หนึ่งในใต้หล้า 大主宰
บทที่ 1093 แย่งชิง
“หกล้าน”
เสียงสงบนิ่งสะท้อนในโรงประมูลดึงดูดสายตาประหลาดใจมากมาย ก่อนที่จะพุ่งตรงไปมองชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในชั้นสาม
“ใครกัน? หรือว่าจะเป็นหลิงเจิ้นซือ เขาถึงได้เสนอราคาสำหรับแผนภาพค่ายกลนี้?”
“ไม่รู้สิ ตอนนี้จอมยุทธ์ชั้นนำรุ่นใหม่ในทวีปเทียนหลัวมารวมกันที่นี่มากมาย จะไปรู้จักทุกคนได้ยังไง แต่เขาคนนี้ไม่คุ้นหน้าเลย น่าจะไม่ติดอันดับในทำเนียบนะ”
“แต่ดูจากความผันผวนของพลังงานรอบตัว เขาอยู่ในระยะเกือบจะบรรลุระดับจื้อจุนขั้นเก้านะ ซึ่งไม่ธรรมดาในหมู่คนรุ่นใหม่แล้ว”
เสียงกระซิบทุกประเภทดังก้อง
ด้วยความกังขากับตัวตนของมู่เฉิน
บนชั้นสามก็มีสายตาจับจ้องมาที่มู่เฉินเช่นกัน เซี่ยหงก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย ดวงตาของเขาหรี่ลงราวกับสุนัขจิ้งจอก ก่อนที่จะกะพริบตาแล้วกวาดมองไปที่มู่เฉินแบบไม่แยแส
“ฮ่าๆ มีใครเสนอราคาสูงกว่านี้ไหม?” หานเฟยจ้องมองมู่เฉิน ก่อนที่จะถอนสายตาถามพร้อมกับรอยยิ้มแย้มในโรงประมูล
ความเงียบกินเวลาในการประมูลไปชั่วครู่ แต่ที่นี่ก็มีหลิงเจิ้นซือคนอื่นด้วยเช่นกัน พวกเขายังให้ความสนใจในภาพค่ายกลนี้ ดังนั้นหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งในที่สุดก็มีคนพูดออกมา
“หกล้านห้า” ชายคนหนึ่งยืนขึ้นสัญลักษณ์หลิงยิ่งปกคลุมบนแขนเสื้อ แสงไหลเวียนอยู่บนนั้น
“นั่นคือมู่ไป๋ ศิษย์เอกสำนักค่ายกลอมตา ลือกันว่าเป็นหลิงต้าเจิ้นซือสามารถสร้างค่ายกลระดับเทียนขั้นกลางได้แล้ว” มีคนตาแหลมคมในการประมูล ดังนั้นอัตลักษณ์ของผู้เสนอราคาจึงถูกจดจำได้ทันที
มู่ไป๋ประสานมือด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรให้มู่เฉิน
มู่เฉินก็ตอบรับในทำนองเดียวกัน แต่เห็นได้ชัดว่าต่อให้อีกฝ่ายมีท่าทางเป็นมิตรเขาก็ไม่คิดจะละทิ้งภาพไม่สมบูรณ์นี้ จึงยื่นราคาต่อ “เจ็ดล้าน”
เมื่อได้ยินการเสนอราคา มู่ไป๋ก็อึ้งไปก่อนที่จะพูดพร้อมกับยิ้ม “แปดล้าน”
พวกเขาทั้งสองให้ความสนใจอย่างชัดเจนกับภาพค่ายกลที่ไม่สมบูรณ์นี้ แม้จะไร้ประโยชน์ต่อผู้อื่น แต่ก็ถือว่าเป็นสมบัติสำหรับหลิงเจิ้นซืออย่างพวกเขา ต่อให้สุดท้ายจะไม่สามารถสร้างค่ายกลได้ แต่พวกเขาก็จะได้รับการพัฒนาจากการทำความเข้าใจในค่ายกลนี้
