ร้านขายรถยนต์ในปักกิ่งมีอยู่สองสามที่ แต่ที่เป็นแหล่งศูนย์รวมมากที่สุดก็ต้องไปที่ตลาดซื้อขายรถยนต์ ในหมู่บ้านเอเชียนเกมส์ และรถออดี้คันนั้นของเยี่ยเทียนก็ซื้อมาจากที่นั่นเช่นกัน
วันนี้ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์และก็ไม่ใช่วันหยุดเทศกาล ในตลาดซื้อขายรถยนต์จึงมีคนไม่มาก หลังจากเยี่ยเทียนนำรถซานทาน่าคันนั้นจอดอยู่นอกตลาดซื้อขายรถยนต์แล้ว เขาจึงพาอวี๋ชิงหย่ากับถังเสวียเสวี่ยเดินเข้าไป
ตลาดซื้อขายรถยนต์แห่งนี้เป็นลานขนาดใหญ่ ภายในลานมีรถมือสองจอดอยู่มากมาย และตรงที่อยู่ใกล้กับร้านก็ยังมีรถคันใหม่สำหรับจัดโชว์อยู่บ้าง
ร้านแบบนี้ส่วนใหญ่จะได้สิทธิ์การขายโดยเฉพาะและยังมีตราสัญลักษณ์ของบริษัทอยู่บนยี่ห้อรถอีกด้วย หลังจากเห็นพวกของเยี่ยเทียนทั้งสามคนเดินเข้ามา จึงมีคนที่อยู่หน้าร้านเข้ามาแนะนำรถอย่างกระตือรือร้น
“รถญี่ปุ่น? ไม่สนใจ…”
เยี่ยเทียนผ่านร้านที่ขายรถติดต่อกันสองสามร้าน ถ้าไม่ใช่รถฮอนด้าก็เป็นรถโตโยต้า เขาจึงไม่ฟังแม้แต่การแนะนำ แล้วจึงเดินผ่านไปเลย
อย่างแรกเยี่ยเทียนถูกอาจารย์พูดกรอกหูบ่อยๆ เขาจึงไม่ค่อยชอบรถตระกูลญี่ปุ่น แม้แต่ของใช้ญี่ปุ่นเขาก็ไม่สนใจ
อย่างที่สองก่อนที่เขาจะซื้อรถก็ได้ทำการบ้านมาบ้าง ความปลอดภัยของรถญี่ปุ่น ไม่สามารถเทียบกับรถของยุโรปได้ ดังนั้นก่อนที่ยังมาไม่ถึงที่นี่ รถญี่ปุ่นจึงถูกตัดออกไปจากในใจของเยี่ยเทียนแล้ว
“เยี่ยเทียน นายจะซื้อรถอะไรกันแน่?”
อวี๋ชิงหย่าเดินตามหลังอย่างหมดความอดทน เพราะตอนที่เธออยู่เซี่ยงไฮ้ เมื่อไปถึงร้านเจอคันที่ถูกใจ ก็รูดบัตรซื้อทันที ไม่ต้องมาเดินเล่นอยู่ในตลาดซื้อขายรถยนต์แบบนี้?
และผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่ขายรถพวกนี้ มีคนหนึ่งใช้สายตาจ้องมองเธอ ทำให้อวี๋ชิงหย่ารู้สึกไม่สบายมาก
“ฉันอยากซื้อรถออฟโรด รถคันหนาตัวถังใหญ่ แบบนั้นเวลาขับแล้วรู้สึกสนุกดี”
เยี่ยเทียนพูดพลางเดินมองไปรอบๆ แต่ร้านขายรถที่นี่ส่วนใหญ่เป็นรถที่ใช้ในบ้าน ไม่มีแบบที่เขาถูกใจสักคัน
“เอ๊ะ ตรงนั้นก็ขายรถใช่ไหม? เหมือนฉันจะเห็นข้างหลังกระจกก็มีรถจอดอยู่เหมือนกัน!”
