หลี่จิ่งหลงพาน้องหงจวิ้นมาพบเหล่าขุนนางและองค์รัชทายาทหลี่เฮิง พี่หลี่ก็ได้ข้อมูลว่าเมืองชายแดนสามแห่งได้แก่ กานโจว อีโจวและซาโจว ทั้งหมดโดนโจมตีจากกองทัพลึกลับ ที่ลงมือเพียงคืนเดียว คนทั้งเมืองตายเกลี้ยง ยกเว้นศพผู้ชายที่หายไปหมดไม่เหลือซาก ทั้งไม่มีร่องรอยของทหารที่มาโจมตี เลยไม่อาจระบุว่าเป็นผลงานของแคว้นไหนที่เป็นคนทำ ตอนนี้มีเวลาเพียงสองเดือนครึ่งในการสอบสวนเรื่องนี้ ก่อนที่ผู้แทนแคว้นหุยหูจะเดินทางมาฉางอัน ไม่งั้นเสนาบดีฝ่ายขวาจะฉวยโอกาสว่าแคว้นหุยหูเป็นผู้ลงมือ แล้วจะหาเหตุยกทัพทำศึกนอกด่าน และองค์รัชทายาทที่เพิ่งจบศึกชายแดน แล้วเพิ่งจะกลับมาพักที่เมืองหลวง ก็จะต้องเป็นคนนำทัพออกไปรบกับแคว้นหุยหู ทำให้องค์รัชทายาทจะต้องเสียโอกาสในการอยู่ในเมืองหลวงเพื่อทำผลงานในราชสำนัก เท่ากับเปิดโอกาสให้ตระกูลหยางฉวยโอกาสเล่นงานองค์รัชทายาทหลี่เฮิงลับหลัง โดยผ่านมือหยางกุ้ยเฟยที่ใกล้ชิดฮ่องเต้หลี่หลงจี่มากที่สุด
น้องหงที่รู้สึกดีกับหยางกุ้ยเฟย พอรู้เรื่องศึกภายในวังหลวงก็แอบเสียใจ เพราะประทับใจนางที่ให้กินขนมหยาดเหงื่อประชาชน555 น้องหงเลยโดนปีศาจปลาหลี่ฮื้อว่าโง่…อีกละ555 พี่หลี่ก้อว่าน้องเห็นแก่ขนม555 หลี่ฮื้ออยากแยกตัวไปทำความดีที่เทพปลาคุนแนะนำ แต่พี่หลี่ไม่อนุญาติ5555
พี่หลี่กับน้องหงจัดแจงเก็บของเพื่อเดินทางไปเมืองเหอซี ตอนแรกพี่หลี่แกล้งน้องหงว่าจะไม่พาน้องหงไปด้วย น้องหงก้ออ้อนหนักมากสัญญาว่าจะทำตามที่พี่หลี่สั่งทุกอย่างอิอิ พี่หลี่แอบอมยิ้ม..อาศัยเตาะน้องหงไปเรื่อยๆ น้องหงซื่อๆคิดไม่ทันชัวร์555 ทั้งคู่ขี่ม้าคนละตัว ก่อนออกจากเมืองพี่หลี่ก็แวะไปซื้อของที่ตลาดตะวันตก ซื้อผ้าไหม ชา เกลือและชาดทาปากพร้อมเครื่องประดับ จากนั้นก้อพาน้องหงแวะไปบ้านสกุลเฉิน หลังมอบสิ่งของที่ซื้อมามะกี้ พี่หลี่ก็มอบเงินให้ฮูหยินม่ายของสกุลเฉินไว้ใช้จ่าย น้องหงเป็นปลื้มพี่หลี่ที่หล่อ ใจดีและเปย์หนักมาก555 จากนั้นทั้งคู่ก้อขี่ม้าออกจากเมือง
ยามแรกที่ขี่ม้าออกจากเมืองมา น้องหงก้อรู้สึกสนุกมากแต่หลังจากขี่ม้าไปหนึ่งชั่วยาม…เริ่มกลายเป็นความเบื่อหน่าย555 จนน้องหงถามพี่หลี่ทุกชั่วยามว่ามะไรจะถึงสถานีพักม้า…เด็กน้อยงอแงมาก สุดท้ายน้องหงมาเกาะหลังพี่หลี่ขี่ม้าตัวเดียวกันแทน เพราะน้องหงสามารถนั่งหลับได้สบายกว่ากันเยอะเลย555 จนยามค่ำทั้งคู่ก้อมาถึงสถานีพักม้าแรก เสี่ยวเอ้อออกมาทักทายน้องหงทันที เพราะเข้าใจว่าน้องหงเป็นคุณชายน้อย ส่วนพี่หลี่นั่นหรือก้อคือองค์รักษ์ของน้องหงอีกที555 พี่หลี่ขอห้องพักสองห้อง แต่เสี่ยวเอ้อบอกสถานีพักม้าทุกที่จะมีห้องพักห้องเดียว พี่หลี่ก้อถึงบางอ้อ..เพราะพี่หลี่ก็เพิ่งเคยเดินทางออกจากฉางอัน555 เสี่ยวเอ้อบอกว่าปกติพวกคนเดินทางจะพักกับพื้นห้องโถงด้วยซ้ำ สรุปคืนนี้พี่หลี่นอนห้องเดียวกะน้องหงจ้า
เพราะน้องหงนั่งหลับมาตลอดทาง…พอกลางคืนก้อนอนไม่หลับ เลยนอนมองหน้าพี่หลี่แทน ซึ่งพี่หลี่หัวถึงหมอนก้อหลับแล้ว(ทั้งเป็นคนขี่ม้า แล้วยังดูแลเด็กน้อยนอนเกาะหลังมาตลอดทางอะ…ก็เหนื่อยน้า) น้องหงนอนมองหน้าพี่หลี่ไปก็เคลิ้มๆ ก็อยากวาดรูปแต่ไม่มีกระดาษ เลยเอาพูดกันมาวาดที่หน้าพี่หลี่แทน555(น้องหงโคตรซน)
ที่เขาหลีซาน โม่รื่อเกินตัดสินใจจะออกตามหากวางขาวที่ด้านเหนือ จึงเข้าเมืองอวี๋หลินไปเพื่อซื้อชุดใหม่ไว้ต้านรับอากาศหนาวที่ใกล้จะมาถึงแล้ว หลังโม่รื่อเกินเปลี่ยนชุดออกมา ก็โดนเด็กหนุ่มที่วิ่งหนีกระเซอะกระเซิงมาชนจน้องสะดุดล้มตรงหน้าพอดี โม่รื่อเกินได้ยินเด็กหนุ่มพูดเพ้อๆว่ากวาง…กวางผี โม่รื่อเกินรีบประคองเด็กหนุ่มพร้อมถามเรื่องกวาง แต่เด็กหนุ่มกลับดูคล้ายคนที่จิตหลุดสับสนจนพูดจาไม่รู้เรื่อง โม่รื่อเกินจึงใช้วิชาอาคมลูบไปที่หน้าผากของเขา ทำให้เด็กหนุ่มสงบลง
พี่หลี่พาน้องหงเดินทางไปทางตะวันตกเฉียงเหนือที่ด่านเจียอวี้ อากาศหนาวจนหิมะตกกลบถนน น้องหงที่เกาะเอวพี่หลี่ตลอดการเดินทาง ก็เริ่มเบื่อที่จะเดินทางแล้ว เพราะการขี่ม้าติดๆกันมาหลายวัน ขาอ่อนด้านในของน้องเลยมีอาการแสบร้อนจนเป็นตุ่มพุพองจนเจ็บไปหมดแล้ว(น้องผิวบางมากอะนะ555) จนน้องหงต้องเดินขากางๆเลยบ่นกับพี่หลี่ ว่าน้องเจ็บเดินไม่ไหวแล้ว พี่หลี่ตัดสินใจหาสถานีพักม้าเพื่อหยุดพัก แต่กำชับว่าห้ามน้องหงแอบลุกมาระบายสีบนหน้าพี่หลี่อีก555
คืนนั้นน้องหงพยายามจะทายาที่ด้านในขา แต่พี่หลี่อาสาทายาให้จ้า น้องหงใส่กางเกงขาสั้น พี่หลี่ก้อเอามือลูบยาแล้วล้วงไปในขากางเกง เพื่อทายาด้านในขาอ่อนของน้อง พี่หลี่ทายาไปก็คุยกับน้องหงไป(ดูเหมือนเป็นเรื่องปกติอะนะ55) พี่หลี่บอกจะแวะไปเยี่ยมแม่ทัพเกอซู่ฮั่นก่อน แล้วค่อยไปเยี่ยมญาติน้องหงที่เป็นรองขุนพลหัวเมืองเหอซี น้องหงที่เจอะมือพี่หลีทาถูยาที่ต้นขาสองข้างไปมา ก้ออดรู้สึกวูบวาบไม่ได้จนพี่หลี่เห็นของน้องเริ่มมีอาการ555 พี่หลี่เลยแซวว่าหน้าบางอย่างงี้อย่าคิดมีเมียเลย น้องหงสวนกลับทันทีว่าไม่เคยคิดจะมีเมียสักหน่อย พี่หลี่ยิ้มรับทันที555
คืนนั้นน้องหงนอนแล้วยกขาพาดเอวพี่หลี่ตลอดคืน เพราะขาด้านในเป็นแผลแล้วยังทายาทิ้งไว้ พี่หลี่นอนตะแคงหันหน้ามาคุยกับน้องหง ว่าถ้าพวกเขารู้จักกันเร็วกว่านี้สักสามปีน่าจะดีกว่านี้ น้องหงบอกสามปีที่แล้วน้องเพิ่งสิบสามอะ…(พรากผู้เยาว์แน่ๆ55) พี่หลี่ถามว่าน้องหงพูดจริงรึป่าวทื่บอกว่าชอบพี่หลี่ น้องหงยืนยันว่าชอบพี่เขาจริง พี่หลี่ก็บอกว่าตัวเองก้อชอบน้องหงมาก ชอบแบบน้องชาย…(หรอ555) แล้วบอกน้องหงอย่าไปฟังพวกแก็งค์ปราบมารที่ชอบมาแซวน้องหงแปลกๆ แต่ถ้าน้องหงจะมีความคิดแบบนั้นกับพี่เอง พี่หลี่ไม่ถือจ้า(หือ…อ) แล้วเอามือตัวเองสอดประสานกับมือน้องหงไว้ น้องหงอายมากรีบดึงมือออก (พี่หลี่นี่น่าเตาะเด็กมันทุกเวลาขนาดนี้อะ แล้วยังมาบอกรักแบบน้องชายอีก เราได้แต่มองบนแทน) พี่หลี่เลยบอกไม่แกล้งน้องแล้วก้อได้ เลยชวนกันนอนหลับแทนโดยมีขาน้องหงเกี่ยวเอวพี่หลี่ไว้ทั้งคืน555
ฝ่ายโม่รื่อเกินพาเด็กหนุ่มไปโรงอาบน้ำเพื่อชำระคราบสกปรกออก ถึงได้เห็นว่าเด็กหนุ่มหน้าตาสวยมาก หุ่นบางสไตล์น้องหงเลย ระหว่างที่เด็กหนุ่มนอนแช่น้ำร้อน โม่รื่อเกินก็เดินไปจัดเก็บเสื้อผ้าเก่าของเด็กหนุ่ม จึงทำให้เห็นจดหมายทหารที่อำเภอเทียนสุ่ยเฉิงจี้ ที่เขียนมาขอความช่วยเหลือกำลังทหารจากอำเภออูไถ และรู้ว่าเด็กคนนั้นชื่อว่าลู่สวี่ โม่รื่อเกินสั่งอาหารมาแล้วเรียกให้ลู่สวี่มากินข้าว ระหว่างนั้นโม่รื่อเกินก็หยิบแผ่นหนังมาสลักลาย ลู่สวี่เห็นก็พูดว่ากวาง โม่รื่อเกินเลยถามว่าน้องลู่เคยเห็นกวางแบบนี้ไหม น้องลู่พยักหน้า โม่รื่อเกินเลยรีบถามว่าเห็นที่ไหน แต่น้องลู่กลับนั่งเหม่อแล้วส่ายหน้า โม่รื่อเกินได้แต่อดทนไป555 พี่โม่เลยออกไปเดินเล่นที่นอกห้อง พลางคิดว่าจะรีบส่งจดหมายกลับไปที่ฉางอัน แล้วรีบติดต่อพี่หลี่ให้เร็วที่สุด พร้อมกับพาน้องลู่ออกไปตามหากวางขาวที่นอกด่าน แต่พอหันกลับไปก็พบว่าน้องลู่แอบปีนกำแพงหนีออกไปแล้ว โม่รื่อเกินรีบวิ่งสะกดรอยตามหาน้องลู่ทันที
ตอนเช้าที่ห้องสถานีพักม้า น้องหงที่นอนพาดขากับเอวพี่หลี่ พร้อมหัวนอนหนุนแขนพี่เขามาตลอดคืน ก็พบว่าตัวเองนอนแนบสนิทกับร่างพี่หลี่มาก แถมพบว่าของน้องหงกับของพี่หลี่แข็นขันรับยามเช้ากันทั้งคู่555 พอน้องหงเห็นพี่หลี่ยังไม่ตื่นเลยนอนกอดพี่เขาต่อจนพี่หลี่ตื่นมาแทน
ทั้งคู่รีบเดินทางต่อ แต่หิมะเริ่มตกแล้ว เสี่ยวเอ้อรีบบอกให้ระวังจะหลงทาง เพราะหิมะมันตกกลบเส้นถนนจนมิดแล้ว แถมแผ่นที่ของพี่หลี่ก้อเป็นฉบับของสองปีที่แล้ว เสี่ยวเอ้อเลยแนะนำให้พี่หลี่เดินทางโดยยึดแนวกำแพงนอกด่านสมัยฮั่น ใต้กำแพงสามารถช่วยกำบังลมหนาวได้ สามารถยึดตามแนวกำแพงไปถึงประตูด่านนอกเมืองอู่เวยได้ เพราะมะคืนกะมะเช้าน้องหงมีอาการเขินอาย วันนี้เลยไม่ยอมขี่ม้าตัวเดียวกับพี่หลี่555 อากาศเย็นลงเรื่อยๆพร้อมหิมะที่ตกไม่หยุด จนสุดท้ายพี่หลี่มีอาการแปลกๆ น้องหงเลยรีบขี่ม้าไปดูก็พบว่าพี่หลี่หนาวจนจับไข้แล้ว น้องหลี่เลยแวะที่ป้อมโปร่งใต้กำแพงแทน แล้วพาพี่หลี่มานั่งพัก แล้วหายาแก้หนาวมาให้พี่หลี่กิน พร้อมเอาขนเฟิ่งมาใส่อกพี่หลี่ ส่วนน้องหงก้อวิ่งออกไปหากิ่งไม้มาก่อไฟ พร้อมตะโกนลั่นว่าหนาวชิบ..หาย…555 สรุปคืนนั้นนอนรอบกองไฟกันที่ใต้กำแพง
โม่รื่อเกินที่วิ่งตามจับลู่สวี่กลับมาได้ ก้อไปส่งจดหมายให้กับทหารเฝ้าเมือง พร้อมฝากจดหมายของตัวเองกลับไปที่ฉางอันด้วย ระหว่างนี้โม่รื่อเกินก็ได้ข่าวลือเรื่องศฟคืนชีพออกอาละวาดแถวชายแดน บางคนก็ว่าเป็นพวกเผ่าหุยหูมาปล้นเมืองกองทัพ โม่รื่อเกินบอกกับลู่สวี่ว่าเขาช่วยน้องลู่ส่งจดหมายเสร็จแล้ว คราวนี้น้องลู่ต้องช่วยพี่โม่ออกตามหากวางขาวนะ พี่โม่รับประกันว่าเขาสามารถต่อสู้กับผีได้ และรับปากจะล้างแค้นให้น้องลู่ด้วย น้องลู่พยักหน้าตกลงแล้วชี้มือไปทางด้านเหนือ
น้องหงนั่งเฝ้ายามกลางคืน ก็ได้ยินเสียงม้าร้องกระสับกระส่าย และเสียงเท้าย่ำลงหิมะ ก้อเลยถือคบไฟไปส่องดูที่บริเวณผูกม้าไว้ แล้วสังเกตุรอบๆบริเวณนั่นก็พบรอบเท้าคนจริงๆ แต่กลับโดนโจมตีจากด้านหลัง น้องหงใช้มีดบินขว้างออกไป แต่ฝ่ายศัตรูดูจะไม่รู้สึกอะไร น้องหงใช้เทวรัศมีออกมา จึงเห็นเป็นซากศฟในชุดทหารพร้อมอาวุธเข้ามารุมโจมตีน้องทันที น้องหงสู้ไปเท่าไร ศฟทหารกลับยิ่งเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่องๆแถมยังฆ่าไม่ตายอีก น้องหงตะโกนเรียกพี่หลี่ พี่หลี่ยิงธนูเรืองแสงใส่ทหารผีดิบที่อยู่รอบๆ แล้วเรียกน้องหงให้วิ่งมาหลบในป้อม จากนั้นพี่หลี่ก้อระเบิดปล่อยแสงโคมจิตออกมา ทหารผีดิบถึงได้ตายกันเกลื่อนพื้นแทน ส่วนพี่หลี่ก้อเหนื่อยหอบและเจ็บปวดตรงหัวใจ รอยนาบที่เทพปลาคุนทำไว้ตรงอกพี่หลี่ก็เรืองแสงออกมา พี่หลี่บอกได้ยินเสียงน้องหงในความฝัน แล้วตื่นมาก็พบว่ามันเป็นเรื่องจริง….เอ๊ะ..ยังไง
ฝั่งพี่โม่เข้าป่าล่าหมีเอาไปขายในตลาดเพราะเงินหมดจ้า แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องลู่เพิ่มมาอีกคน555 พี่โม่สัญญาว่าเย็นนี้จะพาน้องลู่ไปกินของอร่อยๆ พี่โม่รู้สึกดีที่ได้ดูแลน้องลู่ด้วย พี่โม่เข้าใจความรู้สึกของพี่หลี่ละ ที่ตลาดไม่มีใครกล้าซื้อหมีทั้งตัวเพราะมันราคาสูงมาก ก็พอดีพี่โม่ได้เจอะกับเศรษฐีที่พี่โม่เคยช่วยเหลือไว้ระหว่างเดินทาง เศรษฐีจำพี่โม่ได้ว่าคือเฉาหลัวเหมิน เศรษฐีจะมอบเงินทดแทนคุณให้พี่โม่ แต่พี่โม่ไม่อยากรับเงินฟรีๆ เลยยกหมีทั้งตัวให้เศรษฐีคนนั่น เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกับเงินที่รับมา555 น้องลู่ถามพี่โม่ว่าเฉาหลัวเหมินคืออะไร พี่โม่เลยเล่าให้ฟังว่าเฉาหลัวเหมินแปลว่าดาวจรัลแสง ตอนยังเด็กพี่โม่ฝันอยากเป็นจอมยุทธท่องยุทธภาพและปกป้องคนดี พอเป็นวัยรุ่นก้อเลยใส่หน้ากากปลอมตัวออกตะลุยยุทธภาพ แล้วตั้งชื่อให้ตัวเองว่าเฉาหลัวเหมิน555
พอเดินผ่านร้านเสื้อผ้า น้องลู่มองชุดแนวต่อสู้สีขาว พี่โม่เห็นก้อรู้ว่าน้องลู่อยากได้ ก้อเปย์สิ….น้องลู่เลยได้ใส่ชุดสีขาวแล้วจ้า แถมพี่โม่ยังชมชอบว่าน้องลู่หุ่นดีอีก555 น้องลู่ไม่ค่อยพูดเป็นประโยค พี่โม่อาศัยภาษากายจากน้องลู่แทนจนเริ่มชิน คืนนั้นทั้งคู่ก้อนอนพักด้วยกันที่โรงเตี้ยม พี่โม่ล้มตัวนอนก้อแอบไปหยิบไม้แกะสลักที่น้องลู่ทำแล้วเก็บไว้ใต้หมอน พอหยิบออกมาดูมันเป็นรูปกวางตัวผู้อะนะ
แคว้นเหลียงโจว พี่หลี่ที่ยังไม่หายไข้ ก็รีบเดินทางมาจวนแม่ทัพ แล้วยื่นสารจากองค์รัชทายาทให้กับทหารยามที่จวนแม่ทัพ จึงได้รับการรับรองจากแม่ทัพอวิ๋นฮุ่ยนามว่าจางฮ่าว ทั้งคู่ต่างนับว่ามียศที่เสมอกัน จางฮ่าวแซวนึกว่าน้องหงเป็นฮูหยินของพี่หลี่สะอีก555 น้องหงเขินไปอีก พี่หลี่เล่าเรื่องที่ตัวเองได้ต่อสู้กับกองทหารผีดิบ และเอาชุดเกราะจากทหารผีดิบที่ใต้กำแพงมาให้จางฮ่าวดูเป็นหลักฐาน แต่จางฮ่าวบอกนี้มันชุดเกราะโบราณและดูจะไม่เชื่อในเรื่องเล่านี้ พี่หลี่เลยคิดว่าคงต้องจับทหารผีดิบแบบยังไม่ตายมาด้วยคราวหน้า น้องหงรู้สึกแหวะไม่อยากจับต้องศฟทหารผีดิบ55
พี่หลี่นั่งรอจนได้พบกับเหลียงกั๋วกงนามเกอซู่ฮั่น ที่เป็นแม่ทัพอาวุโสนามเกอซู่ฮั่นที่อยู่ในสภาพมึนเมาเต็มที่ มาพร้อมกับผู้ตรวจการแคว้นเหลียงโจวนามฉินเลี่ยง พี่หลี่ก็รีบรายงานว่าเขาได้รับคำสั่งให้มาสืบเรื่องสี่เมืองชายแดนเขตซีเป่ยที่โดนโจมตี เกอซู่ฮั่นก็แสดงอาการไม่พอใจทันที พร้อมเอ่ยปากไล่พี่หลี่โดยไม่สนใจว่าองค์รัชทายาทหลี่เฮิงเป็นคนส่งพี่หลี่มาตรวจสอบคดี ทั้งยังไม่เชื่อเรื่องพี่หลี่ต่อสู้กับทหารผีดิบยุคราชวงค์ฮั่นด้วยซ้ำ พี่หลี่เลยเอาหัวเป็นประกัน ให้ส่งทหารของจวนไปเก็บศพที่ใต้กำแพงมาพิสูจน์ แต่พอทหารรับใช้กลับมารายงานว่าไม่พบเจอะศพทหารผีดิบสักร่าง พี่หลี่ผู้มีดวงซวยจึงพาน้องหงวิ่งหนีทหารของแม่ทัพเกอซู่ฮั่นที่วิ่งไล่ตามจับกุมพวกเขาสองคน555
พี่หลี่พาน้องหงวิ่งหนีตะลุยตลาดจนไปเจอะสาวงามคนหนึ่ง ที่อาสาพาทั้งคู่มาหลบภัยที่บ้านหลังหนึ่ง ถึงได้พ้นการไล่ตามจับกุมของจางฮ่าว ที่บ้านหลังนั้นเป็นของผู้ตรวจการฉินเลี่ยงนะเอง และสาวงามคือลูกสาวของเขานะเอง ฉินเลี่ยงบอกพี่หลี่อย่าได้เคืองโกธรเกอซู่ฮั่น แต่เขาเองเป็นคนที่เคยเจอะกับทหารผีดิบมาแล้วที่เขตซาโจว
ฝั่งพี่โม่ที่ตอนนี้เข้าใจในภาษากายของน้องลู่แล้ว ก็พาน้องลู่ขึ้นเหนือจนมาถึงหมู่บ้านของน้องลู่ที่เขาฉีเหลียน พี่โม่สังเกตุเห็นว่าน้องลู่ยิ่งใกล้บ้าน น้องลู่ก็ยิ่งแสดงความหวาดกลัวบางอย่าง เหมือนจะได้เห็นภาพที่น้องลู่ไม่อยากเห็น พี่โม่ปลอบน้องลู่ให้เชื่อมั่นในตัวพี่โม่ จนมาถึงหมู่บ้านน้องลู่จริงๆ ก็พบว่าหมู่บ้านนี้โดนฆ่าทั้งหมู่บ้านจริงๆ น้องลู่กรีดร้องวิ่งเข้าไปในบ้านตัวเอง ก็พบร่างแม่ของน้องลู่ตายไปนานแล้ว น้องลู่เข้าไปกอดร่างแม่ของเขาแล้วร้องไห้อย่างหนัก จนพี่โม่สงสารเดินไปลูบหน้าผากน้องลู่ให้สงบลง แล้วหยิบพลั่วมาให้น้องลู่ไปขุดหลุมศฟ เพื่อจะได้ฝั่งร่างแม่น้องลู่ ส่วนพี่โม่สังเกตุว่ามือซ้ายแม่น้องลู่ถือกริซไว้อันหนึ่ง มือขวากลับกำเศษเหล็กไว้ชิ้นหนึ่ง และในหมู่บ้านยังไม่พบศฟที่เป็นผู้ชายเลยสักคน พี่โม่เลยปลอบว่าพ่อน้องโม่อาจจะยังมีชีวิตอยู่ แต่น้องโม่กลับทิ้งพลั่วลง
จู่ๆพี่โม่ก็วิ่งออกไปหาที่สูงแล้วใช้จมูกดมกลิ่นบางอย่างที่ลอยมา แล้วพี่โม่ก็แปลงร่างเป็นหมาป่าต่อหน้าน้องลู่ พร้อมสั่งให้น้องลู่อยู่ที่นี้ก่อน ตัวพี่โม่เองจะวิ่งออกไปตามหาฆาตกร แต่น้องลู่กลับหยิบกริซกับพลั่วแล้ววิ่งตามพี่โม่มาไม่หยุด จนน้องลู่วิ่งมาทันพี่โม่ แล้วพูดเพียงดาวจรัลแสงซ้ำๆ สุดท้ายพี่โม่กล่อมน้องลู่ไม่สำเร็จเลยต้องให้น้องลู่ขี่หลังตัวเองแทน พี่โม่บอกว่าน้องลู่เป็นคนที่สองที่ได้ขี่หลังตัวเอง แล้วออกวิ่งทันที น้องลู่กอดคอพี่โม่แน่ทันที จนพี่โม่วิ่งมาที่ลานหิมะแล้วหอนเพื่อเรียกลูกน้องหมาป่าในละแวกนี้ทั้งหมดเกือบสองร้อยตัวออกมา แล้วสั่งให้หมาป่าทุกตัวดมเศษเหล็กที่ได้จากมือของแม่น้องลู่ แล้วสั่งให้หมาป่าทุกตัวออกตามหาที่อยู่ของเจ้าของเศษเหล็กนี้ทันที จากนั้นพี่โม่ให้น้องลู่เก็บเศษเหล็กนี้ไว้ แล้วก็พาน้องลู่ออกเดินทางต่อ
ที่เมืองเหลียงโจว พี่หลี่นั่งคุยกับฉินเลี่ยง ถึงครั้งแรกที่เขาได้พบทหารผีดิบเมื่อสิบสองปีก่อนที่ซาโจว ตอนนั้นฉินเลี่ยงเป็นผู้ช่วยนายกอง เขาต้องตามกองทัพไปฝึกภาคสนามที่ทางเหนือ แต่ว่าเมื่อเดินทางไปจนถึงอำเภอหมิงซา กลับเจอะพายุลมทะเลทรายจนทำให้พวกเขาหลงทางในแถบทะเลทรายโกบี จนเสบียงและน้ำหมดได้แต่นอนรอความตาย กลับได้เจอะกองทัพทหารผีดิบที่รวมทหารยุคสมัยต่างๆที่ตายมาหลายร้อยปีเดินทางผ่านมา พวกเขากลับแบกร่างของฉินเลี่ยงไปจนถึงลำธารก็โยนเขาลงมา
ทำให้ฉินเลี่ยงได้เห็นหน้าของแม่ทัพผีดิบ ที่ร่างเป็นศฟสมัยฮั่น มีผิวกายสีเทา ยังมีดวงตาแต่เป็นฝ้าขาว เขาเคยเป็นอ๋องสมัยราชวงค์ฮั่นแซ่หลิว และเป็นอ๋องผีดิบของเหล่าทหารผีดิบพวกนั้น ทุกหนึ่งปีพวกเขาจะเดินทางแนวใต้กำแพงบ้าง นอกด่านบ้าง เพื่อค้นหาร่างของเหล่าทหารที่รบพลีชีพตายในสนามรบ แล้วทำให้ทหารเหล่านั้นกลายเป็นผีดิบ แล้วจะพาพวกเขาไปจาริกแสวงบุญตุนหวง เสร็จพิธีแล้วพวกเขาก็จะแยกย้ายกลับกันไปเอง น้องหงว่าอ๋องผีดิบต้องเป็นคนดี เพราะเขาช่วยฉินเลี่ยงให้รอดตายในทะเลทราย ฉินเลี่ยงบอกพี่หลี่ว่าอ๋องผีดิบต้องมีตำนานที่มาไม่ธรรมดาแน่นอน
พี่โม่แบกน้องลู่มาทางตอนเหนือเขาฉีเหลียน มองไปข้างล่างมีหมู่บ้านอยู่ แต่ทางเหนือกลับมีเสียงฝีเท้าม้าจำนวนมาก เหล่าสมุนหมาป่าที่วิ่งตามหลังเริ่มตัวสั่น พี่โม่โมโหคำรามใส่เหล่าสมุนแล้ววิ่งลงไปในหมู่บ้านทันที เพื่อจะต่อสู้กับกองทหารม้าผีดิบนับหมื่น ที่กำลังบุกลงไปโจมตีหมู่บ้าน พี่โม่สั่งให้น้องลู่พาชาวบ้านหลบหนีออกจากหมู่บ้านไปก่อน ส่วนตัวเองกับสมุนหมาป่าเริ่มโจมตีสกัดทหารผีดิบ ชาวบ้านพอเห็นหมาป่ายักษ์สีเทาตะโกนบอกให้พวกเขารีบหนี ต่างก็พากันรีบวิ่งหนีทันที พวกทหารดิบรุมแทงพี่โม่ พี่โม่เลยแปลงร่างกลับเป็นคน แล้วใช้ธนูเจ็ดศรหัวตะปูยิงใส่ทหารผีดิบจนทหารตายลงไปมากมาย แต่ทหารผีดิบกลับยิ่งเพิ่มมามากขึ้นเรื่อยๆ พี่โม่หันไปเห็นน้องลู่เอาพลั่วสู้กับทหารผีดิบอย่างคล่องแคล่วกะสมุนหมาป่า
พี่โม่เห็นชาวบ้านหลบหนีออกจากหมู่บ้านหมดแล้ว พี่โม่แปลงร่างเป็นหมาป่าแล้ววิ่งไปรับน้องลู่ขึ้นหลัง แล้วสั่งให้ชาวบ้านหนีลงทางใต้ แล้วไปให้ทางอำเภอที่อยู่ใกล้สุดมาช่วยเหลือ ฝั่งเหล่าทหารผีดิบหลังโจมตียึดหมู่บ้านได้ ก้อพากันแยกย้ายหายไปจนหมด จากนั้นพี่โม่ก็แบกน้องลู่ขึ้นหลังแล้วออกเดินทางไปทางเหนือต่อ
ที่บ้านของฉินเลี่ยง พี่หลี่ได้รู้จักเมียของฉินเลี่ยงที่เป็นชาวหุยหู และฉินเซวียนลูกสาวเขาเป็นลูกครึ่งชาวหุยหู พี่หลี่ถามน้องหงยังจำคำสั่งขององค์รัชทายาทได้ไหม น้องหงจึงนึกได้ว่าหลี่เฮิงไม่อยากให้มีการเปิดศึกกับชาวหุยหู แต่ที่เขตทางเหนือนี้อยู่ในใต้อำนาจทหารของเกอซู่ฮั่น และแม่ทัพเฒ่ามีสัมพันธ์อันดีกับเสนาบดีหยางกั๋วจงมาก ฉินเลี่ยงดูรูปการแล้วว่าหยางกั๋วจงใช้แผนตีสนิทเผ่าถู่ฟาน แล้วกีดกันเผ่าหุยหูเพื่อใช้เป็นเป้าโจมตี แต่องค์รัชทายาทกลับมีสัมพันธ์อันดีกับเผ่าหุยหู ซึ่งปัญหาตอนนี้คือเกอซู่ฮั่นไม่เชื่อถือพี่หลี่แล้ว
