สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1108 สาวใช้ตัวแสบ 1012

ตอนที่ 1108 สาวใช้ตัวแสบ 1012
“เก็บข้าวของของเธอแล้วออกไปซะ ฉันจะเขียนเช็คให้ พ่อบ้านจะช่วยคุณดูแลทุกอย่าง” เย่เชินหลินพูดอย่างหน้านิ่ง จากนั้นก็กลับไปที่ห้องโดยนั่งรถเข็นและปิดประตู
ไม่ให้โอกาสจางชิงพูดอะไรอีก…
เสียงดังก้อง… จางชิงรู้สึกเหมือนสายฟ้าฟาดในวันที่แดดจ้า โลกทั้งใบมืดลงและเธอไม่เคยคิดว่าเย่เชินหลินจะให้เธอออกไปจากที่นี่!
ไม่ว่ายังไง เธอไม่ได้เต็มใจ! เมื่อคิดถึงเรื่องนี้จางชิงรีบไปเคาะประตูและอธิบายว่า “เชินหลิน ฟังฉันนะ ฉันใส่ร้ายจริงๆ ฉันสาบานได้!”
“โอเค ลูกชายของฉันพูดไปแล้ว เธอรีบเก็บของออกไปและไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก” ฝู้เฟิ่งหยีเห็นเธอทำเอะอะแบบนี้ยังไม่จบ เธอจึงพูดอย่างไม่เกรงใจ
เป็นเหมือนเรื่องตลก จางชิงอดไม่ได้ที่จะเสียใจเล็กน้อย แต่จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ได้ ผิดหนึ่งก้าวก็ผิดไปทุกก้าว
ทันใดนั้นเธอก็กลับไปที่ห้องและเก็บข้าวของเพื่อออกจากตระกูลเย่โดยเร็วที่สุด เธอไม่ต้องการเห็นสีหน้าที่น่ายินดีของพวกเขาเลยโดยเฉพาะเซี่ยชีหรั่น ตอนนี้เธอคงพอใจแล้วสินะ
ในความเป็นจริงเซี่ยชีหรั่นอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจให้จางชิง หลังจากจ่ายเงินไปมากมายโดยเปล่าประโยชน์ สิ่งที่เธอได้รับในท้ายที่สุดก็เป็นเพียงเช็คจากผู้ชายคนหนึ่ง
“ฉันเหนื่อยเหมือนกัน รีบพาเนี่ยนโม่กลับไปพักผ่อนก่อนนะคะ คุณป้าก็รีบเข้านอนนะคะ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเรียบง่าย เธออยากจะออกไปจากที่นี่ให้เร็ว
ฝู้เฟิ่งหยีพยักหน้าและกล่าวอย่างทุกข์ใจ “ถ้าอย่างนั้นฉันจะมาเยี่ยมหลานชายของฉันพรุ่งนี้นะ ฉันจะพาหมอที่ดีที่สุดมาดูแลเขาอย่างดี”
“ค่ะ” เซี่ยชีหรั่นตอบโดยไม่สามารถบอกปัดเมตตาของฝู้เฟิ่งหยีได้ ให้แม่บ้านส่งแม่และลูกชายกลับไปที่วิลล่าที่เพิ่งซื้อในวันนี้
ในเวลานี้ จางชิงพบโรงแรมระดับห้าดาวนานาชาติที่เคยพักและน้ำตาไหลด้วยความโกรธและความเศร้า!
นิ้วเรียวขาวบีบเข้าที่ผิวหนังและความเจ็บปวดก็ปวดแปลบจนแทบหายใจไม่ออก …
ในเวลานี้โทรศัพท์ดังขึ้นอย่างน่าตกใจ จางชิงร้องไห้จนเครื่องสำอางบนเลอะแล้วรีบอ่านข้อความบนหน้าจอ
ดูจากสถานการณ์ปัจจุบันของคุณแล้ว คุณอยากแก้แค้นหรือไม่? ฉันช่วยคุณได้ InterContinental Cafe พรุ่งนี้เจ็ดโมงเย็นเจอกัน
ใคร?
เครื่องหมายคำถามนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในใจของจางชิง เธอรีบโทรกลับไปแต่อีกฝ่ายปิดเครื่อง
เป็นไปได้ไหมว่า… มีคนแอบดูเธออยู่?
