สุดยอดรัชทายาท – ตอนที่ 15-1 ความลําบากใจ

ตอนที่ 15-1 ความลําบากใจ

ในตอนนี้ความมืดค่อยๆ ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า

และดวงดาวจํานวนนับมิถ้วนได้ส่องแสงระยิบระยับพร่างพราวไปทั่วท้องฟ้าในยามราตรี

ความชื้นแทรกซึมในชั้น

บรรยากาศทําให้สายลมที่พัดผ่านมามีความเย็นสบายอย่างน่าประหลาดใจ

ซางอู๋ซินกําลังยืนอยู่ข้างหน้าต่างห้องนอน ขณะที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งเป็นพิเศษในค่ําคืนนี้

ดวงดาวที่อยู่ห่างไกลกําลังเปล่งประกายราวกับน้ําตาที่กําลังคลอเบ้าตา

ทันใดนั้นได้มีบางอย่างรบกวนบรรยากาศอันเงียบสงบนี้

องครักษ์ในตําหนักส่วนพระองค์ขององค์รัชทายาทกําลังต่อสู้กับชายแปลกหน้าชุดดําหลายคนที่บุกรุกเข้ามา

หากวันนี้ชางอู่ซินมิได้มีคําสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้ามาประจําที่ตําหนักส่วนพระองค์

ป่านฉะนี้ ชายแปลกหน้าทั้งหลายเหล่านี้คงจะล่วงล้ําเข้ามาในห้องนอนได้แล้วเป็นแน่

ทันใดนั้นได้มีเสียงที่แสดงถึงความกังวลใจดังขึ้นจากอู๋จู ผู้ซึ่งเป็นสาวใช้คนใหม่จากด้านหน้าห้องนอน

“องค์รัชทายาท!”

เนื่องจากอู๋เหว่ยได้รับหน้าที่ในการฝึกทหารองครักษ์รุ่นใหม่ นางจึงต้องออกไปปฏิบัติภารกิจภายนอกพระตําหนัก

อย่างไรก็ตาม นางได้ส่งมอบภารกิจภายในพระตําหนักทั้งหมดให้กับอู๋จูแล้ว

และอู๋จูสามารถปรับตัวได้อย่างรวดเร็วในการดูแลชีวิตประจําวันของรัชทายาท

“อืม…”

น้ําเสียงที่แสดงถึงความมแยแสของชางอู๋ซินดังออกมาจากภายในห้องนอน

ดูเหมือนว่ารัชทายาทจะมิได้ใส่ใจกับการคุกคามของผู้ที่บุกรุกเข้ามาในยามค่ําคืนนี้เลย

ดังนั้นจิตใจที่ปั่นป่วนในตอนแรกของอู่จูจึงเริ่มสงบลง เมื่อนางได้ยินน้ําเสียงอันเฉยเมยนั้น

จากนั้นนางได้หยิบอาวุธของตนเองขึ้นมา และยืนรักษาการอยู่หน้าประตูห้องนอนด้วยความระแวดระวัง

ขณะที่เกิดความสงสัยในใจว่า เมื่อใดที่หัวหน้าขันที่ไร่จะกลับมาเสียที

ตราบเท่าที่เขากลับมา ความปลอดภัยขององค์รัชทายาทจะเพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่ง

ในตอนนี้ชางอู๋ซินกําลังฟังเสียงที่เกิดจากการต่อสู้ของพวกเขาทั้งหลายด้วยความเงียบสงบ

โดยมิได้แสดงให้เห็นถึงความผันผวนทางอารมณ์แต่อย่างใด

แม้ว่าหัวหน้าขันที่ไร่จะให้การอบรมวิทยายุทธแก่ทหารองครักษ์เหล่านั้นเป็นอย่างดี

แต่การฝึกฝนและประสบการณ์การต่อสู้ของพวกเขานั้นยังคงอ่อนด้อยอยู่มาก

ดังนั้น การได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ในครั้งนี้ นับว่าเป็นเรื่องดีสําหรับพวกเขา

ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะเรียนรู้ที่จะมีความตื่นตัวมากยิ่งขึ้นนับจากนี้ และคงจะพยายามให้หนักยิ่งขึ้น

