ตอนที่ 496 ตั๊กแตนจับจั๊กจั่น (3)
หลังจากจักรพรรดิฟื้นอํานาจในศตวรรษที่ผ่านมา ก็ไม่เคย
ขจัดความทะเยอทะยานของประเทศในแถบเอเชียมาตลอดและยัง
หน่วยสืบราชการลับจํานวนมากไปในหลายประเทศ
หลังจากไม่ได้ทองคํากลับมา ตระกูลคิตะมิยะก็รีบตรวจสอบให้
ชัดแจ้งถึงเบื้องหลังของคนพวกนั้นที่ทําให้พวกเขาเกือบตาย
ดังนั้นคิตะมิยะ ฮิเดโอะก็รู ้จักชื่อของโก่วซินเจีย และรู ้เพิ่มเติมอีกว่า
เขาคนนี้เคยอยู่ในสงครามการต่อต้านญี่ปุ่น เขาเคยเป็ นเจ้าหน้าที่
หน่วยสืบราชการลับของจีนที่สร ้างความเสียหายให้กับกองทัพ
ญี่ปุ่นอย่างหนัก
ตั้งแต่นั้นมาตระกูลคิตะมิยะได้ระดมทรัพยากรจํานวนมาก ส่ง
คนแอบเข้าไปที่เกาะไต้หวัน อยากได้ทองคําจากโก่วซินเจีย แต่สิ่ง
ที่น่าตกใจคือ โก่วซินเจียที่ผ่านสนามรบมาร ้อยครั้งก็ไม่ตาย เขา
สามารถรอดชีวิตจากเหตุอัคคีภัยได้แปลกประหลาด
บริเวณรอบตัวรู ้สึกได้ถึงแก่นแท้ของพลังหยินพิฆาต ลูกหลาน
ของตระกูลคิตะมิยะที่เดินเข้าไปในถํ้ามีสีหน้าเปลี่ยนไป โชคดีที่
พวกเขาคนฝึ กหนักมาตั้งแต่เด็ก เลือดลมภายในร่างกายชีวิต
เปี่ ยมไปด้วยพลังฮึกเหิม สติปัญญาก็ยังไม่ถูกกัดกร่อนใน
ทันทีทันใด
แต่ถึงอย่างนั้น บางคนที่มีสุขภาพไม่ดี ก็จะทนไม่ค่อยไหว
พลังพิฆาตที่พัดผ่านร่างกายของพวกเขาเหมือนคลื่น กําลัง
ทําลายจิตวิญญาณของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง คนที่ยืนอยู่ข้างหน้า
ทีใบหน้าหน้าซีดเซียว
“หัวหน้า ที่แปลกมาก พวกเราอย่าเพิ่งเข้าไปในชั่วคราว?”
คิตะมิยะ ฮิโคโตชิที่ยืนอยู่ข้างหลังคิตะมิยะ ฮิเดโอะ สีหน้าดู
ไม่ได้เลย เขาคือคนที่มีพรสวรรค์ในการค้าขายของตระกูลคิตะมิยะ
ที่หาเจอได้ยาก หลายปีที่ผ่านมาหากเขาไม่ได้คอยประคับประคอง
ด้วยความยากลําบาก เกรงว่าห่วงโซ่ของเงินทุนของตระกูลคิตะมิ
ยะคงขาดไปนานแล้ว
แต่ในวันที่คิตะมิยะ ฮิโคโตชิว่างก็จะฝึ กเค็นโด แต่พลังนั้นก็
ธรรมดามาก เทียบกับลูกหลานในตระกูลคิตะมิยะยังไม่ได้ ถ้าเขา
ไม่ได้มีความมุ่งมั่นมาก เวลานี้เกรงว่าจะไม่สามารถรักษาสภาพ
จิตใจของเขาไว้ได้แล้ว
“ถอย ถอยออกไปให้หมด!”