พี่โม่แบกน้องลู่มาถึงที่ราบตอนกลางของเหอซี แล้วหาถ้ำเพื่อจะได้พักผ่อน น้องลู่ลูบไปบนหลังพี่โม่แล้วเจอะเลือดก็ตกใจ พี่โม่ต้องปลอบขวัญน้องลู่ให้สงบ ภายในถ้ำพี่โม่แปลงร่างกลับเป็นคน แล้วเอาอาหารแห้งมากิน พอพี่โม่ถอดเสื้อออกก็พบแผลที่หลัง น้องลู่นั่งเคี้ยวสมุนไพรแล้วเอามาพอกแผลที่หลังพี่โม่ทันทีจนหมดแผล พี่โม่ก็เรียกน้องลู่มานอนพัก แต่เพราะอากาศหนามเย็นมาก น้องลู่นอนขดตัวสั่นจนพี่โม่สงสารเลยแปลงร่างกลับไปเป็นหมาป่ายักษ์ แล้วก็ประคองร่างน้องลู่มาซุกไว้ในอ้อมกอดของพี่โม่ จากนั้นทั้งคู่ก้อนอนซุกไออุ่นกันข้างกองไฟในถ้ำจนเช้า
พี่หลี่พยายามเขียนจดมายส่งถึงองค์รัชทายาท แต่ยังไม่สามารถเขียนสรุปใจความได้ น้องหงก็เรียกให้พี่หลี่มานอนที่เตียงเร็วๆหน่อย อากาศมันหนาวอะ555 พี่หลี่เลยตัดใจเลิกเขียนแล้วขึ้นเตียงนอน พร้อมยื่นมือให้น้องหงนอนหนุนบนแขนตัวเอง น้องหงซุกตัวเข้าอกพี่หลี่แล้วนอนหลับทันที แบบว่าเคยชินกันมาก555
คืนนั้นน้องหงฝันร้าย นึกถึงที่หน้าสำนักหน่วยปราบมาร มีนักรบเกราะทองยืนถือกระบี่ปัญญาอยู่ตรงหน้าพ่อแม่ของน้องหง ทั้งคู่ที่นั่งคุกเข่าขอร้อง…. แล้วภาพก็เปลี่ยนไปตอนน้องหงโตขึ้นแล้ว กำลังเดินผ่านสาวงามชาวฮั่นแล้วนางหันมามองน้องหง จากนั้นน้องหงก็สะดุ้งตื่นร้องหาพี่หลี่ทันที แต่ข้างกายกลับว่างเปล่า น้องหงลุกขึ้นมาเจอะพี่หลี่ทิ้งจดหมายไว้ บอกว่าที่หมู่บ้านอู่ซานเจอะกองทัพผีดิบบุกโจมตี พี่หลี่กับฉินเลี่ยงจะเดินทางไปดูลาดเลาก่อน น้องหงรีบแต่งตัวจะรีบไปหาพี่หลี่ทันที แต่เจอะฉินเซวียนบอกว่าพี่หลี่สั่งห้ามน้องหงตามมา แต่น้องหงไม่ยอมจับจ้าวจื่อหลงใส่กระเป๋าแล้วรีบขึ้นม้าทันที ฉินเซวียนห้ามน้องหงไม่ได้เลยกระโดดขึ้นนั่งบนม้าของน้องหงด้วย แล้วกลายเป็นคนนำทางให้น้องหงแทน แต่ตอนออกจากเมืองกลับเจอะกองกำลังของจางฮ่าว ที่พวกเขายังคงไล่ตามจับพี่หลี่กับน้องหงอยู่ จางฮ่าวสั่งทหารรีบปิดประตู แต่เจอะน้องหงซัดมีดบินทำลายประตูลงแทน
เกอซู่ฮั่นเห็นประตูเมือนโดนทำลายต่อหน้า ก็โมโหหนักยิ่งกว่าเดิม สั่งระดมทหารให้วิ่งตามสกัดจับน้องหงเพิ่มทันที แต่เจอะน้องหงหันไปบอกให้เกอซู่ฮั่นเลิกคิดจะจับน้องหงเถอะ ตอนนี้เกอซู่ฮั่นแก่จะตายอยู่แล้ว…แบบว่าสงสารอะ เกอซู่ฮั่นโคตรโมโหรีบขี่ม้าไล่ตามจับน้องหงอย่างมุ่งมั่นกว่าเดิม555
พี่หลี่มาถึงที่ตำบลกัวหยวน เจอะคนจากหมู่บ้านอู่ซานที่ลี้ภัยมาหลบอยู่ที่นี้ พี่หลี่ไปถามชาวบ้านก็ได้ความว่ามีเทพหมาป่าสีเทามาช่วยเหลือ พวกเขาถึงได้หนีออกจากหมู่บ้านได้ทัน พี่หลี่นึกถึงพี่โม่ แต่เห็นที่ขอบฟ้ามีอีกาบินวนส่งเสียงดัง พี่หลี่รู้สึกไม่ดีแถมได้กลิ่นศฟลอยมาจางๆ พี่หลี่รีบสั่งให้ชาวบ้านรีบหนีไปซ่อนตัวที่โพรงดินทันที แล้วสั่งทหารให้รีบตั้งเครื่องกีดขวางหน้าหมู่บ้านเพิ่ม พร้อมเตรียมกระถางไฟและน้ำมันไว้ให้พร้อม แล้วหันไปถามฉินเลี่ยงว่ากองกำลังเสริมจะมาเมื่อไร ฉินเลี่ยงว่าน่าจะอีกสามชั่วยาม พี่หลี่คิดหนัก ว่าแล้วแบ่งกำลังทหารครึ่งหนึ่ง ให้ทหารคุ้มครองชาวบ้านไปหลบภัยที่เมืองเหลียงโจวทันที พี่หลี่หันไปบอกฉินเลี่ยงว่าตอนนี้ไม่มีน้องหงมาด้วย ถ้าแม่ทัพเกอซู่ฮั่นมาถึง พี่หลี่ขอชิ่งหนีก่อนนะ ฉินเลี่ยงไม่ยอม555
สักพักก็ปรากฎกองทัพผีดิบจำนวนไม่ต่ำกว่าสิบหมื่น ในขณะที่พี่หลีมีทหารในมือเพียงร้อยนาย พี่หลี่หยิบธนูขึ้นมาแล้วให้ทหารค่อยดู ถ้าพี่หลี่ยิงธนูเสร็จ ให้ทหารเทน้ำมันเผาที่นี้สะ จากนั้นให้แยกย้ายกันหลบหนีทันที จากนั้นพี่หลีก้อเพ่งสมาธิส่งพลังโคมจิตไปไว้ที่ธนูจนมันเปล่งแสงออกมา ตรงอกที่หลี่ก็มีแสงเรืองออกมาจากรอบนาบที่ตรงอก จนร่างพี่หลี่เปล่งแสงสีทอง กองทัพผีดิบใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่กองหน้ากลับเป็นหมาป่ายักษ์สีเทาที่บนหลังมีเด็กหนุ่มนั่งอยู่บนหลัง พี่โม่ตะโกนเรียกพี่หลี่ทันทีว่าอย่าเพิ่งยิง555 รอจนพี่โม่กระโจนเข้ามาในเขตด้านในปลอดภัยแล้ว พี่หลี่ก้อยิงธนูใส่กองทหารผีดิบทันที ทหารรีบเทน้ำมันลงพื้นทันที ฉินเลี่ยงสั่งทหารถอยหนีทันที
พี่หลี่ใช้กระบี่ปัญญาเข้าโจมตีทหารผีดิบ พี่หลี่สั่งให้พี่โม่ช่วยจับทหารผีดิบที่ยังไม่ตายกลับมาด้วย ระหว่างนั้นก็ถามพี่โม่พกใครมาด้วย พี่โม่ก็ถามหาน้องหงว่าอยู่ไหน555 พี่โม่จะจับทหารผีดิบแต่เจอะกัดที่เท้า พี่โม่เลยโมโหกัดฉีกร่างทหารผีดิบเป็นสองท่อนแทน แล้วคาบครึ่งร่างทหารผีดิบไว้ จากนั้นเหวี่ยนผ้าคลุมทหารแล้วให้น้องลู่กับพี่หลี่จับไว้ จากนั้นพี่โม่ก้อออกวิ่งลากทั้งหมดหนีกองทหารผีดิบ ที่คราวนี้พวกกองทัพผีดิบไม่ยอมหยุดไล่ล่า ถึงแม้พวกเขาจะหนีออกมาจากค่ายทหารแล้ว แถมตอนนนี้กองทหารผีดิบยังแบ่งเป็นสองกองกำลังไล่ล่าประกบพวกเขาสามคนอีก พี่หลี่กำลังคิดจะหนีไปทางเมืองเหลียงโจว
ก็พอดีได้ยินเสียงฝีเท้าม้าจำนวนมาก กำลังวิ่งตรงทางพี่หลี่พอดี น้องหงขี่ม้านำมาตะโกนเรียกพี่หลี่ พร้อมบอกว่าข้างหลังคือกองกำลังของเกอซู่ฮั่นที่จะไล่มาจับพี่หลี่ พี่หลี่รีบกระโดดไปขึ้นม้าน้องหง ในขณะที่น้องหงดีดตัวลงมาบนหลังพี่โม่555(อะไรจะใจตรงกันขนาดนี้555) พี่หลี่โมโห….สั่งให้พี่โม่หนีไปทางตะวันตกทันที น้องหงหันไปถามว่าน้องลู่เป็นใคร555 ระหว่างที่พี่หลี่จะหนีไปก็ได้ยินเสียงกองทัพของเกอซู่ฮั่นที่โดนกองทัพผีดิบโจมตีทันที ทำให้ทหารของเกอซู่ฮั่นตกใจ ที่เห็นกองทัพผีดิบตัวเป็นๆจนเสียกระบวน จนทำให้ทหารตายลงไปทันทีเป็นจำนวนมาก พี่หลี่เลยหันม้ากลับไปช่วยเกอซู่ฮั่นสู้กับกองทัพผีดิบแทน
น้องหงลงจากหลังพี่โม่ แล้วบอกพี่โม่ไม่ต้องมาสู้แล้ว เพราะเขาได้รับบาดเจ็บอยู่ ว่าแล้วน้องหงก็ชิงม้าจากทหารที่ตายลงมาได้ น้องหงรีบขี่ม้าไปช่วยพี่หลี่สู้กับทหารผีดิบทันที แล้วแปลงมีดบินสี่เล่มให้กลายเป็นดาบม่อเตาขนาดใหญ่ ตรงเข้าฟาดฟันทหารผีดิบจนล้มตายลงทันที น้องหงเห็นแม่ทัพเฒ่าเกอซู่ฮั่นได้รับบาดเจ็บจนหมวกขาดกระเด็น ก้อขี่ม้าไปหากลับเจอะแม่ทัพเฒ่าเกอซู่ฮั่นแย่งเอาดาบม่อเตาไปฟันทหารผีดิบแทน น้องหงโมโหทวงดาบม่อเตาคืนทันที555 ฉินเซวียนขี่ม้าจนหาพ่อตัวเองเจอะ หลังจากช่วยแม่ทัพเกอซู่ฮั่นไว้ได้ ฉินเซวียนก็ตะโกนให้ทหารทุกคนรีบถอยหนี จังหวะเดียวกับที่กองทหารผีดิบได้ยินสัญญาณให้หยุดสู้รบพอดี พี่โม่ได้ยินเสียง ก้อคุยกับพี่หลี่ว่าในที่สุดก็รู้ว่ากองทหารผีดิบมีจำนวนนับแสน แถมยังมีหัวหน้าด้วย ระหว่างที่พูดๆพี่โม่ก้อตัวเรืองแสงกลายร่างเป็นคนแล้วล้มลงกลางหิมะ น้องลู่ตกใจร้องไห้เสียงดังลั่น
พี่หลี่แบกร่างพี่โม่กลับเข้าจวนแม่ทัพเกอซู่ฮั่น น้องลู่เกาะติดพี่โม่ จะตามไปดูแลพี่โม่ด้วย แม่ทัพเฒ่าเกอซู่ฮั่นที่รับการรักษาบาดแผลแล้ว ก็เรียกให้พี่หลี่มาอธิบายเรื่องทั้งหมด ทั้งสัญญาว่าจะไม่ตัดหัวพี่หลี่กะน้องหงละ555 ในห้องพักที่พี่โม่นอนพักอยู่ น้องหงถือกรรไกรมาใกล้พี่โม่ ก็เจอะน้องลู่วิ่งเข้ามากอดพี่โม่ไว้ไม่ให้น้องหงเดินเข้าใกล้ๆ น้องหงเลยต้องพยายามอธิบายให้น้องลู่เข้าใจ ว่าน้องหงกำลังจะรักษาพี่โม่นะ แล้วหยิบยาจะเอามาให้พี่โม่กิน น้องลู่ทำหน้าไม่ไว้ใจ น้องหงอธิบายว่านี้คือยาวิเศษเฟิ่งไป่เทียนซาช่วยเสริมธาตุไฟ น้องลู่เอายามาดมๆ ปีศาจปลาหลี่ฮื้อเลยบอกว่านี้เป็นขี้ของนกเฟิ่งก้อขี้ของพ่อน้องหงไง น้องหงรีบสั่งให้จ้าวจื่อหลงหยุดพูดเดียวนี้ เพราะพี่หลี่ก้อเคยกินยาตัวนี้มาแล้ว น้องหงกลัวพี่หลี่จะรู้สึกไม่ดี555
น้องหงบอกให้น้องลู่ไปตักน้ำมาให้พี่โม่หน่อย แล้วก็ถามว่าน้องลู่เป็นน้องชายพี่โม่หรอ น้องลู่ตอบแค่อือ แต่พี่โม่ได้สติมาพอดีเลยบอกว่า น้องลู่คือคนที่พี่โม่ช่วยเหลือมาระหว่างที่ตามหากวางขาว แล้วบ่นว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกหนาวมาก น้องหงถอดเสื้อพี่โม่ออกหมดทั้งตัว แล้วให้พี่โม่นอนตัวเปล่าบนเตียงแล้วห่มผ้าห่มทับไว้เฉยๆ น้องลู่เอาน้ำมาถึง พี่โม่ก้อบอกให้น้องลู่ไปพัก แล้วปล่อยให้น้องหงเช็ดตัวให้พี่โม่ น้องลู่น้อยใจแต่ก้อเดินออกไปหน้าห้อง แต่ก็ยังวนเวียนรออยู่แถวนั้น น้องหงเช็ดตัวพี่โม่จนสะอาดก้อทายาไปนวดหูให้พี่โม่ไป
ฝั่งพี่หลี่เล่าเรื่องที่เจอะมาทั้งหมดให้แม่ทัพเกอซู่ฮั่นฟัง จากนั้นก้อลากหลักฐานเป็นผีดิบครึ่งตัวที่ยังไม่ตายมาไว้กลางห้อง แต่ครึ่งตัวนั้นเป็นครึ่งท่อนล่าง555 ครึ่งท่อนล่างของทหารผีดิบดิ้นพล่านไปทั่วห้อง สร้างความหวั่นกลัวให้ทุกคนในห้องมาก ฉินเลี่ยงทนดูไม่ไหวขอร้องให้พี่หลี่จัดการมันสะ พี่หลี่จำต้องแทงกระบี่ลงกลางหว่างขานั่นจนมันตายสนิท555
หน้าห้องพักพี่โม่ น้องหงกะน้องลู่ถือชามข้าวมานั่งกินข้าวด้วยกัน กินไปคุยไปเฝ้าไข้พี่โม่ไป พี่หลี่เดินมาที่ห้องพักของพี่โม่ น้องหงเลยแนะนำน้องลู่ให้พี่หลี่ได้รู้จัก น้องหงบอกว่าคืนนี้จะเฝ้าไข้พี่โม่เอง แต่เจอะพี่หลี่บอกให้น้องลู่เฝ้าไข้พี่โม่ แล้วจึงลากตัวน้องหงไปนอนพักผ่อนด้วยกัน555 ในห้องพักของพี่หลี่ น้องหงนอนม้วนผ้าห่มรอพี่หลี่ ที่นั่งเขียนจดหมายรายงานถึงองค์รัชทายาทจนเสร็จ แล้วจึงขึ้นมานอนเตียง วันนี้ได้ห้องสองเตียงเลยแยกกันคนละเตียง น้องหงบ่นนอนไม่หลับ พี่หลี่ปลอบใจน้องหงที่เพิ่งออกศึกครั้งแรกแล้วเห็นทหารตายเกลื่อน พี่หลี่บอกว่าไม่ต้องกลัวไม่ต้องคิดมากนี้ก็เป็นการออกรบครั้งแรกของพี่หลี่เหมือนกัน พี่หลี่บ่นว่าวันนี้อากาศหนาวจัง น้องหลี่เลยบอกให้มานอนเตียงน้องสิ พี่หลี่ก้อไปนอนกอดน้องหงนอนง่ายๆตามสั่ง555
ที่เนินสูงนอกเมืองเหลียงโจว มีแม่ทัพร่างสูงใหญ่บนหลังม้า กำลังขี่ม้าขึ้นไปบนเนินนั่น จากสภาพภายนอกเขามีผิวสีเทา มีดวงตาฝ้าขาวที่มองเข้าไปที่ตั้งของเมืองเหลียงโจว ที่บริเวณรอบนอกมีเสียงพูดคุยของชายหนุ่มกับหญิงสาวที่กล่าวถึงเหตุการณ์ที่ใกล้จะบังเกิดขึ้นแล้ว
เช้าวันต่อมามีเสียงส่งสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น พี่หลี่จะลุกขึ้นก็รู้สึกเจ็บหน้าอกที่มีโคมจิตอยู่ น้องหงแก้สาบเสื้อพี่หลี่ออกดูทันที ก็สังเกตุเห็นรอยที่เทพปลาคุนลงอาคมไว้ รอยนั้นสีซีดจางลงไปมาก น้องหงขออนุญาติพี่หลี่ ที่จะใช้พลังเวทของตัวเองลงไปทับบนรอยอาคม ที่เทพปลาคุนทำไว้เพื่อรักษาชีพจรของพี่หลี่ (สงสัยกันพี่หลี่หัวใจวายตาย555) พี่หลี่ดีใจยอมให้น้องหงทำ ซึ่งมันได้ผลเพราะเป็นอาคมของเผ่าปีศาจ แต่น้องหงเขียนแล้วตัวหนังสือไม่สวย อยากลบเขียนใหม่ พี่หลี่บอกไม่ต้องหรอก รอยบนอกนี้ไม่มีใครเห็นนอกจากพี่หลี่เอง555
พี่หลี่วิ่งขึ้นไปบนประตูเมืองเพื่อดูสถานการณ์ก็พบเกอซู่ฮั่น จางฮ่าว ฉินเลี่ยงต่างอยู่กันพร้อมหน้า เบื้องหน้าพวกเขาเป็นกองทัพผีดิบนับแสนล้อมเมืองอยู่ตอนนี้ เกอซู่ฮั่นเรียกพี่หลี่ลงไปคุยปรึกษากันเป็นส่วนตัว ส่วนพี่โม่กินยาแล้วยังไม่ได้นอนหลับสติ แถมยังมีอาการไข้ขึ้นอีก น้องลู่ยังนั่งเฝ้าไข้พี่โม่ไม่ห่าง น้องหงก็มาตรวจอาการไข้พี่โม่ ก็พอดีมีทหารปากเสียที่เคยรู้จักน้องโม่มาก่อน มาเอ่ยพูดเหยียดหยามน้องลู่ว่าเป็นเด็กปัญญาอ่อนบนภูเขานี่ แล้วบังคับให้น้องลู่เรียกมันว่าพ่อ น้องลู่เสียใจมากจนน้ำตาไหล
เกอซู่ฮั่นเรียกพี่หลี่มาถามเรื่องทหารผีดิบว่าจะจัดการยังไง พี่หลี่บอกกองทัพผีดิบมีผู้นำที่สามารถออกคำสั่งกับเหล่ากองทหารผีดิบ ถ้าสามารถจัดการกับผู้นำผีดิบได้ ก็เท่ากับจัดการเหล่ากองทหารผีดิบทั้งกองทัพได้ไปในตัว ระหว่างที่พูดคุยก็ได้ยินเสียงน้องหงด่าทหารที่มารังแกน้องลู่ พี่หลี่กับเกอซู่ฮั่นเลยออกไปดู ก้อเจอะน้องหงซัดทหารปากเสียลงไปกองกับพื้น เกอซู่ฮั่นเลยถามว่าใครก่อเรื่อง แต่อยู่ๆเกอซู่ฮั่นก็เลือดออกปากออกจมูกแล้วล้มลงไปแน่นิ่งแทน ทหารรีบพาเกอซู่ฮั่นเข้าห้องพัก เรียกหาหมอมารักษากันวุ่นวายไปหมด พี่หลี่รีบเรียกองค์รักษ์ของเกอซู่ฮั่นมาสั่งให้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ห้ามให้คนอื่นรู้ ฮูหยินเกอซู่ฮั่นเข้ามาดูแลสามีเฒ่า น้องหงมาตรวจอาการของเกอซู่ฮั่น หลังดูแล้วบอกว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก แล้วสั่งเทียบยาสงบจิตมาให้เกอซู่ฮั่นกินไปก่อน ฮูหยินเกอซู่ฮั่นได้ยินก้อดีใจรีบขอบคุณน้องหงทันที
งานนี้น้องหงเลยสนิทกับฮูหยินเกอซู่ฮั่นแทน จนได้ฟังเรื่องราวความรักของนางกับเกอซู่ฮั่น ว่าพวกเขาตกหลุมรักกันแต่แรกพบ ตอนนั้นนางอายุสิบสี่เอง ทั้งคู่รักกันมายาวนานนับจากวันนั้นถึงวันนี้ก้อสี่สิบสองปีแล้ว ไม่เคยแยกจากกันเลยไม่ว่าชีวิตของเกอซู่ฮั่นจะรุ่งโรจน์หรือตกต่ำ น้องหงอินกับความรักของสองผู้เฒ่ามาก พอน้องหงออกมาจากห้องของเกอซู่ฮั่น ก็เจอะพี่หลี่ยืนรออยู่ พี่หลี่ก็บอกว่าชีวิตสองผู้เฒ่าช่างน่าประทับใจ (แบบพี่หลี่มีอินเช่นกัน555) พอทั้งคู่เดินไปหาพี่โม่ ก็เจอะน้องลู่ชี้ที่พี่โม่ว่าอาการของเขาแย่ลง อยู่ๆก็หนาวสั่นไม่หยุด น้องหงตกใจรีบตรวจทันที พบว่าพี่โม่ไม่น่าป่วยเป็นไข้ น่าจะเกิดจากโดนพิษมากกว่า ตอนนี้ยังเพิ่มคนป่วยอีกคือฉินเลี่ยงที่มีแผลจากการต่อสู้กับทหารผีดิบ
น้องหงเริ่มหนักใจ พี่หลี่พาน้องหงน้องลู่ออกมาร้านขายยา จากนั้นพามากินข้าว แต่น้องลู่ก็เป็นกังวลห่วงพี่โม่จนกินข้าวไม่ได้นั่งร้องไห้ไม่เลิก น้องหงยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เรื่องจะร้องไห้ตามน้องลู่ พี่หลี่กลับมาปลอบน้องหง ว่าพี่หลี่มั่นใจว่าน้องหงจะสามารถรักษาพวกเขาจนหายได้ น้องหงมั่นใจขึ้น พี่หลี่บอกให้เด็กน้อยสองคนรีบกินข้าวจะได้มีแรงไปดูแลคนไข้ จากนั้นก็พาน้องหงไปตลาดเตรียมซื้อเสื้อและรองเท้ากันหนาวของเด็กเล็ก น้องหงสงสัยว่าพี่หลี่ซื้อมาทำไม พี่หลี่อมยิ้มไม่บอก
เมื่อกลับมาที่ค่ายทหาร ก็พบว่าจำนวนทหารที่ล้มป่วยเพิ่มมาขึ้นหมื่นกว่าคน เหลือทหารที่สภาพดีพร้อมรบได้ไม่กี่พันคน น้องหงส่งตัวยาแล้วสั่งให้ไปต้มยาแจกจ่ายคนป่วยรักษาตามอาการไปก่อน พี่หลี่ขึ้นม้าพาน้องหงไปที่หอกำแพงเมือง พี่หลี่สรุปว่ากองทัพผีดิบน่าจะรอคำสั่งออกรบ แล้วพวกทหารน่าติดพิษเลยตั้งใจจะมาดักจับทหารผีดิบมาทดลองสักสองสามตัว ระหว่างจะแอบออกไปดักจับก็เจอะน้องลู่ตามมา น้องลู่บอกจะไปจับผีดิบด้วย ตอนแรกพี่หลี่ไม่ยอมให้ไป แต่น้องลู่ดื้อมากยังไงก็จะไปด้วยให้ได้ น้องหงก็บอกว่าถ้าพี่หลี่ป่วยน้องหงก็จะทำแบบน้องลู่ พี่หลี่เลยยอมต้องพากันไปสามคน555
น้องหงใช้ดาบม่อเตาฟันใส่กองพันทหารผีดิบ แล้วล่อให้มันวิ่งมาโจมตี แล้วน้องลู่เตรียมใช้เชือกคล้องจับทหารผีดิบ แล้วพี่หลี่ใช้ม้าลากทหารผีดิบออกมา น้องหงกับน้องลู่ทำงานประสานกันดีมากจนพี่หลี่เคืองที่เห็นเด็กสองคนเล่นสนุกกันขนาดนี้555 จากนั้นทั้งหมดวิ่งหนีกองพันทหารผีดิบที่วิ่งตามมาไม่หยุด จนข้ามแม่น้ำที่จับตัวเป็นน้ำแข็ง น้องหงใช้ดาบม่อเตาฟันแผ่นน้ำแข็งจนแตก ทำให้เหล่าทหารผีดิบตกลงไปในแม่น้ำเย็นเฉียบแทน จนนั้นก็ได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้น พร้อมกับกองทหารผีดิบที่เลิกตามไล่พวกเขาทันที สรุปดักจับทหารผีดิบมาได้สามตัว(อ่านตอนนี้เอ็นดูน้องลู่สุด….ด พูดประโยคยาวๆไม่ได้ แต่น้องมุ่งมั่นจับผีดิบมาก อาวุธติดมือน้องลู่คือพลั่ว….คือน้องดูใสซื่อมาก แถมยังไม่มีอาวุธอะไรพิเศษเลย ใจล้วนๆกับวิ่งได้เร็วมาก)
หลังจับผีดิบกลับมาขังที่ค่าย จางฮ่าว อู๋ส่วงมารายงานว่าอาการของแม่ทัพเฒ่าเกอซู่ฮั่นยังไม่ดีขึ้น จางฮ่าวมายุให้พี่หลี่ไปเอาตราอาญาสิทธิ์สำหรับเคลื่อนทัพจากเกอซู่ฮั่น แต่พี่หลี่ไม่เห็นด้วย ยามนี้ควรอยู่เฉยๆก่อน ขืนออกไปสู้ก้อมีแต่ตายอย่างเดียว แล้วชี้ให้ดูว่าอาวุธของเหล่าผีดิบล้วนฉาบพิษสีดำ ตอนนี้ควรหาจุดอ่อนพวกผีดิบ ตอนนี้ที่พี่หลี่รู้ก็คือเวลาทหารผีดิบตกไปในน้ำแข็ง จะทำให้ข้อต่อของร่างกายแข็งทื่อเคลื่อนไหวลำบาก อีกอย่างคือพวกมันกลัวไฟ ส่วนคนที่โดนพิษพวกพี่หลี่กำลังหายารักษาอยู่ จนพวกจางฮ่าวยอมหยุดที่จะหาเรื่องออกไปรบนอกเมือง น้องหงฟังพี่หลี่พูดเหตุผลเป็นฉากๆๆขนาดนี้ก้อยิ่งปลื้มว่าพี่หลี่โคตรเก่งเลย วิเคราะห์ได้ละเอียดขนาดนี้….(มองพี่เขาด้วยสายตาแห่งรักอะ555)
พี่หลี่พาน้องหงมาวิเคราะห์ต่อว่าพวกผีดิบแยกแยะพวกเดียวกันยังไง สรุปว่าผีดิบมองเห็นได้กลิ่นแต่หูไม่ได้ยินเสียง และพบว่าถ้าใส่เสื้อผ้าที่มีกลิ่นอายเดียวกับพวกมัน มันจะเข้าใจว่าเป็นพวกเดียวกัน พี่หลี่เลยได้แผนแฝงตัวไปล่าหัวหน้าผีดิบ ตกดึกทั้งสองคนเตรียมจะออกไปจับหัวหน้าผีดิบ ก็แวะไปดูอาการพี่โม่ ยาชุดใหม่รักษาอาการป่วยได้ผลดีขึ้น อาการไข้คงที่ แต่น้องลู่จับแขนน้องหงไม่ยอมให้น้องหงไป น้องหงต้องปลอบน้องลู่ว่าจะออกไปหาวิธีช่วยพี่โม่ไง แล้วให้น้องลู่เฝ้าพี่โม่ดีๆแทน จากนั้นก้อไปรับจ้าวจื่อหลงที่ห้องพักของแม่ทัพเฒ่า (จ้าวจื่อหลงตอนนี้กลายเป็นเพื่อนคุยของฮูหยินเกอซู่ฮั่นไปสะแล้ว) พอไปนอกลานก็เจอะพี่หลี่กำลังสั่งจางฮ่าวให้ปกปิดอาการของแม่ทัพเฒ่าให้ได้ ฮูหยินเกอซู่ฮั่นเลยอาสาไปปลอบขวัญทหารกับจางฮ่าวแทน
ยามดึกพี่หลี่พาน้องหงลอบเข้าไปสอดแนมใกล้ๆกับกองทัพผีดิบ แล้วจับจ้าวจื่อหลงใส่ชุดกันหนาว555 แล้วส่งให้ไปสำรวจตำแหน่งที่อยู่ของแม่ทัพผีดิบ น้องหงเห็นพี่หลี่ใส่ชุดเกราะก้อเคลิ้มเผลอชมว่าพี่หลี่หล่อมากเมื่อสวมใส่ชุดเกราะ พี่หลี่เลยบอกว่ามะก่อนก้อมีสาวๆมาหลงรูปพี่หลี่ในชุดเกราะเพียบเลย น้องหงเลยว่าพี่หลี่หน้าหนาพูดจาไม่รู้จักอาย555
กลางดึกในจวนแม่ทัพ จู่ๆพี่โม่ก้ออาการกำเริบหนัก น้องลู่ตกใจจนไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่วิ่งวุ่นออกมาตะโกนเรียกหาน้องหง จนผ่านมาที่ห้องพักแม่ทัพเกอซู่ฮั่น ก็พบจางฮ่าวมาพูดจาข่มขู่จะเอาตราอาญาสิทธิ์จากฮูหยินเกอซู่ฮั่นให้ได้ จนเปิดเผยร่างที่แท้จริง ว่ามันคือปีศาจโรคระบาดมีร่างเป็นโคลนเหลวที่แพร่เชื้อโรคร้าย แล้วมันจะทำร้ายฮูหยินเกอซู่ฮั่น น้องลู่หยิบข้าวของได้ก้อปาใส่ร่างปีศาจจางฮ่าวทันที น้องลู่เลยโดนร่างปีศาจจางฮ่าวไล่ล่าตามแทน
แถมมันยังตะโกนถามว่าทำไม่น้องลู่ถึงไม่ติดพิษของมัน ทุกที่ที่ร่างปีศาจจางฮ่าวทับผ่านก้อจะโดนไอพิษจนตาย ถ้าทับผ่านคนก็จะร่างเปื่อยยุ่ยสลาย น้องลู่วิ่งหนีไปร้องตะโกนหาน้องหงไป(เอ็นดูจริงลูกเอย….) ปีศาจจางฮ่าวไล่ตามน้องลู่มาที่สวน เลยเจอะน้องลู่เอาพลั่วฟาดๆจนหัวหลุดกระเด็นไป แต่ปีศาจจางฮ่าวยังงอกแขนขามาล้อมตัวน้องลู่ แต่น้องลู่หนีได้ไวมาก แล้วใช้พลั่วตัดขุดโคลนเลนจากตัวปีศาจจางฮ่าวทิ้งออกนอกนอกสวนจนหมด555 แล้วก้อตะโกนเรียกน้องหงไป(สงสารน้องลู่นึกถึงแต่น้องหงคนเดียวเลยเนีย) จากนั้นน้องลู่วิ่งไปดูฮูหยินเกอซู่ฮั่นต่อ