การประกวดราคาของทั้งสองร้อนแรงขึ้น ซึ่งดึงดูดความสนใจของทุกคน แต่พวกเขารู้สึกได้ว่าแม้ทั้งสองจะใส่ราคากันอย่างต่อเนื่องก็ยังคงเป็นมิตร ไม่ได้มีประกายไฟบินว่อน
ทั้งสองไม่ยอมแพ้กัน ดังนั้นจึงดึงดูดหลิงเจิ้นซืออีกหลายคนให้เข้าร่วมในการเสนอราคา ทำให้ราคาของค่ายกลที่ไม่สมบูรณ์ก็เพิ่มเป็นสิบเอ็ดล้าน ซึ่งเข้าใกล้ราคาของไข่มุกทะเลเดือดเข้าไปทุกที ดังนั้นจำนวนคู่แข่งจึงค่อยๆ ลดลง เหลือเพียงมู่เฉินและมู่ไป๋อีกครั้ง
“สิบสองล้าน”
มู่เฉินเสนอราคาอย่างสงบนิ่ง ราคานี้ไม่ต่ำเลย ช่างน่าเจ็บปวดรวดร้าวสำหรับหอวิหคโลกันตร์นัก หากมั่นถัวหลัวไม่ได้มอบของเหลวจื้อจุนให้กับเขาในการเดินทางครั้งนี้ เขาคงต้องม้วนเสื่อกลับบ้านแล้ว
เมื่อราคาแตะที่สิบสองล้านก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนในการประมูล ทุกคนรู้สึกว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ภาพค่ายกลที่ไม่สมบูรณ์ถูกยกระดับราคาเช่นนี้
สายตาของมู่ไป๋เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดผสมความลังเล ราคานี้เท่ากับรายได้ทั้งปีของเขาเลย
หลังจากความลังเลเบาบาง มู่ไป๋ก็ถอนหายใจจากนั้นก็ส่ายหัวแล้วนั่งลง
เมื่อเห็นว่ามู่ไป๋ยอมแพ้ มู่เฉินก็โล่งใจ ถ้ามู่ไป๋ดื้อรั้นเสนอราคาต่อ อาจเป็นตัวเขาเองจะต้องยอมแพ้ถ้าราคาขึ้นอีกไม่กี่รอบ
“สิบสี่ล้าน!”
ทว่าขณะที่มู่เฉินกำลังรู้สึกโล่งใจในใจจากการยกธงขาวของมู่ไป๋ เสียงไม่แยแสก็ดังกึกก้องซึ่งดึงดูดความปั่นป่วนอีกครั้ง
ทันใดนั้นสายตานับไม่ถ้วนก็มองขึ้นไปตรงที่มาของเสียง จากนั้นประกายแสงก็วูบไหวบนใบหน้าของพวกเขา
นั่นเป็นเพราะบนเก๋งจีนชั้นสามเซี่ยหงกำลังเล่นกับไข่มุกดำด้วยท่าทางไม่แยแส นั่นคือไข่มุกทะเลเดือดที่เขาเพิ่งประมูลได้ หลังจากเสนอราคาออกมา เขาก็ไม่ได้มองหน้าใคร ทำเพียงมองไปที่ไข่มุกในมือโดยไม่สนใจสายตาที่จ้องมองมาทั้งหมด
สำหรับมู่เฉินซึ่งถูกขัดจังหวะ เซี่ยหงก็ไม่สนใจที่จะมองราวกับว่าสิ่งที่เพิ่งทำไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึง
พฤติกรรมของเขาดึงดูดความประหลาดใจจากทุกคน เมื่อพิจารณาจากท่าทางแล้ว ดูเหมือนเซี่ยหงจะมีเรื่องบาดหมางกับมู่เฉิน…
“ไอ้เวรนั่น!”