หลังจากที่ได้ยินคําพูดของคิตะมิยะ ฮิโคโตชิแล้ว คิตะมิยะ ฮิเด
โอะที่สีหน้าเปลี่ยนอย่างฉับพลันยังคงติดอยู่ในห้วงของความทรง
จํา คนที่มาพม่าครั้งนี้ล้วนแล้วคือกองกําลังทหารของตระกูล ถ้า
หากว่าอวัยวะเพศของเขานั้นไม่ตื่นตัวก็เกรงว่าจะเป็ นผู ้ชายเต็มตัว
ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นคิตะมิยะ ฮิเดโอะก็ต้องกลายเป็ นนักโทษที่ใหญ่
ที่สุดในตระกูลแล้ว
ที่จริงแล้วคิตะมิยะ ฮิเดโอะก็รู ้สึกกลุ ้มใจอย่างมาก ฝ่ ามือที่เต็ม
ไปด้วยความเกลียดชังของโก่วซินเจียในตอนนั้น ได้รวบรวมพลัง
ทั้งหมดไว้ในฝ่ ามือ ขณะเดียวกันพลังพิฆาตแทรกซึมเข้าไปใน
ร่างกายของเขา ส่วนเรื่องพลังพิฆาตทําให้คิตะมิยะ ฮิเดโอะไม่
สามารถเป็ นลูกผู ้ชายได้นั้นเกิดอย่างไม่ตั้งใจ แม้แต่ตัวโก่วซิน
เจียเองก็ไม่รู ้
และพลังพิฆาตในเวลานี้ได้สร ้างค่ายกลพิฆาตจิ๋วกุ่ยสั่ว จึงมี
ผลกระทบต่อระบบประสาทของมนุษย ์ มันสามารถทําลายระบบ
ประสาทส่วนกลางของมนุษย ์ ทําให้เกิดภาพหลอน แต่ไม่ได้เป็ น
อันตรายต่อร่างกายมากนัก
หลังจากที่ได้ยินคําพูดของหัวหน้า พวกลูกหลานของตระกูล
เดิมทีที่รู ้สึกกระวนกระวายใจได้ลดน้อยถอยลงไปราวกับนํ้าลด
จะว่าไปมันก็น่าแปลก หลังจากพวกเขาแค่ถอยออกมาห้าสิบ
ก้าว ความรู ้สึกหนาวเย็นของร่างกายก็หายไปทันที ดวงอาทิตย ์
ส่องแสงตรงเหนือหัวทําให้ร่างกายอบอุ่นไปทั้งตัว เมื่อเทียบกับเมื่อ
ครู่ เหมือนไฟและนํ้าแข็งที่แตกกต่างกันอย่างสิ่นเชิง
“หืม? ทําไมเขายังไม่กลับมานะ?”
ทุกคนหยุดเดิน คิตะมิยะ ฮิเดโอะสังเกตว่า ตําแหน่งที่พวกเขา
ยืนในตอนแรก ยังมีคนหนึ่งหลงเหลืออยู่ตรงนั้น สีหน้าเหมือนจะยิ้ม
แต่ไม่ยิ้ม ดวงตาจ้องมองเข้าไปในส่วนลึกของถํ้า คนนั้นก็คือตะขิ่น
บา เตง ติน
“ไป ไปลากเขากลับมา!” คิตะมิยะ ฮิเดโอะออกคําสั่ง สองคน
ในตระกูลก็ออกมาวิ่งไปทางตะขิ่น บา เตง ติน
เพียงแต่สองคนนั้นยังไม่ทันวิ่งไปถึงตะขิ่น บา เตง ติน ทันใด
นั้นทาคิน เต็ง ตินก็ชูมือทั้งสองข้างเหนือศีรษะแล้วโบกไปมา
พร ้อมตะโกนเสียงดังที่แหบพร่าออกมาว่า “ปีศาจ ฉันจะฆ่าแก ฉัน
จะฆ่าแก!”