ฝ่ายจ้าวจื่อหลงแทรกซึมไปในกองทหารผีดิบ จนพบตำแหน่งตัวแม่ทัพผีดิบ ก็วิ่งกลับมาบอกตำแหน่งที่อยู่ให้พี่หลี่กับน้องหงทันที แต่ว่ากองทัพผีดิบเริ่มมีการเคลื่อนไหว เหมือนจะเคลื่อนพลเตรียมโจมตีเมืองเหลียงโจวแล้ว พี่หลี่รีบตามหาตำแหน่งแม่ทัพผีดิบ ทั้งคู่เดินแทรกๆเบียดๆมาจนจะถึงเนินสูง แต่แม่ทัพผีดิบที่ขี่ม้าอยู่บนเนินสูง เริ่มหยิบกระบี่ชูมาชี้ที่ตำแหน่งเมืองเหลียงโจว กองพลทหารม้าเริ่มเคลื่อนทัพ พี่หลี่กับน้องหงก็ฉวยโอกาสพุ่งเข้าไปโจมตีแม่ทัพผีดิบทันที
ปีศาจจางฮ่าวเลิกไล่ล่าน้องลู่ แต่คืบคลานร่างโคลนกลืนกินทหารที่ขวางหน้าไปเรื่อยๆ จนร่างกายของมันใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงประตูก้อพ่นพิษกินประตูเมือง แล้วคืบคลานร่างตัวเองออกนอกกำแพงไปเรื่อยๆ ฝั่งพี่หลี่ชักกระบี่ปัญญาเข้าฟาดฟันแม่ทัพผีดิบที่ชักกระบี่ช่องลมห้ารูมาต้านรับ น้องหงก้อปล่อยสี่มีดบินเข้าเสริม จนทำให้เพราะหมวกเกราะเหล็กของแม่ทัพผีดิบกระเด็นออกไป จนผมของแม่ทัพผีดิบยาวสยายออกมา น้องหงถึงเห็นใบหน้าที่แท้จริงของแม่ทัพผีดิบ ว่ามะก่อนเขาต้องรูปโฉมงดงามมากแน่ๆ ถึงตอนนี้จะมีดวงตาเป็นฝ้าขาวก็ตาม เพราะกระบี่ปัญญาปะทะกับกระบี่ช่องลมทำให้เกิดเสียงออกมา เสียงจากกระบี่แม่ทัพผีทำให้เหล่าทหารผีดิบชะงัก
พี่หลี่โจมตีรัวๆ แต่แม่ทัพผีดิบเริ่มหันไปซัดน้องหงแทน จนน้องหงต้องใช้เทวรัศมีคุ้มกาย แต่แม่ทัพผีดิบพลังแกร่งมาก ซัดพลังใส่น้องหงจนกระอักเลือดออกมา จากนั้นก้อเข้าโจมตีประชิดกับพี่หลี่ต่อ พี่หลี่ที่รอจังหวะแลกหมัด ก็รวมพลังโคมจิตไว้ที่มือแล้วหาจังหวะต่อยเข้าไปที่อกของแม่ทัพผีดิบ จนเขากระเด็นตกเนิน ส่วนที่หลี่ก้อโดนแม่ทัพผีดิบต่อยเป้าตาเลือดไหลทันที ทำให้กระบี่ช่องลมของแม่ทัพผีดิบกระเด็นออกมา จ้าวจื่อหลงวิ่งตามไปเก็บกระบี่ช่องลมมาได้ แต่แม่ทัพผีดิบเริ่มมองตามหากระบี่คู่กาย จ้าวจื่อหลงรีบวิ่งหนีไปพร้อมกระบี่ น้องหงวิ่งหลอกล่อแม่ทัพผีดิบให้วิ่งไล่ล่าตัวเอง ส่วนพี่หลี่รีบอัดยาแล้วรีบตามหากระบี่ช่องลม แต่น้องหงแปลงมีดบินเป็นดาบม่อเตามาสู้กับแม่ทัพผีดิบ แต่กลับโดนเขาชิงดาบม่อเตาไปแทน แม่ทัพผีดิบวิ่งไปโจมตีพี่หลี่ทันที พี่หลี่กะลุ้นใช้พลังจากโคมจิตอีกครั้ง แต่น้องหงกลัวพี่หลี่จะพลาดเลยตัดสินใจใช้พลังเทวรัศมีตัดเนินหินใหญ่ แล้วลากมันลงมาทับร่างแม่ทัพผีดิบแทน555
พี่หลี่ตะโกนหาจ้าวจื่อหลงที่วิ่งตัวสั่นๆกลับมาพร้อมกระบี่ แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจ ใต้ก้อนหินเริ่มสั่นไหวเพราะเจอะแม่ทัพผีดิบดันหินขึ้นมา พี่หลี่ตะโกนสั่งให้จ้าวจื่อหลงรีบโปรยผงเกสรวิญญาณลอยใส่แม่ทัพผีดิบทันที แม่ทัพผีดิบจามสนั่นจนหินที่ยกขึ้นหล่นทับร่างลงมาอีกครั้ง พี่หลี่สั่งน้องหงเผาหินให้หลอมละลานแล้วแช่แข็งด้วยลมเย็นจัดทันที จนมั่นใจว่าสามารถหยุดยั้งแม่ทัพผีดิบได้สนิทแล้ว ก็เริ่มหาวิธีหยุดกองทัพผีดิบ พี่หลี่เอากระบี่ช่องลมมาแล้วใช้พลังจากโคมจิตให้เกิดคลื่นเสียง ลองผิดลองถูกไปสองสามรอบ สุดท้ายก็ได้เสียงที่ใช้สั่งหยุดกองทัพผีดิบ ที่ตอนนี้กองทัพผีดิบกำลังเข้าโจมตีทหารเมืองเหลียวโจวจนไปถึงหน้าประตูเมืองพอดี
แต่กลับเจอะปีศาจจางฮ่าวที่กำลังคืบคลานหนีออกมาทางนี้แทน โดยมีน้องลู่วิ่งถือพลั่วไล่ล่าตามหลังมา(สงสารน้องลู่…อาวุธเทพไม่มี มีแต่เครื่องมือชาวสวน) น้องหงเห็นน้องลู่ไม่ได้รับบาดเจ็บก็โล่งใจ พี่หลีเลยรู้ว่าจางฮ่าวเป็นปีศาจ เลยใช้กระบี่ช่องลมส่งเสียงออกคำสั่งให้เหล่ากองทัพผีดิบทั้งหมดตามไล่ล่าจางฮ่าวแทน ส่วนจางฮ่าวที่ไม่สามารถฆ่าคนที่ตายไปแล้วแบบกองทัพผีดิบ จึงได้แต่รีบหนีออกจากเมืองไปแทน พี่หลี่พาเด็กๆกลับเมืองพร้อมสั่งปิดประตูเมืองทันที
วันต่อมาพี่หลี่สั่งการเก็บกวาดเศษซากมะคืน พร้อมให้ทหารไปลากก้อนแช่แข็งแม่ทัพผีดิบมาไว้ในจวน จากนั้นให้น้องหงละลายน้ำแข็ง เตรียมสอบปากคำแม่ทัพผีดิบ มะวานจางฮ่าวบอกว่าแม่ทัพผีดิบชื่อหลิวเฟย พี่หลี่จับมัดร่างหลิวเฟยไว้กับเสากลางลาน ใช้โซ่มัดพันแขนขาแน่นหนา พี่หลี่สั่งให้หลิวเฟยบอกยาแก้พิษ แต่หลิวเฟยไม่ยอมพูด พี่หลี่เลยส่งพลังโคมจิตไปที่มือแล้วฟาดใส่ร่างของหลิวเฟย ดูท่าทางหลิวเฟยจะเจ็บปวดมาก พี่หลี่สั่งทหารเอาพู่กันกระดาษมาให้หลิวเฟยเขียนวิธีแก้พิษ แต่หลิวเฟยกลับขว้างปาของทิ้งไม่ยอมให้ความรวมมือ พี่หลี่เหนื่อยมากเรียกให้น้องหงอยู่เป็นเพื่อนพี่เขาหน่อย ตอนนี้ต้องหาประวัติที่มาของหลิวเฟยก่อน แต่ว่าพี่หลี่ง่วงมาก น้องหงรอพี่หลี่หลับก้อเดินออกมาจะไปเยี่ยมพี่โม่
แต่ผ่านกลางลานที่มัดหลิวเฟยไว้ แสงแดดกำลังจะส่องไล่มาที่ตัวของหลิวเฟย ดูเขาจะเริ่มทรมาน ท่าทางน่าจะกลัวแสงแดด น้องลู่นั่งเฝ้าอยู่ที่ลานก็เรียกหาน้องหงทันที น้องหงตัดสินใจไปคุยกับหลิวเฟย แล้วบอกว่าพ่อของน้องเองก็มาจากเผ่าปีศาจ ทำไมหลิวเฟยต้องทำแบบนี้ด้วย ทั้งที่จริงหลิวเฟยน่าจะเป็นคนดีเพราะเคยช่วยชีวิตของฉินเลี่ยงมาก่อน น้องลู่มองสักพักก้อวิ่งออกไป จ้าวจื่อหลงบอกว่าเขาตายไปแล้วไม่น่ามีวิญญาณอยู่ในร่างนี้นะ น้องหงไม่รู้จะทำยังไงดี ก็เห็นน้องลู่ประคองพี่โม่ที่อ่อนล้าแทบลืมตาไม่ขึ้นเข้ามาในลาน น้องลู่เรียกพี่โม่ให้มาดูหลิวเฟย แล้วเอามือมากดๆไปที่หน้าผากของน้องหงให้พี่โม่ดู จนน้องหงนึกได้ว่าพี่โม่มีคาถาอาคมที่ปลุกคนให้ตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย น้องหงเลยบอกให้พี่โม่ปลุกหลิวเฟยให้ตื่นจากฝันร้ายทันที
น้องลู่ส่งเสียงให้กำลังใจพี่โม่น่าดู(เอ็นดูละเกินน้องเอย) พี่โม่รวบรวมกำลังยกมือวางบนหน้าผากหลิวเฟยแล้วท่องคาถา ก็มีเงาร่างหมาป่าขึ้นมาจากด้านหลังพี่โม่แล้วคำรามเสียงดังใส่ร่างหลิวเฟย ปราณดำออกมาจากร่างของหลิวเฟยทันที แล้วกลับรวมร่างเป็นปีศาจเตรียมรวมพลังจะกลืนร่างพี่โม่กลับ ในขณะที่พี่โม่เริ่มอ่อนกำลัง พี่หลี่ได้ยินเสียงดังก้อรีบวิ่งมาที่ลานแล้วเห็นเหตุการณ์นี้ พี่หลี่ก็รีบรวมพลังของโคมจิตมาที่มือแล้วส่งผ่านด้านหลังพี่โม่ออกมา ทำให้ร่างพี่โม่มีแสงขาวเรืองออกมา พลังดีดขึ้นมามากขึ้นกลายเป็นพายุหมุนซัดปราณดำจนร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดจนสลายหายไป พี่โม่กระอักเลือดแล้วสลบไปทันที ส่วนหลิวเฟยได้สติเงยหน้ามองทุกคน…..
ในดินแดนหย่าตัน ภายในสุสานโบราณมีหญิงสาวในชุดขาวกำลังกล่าวโทษจางฮ่าว ที่เขาทำแผนการครั้งนี้พัง ตอนนี้ไม่รู้ว่าอ๋องปีศาจจะจัดการเรื่องนี้ยังไงต่อ แต่จางฮ่าวกลับบอกว่าเขายังมีกลองโปหลางกู่อยู่ แต่หญิงสาวกลับบอกว่าตอนนี้หลิวเฟยได้ตื่นขึ้นมาแล้ว แล้วเหลือบตามองโลงหยกสีขาวที่เปิดอยู่ หน้าโลงสลักนามว่าหลิวอ๋องเจียงตูแห่งต้าฮั่น เหนือขึ้นไปเป็นโลกหินสีดำที่ยังปิดฝาโลงสนิทอยู่ สลักนามเพียงคำว่าต้าฉิน….
หลิวเฟยตะโกนบอกให้ปลดโซ่ออกก่อน แล้วเขาถึงจะยอมคุยด้วย น้องหงบอกพี่หลี่ให้ปล่อยหลิวเฟย พี่หลี่พาหลิวเฟยไปที่ห้องพักของพี่โม่ น้องหงเรียกหลิวเฟยว่าอ๋องผีดิบ หลิวเฟยบอกว่ายามมีชีวิตเขาเคยเป็นท่านอ๋อง แต่ตอนนี้เรียกเขาว่าหลิวเฟยหรือไม่ก็แม่ทัพผีดิบ อ๋องผีดิบตัวจริงยังไม่ตื่น พี่หลี่กับน้องหงตกใจ นี้ยังมีอ๋องผีดิบอีกตนหรอเนีย หลิวเฟยดูอาการของพี่โม่กับเกอซู่ฮั่นว่าเป็นพิษจากอาวุธของทหารผีดิบ แต่พิษบนร่างของฮูหยินเกอซู่ฮั่นเป็นพิษของเทพโรคระบาด ซึ่งสามารถกินยาธรรมดาก็สามารถรักษาให้หายได้ หลิวเฟยเขียนเทียบยาแล้วสั่งให้รีบไปเตรียมหามาให้ไว ถ้าพ้นคืนนี้คนที่ติดพิษศฟมีสิทธิ์ตายแน่
หลังได้ตัวยามาแล้ว ก็จัดการต้มยาทันที หลิวเฟยขอน้ำมาหนึ่งถัง แล้วกรีดแขนตัวเองให้เลือดไหลตกในถังน้ำ น้ำที่โดนผสมเลือดของหลิวเฟยกลายเป็นสีดำทันที หลิวเฟยบอกว่ายาทุกชามให้หยดเลือดเขาไปผสมหนึ่งช้อน จากนั้นหลิวเฟยก็จัดการเย็บแผลของตัวเอง น้องหงที่อยู่ข้างๆจัดการผูกปมที่แผลให้ แล้วถามว่าหลิวเฟยฝันเห็นอะไรหรอ หลิวเฟยบอกว่าฝันเห็นเมียตัวเอง ตอนเจอะกันครั้งแรกในสวนอุทยาทหลวง น้องหงตกใจนี้มันเป็นความฝันที่น้องหงฝันตอนเดินทางจะมาที่นี้นิน่า
พี่หลี่ถามหลิวเฟยว่าเขารักษาการอยู่นอกด่าน แล้วทำไมจู่ๆถึงลุกมาโจมตีชาวบ้านในด่าน หลิวเฟยบอกว่าเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ปกติพวกเขาจะตื่นทุกสิบปี แล้วจะจัดขบวนเดินทางเพื่อไปเข้าเฝ้าเทพกวางที่ถ้ำโม่เกาเมืองซาโจว แต่นึกไม่ถึงว่าตอนเขาตื่นมา กลับพบคนแปลกหน้าสองคนในสุสานโบราณหย่าตัน
ใกล้เที่ยงคืน หลิวเฟยยืนบนลานแล้วหยิบชามใส่สุรา จากนั้นเปิดสาบเสื้อตัวเองออก จากนั้นใช้มือล้วงหยิบเน่ยตานของตัวเองออกมา ท่องคาถาบทของความเป็นความตาย จากนั้นเอาเน่ยตายจุ่มใส่ชามสุรา ในชามสุราเกิดแสงเปล่งประกาย พวกคนที่ติดพิษก็มีจุดแสงลอยออกมาจากหน้าผาก แล้วก็หยุดหายใจ บรรยากาศด้านนอกมีการเปลี่ยนแปลงของท้องฟ้า หลิวเฟยยังคงท่องคาถาจนจบ แล้วสาดสุราคารวะฟ้าดิน พวกคนที่หยุดหายใจก้อฟื้นขึ้นมาทันที น้องหงจ้องหลิวเฟยตาแป๋ว แต่เจอะหลิวเฟยพูดดักเลยว่าไม่สอนคาถานี้ให้หรอ เพราะมันเป็นคาถาของคนที่มีชีวิตต้องสาปแบบเขาเท่านั้น ถึงจะใช้คาถานี้ได้
พี่โม่พอฟื้นมีกำลังก็วิ่งมาขอบคุณหลิวเฟยที่ห้องพักทันที จากนั้นทั่งจวนก้อวุ่นวายดูแลคนป่วยที่เพิ่งฟื้น พี่หลี่เลยจัดโต๊ะกินเลี้ยงเฉพาะพวกเขาทันที พี่โม่ตื่นมาก้อหิวมาก…ก พี่หลี่ยังถามเรื่องที่ยังค้างอยู่ ว่าตอนหลิวเฟยตื่นแล้วเจอะแขกแปลกหน้าสองคน มันเป็นใคร หลิวเฟยบอกว่าเขาก็ไม่รู้จัก แต่สองคนนั้นบอกว่าได้รับคำบัญชามาจากอ๋องปีศาจ น้องหงตกใจ บอกว่าอ๋องปีศาจตายแล้วไม่ใช่หรอ พี่หลี่เลยบอกว่ามังกรดำยังไม่ตายนะ หลิวเฟยบอกว่าสองคนนั้นข่มขู่ให้เขากับท่านอ๋องผีดิบ ให้ยอมก้มหัวสวามิภักดิ์ให้แก่อ๋องปีศาจ แต่พวกมันเจอะเขาไล่ออกไปจากสุสานแทน พี่หลี่ถามว่าท่านอ๋องผีดิบเป็นใคร หลิวเฟยรู้แค่ว่าเขาเป็นผีดิบตนแรก เป็นนายของพวกเขา และเป็นชาวฉิน
ตอนที่เขาเตรียมพลทหารผีดิบเพื่ออกเดินทาง ระหว่างทางผ่านถึงดินแดนหย่าตัน เขากลับจำอะไรไม่ได้เลย แต่เขากลับเริ่มฝัน ณ.ตอนนั้น พี่โม่เลยบอกว่าหลิวเฟยกำลังฝันร้าย หลิวเฟยเลยบอกว่านายในห้วงแห่งความฝัน ก็คือเทพกวางที่ถือกำเนิดโดยธรรมชาติแห่งพงไพร พี่โม่ถามว่ากลางขาวรึป่าว หลิวเฟยบอกว่ามันเป็นกวางเก้าสีที่อยู่ในถ้ำโม่เกา หลิวเฟยบอกว่าจุดหมายปลายทางของการเดินทัพของทหารผีดิบ คือการมาเฝ้าหน้าพระที่นั่งในถ้ำโม่เกา พี่หลี่ถามสองคนที่มาพบหลิวเฟยเป็นใคร หลิวเฟยบอกว่าหญิงสาวชื่อเสวียนหนี่ว์ไม่รู้ว่าเป็นปีศาจอะไร ส่วนฝ่ายผู้ชายเป็นเทพโรคระบาด หลิวเฟยสงสัยว่าพวกเขาทำยังไงให้ตัวเองตกอยู่ในความฝันยาวนานขนาดนี้
พี่โม่ยังคงนึกถึงเรื่องกวางขาว หลิวเฟยบอกกวางเก้าสีนั้นที่จริงเป็นกระจุกสีแต้มบนตัว แต่ทั้งตัวล้วนเป็นสีขาว น่าจะเป็นกวางขาวที่พี่โม่ตามหา หลิวเฟยถามว่าพี่โม่เป็นร่างของเทฟหมาป่าใช่ไหม พี่หลี่พยายามปลอบใจพี่โม่ให้ใจเย็นๆ หลิวเฟยสรุปว่าพวกนั้นไม่อาจชักจูงให้เขาเข้ารวมเป็นพวก เลยอาศัยความฝันมาบังคับเขาแทน น้องหงเลยถามเรื่องมารฟ้าละ หลิวเฟยบอกว่ามารฟ้าจะถือกำเนิดใหม่ทุกๆหนึ่งพันปี เขาเกิดไม่ทัน แต่ท่านอ๋องผีดิบน่าจะรู้ แต่จากการคำนวนเวลา ตอนนี้น่าจะเพิ่งครบเก้าร้อยปีเอง นอกจากว่ามารฟ้าจะมาจุติเร็วกว่ากำหนดเดิมถึงหนึ่งร้อยปี หลังพูดคุยพอประมาณ พี่หลี่ให้หลิวเฟยพักที่นี้ไปก่อน ส่วนพวกเขาก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน น้องลู่นอนกับพี่โม่ แต่น้องลู่นอนด้านใน พี่หลี่นอนเตียวเดียวกับน้องหงเช่นเดียวกัน555
พี่โม่อดไม่ได้จึงพูดกับพี่หลี่ว่าเขาอยากออกไปตามหากวางเก้าสีโดยเร็ว อ๋องปีศาจรีบลงมือเพื่อรอรับมารฟ้าแน่ๆ พี่หลี่บอกให้พี่โม่ใจเย็น ไปตอนนี้พี่โม่สู้กับหัวหน้าของหลิวเฟยไหวเหรอ น้องหงทนไม่ไหวบอกให้พวกเขานอนได้แล้ว
เช้ามา จ้าวจื่อหลงก็รีบบอกน้องหงว่าพี่หลี่กับพี่โม่ไปคุยกับแม่ทัพเกอซู่ฮั่น เกี่ยวกับเรื่องที่แดนหย่าตัน จ้าวจื่อหลงเสียใจที่มะคืนทำความดีไปตั้งเยอะ แต่ตัวเองยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย น้องหงเลยว่าอาจเป็นเพราะไม่ใช้การกระทำของจ้าวจื่อหลงโดยตรงละมาง
พี่หลี่เดินคุยกับพี่โม่เรื่องน้องลู่ ว่าพี่หลี่เรียกทหารที่กลั่นแกล้งน้องลู่มาซักถาม จึงได้รู้ว่าน้องลู่เป็นลูกครึ่งชาวซื่อเหวยกับหุยหู เป็นคนหัวช้าตั้งแต่เด็ก แต่กลับเป็นคนคล่องแคล่วว่องไวมาก พอโตมาพ่อของน้องลู่ก็พามาที่ด่านอวี้เหมินเพื่อหางานทำ พอสิบสองก็ได้ทหารเฝ้าด่านนามหลิวหนีซุนรับน้องลู่ไปดูแล พอโตมาน้องลู่ก็ได้เป็นทหารสอดแนมเพราะวิ่งได้ไวมาก แต่พอย้ายเข้ามาในด่านกับหลิวหนีซุน น้องลู่ก็มาเจอะเหตุกองทัพผีดิบโจมตีจนทำให้สติแตก น้องลู่ชื่อลู่สวี่แต่น้องพูดได้แต่คำว่าลู่…ที่แปลว่ากวาง เลยทำให้พี่โม่เข้าใจที่น้องลู่ผิด พี่หลี่เลยว่าพี่โม่จะจัดการเรื่องน้องลู่ยังไง พี่โม่นิ่งตัดสินใจสักพัก ก็บอกว่าเขาจะทำตามที่พี่หลี่แนะนำละกัน พี่หลี่เรียกน้องหงมาแล้วบอกจะพาไปเลี้ยงขนม
พี่โม่เรียกน้องลู่มาคุย บอกขอบใจที่น้องลู่ดูแลเขาตอนที่ป่วยหนัก น้องลู่พูดว่าหงจวิ้น พี่โม่บอกว่าใช่น้องหงเป็นคนรักษา แต่น้องลู่เป็นคนอยู่ดูแลข้างกายเขาตลอด วันนี้พี่โม่ใส่ชุดหน่วยปรามมาร น้องลู่มาดึงๆเสื้อพี่โม่ พี่โม่บอกใช้นี่คือชุดหน่วยปราบมาร ที่วันนี้ทั้งสามคนต่างก็ใส่ชุดนี้ ที่จวนแม่ทัพตอนกลางวัน พี่โม่มานั่งอาบน้ำกับน้องลู่….อะนะ พี่โม่ตัดสินใจบอกว่าจากนี้ไปเขาต้องไปตามหากวางเก้าสี ไม่อาจพาน้องลู่ไปด้วย แต่พี่หลี่ไปคุยกับเกอซู่ฮั่นแล้ว ว่าจะให้น้องลู่ทำงานเป็นพลส่งสารเหมือนเดิม…น้องลู่หันหลังเดินออกไปทันที พี่โม่วิ่งตามไปพูดว่าน้องลู่เป็นคนธรรมดา ไม่มีอาคม จากนี้ไปมันอันตรายมาก น้องลู่วิ่งจากไปทันที พี่โม่ตะโกนตามหลังน้องลู่ บอกว่าถ้าเขาทำงานเสร็จจะกลับมาหาน้องลู่นะ….แต่น้องลู่ยิ่งเสียใจกว่าเดิมอีก เลยวิ่งออกไปเลย อีพี่โม่ก้อหดหู่ใจ กินอยู่ด้วยกันกับน้องลู่มาตั้งนานจนชินสะขนาดนี้อะนะ
น้องหงถามพี่หลีว่าจะทำไงต่อ พี่หลี่บอกว่ารออาไท่กับหย่งซือตามมาสบทบที่นี้ก่อน ส่วนหลิวเฟยเขาจะกลับไปคุยกับเจ้านายที่เป็นอ๋องผีดิบตัวจริง ได้ข่าวยังไงแล้วค่อยไปลุยกับอ๋องปีศาจ แล้วจึงไปช่วยพี่โม่ตามหากวางเก้าสี น้องหงว่าน้องลู่จะไปกับพวกเขาไหม พี่หลี่บอกว่าน้องลู่เป็นคนธรรมดา ไม่ควรดึงเขาให้มาเสี่ยงตายกับพวกเรา พี่หลี่บอกว่าว่างๆแล้วเดียวจะพาน้องหงเที่ยวเล่นสักสองวัน ให้น้องหงไปคิดมาว่าอยากไปเที่ยวที่ไหน
น้องหงเดินไปตามระเบียง เห็นพี่โม่นอนอาบแดดบนหลังคา เลยไปนั่งคุยกับพี่โม่ เลยเจอะพี่โม่แซวว่าแอบชอบน้องลู่รึป่าว น้องหงเลยสวนว่ามันใช่ที่ไหนกันละ พี่โม่บอกก็เห็นคราวก่อนก็ชอบหมาจิ้งจอกน้อยไม่ใช่รึไง555 น้องหงเลยถามพี่โม่ว่าคิดยังไงกับอนาคตตัวเอง พี่โม่บอกว่าเป้าหมายหลักในชีวิตคือตามหากวางขาว จากนั้นรับนางมาเป็นภรรยา หลังปราบเหล่ามารร้ายจนหมดภารกิจแล้ว ก็โยกย้ายไปอยู่กันที่ซื่อเหวย น้องหงว่าไม่คิดกลับไปเป็นหัวหน้าเผ่าหรอ พี่โม่บอกว่าหมาป่าสีเทาเป็นหัวหน้าเผ่าไม่ได้ น้องรองของเขาเหมาะสมกับตำแหน่งหัวหน้าเผ่ามากกว่า พี่โม่ฝันถึงชีวิตกลางทุ่งกว้าง ได้ขี่ม้าล่าสัตว์ กลับบ้านอยู่กับลูกกับเมีย น้องหงเลยถามว่าพี่โม่ยังไม่เคยเจอะกวางขาวเลยนะ พี่โม่มั่นใจว่านางต้องเป็นสาวงามแน่ๆ น้องหงว่าถ้ากวางขาวไม่ชอบพี่โม่ แถมยังไม่ได้เป็นแบบที่โม่คิด และพี่โม่ไม่ชอบนางละ…..พี่โม่สตั้นไปพักใหญ่555 แต่หลังจากที่พี่โม่ครุ่นคิดถึงเรื่องตำนานชาวซื่อเหวยแล้ว พี่โม่กลับมามั่นใจอีกครั้ง55
พี่หลี่คุยกับแม่ทัพเกอซู่ฮั่น ถึงเส้นทางบุกโจมตีของกองทัพผีดิบ แม่ทัพเกอซู่ฮั่นเริ่มพูดจาชักชวนให้พี่หลี่มาอยู่ช่วยเขาที่กองทัพนี้ พี่หลี่ปฎิเสธแม่ทัพเกอซู่ฮั่น บอกว่าพวกเขาเป็นหน่วยปราบมาร ต่อสู้กับพวกมารพวกผีไม่ต่อสู้กับคน
พี่หลี่มาหาน้องหง แล้วพูดเรื่องที่เมืองเหลียงโจวส่งกองทหารสอดแนม แต่เกิดปัญหาขาดการติดต่อเพราะมีพายุหิมะ…ซึ่งมันน่าสงสัย น้องหงเลยเอาเอกสารที่ชิงสยงให้ไว้ พร้อมสั่งให้น้องหงกำจัดปีศาจให้ครบตามรายชื่อในนี้ ในนี้มีปีศาจชื่อว่าเสวียนหนี่ว์เป็นเทพหิมะอยู่บนยอดเขาฉีเหลียง เป็นปีศาจในชุดดำใบหน้าทาสีดำไปแถบหนึ่ง และยังมีภาพเทพโรคระบาด ที่พอมันกลืนกินคนก็ยิ่งเพิ่มความร่ายกาจมากยิ่งขึ้น พี่หลี่ดูแล้วว่าเทพโรคระบาดไม่เท่าไร พลั่วของน้องลู่ยังจัดการได้เลย ตัวที่มีปัญหาน่าจะเป็นเสวียนหนี่ว์ น้องหงเปิดดูรอยอาคมบนอกพี่หลี่ พบว่ารอยอาคมยังดีอยู่ น้องหงยังติดใจอยากเขียนลายอาคมใหม่แทนอันเก่าที่ไม่สวย555 พี่หลี่บอกว่าวันนี้พี่หลี่มีธุระนะ ให้น้องหงพักอยู่ในจวนไปก่อน
ตอกเย็นหลิวเฟยมาหาพวกพี่หลี่ กลับเจอะแต่น้องหง เลยบอกว่าเขาจะออกไปจากเมืองละ จะกลับไปปรึกษากับท่านอ๋องผีดิบก่อน ที่นอกเมืองมีม้าของทหารผีดิบอยู่ไม่ต้องห่วงเขา น้องหงเป็นห่วงหลิวเฟยที่ต้องกลับไปตัวคนเดียวกับกระบี่ช่องลมเพียงหนึ่งเล่ม สังหรณ์ใจกลัวว่าเขาจะไปตายในคราวนี้ ระหว่างที่นั่งเหม่อ น้องลู่ก็มาเรียกน้องหงที่ห้องพัก น้องหงเห็นน้องลูดูท่าเพิ่งอาบน้ำ แถมยังทำท่าแคะหูไม่เลิกอีก เลยเรียกน้องลู่มาให้นอนหนุนตักตัวเอง แล้วน้องหงคอยเช็ดหูให้ จู่ๆน้องลู่ก็ร้องไห้แล้วลุกเดินไป น้องหงวิ่งตามมาบอกยังต้องเช็ดหูอีกข้างนะ น้องลู่กลับวิ่งหนีหายไปเลย น้องหงเป็นห่วงเลยวิ่งไปจับจ้าวจื่อหลงใส่กระเป๋าแล้ววิ่งตามหาน้องลู่ จนพบว่าน้องลู่วิ่งออกไปจากเมืองแล้ว น้องหงเลยขึ้นม้าขี่ออกไปตามหาน้องลู่ทันที
พี่หลี่กะพี่โม่ไปกระโจมทหาร พี่หลี่เปลือยร่างท่อนบน เพื่อไปให้ช่างสักลวดลายให้ที่บนอก พี่โม่ดูผิวกายขาวสะอาดของพี่หลี่ แล้วถามว่านึกยังไงถึงมาเริ่มสักลาย พี่หลี่แก้เขินว่าเพราะบนร่างเริ่มมีแผลเป็นแล้ว ก็เลยคิดจะสัก….พี่โม่มองบนแล้วบอกว่า….หรอ55 พี่โม่เองก้อเอาลายรูปกวางที่น้องลู่เป็นคนออกแบบมาให้ช่างสัก เพื่อเตรียมสักที่บนแขนตัวเอง พี่หลี่มองหน้า…(เราอ่านก็แบบอึม…เองก็เหมือนกับมันนะแหละ555) แต่พี่หลี่มองลึกซึ้งกว่านั้น ว่าที่น้องลู่พูดได้แต่คำว่าลู่สั้นๆ เป็นเพราะพี่โม่เข้าใจผิด คิดว่าเขาพูดชื่อของตัวเองป่าว…แล้วหนังสลักรูปกวางนี้แปลว่าอะไร พี่โม่อึ้ง..จะลุกขึ้นแต่ช่างลงเข็มสักไปแล้วเลยต้องนั่งลงต่อ
