ตอนที่ 54 สนทนาแรกของพ่อลูก
คำว่า ‘โย่วโย่ว’ ปรากฏขึ้นบนหน้าจออีกครั้ง
เขาไม่ได้วางสาย แต่เลือกที่จะรับสายในครั้งนี้…
เมื่อเชื่อมต่อโทรศัพท์แล้วเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนก็ดังเข้ามา “ แม่ครับ…แม่อยู่ไหน? โย่วโย่วหาแม่ไม่เจอ…”
คนที่อยู่อีกด้าน ดูเหมือนเพิ่งตื่นเพราะเสียงนั่นฟังดูน่าเบื่อและเหมือนเด็ก
แม่? มู่หย่าเจ๋อตกใจ ผู้หญิงคนนี้มีลูกจริงเหรอ?
เธอแต่งงานมีลูกแล้วจริงเหรอ?
ไม่น่าเป็นไปได้ ถ้าเธอแต่งงานแล้วจะไม่ไปเที่ยวสถานที่สกปรกแบบนี้ในตอนกลางคืน? และจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกพวกนักเลงซื้อค่ำคืนเพื่อความสนุกสนานในราคาสองแสน?
ไร้สาระ!
“แม่ครับ? แม่อยู่ไหม?” ความเงียบทำให้เด็กกลัวและเสียงของเขาก็บอกเป็นนัย
“แม่อยู่ไหน? แม่ตอบโย่วโย่วเร็ว”
เขาแสยะยิ้ม เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นหลับสนิทอยู่บนเตียงเขาตอบอย่างใจเย็นว่า “แม่ของหนูอยู่กับฉัน”
เสียงทุ้มและเยือกเย็นของเขาฟังดูเป็นผู้ใหญ่และสง่างาม แต่มันทำให้โย่วโย่วหวาดกลัว
เด็กชายตัวน้อยถามด้วยน้ำเสียงระวัง “คุณเป็นใคร! คุณเป็นคนไม่ดีใช่ไหม?!”
จิตใจที่ตื่นตัวคือลักษณะของเด็ก
มู่หย่าเจ๋อสะกิดคางและไตร่ตรอง “ฉัน…”
เขาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเด็กอย่างไร
เขาไม่สามารถอธิบายความสัมพันธ์ของเขากับเธอได้
นายจ้างของเธอเหรอ? เมื่อหกปีที่แล้วมันใช่แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว
เขาหัวเราะเยาะ คิดซะว่าตอนนี้เขาเป็นเจ้านายของเธอแล้วกัน?
“ ทำไมแม่ถึงอยู่กับคุณ?” เด็กชายตัวน้อยถามอย่างกังวล
“แม่ของหนูกำลังมีเรื่องยุ่งอยู่” เขาแก้ตัวสั้น ๆ เพราะไม่อยากเสียเวลากับเด็กคนนั้น
“ จริงเหรอ? ” เด็กชายตัวน้อยไม่คิดว่าจะเชื่อคำโกหก น้ำเสียงของเขาระมัดระวังขึ้นชั่วขณะ “โย่วโย่ว… รบกวนเวลาทำงานของแม่หรือเปล่าครับ?”
เขาเชื่อมโยง ‘เรื่องยุ่ง’ กับ ‘งาน’ โดยไม่รู้ตัว
ช่างเป็นเด็กไร้เดียงสา
“ ไม่!” เขาทำน้ำเสียงอ่อนลง เมื่อพูดคุยกับเด็กคนนี้เขาไม่ใช่ตัวตนที่เย็นชาเหมือนปกติ
“ แม่ทำงานหนักมาก! คุณลุงอย่าให้แม่ทำงานกะดึกอีกนะครับ ไม่เห็นแม่กลางดึกโย่วโย่วกลัว …” เสียงที่เปล่งออกมาของเด็กและเสียงใส ๆ ทำให้เขานึกถึงมู่อี้เฉินลูกชายของเขา
มันฟังดูเหมือนเสียงสวรรค์
ลูกของเธอสืบทอดลักษณะเสียงไพเราะจากเธอเหรอ? ที่ฮัมเพลงเหมือนลูกแมวน้อย
กะดึก? โย่วโย่วพูดคำว่า ‘กะดึก’ ทำให้เขารำคาญ
แสดงว่าเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เธอแวะไปที่สถานที่สกปรกเหมือนผีเสื้อที่พลุกพล่าน เธอเป็นเหมือนผู้หญิงน่ารังเกียจคนหนึ่งที่รายล้อมตัวเองไปด้วยผู้ชายร่ำรวย
ช่างเป็นผู้หญิงที่วิเศษจริงๆ
ภายนอกเธอดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสา แต่ภายในกลับหยาบคาย
เขาไม่ได้มีใจที่จะปฏิเสธเสียงเรียกของเด็กชายแต่อย่างใด เขาจึงบอกเด็กชายเพียงว่า “เอาล่ะ เข้าใจแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยให้แม่ของหนูทำงานกะกลางคืนอีก”
“ จริงเหรอ คุณลุงมีคำพูดเด็ดขาดในบริษัทเหรอครับ?”
“อึ้ม!”
จู่ๆโย่วโย่วก็หัวเราะคิกคัก “งั้น คุณลุงต้องเป็นเจ้านายแน่ๆ แม่ของผมขยันมาตลอด คุณลุงช่วยเพิ่มเงินเดือนและโบนัสปลายปีให้แม่ได้ไหม? โบนัสในวันสตรีสากลกับวันแม่ล่ะ คุณลุงให้แม่ได้ไหม…? เจ้านายต้องใจกว้างเพื่อให้พนักงานทำงานหนักเพื่อคุณลุงนะครับ!?!”
ช่างเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา!
