หมื่นกระบี่ทะลวงสวรรค์ I Have Countless Legendary Swords! – ตอนที่ 21 : ศักยภาพระดับปรมาจารย์

ตอนที่ 21 : ศักยภาพระดับปรมาจารย์
ณ อาณาจักรเหมันต์แดนใต้
กลิ่นหอมไวน์คละคลุ้งไปทั่วอากาศภายในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง
“วันนั้น เป็นวันที่หิมะตกหนักมากบนภูเขาอัสนีเหมันต์ หิมะโปรยปรายไม่หยุดหย่อน จนบดบังทัศนวิสัยของทุกคนที่อยู่ที่นั่น เหล่าผู้มีพรสวรรค์จากแต่ละสำนักได้มารวมตัวกันเพื่อแย่งชิงสมบัติในตำนาน ลูกแก้วอัสนีเหมันต์ แม้แต่จอมกระบี่เหมันต์เยือกแข็งอย่างเฉิงเยว่เฝยก็อยู่ที่นั่นอยู่ด้วยเช่นกัน”
นักเล่าเรื่องกล่าวด้วยรอยยิ้มพลางใช้พัดที่อยู่ในมือ ลูกค้าแถวแล้วแถวเล่ายืนรายล้อมรอบนักเล่าเรื่อง เพื่อฟังเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบโลกใบนี้
“เหล่าจอมยุทธได้แต่ทนรอการปรากฎตัวของลูกแก้วอัสนีย์เหมันต์ แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีเด็ก 6 ขวบคนหนึ่งแอบเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ พวกเขาอย่างเงียบงัน และศิษย์คนหนึ่งจากสำนักหมัดเหล็กก็สังเกตเห็นเด็กคนนั้นเข้า เขาเลยขว้างมีดบินใส่เด็ก 6 ขวบคนนั้น จนเด็กคนนั้นไม่มีทางเลือกเลยต้องเผยตัวออกมา”
“เมื่อเหล่าศิษย์หันไปมอง ก็พบว่าผู้บุกรุกที่ว่านั้นเป็นเพียงแค่เด็กตัวน้อยที่มีใบหน้าที่หล่อเหล่าเท่านั้น ดูจากแค่รูปลักษณ์เพียงอย่างเดียว เขาคนนั้นดูไม่มีพิษมีภัยเอาซะเลย”
เหล่าลูกค้าต่างฟังกันอย่างตั้งใจ ขณะที่กินเมล็ดทานตะวันไปด้วย
ที่มุมห้องบริเวณชั้นแรกของโรงเตี๊ยมนั้น มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งอยู่ ทั้งสองต่างมองกันและกัน บนโต๊ะนั้นมีเพียงจานที่มีเนื้อวัวหั่นบาง ๆ วางอยู่
ฝ่ายชายหนุ่มมีรูปลักษณ์ที่ทั้งสง่างามและหล่อเหลา เขาสวมเสื้อคลุมยาวสีฟ้าที่แสนจะประณีต เห็นได้ชัดเลยว่าเขามาจากครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย
ส่วนฝ่ายหญิงสวมกระโปรงและผ้าคลุมหน้าสีขาว รับกับผิวพรรณที่ขาวผ่องและเนียนใส ดวงตาของเธอช่างงดงามและตรึงใจ แค่รูปลักษณ์ของเธอเพียงอย่างเดียวก็มากพอจะกระตุ้นให้ความคิดตะเลิดได้
“หืม ดูเหมือนลูกชายของจาวฉวนที่ควรจะตายไปแล้วเลยนะ” ชายคนนั้นพูดพลางทำใบหน้าสงสาร
หญิงสาวเลิกคิ้วมองเขา ก่อนจะถามขึ้น “เสี่ยวเฉิงเฟิง นี่เจ้าไม่อยากให้เขาตายงั้นหรอ?”