พี่หลี่ถามพี่โม่ว่าเทพหมาป่าสีเทาถ่ายทอดกันด้วยสายเลือด หรือการกลับชาติมาเกิดใหม่ พี่โม่บอกว่าเป็นการกลับชาติมาเกิด แต่ไม่ได้เกิดมารุ่นต่อรุ่น บ้างทีอาจเว้นห่างนานเป็นร้อยปี แต่ทั้งหมดล้วนกลับมาเกิดในคนของเผ่าซื่อเหวย พี่หลี่สงสัยว่ากวางขาวที่มาเกิดล้วนเป็นผู้หญิงหรอ พี่โม่บอกว่าในบันทึกล้วนเป็นผู้หญิง พี่หลี่เลยตั้งสมมุติฐานคาดเดาว่า ระหว่างที่เทพหมาป่ากับเทพกวางขาว ตอนที่รอจะกลับมาเกิด ต่างฝ่ายน่าจะมีที่สิงสถิตในวิหาร ซึ่งอาจจะอยู่ที่เดียวกัน หรืออาจแยกวิหารกันก็ได้ อย่างเทพหมาป่าก็กลับมาเกิด แล้วสิงสถิตลงที่ตัวพี่โม่ ทำให้พี่โม่มีอาคมขึ้นมาใช่ไหม แล้วถ้าเทพกวางก้อจะลงมาเกิด แต่ถ้าโดนเผ่าปีศาจไปขัดขวาง เพื่อไม่ให้เขากลับชาติมาเกิดได้…คนๆนั้นก็จะมีปัญหาเพราะสามขวัญเจ็ดวิญญาณไม่สมบรูณ์….พี่โม่คิดออกทันที..ทนไม่ไหว รีบจ่ายเงินช่างสักแล้วรีบวิ่งออกไป
พี่หลี่วิ่งตามมาบอกพี่โม่ให้ไปถามหลิวเฟยดู เขาอาจจะรู้เรื่องนี้ก็ได้ ทั้งคู้รีบขี่ม้ากลับจวนทันที แต่กลับพบว่าหลิวเฟยจากไปแล้ว พี่หลี่บอกว่าเขาคงรีบไปจัดการเรื่องกองทัพผีดิบ พี่โม่เลยวิ่งไปตามหาน้องลู่ก็มีคนรายงานว่าน้องลู่ออกจากเมืองไปแล้ว พี่โม่เสียใจ บอกเป็นความผิดของพี่โม่เอง เลยจะรีบขี่ม้าออกไปตามหาน้องลู่ พี่หลี่บอกใจเย็นๆก่อน พี่โม่สวนกลับว่าถ้าเป็นน้องหงหนีไป พี่หลี่ไม่มีทางมาพูดแบบนี้หรอก พี่หลี่มั่นใจ บอกว่าน้องหงไม่มีทางหนีไปหรอก…แต่กลับพบว่าน้องหงขี่ม้าออกนอกเมืองไปแล้ว อีพี่หลี่ขึ้นม้าควบออกไปนอกเมืองทันที555 อีพี่โม่ขี่ม้าตามมาทันทีตะโกนบอกให้พี่หลี่รอด้วย….555
น้องหงขี่ม้าไปตะโกนเรียกน้องลู่ไป จนพบรอยเท้าก้อตามไปจนรอยเท้าน้องลู่หายไปพบเป็นรอยเท้าม้าแทน เลยคิดว่าน้องลู่อาจได้พบกับหลิวเฟยที่เพิ่งออกนอกเมืองมาเหมือนกันรึป่าว
ที่ห่างไกลแห่งหนึ่ง หลิวเฟยให้น้องลู่นั่งซ้อนท้ายม้ามาด้วยจริงๆ หลิวเฟยถามน้องลู่จะไปตุนหวงทำไม ไม่กลัวว่าพี่หมาป่าเขาเป็นห่วงน้องหรอ บนยอดเขาสูงมีหญิงชุดดำกับเด็กหนุ่มที่หน้าตาเหมือนน้องลู่ในชุดดำยืนเฝ้ามองพวกเขาอยู่ เสวียนหนี่ว์บอกให้เด็กหนุ่มชุดดำทำให้หลิวเฟยตกอยู่ในห้วงฝัน แต่เด็กหนุ่มบอกว่าทำไมได้เพราะหลิวเฟยตื่นแล้ว ต้องรอให้หลิวเฟยหลับลงไปก่อน เสวียนหนี่ว์สั่งหิมะสกัดหลิวเฟยแล้วลงมือจัดการเขา ส่วนเด็กหนุ่มแปลงร่างเป็นกวางสีดำ แล้ววิ่งชนหิมะให้ร่วงลงมาทับน้องลู่จนสลบ แล้วก้อเข้าไปดึงร่างน้องลู่ออกมาจากกองหิมะ แล้วแปลงร่างกลับเป็นคน มายืนมองน้องลู่ที่หน้าตาเหมือนตัวเองเป๊ะ
น้องหงขี่ม้าตามหาน้องลู่มาทั้งคืน จนมาถึงสุสานที่หนึ่ง ในนั้นน้องได้ยินเสียงของหลิวเฟย น้องเลยเดินเข้าไปเจอะหลิวเฟยนั่งอยู่ ส่วนน้องลู่ในชุดดำนอนอยู่บนเตียง น้องหงดีใจที่หาพวกเขาเจอะ หลิวเฟยถามว่าน้องหงมาได้ยังไง แต่น้องหงไม่ตอบแต่กลับไปหาน้องลู่ แล้วถามว่าน้องลู่หนีออกมาทำไม แต่น้องลู่ไม่ตอบ น้องหงเลยปลอบว่าเดียวน้องหงจะเดินทางเป็นเพื่อนน้องลู่เอง ตอนนี้น้องหงง่วงมาก เลยลงไปนอนข้างๆน้องลู่
ตอนนี้น้องหงรู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในความฝันอีกครั้ง เป็นน้องหงอยู่ที่สำนักปราบมารที่ฉางอัน เห็นพี่หลี่ใช้กระบี่ปัญญาวาดวงกลมบนพื่น จากนั้นก็เทน้ำสีแดงลงไปที่พื้น
พี่หลี่พี่โม่ตามรอยน้องหง แต่หิมะดันตกกลบร่องรอยหมดแล้ว ตอนนี้พี่หลี่ร้อนใจมาก พี่โม่เลย
แปลงกายเป็นหมาป่าสีเทา แหงนหน้าใช้จมูกสูดหากลิ่นคาวปลาของจ้าวจื่อหลงแทน
น้องหงฝันกลับไปยามที่ตัวเองยังเด็กมากเพิ่งเจ็ดขวบ เพราะร่างกายไม่แข็งแรงจึงเจ็บป่วยได้ง่าย ครั้งนี้พ่อข่งเซวียนมาป้อนยาให้น้องหง แต่ยาขมมากน้องหงกินไปได้หน่อยก้ออ๊วกยาออกมา แม่เลยเข้ามาดูพร้อมบ่นว่าพ่อไปด้วย แม่อุ้มน้องหงมากอดไปร้องไห้ไป น้องหงถามแม่ถึงจิ่งหลงเพื่อนข้างบ้าน แม่เลยหยิบหนังสือที่จิ่งหลงเอามาฝากน้องหง แต่พ่อข่งเซวียนกลับไม่อยากให้น้องหงเอามาอ่าน แต่แม่กลับวางหนังสือไว้ข้างๆหมอนของน้องแทน พร้อมกลับออกไปจัดการเก็บของในบ้าน นี่เป็นอีกครั้งที่น้องหงต้องย้ายบ้านอีกครั้ง ตั้งแต่น้องเกิดก็พบว่าพ่อแม่มักจะไม่อยู่พักอาศัยที่ไหนนานเกินกว่าหนึ่งปี จึงทำให้น้องหงต้องย้ายบ้านบ่อยจนแทบจะไม่มีเพื่อน หนังสือเล่มนั้นน้องหงเอามาอ่านจนถึงหน้าเรื่องของมารฟ้า แต่พ่อข่งเซวียนเข้าห้องมาสะก่อน พร้อมหยิบก้อนน้ำตาลมาให้น้องอมแก้ปากขม พ่อข่งเซวียนจึงอุ้มน้องมากอดแล้วขอโทษน้องหง..ที่ยังนั่งงงๆ
ตกกลางคืน น้องหงได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกัน เรื่องต้องรีบย้ายบ้าน พ่อข่งเซวียนบอกจะพาครอบครัวไปอยู่ที่วังเย่าจิน แต่แม่บอกว่าฉงหมิงเกลียดนางจะตาย แม่คาดคั้นพ่อว่ากำลังปิดบังอะไรอยู่ ใช่เรื่องส่งต่อเชื้อมารฟ้ามาลงที่น้องหงใช่ไหม แล้วยังจะเอาน้องหงมาเป็นเครื่องสังเวยอีก พ่อปลอบแม่ว่าไม่จริง พ่อข่งเซวียนไม่เคยคิดแบบนั้นเลย พ่อมั่นใจว่าฉงหมิงกับชิงสยงจะมารับพวกเรา แต่แม่บอกว่าไม่จริงหรอก เพราะถ้าเขาเป็นห่วงจริง และอยากมารับพวกเราไปอยู่ ก็ควรมารับไปตั้งนานแล้ว ไม่ใช่ปล่อยให้พ่อข่งเซวียนได้รับบาดเจ็บ แล้วน้องหงเกือบโดนลักพาตัวไปแบบนี้ ตอนนี้ไม่ว่าจะหนีไปหลบที่ไหนก็ยาก เพราะมีแต่เหล่าปีศาจคอยจะแย่งชิงเอาตัวน้องหงไป
น้องหงได้ยินก็ตกใจเสียใจก็วิ่งออกไปกลางลานบ้าน แต่เจอะเพื่อนบ้านมาเรียกสะก่อน เป็นพี่หลี่จิ่งหลงในวัยเก้าขวบ555 มาเรียกให้น้องหงปีนไปเล่นที่บ้านพี่หลี่ เพราะบ้านน้องหงมาเช่าบ้านของพี่หลี่นะเอง สองบ้านนี้เลยมีกำแพงติดกัน พี่หลี่เป็นคุณชายน้อยลูกชายคนเดียวของบ้าน จึงไม่ค่อยมีเพื่อน พอบ้านน้องหงมาเช่าอยู่ พี่หลี่เลยชอบชวนน้องหงมาเล่นด้วยกันที่บ้านตัวเอง พี่หลี่ค่อนข้างซนดูจากรอยช้ำตามร่างกาย น้องหงร้องไห้บอกพี่หลี่ว่าน้องต้องย้ายบ้านไปแล้วนะ คงไม่ได้มาเล่นกับพี่หลี่ละ พี่หลี่เลยถามว่าบ้านน้องหงจะย้ายไปอยู่ที่ไหน เดียวพี่หลี่จะให้พ่อย้ายบ้านตามไปอยู่ข้างๆนะ(พี่หลี่รวยสะ…555) น้องหงบอกว่าในตัวน้องมีปีศาจ พี่หลี่อย่ามาอยู่ใกล้ ถ้าปีศาจตื่นทุกคนจะต้องตาย พี่หลี่ได้ยินก็เงียบไป แต่บอกว่าพรุ่งนี้นัดเจอะกันครั้งสุดท้ายที่หน้าประตูจิงเฉินนะ น้องหงรับปากเพราะจะได้เอาหนังสือมาคืนให้พี่หลี่ด้วย
เหตุการณ์ตัดไปที่ตรอกมืดๆ พี่หลี่จูงมือน้องหงวิ่งเข้ามาในลานของสำนักปราบมาร มีแสงสีทองออกมาจากค่ายอาคมเข้ามาล้อมตัวน้องหง น้องหงร้องไห้บอกให้ปล่อยตัวน้องหงไป พี่หลี่กลับวิ่งไปรบที่นักรบในชุดเกราะสีทอง แล้วยังชี้ตัวน้องหงอีก น้องหงเสียใจมากที่โดนพี่หลี่หักหลัง มีเสียงออกมาจากนักรบเกราะทอง ว่าน้องเป็นมารฟ้าจำเป็นต้องกำจัดทิ้ง แล้วชี้กระบี่ปัญญามาที่น้องหง น้องหงในค่ายอาคมร่ายกลายเป็นเด็กสี่ขวบแล้วก็โตขึ้นมาจนเป็นหนุ่มสิบหก ไอดำออกมาจากร่างของน้อง แสงสีทองแผดเผาร่างกายของน้องหงจนเลือดไหลออกมา น้องหงเรียกแต่พี่หลี่ๆ สุดท้ายภาพที่เห็นเป็นภาพนักรบเกราะทองที่ซ้อนกับภาพของพี่หลี่
น้องหงร้องเรียกให้พ่อแม่มาช่วย แต่พี่หลี่กลับง้างธนูไปที่ร่างของน้องหงแทน พ่อข่งเซวียนกลายร่างเป็นร่างโปร่งแสงใช้เทวรัศมีเข้ารับธนูของพี่หลี่ แต่ธนูทะลุเข้าร่างปักอกพ่อข่งเซวียนแทน พ่อข่งเซวียนเรียกชื่อนักรบนั้นว่าตี๋เหรินเจี๋ย… แม่วิ่งเข้ามากอดร่างน้องหงที่โดนเผาไหม้จนไม่เหลือสภาพเดิมของน้องหง แล้วกรีดเสียงร้องไห้ จากนั้นนางกลับท่องคาถากลับคืนให้ร่างของน้องหงกลับมาสภาพเดิม พ่อข่งเซวียนกับแม่นั่งคุกเข่าต่อหน้าพี่หลี่เพื่อขอร้องให้ไว้ชีวิตน้อง แต่พี่หลี่กลับส่งแสงสีขาวออกจากฝ่ามือใส่น้องหง ปราณสีดำออกมาจากร่างของน้อง แล้วระเบิดเป็นคลื่นสีดำกลืนกินเมืองฉางอันทั้งเมือง พี่หลี่โกธรมากใช้กระบี่ปัญญาฟาดท้องฟ้าให้แยกออก…
พี่หลี่พยายามปลุกน้องหงให้ตื่น จากนั้นพี่หลี่ก็โอบกอดน้องหงที่มีแสงสีขาวห่อหุ้มตัวไว้อยู่ แต่น้องหงกลับดิ้นหนีจะออกจากอ้อมกอด แต่พี่หลี่กอดน้องหงแน่นไม่ยอมปล่อย จนแสงสีขาวหายไปน้องหงก็สลบไปอีกครั้งแต่ในมือยังกำมีดบินแน่นทั้งสี่เล่ม สภาพพี่หลี่กับพี่โม่ยับเยิ่น หลิวเฟยนอนอยู่ที่พื้นอยู่ รอบๆมีซากทหารผีดิบนอนตายเกลื่อน พี่หลี่อุ้มน้องหงที่ยังละเมอ ต่อว่าพี่หลี่หลอกลวงเขา ส่วนพี่โม่แปลงร่างเป็นหมาป่าสีเทา ให้พี่หลี่อุ้มน้องหงขึ้นหลังแล้วแบกหลิวเฟยเดินทางกลับ
น้องหงฝันอีก ฝันว่านั่งรถม้ากำลังจะออกจากเมือง ก็เห็นพี่หลี่วิ่งตามมาพร้อมส่งจดหมายมาให้กับมือ และเอาต้นทับทิมมาให้น้องหงเอาไว้ไปปลูกที่บ้านใหม่ น้องหงร้องไห้บอกไว้มาเจอะกันวันหน้านะ พี่หลียืนร้องไห้โบกมือ บอกว่าถ้าเขาเรียนสำเร็จจากการเรียนวิชาอาคมแล้วจะไปหาน้องหงเอง
น้องหงได้ยินคนเรียกชื่อน้องว่าโฉวซิง…น้องไม่แน่ใจว่ายังฝันอยู่หรือป่าว แต่คนนั้นรีบไปสั่งให้คนไปตามพี่หลี่มาทันที แล้วบอกน้องหงว่าเขาคือท่านน้าของน้อง พี่โม่เดินเข้ามาลูบหน้าผากแล้วท่องคาถาทำให้น้องหงเริ่มดีขึ้น น้องหงจำน้าเจี่ยโจวไม่ได้ แต่ใบหน้าของน้าก็ดูมีส่วนคล้ายท่านแม่อยู่มาก พี่หลี่บอกน้าเจี่ยโจวเป็นเจ้าเมืองกวาโจว น้องหงมองพี่หลี่แปลกๆจนพี่หลี่รู้สึกได้ พี่โม่ว่าน้องหงคงเหนื่อยเกินไปเลยให้ทุกคนแยกย้ายไปพัก แล้วปล่อยให้น้องหงพักผ่อนเงียบๆ น้าเจี่ยโจวอยู่ดูแลน้องหง เขาเลยเล่าว่าพี่หลี่พาน้องเดินทางมาถึงด่านอวี้เหมิน ระหว่างทางเจอะเรื่องราวมากมาย
พี่หลี่พักห้องเดียวกับพี่โม่ พี่หลี่บ่นว่าน้องหงผิดปกตินะ ดูแปลกๆไป ไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับน้องหงกันแน่ พี่โม่ว่าเขาใช้คาถาเรียกขวัญน้องโม่กลับมาหมดแล้ว แต่ในตัวน้องหงมีปราณร้ายที่ถูกผนึกไว้ พี่โม่รู้สึกได้ พี่หลี่ถามว่าพี่โม่เข้าไปดูความฝันได้ไหม พี่โม่บอกว่าเขาทำได้แค่ปลุกคนจากความฝัน แต่กวางขาวสามารถเข้าห้วงฝันได้
น้องหงเองก้อถามจ้าวจื่อหลงว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น แต่จ้าวจื่อหลงบอกพี่หลี่สั่งห้ามบอกเรื่องนี้กับน้องหง น้องหงสัญญาว่าจะไม่บอกพี่หลี่555 จ้าวจื่อหลงเลยเล่าว่าวันนั้น พวกเขาตามรอยน้องลู่เจอะเข้าไปในสุสานแล้วเจอะกระท่อม เลยแวะเข้าไปพัก แต่กลางดึกน้องหงละเมอเดินเข้าไปในสุสาน ก็พอดีกับพี่หลี่กับพี่โม่ตามมาถึง น้องหงมีปราณดำออกมาทั่วร่าง แล้วพุ่งเข้าไปโจมตีพี่ๆเขาทันที ราวกับโดนชักใยให้ทำ ลูสวี่ในชุดดำอยู่ข้างหลังน้องหง ในมือเขามีใยบางๆออกมาจากฝ่ามือนับหมื่นเส้นไว้ชักใยน้องหง หลิวเฟยกลายร่างเป็นสตรีชุดดำและทาหน้าสีดำ แล้วสั่งพายุหิมะมาทำโจมตีพี่หลี่กับพี่โม่ พี่หลี่กับพี่โม่ติดอยู่ท่ามกลางพายุหิมะของเสวียนหนี่ว์ ยากจะฝ่าเข้าไปถึงตัวน้องหง โชคดีที่หลิวเฟยย้อนกลับมาช่วย บัญชาทหารผีดิบให้เข้ามาช่วย พี่โม่เข้าไปลุยกับเสวียนหนี่ว์จนทำให้นางได้รับบาดเจ็บหนัก ส่วนพี่หลี่ใช้พลังแสงโคมจิตตัดเส้นใยของลูสวี่ชุดดำทิ้ง จากนั้นลูสวี่ก็หนีไปพร้อมกล่าวคำทิ้งไว้ว่า สักวันน้องหงจะต้องตายด้วยมือของเขา ยามมารฟ้ากลับมาก็จงเตรียมตัวทนทุกข์ได้เลย น้องหงตกใจ จ้าวจื่อหลงเข้าใจผิด รีบบอกว่าว่านั่นไม่ใช่ลูสวี่ตัวจริง
จากนั้นพี่หลี่ก้อต่อสู้อย่างหนักกว่าจะทำให้น้องหงได้สติ พี่โม่แปลงร่างเป็นหมาป่าสีเทา แบกพวกเขาทั้งหมดมาที่ซีเป่ย พี่โม่อยากพาน้องหงไปหาหมอ แต่พี่หลี่จำได้ว่าน้องหงมีญาติที่กวาโจว พี่โม่บอกว่าถ้าน้องหงอยู่ใกล้ชิดญาติหรือคนที่รัก จะทำให้ฝันร้ายไปไกลจากตัวน้องหงเร็วขึ้น น้องหงถามหาลูสวี่ จ้าวจื่อหลงเล่าว่าน้องลู่เดินทางไปกับหลิวเฟย แต่โดนพวกเสวียนหนี่ว์จับตัวไป จนทำให้เขาเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ น้องหงเลยเข้าใจแล้วว่าลูสวี่ก็คือกวางขาวนะเอง
หลายวันต่อมา พี่หลี่เดินมาเยี่ยมน้องหง แล้วถามถึงความฝันของน้อง น้องหงยังสับสนไม่รู้ว่าความฝันนั้นเป็นเรื่องจริง หรือเป็นเรื่องที่พวกนั้นจงใจสร้างมาให้น้องหงเห็น จ้าวจื่อหลงบ่นว่าน้องยังไม่หายดีอย่าเพิ่งมาซักไซ้ตอนนี้ แต่พี่หลี่บอกว่าเขาเป็นห่วงน้องหงนิน่า น้องกลับถามพี่หลี่ในวัยเด็ก ว่าบ้านเขาอยู่ที่ฝู่ซิงฝ่างกับปลูกต้นทับทิมใช่ไหม พี่หลี่ดีใจถามว่าน้องหงฝันถึงเขาหรอ น้องหงหน้าซีดแล้วถามว่าพี่หลี่จำเรื่องตอนเขาอายุเก้าขวบได้รึเปล่า พี่หลี่มองหน้าน้องหง แล้วบอกว่าเขากับพี่โม่คิดว่าลูสวี่คือกวางขาว แต่ตอนนี้เขาโดนเผ่าปีศาจจับตัวไป กวางขาวตอนนี้สามารถปล่อยปราณดำ เพื่อสั่งการให้คนฝันร้ายได้ ความฝันนั้นไม่ใช่ความจริง ลูสวี่ตอนนี้ไม่ใช่ลู่สวี่คนเดิมที่เรารู้จักแล้ว แล้วสรุปตอนนั้นน้องหงเห็นอะไรในความฝัน บอกพี่หลี่ได้ไหม
น้องหงบอกว่าตัวเขามีปีศาจอยู่ในร่าง น้องชี้ที่หัวใจตรงนี้ พี่หลี่รีบบอกว่ามันเป็นแค่ความฝัน มันไม่ใช่ความจริง แล้วยื่นมือไปจับข้อมือน้องหง แสงสว่างจากพี่หลี่พาความอบอุ่นเข้าสู่ร่างน้องหง ทำให้น้องสงบลง พี่หลี่ปลอบใจน้องหงว่าอย่าคิดมาก พี่หลี่เล่าเรื่องตัวเองตอนเก้าขวบให้น้องหงฟัง ว่าตอนพี่หลี่เก้าขวบ พ่อก็ตาย ตัวเขาป่วยหนักมากจนจำอะไรไม่ได้เลย เรื่องก่อนหน้านั้นก้อนึกไม่ค่อยออก แต่ถ้าน้องหงอยากรู้ พี่หลี่จะพยายามนึกให้ออก พี่หลี่ถามว่าน้องหงฝันเห็นภาพพ่อกับแม่ตายใช่ไหม น้องหงมีสีหน้าเจ็บปวดมาก แต่น้าเจี่ยโจวเข้ามาส่งอาหารพอดี เรื่องนี้เลยชะงักไปแทน
น้าเจี่ยโจวชวนทุกคนมากินข้าว แล้วหยิบยกเรื่องมาพูดคุย ว่าทางครอบครัวเขาไม่เหลือทายาทละ หลังเมียตายก็ไม่ได้รับใครแต่งเข้าบ้านอีก พรุ่งนี้จะพาน้องหงไปไหว้บรรพบุรุษที่สุสานของตระกูล แล้วเล่าว่าตัวเองเคยเจอะกับข่งเซวียน ที่อาสาช่วยปราบปีศาจ แล้วดูสิตอนนี้ลูกชายของข่งเซวียนก็มาช่วยเขาปราบปีศาจอีก แต่น้าเจี่ยโจวหันไปบอกกับพี่หลี่ว่า ตอนนี้น้องหงไม่ต้องทำงานปราบปีศาจก็ได้นะ ให้น้องหงมาอยู่เป็นทายาทให้กับตระกูลเจี๋ยแทน พี่หลี่หน้าหงิก บอกแล้วแต่น้องหงเป็นคนตัดสินใจ น้องหงบอกว่าเขาต้องไปช่วยลู่สวี่ แต่น้าเจี่ยโจวไม่ยอมแพ้หยิบเรื่องที่พ่อข่งเซวียนทำหน้าปราบมารเก่งขนาดนี้ แล้วดูสิยังไม่อาจปกป้องลูกเมียตัวเองให้อยู่ดีกินดีได้เลย น้องหงสะเทือนใจจนพูดออกมาว่าตัวเองเป็นคนทำให้พ่อกับแม่ต้องตาย พี่หลี่ตกใจตะโกนห้ามน้องหงพูดจาแบบนี้อีก น้าเจี่ยโจวส่งสายตาตำหนิพี่หลี่ แล้วหันไปปลอบน้องหงว่าอย่าไปคิดแบบนั้น เจี๋ยอวี้เจ๋อแม่ของน้องหงบอกว่าสิ่งที่ทำให้นางมีความสุขที่สุดคือการให้กำเนิดน้องหงนะ คนเรามีชะตาเป็นของตัวเองเกิด ส่วนแก่ เจ็บ ตายเป็นเรื่องธรรมชาติ อย่าไปคิดว่าเรื่องนี้เป็นความผิดของตัวเอง น้องหงร้องไห้แอบเช็ดน้ำตา
พี่หลี่ยืนมองหิมะ แล้วบอกวันนี้หิมะตกแบบปกติ วันนั้นพี่โม่คงจะซัดเสวียนหนี่ว์ไปหนักน่าดู พี่โม่บอกเป็นห่วงน้องลู่จัง พี่หลี่ปลอบพี่โม่ว่าตอนนี้น้องลู่น่าจะยังไม่เป็นอะไร เพราะพวกมารน่าจะยังคงใช้ประโยชน์จากน้องลู่อยู่ น้องลู่ตอนกลับชาติมาเกิดโดนเผ่ามารขัดขวางเลยทำให้มีวิญญาณแค่บางส่วนที่มีโอกาสมาถือกำเนิดในร่างของน้องลู่ ส่วนวิญญาณที่เหลือก็คือลูสวี่ในชุดดำ พี่หลี่บ่นพึมพำว่าคราวนี้มีน้องลู่ตั้งสองคน แล้วคนไหนคือคนที่พี่โม่ตามหาละเนี่ย พี่โม่บอกก่อนอื่นต้องไปช่วยลูสวี่ก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องอื่น ว่าแล้วก็จะไปหาน้องหงก่อน
น้องหงตอนนี้สับสนไปหมด เพียงคิดแต่ว่าฉงหมิงรังเกียจแม่น้องก็แปลว่าเกลียดน้องหงด้วยแน่ๆ มิน่าพ่อข่งเซวียนถึงไม่อาจกลับไปที่วังเย่าจินได้อีกเลย จ้าวจื่อหลงตกใจที่น้องหงคิดแบบนี้ บอกว่าเรื่องท่านฉงหมิงเกลียดน้องหงนั่นไม่จริงเลย ท่านฉงหมิงรักน้องหงมากนะ แต่น้องหงบอกว่าเขาเคยฝันก่อนหน้านี้ ตอนโดนผงเกสรวิญญาณลอยครั้งนั้น น้องก็เห็นภาพพ่อกับแม่โดนฆ่าตาย เมื่อก่อนยังคิดว่าที่วังเย่าจินเป็นบ้านให้เขาสามารถกลับไปได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ไหนจะพี่หลี่คนที่น้องรักและศรัทธาอีก ตอนนี้ความรู้สึกเชื่อใจของน้องมันสั่นคลอนไปหมด รู้สึกตัวเองไร้สิ่งให้ยึดเหนี่ยว ก็พอดีพี่โม่ถือยามาให้น้องหงกิน
พี่โม่เข้ามาถามเรื่องความฝันของน้องหงในวันนั้น น้องหงเชื่อใจพี่โฒ่จึงเล่าว่าในร่างเขามีเชื้อมารฝังอยู่ พี่โม่อธิบายว่าไม่จริงหรอก หลิวเฟยบอกแล้วว่ามารฟ้านั้นกลับมาเกิดก่อนเวลาเดิมร้อยปี ตัวน้องไม่มีเชื้อมารฟ้าหรอก แต่เป็นเพราะกวางขาวที่สร้างความเชื่อเรื่องนี้เข้ามาในฝันของน้อง น้องหงรู้สึกสบายใจเลยบอกให้รีบไปช่วยลูสวี่กัน แต่พี่โม่บอกว่าถึงเขาจะห่วงลูสวี่มากแค่ไหนก็ตาม หากน้องหงยังไม่หายดี ก็ไม่อาจรีบไปช่วยน้องลู่ได้ น้องหงจึงรีบกินยาทันที พี่โม่ท่องคาถาแล้ววางมือบนหน้าผากน้องหง ทำให้น้องหงหลับไปอย่างสบายใจ พี่หลี่เดินออกมาถามพี่โม่ว่าน้องหงเชื่อแล้วใช่ไหม พี่โม่ตอนนี้นับว่าดี แต่เรื่องปราณมารในร่างน้องหง พี่หลี่ต้องไปถามกะท่านฉงหมิงแล้วละ มันเหนือกำลังที่พี่โม่จะจัดการได้แล้ว พี่หลี่เดินไปหาน้องหงที่หลับอยู่ แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆน้องหง
น้องหงตื่นมาได้กลิ่นพี่หลี่ที่หมอน แถมยังมีดอกเหมยวางไว้ให้อีก…(พี่หลี่น่ารักนะเนีย) เลยรีบแต่งตัวออกมา ก็ได้ยินเสียงคุยกันดังลั่น ก็พบว่าอาไท่มาถึงแล้ว ไม่พอยังพาญาติผู้น้องมาด้วยอีกคนชื่ออาสื่อน่าฉยง น้องหงดีใจวิ่งไปหาอาไท่ พี่หลี่บอกตอนนี้เหลือแค่ฉิวหย่งซือก็จะครบทีมละ แต่อาไท่คิดว่าน่ารีบลงมือก่อน เพราะหย่งซืออยู่ไกลกว่าจะมาจะไม่ทันการณ์เอา อาไท่หลังได้รับความช่วยเหลือจากฮ่องเต้ก้อนำคนกลับไปที่ชายแดนอูซุน พอได้ข่าวจากพี่หลี่ก็รีบเดินทางมาได้ทันที แต่หย่งซืออยู่ไกลถึงทะเลสาบซีหูไม่น่าจะกลับมาทัน อาไท่เอาเชลยที่จับมาได้ระหว่างทางให้ทีมปราบมารดู เป็นปีศาจงูทะเลทรายที่อยู่แดนหย่าตัน
จากการสอบสวนพบปีศาจงูทะเลทรายมีรังอยู่ใกล้สุสานแห่งนั้น มันเลยโดนสั่งให้เป็นพลส่งสารของเผ่าปีศาจ ตอนนี้ที่มันรู้คือท่านอ๋องผีดิบอยู่ในมือเผ่ามารแล้ว แถมยังเจอะร่างน้องลู่ให้กับลูสวี่ชุดดำได้อีก อ๋องปีศาจสั่งให้เทพโรคระบาดให้กวางขาวใช้อาคมควบคุมกองทัพผีดิบเตรียมออกรบ เพื่อช่วยเหลือให้มารฟ้ากลับมาเกิดใหม่ และขัดขวางองค์รัชทายาทหลี่เฮิง มะก่อนมีปีศาจอยู่มากมายในแถวนี้ แต่เจอะอ๋องปีศาจสั่งให้แยกย้ายไปทำงานคนละที่ พวกมันมีแหล่งติดต่อส่งข่าวที่ภาพวาดผนังถ้ำโม่เกา ส่วนอ๋องปีศาจมีรูปลักษณ์เป็นมังกร แผนการนี้เริ่มจากจางฮ่าวกับสวียนหนี่ว์ปีศาจหิมะลงมือทำเมื่อยี่สิบก่อน ในการไล่ตามหาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ตัวหนึ่งที่อยู่ในผนังถ้ำโม่เกา อาศัยช่วงที่กำลังจะจุติออกจากผนังโฒ่เกา ก้อจัดการเข้าขัดขวาง แล้วใช้ปราณมารชั่วร้ายมาทำให้เขาแปดเปื้อน