สายตาของจิ่วโยวสาดไอเกรี้ยวกราดและเย็นเยือก เซี่ยหงจงใจเล็งหาเรื่องมู่เฉิน ชัดว่าไม่ต้องการเห็นมู่เฉินได้ของไปครอบครองอย่างง่ายดาย
ตรงข้ามกับจิ่วโยวที่โกรธเคือง สีหน้ามู่เฉินกลับไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปมาก เขาคงคิดถึงสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้ไว้แล้ว ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่จ้องมองอย่างเงียบๆ ไปที่เซี่ยหงก่อนที่จะยิ้ม “สิบห้าล้าน”
เซี่ยหงลูบไข่มุกเบาๆ พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “สิบหกล้าน”
บรรยากาศในงานประมูลเริ่มเดือดขึ้นอีกครั้ง หากมู่เฉินและมู่ไป๋ทำไปแบบมิตรภาพ การแข่งขันราคาระหว่างมู่เฉินกับเซี่ยหงก็เท่ากับล้างบางกันแล้ว
จิ่วโยวสาดสีเย็นชาลงหลายส่วน นางกำกำปั้นความผันผวนของพลังงานที่น่าสะพรึงก็กระเพื่อมออกมาจากหมัด แม้แต่ผู้เฒ่าไป๋ ผู้บัญชาการสือและถานชิวที่นั่งอยู่ข้างหลังก็แสดงสีหน้าไม่ดีเช่นกัน
“สิบเจ็ดล้าน”
มู่เฉินรักษาเสียงราบเรียบไร้อารมณ์
เมื่อราคานี้เอ่ยขึ้นก็ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนในโรงประมูล นี่มากเกินไป แม้แต่เซี่ยหงยังหยุดเล่นไข่มุกแล้วเงยหน้าขึ้นมองมู่เฉินด้วยท่าทางหยอกล้อ “สหายใจกว้างจริงๆ งั้นข้าถอยให้แล้วกัน”
หลายคนถึงกับแอบเดาะลิ้น เซี่ยหงใจร้ายจริงๆ ดูจากท่าทางก็เห็นชัดว่าเขาไม่ได้สนใจภาพค่ายกลที่ไม่สมบูรณ์สักนิด แต่เหตุผลที่เขาเสนอราคาเพียงเพื่อให้มู่เฉินต้องจ่ายราคาสูงขึ้นอีกนิด ซึ่งเขาพอใจกับผลลัพธ์ที่ทำไป เนื่องจากทำให้มู่เฉินต้องจ่ายของเหลวจื้อจุนเพิ่มไปอีกห้าล้านหยด
“งั้นข้าก็ขอขอบคุณองค์ชายสี่”
ภายใต้การจ้องมองอย่างน่าสงสารของทุกคน มู่เฉินกลับไม่ได้ใส่ใจและยังยิ้มให้เซี่ยหง “แต่ข้าหวังว่าองค์ชายสี่จะไม่เสียใจที่ทำให้ข้าได้สิ่งนี้ เมื่อถึงเวลานั้นข้าคิดว่าราคาที่เจ้าจะต้องจ่ายจะยิ่งกว่าของเหลวจื้อจุนสิบเจ็ดล้านหยดนี้”
คำพูดของมู่เฉินทำให้คนอื่นประหลาดใจ ต่างคิดว่าชายหนุ่มคนนี้โอหังไม่น้อย…
ทว่าม่านตาของเซี่ยหงกลับหดลงเมื่อได้ยินคำพูดของมู่เฉิน เขารู้สึกไม่สบายใจคลุมเครือ แต่จากนั้นก็ระงับความรู้สึกลงไปได้ จอมยุทธ์ระยะเกือบจะบรรลุระดับจื้อจุนขั้นเก้าจะทำอะไรได้แม้จะมีภาพค่ายกลที่ไม่สมบูรณ์ เมื่อกองทัพของแคว้นเซี่ยมาถึง ชายคนนี้ก็ถูกบดขยี้จนไม่เหลือซากได้ง่าย
ดังนั้นจึงเขายิ้มบาง ก่อนที่ริ้วเหยียดหยามจะเผยขึ้นที่มุมปาก “ในเมื่อเป็นแบบนี้ข้าจะรอ หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ผิดหวังนะ”
มู่เฉินยิ้มไม่พูดอะไรต่ออีก
