่น
“อ๊า… เคนขา… อ๊า… ไม่… ทนไม่ไหวแล้ว…”
และเพียงแค่เควินตวัดลิ้นอีกไม่กี่ครั้ง ร่างเล็กก็ยกหยัดสูงขึ้นเป็นจังหวะระรัว เสียงกรี๊ดร้องไม่เป็นภาษาดังกังวานขึ้น พร้อมๆ กับหยาดเสน่หาที่ทะลักไหลเข้ามาในอุ้งปากของเขา
“หวานเหลือเกิน…”
เควินกลืนกินทุกหยาดหยดของสาวน้อยเข้าไปในลำคอ ก่อนจะเงยหน้าลุกขึ้น ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองด้วยความรีบร้อนลนลาน เพียงแค่พริบตาเดียวเขาก็แก้ผ้าเปลือยเปล่าไม่ต่างจากวรันธารา
“เควิน…”
“ผม… ทนไม่ไหวแล้ว”
ชายหนุ่มก้าวขึ้นมาบนเตียง คร่อมทับอยู่เหนือร่างอวบอัดที่ดิ้นส่ายตลอดเวลา สองดวงตาสบประสานกัน
“ผมกำลัง… จะสอดใส่เข้าไปในตัวของคุณ วรันธารา” เขาพูดเสียงพร่า พร้อมกับทำตามสิ่งที่พูดในทันที
“อ๊า…” กลีบผกาถูกแยกแย้มจนกว้าง ก่อนที่ภมรหนุ่มจะล่วงล้ำเข้าไปหาภายใน
“โอ้ว… แน่นเหลือเกิน”
ความคับแน่นที่ไม่ได้ลดน้อยลงไปจากเดิมเลยของเนินนางทำให้สติของเควินแทบขาดสะบั้น ชายหนุ่มกัดฟันแน่นก่อนกระแทกกระทั้นเข้าไปหา เพียงแค่ครั้งเดียวก็สามารถครอบครองความงดงามของหญิงสาวเอาไว้ได้ทั้งหมด
“อ๊า… อ๊า…”
แม้จะยังคงรู้สึกอึดอัดคับแน่น แต่ความเสียวซ่านที่ได้รับมันก็กลบทับความรู้สึกพวกนั้นไปจนหมดสิ้น วรันธาราส่ายสะโพกไปมา มือเล็กไต่ขึ้นไปลูบไล้ต้นแขนกำยำ และจิกเล็บคมลงบนเนื้อเรียบตึงแรงๆ
“อ๊า… เคนขา… อ๊า…”
เควินต้องใช้ความพยายามมากมายนัก กับการพยายามทะนุถนอมสาวสวยใต้ร่าง เขาต้องการกระแทก ต้องการอัดและก็อัดเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง แต่เพราะสงสารกลัวหล่อนจะแตกหักไปเสียก่อนจึงต้องฉุดรั้งตัวเองเอาไว้แบบนี้
“ผมจะไปช้าๆ”
“เคน… ได้โปรด… อ๊า…”
เควินกัดฟัน ยื้อตัวเองให้ค่อยๆ เคลื่อนไหวในจังหวะเนิบนาบหนักหน่วง แต่ดูเหมือนว่าวรันธาราจะไม่ให้ความร่วมมือด้วยเลย เพราะหล่อนเร่งเร้าด้วยลีลาการยกสะโพกขึ้นหาเชิญชวน
“อย่า… ขยับแบบนี้ ผมจะทนไม่ไหว… อืมมม… โอ้ว…”
“เคนขา… ได้โปรด… อ๊า…”
ใช่ และเขาก็ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ในที่สุดการเคลื่อนไหวนุ่มนวลเนิบนาบก็กระเด็นหายไปในพริบตา ทดแทนด้วยการโยกคลึงที่บ้าคลั่งเข้ามาแทนที่
“โอ้ว… โอ้ว… อ๊ากกก…” เควินกระหน่ำอัดเข้าใส่เนินนางที่เผยอขึ้นสูงรอรับอย่างบ้าคลั่ง เขากระแทกและคำรามตลอดเวลา หน้าตาหล่อเหลายามนี้บิดเบี้ยวเหยเกด้วยแรงสวาท
“สุดยอด… โอ้ว… สุดยอดเหลือเกิน”
เควินกระแทกกระทั้นใส่ไม่หยุด เขาโยกคลึงจนแม่สาวน้อยจอมร้อนแรงขึ้นสวรรค์ไปสองรอบติดแล้วนั่นแหละถึงได้ยอมลดจังหวะความรุนแรงลง และเอ่ยถาม
“ชอบไหม…”
