หมื่นกระบี่ทะลวงสวรรค์ I Have Countless Legendary Swords! – ตอนที่ 26 : ต้อนรับจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์เป็นศิษย์

ตอนที่ 26 : ต้อนรับจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์เป็นศิษย์
“มันมีคนที่ใช้ 2 จิตดาบพร้อมกันได้ด้วยอย่างงั้นเหรอ?”
“เป็นไปไม่ได้น่า! แม้แต่จักรพรรดิกระบี่แห่งมหาจักรวรรดิโจวยังใช้ไม่ได้เลย!”
เสี่ยวจิงหงตกใจค้าง เขาจ้องมองไปยังโจวฉวนจีราวกับว่ากำลังมองไปยังสัตว์ประหลาด
แค่เด็ก 7 ขวบที่บรรลุ 2 จิตดาบได้ ก็มากพอจะทำให้ทั้งโลกต้องตกตะลึงแล้ว
แต่เจ้าเด็ก 7 ขวบนี่ยังจะใช้ 2 จิตดาบพร้อมกันได้อีก!
นี่มันท้าทายกฎธรรมชาติชัด ๆ!
จะเกินสามัญสำนึกของคนปกติไปแล้ว!
สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม!
เสี่ยวจิงหงเริ่มสูญเสียความเยือกเย็น เขารู้สึกตกใจมากซะจนทำให้มือของเขาพันกันยุ่งเหยิง เขาสูญเสียการทรงตัว ขณะที่ถูกแทงด้วยดาบพยัคฆ์คำรามและดาบผ่าวายุ
วืบบบบบบ!
เสียงใบมืดที่ตัดผ่านอากาศหยุดลงทันที โจวฉวนจีหยุดดาบไว้
เสี่ยวจิงหงเองก็ชะงักไปเช่นกัน ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เหงื่อที่เย็นเฉียบไหลลงตามแก้มของเขา
เขาเห็นดาบพยัคฆ์คำรามปักลงที่โคลน ขณะที่โจวฉวนจียืนอยู่บนด้ามดาบ โจวฉวนจีโน้มตัวลงมาข้างหน้าพร้อมทั้งชี้ดาบไปทางเสี่ยวจิงหง และปลายดาบนั้นอยู่ห่างจากคอของเสี่ยวจิงหงเพียงไม่ถึงนิ้วเท่านั้น
กระบวนท่ากระเรียน!
ชัยชนะได้ถูกตัดสินแล้ว
ใบหน้าของโจวฉวนจีดูสงบนิ่ง และพูดว่า “เจ้าแพ้แล้ว”
ในการแข่งขันโดยใช้เทคนิคดาบเพียงอย่างเดียวนี้ โจวฉวนจีไม่ได้รู้สึกสนุกเลยสักนิด ที่เขาเอาชนะเสี่ยงจิงหงได้ ก็เพราะเสี่ยวจิงหงเผลอลดการป้องกันลง จากการที่เขาใช้ 2 จิตดาบพร้อมกัน เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ถ้ามันเป็นการสู้แบบฆ่ากันล่ะก็ เสี่ยวจิงหงคงฆ่าเขาได้ด้วยดาบเดียวไปแล้ว
ในเวลาเดียวกัน เขาก็นับถือเสี่ยวจิงหงด้วยเหมือนกัน
ชายคนนี้รักษาสัญญาจริง ๆ เมื่อกี้นี้ถ้าโจวฉวนจีไม่หยุดการโจมตีไว้ล่ะก็ เขาคงจะเชือดคอเสี่ยวจิงหงไปแล้ว แต่ถึงแม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เสี่ยวจิงหงก็ยังไม่ผิดสัญญาเลยสักนิด เห็นได้ชัดเลยว่าเขาเป็นอย่างที่บอกจริง ๆ
แต่ก็เป็นไปได้ว่าเพราะระดับวรยุทธ์เสี่ยวจิงหง แค่การตัดคอมันอาจจะไม่ทำให้เขาถึงตายก็ได้
โจวฉวนจีคิดพลางเก็บดาบกลับไป จากนั้นเขาก็โดดลงพื้น และดึงดาบพยัคฆ์คำรามขึ้นมาจากพื้น
เจียงฉือน้อยกระโดดลงจากหลังของน้องสองลงสู่พื้น ก่อนจะรีบวิ่งไปหาโจวฉวนจีทันที และจับไหล่เขาไว้พร้อมถามด้วยความกังวล “ฉวนจี เจ้าบาดเจ็บตรงไหนมั้ย?”
