สุดยอดรัชทายาท – ตอนที่ 15-2 ได้พบแล้ว

ตอนที่ 15-2 ได้พบแล้ว

“องค์ชายผู้นี้ยังมิได้ออกไปตามหาท่าน แต่เป็นท่านเองที่มาหาข้าถึงที่”

ชางอู๋ซินกล่าวด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา ขณะจ้องมองไปยังฮันซวนห่าวผู้หยิ่งยโส

“เพียงแต่ข้าต้องการทราบว่า เหตุผลที่ท่านมาที่นี้เพราะต้องการทดแทนบุญคุณ

หรือว่าต้องการมาเอาชีวิตข้ากันแน่?”

ฮันซวนฮ่าวแสดงสีหน้าอึดอัดใจภายใต้แสงไฟสลัวนั้นในทันที

นับตั้งแต่วันที่เขากลับมาจากปาบนภูเขา เขาได้พยายามสืบหาเด็กหนุ่มที่ช่วยชีวิตตนเองเอาไว้

เขารู้ดีว่าเด็กหนุ่มผู้นี้จะต้องมาหาเขาในที่สุด เนื่องจากเขายังต้องทําตามคําสัญญาทั้งสามประการนั้น

เพราะเด็กหนุ่มผู้นั้น คงมิยอมทิ้งผลประโยชน์ของตนเองเป็นแน่

แต่เขามิทราบว่า จะต้องใช้เวลานานเพียงใด กว่าจะได้พบชายหนุ่มผู้นั้นอีกครั้ง

บางที่อาจจะใช้เวลานานถึงสิบปีก็เป็นได้?

ดังนั้นเขาจึงส่งสายลับของบ้านตระกูลฮันซวนออกไปค้นหา เด็กหนุ่มอย่างเป็นความลับ

อย่างไรก็ตาม เขามิได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์อันใดเลย และเกือบจะทําให้เขาเชื่อว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน

การค้นหาโดยมิมีผลลัพธ์ ทําให้เขาเริ่มเกิดความกังวลใจมากขึ้นเรื่อยๆ

มันเป็นสถานการณ์ที่เขามิเคยประสบมาก่อน

เขาพบว่า เด็กหนุ่มผู้นี้มีแววตาที่พึงพอใจตนเอง จึงต้องการทําความรู้จักกับเขาให้มากกว่านี้

และในเวลานั้น บ้านตระกูลฮันซวนได้รับภารกิจให้สังหารองค์รัชทายาท

ตามปกติแล้ว เขาจะมิได้มีส่วนร่วมในงานดังกล่าว

แต่ปัจจุบันมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับองค์รัชทายาท ซึ่งส่วนใหญ่เป็นไปในเชิงบวก

ยิ่งไปกว่านั้น ฮันซวนฮ่าวมีความหงุดหงิด และต้องการหาผู้ใดสักคนเพื่อระบายอารมณ์ ดังนั้นเขาจึงเข้ามาที่นี่ด้วยตนเอง

เขามิเคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า องค์รัชทายาทจะเป็นบุคคลผู้เดียวกับเด็กหนุ่มที่เคยช่วยชีวิตตนเองเอาไว้

ฮันซวนฮ่าวมีความรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ที่วันนี้เขามีโอกาสมาที่ตําหนักแห่งนี้ด้วยตนเอง

ในที่สุด เขาก็ได้พบกับเด็กหนุ่มผู้นั้น

แต่เมื่อนึกถึงเหตุผลในการมาของเขา และเมื่อมองเห็นการบาดเจ็บของเหล่าองครักษ์บริเวณด้านนอก

เขาจึงเกิดความละอายใจขึ้นมาในทันที และกลัวว่าจะได้รับการเย้ยหยันจากการกระทําของเขา

” ต้องขอโทษด้วย!”