ในขณะที่ตะโกนอยู่นั้นตะขิ่น บา เตง ติน ก็เริ่มก้าวเท้าออกมา
เดินโซซัดโซเซลึกเข้าไปในส่วนลึกของถํ้า มือทั้งสองคว้าจับ
อากาศมั่วซั่ว เหมือนกําลังต่อสู ้อยู่กับคนอยู่ คนในตระกูลคิตะมิยะ
มองอยู่อย่างนั้น แล้วก็เกิดความรู ้สึกเหน็บหนาวขึ้นมาในใจแม้แต่
ทั้งสองที่กําลังออกไปก็หยุดวิ่งทันที
พื้นดินในถํ้าไม่ค่อยเรียบ หลังจากวิ่งต่อไปอีกสิบกว่าเมตร
เท้าของตะขิ่น บา เตง ติน ก็สะดุดหินที่นูนออกมาแล้วกลิ้งไปบน
พื้น หลังจากล้มลงแล้ว ตะขิ่น บา เตง ติน ก็ใช ้มือทั้งสองของเขา
บีบคอของตัวเอง ส่งเสียง “ฮึ่ม ฮึ่ม” ออกมาจากปากราวกับลม
หายใจที่กระชั้นถี่ของสัตว ์ร ้าย
และก็ไม่รู ้ว่าตะขิ่น บา เตง ติน ไปเอาแรงมากมายขนาดนี้มา
จากไหน ทันใดนั้นหน้าของเขาก็แดงกํ่า ดวงตาโปนออกมาข้าง
นอกเหมือดวงตาของปลา ยันขาทั้งสองของเอาไว้ไม่หยุด
ในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงสิบวินาที ตะขิ่น บา เตง ติน ก็หยุดต่อสู ้
ดิ้นรน อวัยวะบนใบหน้าช่องท้องทั้งเจ็ดตา หู จมูก ปาก ก็มีเลือด
สดไหลออกมา ทําให้เกิดความแปลกประหลาดและน่ ากลัวบน
ใบหน้าที่นอนตายตาไม่หลับของเขา ทุกคนที่มองดูอยู่ต่างถอย
หลังโดยไม่รู ้ตัว พร ้อมกับพ่นลมหายใจเย็นออกมา
ฆ่าตัวตายไม่น่ากลัว ตอนนี้ทั่วโลกจะมีคนตายจากการฆ่าตัว
ตายอยู่ที่เก้าแสนคนทุกปี โดยเฉลี่ยทุกสี่สิบวินาทีก็จะมีหนึ่งคนที่
ฆ่าตัวตาย อีกทั้งวิธีการฆ่าตัวตายก็มีหลายแบบ มีทั้งกินยาพิษ
แขวนคอ กระโดดแม่นํ้า หรือช็อตไฟฟ้ า อีกทั้งวัฒนธรรมการผ่า
ท้องของญี่ปุ่น เป็ นวิธีการบีบบังคับตัวเองให้ตาย และคนที่อยู่ในนี้ก็
ไม่ได้เห็นเป็ นครั้งแรกด้วย
ไอ้โง่ มีแต่คนนี้เท่านั้นที่จะรู ้วิธีการเข้าไปในถํ้าทําไมกลับตาย
สะแล้ว คิตะมิยะฮิเดโอะกลั้นโมโหไว้ไม่อยู่ เดินไปหาสองคนที่ให้วิ่ง
ตามไปเมื่อกี้ ตบไปที่หน้าของพวกเขาทั้งสองซํ้าแล้วซํ้าเล่า
“ไอ้งั่ง!” เมื่อเห็นพยานเพียงคนเดียวที่เข้าไปในถํ้าตอนนั้นต้อง
ตายไปแบบนี้ คิตะมิยะ ฮิเดโอะจึงโกรธขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้รีบวิ่ง
ไปข้างตัวของสองคนที่เพิ่งวิ่งออกไป แล้วตบหน้าพวกเขาไปมา
ติดต่อกันสี่ครั้ง
ขณะที่คิตะมิยะ ฮิเดโอะอยากจะตบหน้าอีก ทันใดนั้นเสียงที่แก่
ก็ดังออกมาจากในกลุ่ม “ฮิเดโอะ ความโกรธ ระงับอารม์โกรธบ้าง
ช่วงนี้อารมณ์ของคุณเริ่มไม่มั่นคงเรื่อยๆ แล้ว!”
เมื่อได้ยินคนกล้าเรียกชื่อของคิตะมิยะ ฮิเดโอะแบบนี้ ทําให้
ลูกหลานในตระกูลต่างก็ตกใจเป็ นอย่างมากแล้วจึงทยอยหันไป
กลับเห็นคนแก่สามคนยืนหลังค่อมอยู่ตรงกลางกลุ่มผู ้คน
คนแก่สามคนนี้น่าจะอยู่ในกลุ่มคนพวกนี้ตลอด แต่ที่น่าแปลก
ใจก็คือ จนกระทั่งหนึ่งคนในนั้นพูดออกมา คนที่อยู่ข้างๆ เพิ่ง
สังเกตเห็นตัวตนของพวกเขา
เสียงที่ไม่ค่อยดัง แต่กลับทําให้คิตะมิยะ ฮิเดโอะที่กําลังโมโห
อยู่นั้นใจเย็นลง แล้วจึงหันกลับไปมองกลุ่มคน พูดว่า “ผู ้อาวุโสฟูจิ
โอะ เป็ นเพราะฮิเดโอะไร ้ความสามารถ ผ่านมานานหลายปีก็ยังหา
ของชิ้นนั้นพบสักที ทําให้ตระกูลต้องตกตํ่า!”