โจวฉวนจีส่ายหัวพลางยิ้มให้ ก่อนจะพูดตอบ “ข้าไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลนะ”
เสี่ยวจิงหงไม่ได้สนใจพวกเขานัก แต่กลับจ้องมองไปอย่างว่างเปล่าพลางพึมพำว่า “นี่ข้าแพ้หรอ?”
เขาไม่เคยแพ้มาก่อน แต่มาตอนนี้เขากลับแพ้เด็ก 7 ขวบเนี่ยนะ…
ในช่วงเวลานี้ เขาไม่ได้รู้สึกอับอายเลยแม้แต่น้อย
เขากลับนึกถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไป
2 จิตดาบ…
เขาทำได้ยังไงกัน?
เขารู้จักการใช้ดาบคู่ แต่มันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะใช้ 2 จิตดาบพร้อมกันนะ
เขาเหลือบมองไปยังโจวฉวนจีด้วยความงุนงง
สายตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ เมื่อจู่ ๆ โจวฉวนจีก็โบกมือให้ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ข้าน่ะเป็นพวกใจกว้าง ฉะนั้นข้าจะไม่บังคับให้เจ้ามาเป็นศิษย์ของข้าหรอกนะ”
สำหรับคนที่มีทั้งชื่อเสียงและทรงพลังอย่างจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์แล้ว ศักดิ์ศรีของเขาย่อมสำคัญกว่าชีวิตอยู่แล้ว
ถ้าข่าวแพร่กระจายออกไปว่าเขากลายเป็นศิษย์ของเด็ก 7 ขวบล่ะก็ เขาต้องกลายเป็นตัวตลกของคนอื่น ๆ แน่
เสี่ยวจิงหงไม่ได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก กลับกันดวงตาของเขากลับเปล่งประกายขณะที่มองไปยังโจวฉวนจี สายตานั่นทำให้โจวฉวนจีรู้สึกกังวลมาก
เจียงฉือน้อยรีบดึงโจวฉวนจีและวิ่งไปหาน้องสองทันที
แต่ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ เสี่ยวจิงหงก็ร้องเสียงดังขึ้นมาว่า “อาจารย์!”
โจวฉวนจีสะดุดจนเกือบล้มหน้าคะมำ
เขาหยุดและมองไปยังเสี่ยวจิงหงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “เจ้าแน่ใจหรอ? ข้าอายุแค่ 7 ขวบเองนะ ถ้าข่าวแพร่ออกไปล่ะก็ มันจะต้องกระทบชื่อเสียงเจ้าแน่นอน แต่เจ้าไม่ต้องห่วงนะ ข้าจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนี้เลยแล้วกันนะ็นกหด” เขาพูด
เสี่ยวจิงหงส่ายหัวก่อนจะมองไปทางเขาจากที่ยืนอยู่ไกล ๆ และพูดขึ้น “ได้โปรดเป็นรับข้าเป็นศิษย์ แล้วสอนวิธีการใช้ 2 จิตดาบพร้อมกันให้ข้าด้วยเถอะ”
เขามันเป็นพวกคลั่งในวิถีดาบ มีเหรอที่เขาจะปล่อยให้อัจฉริยะอย่างโจวฉวนจีไปได้ยังไงกันล่ะ?
ถ้าเขาบรรลุวิชาจิตดาบคู่นี้ได้ล่ะก็ จะไม่มีใครหยุดยั้งเขาได้อีก
อาจถึงขั้นท้าทายตำแหน่งจักรพรรดิกระบี่แห่งมหาจักรวรรดิโจวได้เลยก็ได้!