ตอนแรกยังคงมีร่องรอยของความกลัวอยู่รอบตัวเธอ แต่แล้วเธอก็นึกถึงข้อความที่บอกว่าเธอต้องการล้างแค้นมั้ย เธออยากรู้มากว่าใครกัน? จะช่วยเธอได้อย่างไร?
เธอจะมีความสุขมากก็ต่อเมื่อเซี่ยชีหรั่นและลูกตายทั้งเป็น
เมื่อโคมไฟปรากฏขึ้นครั้งแรก สะพานตงเจียงอยู่ตรงข้ามกับ Intercontinental Cafe สายลมพัดผ่านแม่น้ำช้าๆในเวลาหนึ่งทุ่ม จางชิงพบที่นั่งริมหน้าต่างและเห็นทิวทัศน์ที่เงียบสงบและสวยงาม
“ฉันรอมานานแล้ว ฉันเกือบจะคิดว่าคุณจะไม่มา” จู่ๆเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นและจางชิงก็เงยหน้าขึ้นด้วยความสับสนประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ใช่คนอื่นที่มาที่นี่ คือซือซือ!
“ทำไมแปลกใจล่ะ ฉันได้ยินมาว่าคุณถูกไล่ออกมา” ซือซือหัวเราะเบาๆและเรียกบริกรมาสั่งลาเต้สองแก้ว เธอถอดแว่นกันแดดอันหนักอึ้งของเธอออก ดวงตาที่มีเสน่ห์ของเธอเหมือนเดิม แต่มีคำพูดเสียดสีและหัวเราะเบาๆในคำพูด
ใบหน้าของจางชิงน่าเกลียด “ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อล้อเลียนฉัน คุณไม่จำเป็นต้องทำ คุณส่งข้อความนั้นด้วยใช่ไหม ดูเหมือนว่าฉันคาดหวังมากกว่าผิดหวัง”
มีการร่วมมือกันระหว่างพวกเขาแต่ก็ไม่เป็นที่พอใจ แทนที่จะโค่นเซี่ยชีหรั่น พวกเขากลับให้โอกาสคืนดีกัน ตอนนี้เพราะแรงกระตุ้นของเธอ เธอจึงถูกขับออกจากตระกูลเย่ พูดแล้วขมขื่น
ซือซือพยักหน้าและหายใจเข้าลึกๆ ดึงบุหรี่ผู้หญิงจากกระเป๋า “ใช่ ฉันส่งเอง ครั้งนี้ฉันมาเพื่อให้โอกาสคุณเอาชนะเซี่ยชีหรั่นได้อย่างสมบูรณ์ สนใจไหม”
“เหอะ ความร่วมมือครั้งสุดท้ายไม่ค่อยน่าพอใจ ทำไมถึงคิดว่าฉันจะเชื่อคุณ” จางชิงพูดอย่างเหยียดหยาม ในเวลานี้บริกรนำลาเต้อุ่นสองถ้วยมาและเธอก็ถือถ้วยไว้ในมือ ไม่รู้ว่าทำไมรู้สึกหนาวเล็กน้อย
ในไม่ช้า ซือซือก็สูบบุหรี่เสร็จ “นั่นเพราะคุณโง่ ฉันสอนให้คุณวางยาเด็กเหรอ แม้แต่คนโง่ๆก็ยังจะหาคุณเจอ!”
หลังจากได้ยินดังนั้น จางชิงก็หัวเราะในใจ เธอรู้ได้อย่างไร? สิ่งนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วในชั่วข้ามคืนหรือไม่?
“คุณแปลกใจว่าฉันรู้ได้อย่างไร พูดตามตรง ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลิน การกระทำของพวกเขารวมถึงเรื่องเล็กน้อยที่คุณไม่ได้มีส่วนร่วมเมื่อนานมาแล้ว พูดออกไปก็กลัวคุณเสียใจ ตอนนี้เป็นโอกาส ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะร่วมมือหรือไม่” ซือซือกล่าวอย่างมั่นใจ
เธอรู้ดีว่าตอนนี้จางชิงหมดหวังและเธอได้มอบหัวใจและจิตวิญญาณให้กับเย่เชินหลินทั้งหมดแล้ว แต่ตอนนี้มันก็ไร้ผล เธอจะเต็มใจไหม?
เงียบไปนาน ลาเต้อุ่นๆของจางชิงเย็นเล็กน้อย เธอขมวดคิ้ว “คุณเป็นใคร ทำไมคุณรู้เยอะจัง?”