“ผู ้อาวุโสฟูจิโอะ เขาก็คือคิตะมิยะ ฟูจิโอะ?”
“โอ้พระเจ้า ผู ้อาวุโสฟูจิโอะยังมีชีวิตอยู่หรือ?”
คิตะมิยะฮิเดโอะเพิ่งพูดออกไป ทุกคนก็ต่างส่งเสียงตื่นเต้น
ตกใจ สายตาของทุกคนมองไปที่ผู ้อาวุโสสามคนนั้น พวกเขา
ต้องการรู ้ว่าคนไหน ถึงถูกคิตะมิยะ ฮิเดโอะเรียคิตะมิยะ ฟูจิโอะเป็ น
ผู ้อาวุโสฟูจิโอะ?
“ไม่โทษเธอหรอก ประเทศจีนมีคนแปลกอยู่มาก มันไกลเกิน
กว่าคนญี่ปุ่นอย่างเราจะชนะได้”
ผู ้อาวุโสที่ยืนอยู่ตรงกลางส่ายหัวไปมา ดวงตาทั้งสองที่ขุ่นได้
เกิดแสงสว่างทันทีแล้วพูดว่า “สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างแปลก เป็ นไป
ได้ว่าจะมีคนวางค่ายกลฉีเหมินไว้!”
“ค่ายกลฉีเหมิน?” คิตะมิยะ ฮิเดโอะได้ยินจึงตกตะลึง จึงถาม
ว่า “ผู ้อาวุโสฟูจิโอะครับ มีวิธีที่จะทําลายมันไหมครับ?”
คิตะมิยะ ฮิเดโอะรู ้ว่า คนชราที่อยู่ตรงหน้านี้ แม้ว่าจะอยู่ใน
ตระกูลคิตะมิยะ แต่เขาก็คือบุคคลในตํานานที่มีความสามารถคน
หนึ่ง เขาเกิดก่อนช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง อายุสามขวบก็เริ่ม
ฝึกซ ้อมวิชานินจา ตอนที่เขาอายุแปดขวบก็ตามพ่อไปที่ประเทศ
จีน ก็ไม่เคยหยุดฝึกซ ้อมวิชานินจา
ในยุคของขุนศึกที่วุ่นวายในประเทศจีน ตอนที่คิตะมิยะ ฟูจิโอะ
เป็ นวัยรุ่นเขาก็ได้แฝงตัวอยู่ในเซียงไฮ้ เคยเข้ารวมกลุ่มแก้งค์ชิงปัง
ต่อมาเขาแสร ้งทําเป็ นเป็ นคนจีนเข้าไปเยี่ยมครูที่มีชื่อเสียงเพื่อ
ฝึกฝนศิลปะการต่อสู ้
ตอนอายุสามสิบ คิตะมิยะ ฟูจิโอะได้นําวิชาดาบของจีนหลอม
รวมเข้าเค็นโดของตระกูล ทําให้วิชาการใช ้ดาบของตระกูลตะมิยะ
เป็ นที่หนึ่ง และในความรวดเร็วและรุนแรงก็มีวิชาการป้ องกัน
เพิ่มเติม จึงเป็ นเหตุให้เกิดความฮือฮาอึกทึกครึกโครมในญี่ปุ่ น
ตอนนั้น และถูกขนานนามว่าเป็ นปรมาจารย ์เค็นโด ช่วงอายุ
สามสิบห้าปี ก็เข้าไปอยู่ในคริสตจักรเพรสไปทีเรียนของตระกูล
ในสงครามการต่อต้านญี่ปุ่ น คิตะมินยะ ฟูจิโอะเป็ นหนึ่งใน
สมาชิกของแก๊งมังกรดํา ได้ทําความผิดในประเทศจีนอยู่บ่อยครั้ง
เขาจะพายอดฝี มือของเค็นโดของญี่ปุ่ นไปด้วยหลายครั้ง ล้อม
ปราบปรมาจารย ์ที่เขาเคยขอเป็ นศิษย ์ และสังหารนักต่อสู ้ของยุทธ
จักรของจีนอย่างโหดเหี้ยมทารุณ
แต่หลังจากที่ญี่ปุ่ นแพ้และยอมจํานน คิตะมิยะ ฟูจิโอะก็หาย
ต๋อมไปเลย กระทั่งคนในตระกูลก็ไม่รู ้ว่เขาไปไหน คนส่วนใหญ่คิด
ว่าเขาตายในช่วงสงครามไปแล้ว แต่ตอนนี้คิตะมิยะ ฟูจิโอะมา
ปรากฏอยู่ตรงหน้า ก็ทําให้ลูกหลานทุกคนต่างตกใจเป็ นอย่างมาก
“นี่อาจเป็ นเพื่อนเก่าที่สร ้างค่ายกลเอาไว้ ก็คือสํานักเสื้อป่ าน
ของจีน!”