จู่ๆ เยี่ยเทียนก็มองเห็นข้างนอกของลานใหญ่ มีสิ่งก่อสร้างที่ใช้ท่อเหล็กสร้างขึ้นมา และใช้กระจกคลุมภายนอก อาคารทั้งหมด ทำให้ดูพิเศษไม่เหมือนใคร
อวี๋ชิงหย่าพูดพลางไล่มองตามนิ้วของเยี่ยเทียน “น่าจะใช่ นายดูสิข้างบนมีสัญลักษณ์ของรถบีเอ็มดับเบิ้ลยู ด้วยไม่ใช่เหรอ?”
“ไป เดินไปดูกันเถอะ…” เยี่ยเทียนพา อวี๋ชิงหย่ากับถังเสวียเสวี่ยเดินออกจากลานบ้านขนาดใหญ่ แล้วเดินตรงไปที่อาคารหลังนั้น
“สุดยอด เป็นร้านขายรถจริงๆ ด้วย? นี่ต้องลงทุนเท่าไรกันเชียว?”
พอเดินมาถึงหน้าอาคารเรือนกระจก เยี่ยเทียนก็อ้าปากค้างไม่หยุด เพราะอาคารเหล็กเสริมกระจก นี้กินพื้นที่ของตลาดซื้อขายรถยนต์เกือบครึ่งหนึ่ง มีรถยี่ห้อเดียวจัดวางอยู่ภายใน นั่นก็คือรถบีเอ็มดับเบิ้ลยู
และอย่าเพิ่งพูดถึงอย่างอื่น เพียงแค่ตัวอาคารหลังนี้ อย่าคิดว่าเงินเพียงสิบยี่สิบล้านก็สามารถซื้อได้ และเป็นครั้งแรกที่เยี่ยเทียนเพิ่งจะรู้ว่าการขายรถมันดีขนาดนี้?
“ไม่รู้ว่า นี่จะเป็นร้านที่มีสิทธิ์การขายโดยเฉพาะไหม? เพราะตอนที่ฉันอยู่เซี่ยงไฮ้ก็ไม่เคยเห็น” อวี๋ชิงหย่าส่ายหน้า ตอนที่เธอซื้อรถสปอร์ตเฟอร์รารี่คันนั้น ยังห่างกันไกลมากเมื่อเทียบกับร้านนี้
ถังเสวียเสวี่ยเห็นท่าทางมึนงงของเยี่ยเทียนกับอวี๋ชิงหย่า จึงพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “พี่เยี่ยเทียน หนูรู้ค่ะ นี่คือร้าน 4S ที่ฮ่องกงก็มีค่ะ!”
“ร้าน 4S? เอาไว้ทำอะไร? ข้างบนนี้ก็ไม่เห็นจะมี S สี่ตัว?” เยี่ยเทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง พลางมองไปที่หน้าร้านใหญ่โตนานครึ่งค่อนวัน นอกจากเขาจะเห็นสัญลักษณ์ของบีเอ็มดับเบิ้ลยูแล้ว ก็ไม่เห็นตัวอักษรที่เกี่ยวกับ 4S เลย
ท่าทางของเยี่ยเทียนทำให้ถังเสวี่ยเสวี่ยขำมาก เธอหัวเราะพลางพูด “พี่เยี่ยเทียน 4S ไม่ใช่สัญลักษณ์ค่ะ พี่โง่จริงๆ เหรอ 4S เป็นรูปแบบการดำเนินกิจการค่ะ…”
หลังจากได้ยินถังเสวียเสวี่ยอธิบาย เยี่ยเทียนจึงเกาศีรษะแกรกๆ พลางยิ้ม เพราะตัวเองไม่รู้จักจริงๆ และตามที่ถังเสวียเสวี่ยพูด ร้าน 4S เป็นรูปแบบการขายรถยนต์ที่มีองค์ประกอบหลัก “สี่อย่างในหนึ่งเดียว” เป็นหัวใจหลัก
รูปแบบการบริการนี้ประกอบไปด้วยการขายรถยนต์ อุปกรณ์และอะไหล่ บริการหลังการขาย และการตอบกลับข้อมูล และทั้งสี่คำนี้มีตัวอักษรขึ้นต้นด้วยตัว S เหมือนกัน ดังนั้นจึงเรียกว่า 4S
ร้าน 4S มีรูปแบบภายนอกที่เหมือนกัน มีสัญลักษณ์เหมือนกัน มีมาตรฐานการจัดการที่เหมือนกัน และดำเนินกิจการเฉพาะแบรนด์เดียวเท่านั้นมันคือตลาดที่มีรูปแบบโดดเด่นเฉพาะอย่างหนึ่ง มีข้อดีในการเสริมภาพลักษณ์ของแบรนด์รถยนต์ และกิจการการผลิตรถยนต์ที่ชัดเจนมาก
“คุณผู้หญิงท่านนี้มีความเข้าใจมากเลยนะคะ ร้าน 4S ในประเทศจีนมีเพียงสองสามร้าน และร้านของพวกเราเพิ่งจะเปิดบริการได้เพียงสองสามเดือนค่ะ เชิญคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงเข้าไปด้านในค่ะ!”