แค่คิดแบบนั้น ก็ทำให้สายตาของเขาลุกโชนไปด้วยแรงผลักดันแล้ว
โจวฉวนจีขมวดคิ้ว ก่อนจะตกลงไปในห้วงความคิด
เสี่ยวจิงหงเป็นคนที่ทั้งแข็งแกร่งและนิสัยดีมาก ถ้าเขารับเสี่ยวจิงหงมาเป็นศิษย์ล่ะก็ ตอนที่เขามีตำแหน่งเป็นเทพแห่งกระบี่ในอนาคตก็คงไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน
“ฉวนจี ระวังตัวไว้ด้วยนะ จิตใจมนุษย์น่ะยากแท้จะหยั่งถึงนะ”
เจียงฉือน้อยพูดเตือน ตั้งแต่ที่เธอได้เผชิญหน้ากับกลุ่ม 17 อสูรวายุทองคำ เธอก็ระวังตัวมากกว่าเดิมในทุกครั้งที่โจวฉวนจีเจอกับคนแปลกหน้า
เมื่อได้ยินแบบนั้น เสี่ยวจิงหงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ดังและฟังชัดว่า “ท่านอาจารย์ ข้าสามารถสอนท่านถึงวิชาดาบของข้าได้ และเมื่อใดที่ข้าสั่นคลอนโลกด้วยการใช้ 2 จิตดาบได้แล้วล่ะก็ ข้าจะไม่มีวันลืมท่านอย่างแน่นอน ท่านจะกลายเป็นผู้ก่อตั้งวิชานี้ไปตลอดกาล”
สำหรับจอมยุทธ์กระบี่แล้ว เกียรติของผู้ที่สร้างวิชาดาบจะต้องไม่ถูกขโมยไป
และทุกวิชาดาบที่เสี่ยวจิงหงได้รับมาจากจอมกระบี่หลายสิบคนนั้น เขาก็ไม่เคยที่จะลืมให้เกียรติในวิชาดาบของพวกเขาเลยสักครั้ง
โจวฉวนจีดึงมือของเจียงฉือน้อยออก และเดินตรงไปยังเสี่ยวจิงหง
เขาหยุดยืนอยู่ห่าง 3 หลาจากตรงหน้าของเสี่ยวจิงหง และพูดขึ้นว่า “เจ้าบ้าพอที่จะเอาข้าเป็นอาจารย์จริง ๆ หรอ?”
เสี่ยวจิงหงรู้สึกตกใจ เขาไม่เข้าใจว่าโจวฉวนจีหมายความว่าอะไร
“เจ้าจะไม่ทำพิธีฝากตัวเป็นศิษย์หรอ?”
โจวฉวนจีถามอย่างจริงจัง ถ้าเสี่ยวจิงหงตั้งใจจะเป็นศิษย์ของเขาจริง เขาก็ต้องไม่ใช่แค่ยอมรับผ่านคำพูดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
โจวฉวนจีมั่นใจว่าเขาจะต้องแซงหน้าเสี่ยวจิงหงได้แน่ในอนาคต มันเลยเป็นความบังเอิญที่โชคดีมากที่เสี่ยวจิงหงจะกลายเป็นศิษย์ของเขา
เสี่ยวจิงหงหันไปมอง
ถึงแม้เขาจะให้เด็ก 7 ขวบมาเป็นอาจารย์เองก็เถอะ แต่มันจะไม่เกินไปหน่อยหรอ ถึงขั้นให้ทำพิธีมอบตัวเป็นศิษย์เลยน่ะ?
เขาเป็นถึงจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์เลยนะ!
บุคคลซึ่งอยู่อันดับที่สามของตารางจัดอันดับยอดฝีมือในมหาจักรวรรดิโจวเลยเชียวนะ!
โจวฉวนจีหยุดพูด ถ้าไม่มีพิธีล่ะก็ เขาก็ไม่ยอมเป็นอาจารย์ให้เสี่ยวจิงหงหรอกนะ
โจวฉวนจีเชื่อว่า ตามพื้นเพลักษณะนิสัยของเสี่ยวจิงหงแล้ว เขาจะไม่มีทางฆ่าตนอย่างแน่นอน
ไม่งั้น เสี่ยวจิงหงก็คงจะฆ่าเขาไปนานแล้ว
สิ่งหนึ่งที่ต้องรู้ก็คือ แม้แต่กั๋วไป่หลี่ก็ยังยกย่องในความซื่อตรงและสัตย์จริงของจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์
เสี่ยวจิงหงหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เขากำหมัดแน่นและพูดขึ้น “ศิษย์ของท่าน เสี่ยวจิงหงผู้นี้ ขอมอบความเคารพแด่ท่าน อาจารย์ของข้า”
เพื่อวิชาจิตดาบคู่ เขาต้องทนไว้!
ดวงตาของเจียงฉือน้อยเบิกกว้าง เธอแทบจะไม่เชื่อสายตา
จอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์กำลังคุกเข่าให้โจวฉวนจีเนี่ยนะ?
โจวฉวนจียิ้ม ก่อนจะยกมือขวาขึ้น
ดาบคลื่นเหมันต์ ดาบหินกลายทอง ดาบผ่าวายุ และดาบพยัคฆ์คำรามปรากฎขึ้นเหนือศรีษะของเขา และลอยนิ่งอยู่กลางอากาศ
เสี่ยวจิงหงรู้สึกตกใจกับภาพที่เห็น
โจวฉวนจีโบกมือ และดาบในตำนานทั้ง 4 เล่มก็ลอยผ่านเหนือหัวของเสี่ยวจิงหงด้วยความเร็วสูงสุด
วูบบบบบ! วูบบบบบ! วูบบบบบ! วูบบบบบ!