บอกว่าเธอไม่สงสัยเลยว่าก็คงโกหก ในตอนนี้เธอสงสัยในตัวตนของซือซือ สรุปแล้วเฮเป็นแฟนหลินเจี๋ยเหรอ แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นก็ตาม เธอก็ต้องมีแรงจูงใจแอบแฝงอยู่แน่ๆ
ใครจะรู้ว่า ซือซือไม่แปลกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้
ราวกับว่าเธอคาดหวังไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เธอพูดว่า “คุณจะรู้จักตัวตนของฉันมั้ยก็ไม่สำคัญสำหรับคุณ ฉันแค่หาพันธมิตรที่จะนำเซี่ยชีหรั่นออกมา ฉันต้องการให้เธอตาย พูดกันตรงๆ บอกว่าฉันมาที่นี่เพื่อแก้แค้นและงานเขียนที่ผ่านมาทั้งหมดของฉันเป็นเพียงหนังสือ”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของซือซือนั้นไม่สามารถคาดเดาได้ แต่ความเกลียดชังในดวงตาของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะเมื่อกล่าวถึงเซี่ยชีหรั่น
หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เธอก็ค่อยๆกลับมาถามว่า “ตอนนี้คุณสามารถบอกคำตอบกับฉันได้แล้ว คราวนี้คุณจะประสบความสำเร็จได้โดยไม่ต้องล้มเหลว”
“แล้ว … คุณจะทำอะไร?” จางชิงถาม
ซือซือยกปากของเธอและรีบหยิบกองไฟล์ออกมาจากกระเป๋าวางไว้ตรงหน้าซือซือ “คุณอ่านสิ่งนี้ก่อน คุณทำร้ายลูกชายเขาแต่กลับถูกจับได้ คุณกลับไปตระกูลเย่ไม่ได้แล้ว แต่เราสามารถเริ่มต้นจากที่อื่นได้ ลูกของเธอจะอยู่ในมือของเราไม่ช้าก็เร็ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือปัญหาการเงิน เซี่ยชีหรั่นมีส่วนแบ่งในเครื่องประดับแฟชั่นมากที่สุดเรา เราจะไม่โง่ถ้าเรามีเงิน ฉันจะเอื้อเฟื้อกับคุณ ตราบใดที่คุณทำตามที่ฉันบอก”
ครั้งนี้เธอมั่นใจมาก เธอต้องฮุบกิจการของเซี่ยชีหรั่นให้ได้ แล้วเธอยังต้องการให้เธอตายด้วย!
จางชิงงงงวย “จริงเหรอ คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ฉันซือซือจะทำแบบนี้ ตราบเท่าที่คุณไม่ทำเรื่องโง่ๆอีก” หลังจากที่ซือซือพูดจบก็ยื่นโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋าให้จางชิงซึ่งสงวนไว้เพื่อให้ทั้งสองคนติดต่อแยกกัน
ทั้งสองคุยกันอีกเล็กน้อย ซือซือจิบลาเต้ครั้งสุดท้ายเสร็จอย่างรวดเร็วแล้วก็ลุกขึ้น เธอเดินออกจากร้านกาแฟอย่างรวดเร็ว เธอมีรูปร่างสูงเพรียวและแต่งตัวด้วยชุดร้อนแรงซึ่งทำให้ดึงดูดความสนใจจากผู้ชายได้ง่ายกว่าจางชิง
คราวนี้จางชิงรู้สึกว่าหลังของเธอดูดุดัน จากนั้นก็นึกถึงแผนการแก้แค้นที่เซี่ยชีหรั่น เธอลุกขึ้นราวกับเทพธิดาแห่งการล้างแค้น ไม่รู้ว่าระหว่างเธอกับเซี่ยชีหรั่นมีเรื่องเจ็บแค้นอะไรกันมา
ซือซือที่เดินออกจากร้านกาแฟก็หายใจเข้าลึกๆ สายตาของคนที่เดินผ่านไปมามองเธอ มันเป็นสายตาของผู้ชาย เหมือนกับเธอเป็นเหยื่อ เธอเป็นที่ชื่นชอบของเพศตรงข้ามมากกว่าก่อนการทำศัลยกรรม
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่สำคัญ ในหัวใจของเธอผู้ชายไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าเครื่องมือ
คิดแล้วเธอก็โทรหาหลินเจี๋ยอย่างรวดเร็ว หลังจากดังขึ้นแป๊บนึงเสียงที่เหนื่อยล้าของอีกฝ่ายก็ดังมา “ซือซือมีอะไรเหรอ?”
