ตอนที่ 20 ล้างชื่อ!
นักเรียนคนดังกล่าวตัวสั่นเนื่องจากสายตาที่ดุดันของจิงจิง เธอจากไปโดยเร็ว นักเรียนเหล่านั้นกลัวว่าจิงจิงจะทําบางอย่างที่ไม่คาดคิดและน่ากลัวก็เพราะสถานการณ์ในปัจจุบันของเธอ
จิ๋งหยุนเฉากัดฟันแน่น… เมื่อชาติที่แล้วเธอเลือกที่จะเมินเฉยต่อข่าวลือต่างๆ ดังนั้นจึงทําให้คนอื่นๆเข้าใจผิดในที่สุด
เมื่อเธอนึกถึงใบหน้าอันน่าขยะแขยงของเฉียวเหวยหมิง จิ๋งหยุนเฉาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอรีบวิ่งไปยังห้องพักครูโดยเร็ว
ก่อนที่เธอจะเดินทางถึงห้องพักครู เธอได้ยินเสียงอันเกรี้ยวกราดของเหวยหมิงดังมาแต่ไกล
” พวกคุณทําตัวเหมือนบุคคลตัวอย่างที่ดีและมีคุณธรรม แต่เอาเข้าจริงแล้วพวกคุณมันก็แค่คนโง่! มิเช่นนั้นจึงหยุนเฉาจะไม่มีทางไปยุ่งกับอันธพาลพวกนั้นเป็นอันขาด เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว! ใครจะรับผิดชอบเรื่องนี้! ทั้งหมดนี้มันเป็นความผิดของคุณครูอย่างพวกคุณที่ไม่สามารถดูแลเด็กขณะอยู่ที่โรงเรียนได้!”
“ฉันไม่สนว่าพวกคุณจะพูดเช่นไร! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่ปล่อยให้จิ๋งหยุนเฉาก้าวเข้ามาในโรงเรียนโสโครกแห่งนี้อีกเป็นอันขาด! ดีแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ท้อง ถ้าหากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ฉันจะฟ้องพวกคุณให้หมด!”
เหวยหมิงแสดงท่าทีที่หยิ่งยโสและโอ้อวดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขารู้ว่าจิ๋งหยุนเฉาไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนเขายิ่งมั่นใจในคําพูดของตนเองมากกว่าเดิม
หงเย่ก็อยู่ในห้องนั้นด้วยเช่นกัน หลังจากได้ฟังเสียงของเหว ยหมิงเธอก็มีสีหน้าอึดอัดใจขึ้นมาทันที
เธอต้องการให้จิงจิงลาออกจากโรงเรียนเท่านั้น ไม่ได้คิดว่าเหวยหมิงจะด่าทอคุณครูเช่นนี้ ต่อจากนี้เธอจะสามารถอยู่ที่โรงเรียนนี้ได้เช่นไรกัน?!
” พ่อคะ…ปัญหามันอยู่ที่จิงจิง นักเรียนในความปกครองของเธอมีหลายคน เธอดูแลไม่ทั่วถึงหรอกค่ะ” เฉียวหงเย่รีบแก้ต่างให้ครู
ครูจินกลอกตาด้วยความโกรธ เธอไม่เคยพบผู้ชายที่น่ารังเกียจเช่นนี้มาก่อน
จึงหยุนเฉาเป็นได้แค่ลูกเลี้ยงจริงๆ ถ้าหากเธอเป็นลูกแท้ๆ เขาจะกล้าเอะอะโวยวายทําให้เธออับอายเช่นนี้หรือไม่?!
“แก! หุบปาก! คิดว่าคุยกับใครอยู่! หะ! ถ้ายังพูดอะไรไร้สาระออกมาอีกแกก็ไม่ต้องอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้อีกคน!” เหวยหมิงตะคอกใส่หงเย่ทันที
” คุณเฉียว…จิ๋งหยุนเฉาเป็นเด็กดี เราตรวจสอบเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ เธอไม่ได้มีส่วยเกี่ยวข้องกับอันธพาลเหล่านั้น” ครูใหญ่ได้อธิบายพร้อมปาดเหงื่ออย่างกังวล
เด็กคนนั้นมีเกรดที่ดีมาก ถ้าหากเธอยังเรียนอยู่ที่นี่และได้รับคําแนะนําจากครูที่ดีพร้อมทั้งไม่พบเจอเหตุการณ์ที่ร้ายแรงเช่นนี้เธอจะสามารถเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีได้ ถ้าหากเด็กที่ดีอย่างเธอต้องลาออกจากโรงเรียนด้วยเหตุผลไร้สาระและไม่จริงเช่นนี้ คงจะน่าเสียดายอย่างมาก
ครูใหญ่พูดอย่างสุภาพขณะที่รินชาร้อนให้แก่เหวยหมิงหวัง ว่ามันจะสามารถบรรเทาความโกรธของเขาได้ ถึงอย่างนั้นเขาไม่สนใจและเขวียงแก้วลงพื้นทันที
“คุณหมายความว่ายังไงว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอันธพาลเหล่านั้น ไร้สาระ! ฉันเป็นพ่อเธอ! ทําไมฉันจะไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร?! เรื่องนี้มีเพียงคุณเท่านั้นที่เชื่อว่าเธอไม่ได้ทําอะไรชั่วๆ เรื่องราวอื้อฉาวแพร่ไปทั่วโรงเรียนแล้ว! คิดว่าฉันโง่หรือไง?!”
เหวยหมิงไม่มีทางยอมแพ้!
ใบหน้าของจึงหยุนเฉาซีดลงทันทีเมื่อเดินผ่านเข้ามายังห้องแห่งนี้
เธอจ้องมองสัตว์ร้ายที่ถูกเนื้อหนังมนุษย์ปกคลุมและพูดว่า “คุณคือพ่อของฉันหรือ? ลูกทางสายเลือดของคุณมีเพียงหงเย่และฮุยโจวเท่านั้น!”
เสียงเย็นชาของเธอทําให้ครูทุกคนในห้องนี้ตกใจ ครูคนหนีjงกล่าวต้อนรับเธออย่างรวดเร็ว ” จิ๋งหยุนเฉา เธอรีบมาอธิบาย กับพ่อของเธอเร็วว่าพวกอันธพาลเหล่านั้นโดนตํารวจจับไปแล้ว! ตอนนี้ทางสถานีตํารวจต้องการให้เธอรีบเดินทางไปยังที่นั่นเพื่อเป็นพยายานและชี้หลักฐาน! ชี้ตัวผู้กระทําความผิด! และเรื่องราวทั้งหมดจะกระจ่างแจ้ง!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น…ดวงตาของเฉียวหงเย่ก็เบิกกว้างทันที!
คนพวกนั้นโดนจับแล้ว?!
คู่พ่อและลูกสาวสองคนนี้ไม่ได้ฟังคําอธิบายของครูและเดินเข้ามาโวยวาย พวกเขาไม่รู้เรื่องที่อันธพาลโดนจับเลยแม้แต่น้อย.. หงเย็ไม่คิดเลยว่าทางโรงเรียนจะแจ้งความ เธอเริ่มกระวนกระวายและวิตกกังวล!