นับเป็นครั้งแรกของฮันซวนฮ่าว ที่ต้องขอโทษผู้อื่นในรอบสิบแปดปี จากนั้นได้กล่าวต่ออีกว่า

“ข้ามิทราบว่า ท่านคือองค์รัชทายาท เช่นนั้น บ้านตระกูลฮันซวนจะรับผิดชอบต่อความสูญเสียในครั้งนี้

สําหรับบรรดาองครักษ์เหล่านี้ ข้าจะชดเชยให้ทางครอบครัวของเขาอย่างดีที่สุด

ชางอู๋ซินมิได้ใส่ใจเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อย

เพราะหากนางให้ความสนใจอย่างแท้จริง นางคงจะออกมาปกป้องพวกเขาเพื่อมิให้ได้รับบาดเจ็บ

ผลดีของการโจมตีในวันนี้นอกจากจะเป็นการทดสอบความเข้มแข็งของพวกเขาแล้ว

มันเป็นเรื่องที่จําเป็นสําหรับการพัฒนาทักษะด้านวิทยายุทธของพวกเขาด้วย

ภายใต้แสงจันทร์ใบหน้าของชางอู่ซินเปล่งประกายจนน่าขนลุก

“ผู้ใดกัน ที่ต้องการชีวิตขององค์รัชทายาทผู้นี้”

แม้แต่คํากล่าวของนาง ก็ดูเหมือนจะมีความหมายที่ซับซ้อนซ่อนอยู่

เมื่อเห็นว่าชางอู๋ซินมิได้ตําหนิเขาเลย ฮันซวนฮ่าวจึงเกิดความรู้สึกผ่อนคลายในใจ

ริมฝีปากของเขาจึงกลายเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ในทันที

เมื่อเขานึกถึงผู้ที่ต้องการจะปลิดชีวิตองค์รัชทายาท

“ผู้ที่ต้องการให้ท่านตายคือ พระมเหสีอาวุโสฉินแห่งวังหลวง

ท่านต้องการให้ข้าช่วยกําจัดนางหรือไม่?

ฮันซวนฮ่าวยื่นข้อเสนอให้กับชางอู๋ซิน โดยที่นางมิเคยคาดคิดมาก่อน

ในท้ายที่สุด ไม่ว่ารอยยิ้มของเขาจะดูสดใสสักเพียงใด เขาก็ยังคงเป็นมือสังหารแห่งบ้านตระกูลฮันซวนอยู่ดี

และเขาคงมิใช่ผู้ที่มีจิตใจดีจนถึงขั้นที่จะทํางานให้กับผู้อื่นโดยมิมีเงื่อนไข

“ในฐานะหนึ่งในสามเงื่อนไขที่เคยสัญญาเอาไว้ เช่นนั้นหรือ?”

ชางอู่ซินเอ่ยถามพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อย

ฮันซวนฮ่าวรู้สึกหดหูเล็กน้อยในหัวใจ ที่ได้รับการเอ่ยถามที่แสนจะเย็นชา

เหตุใดการแสดงน้ําใจของเขาจึงกลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม?

“ไม่แน่นอน”

ฮันซวนฮ่าวกล่าวอย่างอุ่นเคืองใจ

“สิ่งนี้มิได้รวมอยู่ในเงื่อนไขทั้งสามนี้ที่เราได้ตกลงกันไว้”

แม้ว่านางจะมเข้าใจว่าเหตุใดเขาจึงกล่าวเช่นนั้น แต่ชางอู๋ซินก็มิได้ใส่ใจ

ปกติแล้วนางจะแบ่งแยกผู้คนรอบกายออกเป็นสองประเภท

พวกแรกคือ พวกที่มิได้คิดร้ายกับนาง ซึ่งคนจําพวกนี้นางจะมิให้ความสนใจเท่าใดนัก เช่นเดียวกับฮันชวนฮ่าวในตอนนี้

และอีกจําพวกคือผู้ที่คิดจะทําร้ายนาง

“มิจําเป็น เรื่องเพียงเล็กน้อยแค่นี้ ข้าสามารถจัดการได้ด้วยตนเอง”

ชางอุซินกล่าวอย่างมีแยแส

เพราะพระมเหสีฉันเป็นผู้ที่มีคู่ควรที่จะให้ความสนใจในเวลา

เนื่องจากยังมีถึงเวลาที่จะจัดการกับนาง

เมื่อกล่าวจบจึงแหวกผ้าม่านและเดินกลับไปยังเตียงนอนของตนเองในทันที โดยมิได้กล่าวอันใดออกมา

ในขณะที่ทิ้งให้ฮันชวนฮ่าว ยืนอยู่ที่เดิมด้วยความหงุดหงิด

และมุมปากของนางได้กระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย เมื่อได้ยินว่าเขาเดินออกจากห้องนอนไป

หลังจากหานซวนห่าวออกมาจากพระตําหนักขององค์รัชทายาท

เขาจึงได้พบว่า ลูกน้องของตนเองกําลังรอการกลับออกมาของเขาอยู่ ขณะที่พวกเขาร้องเรียก

“นายท่าน!”

