หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี – ตอนที่ 46 ลางสังหรณ์

ตอนที่ 46 ลางสังหรณ์

หยุนซือซือผลักชายคนนั้นออกแล้วแก้วก็แตกเป็นชิ้น ๆ บนพื้น

เธอกอดคออย่างหมดหวังโดยที่สะโพกของเธองอลงและมีอาการไออย่างรุนแรงซึ่งทำให้เธออาเจียนหลายครั้งราวกับว่ามีไฟลุกโชนจากภายในเธอรู้สึกแสบร้อนในท้อง

วิสกี้เพียวๆที่ค่อนข้างรุนแรง

เธอดื่มไปเพียงครึ่งแก้วแต่ก็สามารถทำให้ดวงตาของเธอจางลง หัวของเธอหมุนและโลกทั้งใบก็กลับหัว

มึนหัว… มึนมากจนบอกทิศทางแทบไม่ได้สติก็ค่อยๆหายไป!

เธอพยายามที่จะยืน แต่ร่างกายของเธอแกว่งไปมา เหมือนกลายเป็นวุ้น แขนขาของเธออ่อนแรงและชาอย่างน่ากลัว

เธอลุกขึ้น แต่ก็ล้มลงบนโซฟาอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นความรู้สึกเดือดพล่านพุ่งออกมาจากท้องของเธอราวกับว่าไฟในร่างกายของเธอกำลังโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง เหงื่อชุ่มตัวเธอเกาะขอบโต๊ะอย่างหมดหวัง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอเมาเร็วขนาดนี้ เขาให้ที่เหล้าแรงขนาดนี้อาจมีสารอื่นผสมลงไป

หลี่ตงเฉียงแสยะยิ้มเผยให้เห็นฟันสีเหลืองของเขาและถอนหายใจด้วยรอยยิ้ม “ผงล่ารักนี้ดีจริงๆ!”

“เฮ้ เฮ้! ของมันต้องมี! ฉันเป็นคนหามา มีเหรอจะไม่ดี?”

ชายคนนั้นยิ้มอย่างร้ายกาจ จากนั้นเขาก็มองไปที่ท่าทางอันเจ็บปวดของหยุนซือซือ หัวใจของเขาก็มีอาการคันอย่างรุนแรง “พี่เฉียงถ้าเบื่อจะสนุกกับผู้หญิงคนนี้แล้ว ให้พวกเราได้สนุกกับเธอสักสองสามวันได้ไหม! จุ๊ๆ สีหน้าของเธอยั่วยวนจริงๆ ฮึฮึ!”

“สนใจเธอเหรอ?” รอยยิ้มออกจากริมฝีปากของหลี่ตงเฉียง “เอาล่ะ เมื่อฉันทำกับเธอเสร็จจะยกให้พวกแก!”

พวกเขาพยักหน้าและโค้งคำนับและหัวเราะอย่างสุภาพ “ขอบคุณครับพี่เฉียง!”

“พี่เฉียงผมจองห้องพิเศษให้เรียบร้อยแล้วครับ! ฮึ ฮึ! ห้องเพรสซิเด้น!”

หยุนนานอนอยู่บนโซฟา เธอลืมตาและลุกขึ้นนั่ง ไหนร่องรอยความมึนเมาบนใบหน้าเธอ? การมองเห็นของเธอชัดเจนมาก

เธอเหลือบมองไปที่หยุนซือซือที่หมดสติและริมฝีปากของเธอก็โค้งลงอย่างเยาะเย้ย

“พี่เฉียง พอใจหรือเปล่า? เธอเป็นยังไง? บอกแล้วฉันไม่ได้โกหกพี่! ดูเธอสิคุ้มค่ากับที่ฉันเป็นหนี้พี่ไหม?”

หยุนนาเดินไปนั่งข้างๆและพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “พี่สาวของฉันคนนี้บริสุทธิ์มากนะ! ถ้าเทียบกับหูเหม่ยซีที่นั่งอยู่บนเวทีแล้วร่างกายเธอสะอาดกว่ามาก! ถ้าพี่โยนเธอไปในตลาดมืดเธอจะขายได้อย่างน้อยคืนละไม่กี่แสนเชียวล่ะ? พี่เฉียงพี่ทำเงินได้มากแน่ๆ! “

“อืม! คุ้มราคาจริงๆ หนี้พวกนั้นก็ปล่อยไปก่อน!”

เธอมีมูลค่ามากกว่าหลายแสนหลายล้าน!

หลี่ตงเฉียงหัวเราะและกอดหยุนซือซือ เขาดูพอใจกับเธออย่างเห็นได้ชัด

“ได้! ขอบคุณนะพี่เฉียง!” หยุนนาพูดพลางคิดอะไรบางอย่างและพูดด้วยเสียงต่ำ “พี่เฉียง อย่าบอกเรื่องของฉันกับใครล่! อย่าให้เธอรู้ว่าฉันอยู่เบื้องหลังไม่งั้นพ่อฆ่าฉันตายแน่!”

“ฉันรู้แล้วหน่า!” เขาตอบอย่างไม่อดทน

หยุนนาหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ใจเย็นๆสิ! เธอเป็นของพี่ตลอดทั้งคืนแน่ ดังนั้นใช้เวลาดูการคัดเลือกนางเอกหน่อยดีกว่า…”

“ไม่ต้องห่วง ฉันรักษาสัญญาแน่ เอาล่ะออกไปอย่ามารบกวนเวลาดีๆของฉัน!”

หลี่ตงเฉียงจดจ่ออยู่กับร่างกายของหยุนซือซืออย่างเต็มที่แล้วทำไมเขาถึงต้องสนใจหยุนนา? เขาพยักหน้าโดยไม่คิดอะไร คนของเขาบางคนก็เปิดประตูให้ เขาโอบกอดส่วนต่างๆของร่างกายหยุนซือซือไว้ในอ้อมแขนและพาเธอออกจากห้องไป

…

ทันใดนั้นลมก็โหมกระหน่ำด้านนอก

หน้าต่างและประตูเสียงดังจากพายุ

โย่วโย่วตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายทันใดนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียงและมองไปด้านข้าง… แม่หายไป

“ แม่?”

ลางสังหรณ์ที่เป็นลางไม่ดีผุดขึ้นจากอกของเขา