“มาทานข้าวที่บ้านฉันเย็นนี้นะ ฉันจะทำสเต็ก ฟังเสียงของคุณดูเหนื่อย วางงานแล้วมาหาฉันนะคะ” เสียงที่ซือซือดังขึ้นอย่างน่าสงสาร มันทำให้หัวใจที่เหนื่อยล้าของหลินเจี๋ยอบอุ่น แต่เขาก็ไม่สนใจ
“คราวนี้เกรงว่าจะไม่ได้ มีสัญญาใหญ่ต้องอ่าน น่าจะดึกเลย คุณทานก่อนเถอะ” หลินเจี๋ยกล่าวด้วยดวงตาที่ปวดร้าว
ซือซือได้ยินดังนั้นก็ขอร้องว่า: “นอนดึกไม่ดี ทำไมไม่คิดถึงคิดถึงร่างกายของตัวเองบ้างคะ ฉันจะไปรับคุณที่บริษัทตอนนี้และกลับบ้านไปด้วยกัน อย่าหักโหมเกินไป ไม่งั้นฉันจะรู้สึกเป็นห่วง”
เป็นผลให้ หลินเจี๋ยรู้สึกเกรงใจเกินกว่าที่จะปฏิเสธอีกครั้ง ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเหนื่อยมากแค่ไหนและต้องการการพักผ่อน ดังนั้นเขาจึงตกลงเมื่อซือซือขับรถไปถึงบริษัท เขาก็ลงไปพร้อมกับเอกสารสัญญา
ระหว่างทางเขาหลับตาลงและสงบสติอารมณ์ ไม่มีอะไรอีกในความคิดของเขานอกจากรอยยิ้มของเซี่ยชีหรั่น เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีพลังเวทย์มนต์อะไรถึงทำให้คนสนใจเธอได้มากขนาดนี้ แม้แต่ยามเหนื่อย
หลังจากที่ทั้งสองกลับมาถึงบ้านซือซือก็ช่วย หลินเจี๋ยถอดเสื้อแจ็คเก็ตและรองเท้าของเขา นำสเต็กเนื้อฉ่ำและไวน์แดงมาให้เขา “นี่คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากพ่อครัวชาวต่างชาติเป็นพิเศษ คุณอยากลองเลยมั้ยคะ”
เป็นเรื่องยากที่เธอจะทำอาหารอยู่ที่บ้าน หลินเจี๋ยหยิบมีดและส้อมขึ้นมากัดเนื้อวัวเนียนนุ่มละลายในปาก เมื่อรวมกับไวน์แดงรสกลมกล่อม รสชาติก็ยิ่งพุ่งทะยาน หลินเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะกล่าวชมว่า “ดีจริงๆ ดูเหมือนว่าครั้งนี้เรียนเก่งขึ้นนะ ควรเรียนไว้เยอะๆ ต่อไปผมคงอิ่มหนำสำราญแน่ๆ”
ซือซือได้ยินสิ่งที่เขาพูด ในใจมีความสุขปานน้ำผึ้ง “ยากมากที่คุณจะฉันสักครั้ง งั้นคืนนี้ฉันต้องตอบแทนคุณสักหน่อยแล้ว?”
ในขณะที่เธอพูด เธอค่อยๆแตะเท้าของหลินเจี๋ยใต้โต๊ะอาหารด้วยขาของเธอ จากนั้นวาดรูปหัวใจ
ในอดีตหลินเจี๋ยค่อนข้างมีความสุข แต่ตอนนี้เขาเหนื่อยเกินไป ในหัวเต็มไปด้วยเซี่ยชีหรั่น ดังนั้นทำงานลากมาจนถึงตอนนี้
คิดแล้วเขาก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ครั้งหน้านะ วันนี้ฉันเหนื่อยมากและงานก็ยังไม่เสร็จ”
“ทุกครั้งที่คุณพูดว่าครั้งหน้า เพื่อเป็นการลงโทษ คุณดื่มอีกสองสามแก้วเป็นเพื่อนฉันนะคะ” ซือซือพูดพร้อมแลบลิ้น วันนี้ไม่เมาก็ไม่กลับ