“ตั้งแต่วันนี้ไป พวกเจ้าต้องรายงานความเคลื่อนไหวทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวังหลวง และองค์รัชทายาทให้ข้าทราบโดยละเอียด

นอกจากนี้หากมีผู้ใดมาว่าจ้างให้ลอบสังหารรัชทายาทให้รีบมารายงานข้าก่อนทุกครั้ง

หากข้าทราบว่า ผู้ใดมิปฏิบัติตามคําสั่งนี้ อย่าหาว่าข้าเป็นผู้โหดเหี้ยม”

ฮันซวนฮาวจ้องมองผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ในชุดสีดําเหล่านั้นด้วยสายตาที่ดุร้าย

“รับทราบ นายท่าน!”

พวกเขารับคําด้วยอาการสั่นสะท้านเนื่องจากความหวาดก

แม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเจ้านายของพวกเขาจะมีความสง่างาม

แต่หัวใจของชายหนุ่มรูปงามผู้นี้ช่างอํามหิตอย่างหาที่เปรียบมิได้

และจํานวนผู้ใต้บังคับบัญชาที่เสียชีวิตในบ้านตระกูลฮันซวนนั้นนับมิถ้วน

ขณะนี้ฮันซวนฮ่าวกําลังมองกลับไปยังตําหนักที่ประทับขององค์รัชทายาทจากระยะไกลด้วยความรู้สึกยินดี

ในที่สุดเขาก็ทราบแล้วว่าเด็กหนุ่มผู้นั้นคือใคร แท้ที่จริงแล้วเขาคือองค์รัชทายาทนั่นเอง

ฮันซวนฮ่าวตกอยู่ในห้วงของความคิด โดยมิรู้ตัวเลยว่า มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ซึ่งสิ่งนี้ทําให้มือสังหารที่รวมตัวกันเกิดอาการตกตะลึง

ในขณะเดียวกัน อู๋จูกําลังยืนอยู่หลังผ้าม่านหน้าห้องนอนของรัชทายาท

และนางได้ยินเสียงดังมาจากด้านในว่า

“กลับไปดูแลอาการบาดเจ็บของตนเองก่อน”

อู่จรู้สึกโล่งใจเมื่อองค์รัชทายาทปลอดภัยดี

แต่นางมีความสงสัยว่า องค์ชายกับฮันซวนฮ่าวมีความสัมพันธ์อันใดต่อกัน

อย่างไรก็ตาม นางทราบดีว่ามิใช่เรื่องที่ตนเองควรจะสอดรู้สอดเห็น

จึงเดินถอยออกจากห้องนอนไปอย่างเงียบๆ ขณะที่เกือบจะชนกับหัวหน้าขันที่ไห่ที่กําลังวิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อน 

“รัชทายาทมิได้เป็นอันใดใช่หรือไม่?”

ขันที่ไร่กําลังจะพรวดพราดเข้าไปในห้องนอน แต่อู๋จูขวางทางเขาเอาไว้ในทันที

“ไห่กงกง รัชทายาทสบายดี มิมีอันใดที่น่าเป็นห่วง ตอนนี้พระองค์ทรงพักผ่อนแล้ว ท่านจึงมิสมควรเข้าไปรบกวน”

อู๋จูกังวลว่า องค์รัชทายาทจะเกิดความรําคาญใจ หากขันทีไห่เข้าไปจริงๆ

“ดี..ดีแล้ว”

เมื่อกล่าวเช่นนั้นแล้วหัวหน้าขันที่ไร่จึงรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย

หลังจากนั้นเหล่าทหารองครักษ์ที่ได้รับบาดเจ็บจึงถูกนําตัวไปรักษาทันที