สุดยอดรัชทายาท ตอนที่ 20-2 เจ้าเป็นใคร?
ตอนที่ 20-2 เจ้าเป็นใคร?
ชางอู๋ซินไม่ใส่ใจการแสดงออกของคนอื่น ๆ เลยแม้แต่น้อย หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่นางก็โค้งคํานับเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพพระบิดาของตนเอง
แม้ว่ามันจะไม่ใช่มารยาทที่อ่อนโยน แต่ก็ไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมในเรื่องนี้ เมื่อมันเป็นการแสดงออกขององค์รัชทายาท แห่งพระราชวังตะวันออก
“เจ้ามาแล้วรึ!”
จักรพรรดิชางไม่ได้มองไปที่องค์รัชทายาทที่อยู่ด้านล่าง นั่นทําให้หลายคนเชื่อว่าพระองค์ไม่ชอบองค์รัชทายาทเหมือนอย่างเคย
จากนั้นจักรพรรดิตรัสโดยไม่สงวนท่าที่ว่า
“ไปนั่งที่ของเจ้าเถิด”
ชางอู๋ซินพยักหน้ารับทราบ จากนั้นได้เดินไปยังที่นั่งพิเศษที่กําหนดไว้สําหรับองค์รัชทายาท ซึ่งที่นั่งนั้นอยู่ด้านล่างของจักรพรรดิโดยวางตําแหน่งแรกทางด้านขวาอย่างชัดเจน
และด้านล่างเป็นที่นั่งของเล้งหยูเฟิงแล้วก็เป็นของฮวนม่อเฉอ
“ถวายพระพรองค์รัชทายาท!”
เล้งหยูเฟิงและฮวนม่อเฉอพวกเขาลองแสดงความเคารพในเวลาเดียวกัน ขณะที่เล้งยู่เฟิงมีความคิดว่า องค์ชายผู้นี้ไม่ธรรมดาเลย เขาจึงตัดสินใจที่จะกล่าวอะไรบางอย่าง
ในขณะที่ฮวนม่อเฉอรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นทันทีที่ได้เห็นองค์รัชทายาท ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดเขาจึงอดไม่ได้ที่จะเปิดปากกล่าว
ชางอู๋ซินพยักหน้าตอบรับ เพราะไม่ว่าจะอย่างไรชายสองคนนี้มีอิทธิพลเป็นอย่างมากในเมืองหลวงนี้ ตราบใดที่ไม่มีความจําเป็นนางก็จะไม่เป็นศัตรูกับพวกเขา
ยิ่งไปกว่านั้นชางอู๋ซินมั่นใจอย่างยิ่งว่า ทั้งสองคนนั้นไม่น่าไว้ใจนัก เพราะพวกเขาเสนอตัวมาเป็นอาจารย์โดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
ในขณะนั้นผู้คนที่รู้สึกว่าผู้ที่ดํารงตําแหน่งรัชทายาทดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือก็ตกตะลึงในทันที
ชายสองคนที่กําลังแสดงความเคารพต่อองค์รัชทายาทตามความคิดริเริ่มของตนเองแท้จริง
ซึ่งทั้งสองคนนั้นคือท่านแม่ทัพเล้งและคุณชายฮวน ซึ่งทั้งสองคนนี้มีความเย่อหยิ่งและมิสเตอร์แสดงความเคารพต่อผู้ใดก่อน?
ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่แตกต่างออกไปเกี่ยวกับองค์รัชทายาท แต่เมื่อนึกถึงลักษณะก่อนหน้านี้ของจักรพรรดิขุนนางหลายคนก็รู้สึกลังเลใจ
โดยทุกคนลังเลว่าจะทํายังไงต่อไปดี ต่อจากนี้ไปพวกเขาควรหรือไม่ควรสนับสนุนองค์รัชทายาท?