พวกเขาจะได้เห็นความอ่อนแอของตนเองจากประสบการณ์ตรง

สําหรับมือสังหารที่บุกเข้ามาเหล่านั้น ศิลปะการต่อสู้ของพวกเขานับว่ายอดเยี่ยมมาก และได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

ชางอู๋ซินรู้สึกชื่นชมองค์กรของพวกเขาที่สามารถปลูกฝังนักฆ่าที่โดดเด่นเช่นนี้ได้

ในขณะนี้เสียงของการต่อสู้ระหว่างอู๋จู และผู้ที่บุกรุกเข้ามากําลังดังอยู่บริเวณด้านหน้าห้องนอน

อู๋จูจ้องมองไปยังชายที่ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าอย่างกะทันหัน

แม้ว่านางจะมีนิสัยเย็นชา แต่ก็ยังเกิดความรู้สึกหวั่นไหวกับรูปลักษณ์ของเขาตั้งแต่แรกเห็น

แต่หลังจากนั้น นางได้ตั้งสติอย่างรวดเร็ว

และได้ร้องอุทานออกมาด้วยน้ําเสียงที่แสดงถึงความกังวลใจและความหวาดกลัวว่า

“ท่านฮันซวนฮ่าว!”

ฮันซวนฮ่าวเป็นมือสังหารอันดับหนึ่งขององค์กรระดับชาติ

เคยมีข่าวลือว่า มือสังหารในบ้านฮันซวนนั้นสามารถฆ่าผู้คนภายในชั่วพริบตา

และนายท่านของพวกเขานั้นชอบแต่งกายด้วยชุดสีแดง อีกทั้งรูปลักษณ์ของเขายังสามารถทําให้ผู้คนที่ได้พบเห็นเกิดความหลงใหล

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้เป็นข่าวลือที่เล่าต่อกันมา และมีเพียงมีกี่คนเท่านั้นที่ได้พบเห็นเขา

แต่เมื่อเห็นคนผู้นี้ ตอนนี้อู๋จูจึงมั่นใจว่าเขาเป็นนายท่านของบ้านตระกูลฮันซวน

นอกจากเขาแล้ว คงมิมีผู้ใดที่จะมีความสามารถในการบุกเข้ามายังพระตําหนักขององค์รัชทายาทได้อย่างง่ายดาย

นอกจากนี้วิทยายุทธของเขานั้นยังมีความยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก จนทําให้นางมิสามารถปัดป้องได้เกินกว่าสองสามท่ารไอ!

การโจมตีของชายผู้นั้นส่งผลให้ร่างของลูกระเด็นเข้าไปชนเข้ากับประตูห้องนอนทันที

แต่สาวใช้ผู้นี้รีบพยุงตนเองให้ลุกขึ้นยืนขึ้นในทันที

เพราะนางยังคงมีความต้องการที่จะปกป้องประตูทางเข้าห้องนอนต่อไป

แต่ด้วยความแตกต่างระหว่างความแข็งแกร่งของพวกเขา นางจึงถูกเท้าเตะให้กระเด็นออกมาอีกครั้ง

แต่คราวนี้ร่างของนางกองอยู่ที่พื้นโดยมิมีเรี่ยวแรงพอที่จะพยุงร่างของตนเองขึ้นมาได้

ชายผู้นั้นจ้องมองไปยังร่างของอู๋จู ที่ร่วงหล่นด้วยสายตาแห่งความประหลาดใจ

จบ

มีผู้ที่ซื่อสัตย์เช่นนี้รับใช้องค์รัชทายาทที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ด้วยหรือ?