อาไท่ว่านี้คือสาวงามของพี่โม่หรอ จ้าวจื่อหลงบอกตอนนี้เป็นชายงามแล้ว555 พี่โม่บอกตอนนี้ไม่สนว่าจะชายหรือหญิง ต้องหาทางช่วยน้องลู่ก่อน
ปีศาจงูทะเลทรายบอกว่าตอนนั้นเสวียนหนี่ว์จับกวางขาวมาได้ แต่กลับทำกายเนื้อกวางขาวหลุดรอดไปได้ ทำให้นางได้แต่จิตวิญญาณบริสุทธิ์ของกวางขาวมาแทน พี่โม่ตกใจบอกว่าถ้ากวางขาวไม่มีร่างให้สิงสถิต อีกไม่ช้าวิญญาณกวางขาวต้องคืนกลับสู่ชีพจรฟ้าแทน เพราะเสวียนหนี่ว์ต้องใช้เวลานับสิบปีทำให้กวางขาวแปดเปื้อนให้เป็นกวางดำ อ๋องปีศาจไม่อาจรอไดจึงสั่งให้เสวียนหนี่ว์รีบจัดการกองทัพผีดิบ ให้ทำการยึดแผ่นดินเหอซีให้ได้เร็วที่สุด เลยทำให้เสวียนหนี่ว์ไปปลุกหลิวเฟยให้รีบดำเนินการแทนท่านอ๋องผีดิบที่ยังไม่ตื่น
แต่เพราะหลิวเฟยโดนพี่โม่ปลุกให้ตื่นจากฝันร้าย ทำให้เสวียนหนี่ว์โกธรมากจึงไปถ้ำโม่เกาแล้วเรียกปราณมารออกมาจากผนัง เพราะจะจับหลิวเฟยมาบ่งการอีกครั้ง แต่นางกลับได้พบกับร่างกวางขาวก็คือตัวน้องลู่นะเอง พี่โม่ตกใจมาก แต่ปีศาจงูบอกว่าตอนเสวียนหนี่ว์กลับมา นางได้รับบาดเจ็บหนัก แต่ว่าสัตว์วิเศษได้ทำการปลุกท่านอ๋องผีดิบแล้ว ตอนนี้ระดมกำลังพลทหารผีดิบนับแสนเพื่อเตรียมการบุกด่านอวี้เหมินแล้ว ทุกคนตกใจมาก พี่หลี่ถามกองทัพผีดิบจะบุกวันไหน ปีศาจงูบอกว่าน่าจะวันนี้หรือพรุ่งนี้ไม่แน่ใจ555 พี่หลี่วิ่งไปเรียกประชุมกัลเหล่าแม่ทัพในจวนด่วน อาสื่อน่าฉยงเดินมาตบบ่าน้องหงแล้วบอกว่าไม่ต้องห่วง..ความมั่นใจของน้องหงเริ่มกลับมา อาสื่อน่าฉยงจะจัดการฆ่าปีศาจงู แต่น้องหงขอชีวิตมันไว้ พี่หลี่ปรึกษากับเจี๋ยอวี้เจ๋อ เพื่อโยกย้ายทหารให้รีบไปป้องด่านสำคัญๆทันที แล้วสั่งทีมปราบมารให้เตรียมพร้อม พี่หลี่บอกให้น้องหงอยู่ในจวนกับเจี๋ยอวี้เจ๋อ แต่น้องหงไม่ยอมจะออกไปสู้กับพี่หลี่ที่แอบยิ้มรับเบาๆ
ทีมปราบมานขี่ม้าออกจากกำแพงเมือง พี่หลี่หยุดม้าแล้วหันมามองหน้ากัน อาไท่ถามว่าพี่หลี่กลัวปีศาจงูเป็นไส้ศึกมาแต่งเรื่องหลอกหรอ พี่โม่บอกว่าไม่นะ ปีศาจงูดูกลัวมากตอนโดนสอบสวน น้องหงเริ่มงง ปีศาจงูกลัวอะไรหรอ อาสื่อน่าฉยงบอกก้อมันกลัวน้องหงไง จ้าวจื่อหลงบอกว่ามันเป็นปีศาจงู ก็จะแพ้ทางกลัวปีศาจนกที่แข็งแกร่งกว่ามันไง
ระหว่างทางพี่หลี่ขี่ม้ามาชวนให้น้องหงมานั่งซ้อนท้ายตัวเอง แต่น้องหงยังไม่สนิทใจเลยปฎิเสธพี่หลี่ไป พี่หลี่เลยถามน้องหงว่าอยากกลับมาอยู่กับน้าที่กวาโจวไหม น้องหงบอกไม่อะ กลัวคิดถึงพวกพี่ๆที่หน่วยปราบมาร พี่หลี่ยิ้มกริ่มแล้งบอกว่างั้นน้องหงเป็นคนไปบอกน้าเอาเองนะ ว่าน้องหงจะไม่อยู่ที่ด่านอวี้เหมินนะ พี่หลี่ชวนน้องมานั่งขี่ม้าด้วยกัน แต่น้องหงกลับชิงขี่ม้าวิ่งนำหน้าไป พี่หลี่เลยต้องขี่ม้าตามไป อาไท่รีบดักอาสื่อน่าฉยงทันที ว่าน้องหงมีเจ้าของแล้วนะ(อาไท่มือชงอันดับหนึ่งของทีมปราบมาร555) พี่โม่เห็นแล้วก็หัวเราะออกมา อาไท่เลยฟาดพี่โม่ต่อว่า เขายังขำไม่หายเลยนะที่คู่ขวัญฟ้าประทานของพี่โม่กลายเป็นเด็กหนุ่มเหมือนกัน พี่โม่หน้าแดงหูแดงแทน แล้วบอกว่ายังไม่ใช่สะหน่อย555
อาสื่อน่าฉยงดูท่าจะสนใจน้องหงมาก อาไท่รีบบอกว่าให้เขารีบเลิกคิดเลย อาสื่อน่าฉยงไม่มีโคมจิตไม่อาจควบคุมมารฟ้าได้ พี่โม่บอกก่อนหน้านี้น้องหงโดนกวางขาวกระตุ้นปราณมารออกมา ดีที่หลี่ใช้โคมจิตจัดการไปทีแล้ว เรื่องนี้ต้องให้พี่หลี่เป็นคนจัดการ จ้าวจื่อหลงสงสารน้องหง อาไท่บอกว่าหลังจบศึกนี้พี่หลี่คงต้องไปท่านฉงหมิงเพื่อหาทางแก้ไขเรื่องนี้
ที่กำแพงหมื่นลี้เขตเหลียวตง ทีมปราบมารยืนดูสถานการณ์อยู่บนกำแพง กลิ่นศฟลอยมาจนรู้สึกได้ ส่วนหลิวเฟยที่กลับมาพร้อมกับน้องหงนั่น ได้แยกทางไปจัดการเองแล้ว พี่หลี่บอกแผนให้น้องหงเตรียมใช้ดาบม่อเตาฟันยอดเขาหิมะสองข้างนี้ เพื่อใช้ถล่มกลบกองทัพผีดิบที่จะเดินทัพผ่านทางนี้ ส่วนคนที่เหลือเตรียมประจำที ไม่นานก็ปรากฎกองทัพผีดิบเกือบสองแสนนายเคลื่อนทัพมา หน่วยทหารม้ากองทัพผีดิบนับหมื่นวิ่งเข้าบุกโจมตีแนวกำแพงทันที พี่หลี่กุมมือน้องหงไว้บอกยังไม่ถึงเวลาให้อดทนอีกหน่อย พี่โม่หันไปเห็นที่เนินสูงตรงหน้ามีร่างสูงสง่าของอ๋องผีดิบที่ขี่ม้าสั่งการกองทัพผีดิบ และด้านข้างของอ่องผีดิบมีเด็กหนุ่มชุดดำยืนเคียงข้าง หมาป่าสีเทาคำรามทันที
พี่หลี่สั่งการให้ทุกคนลงมือทันที ทุกคนกระโดดลงหน้าผา น้องหงจัดการฟาดปราณผ่านดาบม่อเตาตัดยอดเขาหิมะถล่มมาหนึ่งยอด พี่หลี่และทีมปราบมันส่งแรงหนุนให้น้องหงตัดยอดเขาหิมะอีกยอดให้ถล่มร่วงมาตามแผน เสวียนหนี่ว์สั่งพายุหิมะสกัด อาไท่ใช้พัดเทพวายุส่งพายุไฟสลายหิมะของเสวียนหนี่ว์ หิมะไหลถล่มใส่กองทัพผีดิบทันที ส่วนพี่หลี่ง้างธนู รอใช้พลังโคมจิตใส่ลูกธนูแล้วยิงใส่อ๋องผีดิบทันที แต่อ๋องผีดิบยกมือขึ้นมาก็มีโล่ปราณสีดำรับแรงต้านธนูที่หลี่ไว้ได้ ทำให้พลังอัดกระจายไปโดยรอบ ทำให้น้องลู่ชุดดำโดนแรงกระแทกอัดจนตัวลอยกระเด็นไปไกลทันที
อ๋องผีดิบคำรามเสียงดังลั่นพร้อมปรากฎอาวุธขึ้นในมือของอ๋องผีดิบเป็นเกอ ทวยยาวในมือของอ๋องผีดิบวาดกวาดออกด้านข้าง หิมะถล่มที่ขวางหน้าก็โดนกวาดออกจนเกลี้ยงทันที น้องหงถามพี่หลี่ลองจัดการหิมะอีกทีไหม พี่หลี่บอกต้องหาวิธีทำลายอาคมของอ๋องผีดิบ แต่หลิวเฟยกลับลอยลงมาสู้กับอ๋องผีดิบแทน ทำให้เกิดช่องว่างในการโจมตี พี่โม่จะออกไปจัดการน้องลู่ชุดดำ น้องหงขึ้นขี่หลังพี่โม่ที่แปลงร่างเป้นหมาป่าสีเทา ส่วนอาไท่ประกบโจมตีเสวียนหนี่ว์ ใช้พายุเพลิงเข้าโจมตีนาง พี่หลี่วิ่งไปช่วยหลิวเฟยที่ใช้กระบี่ช่องลมสู้กับอ๋องผีดิบ หลิวเฟยพยายามตะโกนปลุกสติของอ๋องผีดิบ แต่เจอะอ๋องผีดิบจับเขากดลงพื้น พี่หลี่ใช้กระบี่ปัญญาจะฟันที่ด้านหลังอ๋องผีดิบ เลยเจอะอ๋องผีดิบถีบจนกระเด็นไปแทน แล้วจะเอาเกาฟันพี่หลี่ต่อ แต่เจอะมีดบินโฉบใส่จนหมวกเหล็กของอ๋องผีดิบหลุดออกมา แต่ไม่ใช่น้องหงจ้า เป็นอาสื่อน่าฉยงที่ใช้อาวุธเป็นมีดบินเหมือนกัน
พี่หลี่เตือนอาสื่อน่าฉยงอย่าไปปะทะซึ่งๆหน้าแต่ช้าไป อาสื่อน่าฉยงพุ่งไปจะเชือดคออ๋องผีดิบ แต่โดนชนท้องจนกระอักเลือดแทน อาสื่อน่าฉยงเลยเผ่นหนีไปทางพี่โม่แทน555 อ๋องผีดิบหันหน้ามาจะเล่นงานพี่หลี่ สั่งให้กองทัพผีดิบล้อมไว้ แต่หลิวเฟยใช้กระบี่ช่องลมสั่งให้กองทัพผีดิบถอยไป แต่อ๋องผีดิบโกธรหลิวเฟยมากเอากลองโปหลางกู่ออกมา แล้วขยับกลองส่งเสียงสั่งให้กองทัพผีดิบเตรียมยิงธนู พี่หลี่พยายามรวมพลังโคมจิต มีโอกาสจัดการในครั้งเดียวแล้ว อ๋องผีดิบสบัดกลองโปหลางกู่อีกครั้ง กระบี่ช่องลมก้อหลุดมือจากหลิวเฟยไปอยู่ในมือของอ๋องผีดิบทันที
น้องหงเห็นกองทัพผีดิบเลิกสู้แล้ว แต่พวกมันหันกลับไปวิ่งรวมตัวกันที่อ๋องผีดิบแทน พี่โม่บอกอย่าไปสนใจ ต้องหาตัวลูสวี่ให้ได้ก่อน ถึงจะสามารถปลุกสติของอ๋องผีดิบได้ น้องหงปล่อยให้พี่โม่ไปหาลูสวี่ ส่วนตัวเองวิ่งกลับไปช่วยพี่หลี่แทน พี่โม่รีบวิ่งไปตะครุบน้องลู่ชุดดำทันที น้องลู่ชุดดำปล่อยปราณดำออกมาเป็นกวางดำ แล้วกระโจนมาโจมตีหมาป่าสีเทาทันที แต่หมาป่าสีเทาใช้กรงเล็บจิกเขากวางดำไว้ไม่ยอมปล่อยจนล้มกลิ้งทั้งคู่ หมาป่าเทากดร่างกวางดำไว้ ก็มีเสียงน้องลู่พูดออกมาว่ากวางขาวตายไปนานแล้ว ให้ปล่อยมันไป แต่ระหว่างนั้นกลับมีปราณดำแผ่ออกมาจากเขากวางดำ เป็นตาข่ายรัดร่างหมาป่าเทาแทน
กลางลานอ๋องผีดิบสู้กับหลิวเฟยและพี่หลี่ที่ผลัดกันเข้ามาโจมตี แต่อ๋องผีดิบแกร่งมาก โจมตีจนเกราะของหลิวเฟยแตกหมด ทั้งยังใช้เกอฟันแขนหลิวเฟยขาดไปข้าง พี่หลี่ตะโกนเรียกหลิวเฟย แต่หลิวเฟยส่งสัญญาณเพื่อจะยอมสละชีพตัวเองเพื่อให้พี่หลี่ลงมือ หลิวเฟยกระโจนเข้ากอดหัวของอ๋องผีดิบ พี่หลี่ใช้กระบี่ปัญญาพุ่งเข้าแทงที่อกของอ๋องผีดิบ หลิวเฟยตะโกนบอกพี่หลี่อย่าแทงเน่ยตานของอ๋องผีดิบ พลังจากโคมจิตไล่เข้าสู่กระบี่ปัญญาแล้วผ่านเข้าร่างของอ๋องผีดิบ พี่หลี่รู้สึกได้ถึงพลังของตัวเองกำลังต่อสู้กับปราณดำในร่างของอ๋องผีดิบ แต่อ๋องผีดิบรวมกำลังสลัดพี่หลี่กระเด็นออกมา พ้นพลังจกแสงโคมจิต อ๋องผีดิบยกเกอเข้าแทงที่อกของหลิวเฟย ทำลายเน่ยตานของเขาลงกลายเป็นไอสีเขียว ทั้งยั้งใช้เกอปักร่างของหลิวเฟยคาพื้นหิมะ พี่หลี่วิ่งมาหาหลิวเฟยที่กำลังพูดในห้วงสุดท้าย ว่าตอนนี้เขาได้หลุดพ้นจากอำนาจท่านอ๋องแล้ว นับจากนี้ท่านอ๋องผีดิบจะอยู่อย่างโดดเดียวคนเดียวต่อไปแล้ว จากนั้นร่างกายของหลิวเฟยก้อเน่าสลายลงอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงกระดูก พี่หลี่ใช้โอกาสนี้แทงกระบี่ปัญญาลงกลางหลังอ๋องผีดิบส่งพลังโคมจิตเข้าไปทันที อ๋องผีดิบล้มลงจนเกอหลุดจากมือ ปราณดำไหลออกจากร่างกายของอ๋องผีดิบทันที
อาไท่ไล่โจมตีเสวียนหนี่ว์จนนางต้องแปลงร่างตัวเองเป็นผลึกน้ำแข็งแล้วสั่งน้ำแข็งทั้งเทือกเขายกขึ้นมาโจมตีอาไท่แล้วลอบหนีไป ส่วนพี่โม่หลังโดนตะข่ายจากปราณดำมัดร่าง น้องลู่ก้อกลายร่างเป็นคนเตรียมจะวิ่งหนี แต่เจอะอาสื่อน่าฉยงซัดมีดบินสกัดแทน น้องลู่ชุดดำรับการโจมตีแต่กลับเจอะจ้าวจื่อหลงโปรยเกสรวิญญาณลอยใส่จนน้องจามออกมา เลยเจอะอาสื่อน่าฉยงกระโดดถีบจนน้องลู่กระเด็นจนตัวลอย พี่โม่ที่หลุดจากตาข่ายปราณดำได้ก็กระโดดมาคาบร่างน้องลู่ไว้ได้ น้องลู่แปลงกลับเป็นกวางดำอีกรอบเตรียมจะดิ้นหนี หมาป่าสีเทากัดขาหน้ากวางแล้วเหวี่ยงกวางไปทางหน้าผา พี่โม่ตะโกนสั่งให้น้องหงใช้ดาบม่อเตาตัดเขากวางดำทันที
น้องหงส่งผ่านพลังไปที่ดาบม่อเตาแล้วฟันไปที่เขากวางดำ เกิดเปลวไฟสีดำลุกไหม้ทั่วร่างกวางดำ แล้วกลายเป็นคลื่อนระเบิดออกมา เขากวางดำหักลงสองข้างและปลดปล่อยควันสีดำออกมา ร่างกวางดำเริ่มสั่นแล้วกลายร่างเป็นน้องลู่ชุดดำ ที่ข้อมือทีเลือดไหลออกมาจากบากแผลที่โดนพี่โม่กัด แต่พอสักพักชุดก็กลายเป็นชุดสีขาวแทน น้องหงวิ่งไปเรียกน้องลู่
ฝั่งด้านพี่หลี่ อ๋องผีดิบร้องคำรามเสียงดังแล้วล้มลงบนกองกรดูกของหลิวเฟย กองทัพผีดิบทั้งหมดเริ่มทรุดตัวล้มลงกับพื้น ทีมหน่วยปราบมารยืนล้อมอ๋องผีดิบ พี่โม่ใช้มือกดที่หน้าผากอ๋องผีดิบแล้วท่องคาถา ท่านอ๋องผีดิบลืมตาขึ้นมาแล้วพูดว่าเขาฝันมายาวนานเหลือเกิน แถมยังได้ลงมือสังหารเพื่อนที่สนิทที่สุดของตัวเองด้วย เขานั่งพิงกำแพงแล้วมองดวงตะวัน พี่หลี่เป็นคนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดให้อ๋องผีดิบฟัง จากนั้นอ๋องผีดิบหยิบกลองโปหลางกู่ขึ้นมาสบัด กองทัพผีดิบลุกขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ลุกขึ้นมาจัดระเบียบทัพใหม่ เหล่าทหารผีดิบทั้งหมดมารวมทัพข้างๆอ๋องผีดิบ ที่ทำพิธีส่งวิญญาณของหลิวเฟย ให้เขาหลุดพ้นจากคำสาป จากนั้นก็มีจุดแสงมากมายออกจากโครงกระดูกของหลิวเฟย จุดแสงทั้งหมดพากันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าปลิวหายไป
หลังจากนั้นอ๋องผีดิบสั่งการสลายกองทัพให้แยกย้ายกลับไปที่อยู่เดิม เหลือเพียงองค์รักษ์ติดตามอ๋องผีดิบเพียงยี่สิบนาย พี่โม่อุ้มลู่สวี่ขึ้นมาขี่ม้าตัวเดียวกัน อาไท่กับอาสื่อน่าฉยงก้อติดตามไปด้วย พี่หลี่กับน้องหงสองคนขี่ม้าเคียงกันมา ทั้งหมดติดตามอ่องผีดิบไปที่สุดขอบแดนหิมะ พี่หลี่ถามน้องหงรู้จักความตายครั้งแรกเมื่อไร น้องหงบอกตอนที่ยังเป็นเด็กที่วังเย่าจิน น้องไปเก็บนกแก่มารักษาแต่ไม่อาจยืดชีวิตมันได้ อ๋องผีดิบจึงตอบไปว่าความตายก้อเหมือนดักแด้พ้นรังกลายเป็นผีเสื้อบินขึ้นสู่ฟ้า
ทั้งหมดเดินทางมาจนถึงถ้ำโม่เกา ข้างหน้ามีหอเก้าชั้น ทหารติดอาวุธที่หอเตรียมพร้อมทันที แต่อ๋องผีดิบแค่สบัดมือ แล้วเดินเข้าสู่ด้านใน เดินขึ้นจนถึงชั้นห้า ท่านอ๋องผีดิบบอกให้พี่โม่ให้วางร่างของลูสวี่ลงตรงหน้าภาพวาดของผนังถ้ำ แล้วปลดผ้าคลุมตัวเองห่มร่างของน้องลู่ พี่หลี่ขอดูภาพวาดบนผนังที่พวกเสวียนหนี่ว์ใช้ติดต่อกัน ท่านอ๋องผีดิบว่าเขาตื่นแล้ว พวกนั้นไม่กล้ามาที่นี้หรอก อาไท่ว่าท่านเก่งขนาดนี้ทำไมถึงโดนพวกนั้นหลอกใช้งานได้ละ ท่านอ๋องผีดิบเลยเล่าว่ากวางขาวเดิมทีต้องลงมาจุติที่โลกเมื่อสิบแปดปีก่อน แต่มังกรดำเซี่ยอวี้กลับมาแย่งชิงสองขวัญกับหกวิญญาณกวางขาวไป เหลือเพียงหนึ่งขวัญกับหนึ่งวิญญาณของกวางขาวที่ได้ไปจุติบนโลกมนุษย์
น้องหงยังไม่สนิทใจกับพี่หลี่ยังคงยืนดูภาพวาด เลยเจอะท่านอ๋องเรียกให้มานั่ง น้องก็จะไปนั่งกะอาสื่อน่าฉยงแทน แต่ท่านอ๋องเรียกให้ไปนั่งกับพี่โม่แทน ท่านอ๋องผีดิบเล่าว่าเขารู้จักท่านฉงหมิงมานาน อยากถามอะไรก็ได้ พี่โม่ถามว่าลูสวี่จะดีขึ้นเมื่อไร ท่านอ๋องบอกอาจจะดีขึ้นหรืออาจะไม่ดีเลยก็ได้ เพราะว่าสองขวัญกับหกวิญญาณกวางขาวได้เข้าสู่วิถีมารไปแล้ว เป็นเพราะมังกรดำเซี่ยอวี้ลุ่มหลงกับการถือกำเนิดมารฟ้ามาก สี่ร้อยปีมานี้ไม่มีอ๋องปีศาจที่แท้จริง เหนือเผ่าปีศาจคือมารฟ้าที่คุมอำนาจทั้งหมด เมื่อสองร้อยปีก่อนมังกรดำเซี่ยอวี้ได้มาหาเขา เพื่อจะรวมเผ่าปีศาจเป็นหนึ่งเดียวแล้วตั้งสี่อ๋องไว้คุมอำนาจอีกที ตอนนั้นเพื่อพิสูจน์ว่าเซี่ยอวี้คู่ควรจะเป็นอ๋องปีศาจ เขาจึงส่งสาส์นท้ารบไปที่วังเย่าจินเพื่อสู้กับฉงหมิง ศึกครั้งนั้นต่างบาดเจ็บทั้งคู่ ฉงหมินโดนพิษไฟจนลั่นปากว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องบนโลกมนุษย์ ส่วนเซี่ยอวี้ก้อบาดเจ็บแต่ยึดตำแหน่งอ๋องมาได้
ที่จริงมารฟ้ายังเหลือเวลากำเนิดอีกร้อยกว่าปี แต่เซี่ยอวี้กลับหาร่างให้มารฟ้าได้ก่อนกำหนด พี่หลี่ถามว่าเป็นใครหรอ ท่านอ๋องบอกว่าเขาก็ไม่รู้ แต่ร่างนั้นอยู่ในมือของเซี่ยอวี้แล้วแน่ๆ น้องหงได้ยินก็รู้สึกโล่งใจ พี่โม่ส่งยิ่มมาให้น้องหง พี่หลี่ถามว่าท่านอ๋องมั่นใจได้ยังไง ท่านอ๋องผีดิบตอบว่าตอนนั้นเซี่ยอวี้ที่มาหาเขาได้รวมปราณมารได้แล้ว เขาจึงมุ่งหน้าทำลายเผ่ามารอื่นๆ จนแม้แต่จิ้งจอกเก้าหางยังรวมมือกับเซี่ยอวี้เลย ในโลกเผ่าปีศาจแดนนี้ นอกจากสามผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งวังจิงเย่า เทพปลาคุน ก็มีเขาอ๋องผีดิบที่อายุมากที่สุดในตอนนี้ เซี่ยอวี้ก็แค่งูที่บำเพ็ญมาจนอายุแค่ห้าร้อยปีเท่านั้นเอง มันจะมาทำอะไรเขาได้ เพียงแต่ในอนาคตเซี่ยอวี้จะต้องหันมาสู้กับพวกพี่หลี่แน่ๆ ท่านอ๋องผีดิบว่าศึกนี้ไม่ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อใด เขาจะนำกองทัพผีดิบกลับมาล้างแค้นให้กับหลิวเฟยแน่ๆ หวังว่าพี่หลี่จะไม่ถือโทษนะ(พี่หลี่นึกขวางท่านอ่องในใจ ว่าพี่จะไปมีปัญญาไปขวางท่านได้ยังไงละ เอาที่ท่านอ๋องสบายใจละกัน555)
พี่โม่ถามหาวิธีรักษาน้องลู่จากท่านอ๋องผีดิบทันที ท่านอ๋องบอกว่ากวางขาวโดนตัดเขาไปแล้ว พลังอาคมของกวางขาวก็สูญสิ้นไปด้วย วิธีแก้ไขมีสองวิธี คือหนึ่งใช้พลังโคมจิตส่องวิญญาณเขา กับสองใช้หนึ่งในหกอาวุธของพระอจลนาถส่องดวงใจของเขา ทุกคนหันไปมองพี่หลี่กันหมด5555 พี่หลี่เขินเลยถามว่าต้องทำยังไง ท่านอ๋องถามพี่หลี่ว่าน้องลู่เคยรักใคร่ร่วมเป็นร่วมตายกับพี่หลี่มากี่ครั้ง พี่หลี่หันไปมองพี่โม่กับน้องหงทันที555 ท่านอ๋องว่าจะใช้โคมจิตส่งวิญญาณน้องลู่ ทั้งคู่จะต้องมีความไว้เนื้อเชื่อใจกัน ชนวนที่แปดเปื้อนมารคือตัณหา อยากไล่จิตมารนั้นต้องใช้เจ็ดจิตหกตัณหาของพี่หลี่เข้าแลก แล้วจึงใช้โคมจิตขจัดเจ็ดจิตหกตัณหาของน้องลู่ อาไท่มองหน้าอาสื่อน่าฉยงแล้วบ่นว่าน่าจะยากนะเนี่ย
น้องหงบอกว่าฟังแล้วไม่เห็นจะเข้าใจเลย จ้าวจื่อหลงเลยอธิบายง่ายๆว่า ก็แค่รอน้องลู่ตื่นมา แล้วพี่หลี่ก้อต้องหลงรักน้องลู่แต่แรกพบ หลงใหลในรูปโฉมเขา ลูบไล้กายเขา แล้วก้อทำแบบนั้นกับน้องลู่ไง พี่โม่กับพี่หลี่ตะโกนให้จ้าวจื่อหลงหุบปากทันที555 อาไท่กับอาสื่อน่าฉยงระเบิดหัวเราะทันที แต่พี่โม่ใกล้สติแตกเต็มที่555 พี่หลี่ออกตัวว่าไม่เคยเกิดเจ็ดจิตหกตัณหาเลย… ท่านอ๋องว่างั้นมีวิธีเดียวคือใช้ธนูยิงเชื้อมารให้แหลกสลาย ให้วิญญาณกวางขาวได้กลับคืนสู่ชีพจรฟ้าไปแทน ตอนนี้วิญญาณกวางขาวเป็นสีดำไปแล้ว วิธีนี้ก็เท่ากับช่วยกำจัดมารฟ้าไปในตัว….ทุกคนมองร่างน้องลู่ที่นอนอยู่ใต้ภาพอย่างน่าสงสาร
อาไท่ว่าท่านอ๋องผีดิบช่างร้ายกาจจริงๆ มาครั้งนี้สามารถแยกคู่รักหน่วยปราบมารได้ตั้งสองคู่ ว่าแล้วชวนน้องหงมาจับคู่กับญาติผู้น้องตัวเองทันที555 พี่หลี่กะพี่โม่กลุ้มใจ พี่โม่เองก็เอาโคมจิตไปใช้ด้วยตัวเองไม่ได้ พี่โม่ลุกเดินไปสงบสติ ทุกคนแยกย้ายกันออกไปจากห้อง เหลือแค่พี่หลี่กับน้องหง พี่หลี่มองน้องหงที่กำลังกลุ้มใจ อีพี่เลยกระเทิบจะมานั่งใกล้ๆน้อง แต่น้องหงดันลุกออกไปจากห้องแทน ทิ้งพี่หลี่ให้นั่งโมโหอยู่คนเดียว555
น้องหงเดินออกมา ก็เจอะองค์รักษ์ผีดิบมาเชิญให้ไปคุบกับท่านอ๋องผีดิบ ระหว่างเดินทางก็เห็นพี่โม่นั่งกลุ้มใจอยู่ที่ชั้นสอง อาไท่นั่งดีดพิณ พี่หลี่ลงไปคุยกับกองกำลังทหารด่านอวี้เหมินอยู่ ท่านอ๋องเจอะน้องหง ก็เล่าที่มาของพระโพธิสัตว์ในถ้ำ ว่าคือพระมหาสถามปราปต์โพธิสัตว์ที่ทำหน้าที่ปกป้องสรรพสัตว์ให้พ้นภัย ถ้ำโม่เกามีอีกชื่อว่าถ้ำพระพุทธรูปพันองค์ คนจำนวนมากบริจาคเงินจ้างให้เหล่าช่างมาแกะสลักพระพุทธรูปในถ้ำ ก็เพื่อหวังจะหลุดพ้นทุกข์ น้องหงเอาขนหางนกยูงให้ท่านอ๋องผีดิบดู ว่ารู้จักพ่อของน้องไหม น้องหงเลยได้ฟังเรื่องราวของข่งเซวียนจากมุมมองของท่านอ๋องผีดิบ
ท่านอ๋องผีดิบบอกว่าข่งเซวียนเลยมาหาเขาที่เหอซี เพื่อมาขอร้องให้เขากับหลิวเฟยช่วยรับเลี้ยงดูแลน้องหง หลิวเฟยดีใจมาก แต่ว่าสุสานโบราณนั้นไม่เหมาะจะเลี้ยงดูเด็กเล็ก น้องหงเสียใจที่เป็นตัวภาระให้ท่านพ่อ ท่านอ๋องผีดิบบอกไม่ใช่หรอก เป็นเพราะตอนน้องยังเด็กมีร่างกายที่อ่อนแอมาก เผ่าปีศาจก็หมายตาในตัวน้องมากขนาดนั้น ข่งเซวียนกลัวจะดูแลและปกป้องสองแม่ลูกไม่ไหว…แต่ว่าฉงหมิงกลับเลี้ยงดูเจ้ามาได้ดีมากนะ ตอนนั้นข่งเซวียนปิดบังแม่น้องหง แล้วแอบออกเดินทางจากด่านอวี้เหมินคนเดียวมาหาเขา ที่กวางขาวที่มีเพียงหนึ่งขวัญหนึ่งวิญญาณมาสนิทกับน้องหงนั้นมีที่มานะ
ท่านอ๋องผีดิบเล่าว่าข่งเซวียนเป็นคนช่วยขัดขวางอาคมของเซี่ยอวี้ ที่จะมาจับกวางขาวในครั้งนั้น ทำให้วิญญาณกวางขาวที่กำลังจะจุติได้เห็นหน้าข่งเซวียน กวางขาวจึงจดจำใบหน้านี้ได้ เมื่อน้องลู่เห็นหน้าน้องหงที่หน้าตาคล้ายพ่อข่งเซวียนมาก จึงรู้สึกถูกชะตาทันที่ที่พบหน้ากัน น้องหงถามว่าทำไมพวกเผ่าปีศาจถึงตามล่าจะจับตัวน้อง ท่านอ๋องบอกให้ไปถามกับฉงหมิงจะดีกว่า ท่านอ๋องถามว่าพวกวังเย่าจินให้น้องมาตามหาคนที่มีโคมจิตหรอ น้องหงเลยเล่าเรื่องที่ฉงหมิงกับชิงสยงให้น้องหงลงมาโลกมนุษย์ เพื่อทำสามภารกิจให้สำเร็จ ท่านอ๋องผีดิบเลยถามว่าถ้าให้ย้อนอดีตสามารถเลือกเกิดใหม่ได้อีกครั้ง น้องหงจะเลือกยังไง น้องหงนึกถึงความสุขยามอยู่ที่หน่วยปราบมาร ก้อบอกว่าน้องยังตัดสินใจเลือกมาเกิดเหมือนเดิม แล้วท่านอ๋องก้อถามอีกว่าถ้าพรุ่งนีน้องต้องตายละ จะรู้สึกเสียใจไหม น้องหงยังยืนยันว่าเขาไม่เสียใจ ท่านอ๋องผีดิบเลยตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้น้องหงฟัง