เดิมทีผู้หญิงคนนั้นที่ยืนอยู่หน้าร้านไม่ได้สนใจพวกเยี่ยเทียนเลย เพราะพวกเขาดูเป็นวัยรุ่นเกินไป ไม่เหมาะที่จะเป็นเป้าหมายในการขาย
แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดของถังเสวียเสวี่ย เธอจึงเปลี่ยนทัศนคติทันที เพราะว่าคนที่รู้จักร้าน 4S ในประเทศจีนมีน้อยมากจริงๆ ทุกครั้งพวกเขาจะต้องอธิบายให้บรรดาลูกค้านานครึ่งค่อนวัน
“เยี่ยเทียน พวกเราเข้าไปนั่งข้างในกันเถอะ ฉันเจ็บเท้าไปหมดแล้ว…” อวี๋ชิงหย่าดึงแขนของเยี่ยเทียน เพราะวันนี้เธอออกมาจากสถานีโทรทัศน์รายการทีวีก็ตรงมาที่นี่เลย แม้แต่รองเท้าส้นสูงก็ยังเปลี่ยนไม่ทัน
และคุณผู้หญิงที่ต้อนรับอยู่หน้าประตู ก็ทำให้อวี๋ชิงหย่าอารมณ์ดีมาก ถึงอย่างไรก็ยังดีกว่าที่ต้องถูกสายตาคนแก่ พวกนั้นจ้องมอง
“ได้ ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ซื้อบีเอ็มดับเบิ้ลยูก็แล้วกัน อย่างน้อยสภาพแวดล้อมในการขายก็ยังทำให้รู้สึกสบายใจกว่า!” เยี่ยเทียนพยักหน้า และเดินเข้าไปในร้าน คำพูดของเขาก็ทำให้พนักงานขายคนนั้นตาเป็นประกาย แล้วจึงรีบเดินตามอย่างกระฉับกระเฉง
“คุณผู้ชายคะ นี่คือนามบัตรของฉันค่ะ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ?”
หลังจากเข้ามาในห้องโถงใหญ่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นจึงยื่นนามบัตรให้เยี่ยเทียน แล้วจึงพูด “ที่นี่คือรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูรุ่นใหม่ล่าสุดของพวกเรา คุณสามารถดูได้ว่าชอบรุ่นไหนบ้างค่ะ?”
เยี่ยเทียนมองชื่อบนนามบัตรแล้วจึงยิ้มพลางพูด “ตัวตั่ว? ชื่อเพราะดีนะครับ ผมชื่อเยี่ยเทียน!”
“คุณผู้ชายคะ ตั่วเป็นแซ่ และชื่อเดี่ยวของฉันก็คือตัวค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดเตือนเยี่ยเทียนอย่างมีมารยาทท
เยี่ยเทียนพยักหน้ายิ้ม พลางพูด “ผมรู้ครับ คุณคือชาวหุยใช่ไหมครับ? แซ่ตั่วเป็นเสียงภาษาจีนที่เหมือนกับ ชนกลุ่มน้อยเผ่าหุยมานานแล้ว ในสมัยของจักรพรรดิเซวียนเต๋อราชวงศ์หมิงมีบุคคลนามว่าตั่วซือหมา เดินทางจากทิศตะวันตกเข้ามายังประเทศจีนนำสิงโตมาถวายต่อองค์จักรพรรดิ จากนั้นก็อาศัยอยู่ในเมืองหลวง ซึ่งน่าจะเป็นบรรพบุรุษของคุณใช่ไหมครับ?”