เสี่ยวเฉิงเฟิงยักไหล่ก่อนจะพูดขึ้น “องค์ราชินีเป็นคนออกคำสั่งมา ความคิดของข้ามันไม่สำคัญอะไรอยู่แล้ว ข้าเป็นเพียงแค่อาวุธเท่านั้น”
หญิงสาวในชุดสีขาวไม่ได้พูดอะไรอีก ทั้งสองยังคงอยู่ในความเงียบงัน และตกลงไปอยู่ในห้วงความคิด
นักเล่าเรื่องยังคงพูดต่อไป เมื่อเขาพูดถึงฉากการต่อสู้บนภูเขาอัสนีเหมันต์ น้ำเสียงของเขาบ้างก็ฟังดูหดหู่ บ้างก็ดูตื่นเต้น จนเหล่าลูกค้าต่างก็เริ่มรู้สึกอินไปกับเรื่องราว
หลังจากที่เขาเล่าจบ เหล่าลูกค้าต่างก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเล่านั้น
ชาววัยกลางคนที่ผิวมันเลื่อมถอนหายใจแรง “เจ้าก็แค่เล่าเรื่องขี้โม้ไปงั้นแหล่ะ เด็ก 6 ขวบที่ไหนมันจะไปเก่งขนาดนั้นได้ไงกันล่ะ?”
หลังจากที่เขาพูดแบบนั้น คนอื่น ๆ ก็เริ่มเข้ามาร่วมวงส่งเสียงเอะอะด้วย
“ใช่! ตอนข้า 6 ขวบ ข้ายังไม่รู้ภาษาเลยด้วยซ้ำ”
“ไอแก่หลี่ คนเล่าเรื่องเดี๋ยวนี้มันก็ใส่สีตีไข่ไปจนเกินจินตนาการงี้แหล่ะ นี่เจ้าเริ่มหยิ่งหรือค่าไวน์มันถูกเกินไปกันแน่?”
“จอมกระบี่เหมันต์เยือกแข็งเป็นถึงจอมยุทธระดับสร้างรากฐานเลยนะ เด็ก 6 ขวบไม่มีทางจะไปล้มเขาได้หรอก ต่อให้จะมีพรสวรรค์มากแค่ไหนก็ตาม”
“จริงด้วย! นี่เจ้าเข้าใจจริง ๆ รึเปล่าว่าจอมยุทธระดับสร้างรากฐานน่ะเป็นยังไง? แค่แรงกายอย่างเดียวก็ยังสามารถออกแรงยกมหาศาลได้มากกว่าหมื่นปอนด์เชียวนะ”
สีหน้าของนักเล่าเรื่องเริ่มแดงก่ำขึ้นเพราะคำบ่นของเหล่าฝูงชน เขาถอนหายใจก่อนจะพับพัดในมือของเขา
เขาให้เหตุผลอย่างจริงจังว่า “ข้าเคยโกหกเจ้าเมื่อไหร่กัน? เจ้าลองไปถามรอบ ๆ เอาเองสิ ข่าวเกี่ยวกับเด็กปีศาจที่ภูเขาอัสนีเหมันต์กระจายไปทั่วโลกแล้ว หลายสำนักเองก็เริ่มส่งคนออกไปตามหาเขาโดยเฉพาะแล้วด้วย”
เมื่อเสี่ยวเฉิงเฟิงได้ยิน เขาก็เริ่มครุ่นคิดก่อนจะบ่นพึมพำ “ถ้าลูกชายจาวฉวนยังมีชีวิตอยู่จริง ตอนนี้เขาก็น่าจะอายุ 6 ขวบพอดีนะ”
ขนตาของหญิงสาวในชุดสีขาวเริ่มสั่นไหว เธอถามอย่างใจเย็นว่า “เจ้าคิดอย่างนั้นจริง ๆ หรอ?”
เสี่ยวเฉิงเฟิงหัวเราะ “ถึงเรื่องนี้มันจะดูเว่อร์ แต่ถ้าเด็กนั้นอายุ 6 ขวบจริง เขาก็ไม่น่าใช่คนในจากจักรวรรดิอยู่ดี”
“คุณนายจือฉุย เจ้าต้องเข้าใจด้วย ลูกชายของแม่นางจาวฉวนควรจะตายไปนั่นล่ะดีแล้ว ไม่งั้นแม่นางสนมเฉินกับองค์หญิงหลิงหลิงคงจะเผชิญปัญหาแน่นอน”
เหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับแม่นางจาวฉวนทำให้จักรพรรดิเหยียนแห่งโจวโกรธมาก และไม่นานนักมันก็กลายเป็นเรื่องสำคัญอันดับหนึ่งไปเลย ไม่เพียงแต่องค์ราชินีจะตรวจสอบปัญหานี้ด้วยตนเอง แต่ผู้มีอิทธิพลคนอื่น ๆ ในมหาจักรวรรดิโจวก็ร่วมสืบค้นด้วยเช่นกัน
พวกเขาทั้งหมดล้วนเข้าใจดีถึงพลังแห่งความแค้น
องค์ชายฉวนจีต้องตาย!
คุณนายจือฉุยหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “งั้นไปที่สันเขาสวรรค์พ่ายกันเถอะ” นางพูด
…
10 วันผ่านไปหลังจากการต่อสู้ที่ภูเขาอัสนีเหมันต์
โจวฉวนจีไม่ได้ออกไปผจญภัยอีก แต่หาที่ปลอดภัยในพื้นที่ราบนี้แทน
เมื่อกั๋วไป่หลี่รู้ว่า โจวฉวนจีไปแย่งลูกแก้วอัสนีเหมันต์มาจากจอมยุทธระดับสร้างรากฐาน 2 คน ตาของเขาแทบถลนออกมา
มันไม่ใช่ทั้งการลอบโจมตี หรือการใช้ประโยชน์ในตอนที่คนอื่นบาดเจ็บ
แต่มันคือการสู้กันซึ่ง ๆ หน้าเนี่ยแหละ!
ไอเด็กนี่มันแข็งแกร่งขนาดนี้แล้วหรอ?
ในวันนั้น กั๋วไป่หลี่ก็ต้องตกใจเกี่ยวกับโจวฉวนจีอีกครั้ง
เมื่อโจวฉวนจีดูดซับลูกแก้วอัสนีเหมันต์ และขึ้นไปยังระดับสร้างรากฐานได้สำเร็จ
ลูกแก้วอัสนีเหมันต์ใช้งานคล้ายกับหินวิญญาณ เขาแค่ต้องวางมันลงบนฝ่ามือแล้วใช้วิชาปราณในการกระตุ้นเอา และพลังงานที่อยู่ในลูกแก้วก็จะถูกดูดซึมเข้ามาโดยอัตโนมัติ
วู้วววว วู้วววว—
ปราณวิญญาณหลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของโจวฉวนจีจากทั่วทิศทาง และก่อตัวเป็นวังวนเหนือศรีษะ
เจียงฉือน้อยที่ยืนอยู่ห่างจากเขา 10 เมตร ก็ประสานมือไว้ที่อก และคอยภาวนาให้โจวฉวนจีอยู่
ตามที่กั๋วไป่หลี่บอก เส้นทางแห่งวรยุทธ์นั้นมีทั้งโชคดีและโชคร้าย จอมยุทธจะต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากมากมายระหว่างการพัฒนาขึ้นไปสู่อีกระดับ และหลายคนก็ต้องตายเพราะความโชคร้ายที่พวกเขาเผชิญระหว่างก้าวข้ามระดับ
“อย่าห่วงไปเลย เจ้าเด็กนั่นมันโชคดีจะตาย”
กั๋วไป่หลี่หัวเราะพลางลูบเครายาว ทุกครั้งที่เขาเฝ้ามองโจวฉวนจีที่แข็งแกร่งขึ้นทุกวัน ๆ เขาก็รู้สึกทั้งประหลาดใจและโล่งอกในเวลาเดียวกัน
เมื่อเขาจากไป โจวฉวนจีก็คงจะได้มีชีวิตที่ดี
บางทีครั้งหน้าที่พวกเขาเจอกัน เด็ก 6 ขวบคนนี้อาจจะดังไปทั่วโลกแล้วก็ได้
ปุกปักๆๆๆๆ —
จู่ ๆ ร่างกายของโจวฉวนจีก็มีเสียงระเบิดที่ดังชัดเจนขึ้นมา ทำให้เจียงฉือน้อยเริ่มรู้สึกกังวล
โจวฉวนจีหรี่ตาลงและบ่นพึมพำ “กายาโลหะหรอ…”
เด็กคนนี้กำลังฝึกพลังปราณและร่างกายไปพร้อม ๆ กัน
การฝึกพลังปราณของเขาดำเนินไปได้อย่างรวดเร็ว แม้จะฝึกร่างกายไปด้วยก็ตาม มันคงจะจริงสินะที่บางคนเกิดมาเพื่อเป็นที่สุดน่ะ
พลังวิญญาณของโจวฉวนจีเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน คลื่นพลังปราณระเบิดออกจากร่างของเขา จนทำให้หญ้ารอบตัวเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง
ระดับสร้างรากฐานขั้นที่ 1!
ในที่สุดโจวฉวนจีก็ผ่านมาได้ เขาสังเกตเห็นพลังวิญญาณที่ไหลเวียนภายในร่างของเขา จากลำธารแคบ ๆ กลายเป็นแม่น้ำที่กว้างใหญ่ และเต็มไปด้วยพลัง
เขาทนไม่ได้กับความอยากที่จะกรีดร้องสุดเสียงเพราะความรู้สึกที่ท่วมท้น
อายุแค่ 6 ปี แล้วยังบรรลุระดับสร้างรากฐานอีก!