ว่าที่จริงการกำเนิดน้องหงคือการรับเอาเคราะห์ของพ่อมาลงที่ตัวลูกแทน ท่านอ๋องเอานิ้วเคาะหน้าผากตัวเองแล้วลากมาเคาะที่หน้าผากน้องหง น้องเลยได้เห็นเหตุการณ์เมื่อสิบแปดปีก่อน เป็นภาพของข่งเซวียนนั่งตรงข้ามท่านอ๋องผีดิบ ที่มาปรึกษาว่าเขาไม่สามารถดึงเชื้อมารฟ้าออกจากสามขวัญเจ็ดวิญญาณของน้องหงได้ แล้วที่จริงคนที่ควรจะเป็นร่างมารฟ้าอีกสองร้อยปีคือข่งเซวียน แต่เพราะฉงหมิงคิดวิธีแก้ด้วยการให้ข่งเซวียนไปถ่ายทอดเชื้อมารออกจากตัวเอง ด้วยการให้กำเนิดบุตรชายกับมนุษย์นางหนึ่ง แต่ข่งเซวียนกลับรักเจี๋ยอวี้เจ๋อจริงจัง และไม่อาจทอดทิ้งบุตรชายให้รับชะตากรรมนี้ได้ เขาจึงพยายามหาวิธีแก้มาโดยตลอด ข่งเซวียนพยายามตามหาโคมจิต แต่ท่านอ๋องกลับบอกว่าไม่มีหวัง เพราะเชื้อมารในลูกของข่งเซวียนคือมารฟ้า ที่จะดึงปราณมารทั่งแผ่นฟ้า นี้เป็นชะตากรรมที่ข่งเซวียนควรต้องแบกรับแต่แรก
ห้องหงได้แต่เสียใจมาถามว่านี้คือเรื่องจริงใช่ไหม ท่านอ๋องผีดิบว่าตอนนี้น้องหงเข้าใจประโยคของฉงหมิงแล้วใช่ไหม…ที่ว่าสรรพสิ่งล้วนต้องตายลงในสักวัน น้องหงเดินจากไปด้วยสติที่เลื่อนลอย
ที่หน้าถ้ำมีทหารจากด่านอวี้เหมินมาส่งอาหารให้ เนื่องจากวันนี้เป็นวันปีใหม่ พี่หลี่เลยลงไปรับของพร้อมตบรางวัลไปด้วย จากนั้นจึงชวนให้ทุกคนมากินเลี้ยงกัน พี่หลี่ไปเรียกพี่โม่ที่นั่งเศร้าอยู่หน้าถ้ำที่น้องลู่นอนพักอยู่ ให้เขามากินข้าว พี่โม่โมโหไม่มีกะใจจะกินเลี้ยงฉลองใดๆ พี่หลี่เลยถามว่าจะให้เขาทำยังไงละพี่โม่บอกได้ไหม พี่โม่บอกว่าหมาป่าสีเทากับกวางขาวเป็นคู่ฟ้าชะตาลิขิต..พี่หลี่กับพี่โม่ทั้งคู่พยายามหาวิธีสลับวิญญาณมาง สลับร่างกันมางแต่ก็ดูจะไม่ได้เรื่อง ก็พอดีน้องหงเดินหงอยๆเข้ามาแล้วไปนั่งข้างๆร่างน้องลู่
น้องหงเอามือไปวางที่หน้าผากน้องลู่แล้วบ่นว่าพ่อข่งเซวียนช่วยชีวิตน้องลู่ แต่กลับทิ้งหายนะไว้ที่ตัวของน้องหงแทน แต่น้องลู่กลับลืมตาแล้วจับมือของน้องหง แล้วบอกว่าเรื่องโหดร้ายยังไม่หมดหรอกนะ แล้วก็ปล่อยปราณดำออกมาหุ้มพวกเขาทั้งคู่ น้องหงร้องไปว่าเขาโดนตัดเขาไปแล้วนิ แต่น้องลู่บอกตัวเองยังมีขวัญและวิญญาณ พี่หลี่กับพี่โม่ที่เริ่มทะเลาะกันจวนจะชกกันแล้วนั้น ก็เห็นไอดำหนาลอยออกมาจากในห้องพักน้องลู่ พี่หลี่กับพี่โม่รีบวิ่งเข้าไปในห้อง กลับพบน้องหงนอนลงข้างๆน้องลู่ มีไอดำล้อมกายของน้องหงกับน้องลู่ที่เริ่มลอยเข้าไปในภาพวาดผนังถ้ำแล้ว
น้องหงได้สติหลังจากปวดหัวมาก ก้อได้ยินเสียงกระซิบบอกให้น้องหงทำตัวเงียบๆ แล้วเดินตามมาทางนี้ น้องหงเดินตามเข้าไปในป่าลึก จนพบบ่อน้ำเรื่องแสง มีเด็กหนุ่มเปลือยกายยืนอยู่ข้างบ่อน้ำ น้องหงเรียกน้องลู่ (ขำน้องหงเห็นร่างเปลือยน้องลู่ว่ามันสวยงามมากจนเลือดกำเดาน้องหงแทบไหล5555) น้องลู่เลยเสกเสื้อผ้ามาใส่กันเขินทั้งคู่ แล้วบอกว่าพวกเขาอยู่ในภาพวาดพญากวางเก้าสี น้องลู่บอกจิตมารของเขาอยู่ในป่าใกล้ๆนี้ ตอนที่เข้ามาในรูปวาดพญากวางชาดก ทำให้จิตมารหลุดจากตัวขวัญวิญญาณน้องลู่ มะก่อนไม่มีกายเนื้อ น้องลู่เคลื่อนไหวได้แค่วิญญาณ แต่ตอนนี้หาร่างมนุษย์และหนึ่งขวัญหนึ่งจิตวิญญาณที่เหลือกลับมาได้ ถ้าหากจิตมารหลุดออกไปได้จะทำให้เขาควบคุมน้องลู่ได้ น้องหงว่าน้องลู่โตกว่าเขานะอน่ามาเรียกน้องหงว่าพี่ชายเลย น้องลู่เลยให้น้องหงดูภาพในบ่อแทน
เป็นภาพเด็กน้อยขี่คอพ่อข่งเซวียน ได้แวะไปที่บ้านหลังหนึ่ง เพื่อไปเยี่ยมเด็กน้อยที่เพิ่งถือกำเนิด น้องลู่บอกว่าเด็กโตคือน้องหง เด็กเล็กคือน้องลู่นะเอง น้องลู่กระโดเข้ากอดน้องหงจนล้มลงกับพื้น น้องหงเลยว่ามิน่าน้องลู่ถึงเรียกแต่ชื่อน้องหงได้คนเดียว น้องลู่บอกน้องหงหน้าเหมือนพ่อข่งเซวียนมาก น้องหงเล่าว่าหลายวันก่อนเขาฝันถึงพ่อกับแม่ด้วยละ น้องลู่ว่าฝันนั้นไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด น้องหงบอกให้น้องลู่ช่วยให้เขาเห็นเรื่องราวของตี๋เหรินเจี๋ยในฝันหน่อย น้องลู่บอกว่าตอนนี้ตัวเองโดนตัดเขาแล้ว อาคมเลยใช่ไม่ได้ แต่ว่าน้องลู่รู้ว่าตอนน้องหงยังเด็ก มีคนผู้หนึ่งฝังรอยประทับความทรงจำไว้ละ น้องหงเลยได้เบาะแสมาอีกหน่อย แต่ยังไม่ทันได้ถามน้องลู่ต่อ ท้องฟ้าในป่าก้อเริ่มครึ้มดำไปทั่ว น้องลู่บอกว่ามันกำลังตามหาน้องหงอยู่ แต่แปลกมากที่สามขวัญเจ็ดวิญญาณกับปราณมารของน้องหง มันไม่ยอมแตกแยกออกจากกันแบบของน้องลู่ ที่พอเข้ามาในภาพวาดพญากวางแล้ว จิตมารน้องลู่จะแยกออกจากสามขวัญเจ็ดวิญญาณของน้องลู่ทันที
น้องลู่เลยเอามือมาลูบหน้าอกน้องหง สักพักก้อดึงมืออก น้องหงว่ามันคือเชื้อมารฟ้า แต่น้องลู่ว่ามันแปลกนะ เป็นปราณมารแต่กลับไม่ยอมดูดซับไอมาร น้องลู่บอกไม่เป็นไร น้องลู่จะคุ้มครองน้องหงเอง น้องลู่บอกพวกมารคงขังน้องหงไว้เป็นตัวประกัน ที่ภายนอกคนอื่นคงตามหาน้องหงอยู่แน่เลย น้องลู่จะหาทางส่งน้องหงออกไป น้องลู่พาน้องหงมาที่บ้านของตัวเอง น้องหงชมว่าบ้านน้องลู่สวยจัง อยู่มานานเท่าไรแล้ว น้องลู่บอกตั้งแต่จำได้ก็พบว่าตัวเองอยู่ที่บ้านหลังนี้ เพราะโดนขัดขวางการจุติ เลยทำให้น้องลู่ลืมเลือนไปเกือบหมด ที่จำได้คือหน้าพ่อข่งเซวียน น้องหง หมาป่าสีเทา แต่ว่าเสวียนหนี่ว์ เทพโรคระบาดกับมังกรดำเซี่ยอวี้ เคยเข้ามาในภาพวาดนี้ หลังจากโดนพวกนั้นยึดบ้านไป น้องลู่ก็โดนไล่ออกมา น้องหงสงสารน้องลู่ก้อเข้าไปกอดให้กำลังใจ
ที่ข้างนอกพี่โม่ตรวจจับชีพจรน้องลู่ พี่หลี่ก้อก้มลงฟังเสียงหัวใจน้องหง จ้าวจื่อหลงโวยวายตะโกนเรียกน้องหงไม่ยอมหยุด ท่านอ๋องผีดิบตวาดให้ทุกคนหยุดวุ่นวายทันที แล้วตรวจดูทั้งสองร่างพบว่าขวัญวิญญาณทั้งคู่หายไปในภาพวาด อ๋องผีดิบเลยจะส่งขวัญวิญญาณของพี่โม่กับพี่หลี่ ให้เข้าไปช่วยสองหนุ่มน้อยในภาพวาดแทน
น้องลู่บอกว่าในภาพวาดมีตำหนักหนึ่ง ในนั้นมีค่ายอาคมที่เสวียนหนี่ว์กะพวกพากันเข้ามา น้องหงเลยวาดอักขระอาคมถามว่าหน้าตาแบบนี้รึป่าว น้องลู่ตกใจว่าน้องหงเคยเห็นมาก่อนหรอ แต่ตอนนั้นกลับมีดาวสองดวงตกลงมา กลายเป็นพี่หลี่กับพี่โม่ พี่หลี่เข้าไปจับแขนน้องหงทันที แล้วถามว่าหมู่นี้น้องหงเป็นอะไรถึงได้หมางเมินพี่ขนาดนี้ พี่โม่ก็เข้าไปหาน้องลู่ทันที่ถามว่าน้องลู่ฟื้นได้สติแล้วหรอ น้องลู่ถอยตัวออกทันทีเพราะสองหนุ่มเข้าปุ๊ปก็เปลือยมาเลยนะเอง555 น้องลู่เสกเสื้อให้พี่หลี่ใส่ แต่พี่โม่แปลงร่างเป็นหมาป่าสีเทาแทน พี่โม่ถามว่าก่อนหน้านี่เกิดอะไรขึ้น น้องหงเลยเล่าเรื่องให้ฟัง พี่หลี่เข้าใจว่าที่นี้ต้องเป็นมิติลับแบบเดียวกับที่ปีศาจจิ้งจอกเก้าหางเคยสร้างไว้ในศึกนั้น
พี่หลี่บอกน้องลู่ต้องเล่าเรื่องทุกอย่าง ไม่งั้นพี่หลี่ไม่รู้จะจัดการยังไงให้เรื่องจบได้ง่ายๆ น้องลู่ที่ความทรงจำสูญหายไปบ้างส่วน เล่าเท่าที่จำได้ว่าถ้ำนี้ถูกสร้างโดยพระอาจารย์เยว่จุน โดบการขุดเจาะถ้ำเข้ามา ท่านใช้อาคมสลักไว้บนผนังหิน แต่บทสวดมนต์ถูกกัดเซาะไปตามวันเวลา แต่ว่าพลังของบทสวดยังคงอยู่ ท่ามกลางภาพวาดมากมาย จู่ๆภาพวาดพญากวางก็เกิดเป็นดินแดนสุญญาตา หลังพระอาจารย์เยว่จุนมรณะภาพ ก็มีกวางขาวมาพักพิงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ จนศิลปินที่วาดภาพในถ้ำมาเห็น จึงวาดภาพพญากวางเก้าสีขึ้นมา พี่หลี่ถามจิตมารน้องลู่คืออะไร พี่โม่บอกว่าน่าจะเป็นบรรดาเหล่าฝันร้ายที่กวางขาวนำมาจากช่วงเวลาอันยาวนาน น้องหงถามว่าน้องลู่เคยเห็นอ๋องปีศาจไหม น้องลู่ว่ามันเป็นมังกรดำ เพราะในบ้านมีอาคมทำให้จิตมารเข้ามาไม่ได้
พี่หลี่ให้น้องหงอยู่ด้านหลังพี่เขาเพราะน้องหงไม่มีพลังวิเศษแล้ว แต่พี่โม่บอกว่าพี่หลี่เองก็ไม่มีพลังเหมือนกัน555 พี่โม่ในร่างหมาป่านำทางกระโดดออกไปข้างหน้าก่อน จิตมารรับรู้ได้ว่ามีคนออกมาก้อพุ่งเข้ามาทันที เป็นไอดำคล้ายงูเข้ามาโจมตีทั้งสี่คน แต่เจอะพี่หลี่ฟาดแสงโคมจิตเข้าไป ไอดำร่างงูกรีดร้องแล้วสลายตัวหนีไป พี่หลี่บอกว่าโคมจิตคงเข้าไปในขวัญและวิญญาณของพี่หลี่แล้วละ พี่หลี่ใช้แสงโคมจิตกางเป็นเกราะคุ้มกันทั้งสี่คน แล้วพากันหาทางไปตำหนักที่มีค่ายอาคม จนมาถึงพี่หลี่ก็บอกให้ช่วยกันปิดประตูตำหนักทันที
ที่หน้าแท่นบูชา มีลูกกลมปราณมารเป็นไอดำลอยอยู่ พี่หลี่ถามว่านี้คือจิตมารของน้องลู่ใช่ไหม น้องลูกพยักหน้า พี่โม่บอกให้พี่หลี่รีบทำลายจิตมารนี้สะ น้องลู่จะได้ปลอดภัย พี่หลี่รวบรวมโคมจิตให้เป็นลูกธนูแล้วยิงเข้าใส่จิตมาร แต่จิตมารกลับแข็งแกร่งมาก จิตมารหลั่งไหลเข้ามามากมายจน มันพยายามกลืนกินแสงขาวของลูกธนูโคมจิตที่ยิงเข้ามาเผาไหม้จิตมาร พี่หลี่ส่งพลังโคมจิตเป็นดาบ จิตมารแห่ออมาโจมตีน้องลู่ น้องหงคว้าน้องลู่หลบกลิ้งหนีออกมา น้องหงถามน้องลู่มีวิธีแก้บ้างไหม น้องลู่ว่าที่กลางอาคมสามารถเปิดอาคมออกได้ น้องหงบอกให้พี่โม่คุ้มครองพวกน้องที่จะวิ่งเข้าไปในค่ายอาคม ทั้งคู่วิ่งเข้ามาเกือยถึงกลางค่ายอาคมแล้ว ก็มีไอมารในรูปร่างของหลิวเฟยเข้ามาโจมตี น้องหงผลักน้องลู่เข้าไปกลางค่ายอาคม ตัวเองรับการโจมตีจากไอมารหลิวเฟยแทน
ไอมารหลิวเฟยกลับโดนน้องหงดูดกลืนเข้าร่างน้องหงแทน ทำให้น้องหงเห็นภาพหลิวเฟยกับจัวจีภรรยาคนสวยตั้งแต่แรกเริ่ม จนถึงวันที่หลิวเฟยกำลังจะตาย เขาบอกภรรยาว่าตัวเองกำลังจะไปอยู่กับท่านอ๋องแล้ว แต่ภาพกลับตัดมาที่จัวจีกลับปลดชุดไว้ทุกข์แล้วพลีกายให้ลูกชายแท้ๆของหลิวเฟย น้องหงรู้สึกโกธรมาก ที่หลิวเฟยโดนคนรักกับลูกชายตัวเองหักหลัง หลิวเจี้ยนแขวนคอตาย จัวจีวิ่งหนีเตลิดออกมาแล้วไปเข้าอ้อมกอดของน้องชายตัวเองอีกที ภาพตัดมาที่มือของท่านอ๋องผีดิบวางลงบนหน้าผากหลิวเฟยเพื่อรับเข้าสู่กองทัพผีดิบ พี่หลี่ตะโกนเรียกสติน้องหงทันที จิตมารตะโกนว่าน้องหงสามารถดูดซึมปราณมารได้ด้วย พี่หลี่วิ่งเข้ามาบังหน้าน้องหงทันที แต่น้องหงกดร่างพี่หลี่ลง แล้วเริ่มดูดกลืนปราณเข้าร่างตัวเองเรื่อยๆแทน พี่หลี่ตะโกนว่าไม่….ม่
น้องหงดุดกลืนปราณมารแล้วดึงมันออกมาเป็นอาวุธ แล้วจัดการเอาไปฟาดฟันจิตมารจนตำหนักจะถล่มลงมา จิตมารที่เกิดจากฝันร้ายยาวนานของมนุษย์ไหลรวมตัวมาล้อมร่างของน้องหง ตอนนี้ร่างน้องหงมีอักขะมารสีแดงปรากฎขึ้นบนหน้าอก และดวงตาของน้องก็เป็นสีแดง ตอนนี้ร่างน้องหงกำลังจัดการจิตมารของน้องลู่ พี่หลี่ตะโกนให้น้องลู่ส่งพวกเขาออกไปทันที น้องลู่รีบร่ายคาถา ที่ด้านนอกภาพวาด อาไท่กับอาสื่อน่าฉยง เห็นในภาพวาดมีการเปลี่ยนแปลง
จิตมารเริ่มพุ่งเข้าไปจะสิงร่างน้องลู่ที่กำลังท่องอาคมอยู่ในค่าย พี่โม่กับพี่หลี่รีบวิ่งเข้าไปหาน้องลู่ แต่น้องลู่หันไปบอกน้องหงว่าออกไปแล้วรีบจัดการฆ่าน้องลู่ทันทีนะ ตอนนี้จิตมารกำลังจะเข้าสิงในขวัญและจิตของน้องลู่แล้ว น้องหงไม่ยอม ใช้พลังของตัวเองดูดดึงกระชากจิตมารออกมาจากตัวลู่ทันที พอดีกับที่ค่ายอาคมส่งผ่านพวกเขาออกมาจากภาพวาดพอดี ท่าอ๋องผีดิบใช้กลองโปหลางกู่สบัดเรียกสามขวัญเจ็ดวิญญาณของทั้งสี่คนให้ตื่นขึ้นมา สามคนลืมตาตื่นทันที ยกเว้นน้องหงที่มีไอดำลอยวนคุ้มร่างเอาไว้ พี่หลี่ใช้โคมส่องวิญญาณใส่ร่างน้องหงทันที จนไล่ไอมารได้แค่ส่วนท้ายๆเท่านั้น ที่เหลือถูกูดซึมเข้าไปในอกน้องหงแล้ว
จิตมารล่องออกมาจากภาพวาด เจอะอาไท่กับอาสื่อน่าฉยงไล่ตาม จิตมารจะหนีออกไปนอกหอ พี่โม่แปลงร่างเป็นหมาป่าสีเทากระโดดไปกระแทกใส่จิตมาร จนมันร่วงหล่นไปที่ชั้นล่าง ท่านอ๋องผีดิบสั่งการทหารผีดิบให้รุมเข้าจัดการจิตมาร น้องลู่ตะโกนบอกให้หลอมทำร่ายจิตมารสะ พี่หลี่จับมือน้องหงแล้วสั่งห้ามน้องหงดูดจิตมารเข้าร่างอีก เลยเจอะน้องหงชกเข้าหน้าทันที โทษฐานหลอกลวงน้องหงว่าตัวเองไม่มีเชื้อมาร พี่หลี่ยอมรับผิดทันที แต่ขอร้องน้องอย่าทำแบบตอนอยู่ในภาพวาดอีก พี่หลี่สัญญาว่าจะหาวิธีมาจัดการเชื้อมารฟ้าให้น้องหงให้ได้ พี่หลี่ไม่ยอมปล่อยมือน้องหงจนกว่าน้องหงจะยอมรับปาก ในที่สุดน้องหงก้อพยักหน้าตอบรับ พี่หลี่ถึงยอมปล่อยมือน้องหง
ที่ข้างนอก จิตมารปล่อยฝันร้ายออกมามากมาย น้องลู่แปลงร่างเป็นกวางขาว แต่เพราะไม่มีเขาแล้วเลยทำได้แค่วิ่งขึ้นฟ้าไปชนกระแทกทำร้ายจิตมาร แต่ไม่อาจดูดซับฝันร้ายได้อีก ท่านอ๋องผีดิบท่องคาถาถ่ายเทพลังเน่ยตานเข้าสู่อาวุธที่สามารถทำลายฝันร้ายจนร่างสลายลงไปได้ อาไท่ยกสองมือทำท่าธรรมมุทรากับอาสื่อน่าฉยงอัญเชิญเทพเจ้าแห่งแสงสว่างของศาสนาโซโรอัสเตอร์ เพื่อให้ท่านบุกไล่ฆ่ามารฝันร้าย พี่หลี่ยิ่งยิงธนูโคมจิตออกไปใส่จิตมาร ก็ยิ่งทำให้จิตมารปล่อยฝันร้ายออกมาเพิ่ม ส่วนน้องหงนั่นทำอะไรไม่ได้ เพราะเทวรัศมีไม่มีผลต่อจิตมารเลย พี่โม่เองก็ไล่น้องลู่ที่ไม่มีเขาแล้ว ให้น้องลู่ไปหลบอยู่กับน้องหง เพราะพี่โม่ไม่อยากให้น้องลู่มาเสี่ยงอีก
ท่านอ๋องผีดิบไล่พี่หลี่ให้รีบจัดการจิตมารเร็วๆ พี่หลี่ที่ตอนนี้หัวใจเขาเต้นจวนจะระเบิดอยู่แล้ว แทบจะไม่มีแรงเหลือก้อนึกกลุ้มใจไม่รู้จะจัดการกับจิตมารยังไง ฝันร้ายออกมาเยอะมากเกินไป น้องหงว่าฝันร้ายมีเยอะเกินไปต้องใช้วิธีดูดซับฝันร้ายเท่านั้นถึงจะชนะ น้องลู่ห้ามไม่ให้น้องหงทำแบบนั้นอีก จู่ๆจ้าวจื่อหลงตะโกนว่าทางด้านหน้าถ้ำโม่เกามีร่างเงามังกรสีเงินลอยมา น้องหงบอกมันคือเจียวหลงต่างหาก เป็นหย่งซือที่ขี่เจียวหลงมา พอเจียงหลงมาส่งหย่งซือถึงที่ มันก็บินกลับไปทางเดิมทันที หย่งซือพอเห็นหน้าท่านอ๋องผีดิบก็ตกใจอุทานออกมาว่าปีศาจ พี่หลี่บอกไม่ใช่เฟ้ย…ให้หย่งซือไปจัดการกับจิตมารทางนี้555 หย่งซือเห็นเงาดำเต็มไปหมดก้อบ่นทำไมเยอะอย่างนี้ แต่ก้อลงมือสบัดพูกันภูผาวารีทันทีพร้อมร่ายอาคม ฉับพลันภาพวาดในถ้ำโม่เกาเรืองแสงออกมา ภาพนางฟ้า ภาพพระโพธิสัตว์ ยักษ์ เทพธรรมบาลมากมายต่างลอยออกมาจากภาพวาด แล้วมุ่งหน้าเข้าโจมตีจิตมารและฝันร้ายทันที
ทำให้มีช่วงจังหวะให้ทุกคนรวมพลังพุ่งเข้าจัดการจิตมารพร้อมกัน จิตมารสั่นสะท้านแผดเสียงบ้าคลั่งออกมาถึงจะฆ่ามันได้ก็ไม่อาจต้าน…พี่หลี่อัดพลังโคมจิตเข้ากระบี่ปัญญาแล้วกดแทงลึกลงไปอีก ปราณมารแตกตัว เหล่าฝันร้ายค่อยๆจางหายไป ไอดำของจิตมารเริ่มอ่อนตัวลง กระบี่ปัญญาของพี่หลี่ปักอยู่กลางกระแสพายุที่อ่อนตัวลงของจิตมาร แต่จู่ๆกลับมีงูยักษ์สีดำพุ่งขึ้นมากัดแขนพี่หลี่ทันที พี่หลี่เจ็บปวดราวกับเขี้ยวงูยักษ์ดำนั้นกัดทะลุถึงวิญญาณของพี่หลี่ ทำให้พลังโคมจิตเหือดแห้งลงทันที แขนข้างขวาพี่หลี่มีไฟสีดำลุกท่วมแขน งูยักษ์สีดำหลังกัดแขนพี่หลี่ก้อพลิกตัวขึ้นฟ้าพร้อมคาบพี่หลี่ไปด้วย ท่านอ๋องผีดิบตะโกนให้ปล่อยพี่หลี่ลงมา เซี่ยอวี้เย้ยหยันท่านอ๋องผีดิบ ว่าคิดไม่ถึงละสิว่าเซี่ยอวี้จะซ่อนตัวอยู่ในจิตมารอีกที
เสวียนหนี่ว์กะเทพโรคระบาดตามมาสมทบเพื่อสกัดท่านอ๋องผีดิบและพวกทหารผีดิบ พี่หลี่ตะโกนอย่างเจ็บปวด แต่จู่ๆไอดำที่ร่างพี่หลี่ก้อโดนดูดกลืนหายไป พอเซี่ยอวี้หันไปดูก็พบน้องหงลอยมาจับหางของเขา แล้วใช้กำลังดูดกลืนปราณดำของเขา ไอดำของเซี่ยอวี้ไหลเข้าร่างน้องหงไปเรื่อยๆจนร่างของเซี่ยอวี้เริ่มโปร่งแสง เซี่ยอวี้กรีดร้องอย่างเจ็บปวดแล้วหันหัวจะไปฉกน้องหงแทน มือซ้ายน้องจับหางงูไว้ พอเซี่ยอวี้หันหัวมาฉก น้องหงก้อใช้มือขวาจับหัวงูไว้พร้อมปล่อยพลังเพลิงมารระเบิดออกมาทำลายเซี่ยอวี้ จนร่างของมันสลายกลายเป็นจุดแสงยิบๆลอยขึ้นฟ้าไป เสวียนหนี่ว์กะเทพโรคระบาดพอเห็นเซี่ยอวี้ตายคาตา ต่างก็จะรีบหลบหนีออกจากถ้ำโม่เกาทันที แต่เจอะน้องหงส่งไอดำสองสายเข้าไปกระชากทั้งคู่กลับมา แล้วใช้เพลิงมารระเบิดร่างของทั้งสองจนสลายกลายเป็นจุดแสง น้องหงถึงเก็บไอมารกลับคืน น้องหงมองมือซ้ายที่มีไอดำวิ่งเข้ามาจนถึงหน้าอกซ้าย ถึงตอนนี้ไอดำค่อยๆจางหายไปแล้ว พี่หลี่พาร่างที่บอบช้ำมายืนมองน้องหง ทั้งคู่ต่างมองกันอย่างเงียบๆ จนสุดท้ายเป็นน้องหงที่หลบตาก่อนแล้วเดินไปที่หอเก้าชั้น
หลังจบศึกใหญ่ หน่วยทีมปราบมารก็กลับมาเจอะกันพร้อมหน้าพร้อมตากันสะที ในโต๊ะอาหารต่างฝ่ายต่างถามถึงเรื่องราวของแต่ละฝ่าย แต่ทุกคนยังคงนึกไม่ถึง ว่าน้องหงมีเชื้อมารฟ้าอยู่ในกาย ทุกคนหันไปมองพี่หลี่แล้วบอกว่าพี่ต้องหาวิธีกำจัดมารฟ้าได้แน่555(พี่หลี่โคตรกดดัน555)
น้องลู่กับน้องหงนั่งคุยกัน น้องหงโกธรที่ตอนอยู่ในค่ายอาคม น้องลู่คิดจะกักจิตมารไว้ที่ตัวเอง เพื่อเปิดทางให้พี่หลี่ลงมือฆ่าเขา น้องลู่บอกถึงไงก็ต้องตายแล้วเกิดใหม่อยู่ดี น้องหงว่าตอนนั้นเจ้าจะไม่ใช่น้องลู่คนเดิมนะสิ น้องหงถามเรื่องความฝันอีกว่าน้องลู่จะทำได้อีกเมื่อไร น้องลู่บอกเขาน้องยังไม่งอกเลย555 แต่ว่าฝันของน้องหงอย่างมีอีกเยอะที่ยังโดนปิดผนึกนะ น้องลู่ว่าคนที่ปิดผนึกความทรงจำของน้องหงกับพี่หลี่น่าจะเป็นคนเดียวกันนะ น้องหงถามว่าเป็นชิงสยงรึป่าว จู่ๆน้องลู่ก้อชมว่าน้องหงหน้าตางดงามมาก555 น้องหงชวนน้องลู่นอนพัก แต่พอน้องหงหลับ พี่หลี่ก็มาพอดี น้องลู่เลยลุกให้พี่หลี่ได้นอนข้างนอนหงแทน
พี่โม่วิ่งมาตามพี่หลี่ที่นอนอยู่(โดยมีน้องหงนอนกอดพี่เขาอยู่) พี่โม่บอกว่าท่านอ๋องผีดิบจะเดินทางกลับแล้ว พี่หลี่ลงไปชวนให้ท่านอ๋องผีดิบพักต่ออีกสองสามวัน แต่ท่านอ๋องผีดิบบอกว่าเขาไม่รู้เจตนารมย์ของพวกวังเย่าจิน ส่วนเรื่องโคมจิตมาตกที่พี่หลี่ได้มันไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ มังกรดำเซี่ยอวี้ยังไม่ตาย แค้นของหลิวเฟยยังไม่ชำระ มารฟ้าจะถือกำเนิดเมื่อไรก็ยากจะคาดเดา พี่หลี่ถามว่าจะมีวิธีควบคุมเชื้อมารฟ้าได้ไหม ท่านอ๋องไม่มีคำตอบในเรื่องนี้จริงๆ ท่านอ๋องยื่นข้อแลกเปลี่ยนข้อตกลงในการช่วยเหลือกับพี่หลี่ ด้วยการที่พี่หลี่รับปากว่าจะดูแลแดนหย่าตัน ไม่ให้ใครมารบกวนสถานที่พักผ่อนของทัพผีดิบของท่านอ๋อง ส่วนท่านอ๋องผีดิบได้มอบแผ่นเหล็กชิ้นหนึ่ง เพื่อเป็นสัญญาว่าเขาจะช่วยต่อกรกับมังกรดำเซี่ยอวี้ และจะให้พี่หลี่ยืมกองทัพผีดิบได้หนึ่งครั้ง