“คุณ…คุณรู้ได้ยังไงคะ?” ก่อนหน้านั้นผู้หญิงคนนี้พูดจาดูถูกเยี่ยเทียนเพราะเห็นว่าเขายังเป็นเด็กหนุ่ม ทว่าตอนนี้เธอกลับตกใจในตัวเยี่ยเทียนมาก
ในประเทศจีนคนแซ่ตั่วมีน้อยมาก และเกรงว่าในจำนวนหนึ่งหมื่นคนก็คงไม่มีใครรู้จัก แต่เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ากลับพูดชื่อบรรพุรุษของเธอออกมา
ความจริงสาเหตุที่เยี่ยเทียนรู้จักแซ่ตั่ว ก็เป็นเพราะในสมัยราชวงศ์ชิง มีนักทำนายดวงชะตาของชนเผ่าหุยปรากฏตัว ในเมืองปักกิ่งนามว่าตั่วซื่อหลิน ตอนนั้นท่านนักพรตเคยพูดให้เขาฟัง ทำให้เยี่ยเทียนจึงจำแซ่นี้ได้
แต่การผ่านเหตุการณ์มานานนับร้อยปี ทำให้การสืบทอดมรดกของวิชาลึกลับได้หายสาบสูญไปเป็นจำนวนมาก เยี่ยเทียนจึงไม่คิดว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้จะเข้าใจการทำนายดวงชะตาของตั่วซื่อหลิน มิฉะนั้นเธอคงไม่มา เป็นพนักงานขายรถ
“ใครสั่งให้นายโปรยขนมจีบ?” เมื่อเห็นเยี่ยเทียนคุยกับผู้หญิงคนนั้นอย่างสนุกสนาน มือเล็กของอวี๋ชิงหย่า จึงเอื้อมไปอยู่ที่เอวของเยี่ยเทียนตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ จากนั้นเธอจึงหยิกเขาอย่างแรง
ตอนนี้เยี่ยเทียนเป็นเด็กหนุ่มที่ร่ำรวยมาก ถึงแม้อวี๋ชิงหย่าจะมีเงินเหมือนกัน แต่เธอก็กลัวว่า เขาจะถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไป
“อัยโย่!”
เยี่ยเทียนอ้าปากร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะเวลาที่ผู้หญิงหึงจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร จากนั้นเยี่ยเทียนจึงเก็บสีหน้าทันที แล้วพูดกับตัวตั่วว่า “พวกเราดูรถกันก่อนดีกว่าครับ ไม่ทราบว่าพวกคุณ มีรถออฟโรดไหมครับ?”
เมื่อเห็นการกระทำของเยี่ยเทียนกับอวี๋ชิงหย่า ตั่วตัวจึงเม้มปากยิ้มแล้วพูด “รถออฟโรดมีคันหนึ่งค่ะ แต่มีคนอื่นจองไว้แล้ว คุณเยี่ยสามารถดูก่อนได้ ถ้าหากชอบ ก็สามารถจองผ่านพวกเราได้ค่ะ”
“มีจริงๆ เหรอครับ? พาผมไปดูหน่อย!” เยี่ยเทียนแค่ลองถามดู แต่หลังจากที่ได้ยินตั่วตัวตอบกลับมา เขาจึงรู้สึกดีใจมาก
“เยี่ยเทียน นายไปดูเถอะ ฉันกับเสวียเสวี่ยจะนั่งตรงนี้สักพัก!”