บน

แม้แต่ผู้คนที่เฝ้าอยู่ด้านนอกก็ยังมีความจงรักภักดี

ดูเหมือนว่าเขาจะมิได้เป็นดังเช่นข่าวลือก่อนหน้านี้

หรืออาจมีความจริงบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่สามัญชนแพร่กระจายออกไปเมื่อมินานมานี้

เมื่อชางอู๋ซินได้ยินเสียง

ของอู๋จูร้องว่า ท่านฮันซวนฮ่าว” นางจึงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

หรือว่ามันเป็นเรื่องของโชคชะตานําพาผู้คนมาพบกัน

ในตอนนี้นางยังมิได้มีความตั้งใจที่จะไปหาฮันซวนฮ่าว ที่บ้านตระกูลฮันซวน

แต่ชายผู้นั้นกลับมาหานางด้วยตัวของเขาเอง

หลังจากกลับมาที่ตําหนักในวันนั้น ชางอู๋ซินได้ทําการตรวจสอบบางสิ่งเกี่ยวกับชายลึกลับที่มีชื่อว่าฮันซวนฮ่าวผู้นี้

แม้ว่าจะมิมีผู้ใดรู้ชื่อเจ้าขององค์กร แต่นางมีความมั่นใจอยู่แล้วว่า

ชายที่ชื่อว่า ฮันชวนฮ่าวนั้นเป็นผู้นําองค์กรมือสังหาร

ชายผู้นี้จะคุกเข่าเพื่อทําตัวเป็นลูกน้องของผู้อื่นได้อย่างไร

“ในที่สุด…เจ้าก็มา”

น้ําเสียงที่แฝงไปด้วยรอยยิ้ม แต่ไร้อารมณ์ขันดังมาถึงหูของชายผู้นั้น

เขามองไปที่องค์รัชทายาท ขณะที่เกิดอาการตกตะลึงในทันทีที่ได้เห็น

ขณะนี้ตรงหน้าเขามีร่างของชายผู้บอบบาง ซึ่งสวมเสื้อคลุมที่มีสีดําสนิท

เครื่องประดับตกแต่งของเขาทํามาจากทองคํา และรัดด้วยเข็มขัดหยก มงกุฎสีทองฝังด้วยอัญมณีล้ําค่าประดับอยู่ที่ทรงผมของเขา

ความสง่างามของเขาช่างไร้ที่ติราวกับว่าช่างฝีมือแกะสลักใบหน้าของเขาด้วยหยกเนื้อดี

แม้ว่าเขาจะยืนอยู่อย่างนิ่งเฉยโดยมิได้มีปฏิกิริยาใดๆ แต่เสน่ห์และความสง่างามของเขานั้นช่างเหนือคําบรรยาย

มันทําให้ผู้พบเห็นเกิดความรู้สึกประทับใจเป็นอย่างยิ่ง 

”เป็นท่านนั่นเอง!”

ฮันซวนฮ่าวกล่าวออกมาขณะที่มิสามารถควบคุมความประหลาดใจของตนเองเอาไว้ได้

เขามิเคยคาดคิดมาก่อนว่า ชายหนุ่มที่เขาเฝ้าค้นหาด้วยความเพียรพยายามจะกลายเป็นองค์รัชทายาทของแผ่นดินนี้

ขณะที่เขากําลังครุ่นคิดเช่นนั้น

ฮันซวนห่าวก็ได้ส่งสัญญาณออกไปทันที

และนักฆ่าที่ยังคงต่อสู้กันอย่างดุเดือดภายในพระตําหนักก็ได้ถอยกลับไปในทันที โดยหายไปในความมืดอย่างไร้ร่องรอย

ชางอู๋ซินสังเกตเห็นชายที่ปรากฏตัวในห้องนอนของตนเองอย่างพินิจพิจารณา

บางทีอาจจะมิมีชายผู้ใดที่สามารถมีความสง่างามในชุดสีแดงได้เท่าฮันซวนฮ่าว

ใบหน้าของเขามีเสน่ห์อย่างมิน่าเชื่อ ราวกับงานศิลปะที่อ่อนช้อยและนุ่มนวล

ผมยาวของเขาถูกมัดรวมกันด้วยผ้ามัดผมสีขาว และมีปอยผมเล็กน้อยพาดอยู่บนบ่า อีกทั้งผมของเขานั้นยังมีความยาวถึงช่วงเอว

หากชางอู๋ซินมิสามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นเลือดที่โชยออกมาจากตัวเขา

นางคงจะเข้าใจผิด และคิดว่าเขาเป็นเพียงชายหนุ่มเสเพลธรรมดา