คิตะมิยะ ฟูจิโอะก้าวไปข้างหน้าประมาณยี่สิบกว่าก้าว หลับตา
ลงและสัมผัสได้ถึงพลังงานของพิฆาตรุนแรง หลังจากผ่านไปนาน
มาก ก็พูดออกมาว่า “ลือกันว่าในจีนมีคนแปลกอยู่คนหนึ่ง ชื่อว่าห
ลี่ซั่นหยวน ฉันไม่มีโอกาสได้เห็น แต่ว่าลูกศิษย ์ของเขา ก็คือโก่ว
ซินเจีย ฮิเดโอะ เธอก็รู ้จักคนคนนี้นี่นา!”
คิตะมิยะ ฟูจิโอะอยู่ในสมัยสงครามการต่อต้านญี่ปุ่นเคยเป็ น
เพื่อนกับโก่วซินเจีย เขาเป็ นผู ้นําพวกนินจาของญี่ปุ่น ส่วนโก่วซิน
เจียคือผู ้นําในหมู่คณะฉีเหมิน และเคยต่อสู ้กันโดยที่ไม่มีใครรู ้มา
ก่อน
ถึงแม้ว่าทั้งสองฝ่ ายจะสูสีกัน แต่คิตะมิยะ ฟูจิโอะเข้าใจดี ถ้า
หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากกองกําลังญี่ปุ่นที่แข็งแกร่งในเวลา
นั้น เกรงว่ากองพลนินจาที่เขาพามานั้น ก็คงถูกโก่วซินเจียตีพ่าย
จนยับเยิน
“ที่แท้ก็เป็ นเขา ผู ้อาวุโสฟูจิโอะครับ ในเมื่อเขาสร ้างค่ายกล
ที่นี่ อย่างนั้นก็ต้องมีทรัพย ์สมบัติของตระกูลซ่อนอยู่ข้างใน
แน่นอน!” สายตาของคิตะมิยะ ฮิเดโอะเปล่งแสงถึงความเคียดแค้น
ความเจ็บปวดที่เขาต้องทนทุกข์ทุกวันมานับทศวรรษ ทําให้เขา
เกลียดโก่วซินเจียเข้ากระดูกดํา
“ค่ายกลฉีเหมินมีการเปลี่ยนที่ไม่อาจคาเดาได้ ฉันต้องใช ้
เวลานิดหน่อย!”
ตอนนั้นที่คิตะมิยะ ฟูจิโอะแอบขโมยวิชาศิลปะการต่อสู ้ใน
ประเทศจีน ตั้งแต่รากกระดูกถูกสร ้างขึ้นแม้ว่าจะได้เรียนศิลปะการ
ต่อสู ้และฉีเหมินตุ ้นเจี่ยมาบ้าง แต่ว่าการถ่ายทอดหัวใจสําคัญของ
สํานักต่างๆ ในฉีเหมิน กลับสัมผัสไม่ถึง และค่ายกลที่อยู่ตรงหน้านี้
ใช่ว่าจะทําลายก็ทําลายได้
“โอเค ถ้าอยากนั้นก็ต้องรบกวนผู ้อาวุโสฟูจิโอะแล้ว!”
คิตะมิยะ ฮิเดโอะสั่งให้ทุกคนในตระกูลถอยหลังไปประมาณสิบ
เมตร แล้วมองไปที่คิตะมิยะ ฮิโคโตชิและถามว่า “คนที่อยู่รอบนอก
ยังติดต่อไม่ได้อีกหรือ? ทําไมถึงเป็ นอย่างนี้ไปได้?”
ตอนที่เดินทางเข้าไปในภูเขาปีศาจ การติดต่อของพวกเขา
กันเขตภายนอกได้ขาดหายอย่างแปลกประหลาด เพียงแต่สถานที่
แห่งนี้ห่างไกลความเจริญ คิตะมิยะ ฮิเดโอะจึงคิดไม่ถึงว่า หลังจาก
ที่พวกเขาทําตัวเหมือนตั๊กแตนจับจั๊กจั่นนั้น ยังมีนกขมิ้นที่
เตรียมพร ้อมแล้วซ่อนอยู่ข้างหลัง