หลังส่งท่านอ๋องผีดิบและกองกำลังองค์รักษ์ไปแล้ว พี่หลี่ก็เตรียมจัดงานเลี้ยงรับปีใหม่กับหน่วยปราบมารสะที ที่ทุกคนต่างแบ่งหน้าที่กันไป อาไท่กับอาสื่อน่าฉยงเตรียมนวดแป้ง หย่งซือกับจ้าวจื่อหลงล้างจานชาม พี่หลี่ไปเชือดไก่555 พี่โม่กะน้องลู่นั่งแกะเปลือกเกาลัด พี่โม่ถือโอกาสนี้มาชวนน้องลู่คุย ว่าน้องลู่ยังโกธรเขาหรอ น้องลู่บอกว่าน้องเคยอธิษฐานว่าใครมาช่วยน้องออกจากภาพวาดได้ น้องจะขอติดตามคนนั้น และเป็นน้องหงที่เป็นคนมาช่วยเขา ส่วนพี่โม่นั้นก้อบอกว่าพี่เขาไม่รู้ว่ากวางขาวคือน้องลู่นี่น่า แถมยังเป็นผู้ชายอีกด้วย แต่ภารกิจตลอดชีวิตของพี่โม่คือตามหากวางขาวนะ น้องลู่บอกไม่สนใจภารกิจของพี่โม่ เพราะพี่โม่ก้อไม่มาช่วยน้องลู่สะที พี่โม่น้อยใจที่น้องลู่พูดงี้ไม่ยุติธรรมกับพี่โม่อะ
น้องลู่ยิ่งพูดยิ่งงอน555 บอกว่าพี่โม่มาตามหาน้องลู่เพราะรู้ว่าน้องลู่เป็นกวางขาวสินะ แล้วถ้าคนอื่นเป็นกวางขาวก้อคงไม่ต่างกันสินะในสายตาพี่โม่ แถมน้องลู่ไม่ได้เป็นหญิงงามอีกด้วย แต่พี่โม่บอกว่าชะตาลิขิตให้เราอยู่ด้วยกันนะ น้องลู่บอกใครอยากไปอยู่กับพี่โม่555 พี่โม่โมโหแล้วถามว่าน้องลู่มาห่พี่โม่ที่ด่านอวี้เหมินทำไม น้องลู่เลยโมโหบอกว่าตอนนั้นน้องเลอะเลือนไป555 พี่โม่ยิ่งโมโหบอกพี่อุดสาสละชีวิตช่วยน้องลู่ แต่น้องลู่กลับทำว่าน้องหงเป็นคนช่วยชีวิตแทน พี่โม่หึงที่น้องลู่ดูติดหนึบกับน้องหงตลอดเวลาแทนตอนนี้555 อาไท่มาทักว่าพี่โม่แกะเกาลัดได้เยอะขนาดนี้เลยหรอ5555
น้องหงตื่นเพราะได้ยินเสียงไก่ร้องหนวกหู ก้อลุกขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด กลับเห็นภาพพี่หลี่วิ่งไล่จับไก่ที่คอโดนเชือดแล้วแต่ยังไม่ตายสะที555 น้องหงซัดมีดบินไปทีไก่คอขาดทันที555 น้องหงเดินลงไปหาพี่หลี่ถามว่าจะทำอะไร พี่หลี่ที่กำลังนั่งถอนขนไก่ก็บอกน้องว่าเตรียมทำอาหารฉลองปีใหม่กัน น้องหงเห็นแขนที่หลี่ที่โดนเซี่ยอวี้ฉก ยังเป้าตาช้ำๆที่เป็นฝีมือของน้องอีก จึงรู้สึกผิดกับพี่หลี่ที่ทำตัวเหินห่างแบบนี้ พี่หลี่กลับถามว่าน้องหงยังโกธรพี่หลี่อยู่อีกหรอ น้องหงยังคงไม่สนิทใจที่จะบอกความจริงทั้งหมด จนพี่หลี่ถามยังไงน้องหงก็เงียบไม่บอกสักที จนพี่หลี่น้อยใจจนพูดออกมาว่าพี่หลี่ทำอะไรผิดหรอ จนอาสื่อน่าฉยง
เดินมาทักว่าพี่หลี่จะถอนขนไก่อีกนานไหม ตอนนี้ไก่ในมือพี่หลี่ผิวเกลี้ยงเนียนกว่าหน้ากุ้ยเฟยแล้วนะ555
ถึงเวลาพี่หลี่ก้อมาจัดเตรียมโต๊ะกะพี่โม่ ต่างฝ่ายต่างกลุ้มใจ พี่โฒ่ถามถึงน้องหง พี่หลี่บอกยังโกธรอยู่ ถามอะไรก้อไม่ตอบ ส่วนเด็กของพี่โม่ก็พอกัน ต่างก็เป็นเด็กดื้อมากทั้งคู่555 ถึงเวลาพี่หลี่เปิดงาน จากนั้นถึงเวลากินก็กินกันอย่างเต็มที่ พี่หลี่ถามว่าหลังกินข้าวเสร็จแล้วต้องแยกย้ายกันอีกหรือป่าว หย่งซือรีบบอกว่าคราวนี้ไม่แยกไปไหนแล้ว อาไท่บอกกลับมาคราวนี้ตั้งใจพาอาสื่อน่าฉยงมารวมทีมด้วย พี่หลี่ถามทำไมละ อาสื่อน่าฉยงเลยบอกมาเพื่อหาทางทำมาหากิน ตอนนี้กองทัพไม่มีเงินเลย เลยต้องมาคอนเนกชั่นเพื่อหาลู่ทางการค้า น้องหงเลยถามน้องลู่ละคิดจะทำอะไร น้องหงหันไปดุพี่โฒ่ที่มองน้องลู่ตาละห้อย555 เลยชวนน้องลู่ไปอยู่ที่หน่วยปราบมารด้วยกัน น้องลู่ตกลงจะไปด้วยทันที พี่โม่ยิ่มขอบใจส่งไปให้น้องหงทันที555
บรรยากาศงานกินเลี้ยงเริ่มครึกครื้น ทุกคนเล่าเรื่องราวที่ต่างก็ฝากชีวิตไว้ด้วยกัน ต่างก็ผ่านอันตรายมาด้วยกันมาหลายครั้ง จนน้องหงคิดถึงพี่หลี่ที่ดีกับน้องหงมาตลอด ตอนที่น้องหงโดนกรีดหูก็เป็นพี่หลี่ที่ดูแลน้อง น้องลู่ก็นั่งฟังพวกเขาคุยกันก็อดอิจฉาไม่ได้ ถามน้องหงว่าเรื่องที่พวกเขาเล่าเป็นเรื่องจริงหรอ น้องหงพยักหน้า พี่โม่เลยถือโอกาสบอกว่าจะเป็นคนพาน้องลู่เที่ยวชมฉางอันเอง น้องลู่ตกลงละ ในที่สุดพี่หลี่ก้อพูดเรื่องน้องหงมีเชื้อมารฟ้า แล้วบอกว่าทุกคนในหน่วยปราบมารไม่มีใครรังเกียจน้องหงหรอกนะ ขอให้น้องหงเข้าใจด้วยนะ น้องหงยอมพยักหน้ารับ จากนั้นหย่งซือก็ท่องกลอนของกวีคนโปรดของน้องหง บรรยากาศสุขสันต์มากยิ่งขึ้น อาไท่เริ่มบรรเลงพิณ ทุกคนเริ่มร้องเพลงด้วยกัน ยิ่งดึกยิ่งดื่มสุราสลายความขัดแย้ง พี่หลี่ก้อกระเทิบไปหาน้องหง ถามว่าน้องหงอยากไปเที่ยวที่ไหนให้บอกพี่มา น้องหงก้อเริ่มเมาก้อเข้ากอดซุกพี่หลี่เพื่อหาไออุ่น จนเริ่มง่วงหนักก็หลับคาอกพี่หลี่แทน พี่หลี่อุ้มน้องหงเดินพาไปนอนในห้องพักแทน
น้องลู่มองตามทั้งสองคนไป พี่โม่ก็กระแวะไปนั่งข้างน้องลู่ แล้วบอกว่าพี่หลี่ชอบน้องหงละ แต่พี่หลี่ยังไม่ยอมรับแต่ทุกคนก็ดูออก555 น้องลู่หันไปมองพี่โม่แล้วถามว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่โม่ละ555 พี่โม่บอกว่าพี่อิจฉาคู่นั้นอะ แบบพี่โม่อยากได้ความรู้สึกแบบน้องหงที่มองพี่หลี่มาด้วยสายตาแห่งความรัก มันเป็นแบบนั้นทุกครั้งพวกเขาสบตากัน จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอน อาไท่เผลอไปเชยคางน้องลู่ เลยโดนพี่โม่วิ่งไล่ถีบแทน555
ที่ห้องนอนน้องหง พี่หลี่วางน้องหงลงเตียงแล้วจัดแจงห่มผ้าให้แล้ว ก้อมอบซองอังเปาไว้ใต้หมอนน้อง ส่วนตัวเองกลับไปเขียนรายงานส่งองค์รัชทายาทหลี่เฮิง แต่พอพี่หลี่เดินออกจากห้อง น้องหงก็ลุกมาเก็บของแล้วย่องแอบหนีออกไปจากที่นี้เพียงคนเดียว ค่ำคืนหิมะตกพอดี อีพี่โม่เมาแล้วตะโกนว่าปีศาจมาแล้ว อาสื่อน่าฉยงตะโกนว่าใครมาหรอ พี่หลี่กับหย่งซือที่นั่งรอผ่านข้ามปีได้ยินเสียงโวยวายของทั้งคู่ พี่หลี่เลยเอะใจวิ่งไปดูน้องหงที่ห้อง ก็พอว่าน้องหงจากไปแล้ว
น้องหงที่ขี่ม้าเลียบแนวกำแพงมาเรื่อยๆ ก็ได้ยินเสียงพี่หลี่ควบม้าพร้อมตะโกนเรียกหาน้องหง น้องหงก้อแอบซ่อนตัวเองในป่า ก้อเห็นพี่หลี่ขี่ม้าตะโกนเรียกน้องหงไม่หยุด พร้อมลงจากหลังม้าเพื่อหาร่องรอยน้องหง แล้วขึ้นม้าขี่ไปข้างหน้าต่อ น้องหงถึงออกจากที่ซ่อนแล้วขี่ม้ามาทางตะวันออกแทน รีบขี่ม้าไปสักพักกลับเจอะพี่หลี่หยุดม้ามาดักรอน้องหง น้องหงเร่งม้าวิ่งหนีพี่หลี่ทันที พี่หลี่ก้อขี่ม้าตามแฟนต่อไม่หยุดจนข้ามคืน แต่สักพักน้องหงก็ไม่ได้ยินเสียงพี่หลี่ น้องเลยเป็นห่วงพี่หลี่ว่าจะเป็นอะไรรึป่าว พี่หลี่ก็ดูจะรีบมาตามน้องจนไม่ได้ใส่ชุดแน่นหนาเท่าไร น้องหงเลยหันม้าวิ่งกลับไปดูเจอะพี่หลี่นอนคว่ำบนพื้น น้องหงรีบจับร่างพลิบกลับมา กลับเจอะพี่หลี่พลิกตัวกดน้องหงไว้กับพื้นแทน
พี่หลี่ที่ตอนนี้เสียใจสุดๆ ตะโกนถามว่าทำไมไม่รอพี่หลี่ หรือน้องหงเกลียดพี่แล้วใช่ไหม เพราะพี่หลี่เป็นมนุษย์ธรรมดาหรอ แล้วเปิดสาบเสื้อตัวเอง ถามว่าน้องหงอย่าฆ่าพี่หลี่ใช่ไหม เอาสิ แล้วจับมือน้องหงให้จับมีดบิน แล้วจับมือน้องหงกดมีดแทงลงไปที่อกพี่หลี่ น้องหงถึงได้เห็นที่อกซ้ายพี่หลี่สักเป็นรูปนกยูงสวยสง่ามาก น้องหงทิ้งมีดแล้วสวมกอดซุกอกพี่หลี่แล้วร้องไห้ทันที
ที่บ้านร้างหลังหนึ่ง น้องหงเอาขนนกยูงไปซุกอกพี่หลี่ แต่พี่หลี่บอกเขาไม่หนาว พี่หลี่กุมมือน้องหงแทน น้องหงจึงยอมเล่าเรื่องทั้งหมด ที่ท่านอ๋องผีดิบเล่าถึงเรื่องในอดีตของน้องหงให้พี่หลี่ฟัง พี่หลี่บอกว่านับแต่นี้ไปที่หน่วยปราบมารคือบ้านใหม่ของน้องหง พี่หลี่จะอยู่รอรับน้องหงตลอดไป หรือหากน้องหงอยากไปที่ไหน พี่หลี่ก้อจะไปด้วยกันกับน้องหงทุกที่ แล้วดึงน้องหงเข้ามากอด นับจากวันที่ฝันร้ายนั้นน้องหงเพิ่งรู้สึกถึงความอบอุ่นใจสะที แล้วก็หวนคิดถึงไออุ่นพี่หลี่ตอนที่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อนครั้งนั้น ยังตอนที่พี่หลี่เล่าเรื่องแบบนั้นอีก สรุปคืนนั้นน้องหงนอนกอดประสานมือกับพี่หลี่ทั้งคืน เช้ามาน้องหงฝัน….ไม่แห้งอีกแล้ว5555 พี่หลี่เองนั่งเราะน้องหงเลยโดนน้องหงไล่ทุปไปที555
ทั้งคู่ขี่ม้าไปเมืองเหลียงโจว พี่หลี่เข้าเมืองไปซื้อชุดเสื้อผ้าชั้นในมาให้น้องหง ไว้ไปอาบน้ำแล้วจะได้เปลี่ยนใส่ชุดใหม่555 พี่หลี่บอกให้น้องหงไปอาบน้ำแล้วรอที่นี่ พี่หลี่จะไปส่งจดหมายบอกพวกทีมปราบมารว่าเจอะน้องหงแล้ว น้องหงอาบน้ำแล้วก็มานั่งกินอาหารรอพี่หลี่กลับมารับ นั่งรอพี่หลี่นานๆก็เริ่มนั่งไม่ติด ก้อเพิ่งเห็นพี่หลี่เดินออกมา ท่าทางเพิ่งอาบน้ำเสร็จเหมือนกัน น้องหงบ่นว่าพี่หลี่กลับมาก้อไม่รู้จักมาบอก พี่หลี่แซวว่าน้องหงโกธรอีกละ แล้วบอกว่าพี่หลี่จะไปเขาไท่หางกับน้องหงนะ น้องหงเลยให้พี่หลี่สัญญาว่าไปถึงเขาไท่หางพี่หลี่ต้องเชื่อฟังน้องนะ พี่หลี่ตกลง น้องหงถามว่าพี่หลี่ไม่กลัวน้องหงแอบหนีอีกหรอ พี่หลี่อมยิ้มบอกว่าเขาตามหาน้องเจอะรอบหนึ่งแล้ว น้องหงทิ้งเขาไม่ลงหรอก น้องหง..รู้สึกหัวใจคันยุบยิบไปหมด
คราวนี้พี่หลี่ให้น้องหงมาขี่ม้าตัวเดียวกันเหมือนเดิม ถึงน้องหงจะปฎิเสธก้อตาม555 น้องหงยังสับสนกับความรู้สึกตัวเอง ที่ยังคงคิดว่าพี่หลี่เป็นคนหักหลังน้อง ทำให้พ่อแม่น้องต้องตาย จนวันรุ่งขึ้นน้องหงก็รีบขึ้นม้าตัวเองทันที ถึงน้องหงจะทำตัวแปลกๆอีก แต่พี่หลี่ยังคงพูดปลอบใจน้องหงตลอดทาง ว่าพี่หลี่จะอยู่กับน้องหงตลอดไป จนสิบกว่าวันผ่านไปใกล้ถึงเขาไท่หาง ทางเริ่มชันจนใช้ม้าไม่ได้ต้องเดินเท้า จนถึงจุดพักที่เป็นทุ่งหญ้าแถมยังมีบ่อน้ำร้อนอีก ทั้งคู่แวะพักและปล่อยให้ม้ารออยู่ที่ตรงนี้ น้องหงบอกให้พี่หลี่รอน้องที่นี้ พี่หลี่ไม่ยอมบอกถ้าเกิดน้องหงไม่กลับมาแล้วพี่หลี่จะทำยังไงละ น้องหงเขินเลย
เดินขึ้นเขาสูงชันจนมาถึงปีนหน้าผาชันต่อ พี่หลี่บ่นว่าน้องหงลงมาได้ยังเนี๊ย น้องหงใช้ตะขอเหวี่ยงแล้วไต่หน้าผาไปเรื่อยๆจนทะลุชั้นเมฆ หน้าผามีหิมะเกาะจนพี่หลี่เกือบลื่นตกผาไปรอบ ดีน้องหงมือไวคว้าตัวพี่หลี่มากอดเอาไว้ได้ พี่หลี่แอบอมยิ้มได้อีก พี่หลี่มองวิวเห็นเป็นยอดทิวเขาสุดลูกหูลูกตาสวยงามมาก ทั้งคู่ไต่หน้าผามากันหลายวัน จนในที่สุดก้อแตะพื้นวังเย่าจินสะที น้องหงปีนขึ้นมาก็พบพ่อฉงหมิงยืนรออยู่ จนพี่หลี่ปีนตามขึ้นมาถึง พอเห็นหน้าพ่อแฟน พี่หลี่รีบกล่าวคารวะท่านลุงฉงหมิงทันที5555 พ่อฉงหมิงเปรยว่าน้องหงยังรู้จักกลับมาที่นี้ด้วยรึ….แล้วสบัดตัวเดินกลับสวยๆไป555 น้องหงรีบบอกว่าตัวเองมีเรื่องจะถามพ่อฉงหมิง แต่พ่อฉงหมิงตัดบทว่ายังมีเวลาอีกเยอะ แล้วให้น้องหงกะพี่หลี่ไปพักที่เรือนรับรองก่อน พี่หลี่ปลอบน้องหงว่าอย่าเพิ่งทะเลาะกับพ่อเลย
พี่หลี่เดินไปตะลึงไปที่วังเย่าจินอลังการงานสร้างมาก หรูหรากว่าวังที่ประทับของฮ่องเต้เสียอีก บ่าวรับใช้พาพี่หลี่ไปพักที่วังตะวันตก มีรูปสลักเป็นนกยูงตกแต่งทั่วทั้งตำหนัก แถมบ่าวรับใช้ยังนำเสื้อผ้าชุดใหม่ที่รูปแบบเหมือนชุดพี่หลี่ใช้ปกติ มาให้พี่หลี่ไว้ผลัดเปลี่ยนด้วย อากาศในวังก็ไม่หนาวเย็น ออกจะอบอุ่นมากด้วยซ้ำ พอชำระกายเรียบร้อยพี่หลี่เดินออกมาก็เจอะน้องหงยืนคุยกะบ่าวข้างนอก ทั้งคู่นั่งกินอาหารด้วยกัน เพราะพ่อฉงหมิงไม่อยู่ พี่ได้ชิมอาหารของวังเย่าจินแล้วก็เข้าใจแล้ว ว่าทำไมน้องหงตอนอยู่ข้างล่างถึงกินจุขนาดนั้น เพราะอาหารที่นี้ถึงรูปสวยแต่รสชาติไม่อร่อยจริงๆ5555 หลังกินเสร็จน้องหงพาพี่หลี่มาชมวิวกลางคืนต่อ พี่หลี่ชมว่าที่นี่ช่างสวยงามจริงๆ แล้วชวนน้องหงคุย ให้น้องเล่าเรื่องตอนน้องเป็นเด็กได้แต่เล่นซนคนเดียวในวังเย่าจิน เพราะไม่มีเพื่อนเล่นด้วย น้องหงกล่าวขอบคุณที่พี่หลี่เดินทางมาเป็นเพื่อนน้อง พี่หลี่ก้มหน้าถามเศร้าๆว่าน้องหงจะกลับไปฉางอันกับพี่หลี่ไหม น้องหงบอกว่ากลับสิ พอพี่หลี่เงยหน้ามาน้องหงก้อหายไปแล้ว
น้องหงโดนบ่าวตามไปพบพ่อฉงหมิงที่ใต้ต้นหวูถงข้างสระน้ำ น้องหงคิดถึงตอนตัวเองยังเด็ก พ่อฉงหมิงอุ้มน้องหงกล่อมจนหลับที่ใต้หวูถงนี้แหละต้อง พ่อฉงหมิงเอ่ยว่าให้น้องหงถามได้เลย น้องหงบอกพ่อฉงหมิงว่าน้องรู้สาเหตุการตายของพ่อกับแม่แล้ว เพราะพ่อข่งเซวียนต้องการกำจัดเชื้อมารฟ้าในกายตัวเองออกไป จึงลงไปโลกมนุษย์ล่อลวงหญิงงาม แล้วทำให้นางกำเนิดบุตร เพื่อจะให้ลูกชายเป็นคนรับเคราะห์นี้ น้องเป็นแค่เครื่องเซ่นสังเวยเท่านั้นใช่ไหม พ่อฉงหมิงเลยสวนกลับไปว่าถ้าไม่ใช่เพราะข่งเซวียนตาย แล้วพ่อฉงหมิงรู้สึกผิด น้องหงไม่มีทางมาอยู่ที่นี้ได้ วันแรกที่ชิงสยงนำตัวน้องหงมาให้เขา พ่อฉงหมิงยังไม่อยากจะรักษาให้ด้วยซ้ำ พ่อฉงหมิงพูดจบก้อถามน้องหงว่านี้คือสิ่งที่น้องหงคิด ว่าพ่อฉงหมิงจะตอบยังงี้ใช่ไหม ไม่พอพ่อฉงหมิงยังพูดจาเชือดเฉือนอีกว่าที่แม่น้องหงตายก้อเพราะตัวเขา ชิงสยง และข่งเซวียน แต่เพราะเรื่องมันเป็นแบบนี้ น้องหงถึงได้กำเนิดมาบนโลกใบนี้ยังไงละ
น้องหงใจสลายเจ็บปวดใจแต่ยังคงต้องถาม ว่าทำไมพ่อฉงหมิงยังคงเลี้ยงดูน้องละ พ่อฉงหมิงเลยบอกว่าจะยอมให้เซี่ยอวี้มันมากลืนกินน้อง เพื่อให้มันกลายเป็นมังกรมารยึดครองแผ่นดินได้ยังไงละ น้องหงเสียใจสุดๆ พ่อฉงหมิงใช้อาคมรัศมีสีแดงมามัดตัวน้องหงไว้ แล้วบอกถึงเวลาต้องกำจัดภัยร้ายสะที น้องหงดิ้นไม่หลุดร้องไห้ตะโกนไปจนสลบไป
พี่หลี่หลับไปจนเช้า พ่อฉงหมิงเดินมาเรียกไปคุยในป่า พี่หลี่เลยได้พบพ่อฉงหมิงกับชิงสยงพร้อมกัน พ่อฉงหมิงยิงหมัดตรงว่าโคมจิตไม่ใช่ของพี่หลี่ พี่หลี่เลยบอกว่าเด็กบ้านสกุลเฉินยังเด็กมาก โคมจิตฝากไว้ที่พี่หลี่ก่อนก็ได้ แต่ชิงสยงกลับบอกให้พี่หลี่ลงไปจากเขาตอนนี้เลย วันนี้พี่หลี่ยังไม่ทันเห็นหน้าน้องหงเลย จะขอพบหน้าน้องหงก่อน แต่เจอะพ่อฉงหมิงอัดพลังใส่ไม่ยั้งจนกระบี่ปัญญาของพี่หลี่ต้านไม่ไหว โคมจิตก้อเอาไม่อยู่ พี่หลี่กระเด็นไปไกลเลย ชิงสยงก้อมาปรามพ่อฉงหมิงให้ยั้งมือไว้ไมตรีหน่อย ว่าแล้วชิงสยงก็แจกวาร์ปให้พี่หลี่ลงมาที่เชิงเขาทันที พร้อมกระบี่ปัญญาร่วงตกลงมาจากฟ้าปักตรงหน้าพี่หลี่(โธ่ๆกว่าจะปีนผาขึ้นบ้านพ่อแฟนได้ ต้องปีนกันหลายวัน บทจะโดนไล่ออกมาใช้เวลาไม่กี่วินาที555)
ที่วังเย่าจิน ชิงสยงบ่นว่าฉงหมิงทำรุนแรงกับน้องหงมากไปแล้ว ฉงหมิงว่าเป็นความผิดของชิงสยงที่แนะนำให้น้องหงลงไปโลกมนุษย์ ดูสิน้องหงกลับมาคราวนี้ในกายมีไอมารเพียบ พี่หลี่ก้อไม่เห็นเก่งกาจเหมือนที่ชิงสยงมาโม้ให้เขาฟัง พ่อฉงหมินตัดสินใจแล้วว่าน้องหงต้องโดนขังอยู่ที่นี้ อย่าหวังจะออกไปข้างนอกอีก ชิงสยงไม่เห็นด้วย มังกรดำเซี่ยอวี้ไม่รู้มันแบ่งวิญญาณไว้สร้างเชื้อมารฟ้าไว้กี่อัน พ่อฉงหมิงกักตัวน้องไว้ที่นี้แล้วจะพ้นภัยได้รึไง พ่อฉงหมิงไม่สน บอกว่าวันใดมารฟ้าถือกำเนิดก้อเป็นวันดับสิ้นของตัวเอง ถือว่าเป็นการไถ่บาปจากเขา วังเย่าจินจะตกเป็นของน้องหงทันที พ่อฉงหมิงให้ชิงสยงปิดผนึกความทรงจำของน้องหงใหม่ ให้น้องหงลืมเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดสะ
น้องหงตื่นมาบนศาลายอดเขาสูงแห่งหนึ่ง ที่ขาน้องมีโซ่อาคมมัดข้อเท้าไว้ มีดบินทั้งสี่และเทวรัศมีก้อโดนยึดไปหมดแล้ว แถมด้านหลังน้องโดนวาดยันต์เฟิ่งหวงกดอาคมน้องไว้จนใช่งานไม่ได้ น้องหงไม่รู้จะทำยังไง ถูหลังจนแสบร้อนไปหมด ยันต์ก้อยังไม่หายไป ได้แต่ตะโกนร้องเรียกพี่หลี่….(สงสารน้องจริง) ส่วนพี่หลี่ยังเดินป่าหาทางเข้าวังเย่าจินอยู่เลย พ่อฉงหมิงดูภาพสะท้อนพี่หลี่จากในสระน้ำ ก้อส่งเสียงฮึ…ก็เท่านี้…ช่างดูถูกลูกเขยละเกิ…น
น้องหงนั่งเศร้า ชิงสยงก้อบินร่อนกลายร่างลงมาหา น้องหงรีบวิ่งไปขอให้ชิงสยงปล่อยน้องออกไป ชิงสยงไม่ตอบ น้องหงเลยถามว่าพ่อฉงหมิงเล่าเรื่องให้ฟังแล้วสินะ น้องเลยถามว่าตอนเด็กน้องรู้จักพี่หลี่มาก่อนใช่ไหม และชิงสยงคือคนที่ปิดผนึกความทรงจำของน้องหง ชิงสยงยกมือกดหน้าผากน้องหงจะปิดผนึกความทรงจำ แต่น้องหงขอถามก่อน ว่าตอนนั้นชิงสยงคิดจะปล่อยให้พวกเขาสู้กัน เพื่อรอให้น้องตายก่อน ถึงจะพาพ่อข่งเซวียนกลับวังเย่าจินใช่ไหม ชิงสยงร้องไห้ยอมรับ น้องหงเสียใจสุดๆ พ่อฉงหมิงและชิงสยงเป็นสองคนที่น้องรักมากสุดๆ แต่พวกเขา…(เฮ้อโคตรเศร้าแทนน้องหงเลย)
ชิงสยงจะทำการปิดผนึกความทรงจำน้องหง แต่ว่าน้องหงไม่ยินยอม ปัดมือชิงสยงที่กำลังเปล่งแสงขาวออกมา ปราณมารน้องหงกำลังจะคลายผนึกออกมา ไอดำออกมาจากร่างน้องหง ตาน้องก็กลายเป็นสีแดง ด้านหลังน้องหงมีปีกสีดำงอกออกมา ปราณมารน้องหงออกมาต้านอาคมผนึกมารของชิงสยง จนศาลาบนยอดเขาพังลงมาทันที ชิงสยงโดนปราณมารน้องหงเลื้อยรัดบาดร่างจนเลือดไหล พ่อฉงหมิงลืมตาตื่น กลายร่างเป็นเฟิ่งหวงแล้วบินมาทันที พร้อมร่ายคาถาบีบปราณมารอัดกลับเข้าร่างน้องหงจนหมด น้องหงหมดสติลงทันที พ่อฉงหมิงจับร่างน้องหงแล้วกดยันต์ที่หลังน้องไว้ แล้วบอกว่าน้องหงไม่อาจกลับลงไปได้อีกแล้ว
ฝั่งพี่หลี่ยังปีนหน้าผาหาทางไปบ้านพ่อแฟนอยู่ โดยสังเกตุเส้นทางที่น้องหงพามา ชิงสยงช้ำไปทั้งตัวบ่นว่าน้องหงดูดปราณร้ายบนโลกมาเยอะมาก พ่อฉงหมิงราดเหล้ายารักษาบาดแผลให้ชิงสยงไปพร้อมด่าเขาไปด้วย ว่าถ้าเชื่อพ่อฉงหมิงแล้วไม่ปล่อยน้องหงลงเขาตั้งแต่แรก ก้อจะไม่มีวันนี้ ชิงสยงบอกพรุ่งนี้จะลองปิดผนึกมารให้น้องหงอีกรอบ พ่อฉงหมิงอุ้มน้องหงมานั่งที่ต้นหวูถงด้วยกัน…น้องหงยังใส่โซ่ที่ข้อเท้า แต่สุดปลายโซ่อีกด้านอยู่ที่ข้อมือพ่อฉงหมิง(ที่จริงพ่อฉงหมิงรักน้องหงมากนะ)
น้องหงฝันตอนที่ตัวเองยังเด็ก เรื่องของเขากับพ่อฉงหมิงที่ผ่านมา พ่อฉงหมิงมักนั่งเงียบๆ บางครั้งก้อนั่งเหม่อลอย เป็นน้องหงที่วิ่งเข้าหาพ่อฉงหมิง น้องเคยลูบรอยแผลบนตัวพ่อฉงหมิง ถามว่าเป็นรอยอะไร พ่อฉงหมิงก้อบอกสั้นๆว่ารอยงูกัด หรือเรื่องที่เขาเก็บปลาหลี่ฮื้อที่แสนน่าเกลียดมาเลี้ยง พ่อฉงหมิงก้อไม่เคยว่าอะไรเขา….จนถึงวันที่พ่อฉงหมิงให้น้องหงเลือกว่าจะอยู่กับพ่อที่วังเย่าจินหรือจะอยู่โลกมนุษย์…สุดท้ายพ่อฉงหมิงตัดสายรัดเอวลงวันนั้น…เป็นพี่หลี่ที่กอดเอวน้องหงเอาไว้…เรื่องราวระหว่างน้องหงกับพี่หลี่ตอนอยู่ที่หน่วยปราบมารก็ไหลผ่านออกมา มีทั้งหวานทั้งสุข
ฝั่งพี่หลี่ปีนผาตอนดึกๆ ทำเอาแขนล้าไปหมด แต่ต้องรีบปีนให้ถึงก่อนพ่อแฟนจะรู้ตัว555 จนมาถึงพื้นระเบียงวังเย่าจิน พี่หลี่ปีนมาก็เห็นภาพน้องหงนอนอยู่ข้างๆพ่อฉงหมิง ส่วนน้องหงตื่นมาเห็นพี่หลี่โผล่มาจากขอบผาพอดี พี่หลี่เดินมาหาน้องหงทันที น้องหงก้อวิ่งมากอดพี่หลี่ไว้ไม่ยอมปล่อยมือแล้วร้องไห้ พี่หลี่พยายามปลอบน้องให้เงียบๆ แล้วคิดหาวิธีปลดโซ่ข้อเท้าของน้องหง แต่ดันเจอะชิงสยงที่เดินเข้ามาพอดี พี่หลี่ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ดึงกระบี่ปัญญาออกมา แต่ชิงสยงกลับบอกให้พี่หลี่รับปากสัญญากับเขา ว่าถึงพี่หลี่ต้องตายกลายเป็นผีดิบ ก็ต้องดูแลปกป้องน้องหงไว้ให้ได้ พี่หลี่รับปากทันที ชิงสยงดีดขนนกสีดำเหลือบทองไปปลดโซ่ แล้ววาดมือดีดพี่หลี่ปลิวออกไป พี่หลี่โอบกอดน้องหงไว้ทันที จากนั้นมีขนนกเผิงสีทองพุ่งมากลายเป็นปีกพาพี่หลี่น้องหงบินลงจากยอดเขา พร้อมมีแสงสว่างพุ่งมาห้าดวง น้องหงรับไว้ทันที เป็นมีดบินทั้งสี่กับเทวรัศมีนะเอง พี่หลี่รีบบินพาน้องหงออกมาจากเทือกเขาไท่หางทันที