ในที่สุดเขาก็ทำตามเป้าหมายได้สำเร็จ!
เขาไม่ต้องขายหน้าแล้ว!
ด้วยความตื่นเต้น โจวฉวนจีก็กระโดดขึ้นมาทันที และดาบคลื่นเหมันต์ก็ปรากฎขึ้นบนมือซ้าย ขณะที่ดาบมังกรสีชาดปรากฎขึ้นบนมือขวา
เขาก้าวออกไปด้วย 8 ก้าวทะลวงกระบี่ และใช้วิชาดาบกระเรียนขาวพร้อมกับวิชากระบี่เพลิงกัลป์ เขาพุ่งตัวไปรอบ ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ดาบของเขาส่องประกายทุกครั้งที่เหวี่ยงดาบ
วู่มมมม! วู่มมมม! วู่มมมม…!
การฟันดาบของโจวฉวนจีทั้งดุร้ายและทรงพลัง ไม่มีทางที่จอมยุทธระดับรักษาปราณคนไหนจะตามความเร็วของเขาทันได้
เขาดูราวกับนกกระเรียนที่กำลังสยายปีก และมีประกายไฟจาง ๆ อยู่รอบตัว
“ดาบคู่?”
“แล้วยัง 2 วิชาดาบที่แตกต่างกันอีก?”
กั๋วไป่หลี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจราวกับเห็นผี
เขาเตือนตัวเองหลายครั้งก่อนหน้านี้ว่าต้องไม่ตกใจกับอะไรก็ตามที่เด็กคนนี้ทำ แต่มาตอนนี้…
เจียงฉือน้อยอ้าปากค้างเล็กน้อยพร้อมทั้งเบิกตากว้าง ถึงเธอจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รู้สึกได้ว่าโจวฉวนจีแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม
ก็เหมือนกับคนธรรมดาที่จู่ ๆ ก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ ความแตกต่างระหว่างก่อนและหลังเลื่อนระดับนั้นแสดงให้เห็นกับตา และทำให้ถึงกับต้องตะลึง
ในเวลาเดียวกัน โจวฉวนจีก็จมลงสู่สภาวะปริศนาที่เขาไม่อาจอธิบายได้
“ติ๊ง! ยินดีด้วย! ท่านเจ้าของดาบได้บรรลุทักษะการทำหลายอย่างพร้อมกัน!”
“เนื่องจากท่านเจ้าของดาบเลื่อนขึ้นสู่ระดับสร้างรากฐานได้ ระบบกาชาเริ่มทำงาน!”
“ติ๊ง! ยินดีด้วย ท่านเจ้าของดาบได้รับ [ระดับเหล็ก] ดาบเด็ดสุกร อาคมซ่อนปราณ และหินวิญญาณระดับสาม 100 ก้อน!”
เสียงของจิตวิญญาณแห่งดาบดังขึ้นอย่างต่อเนื่องภายในใจของโจวฉวนจี แต่เป็นเพราะสติของเขากำลังอยู่ในช่วงของการบรรลุ เลยไม่ทันสังเกต
ดาบของเขากวัดแกว่งได้เร็วมากขึ้นและมากยิ่งขึ้น ท่วงท่าของเขาช่างหล่อเหลาและสง่างาม ราวกับท่าทางของคนที่เป็นปรมาจารย์
สายตาของกั๋วไป่หลี่ถูกสะกดไว้เมื่อได้เห็นเขา ราวกับโดนต้องมนต์เสน่ห์บางอย่าง
ขณะที่โจวฉวนจีตวัดดาบด้วยความเร็วที่ทำให้เสียงของดาบตัดผ่านอากาศได้ ก็กลบเสียงของกั๋วไป่หลี่ จนทำให้เจียงฉือน้อยไม่ได้ยินเลยว่าเขาพูดอะไร
เธอขยับตัวเข้าไปใกล้กั๋วไป่หลี่ก่อนจะฟังอย่างตั้งใจ
และทั้งหมดที่เธอได้ยินคือกั๋วไป่หลี่ที่เอาแต่พูดซ้ำ ๆ ว่า “ศักยภาพระดับปรมาจารย์ เขาต้องกลายเป็นจักรพรรดิกระบี่ได้แน่นอน!”