ตอนที่ 91 การสูญเสียการควบคุมของมู่หย่าเจ๋อ
ในที่นั่งคนขับมู่หย่าเจ๋อจับพวงมาลัยแน่นขณะที่เขามองไปข้างหน้าอย่างครุ่นคิด…
ฉากกลางคืนสว่างวาบที่หน้าต่างขณะที่เขาเร่งไป
หยุนซือซือคิดว่าหลี่หานหลินเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนอนุบาลจึงถามเขาเกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียนของโย่วโย่ว
“ครูใหญ่หลี่คะฉันเป็นแม่ที่แย่มากจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าตอนที่โย่วโย่วอยู่โรงเรียน เป็นยังไงบ้างเขาทําให้คุณเดือดร้อนหรือเปล่าคะ?”
หลี่หานหลินแสดงรอยยิ้มที่สุภาพบนใบหน้า แต่ในใจเขากําลังจะร้องไห้
การแสดงนี้ยากขึ้นเรื่อย ๆ
เขาหันไปมองไปที่โย่วโย่ว เมื่อเห็นใบหน้าที่เขินอายของโย่วโย่ว ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเขาดูน่ารักเมื่อดวงตาที่สวยงามของเขาก่อตัวเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวจากความสนุกสนาน
“แม่ครับ ครูใหญ่หลี่เคยพูดว่าผมเป็นเด็กดีมากที่โรงเรียน” เขาแลบลิ้นออกมา
อันที่จริงเขามีความประพฤติดีและทั้งยังเป็นที่รู้จักอย่างมากในโรงเรียนอีกด้วย
เขาไม่เพียงแต่ฉลาดแต่ใบหน้าที่งดงามของเขาทําให้เขากลายเป็นองค์ชายในความอุดมคติของนักเรียนหญิงหลายคน
เด็กผู้หญิงที่อยากจับมือกับเขาต้องเข้าแถวตั้งแต่ประตูโรงเรียนจนถึงประตูห้องเรียนด้วยซ้ํา
แม้แต่คุณครูก็ยังชื่นชมในตัวเขา
เด็กผู้ชายในชั้นเรียนต่างก็ชื่นชมในตัวเขามากเช่นกัน
ทั้งสามคนคุยกันอย่างมีความสุขตลอดทาง
รถเบนท์ลีย์มาถึงและหยุดอยู่หน้า
ในตอนกลางคืนอากาศเริ่มหนาว
หยุนซือซื้อลงจากรถพร้อมกับอุ้มโย่วโย่ว ทั้งสองคนสั่นสะท้านเมื่อลมหนาวพัดผ่าน
โย่วโย่วเข้าไปในอ้อมกอดของแม่แน่นขึ้นและแอบมองไปที่หลี่หานหลิน ชายคนนั้นรีบเดินเข้ามาและคลุมพวกเขาด้วยเสื้อคลุมตัวนอก
หยุนซือซื้อไม่ทันได้กล่าวขอบคุณลําแสงสูงก็พุ่งเข้าใส่ทั้งสามคน
ไฟหน้าสว่างจ้าและได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตดังก้อง
บรื้น บรื้น บรื้น
ด้วยเสียงที่ละเสียง
ฟังดูเหมือนสิงโตที่กําลังขู่ว่าจะตะครุบและเขมือบพวกเขา
หยุนซือซื้อตื่นตระหนกและกอดโย่วโย่วแน่นมากขึ้น ขณะที่เธอป้องกันดวงตาจากแสงจ้า
ไฟหน้าสว่างมากจนเธอต้องหลับตา
หลี่หานหลินยังใช้มือบังไฟด้วยความรําคาญ
ให้ตายเถอะไฟหน้าของรถสปอร์ตคนนั้นมันสว่างเกินไปจนแทบทะลุตาคนได้
เขากําลังจะโจมตีไฟก็ปิดลง
เสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตก็เงียบลงเช่นกัน
ความสงบกลับคืนมาในยามค่ําคืน
ดวงตาที่พร่ามัวของหยุนซือซื้อค่อยๆฟื้น เธอจ้องมองไปที่รถ
รถสปอร์ตจอดรออยู่อย่างเงียบ ๆ ใต้เสาไฟไม่ไกลจากพวกเขานัก มันดูคล่องตัวและดูราคาแพง รถสปอร์ตเปิดประทุน บูกัตติ เวย์รอน สีเงิน
แต่เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มรูปหล่อนั่งอยู่ที่เบาะคนขับเธอก็ตัวแข็งที่อทันที
มู่หย่าเจ๋อนั่งอยู่บนเบาะคนขับด้วยสีหน้าเศร้าหมองและถือบุหรี่ที่กําลังจะมอดลง ขี้เถ้าของมันตกลงบนพวงมาลัยอันหรูหราและปกคลุมด้วยเขม่าเป็นชั้น ๆ ราวกับว่าดวงตาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น
เขานั่งนิ่งเหมือนเทพเจ้ากรีก ใบหน้าสวยของเขาแข็งที่อ โดยเฉพาะดวงตาที่ลึกล้ําราวกับเหว ที่อยากจะกลืนกินวิญญาณของผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าเขา
ดวงตาของเขามีความบูดบึง แต่ความทิ้งตึงนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่เข้าใจว่าทําไมถึงต้องเดือดเนื้อร้อนใจกับผู้หญิงคนนี้
เขา มู่หย่าเจ๋อ” สูญเสียการควบคุมตนเองกับผู้หญิงคนนี้มาตลอด
เขาไม่เข้าใจว่าทําไมถึงควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขารู้เพียงว่ามีบางอย่างในใจของเขาถูกฉีกออกอย่างไร้ความปราณี