ตู้มมมมม!
ดาบทั้ง 4 เล่มแทงทะลุเนินเขา และปัดกวาดเศษหินจำนวนนับไม่ถ้วน ดาบทั้งหมดลอยขึ้นจากด้านหลังภูเขา ก่อนจะแบ่งออกเป็น 4 วิถี พวกมันบินเป็นวงกลมเหนืออากาศ และทิ้งร่องรอยที่ราวกับสายรุ้งเอาไว้ เหมือนดาบพวกนั้นมีชีวิตอยู่และบินทะยานขึ้นไปได้ด้วยตัวเอง
เสี่ยวจิงหงมองกลับไปทางโจวฉวนจีด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ก่อนจะถามขึ้น “ควบคุมดาบด้วยจิตงั้นหรอ?”
วิชาแบบนั้นเขาก็มีเช่นกัน แต่ดาบทั้งหมดของเขาจะเคลื่อนไปในทิศทางเดียวกันเท่านั้น เขายังทำแบบที่โจวฉวนจีไม่ได้ นั่นก็คือ การควบคุมดาบได้ดั่งใจนึก
ตำนานเคยกล่าวไว้ว่า จักรพรรดิกระบี่แห่งมหาจักรวรรดิโจวสามารถควบคุมดาบทั้ง 7 เล่มได้ดั่งใจนึก และสร้างวิชาดาบที่ไม่เหมือนใครได้
ถึงแม้โจวฉวนจีจะควบคุมได้เพียงแค่ 4 เล่ม แต่นั่นก็เกินความคาดหมายเขาไปเยอะพอแล้ว
โจวฉวนจียืนเก๊กและพูดว่า “อยากจะเรียนวิชานี้มั้ยล่ะ? ถ้าอยากล่ะก็ ข้าจะสอนเจ้าเอง!”
เสี่ยวจิงหงยอมจำนน
เขาจะไม่มีวันลืมภาพและช่วงเวลานี้ไปอย่างแน่นอน
ในอีกหลายปีข้างหน้า เขาจะยังรู้สึกประหลาดใจอยู่ดีว่า เขาบ้าขนาดไหนถึงเอาเด็ก 7 ขวบมาเป็นอาจารย์ได้ แต่ที่สำคัญที่สุดคือ เขาตัดสินใจถูกยังไงล่ะ!
และ ณ ตอนนี้เอง ที่โจวฉวนจีได้ศิษย์คนแรกมา
ยิ่งกว่านั้น ศิษย์ของเขายังเป็นถึงจอมกระบี่ผู้สูงศักดิ์ที่มีชื่อเสียงแห่งมหาจักรวรรดิโจวด้วย
เพื่อทำให้เสี่ยวจิงหงยอมจำนนด้วยความเต็มใจมากขึ้น โจวฉวนจีเลยรู้สึกว่าเขาต้องให้ยาแรง ๆ ไปก่อน
หลังจากที่โจวฉวนจีเก็บดาบกลับไป เขาก็เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะถามว่า “นอกเหนือจากวิชาดาบที่เจ้าคิดว่าจะไม่มีทางสอนให้คนอื่นแล้ว สอนวิชาดาบที่เจ้าคิดว่ายากที่สุดให้ข้าด้วย และข้าจะบรรลุจิตดาบให้ได้ภายใน 2 วันเอง”
เสี่ยวจิงหงเบิกตาโพล่ง ก่อนจะพูดขึ้น “ท่านอาจารย์ตัวน้อย ท่านต้องล้อข้าเล่นแน่ ๆ”
วิชาดาบทุกวิชาของเขานั้นยากสุด ๆ ท่ามกลางวิชาดาบด้วยกันทั้งหมด เขายังบรรลุจิตดาบได้เพียงไม่กี่วิชาเท่านั้น แถมยังต้องใช้เวลาอยู่ตั้งหลายปีกว่าจะบรรลุได้อีก
แล้วแค่ 2 วันเนี่ยนะ?
เป็นไปไม่ได้หรอก!
โจวฉวนจียิ้มมุมปาก และพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเจ้าให้ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้าแล้ว งั้นข้าก็คงต้องแสดงอะไรบางอย่างเพื่อปลอบขวัญของเจ้าด้วยสินะ ยิ่งข้าแข็งแกร่งเท่าไหร่ เจ้าก็จะยิ่งรู้สึกอึดอัดน้อยลงเท่านั้นด้วย ถูกมั้ย?”
เสี่ยวจิงหงพูด “ถ้าท่านพูดแบบนั้นจะกลับคำไม่ได้แล้วนะ”