อวี๋ชิงหย่ารู้ว่าเธอไม่ควรตามติดผู้ชายมากนัก ไม่อย่างนั้นจะทำให้เสียเขาไป ดังนั้นหลังจากการตักเตือนเมื่อครู่แล้ว เธอจึงปล่อยเขาให้เป็นอิสระทันที
ร้าน 4S มีโกดังรถรวมอยู่ด้วย ซึ่งถือว่าเป็นการบริการลูกค้าอย่างหนึ่ง หากเจอรถที่ถูกใจแล้วก็จะได้นำสินค้าให้ทันที หลังจากเธอพูดผ่านวิทยุสื่อสารแล้ว ตั่วตัวจึงพูดกับเยี่ยเทียน “คุณเยี่ยคะ รถคันนั้นถูกลูกค้าคนหนึ่งของพวกเราจองเอาไว้ จึงไม่ได้นำไปจอดในพื้นที่จัดแสดง แต่คุณสามารถไปดูรถที่โกดังกับฉันได้นะคะ”
“ได้ครับ ไปกันเถอะ!” เยี่ยเทียนพยักหน้าแล้วจึงเดินตามตั่วตัวออกจากร้าน 4S ทางประตูด้านข้าง จนเดินมาถึงโกดังรถที่อยู่ข้างหลัง
ตั่วตัวพูดกับผู้ชายวัยกลางคนที่กำลังรออยู่หน้าประตูของโกดัง “ผู้จัดการอู่คะ นี่คือคุณเยี่ย เขาอยากจะมาดูแลนด์โรเวอร์รถออฟโรดค่ะ”
เมื่อมองเยี่ยเทียนตั้งแต่หัวจรดเท้า ผู้จัดการอู่คนนั้นก็ไม่ได้สนใจเขา จากนั้นจึงหยิบกุญแจเปิดประตูของโกดัง พลางพูด “นี่คือรถที่คนอื่นจองไว้แล้ว ดูได้อย่างเดียว ไม่สามารถทดลองขับได้!”
“เฮ้ รถสวยจัง!” หลังจากประตูใหญ่ของโกดังเปิดออกแล้ว ดวงตาของเยี่ยเทียนก็เป็นประกายทันที และรีบเดินเข้าไป
ตัวถังรถออฟโรดสีดำคันนี้มีหน้ากว้างมาก ล้อแมกซ์สี่ล้อที่โดดเด่นกว่าล้อรถยนต์ทั่วไป ใต้ท้องของตัวถังยกสูงขึ้นมาก แผงไฟรถสว่างจ้าตา เด่นชัดไม่เหมือนใคร
“รถคันนี้คือยี่ห้ออะไรครับ?” เยี่ยเทียนเอ่ยปากถาม
“ตั่วตัว?” หลังจากได้ยินเยี่ยเทียนถาม ผู้จัดการอู่จึงมองไปที่ตั่วตัวไม่หยุด พลางคิดว่านี่คือลูกค้าประเภทไหน? จะซื้อรถแต่ยังไม่รู้แม้แต่ยี่ห้อรถด้วยซ้ำ?
ต้องรู้ก่อนว่า การพาลูกค้ามาดูรถที่คนอื่นจองไว้แล้วนั้นเป็นการผิดกฎของบริษัท ถ้าหากไม่ใช่เพราะตั่วตัวพูดว่าคนคนนี้ต้องการจะซื้อรถล่ะก็ ผู้จัดการอู่ก็คงไม่เปิดประตูนี้ให้เยี่ยเทียนหรอก
ตั่วตัวมองผู้จัดการอู่ด้วยสายตาขออภัย แล้วจึงอธิบายให้เยี่ยทียน “คุณเยี่ยคะ นี่คือยี่ห้อแลนด์โรเวอร์รถออฟโรดสมรรถนะสูงของประเทศอังกฤษค่ะ ยังไม่มีการนำเข้ามาในประเทศจีน ถ้าไม่ใช่เพราะลูกค้าต้องการ ที่นี่ของพวกเราก็คงไม่มีค่ะ”
เยี่ยเทียนดูออกว่าตั่วตัวกำลังเล่นแง่ ดังนั้นเขาจึงถามไปตามตรง “รถคันนี้ราคาเท่าไรครับ?”
“รถคันนี้นำเข้ามาบวกภาษีแล้ว ประมาณเก้าแสนหยวน ถ้าหากคุณเยี่ยต้องการจริงๆ ราคาประมาณแปดแสนแปดหมื่นหยวนก็น่าจะซื้อได้ค่ะ!” เมื่อเห็นเยี่ยเทียนต้องการซื้อรถ ผู้จัดการอู่จึงเผยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ผู้จัดการอู่ มีคนมาก่อเรื่องอยู่หน้าร้าน คุณรีบไปดูหน่อยครับ!” ขณะที่เยี่ยเทียนกำลังจะถามว่าจะทำการจองซื้อรถรุ่นนี้อย่างไร ก็มีพนักงานขายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อน
……