“ไอ้ตัวน่ารังเกียจ!” จิ่วโยวพูดด้วยเสียงเย็นชา แม้ของเหลวจื้อจุนห้าล้านหยดไม่ได้เป็นจำนวนเล็กน้อย แต่สิ่งที่ทำให้นางโมโหที่สุดคือวิธีของเซี่ยหง
“เขาคิดจริงๆ หรือว่าอาณาเขตกงเวทสวรรค์แหย่ได้ง่ายๆ?” ถานชิวโกรธจนหัวร้อนฉ่า สำนักของพวกเขาไม่เหมือนกับเมื่อก่อน แม้ภูมิหลังยังเทียบแคว้นเซี่ยไม่ได้ แต่ถ้าสู้กันจริงๆ แคว้นเซี่ยก็ไม่สามารถได้รับผลประโยชน์ใดๆ อย่างแน่นอน
ทว่าเผชิญหน้ากับความโกรธของพรรคพวก มู่เฉินก็โบกมือแล้วยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ข้าบอกแล้วไงองค์ชายสี่จะต้องเสียใจแน่นอนที่ให้ข้าได้ภาพพค่ายกลมาครอบครอง”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ เนื่องจากเขารู้สึกได้เบาบางว่าพลังของค่ายกลเก้าเทพมังกรประหารยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง หากเขาสามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ สิ่งนี้ก็ไม่ใช่ของที่สามารถซื้อได้ด้วยของเหลวจื้อจุนสิบเจ็ดล้านหยด
จิ่วโยวและพรรคพวกรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำพูดของมู่เฉิน แม้ว่าจะยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับศักยภาพของค่ายกลเก้าเทพมังกรประหาร แต่ก็ต้องไม่ธรรมดาแน่นอนในเมื่อมู่เฉินกล่าวออกมาเช่นนั้น
ขณะที่พวกเขาสนทนากัน หานเฟยก็ปิดการประมูลสำหรับภาพค่ายกลเก้าเทพมังกรประหาร ให้ผู้ดูแลส่งม้วนภาพนี้ไปให้มู่เฉิน แล้วเริ่มการประมูลของชิ้นที่สาม
นี่คือวิทยายุทธระดับเสินทงฉบับไม่สมบูรณ์ซึ่งทั้งโบราณและไม่ธรรมดา ทว่ามู่เฉินไม่สนใจจะประมูลอีกต่อไปเนื่องจากกินเยอะเคี้ยวไม่หมดเอา ตอนนี้เขาไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะรวบรวมสิ่งที่ไม่สมบูรณ์จำนวนมากเพื่อทำความเข้าใจ
ดังนั้นวิทยายุทธระดับเสินทงฉบับไม่สมบูรณ์จึงถูกประมูลโดยชิ้งหย่าในราคาสิบแปดล้าน…
เมื่อสิ้นสุดการประมูลของชิ้นที่สาม บรรยากาศในโรงประมูลก็ตึงเครียดถึงขีดสุด สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องไปที่ถาดเงินถาดที่สี่
คนส่วนมากมาที่นี่ไม่ได้พุ่งเป้ามาที่วัตถุสามชิ้นแรก แต่เป็นวัตถุที่ได้สร้างคลื่นปั่นป่วนในเมืองในช่วงสองวันที่ผ่านมา…
บนแท่นประมูลหานเฟยกวาดมองสายตาร้อนแรงที่จ้องมองมา สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขารับถาดเงินมาถือด้วยตนเอง ม่านแสงก็จางลงเผยสิ่งที่อยู่ในนั้น
นี่เป็นป้ายทองคำกระดำกระด่างวางบนถาด คำโบราณพร่ามัวสลักด้านบนที่ดูเหมือนคำว่า ‘สอง’…
สายตาของมู่เฉินเป็นประกาย นี่เป็นตราประจำตัวของจอมพลสองแน่แล้ว!