ไม่นานหลังจากนั้น ที่ขอบฟ้าก้อมีเปลวเพลิงลุกไหม้ พร้อมเสียงดังลั่นสะเทือนปฐพี พายุถาโถมเต็มท้องฟ้า น้องหงบอกว่าพ่อฉงหมิงตื่นแล้ว พี่หลี่โอบกอดน้องหงแน่นยิ่งกว่าเดิม(รักพี่ต้องหนีพ่อมาก555) พี่หลี่รีบบินจนหลุดพ้นเขาไท่หาง น้องหงรีบปีนไปที่สูงสุดก็เห็นนกเฟิ่งหวงตีกับนกเผิงยักษ์ที่ยอดเขาไท่หาง พี่หลี่ตามมาขอโทษน้องหง แต่น้องหงหมุนตัวเข้ามากอดพี่หลี่
วันที่สามเดือนสาม วังหลวงเตรียมการจัดงานฉลองยิ่งใหญ่ให้กุ้ยเฟย เนื่องจากใกล้ถึงวันครบรอบสามสิบห้าปีของนาง ในหน่วยปราบมาร หย่งซือรู้สึกเหมือนได้หยุดพัก อาไท่กับอาสื่อน่าฉยงคิดหาวิธีทำเงินในฉางอัน เพื่อจะเอาเงินไปช่วยกองทัพที่ยังขาดแคลนปัจจัยอีกมาก ส่วนพี่โม่ต้องหลอกล่อน้องลู่ที่เฝ้าคิดถึงแต่น้องหง ให้น้องลู่ตามกลับมาฉางอันกับพวกเขาก่อน น้องลู่มาถึงฉางอันก้อตื่นตาตื่นใจเหมือนน้องหงยามเข้าเมืองหลวงไม่มีผิด ส่วนตัวพี่โม่เองสับสนว่าจะทำยังไงดีกับน้องลู่ เพราะไม่ได้เตรียมใจจะมีภรรยาบุรุษมาก่อน แต่เหล่าเพื่อนในทีมล้วนบอกให้พี่โม่รอไปปรึกษาเรื่องนี้กับพี่หลี่555 แต่ส่วนตัวพี่โม่เองก็รู้สึกชอบน้องลู่อยู่แล้ว เลยตัดสินใจเลียนแบบพี่หลี่ ด้วยการตามใจน้องลู่ เอาใจน้องลู่ แม้กระทั้งที่พักของน้องลู่ พี่โม่ก้อวางแผนให้พักแบบเดียวที่น้องหงกับพี่หลี่555 ตอนนี้พี่โม่มั่นใจว่าน้องลู่ไม่ได้ชอบน้องหงแบบนั้น เพราะน้องลู่เริ่มสนิทกับคนอื่นๆในหน่วยปราบมาร คนที่ควรระแวงสุดคืออาสื่อน่าฉยง ที่ประกาศว่าชมชอบเด็กหนุ่มรูปงาม ฉะนั้นพี่โม่จะคอยตามประกบน้องลู่ตลอดเวลา555
หลังน้องหงดูพ่อฉงหมิงตีกับชิงสยงจนจบ ภูเขาทลายไปหลายลูกแล้ว พี่หลี่ก้อชวนน้องหงกลับฉางอัน น้องหงเริ่มรับรู้ความรู้สึกของตัวเองที่มีกับพี่หลี่แล้ว แต่ยังเขินอายอยู่ พี่หลี่ก้อให้เวลาน้องหงไม่รุกหนักอีก จนมาถึงฉางอัน น้องหงเห็นในเมืองกำลังเตรียมงานฉลองทั้งเมือง ก้อตื่นตาตื่นใจมาก จนมาถึงหน้าสำนักหน่วยปราบมาร ก็เจอะทหารเต็มหน้าประตู ถึงได้รู้ว่าแฟนอาไท่มาตามหาอาไท่ถึงฉางอัน พี่หลี่ออกหน้าไปเจรจา ถึงได้รู้ว่าแฟนอาไท่เป็นสาวชาวหูชื่อเท่อหลันตั่วและที่สำคัญนางดุมาก ขนาดอาไท่และอาสื่อน่าฉยงยังกลัวนางจนตัวสั่น555 ตอนที่รู้ว่านางจะบุกเข้ามาชิงตัวอาไท่ หย่งซือกับพี่โม่ชิงรีบพาน้องลู่หลบหนีออกไปแล้ว555 ส่วนอาไท่กับอาสื่อน่าฉยงนั่นหนีไม่ทัน เลยเจอะนางดักจับไว้ที่หน้าประตูแทน
พี่หลี่เชิญเท่อหลันตั่วเข้ามาคุยกันข้างในก่อน พี่หลี่บอกว่าตอนนี้อาไท่ได้รับบรรจุเป็นทีมหน่วยปราบมารแล้ว จะมาตามจับตัวกลับไปแบบนี้ไม่ได้ เท่อหลันตั่วก้อฟูมฟายต่อว่าอาไท่ทันที ว่านางตามหาอาไท่มาตั้งสามปี ส่วนอาไท่ก้อหมดมาดคุณชายจอมกระล่อนทันที รีบขอโทษนางใหญ่ ถึงแม้เท่อหลันตั่วจะหมั้นกับอาไท่แล้ว แต่พี่หลี่ลำบากใจที่จะให้นางพักที่นี่ เท่อหลันตั่วเลยบอกว่านางจองโรงเตี๊ยมไว้ในเมืองแล้ว และจะมาหาอาไท่ทุกวัน อาไท่อย่าได้คิดหนีอีก พี่หลี่เลยให้อาไท่ไปส่งคู่หมั้นตัวเองดีๆ หลังพายุสงบทุกคนก็มารวมตัวกัน
พี่หลี่บอกทุกคนว่าไปคารวะพ่อน้องหงละ มีหนทางแก้ไข…น้องหงหันไปมองพี่หลี่ที่โกหกตาใสมาก แต่ทุกคนดีใจที่ยังมีทางแก้ไขให้ได้หวังกันต่อ ตอนพี่หลี่ไม่อยู่ พี่โม่ขึ้นรักษาการแทน บอกศาลต้าหลี่ส่งคดีมาเพียบ พี่หลี่บอกขอไปเขียนรายงานองค์รัชทายาทหลี่เฮิงก่อน ให้ทุกคนไปพักผ่อนได้ น้องลู่รีบถามว่าจะจัดการกับมังกรดำเซี่ยอวี้ยังไง พี่หลี่บอกมีแผนการในใจแล้ว
น้องหงกับน้องลู่ดีใจที่ได้เจอะกันอีก น้องลู่หันไปบอกน้องหงว่าถ้าเขางอกมามะไร เขาจะช่วยน้องหงเอง น้องหงกอดคอน้องลู่เข้าไปคุยในห้องแล้วปิดประตู อีพี่หลี่จะตามไปแอบฟัง แต่เจอะพี่โม่ลากตัวไปปรึกษาด่วนแทน555 พี่หลี่หงุดหงิดมาก พี่โม่รีบรายงานอย่างรวดเร็ว ส่วนจ้าวจื่อหลงก็ตามมาจี้ถาม ว่าที่จริงยังไม่มีวิธีกำจัดเขื้อมารฟ้าในร่างน้องหงใช่ไหม พี่หลี่บอกว่าเขามีวิธี เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ จ้าวจื่อหลงกะพี่โม่จี้พี่หลี่ให้บอกมาไวๆ พี่หลี่รู้สึกว่าจ้าวจื่อหลงน่าจะรู้เรื่องนี้มากกว่าใคร เลยบอกข้อสันนิษฐานว่าน้องหงไม่มีเชื้อมารฟ้าอะไรหรอก น้องหงอะเป็นมารฟ้าเองแหละ จ้าวจื่อหลงตกใจว่าพี่หลี่รู้ได้ไง
พี่หลี่เลยบีบบังคับให้จ้าวจื่อหลงคายความลับออกมาให้หมด จ้าวจื่อหลงเลยบอกว่าที่พี่หลี่เดาอะถูกหมดเลย เพราะจ้าวจื่อหลงเคยไปแอบได้ยินชิงสยงพูดมา พี่หลี่บอกว่าข่งเซวียนใช้วิธี่ถ่ายเทเชื้อมารฟ้าในร่างกายตัวเอง ด้วยการให้กำเนิดบุตรชาย เชื้อมารฟ้าที่หลุดออกมากลับสร้างสามขวัญเจ็ดวิญญาณเองจนกลายเป็นน้องหง ถ้ากำจัดมารฟ้าก้อเท่ากับฆ่าน้องหง พี่หลี่ไม่คิดจะกำจัดเชื้อมารฟ้าอะไรแล้ว แต่จะอยู่ดูแลน้องหงเอง ไม่ว่าน้องหงจะเป็นคนหรือเป็นมารก็ตาม ตอนนี้ห้ามพูดเรื่องนี้ให้น้องหงได้ยินละ น้องหงอ่อนไหวมากกับเรื่องนี้
พี่หลี่บอกที่ไปเขาไท่หางก้อจบไม่ค่อยสวย พ่อฉงหมิงเองก็คิดจะกักตัวน้องหงให้มีชีวิตอยู่ที่วังเย่าจิน การใช้ยันต์กักตัวหรือสร้างกรงขังน้องหงไว้ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา เพราะมังกรดำเซี่ยอวี้มันต้องออกมาตามหาน้องหงแน่ พี่หลีคิดใช้โคมจิตช่วยชำระปราณมาร เสริมพลังกับยันต์ และสร้างกับดักเหมือนที่วังเย่าจิน แต่พี่หลี่ยังคิดไม่ออกว่าทำไมชิงสยงถึงเปลี่ยนใจมาช่วยพี่หลี่ จ้าวจื่อหลงเลยบอกว่าเป็นเพราะพ่อฉงหมิงใกล้จะนิพพานแล้ว พี่หลี่ตกใจรีบถามว่าพ่อฉงหมิงเหลือเวลาอีกเท่าไร
น้องหงเล่าเรื่องราวที่วังเย่าจินทั้งหมดให้น้องลู่ฟัง น้องลู่บอกว่าอาคมเขาเริ่มกลับมาแล้ว น้องหงอยากเข้าห้วงฝันไหม น้องหงบอกไม่อยากรู้แล้ว ตอนนี้น้องคิดแค่มีชีวิตอยู่กับความสุขในตอนนี้ให้มากที่สุด แม้ว่าสุดท้ายเขาอาจจะกลายเป็นมารฟ้า แล้วต้องตายใต้กระบี่ของพี่หลี่ก็ตาม น้องลู่ปลอบน้องหงอย่าคิดแบบนี้สิ น้องลู่รู้สึกว่าพี่หลี่ไม่ใช่คนธรรมดานะ น้องหงยอมรับว่าพี่หลี่ไม่ธรรมดาจริงๆ เป็นแค่มนุษย์แต่ทำได้ขนาดนี้อะ น้องลู่บอกไม่ใช่แค่นั้นนะ น้องลู่คิดว่าพี่หลี่มีพลังบางอย่างที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดนะ น้องหงไม่อยากคุยเรื่องนี้ เลยเล่าเรื่องพี่โม่ที่เขาคิดอยากแต่งงานกับกวางขาวด้วยนะ น้องลู่บอกเกี่ยวอะไรกับเขา พี่โม่แค่อยากแต่งกับใครก้อได้ที่เป็นกวางขาว ไม่ใช่ตัวน้องลู่สักหน่อย น้องหงว่าไม่จริง พี่โม่เขาอยากแต่งกับน้องลู่จริงๆต่างหาก แล้วรีบเล่าความดีพี่โม่ให้น้องลู่ฟังไม่หยุด น้องลู่เขินไม่ยอมรับ สรุปอีเด็กสองนี้เอาหมอนมาตีกันแทน555 พี่โม่เปิดประตูมาห้ามเลยเจอะฟาดด้วยหมอนสองใบแทน555 พี่หลี่มาตามให้ไปกินข้าวต่อ
มื้อค่ำในสำนักหน่วยปราบมาร ทุกคนกินข้าวอย่างมีความสุข ยกเว้นอาไท่ที่ตั้งแต่ไปส่งแฟนแล้วยังไม่ได้กลับมา น้องลู่ติดน้องหงมาก จนพี่โม่มาดึงน้องลู่ไว้ บอกให้น้องหงกลับไปพักผ่อนก่อน น้องลู่เลยวางมือไว้ที่หน้าผากน้องหงแล้วร่ายอาคมให้น้องหงได้นอนหลับฝันดี น้องหงเข้าห้องพักแล้วคิดถึงพี่หลี่ ว่าพี่หลี่มักเอาใจใส่น้องหงมากที่สุด วันนี้ไม่เห็นมาส่งน้องเข้านอนเลย น้องก้อนอนกลิ้งไปมานึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาที่หลี่ที่เข้ามาใกล้ชิดน้องหง แปลว่าพี่หลี่มีใจให้น้องหงใช่ไหม…(ยังจะสงสัยอีกเด็กโง่555)
พี่หลี่หลังกินข้าวก้อกลับห้องไปจัดแจงงานที่ค้างอยู่จนเสร็จ กลับมาก้อเห็นแสงไฟในห้องน้องหงยังสว่างอยู่เลยเดินไปดู น้องหงได้ยินเสียงฝีเท้าพี่หลี่ก้อรีบดับไฟทันที555 พี่หลี่ยืนถามน้องหงหน้าห้องว่าน้องหงหลับแล้วหรอ น้องหงบอกไปว่า..อือ…555 ก้อพอดีอาไท่โซเซเข้ามาแล้วจะอ๊วก พี่หลี่พาไปอ๊วกลงบ่อของจ้าวจื่อหลงแทน555 อาไท่เพ้อพูดว่ามีรักก้อมีทุกข์ อีพี่โม่มาได้ยินพอดี555 ส่วนน้องหงเปิดประตูมามองหน้าพี่หลี่ที่ส่งยิ้มมาให้น้องหงเต็มที่ น้องหงยิ้มกลับหลับฝันดีคืนนี้
เช้ามาพี่โม่ตามติดน้องลู่ เพื่อจะถามว่าน้องลู่อยากไปเที่ยวที่ไหนวันนี้ พี่หลี่ตวาดพี่โม่ว่ายังจะคิดเที่ยวอีก มีเงินหรอ…งานจะทำไหม555 ตอนนี้เหล่าคุณชายจนกรอบมาก ยกเว้นเด็กสองคนที่ไม่รู้ค่าของเงิน555 พี่หลี่สั่งให้ทุกคนมานั่งรื้อคดีที่กองอยู่มาอ่าน น้องหงกับน้องลู่ซุกตัวคุยกันมุมห้อง น้องหงถามน้องลู่ว่าพี่หลี่มีความสามารถพิเศษอะไรหรอ น้องลู่ว่าพี่หลี่สามารถคาดเดาเหตุการณ์ได้แม่นเกินไป เหมือนว่าจะเขาสามารถรู้เหตุการณ์ลวงหน้าได้ น้องหงถามว่าเป็นเพราะอิทธิฤิทธิ์ของกระบี่ปัญญาหรอ น้องลู่ไล่อาวุธทั้งหกของพระอจลนาถ แล้วบอกว่ากระบี่ปัญญาเป็นหนึ่งในนั้น อาวุธทั้งหกของพระอจลนาถต้องใช้พร้อมกันถึงทำลายมารฟ้าได้ น้องลู่บอกให้น้องหงมั่นใจว่าพี่หลี่ไม่มีทางหาอาวุธทั้งหกของพระอจลนาถได้ครบหรอก
น้องหงทึ่งที่น้องลู่รู้เรื่องราวมากมายกว่าคนในหน่วยปีศาจอีก แต่ถ้าถามลึกลงไปน้องลู่กลับตอบได้ไม่ชัดเจน อาจเป็นการสืบทอดของความทรงจำของแต่ละชาติภพของกวางขาว น้องหงบอกจะช่วยพี่หลี่ตามหาอาวุธของพระอจลนาถให้ครบดีไหม น้องลู่ดุน้องหงว่าห้ามทำเด็ดขาด พี่หลี่ดุเด็กสองคนทันทีให้ทำงานอย่ามัวแต่คุย555 น้องลู่บอกว่าเขาอ่านหนังสือไม่ออก น้องหงเลยอาสาสอนหนังสือให้น้องลู่แทน
พี่หลี่พบว่าคดีที่เกี่ยวกับปีศาจถูกส่งมาจากหลายที่ เมืองชายแดนที่ห่างไกลก้อมา คิดดูแล้วอาจเป็นแผนให้พวกเขาแยกย้ายกันไปตรวจ เพื่อหาโอกาสเล่นงานที่ละคนก็เป็นได้ พี่หลี่เลยตั้งกฎรับงานเฉพาะที่มีเหตุเกิดในเมืองหลวงเท่านั้น จากนั้นก็ให้แต่คนแยกย้ายไปสืบคดีของตัวเองทันที
น้องหงนั่งรอพี่หลี่เขียนรายงานให้เสร็จก่อน เพราะพี่หลี่บอกว่าจะพาน้องหงไปกินขนมหยาดเหงื่อแรงงานประชาชน พี่หลี่ให้น้องหงดูลายมือถามว่าพี่เขียนสวยไหม น้องหงมองด้วยสายตาแห่งรักก้อต้องว่าสวยอยู่แล้ว แต่ถ้าเทียบกับจางซวี่นั่นเทียบไม่ติด อีพี่หลี่จะเอาพู่กันไปเขียนหน้าน้องเล่น ก้อมีทหารมาตามให้พี่หลี่ไปเข้าเฝ้าองค์รัชทายาทหลี่เฮิงด่วน พี่หลี่พาน้องหงไปด้วยจนถึงวังซิ่งชิง ก้อมองเห็นสาวรับใช้ของกุ้ยเฟย พี่หลี่ให้น้องหงไปส่งจดหมายกับสาวใช้นางนั้นทันที น้องส่งเสร็จก็สงสัยว่าพี่หลี่รู้ได้ไง พี่หลี่บอกจำได้ว่านางมากับขบวนกุ้ยเฟยในครั้งนั้น
ที่ตำหนัก องค์รัชทายาทหลี่เฮิงไม่พอใจที่พี่หลี่ ที่ไม่รีบมารายงานเรื่องที่เกิดขึ้นในแดนเหอซี พี่หลี่บอกพยายามมาแล้วแต่ติดขัดบางประการ ข้างกายขององค์รัชทายาทหลี่เฮิงเต็มได้ด้วยเหล่าเสนาธิการ เบื้องหน้าเขามีจดหมายสี่ฉบับวางอยู่ องค์รัชทายาทหลี่เฮิงโยนจดหมายให้พี่หลี่ไปอ่านเอาเอง มีฏีการ้องเรียนว่าพี่หลี่โยกย้ายทหารชายแดนโดนพลการ ทั้งกองทัพเมืองเหลียงโจวของเกอซู่ฮั่น จนถึงกองทัพของเจี๋ยอวี้เจ๋อที่เป็นแม่ทัพด่านอวี้เหมิน น้องหงที่หงุดหงิดว่าทำงานแทบตาย ขนมไม่ได้กิน ยังมาโดนตำหนิแบบนี้อีก เลยสวนไปว่าเจี๋ยอวี้เจ๋อเป็นน้าของเขาเอง แล้วกุ้ยเฟยเป็นคนสั่งให้น้องหงไปพบน้าชาย องค์รัชทายาทหลี่เฮิงเงียบทันที
พี่หลี่เลยบอกว่าเกอซู่ฮั่นเป็นคนสั่งเคลื่อนทัพเอง องค์รัชทายาทหลี่เฮิงบอกไม่มีหลักฐานว่ามีกองทัพผีดิบมาให้เห็น ใครจะมาเชื่อเรื่องนี้ เขาเลยโดนต่อว่าเรื่องสามารถสั่งเกอซู่ฮั่นให้เคลื่อนทัพได้ตามใจชอบ พี่หลี่เลยบอกว่าในเมื่อองค์รัชทายาทหลี่เฮิงไว้ใจส่งพี่เขาไปทำงานนี้ เรื่องกองทัพผีดิบย่อมเป็นเรื่องจริง เพราะเป็นหน้าที่ของหน่วยปราบมารที่ต้องปกป้องแผ่นดินต้าถังนี้ ส่วนที่ขอดินแดนหย่าตันไว้ ก็เพื่อสะกดกองทัพผีดิบไม่ให้ลุกขึ้นมาอีก ส่วนที่ล่าช้าไปสามเดือนเพราะมันเกี่ยวกับชะตาบ้านเมือง องค์รัชทายาทหลี่เฮิงเลยสั่งให้พี่หลี่เล่ามา แต่พี่หลี่บอกยังเล่าตอนนี้ไม่ได้ องค์รัชทายาทหลี่เฮิงเลยบอกว่างั้นเขาก็ช่วยพี่หลี่ไม่ได้แล้ว จากนั้นก็มีคนเดินออกมาจากหลังฉาก เป็นหยางกั๋วจงและพวกเกาหลี่ซื่อที่ตั้งใจมาจัดการพี่หลี่โดยเฉพาะ เรื่องที่ทำให้ทหารชายแดนเสียชีวิตลงไปเป็นจำนวนมาก หยางกั๋วจงบังคับให้พี่หลี่เล่าเรื่องให้จบไม่งั้นจะจับไปขังคุก
ก็พอดีมีรับสั่งจากฮ่องเต้ให้นำพี่หลี่ไปเข้าเฝ้าด่วน… พี่หลี่อมยิ้มที่เขาเดาถูก ว่าเรื่องในครั้งนี้เป็นองค์รัชทายาทหลี่เฮิงที่แอบทำการลับหลังฮ่องเต้ การที่พี่หลี่ทำแบบนี้ ต้องสร้างความแค้นขึ้นในใจขององค์รัชทายาทหลี่เฮิงแน่ๆ แต่เพื่อความปลอดภัยของทุกคน พี่หลี่ต้องรีบรายงานฮ่องเต้โดยตรง พี่หลี่มองหน้าน้องหง แล้วถามว่าน้องหงเชื่อใจพี่หลี่ไหม น้องหงพยักหน้าว่าเชื่อ พีหลี่ว่าเดียวต่อหน้าฮ่องเต้ ไม่ว่าพี่หลี่จะพูดอะไร ขอให้น้องหงจำเอาไว้ว่า น้องหงคือคนสำคัญที่สุดในชีวิตของพี่หลี่
ที่ตำหนักฮ่องเต้ พี่หลี่กับน้องหงคารวะฮ่องเต้ทันที กุ้ยเฟยถามว่าน้องหงได้เจอะน้าแล้วใช่ไหม ฮ่องเต้บอกให้รอองค์รัชทายาทหลี่เฮิงมาก่อน ค่อยเล่าทีเดียว จนองค์รัชทายาทหลี่เฮิงมาถึงตำหนัก ฮ่องเต้ให้กุ้ยเฟยออกไปก่อน จากนั้นระเบิดลง555 ฮ่องเต้ปาจดหมายลงพื้นว่า เรื่องที่พี่หลี่เขียนมาจงใจสร้างให้มันร้ายแรงขนาดนั้นเพื่อขู่ขวัญเหรอ น้องหงดูข้อความในจดหมาย พี่หลี่เขียนว่ามารฟ้ามาจุติ สรรพสิ่งพินาศ ฮ่องเต้ถามว่าเป็นเรื่องจริงหรอ พี่หลี่ยืนยันว่าจริง เพียงแต่ไม่เล่าอะไรที่เกี่ยวกับน้องหง เล่าแค่ว่ามารฟ้ากำเนิดทุกพันปีจนถึงเรื่องที่ท่นอ๋องผีดิบเล่าให้เขาฟัง ฮ่องเต้ถามหาร่างเชื้อมารฟ้า พี่หลี่บอกกะลังสืบหาอยู่ องค์รัชทายาทหลี่เฮิงบีบบังคับพี่หลี่ว่าอย่ามาเล่าเรื่องเหลวไหล พี่หลี่ตัดตอนขอรับสั่งจากฮ่องเต้ให้สนับสนุนพี่หลี่ในการตามล่าเชื้อมารฟ้า
น้องหงฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยใจสั่นไหว เพราะมารฟ้าก้อคือน้องหง พี่หลี่คิดจะฆ่าน้องหรอ พี่หลี่บีบมือน้องหงแล้วส่งสายตาปลอบใจมาให้น้องหง ฮ่องเต้ถามว่าพี่หลี่จะทำยังไง พี่หลี่บอกรอให้อ๋องปีศาจตามหาเชื้อมารฟ้า แล้วพี่หลี่จะจัดการสังหารอ๋องปีศาจ จากนั้นจะใช้โคมจิตชำระเชื้อมารให้สลายไป พี่หลี่ขอคำมั่นจากฮ่องเต้ในการสนับสนุนนี้ ฮ่องเต้รับปากตามที่พี่หลี่ขอ และจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้กับผู้ใด
ทั้งคู่เดินกลับออกมา น้องหงเจ็บปวดใจมาก พี่หลี่ขอพูดกับน้องหง แต่น้องหงไม่มีแรงจะคุยด้วยขอแยกตัวกลับ พี่หลี่บอกว่าน้องรับปากแล้วนะว่าจะเชื่อใจพี่หลี่ น้องหงเดินเข้าห้องปิดประตูทันที พี่หลี่ยังยืนอยู่หน้าประตูห้องน้องหง เหล่าพี่น้องในหน่วยมายืนให้กำลังใจพี่หลี่555 ส่วนน้องลู่จะวิ่งมาหาน้องหง เจอะพี่โม่มาดักจับน้องลู่ไปก่อน
พี่หลี่ยืนพูดหน้าประตู ว่าวันนี้พี่หลี่พูดจาทำให้น้องหงไม่สบายใจ น้องหงตะโกนให้พี่หลี่เลิกพูดแล้วออกไปได้แล้ว พี่หลี่บอกว่าต่อหน้าฮ่องเต้ พี่หลี่ได้บอกไปแล้วว่าน้องหงคือคนสำคัญที่สุดในชีวิตพี่หลี่ เหล่าทีมงานทำหน้าตื่นตะลึงทันที มีพี่โม่ที่ชูนิ้วโป้งให้พี่หลี่….ยอดเยี่ยม….555 พี่หลี่เล่าเรื่องที่เขาประทับใจฝ่าบาท ที่เมื่อสิบปีก่อน ฝ่าบาททรงตกหลุมรักกุ้ยเฟยแต่แรกเห็นหน้า ถึงแม้กุ้ยเฟยจะเคยเป็นลูกสะใภ้ของฮ่องเต้มาก่อน เพราะเหตุนี้ตอนแต่งตั้งกุ้ยเฟยจึงมีแต่เสียงวิพาษ์วิจารณ์ครั้งใหญ่ในราชสำนัก แต่ฝ่าบาทกลับไม่หวั่นไหว เพราะทรงเชื่อมั่นว่าพวกเขาจะได้อยู่ด้วยกัน สิ่งอื่นใดล้วนไม่สำคัญ น้องหงนั่งฟังพี่หลี่เล่าเรื่องจนเคลิ้ม
พี่หลี่บอกจะบรรเลงเพลงให้น้องหงฟังนะ น้องหงเพิ่งได้สติ ว่าป่านนี้เพื่อนในทีมรู้หมดแล้วว่าพวกเขาทะเลาะกัน555 ก็มีเสียงพิณดังขึ้นพร้อมเสียงร้องของพี่หลี่ น้องหงฟังจนเคลิ้ม พี่หลี่บอกให้น้องหงนึกถึงตอนพี่หลี่พาน้องหงกลับมาจากเขาไท่หางสิ พี่หลี่กล่อมต่อว่านับจากนี้น้องหงมีพี่หลี่ พี่หลี่เองก้อมีน้องหงพวกเราจะไม่แยกจากกัน เสียงกองเชียร์ดังกระหึ่ม พี่หลี่ด่าไล่กองเชียร์ทันที555
น้องหงจะเดินออกไปสูดอากาศ พี่หลี่ก้อเดินตามมา พี่หลี่จับมือน้องหงแล้วชวนปีนหลังคาเจดีย์ห่านป่า เพื่อไปดูวิวฉางอันยามค่ำคืนแทน พี่หลี่ขอโทษน้องหงที่ต้องพูดจาทำร้ายจิตใจ แต่เพราะจำเป็นที่จะต้องเผชิญกับสิ่งที่น้องหงกลัวที่สุด ถึงจะมีโอกาสชนะได้ น้องหงปลงได้ว่านี้คงเป็นชะตาที่น้องโดนลิขิตมา แต่พี่หลี่จับมือน้องแล้วบอกว่าพี่หลี่จะอยู่กับน้องหงตลอดไป น้องมองตาพี่หลี่แล้วมั่นใจละว่าพี่หลี่จะอยู่คุ้มครองน้องหงแน่นอน ก้อพอดีมีไอดำลอยผ่านหน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือไปทางวังต้าหมิง พี่หลี่ว่าสงสัยเซี่ยอวี้จะกลับมาละ น้องหงว่าเขาสามารถดูดปราณมารได้ พี่หลี่ห้ามน้องหงทันที ให้น้องหงเชื่อในวิธีการของพี่หลี่แทน
วังต้าหมิงที่ชั้นใต้ดินลึกลงไปเจ็ดชั้น ค่ายอาคมสีดำมีเปลวเพลิงลุกไหม้ ชายในชุดเขียวท่องอาคมเข้าไปในค่าย พร้อมบอกว่าตี๋เหรินเจี๋ย เจ้าเลือกผิดคนแล้ว…..
ที่วังฮว๋าชิง เขาหลีซาน จู่ๆที่สระฮว๋าชิงมีสัตว์ประหลาดสีดำออกมา เป็นปีศาจปลายักษ์กางหกปีกขึ้นมาจากสระแล้วกลายร่างเป็นบุรุษชุดดำ จากนั้นก็มีนกยักษ์พุ่งออกมาจากสระน้ำแล้วกลายร่างเป็นชายงามอีกคน จากนั้นทั้งคู่ก้อทยานกันออกไปยืนบนหลังคาวังฮว๋าชิง เทพปลาคุนกับชิงสยงยืนปรึกษากัน เรื่องล่าร่างมารฟ้าที่มังกรดำเซี่ยอวี้ลอกเลียนแบบขึ้นมา แต่เทพปลาคุนบอกว่าตอนนี้ไม่ทันแล้ว เขามองเห็นกรรมนับไม่ถ้วน ฉางอันจะเปลี่ยนเป็นนรกบนดินแล้ว สู้รวบรวมพลให้มากที่สุด แล้วตามหาอาวุธทั้งหกของพระอจลนาถ เอาไว้ต่อกรกับมังกรดำเซี่ยอวี้และมารฟ้าดีกว่า ชิงสยงบอกเขาจะไปลั่วหยาง ให้เทพปลาคุนอยู่ดุแลที่นี้
พี่หลี่กับน้องหงย่องกลับมาที่หน่วยปราบมาร พี่หลี่มีไปหักกิ่งดอกท้อมาให้น้องหงด้วย ทั้งคู่จุกจิกกันไปมาระหว่างเดินมาส่งน้องหงที่หน้าห้องนอน พี่หลี่จะเข้าไปนอนในห้องกับน้องหง แต่น้องหงไม่ยอม ไล่พี่หลี่กลับไปนอนห้องตัวเอง555 สรุปคืนนั้นทุกๆครึ่งชั่วยาม พี่หลี่ต้องออกมาเอาน้ำเย็นราดตัวจนถึงเช้า555
น้องหงที่นอนไม่หลับ เช้ามาก้องัวเงียเพราะโดนปลุกจากเหล่าทีมงาน555 เจอะอาไท่แซวว่าพี่หลี่ซื้อขนมโปรดของน้องหงมาให้ถึงที่ จ้าวจื่อหลงบอกพี่หลี่ต้มน้ำให้น้องหงเตรียมล้างหน้าด้วยนะ น้องลู่นั่งขอขนมน้องหงกิน พี่โม่บอกเดียวเขาซื้อให้เอง แต่โดนถามกลับว่าพี่โม่มีเงินหรอ555 ส่วนจ้าวจื่อหลง….ถามน้องหงทั้งน้ำตาคลอว่าน้องหงกับพี่หลี่นั้นได้…แล้วหรอ แล้ววิ่งจากไป5555 น้องหงเลยตามจ้าวจื่อหลงมาเคียร์ ถามว่าทำไมมันถึงได้ไม่ชอบหน้าพี่หลี่นัก จ้าวจื่อหลงบอกพี่หลี่มีกระบี่ปัญญา ซึ่งมันคืออาวุธสังหารน้องหงอะ น้องหงบอกว่าน้องหงรู้ แต่น้องหงชอบพี่หลี่ พวกเขาตกลงกัยแล้วว่าจะสู้ฝ่าฟันรับโทษทัณฑ์สวรรค์จนตายไปด้วยกัน หรือไม่ก็อาจได้อยู่ด้วยกันตลอดไป…จบเล่มสองแล้วนะ