พระมเหสีซินเงยหน้าขึ้นมองจักรพรรดิซางและกล่าวราวกับว่าตนเองคิดผิดไป
“ฝ่าบาทสิ่งที่หม่อมฉันกล่าวนั้นเป็นความจริงทั้งหมด องค์รัชทายาทเพียงแต่จะมาช้าแต่ยังส่งพูดจาเสียดสีหม่อมฉันด้วยเพคะ”
พระนางต้องการให้จักรพรรดิลงโทษองค์ชาย..เพราะคิดว่าตนเองนั้นอยู่ในความโปรดปรานของฝ่าบาท
อย่างไรก็ตามพระนางไม่รู้ว่าคํากล่างที่ไม่เหมาะสมของตนเองทํา ให้ใบหน้าของคนหลายคนในห้องโถงใหญ่ซีดลงทันทีด้วยความหวาดกลัว
จักรพรรดิชางไม่โต้ตอบหรือตําหนินาง ขณะที่ความเฉยเมยของพระองค์เกือบทําให้ดวงตาของพระนางแดงขึ้น
แต่โชคดีที่หลังจากอาศัยอยู่ในวังมานานหลายปี พระนางสามารถปรับอารมณ์ของตนเองได้อย่างรวดเร็วและยังคงกล่าวในสิ่งที่ต้องการกล่าวต่อไปว่า
“องค์รัชทายาททรงแสดงความเพิกเฉยต่อมารยาทที่เหมาะสม เช่นนั้นองค์ชายจะสามารถแบกรับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ที่มาพร้อมกับตําแหน่งของตนเองได้อย่างไร?”
ทันใดนั้นคํากล่าวเหล่านี้ก็ถูกกล่าวออกไป แม้แต่องค์ชายชางเฉินหยิงผู้ซึ่งเป็นพระโอรสของพระนางเองก็ยังรู้สึกตกพระทัย
น่าเสียดายที่สายตาและเหตุผลของมเหสีซินถูกปกคลุมไปด้วยความอิจฉาริษยา ซึ่งเกิดจากความรักที่มีต่อจักรพรรดิชางอย่างแท้จริง
ซึ่งน่าเสียดายอีกเช่นกันที่พระนางไม่เคยมีความสําคัญในสายตาของจักรพรรดิเลย
และเหตุผลที่พระนางสามารถอดทนได้นั้นเป็นเพราะ
จักรพรรดิชางไม่ได้รักใครเช่นเดียวกัน
อย่างไรก็ตามเมื่อจักรพรรดินีชิวปรากฏตัวขึ้นในพระราชวัง ความอ่อนโยนและความอบอุ่นของจักรพรรดิชางก็ปรากฏขึ้น
แล้วมเหสีซินจะไม่หึงหวงได้อย่างไร?
และตอนนี้เมื่อได้เห็นองค์รัชทายาทซึ่งมีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกับจักรพรรดินีชิว ความเกลียดชังที่ท่วมท้นในหัวใจของพระมเหสีซินก็นําพาความตายมาสู่ตนเอง
คํากล่าวของพระนางทําให้ห้องโถงใหญ่เงียบลง จากนั้นผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในบริเวณงานเลี้ยงก็เริ่มให้ความสนใจและรู้สึกอยากรู้อยากเห็น ขณะที่พวกเขารอดูว่าจักรพรรดิชางจะลงโทษองค์รัชทายาทหรือจะปกป้องพระโอรสองค์นี้
ทันใดนั้นการแสดงออกที่ไม่สุภาพปรากฏอยู่บนใบหน้าของชางอู๋ซินราวกับธารน้ำแข็ง และดวงตาเหยี่ยวที่ลึกล้ำของนางกลายเป็นประกายแวววาวที่ชั่วร้าย
นางไม่คิดว่านางสนมที่ต่ำต้อยผู้นี้จะกล้าตําหนิตนเอง ในขณะที่ทุกคนกําลังอยู่ในห้องโถงใหญ่
ดูเหมือนว่า ‘องค์รัชทายาท” คนเดิมจะไม่มีศักดิ์ศรีเอาเสียเลย
ฮวนม่อเฉอและเล้งหยูเฟิงเป็นสองคนแรกที่สังเกตเห็นว่าออร่ารอบ ๆ กายของชางอู๋ซินเย็นลงและกลายเป็นความบีบคั้นในใจของพวกเขา โดยที่ทั้งสองคนรู้สึกว่ามเหสีซินเป็นคนโง่เขลาอย่างแท้จริง
ไม่ว่าองค์รัชทายาทจะเป็นที่โปรดปรานหรือไม่ก็ตามสถานการณ์นี้ก็ไม่ใช่หน้าที่ของนางสนมที่จะมามีส่วนเกี่ยวข้องกับตัดสินใจในเรื่องเช่นนี้
อย่างไรก็ตามฮวนม่อเฉอยังคงมีความอยากรู้อยากเห็นว่าองค์รัชทายาทจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?
“เจ้าคือใคร?”
ชางอู๋ซินเอ่ยถามขณะที่นางหยิบถ้วยชาจากโต๊ะและดื่มเครื่องดื่มนั้นอย่างสบายอกสบายใจ
